ശബരിമല ക്ഷേത്ര ചരിത്രം

ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിൻ്റെ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചും അതിനെ ജൈന-പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹങ്ങളുമായി  ബന്ധമുണ്ടോ എന്നതും പരിശോദിക്കേണ്ടതാണ്. നിലവിലുള്ള ചരിത്രരേഖകൾ, പുരാവസ്തു ഗവേഷണഫലങ്ങൾ, പ്രാദേശിക ഐതിഹ്യങ്ങൾ, പാട്ടുകൾ എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ശബരിമലയുടെ ചരിത്രം പരിശോധിക്കാം. ഈ വിഷയങ്ങളിലെ പൊതുവായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട സിദ്ധാന്തങ്ങളും ലഭ്യമായ തെളിവുകളും ഉൾപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടാണിത് പറയുന്നത്. ശബരിമലയുടെ ഉത്ഭവത്തെയും ചരിത്രത്തെയും കുറിച്ച് നിരവധി സിദ്ധാന്തങ്ങളും ഐതിഹ്യങ്ങളും നിലവിലുണ്ട്. ഇവയിൽ, ജൈന-ബുദ്ധ പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ സ്വാധീനവും പാണ്ഡ്യവംശ ബന്ധങ്ങളും പ്രബലമായി ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നവയാണ്.

1. മധുരയിലെ കൂട്ടക്കുരുതിയും അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹവും

ശബരിമല അയ്യപ്പനും ബുദ്ധനും
ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ (640 CE), സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ (തിരുജ്ഞാന സംബന്ധർ) നേതൃത്വത്തിൽ നടന്നതായി പറയപ്പെടുന്ന ജൈന മതസ്ഥരെ ഉന്മൂലനം ചെയ്ത സംഭവത്തിന് ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യമുണ്ട്.

  • ചരിത്രപശ്ചാത്തലം: മധുരയിലെ വൈദിക മതത്തിൻ്റെ (ശൈവം) പുനരുജ്ജീവന ശ്രമങ്ങളുടെ ഭാഗമായി, ജൈനമതക്കാരുമായി കടുത്ത സംഘർഷം നിലനിന്നിരുന്നു. മധുരയിലെ കുടികളിൻ്റെ (കഴുത്തു മുറിച്ചുള്ള വധശിക്ഷ) ഫലമായി നിരവധി ജൈനരും മറ്റ് അഹിംസാവാദികളും ഭയന്ന് മധുരയിൽ നിന്ന് പാലായനം ചെയ്തു.
  • അഭയാർത്ഥികളുടെ താവളങ്ങൾ: ഈ പ്രവാഹത്തിൽപെട്ടവർ, പ്രത്യേകിച്ച് പാണ്ഡ്യവംശവുമായി ബന്ധമുള്ളവരും ജൈനമതാനുയായികളും, സുരക്ഷിത താവളങ്ങൾ തേടി സഹ്യപർവത മലനിരകളിലൂടെ കേരളത്തിലേക്ക് കടന്നു. ശബരിമല, പമ്പാതടം, നിലയ്ക്കൽ (ശിലാന്യാസന), അച്ഛങ്കോവിൽ, കോന്നി തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങൾ അവർ താവളമാക്കിയതായി പഴയ പാട്ടുകളിലും പ്രാദേശിക ചരിത്രങ്ങളിലും സൂചനകളുണ്ട്. നിലയ്ക്കൽ പോലെയുള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ പഴയ ക്രിസ്ത്യൻ-ജൈന ദേവാലയങ്ങളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.

 

2. പന്തളരാജവംശവും ശബരിമല ബന്ധവും

പാണ്ഡ്യവംശത്തിൻ്റെ ഒരു ശാഖയാണ് പന്തളരാജവംശം എന്ന വാദത്തിന് പ്രാദേശിക ചരിത്രത്തിലും ഐതിഹ്യങ്ങളിലും ശക്തമായ പിന്തുണയുണ്ട്.

  • തെളിവുകൾ (ഐതിഹ്യപരമായ):
    • പാണ്ഡ്യ ബന്ധം: തിരുവിതാംകൂർ സ്റ്റേറ്റ് മാനുവൽ ഉൾപ്പെടെയുള്ള പഴയ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ, പാണ്ഡ്യ രാജ്യത്തിലെ ചേരമാൻ പെരുമാൾ രാജാക്കന്മാരുടെ കാലത്തോ അതിനുശേഷമോ ചോളന്മാരുമായുള്ള യുദ്ധത്തെത്തുടർന്ന് പാണ്ഡ്യ രാജകുടുംബത്തിലെ ഒരു ശാഖ മധുരയിൽ നിന്ന് പാലായനം ചെയ്ത് കോന്നി വഴി പന്തളത്ത് എത്തി രാജ്യം സ്ഥാപിച്ചു എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.
    • പഴയ പാട്ടുകൾ: പാണ്ഡ്യന്മാരുടെ ‘ചെർക്ക’ (ചേരി) ആണ് പന്തളം എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന പാട്ടുകളുണ്ട്. പാണ്ഡ്യരാജ്യത്തെ ജൈന ഉന്മൂലനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അഭയം തേടിയ പാണ്ഡ്യന്മാർ ശബരിമലയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട താവളങ്ങളിലാണ് എത്തിയത്.
  • പിതൃപുത്രബന്ധം: ശബരിമലയിലെ ശാസ്താവും പന്തളരാജാക്കന്മാരുമായുള്ള പിതൃപുത്രബന്ധം ഐതിഹ്യമാണ്. ഇതിനുള്ള പ്രധാന കാരണം:
    • പാണ്ഡ്യവംശ പാരമ്പര്യം തുടരുന്ന പന്തളരാജകുടുംബം, അഭയാർത്ഥികളായി എത്തിയ തങ്ങളുടെ പ്രധാന ദൈവത്തെ (ബുദ്ധൻ/ശാസ്താവ്) സംരക്ഷിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്തു.
    • പാണ്ഡ്യവംശപരമ്പരയിലെ ഒരു രാജകുമാരനെ ശാസ്താവിൻ്റെ (അയ്യപ്പൻ്റെ) അവതാരമായി സങ്കൽപ്പിക്കുകയോ, അല്ലെങ്കിൽ രാജകുടുംബം ദൈവത്തെ ദത്തെടുക്കുകയോ ചെയ്തുവെന്ന് ഐതിഹ്യം. പന്തളത്ത് വളർന്ന അയ്യപ്പൻ്റെ കഥ ഈ ബന്ധത്തെ സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു.

3. തമിഴ് ലിഖിതങ്ങളും സ്വർണ്ണനിക്ഷേപവും

ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്നും ലഭിച്ചിട്ടുള്ള പഴയ തമിഴ് ലിഖിതങ്ങളും സ്വർണ്ണനിക്ഷേപവും അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹ സിദ്ധാന്തത്തിന് ബലം നൽകുന്നു.

  • തമിഴ് ലിഖിതങ്ങൾ: ശബരിമലയിലെ പല പഴയ വിളക്കുകളിലും മണികളിലും തമിഴിൽ കൊത്തിയ ലിഖിതങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇവ തമിഴ്നാട്ടിലെ ഭക്തർ നൽകിയ വഴിപാടുകളോ അല്ലെങ്കിൽ പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥികളുടെ കാലത്തെ സമ്മാനങ്ങളോ ആകാം. ശബരിമല തമിഴ്നാടുമായി വളരെ അടുത്ത ബന്ധം പുലർത്തിയിരുന്നു എന്നതിൻ്റെ തെളിവാണ് ഇവ.
  • സ്വർണ്ണനിക്ഷേപം: 1950-ലെ അഗ്നിബാധക്ക് ശേഷം ക്ഷേത്രം പുനർനിർമ്മിക്കുമ്പോൾ, മാളികപ്പുറം ക്ഷേത്രത്തിന് സമീപത്തുനിന്നും കുഴിച്ചിട്ട നിലയിൽ വൻ സ്വർണ്ണനിക്ഷേപം കണ്ടെത്തിയിരുന്നു (ഏകദേശം 24,000 സ്വർണ്ണരാശികൾ).
    • ഈ സ്വർണ്ണനിക്ഷേപം, 640 CE-ൽ മധുരയിൽ നിന്നും വന്ന അഭയാർത്ഥികളായ പാണ്ഡ്യവംശജരുടേതോ ജൈനരുടേതോ ആകാനുള്ള സാധ്യത വളരെ വലുതാണ്. അഭയാർത്ഥികളായി ഓടിപ്പോരുമ്പോൾ, തങ്ങളുടെ വിലപിടിപ്പുള്ള സമ്പത്ത്, പ്രധാനപ്പെട്ട ദേവാലയത്തിൻ്റെ (അന്നത്തെ ബുദ്ധ-ജൈനവിഹാരം) സമീപം സുരക്ഷിതമായി നിക്ഷേപിച്ചതാകാം.

4. പരശുരാമനും ബുദ്ധമത ധ്വംസനവും

കേരളത്തിലെ വൈദിക മതവിപ്ലവം (ബുദ്ധ-ജൈന ദ്വംസനം) ആരംഭിച്ചത് ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന് ശേഷമാണ്. മറ്റ് ഭാരതദേശങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച്, കേരളത്തിൽ ബുദ്ധമതത്തിന് കൂടുതൽ കാലം നിലനിൽക്കാൻ സാധിച്ചു. ഇന്ന് കേരളം മറ്റ് ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ചു മുന്നിട്ടു നിൽക്കുന്നതിൽ പ്രധാന കാരണം അന്വേഷിച്ചാൽ നമുക്ക് ഇവിടം വരെ എത്തിച്ചേരാൻ സാധിക്കും.

  • കേരളത്തിലെ ബുദ്ധമതം: 10-ാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ അവസാനം വരെയും (ഏകദേശം 970 CE വരെ) കേരളത്തിൽ ബുദ്ധമതം ശക്തമായിരുന്നു. ബുദ്ധമതത്തിൽ നിന്ന് ഹിന്ദുമതത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റം സാഹസികവും അക്രമാസക്തവും ആയിരുന്നു എന്ന് ചരിത്രകാരന്മാർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു.
  • പരശുരാമ സങ്കൽപ്പം: പരശുരാമൻ എന്ന ഐതിഹ്യം, ഒരു വൈദിക മതത്തിൻ്റെ പരിഷ്കർത്താവിനെ അല്ലെങ്കിൽ പോരാളിയായ ബ്രാഹ്മണ നേതാവിനെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. സംബന്ധമൂർത്തിയെപ്പോലെ, കേരളത്തിൽ ബുദ്ധമതത്തെ അടിച്ചമർത്താനും വൈദിക മതം സ്ഥാപിക്കാനും നേതൃത്വം നൽകിയ നായക വ്യക്തിത്വങ്ങളെ ചരിത്രം പരശുരാമൻ എന്ന ഐതിഹ്യത്തിലേക്ക് സംയോജിപ്പിച്ചതാകാം.

ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ സംഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ, ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിൻ്റെ ചരിത്രം ബുദ്ധ-ജൈന പാരമ്പര്യങ്ങളുടെയും (ശാസ്താവ് ബുദ്ധൻ) പാണ്ഡ്യവംശ അഭയാർത്ഥികളുടെയും ഒരു സങ്കലനമാണ്. പിൽക്കാലത്ത് വൈദിക മതത്തിൻ്റെ സ്വാധീനത്തിൽ ഇത് ഒരു ഹിന്ദു ക്ഷേത്രമായി രൂപാന്തരപ്പെട്ടു. ശബരിമലയുടെ ചരിത്രത്തെ ബുദ്ധ-പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥി സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ വിശദീകരിക്കുന്നതിനുള്ള സഹായക വിവരങ്ങൾ താഴെക്കൊടുക്കുന്നു:

പന്തളരാജവംശം: പാണ്ഡ്യവംശബന്ധവും തെളിവുകളും

പന്തളരാജവംശത്തിന് മധുരയിലെ പാണ്ഡ്യന്മാരുമായുള്ള ബന്ധം കേരള ചരിത്രത്തിലും ഐതിഹ്യങ്ങളിലും ശക്തമായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

1. പാണ്ഡ്യവംശ ബന്ധം

  • ചരിത്രപരമായ ഉത്ഭവം: ഏകദേശം 12-ഉം 13-ഉം നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ തെക്കേ ഇന്ത്യയിൽ (പ്രത്യേകിച്ച് മധുര, തിരുനെൽവേലി) ഉണ്ടായ രാഷ്ട്രീയ അസ്ഥിരതയെത്തുടർന്ന്, പാണ്ഡ്യരാജകുടുംബത്തിലെ ഒരു ശാഖ സഹ്യപർവതനിരകൾ കടന്ന് കേരളത്തിൽ അഭയം തേടി.
  • യാത്രാമാർഗ്ഗം: ഇവർ പലായനം ചെയ്ത് കോന്നി വഴി കൈപ്പട്ടൂർ, തുടർന്ന് പന്തളം പ്രദേശത്ത് താവളം ഉറപ്പിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. ഇവരുടെ കൈവശം തിരുവാഭരണങ്ങളും മറ്റ് വിലപിടിപ്പുള്ള വസ്തുക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
  • തെളിവുകൾ (സ്ഥിരീകരണം):
    • ആചാരപരമായ സവിശേഷത: പന്തളരാജാക്കന്മാർ അയ്യപ്പൻ്റെ തിരുവാഭരണം ശബരിമലയിൽ കൊണ്ടുപോകുമ്പോൾ പാണ്ഡ്യ രാജാക്കന്മാരുടെ തമിഴ്നാടൻ വേഷവിധാനം സ്വീകരിക്കുന്ന പതിവുണ്ട്.
    • നാട്ടുരാജ്യ രേഖകൾ: കൊട്ടാരത്തിലെ പഴയ രേഖകൾ, ചെപ്പേടുകൾ, കോന്നിയിലെയും പന്തളത്തെയും ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ ലിഖിതങ്ങൾ എന്നിവ ഈ പാണ്ഡ്യബന്ധം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഈ കുടുംബത്തിന് ലഭിച്ച ഭൂമിദാനങ്ങൾ പഴയ തിരുവിതാംകൂർ നാട്ടുരാജ്യരേഖകളിൽ കാണപ്പെടുന്നു.
    • പാണ്ഡ്യൻ എന്ന സ്ഥാനപ്പേര്: പല പഴയ രേഖകളിലും പന്തളം രാജാക്കന്മാരെ ‘പാണ്ഡ്യൻ’ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് പാണ്ഡ്യവംശപരമ്പര എന്ന വാദത്തിന് ബലം നൽകുന്നു.

2. ശബരിമലയിലെ പാണ്ഡ്യ സ്വാധീനം

പന്തളരാജാക്കന്മാരുടെ ഈ പാണ്ഡ്യവംശ പശ്ചാത്തലം ശബരിമലയുടെ ചരിത്രത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശുന്നു:

  • അഭയാർത്ഥി ബന്ധം: 640 CE-ൽ മധുരയിൽ നടന്ന കൂട്ടക്കുരുതിയിൽ പേടിച്ച് അഭയം തേടിയ ആദ്യകാല അഭയാർത്ഥികൾ (ജൈനർ/ബുദ്ധമതക്കാർ/പാണ്ഡ്യാനുബന്ധികൾ) ശബരിമലയിൽ ആദ്യ പ്രതിഷ്ഠ നടത്തിയെങ്കിൽ, പിന്നീട് വന്ന പന്തളരാജവംശംപുരാതന ദൈവത്തിൻ്റെ രക്ഷാകർതൃത്വം ഏറ്റെടുത്തു. തങ്ങളുടെ ഇഷ്ടമൂർത്തിയുടെ വിഹാരം തൊട്ടടുത്ത് ശബരിമലയിൽ ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ രാജ്യാധികാരി എന്ന നിലയ്ക്ക് അതിൻ്റെ നിലനിൽപ്പിനായവർ ആക്കം കൂട്ടി.
  • പിതൃപുത്രബന്ധം: അയ്യപ്പൻ്റെ പന്തളരാജാവായിട്ടുള്ള പിതൃപുത്രബന്ധം എന്നത്, പാണ്ഡ്യവംശ പരമ്പരയിൽ പെട്ട ഒരു കുടുംബം, തങ്ങൾ അഭയം തേടിയ നാട്ടിലെ ആരാധനാമൂർത്തിയെ (ശാസ്താവിനെ) ദൈവമായി ദത്തെടുത്ത് തങ്ങളുടെ പരദേവതയായി പ്രഖ്യാപിച്ചതിൻ്റെ ഐതിഹ്യപരമായ രൂപമായി കണക്കാക്കാം.

ശാസ്താവിൻ്റെ ഉത്ഭവം: ബുദ്ധ-ജൈന ഗവേഷണങ്ങൾ

ശബരിമലയിലെ ശാസ്താവ് (ധർമ്മശാസ്താവ്) യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു ബുദ്ധ അല്ലെങ്കിൽ ജൈന മതാനുബന്ധിയായ ദേവതയായിരുന്നു എന്ന സിദ്ധാന്തത്തിന് ധാരാളം ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളും ഗവേഷണ പിൻബലവുമുണ്ട്.

ബുദ്ധ ബന്ധം (പ്രബലം)

ശാസ്താവ് = ബുദ്ധൻ: ‘ശാസ്താവ്’ എന്ന വാക്ക് ‘ഗുരു’ എന്നർത്ഥത്തിൽ ബുദ്ധന് പര്യായമായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. – ആരാധനാ സമ്പ്രദായം: ശബരിമലയിലെ ശരണം വിളിയും (ശരണം അയ്യപ്പാ) ബുദ്ധമതത്തിലെ ത്രിശരണങ്ങളായ ‘ബുദ്ധം ശരണം ഗച്ഛാമി’ യോട് സാദൃശ്യം പുലർത്തുന്നു. – പലകമേൽ ആസനം: ശബരിമലയിലെ വിഗ്രഹം പലകയിൽ ഇരിക്കുന്ന ധ്യാനരൂപത്തിലാണ് (യോഗാസനം). ഇത് ബുദ്ധവിഗ്രഹങ്ങളുടെ പ്രത്യേകതയാണ്. – വ്രതാനുഷ്ഠാനം: 41 ദിവസത്തെ കഠിനമായ വ്രതവും ബ്രഹ്മചാരി സങ്കല്പവും ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളുടെ ജീവിതചര്യയോട് സാമ്യമുള്ളതാണ്.

ജൈന ബന്ധം (അനുബന്ധം)

സന്നിധാന സങ്കൽപ്പം: ജൈനരുടെ പ്രധാന ആരാധനാകേന്ദ്രങ്ങളെ ‘സന്നിധാനങ്ങൾ’ എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. ശബരിമലയിലെ സന്നിധാനം ജൈന സ്വാധീനം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. – വാവരുമായുള്ള ബന്ധം: അയ്യപ്പൻ്റെ കൂട്ടുകാരനായ വാവർ, ജൈനനായ ബലവാകൻ ആയിരുന്നിരിക്കാനുള്ള സാധ്യത ചില ചരിത്രകാരന്മാർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു (ഇത് പിന്നീട് ഇസ്ലാം മതത്തിലേക്ക് രൂപാന്തരപ്പെട്ടു). – അഹിംസ: ശബരിമലയിലെ ആദ്യകാല പൂജകൾക്ക് മൃഗബലിയോ മറ്റ് അതിക്രമങ്ങളോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അഹിംസ ജൈന-ബുദ്ധ പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനമാണ്.

 

നിലയ്ക്കൽ ചെപ്പേടുകൾ (ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം)

നിലയ്ക്കൽ ശബരിമലയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരിടത്താവളമാണ്. ഇതിനെ ആദ്യകാല ക്രിസ്ത്യൻ സമൂഹവുമായും അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹവുമായും ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു.

  • നിലയ്ക്കൽ താവളം: ജൈന-പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥികൾ താവളം ഉറപ്പിച്ച സ്ഥലങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് നിലയ്ക്കൽ. നിലാവായൻ/ശിലാന്യാസന എന്നിങ്ങനെയുള്ള പേരുകൾ ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
  • ക്രിസ്ത്യൻ ബന്ധം (ചെപ്പേട്): നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശം ചരിത്രപരമായി വാണിജ്യപാതയിലായിരുന്നു. ക്രിസ്തുവർഷം 300-കളിൽ ഇവിടെ മാർ തോമാശ്ലീഹായുടെ കാലത്ത് ദേവാലയം സ്ഥാപിച്ചു എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ സമൂഹം ഉണ്ടായിരുന്നു.
    • ചില ചരിത്രകാരന്മാർ, കേരളത്തിലെ പുരാതന ക്രൈസ്തവർക്ക് ലഭിച്ച ചെപ്പേടുകളിലെ ഭൂമിദാനങ്ങളിൽ നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശം ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നതായി വാദിക്കുന്നു.
    • ഇത്, ജൈന-ബുദ്ധ മതസ്ഥർക്കൊപ്പം അതേ കാലഘട്ടത്തിൽ ഈ പ്രദേശത്ത് ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കും വലിയ സ്വാധീനം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതിൻ്റെ തെളിവാണ്.

സ്ദ്ഫ്

രാമനു മുമ്പ്

ഭാരതത്തിന്റെ ചരിത്രം അതിന്റെ സാംസ്‌കാരിക വൈവിധ്യം പോലെ തന്നെ സങ്കീർണ്ണവും ഗഹനവുമാണ്. കാലത്തിന്റെ അനന്തമായ പ്രവാഹത്തിൽ, ഈ പുണ്യഭൂമിയിൽ ഉദയം ചെയ്ത വൈദിക സംസ്കാരത്തിന്റെയും അതിനോട് പൊരുതി വളർന്ന് ലോകമെങ്ങും പ്രഭ ചൊരിഞ്ഞ ബൗദ്ധ ദർശനത്തിന്റെയും കഥകൾ ഇഴചേർന്ന് കിടക്കുന്നു.

സമൂഹത്തിൽ ചിട്ടകളും കർക്കശമായ അനുഷ്ഠാനങ്ങളും കൊണ്ടുവന്ന വൈദിക സംസ്കാരത്തിന്റെ ആരംഭം ആര്യന്മാരുടെ ആഗമനത്തോടെയാണ്. മധ്യേഷ്യയിൽ നിന്ന് സപ്തസിന്ധു മേഖലയിലേക്ക് കുടിയേറിയ ഈ ജനവിഭാഗം വേദങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ഒരു ജീവിതക്രമം രൂപപ്പെടുത്തി. അവരുടെ യാഗങ്ങളും ബ്രാഹ്മണ മേൽക്കോയ്മയും സമൂഹത്തിൽ ചാതുർവർണ്യ വ്യവസ്ഥയുടെ ഇരുമ്പുമറകൾ സ്ഥാപിച്ചു. വിജ്ഞാനവും മോക്ഷമാർഗ്ഗങ്ങളും ഒരു വിഭാഗത്തിന് മാത്രം സ്വന്തമായപ്പോൾ, ശൂദ്രരെപ്പോലുള്ളവർ സാമൂഹിക നീതി നിഷേധിക്കപ്പെട്ട് അടിമത്തത്തിന് സമാനമായ ദുരിതത്തിലായി.

വൈദികാചാരങ്ങളുടെ തിളക്കവും അധികാരവും ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ടാണ്, അഹിംസയുടെയും സമത്വത്തിന്റെയും ഉദാത്തമായ സന്ദേശവുമായി ബൗദ്ധ ദർശനം രംഗപ്രവേശം ചെയ്തത്. ഗൗതമബുദ്ധൻ അവതരിപ്പിച്ച പഞ്ചശീലങ്ങളും അഷ്ടമാർഗ്ഗവും, യാഗങ്ങളിലെ ഹിംസയാലും വർണ്ണവിവേചനത്താലും മനം മടുത്ത ആയിരങ്ങൾക്ക് ശാന്തിയുടെയും വിമോചനത്തിന്റെയും വാതിൽ തുറന്നുനൽകി. അങ്ങനെ, ഭാരതത്തിന്റെ ആത്മാവിൽ രണ്ട് വിരുദ്ധാശയങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള ശാന്തമല്ലാത്ത ഒരു സംഘർഷത്തിന് തുടക്കമിട്ടു. ഈ സംഘർഷങ്ങളുടെയും സംയോജനങ്ങളുടെയും കഥയാണ് പരശുരാമനു മുമ്പുള്ള പ്രാചീന കേരളത്തിൻ്റെ ചരിത്രവും നമ്മോടു പറയുന്നത്.

ആര്യന്മാരുടെ ആഗമനം: കാലവും കുടിയേറ്റവും

ആര്യന്മാരുടെ ആഗമനത്തെക്കുറിച്ച് കൃത്യമായ ഒരു ഏകീകൃത വിവരം ലഭ്യമല്ല. ചരിത്രകാരന്മാർക്കിടയിൽ ഈ വിഷയത്തിൽ ഇപ്പോഴും തർക്കങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്. ആധുനിക ഗവേഷണങ്ങൾ അനുസരിച്ച്, ആര്യന്മാർ ക്രിസ്തുവിന് ഏകദേശം 1500 മുതൽ 2000 വർഷം മുമ്പ് (ബി.സി.ഇ. 2000-1500) മധ്യേഷ്യയിൽ നിന്നോ യൂറേഷ്യൻ സ്റ്റെപ്പികളിൽ നിന്നോ പല ഘട്ടങ്ങളിലായി ഭാരതത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു എന്നാണ് പൊതുവായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട സിദ്ധാന്തം. ചില പണ്ഡിതന്മാർ ഇതിന് ഇതിലും പഴക്കം കൽപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. ആർക്കിയോളജിക്കൽ തെളിവുകളുടെയും ഭാഷാശാസ്ത്ര പഠനങ്ങളുടെയും വെളിച്ചത്തിൽ, ബി.സി.ഇ. 2000-1500 കാലഘട്ടമാണ് കൂടുതൽ സ്വീകാര്യമായത്.

ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യയിൽ എവിടെയാണിവർ ആദ്യമായി കുടിയേറി പാർത്തത്?

ആര്യന്മാർ ആദ്യമായി കുടിയേറിയത് സപ്തസിന്ധു (ഏഴ് നദികളുടെ നാട്) മേഖലയിലാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ഇന്നത്തെ പഞ്ചാബ് പ്രദേശവും അതിന്റെ കിഴക്കോട്ടുള്ള ഭാഗങ്ങളുമായിരുന്നു ഇത്. സിന്ധു നദിയും അതിന്റെ അഞ്ച് പോഷക നദികളും (ഝലം, ചിനാബ്, രവി, ബിയാസ്, സത്‌ലജ്) കൂടാതെ സരസ്വതി നദിയും (പുരാതന കാലത്ത് ഈ പ്രദേശത്തുണ്ടായിരുന്നതായി കരുതപ്പെടുന്നു) ഉൾപ്പെട്ടതാണ് ഈ പ്രദേശം. ഋഗ്വേദത്തിൽ ഈ ഭൂമികയെപ്പറ്റി നിരവധി പരാമർശങ്ങളുണ്ട്.

 

വൈദിക മതം: പ്രതിസന്ധികളും സാമൂഹിക ക്രൂരതകളും

ആര്യന്മാരുടെ വൈദികമതം അതിന്റെ യാഗാചാരങ്ങളാലും വർണ്ണവ്യവസ്ഥയാലും കടുപ്പമേറിയതായിരുന്നു. ചരിത്രപരമായ ഒട്ടേറെ പ്രതിസന്ധികളെ തരണം ചെയ്താണ് ശ്രീബുദ്ധന്റെ കാലം വരെ ഈ മതം നിലനിന്നത് എന്നത് യാഥാർത്ഥ്യമാണ്. ഈ വൈദിക സമൂഹത്തിൽ ചാതുർവർണ്ണ്യ വ്യവസ്ഥ അതിന്റെ പൂർണ്ണ രൂപത്തിൽ ശക്തി പ്രാപിച്ചിരുന്നു.

 

ശൂദ്രരോടുള്ള ക്രൂരത: ഒരു സാമൂഹിക ചിത്രം

ആര്യന്മാർ തങ്ങളുടെ മേൽക്കോയ്മ നിലനിർത്താൻ ശൂദ്രരെ സമൂഹത്തിന്റെ അടിത്തട്ടിൽ നിർത്തി. വിജ്ഞാനങ്ങളിൽ നിന്നും അനുഷ്ഠാനങ്ങളിൽ നിന്നും അവരെ പൂർണ്ണമായി അകറ്റി നിർത്തി. വേദപഠനം ശൂദ്രർക്ക് നിഷിദ്ധമായിരുന്നു. വേദങ്ങൾ കേൾക്കുകയോ ഉച്ചരിക്കുകയോ ചെയ്താൽ കഠിനമായ ശിക്ഷകൾ നൽകിയിരുന്നു. ഗൗരവമേറിയ ക്രിമിനൽ നിയമങ്ങളും സിവിൽ നിയമങ്ങളും ശൂദ്രർക്കെതിരെ നടപ്പിലാക്കി. ഒരു ഉദാഹരണത്തിന്, ഒരു ശൂദ്രൻ ഒരു ബ്രാഹ്മണനെ അധിക്ഷേപിച്ചാൽ അവന്റെ നാവ് ഛേദിക്കപ്പെടണം എന്നുവരെ നിയമങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. ഈ ക്രൂരവും അന്യായവുമായ സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥിതിയിൽ ശ്വാസം മുട്ടി കഴിഞ്ഞിരുന്ന അനേകായിരം പേർക്ക് മോചനത്തിന്റെ മാർഗ്ഗമായിട്ടാണ് പിന്നീട് ഗൗതമബുദ്ധന്റെ ദർശനങ്ങൾ അനുഭവപ്പെട്ടത്.

 

വൈദിക യാഗങ്ങളും ലക്ഷ്യവും

ബുദ്ധൻ ജനിക്കുന്നതിനു മുന്നേതന്നെ ആര്യാവർത്തത്തിൽ വൈദികന്മാരുടെ മതം സ്ഥിരപ്രതിഷ്ഠ നേടിയിരുന്നു. വിവിധ യാഗങ്ങൾ ചെയ്താൽ മനുഷ്യജന്മത്തിന്റെ പരമലക്ഷ്യമായ സ്വർഗ്ഗത്തെ പ്രാപിക്കാം എന്നതായിരുന്നു അവരുടെ വിശ്വാസം.

  • പ്രധാന യാഗങ്ങൾ: ജ്യോതിഷ്ടോമം, അഗ്നിഷ്ടോമം, സൗത്രാമണി, ഐകാഹിക മഹാവ്രതം അഥവാ പൗണ്ഡരീകം, അശ്വമേധം (രാജാക്കന്മാർ സാമ്രാജ്യം വികസിപ്പിക്കാൻ നടത്തിയിരുന്ന വലിയ യാഗം), പുരുഷമേധം (മനുഷ്യബലി).
  • ആചാരങ്ങൾ: ഈ യാഗങ്ങളുടെ ഭാഗമായി മൃഗബലി, മദ്യപാനം, ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ അശ്ലീലമായ രീതിയിലുള്ള ലൈംഗികബന്ധം, ഇന്ദ്രൻ, വരുണൻ, അഗ്നി തുടങ്ങിയ ദേവതകളെ സങ്കൽപ്പിച്ച് മനുഷ്യരെ വെട്ടിക്കൊന്ന് കുരുതിയർപ്പിക്കുക (പുരുഷമേധം) എന്നിവയൊക്കെ നടന്നിരുന്നു. ഈ ക്രൂരമായ അനുഷ്ഠാനങ്ങൾ സാധാരണ ജനങ്ങൾക്ക് ഭയവും അറപ്പും ഉളവാക്കി.

 

ബുദ്ധമതത്തിന്റെ ഉദയം: ധർമ്മമാർഗ്ഗവും വികാസവും

ബി.സി. 522-ൽ (കൃത്യമായി പറഞ്ഞാൽ, ബുദ്ധന്റെ ജീവിതകാലം ബി.സി.ഇ. 563-483 കാലഘട്ടമാണെന്ന് പൊതുവെ കരുതപ്പെടുന്നു) ഗൗതമബുദ്ധൻ കാശിക്കടുത്തുള്ള സാരനാഥിൽ വെച്ച് തന്റെ നവീനസിദ്ധാന്തം അവതരിപ്പിച്ചു. ഹിംസയും യാഗങ്ങളും നിഷേധിച്ച ഈ ദർശനത്തിലേക്ക് അനേകായിരം പേർ ഒഴുകിയെത്തി.

 

ബുദ്ധമതത്തിന്റെ വളർച്ച

  1. തുടക്കം: ബുദ്ധന്റെ പ്രബോധനം പതുക്കെ മഗധയിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന ബിംബിസാരന്റെ (ബുദ്ധന്റെ സമകാലികൻ) പരിധിയിലേക്ക് വ്യാപിച്ചു.
  2. വികാസം: ബി.സി. 320-ൽ ചന്ദ്രഗുപ്തമൗര്യൻ മഗധ രാജ്യമുൾപ്പെടെയുള്ള ആര്യാവർത്തം ഒരു സാമ്രാജ്യമായി മാറ്റിയപ്പോൾ ബുദ്ധമതം ഏറെ വികസിച്ചു.
  3. സാർവ്വലൗകിക നിലവാരം: ബി.സി. 270-ൽ അധികാരത്തിൽ വന്ന അശോകസാമ്രാട്ടിന്റെ കാലത്തോടുകൂടി ബുദ്ധമതം അതിന്റെ പരമോന്നതിയിലെത്തി, സാർവ്വലൗകീക നിലവാരത്തിലേക്ക് ഉയർന്നു.

 

ബുദ്ധന്റെ ധർമ്മപാത

വൈദികമതത്തിന്റെ ഹിംസാത്മകമായ ആചാരങ്ങളിൽ നിന്നും തികച്ചും വിഭിന്നമായിരുന്നു ബൗദ്ധദർശനം.

  • പഞ്ചശീലങ്ങൾ: ഹിംസിക്കായ്ക (അഹിംസ), കക്കായ്ക (അസ്തേയം), മദ്യപിക്കായ്ക, ചൂതാടായ്ക, വ്യഭിചരിക്കായ്ക എന്നിവയായിരുന്നു അടിസ്ഥാന തത്വങ്ങൾ.
  • അഷ്ടമാർഗ്ഗം (എട്ട് മാർഗ്ഗങ്ങൾ): സമ്യഗ് ദൃഷ്ടി (ശരിയായ കാഴ്ച), സമ്യഗ് കല്പന (ശരിയായ സങ്കൽപ്പം), സമ്യഗ് വചനം (ശരിയായ വാക്ക്), സമ്യഗ് കർമ്മാന്തം (ശരിയായ പ്രവൃത്തി), സമ്യഗ് ആജീവം (ശരിയായ ജീവിതവൃത്തി), സമ്യഗ് വീര്യം (ശരിയായ പരിശ്രമം), സമ്യഗ് സ്മൃതി (ശരിയായ ഓർമ്മ), സമ്യഗ് സമാധി (ശരിയായ ഏകാഗ്രത) എന്നിവയിലൂടെ ജീവിതം നയിച്ച് “നിർവ്വാണത്തെ” പ്രാപിക്കുക എന്നതായിരുന്നു ബൗദ്ധരുടെ ലക്ഷ്യം.

ബൗദ്ധവിഹാരങ്ങൾ വെറും ആരാധനാലയങ്ങൾ ആയിരുന്നില്ല, മറിച്ച് വിദ്യാഭ്യാസത്തിന് മുന്തൂക്കം നൽകുന്ന പള്ളിക്കൂടങ്ങൾ കൂടിയായിരുന്നു. നളന്ദയും തക്ഷശിലയും പോലുള്ള വിഹാരങ്ങൾ വിശ്വവിഖ്യാത പഠനകേന്ദ്രങ്ങളായി മാറി.

 

ബുദ്ധമത പ്രചാരണം – അശോകന്റെ സംഭാവന

അശോകൻ ഭരണത്തിൽ വന്ന് 17-ാം വർഷം ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളുടെ മഹാസംഘങ്ങൾ പത്തു രാജ്യങ്ങളിലേക്ക് മതപ്രചരണാർത്ഥം പോയി. അവ:

  1. കാശ്മീരം
  2. ഗാന്ധാരം (കണ്ടഹാർ)
  3. ഹിമവന്ത (നേപ്പാൾ)
  4. മഹിഷമണ്ഡലം (മൈസൂർ)
  5. വനവാസി (കർണാടക)
  6. മഹാരാഷ്ട്രം
  7. അപരാന്തകം (കൊങ്കണം)
  8. യവനരാജ്യം (ഗ്രീക്ക് ഭരണപ്രദേശങ്ങൾ)
  9. സിലോൺ
  10. സുവർണ്ണഭൂമി (തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യൻ രാജ്യങ്ങൾ)

അശോകൻ തന്റെ മക്കളായ സംഘമിത്രയേയും മഹേന്ദ്രനേയും ബുദ്ധമത പ്രചരണത്തിനായി സിലോണിലേക്ക് (ഇന്നത്തെ ശ്രീലങ്ക) അയച്ചത് ലോകചരിത്രത്തിലെ തന്നെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു സംഭവമാണ്.

കർണാടകത്തിലും മൈസൂരിലും എത്തിയ ബുദ്ധമതഭിക്ഷുക്കൾ അവിടെനിന്നുതന്നെ കേരളത്തിലും എത്തിയെന്ന് കരുതണം. അശോകൻ നേരിട്ടുതന്നെ ചേരം, ചോളം, പാണ്ഡ്യം എന്നീ ദ്രാവിഡ രാജ്യങ്ങളുമായി ബന്ധം പുലർത്തിയിരുന്നു എന്നതും കേരളത്തിലെ ബുദ്ധമതത്തിന്റെ ആദ്യകാല സാന്നിധ്യത്തിന് തെളിവാണ്.

വൈദിക-ബൗദ്ധ സംഘർഷവും ബുദ്ധമതത്തിന്റെ തിരോധാനവും

വൈദിക മതവും ബുദ്ധമതവും മൗലീകമായി തന്നെ തികച്ചും വ്യത്യസ്തങ്ങളായ ആദർശങ്ങളായിരുന്നു വെച്ചുപുലർത്തിയിരുന്നത്. വൈദികരുടെ യാഗങ്ങളും വർണ്ണവ്യവസ്ഥയും ബുദ്ധന്റെ അഹിംസയും സമത്വവും തമ്മിൽ യോജിച്ചുള്ള പ്രവർത്തനം അസാധ്യമായിരുന്നു.

 

ബ്രാഹ്മണ പ്രതിക്രിയകൾ

വൈദിക ബ്രാഹ്മണർ ബുദ്ധമത പ്രചാരകർ എത്തുന്നിടത്തൊക്കെയും അതിനെ നശിപ്പിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. വിന്ധ്യാപർവ്വതത്തിന് തെക്കുഭാഗത്ത് ദക്ഷിണപഥത്തിൽ ബുദ്ധമതം പ്രബലമായിരുന്നപ്പോൾ, പിൽക്കാലത്ത് അവിടേക്കു വന്ന ആര്യന്മാർക്ക് ബുദ്ധമതത്തെ കീഴടക്കാൻ ഏറെ പാടുപെടേണ്ടി വന്നു.

  • അകത്തളങ്ങളിലെ നുഴഞ്ഞുകയറ്റം: വൈദിക ബ്രാഹ്മണർക്കിടയിൽ നിന്നും സമർത്ഥരായ പണ്ഡിതർ സൗഹൃദം ഭാവിച്ച് ബുദ്ധമതത്തിലേക്ക് കയറിക്കൂടി, അതിന്റെ പരിശുദ്ധാചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളെ അലങ്കോലപ്പെടുത്തി.
  • മതംമാറ്റം: നാനാവിധ പ്രലോഭനങ്ങളിൽ വീഴ്ത്തി ബുദ്ധമതസ്ഥരെ വൈദികർ തങ്ങളോടൊപ്പം ചേർത്തു.
  • വർണ്ണവൽക്കരണം: ചാതുർവർണ്യത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ തന്നെ, രജപുത്രർ, ക്ഷത്രിയർ പോലുള്ള പേരുകളിൽ മറ്റു പല അബ്രാഹ്മണ ഘടകങ്ങളെയും ഉൾപ്പെടുത്തി ഹിന്ദുക്കളാക്കി തീർത്തു. ഇവരും പിന്നീട് വൈദികമതത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ബുദ്ധമതത്തെ ധ്വംസിക്കുകയും ചെയ്തു.

 

അതിക്രൂരമായ ബുദ്ധമതമർദ്ദനം

തുടർന്ന്, ലോകം അറിഞ്ഞിട്ടില്ലാത്തവിധം അതിക്രൂരമായ ബുദ്ധമതമർദ്ദനം ഭാരതമെങ്ങും അരങ്ങേറി.

  • പുഷ്യമിത്രന്റെ പ്രതിക്രിയ: മൗര്യ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ അന്ത്യത്തോടെ, സൈന്യാധിപനായിരുന്ന പുഷ്യമിത്രൻ ശുങ്കൻ അധികാരത്തിലെത്തി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലത്ത് (സാചിവൃത്തിൽ) ബൗദ്ധഭിക്ഷുക്കളെ കൂട്ടത്തോടെ അറുത്തു നശിപ്പിക്കാൻ ഇടയാക്കിയ ഭയങ്കരമായ ബ്രാഹ്മണ പ്രതിക്രിയകൾ അരങ്ങേറി.
  • മർദ്ദനത്തിന് നേതൃത്വം നൽകിയവർ:
    • ക്ഷത്രിയ രാജാക്കന്മാർ: പുഷ്യമിത്രൻ, മിഹിരഗുലൻ (ഹൂണവംശജനായ ക്രൂരനായ ഭരണാധികാരി), ശശാങ്കൻ (ബോധ്ഗയയിലെ ബോധിവൃക്ഷം മുറിച്ചുമാറ്റി), വാക്പതി പരമാരൻ.
    • വൈദിക ബ്രാഹ്മണർ: കുമാരിലഭട്ടൻ, സംബന്ധമൂർത്തി, മാണിക്യവാചകൻ.

സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ ക്രൂരത: എ.ഡി. 640-ൽ പാണ്ഡ്യനാടിന്റെ തലസ്ഥാനമായിരുന്ന മധുരയിൽ വെച്ച് എണ്ണായിരം ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളെ ജീവനോടെ ശൂലങ്ങളിൽ കയറ്റി നിഷ്കരുണം ചിത്രവധം നടത്തിച്ച സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ പേര് ഭാരതചരിത്രത്തിലെ ഇരുണ്ട അധ്യായമാണ്. വൈദികമതത്തിന്റെ വിജയത്തിനായി രക്തം ചിന്തിയ ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾ ബൗദ്ധരെയും ബ്രാഹ്മണ വിരോധികളാക്കി.

 

പരശുരാമനും കേരളവും: ഐതിഹ്യവും ചരിത്രവും

ഇപ്രകാരത്തിൽ ഭാരതമെങ്ങും ബുദ്ധമതം ക്ഷയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന കാലത്താണ് കേരളത്തിലും അതിന്റെ പതനം സംഭവിച്ചത്.

കേരളത്തിലെ ബുദ്ധമതത്തെ നശിപ്പിച്ച് വൈദികമതത്തെ നടപ്പിലാക്കിയത് പിന്നീട് പരശുരാമൻ എന്നപേരിൽ അറിയപ്പെട്ട വ്യക്തിയാണ്  എന്നു പറയാം.

പരശുരാമന്റെ ചരിത്രവഴികൾ ഏതാണ്?

പരശുരാമനെന്ന വ്യക്തി ചരിത്രപുരുഷനാണോ അതോ ഐതിഹ്യകഥാപാത്രമാണോ എന്ന കാര്യത്തിൽ വ്യക്തമായ ചരിത്രപരമായ തെളിവുകൾ ലഭ്യമല്ല. അദ്ദേഹം ഒരു ഐതിഹ്യ കഥാപാത്രമാണ് എന്നതിലാണ് കൂടുതൽ ചരിത്രകാരന്മാർക്കും യോജിപ്പ്.

  1. ഇതിഹാസകാവ്യങ്ങളിൽ: രാമായണത്തിലും മഹാഭാരതത്തിലും പരശുരാമൻ ഉണ്ട്. അദ്ദേഹം ബ്രാഹ്മണനായി ജനിച്ച വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമാണ് എന്ന നിലയിലാണ് ഇതിഹാസങ്ങളിൽ അദ്ദേഹത്തെ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്.
  2. കേരളോത്പത്തി ഐതിഹ്യം: ഗോകർണം മുതൽ കന്യാകുമാരി വരെ കേരളത്തെ മഴുവെറിഞ്ഞ് കടലിൽ നിന്ന് പൊക്കിയെടുത്ത്, 64 ഗ്രാമങ്ങളാക്കി വിഭജിച്ച് ബ്രാഹ്മണർക്ക് ദാനം ചെയ്തത് പരശുരാമനാണ് എന്ന ഐതിഹ്യം കേരളോത്പത്തിയിൽ പ്രബലമാണ്.
  3. വാമന-പരശുരാമൻ ഐക്യം: മഹാബലി വാണപ്പോൾ വാമനൻ വന്ന് ബലിയെ ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തിയ ശേഷമാണ് പരശുരാമൻ മഴുവെറിഞ്ഞ് കേരളത്തെ വീണ്ടെടുത്തത് എന്ന കഥകൾ രണ്ടും അടിസ്ഥാനപരമായി കൽപ്പിതകഥകളാണ് എന്നതിലാണ് ചരിത്രപരമായ കാഴ്ചപ്പാട്. കാരണം, വാമനനും പരശുരാമനും വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരങ്ങളായാണ് കണക്കാക്കുന്നത്. ഈ ഐതിഹ്യങ്ങളെല്ലാം, വൈദിക ബ്രാഹ്മണർ കേരളത്തിൽ തങ്ങളുടെ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചതിനെ ന്യായീകരിക്കാൻ വേണ്ടി പിൽക്കാലത്ത് രൂപപ്പെടുത്തിയെടുത്ത മിത്തുകൾ ആയിട്ടാണ് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്.

കേരളത്തിലെ ബുദ്ധമതം: ചരിത്രപരമായ തെളിവുകൾ

ബുദ്ധമതം കേരളത്തിൽ പ്രവേശിച്ചതിനു ശേഷം 700 വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷമാണ് നമ്പൂതിരിമാർ കേരളത്തിലേക്ക് എത്തിയത്. അതു കഴിഞ്ഞിട്ട് 500 വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷമാണ് പരശുരാമൻ കേരളത്തിൽ പ്രവേശിച്ച് ഭൂമി വീതം വെച്ച് ബ്രാഹ്മണർക്കു കൊടുത്ത കഥയ്ക്കുള്ള തെളിവുകൾ നമുക്ക് ലഭിക്കുന്നത്.

ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ ഭാരതത്തിന്റെ മറ്റെല്ലാ ഭാഗത്തും നിന്നും ബുദ്ധമതം നിർമ്മാർജ്ജനം ചെയ്തു കഴിഞ്ഞിരുന്നു എന്നതാണു സത്യം. എന്നാൽ കേരളത്തിൽ അപ്പോളും ബുദ്ധമതം നിലനിന്നിരുന്നു. ഇതിന് പ്രധാന കാരണം സഹ്യപർവ്വത നിരകളുടെ സാന്നിദ്ധ്യം അവർക്കു നൽകിയ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ സംരക്ഷണം ആയിരുന്നു.

 

ബുദ്ധവിഹാരങ്ങളും സ്ഥലനാമങ്ങളും

കേരളത്തിലെ ബുദ്ധമതത്തിന്റെ സാന്നിധ്യത്തിന് തെളിവായി സ്ഥലനാമങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നു.

  • പള്ളി ചേർത്തുള്ള സ്ഥലനാമങ്ങൾ: കേരളത്തിൽ അങ്ങോളമിങ്ങോളം പള്ളി ചേർത്തുള്ള സ്ഥലനാമങ്ങൾ കാണാം (ഉദാഹരണത്തിന്, പള്ളിപ്പുറം, കുന്നത്തൂർപ്പള്ളി, കരുനാഗപ്പള്ളി, പള്ളിക്കൽ, തൃപ്പനച്ചൂർ പള്ളി). ബുദ്ധവിഹാരങ്ങൾ തന്നെയായിരുന്നു അന്നത്തെ പള്ളിക്കൂടങ്ങൾ. പള്ളി എന്ന വാക്ക് ബൗദ്ധപാരമ്പര്യത്തിൽ നിന്നും വന്നതാണ്.
  • ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കൾ നിവസിച്ച മലകൾ: അഞ്ജനമല (ദക്ഷിണകേരളത്തിലെ കരിമല), കാഞ്ചിമല (പൊന്നമ്പലമേട്), ഗോവർദ്ധനമല (പശുമല), കുഞ്ജ്ജരമല, യമകൂടമല, വിദമല, ക്രൗഞ്ചമല (പഴനി മല), ത്രികുടമല (കുറ്റാലത്തുള്ള ത്രികുടാചലം) എന്നിങ്ങനെ എട്ട് മലകളിൽ എണ്ണായിരത്തിലധികം ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കൾ നിവസിച്ചതായി രേഖകൾ ഉണ്ട്.

ഈ തെളിവുകളെല്ലാം സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, കേരളത്തിലെ വൈദിക ആധിപത്യം പെട്ടെന്നുണ്ടായ ഒരു പ്രതിഭാസമല്ല, മറിച്ച് ശക്തമായി വേരൂന്നിയ ബൗദ്ധ-ജൈന മതങ്ങളെ നൂറ്റാണ്ടുകൾ നീണ്ട സംഘർഷങ്ങളിലൂടെയും തന്ത്രങ്ങളിലൂടെയും പരാജയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് നേടിയെടുത്ത വിജയമാണ്. ഈ ചരിത്രപരമായ പ്രക്രിയയുടെ മൂർത്തീഭാവമായിട്ടോ, ന്യായീകരണമായോ ആണ് പരശുരാമന്റെ ഐതിഹ്യം അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്.


ഭാരതത്തിന്റെ വിജ്ഞാന പ്രഭ: നളന്ദയും തക്ഷശിലയും

ലോകചരിത്രത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും മഹത്തായ വിദ്യാഭ്യാസ കേന്ദ്രങ്ങളായിരുന്നു നളന്ദയും തക്ഷശിലയും. അറിവിന്റെ അനന്തസാധ്യതകൾ തേടി ലോകത്തിന്റെ നാനാഭാഗത്തുനിന്നുമുള്ള വിദ്യാർത്ഥികളെ ആകർഷിച്ച ഈ വിദ്യാപീഠങ്ങൾ പ്രാചീന ഭാരതത്തിന്റെ സാംസ്‌കാരിക ഔന്നത്യത്തിന്റെ ഉജ്ജ്വല പ്രതീകങ്ങളായി ഇന്നും നിലകൊള്ളുന്നു.

സർവ്വകലാശാല സ്ഥാപകൻ/സ്ഥാപനത്തിന് കാരണമായവർ കാലഘട്ടം
തക്ഷശില (Taxila) ഒരു പ്രത്യേക സ്ഥാപകൻ ഇല്ല. ക്രി.മു. 7-ാം നൂറ്റാണ്ട്
നളന്ദ (Nalanda Mahavihara) കുമാരഗുപ്തൻ ഒന്നാമൻ ക്രി.വ. 5-ാം നൂറ്റാണ്ട് (427 CE)

1. തക്ഷശില (Taxila / Takshashila): ലോകത്തിലെ ആദ്യത്തെ സർവ്വകലാശാലാ സങ്കൽപ്പം

  • കാലഘട്ടം: ക്രി.മു. 7-ാം നൂറ്റാണ്ടുമുതൽ ക്രി.വ. 5-ാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ.
  • സ്ഥാനം: ഇന്നത്തെ പാകിസ്ഥാനിലെ പഞ്ചാബ് പ്രവിശ്യയിൽ, ഇസ്ലാമാബാദിന് സമീപം (പുരാതന ഗാന്ധാര രാജ്യം).
  • പ്രാധാന്യം: ലോകത്തിലെ തന്നെ ഏറ്റവും പഴക്കമേറിയ ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ ഒന്നായി തക്ഷശിലയെ കണക്കാക്കുന്നു. ഇതൊരു റസിഡൻഷ്യൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റി എന്നതിനേക്കാൾ, വിവിധ വിഷയങ്ങളിൽ പ്രാവീണ്യമുള്ള അധ്യാപകരുടെ കീഴിൽ വിദ്യാർത്ഥികൾ പഠനം നടത്തിയിരുന്ന ഒരു പഠനകേന്ദ്രം (Learning Hub) ആയിരുന്നു.
  • വിജ്ഞാനശാഖകൾ: വേദപഠനം, ബുദ്ധമതം, ജൈനമതം, വൈദ്യശാസ്ത്രം (ചരകൻ), രാഷ്ട്രതന്ത്രം (കൗടില്യന്റെ അർത്ഥശാസ്ത്രം), വ്യാകരണം (പാണിനി), സൈനികതന്ത്രങ്ങൾ, ജ്യോതിശാസ്ത്രം തുടങ്ങി അറുപതിലധികം വിഷയങ്ങൾ ഇവിടെ പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു.
  • വിശിഷ്ട വിദ്യാർത്ഥികൾ: പ്രശസ്ത രാഷ്ട്രതന്ത്രജ്ഞനായ ചാണക്യൻ (കൗടില്യൻ), അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യനും മൗര്യ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സ്ഥാപകനുമായ ചന്ദ്രഗുപ്ത മൗര്യൻ, ലോകപ്രശസ്ത സംസ്കൃത വ്യാകരണ പണ്ഡിതനായ പാണിനി, വൈദ്യശാസ്ത്രജ്ഞനായ ചരകൻ എന്നിവർ തക്ഷശിലയുടെ സംഭാവനയാണ്.
  • പതനം: പല രാജവംശങ്ങളുടെ ഭരണത്തിനു കീഴിൽ തഴച്ചുവളർന്ന തക്ഷശില, ക്രി.വ. 5-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മദ്ധ്യത്തിൽ ഹൂണന്മാരുടെ തുടർച്ചയായ ആക്രമണങ്ങളിൽ തകർന്നു.
  • തക്ഷശില ഒരു പ്രത്യേക വ്യക്തിയാൽ ഒറ്റയടിക്ക് സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ട ഒരു സർവ്വകലാശാലയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നില്ല.
  • ഇതൊരു സ്ഥാപിത സർവ്വകലാശാല എന്നതിനേക്കാൾ, കാലക്രമേണ വികസിച്ച് ലോകപ്രശസ്തി നേടിയ ഒരു വിദ്യാഭ്യാസ കേന്ദ്രമായിരുന്നു.
  • പുരാതന കാലത്ത്, പ്രശസ്തരായ ആചാര്യന്മാർ തങ്ങളുടെ ആശ്രമങ്ങളോടനുബന്ധിച്ച് പഠനകേന്ദ്രങ്ങൾ ആരംഭിക്കുകയും അവിടെ വിജ്ഞാനം തേടി വിദൂര ദേശങ്ങളിൽ നിന്നുപോലും വിദ്യാർത്ഥികൾ എത്തുകയും ചെയ്തു. ഇത്തരം ഗുരുക്കന്മാരുടെയും ആശ്രമങ്ങളുടെയും ഒരു ശൃംഖല (Network) എന്ന നിലയിലാണ് തക്ഷശില വളർന്നത്.
  • പിൽക്കാലത്ത്, മൗര്യസാമ്രാജ്യത്തിലെയും മറ്റ് പ്രാദേശിക ഭരണാധികാരികളുടെയും സംരക്ഷണവും പ്രോത്സാഹനവും തക്ഷശിലയുടെ വളർച്ചയ്ക്ക് സഹായകമായി.

 

2. നളന്ദ (Nalanda Mahavihara): ലോകത്തിലെ ആദ്യത്തെ റസിഡൻഷ്യൽ യൂണിവേഴ്സിറ്റി

    • കാലഘട്ടം: ക്രി.വ. 5-ാം നൂറ്റാണ്ടുമുതൽ 13-ാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ.
    • സ്ഥാനം: ഇന്നത്തെ ബീഹാറിൽ, പാട്‌നക്ക് സമീപം (പുരാതന മഗധ രാജ്യം).
    • പ്രാധാന്യം: ഗുപ്ത രാജവംശത്തിലെ കുമാരഗുപ്തൻ ഒന്നാമൻ ക്രി.വ. 427-ഓടെ സ്ഥാപിച്ച നളന്ദ, ലോകത്തിലെ ആദ്യത്തെ ആസൂത്രിത റസിഡൻഷ്യൽ സർവ്വകലാശാല എന്ന നിലയിൽ പ്രശസ്തമാണ്.
    • വിദ്യാഭ്യാസ അന്തരീക്ഷം: നളന്ദ അതിന്റെ ഉന്നതിയിൽ ഏകദേശം 10,000 വിദ്യാർത്ഥികൾക്കും 2,000 അധ്യാപകർക്കും താമസിച്ചു പഠിക്കാനുള്ള സൗകര്യം ഒരുക്കിയിരുന്നു. ചൈന, കൊറിയ, ജപ്പാൻ, ടിബറ്റ്, മംഗോളിയ, ശ്രീലങ്ക, തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യ എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് അറിവു തേടി പണ്ഡിതരും വിദ്യാർത്ഥികളും ഇവിടെ എത്തി. ചൈനീസ് സഞ്ചാരികളായ ഫാഹിയാനും ഹുയാൻ സാങും നളന്ദയെക്കുറിച്ച് വിശദമായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.
    • നളന്ദ മഹാവിഹാരം ഒരു റസിഡൻഷ്യൽ സർവ്വകലാശാലയായി സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടതാണ്.
    • സ്ഥാപകൻ: ഗുപ്ത സാമ്രാജ്യത്തിലെ ചക്രവർത്തിയായിരുന്ന കുമാരഗുപ്തൻ ഒന്നാമനാണ് (Kumargupta I) ക്രി.വ. 5-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ (ഏകദേശം 427 CE) നളന്ദ സ്ഥാപിച്ചത്.
    • സംരക്ഷണം: ഗുപ്തന്മാരെ കൂടാതെ, പിന്നീട് വന്ന ഹർഷവർധനൻ ചക്രവർത്തിയും (7-ാം നൂറ്റാണ്ട്), ബംഗാളിലെ പാലാ രാജവംശവും (8-ാം നൂറ്റാണ്ടുമുതൽ) നളന്ദയ്ക്ക് ഉദാരമായ സംഭാവനകൾ നൽകുകയും സംരക്ഷണം നൽകുകയും ചെയ്തു.
    • ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന ബുദ്ധവിഹാരം ആദ്യകാലത്ത് തന്നെ വിജ്ഞാനത്തിന്റെ കേന്ദ്രമായി വളർന്നു തുടങ്ങിയിരുന്നുവെങ്കിലും, കുമാരഗുപ്തൻ ഒന്നാമന്റെ ഭരണകാലത്താണ് ഇത് ലോകത്തിലെ ആദ്യത്തെ ആസൂത്രിത റസിഡൻഷ്യൽ സർവ്വകലാശാലയുടെ രൂപത്തിലേക്ക് മാറിയത്.
  • പാഠ്യവിഷയങ്ങൾ: ബുദ്ധമത തത്ത്വചിന്ത (പ്രത്യേകിച്ച് മഹായാനം), തർക്കശാസ്ത്രം (Logic), വ്യാകരണം, വൈദ്യശാസ്ത്രം, ഗണിതശാസ്ത്രം, ജ്യോതിശാസ്ത്രം തുടങ്ങിയ വൈവിധ്യമാർന്ന വിഷയങ്ങളിൽ ഇവിടെ അഗാധമായ പഠനം നടന്നിരുന്നു. ആര്യഭടൻ, നാഗാർജ്ജുനൻ, ധർമ്മകീർത്തി തുടങ്ങിയ മഹാരഥന്മാർ ഇവിടെ അധ്യാപകരായിരുന്നു.
  • ഗ്രന്ഥശാല (ധർമ്മഗഞ്ച്): നളന്ദയുടെ ഏറ്റവും വലിയ ആകർഷണം ‘ധർമ്മഗഞ്ച്’ (സത്യത്തിന്റെ പർവ്വതം) എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന അതിന്റെ അതിവിശാലമായ ഗ്രന്ഥശാലയായിരുന്നു. ലക്ഷക്കണക്കിന് കൈയെഴുത്തുപ്രതികൾ ഇവിടെ സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു.
  • പതനം: ക്രി.വ. 12-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തിൽ തുർക്കി-അഫ്ഗാൻ അധിനിവേശകനായ മുഹമ്മദ് ബക്തിയാർ ഖിൽജിയുടെ നേതൃത്വത്തിൽ നളന്ദ ആക്രമിക്കപ്പെടുകയും ഗ്രന്ഥശാലയ്ക്ക് തീയിടുകയും ചെയ്തു. മാസങ്ങളോളം ഈ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ കത്തിനശിച്ചു എന്നാണ് ചരിത്രരേഖകൾ പറയുന്നത്.

നളന്ദയും തക്ഷശിലയും ഭാരതത്തിന്റെ വിജ്ഞാന പാരമ്പര്യത്തെ ഏഷ്യയുടെ അതിർത്തികൾക്കപ്പുറത്തേക്ക് വ്യാപിപ്പിക്കുകയും ലോകത്തിലെ ഉന്നതവിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് മാതൃകയാവുകയും ചെയ്തു. യുനെസ്കോയുടെ ലോക പൈതൃക പട്ടികയിൽ ഇടം നേടിയ ഈ പുരാവസ്തു കേന്ദ്രങ്ങൾ, അറിവിന്റെ ശാശ്വതമൂല്യം വിളിച്ചോതുന്നു.