ശബരിമല ക്ഷേത്ര ചരിത്രം

ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിൻ്റെ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചും അതിനെ ജൈന-പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹങ്ങളുമായി  ബന്ധമുണ്ടോ എന്നതും പരിശോദിക്കേണ്ടതാണ്. നിലവിലുള്ള ചരിത്രരേഖകൾ, പുരാവസ്തു ഗവേഷണഫലങ്ങൾ, പ്രാദേശിക ഐതിഹ്യങ്ങൾ, പാട്ടുകൾ എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ശബരിമലയുടെ ചരിത്രം പരിശോധിക്കാം. ഈ വിഷയങ്ങളിലെ പൊതുവായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട സിദ്ധാന്തങ്ങളും ലഭ്യമായ തെളിവുകളും ഉൾപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടാണിത് പറയുന്നത്. ശബരിമലയുടെ ഉത്ഭവത്തെയും ചരിത്രത്തെയും കുറിച്ച് നിരവധി സിദ്ധാന്തങ്ങളും ഐതിഹ്യങ്ങളും നിലവിലുണ്ട്. ഇവയിൽ, ജൈന-ബുദ്ധ പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ സ്വാധീനവും പാണ്ഡ്യവംശ ബന്ധങ്ങളും പ്രബലമായി ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നവയാണ്.

1. മധുരയിലെ കൂട്ടക്കുരുതിയും അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹവും

ശബരിമല അയ്യപ്പനും ബുദ്ധനും
ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ (640 CE), സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ (തിരുജ്ഞാന സംബന്ധർ) നേതൃത്വത്തിൽ നടന്നതായി പറയപ്പെടുന്ന ജൈന മതസ്ഥരെ ഉന്മൂലനം ചെയ്ത സംഭവത്തിന് ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യമുണ്ട്.

  • ചരിത്രപശ്ചാത്തലം: മധുരയിലെ വൈദിക മതത്തിൻ്റെ (ശൈവം) പുനരുജ്ജീവന ശ്രമങ്ങളുടെ ഭാഗമായി, ജൈനമതക്കാരുമായി കടുത്ത സംഘർഷം നിലനിന്നിരുന്നു. മധുരയിലെ കുടികളിൻ്റെ (കഴുത്തു മുറിച്ചുള്ള വധശിക്ഷ) ഫലമായി നിരവധി ജൈനരും മറ്റ് അഹിംസാവാദികളും ഭയന്ന് മധുരയിൽ നിന്ന് പാലായനം ചെയ്തു.
  • അഭയാർത്ഥികളുടെ താവളങ്ങൾ: ഈ പ്രവാഹത്തിൽപെട്ടവർ, പ്രത്യേകിച്ച് പാണ്ഡ്യവംശവുമായി ബന്ധമുള്ളവരും ജൈനമതാനുയായികളും, സുരക്ഷിത താവളങ്ങൾ തേടി സഹ്യപർവത മലനിരകളിലൂടെ കേരളത്തിലേക്ക് കടന്നു. ശബരിമല, പമ്പാതടം, നിലയ്ക്കൽ (ശിലാന്യാസന), അച്ഛങ്കോവിൽ, കോന്നി തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങൾ അവർ താവളമാക്കിയതായി പഴയ പാട്ടുകളിലും പ്രാദേശിക ചരിത്രങ്ങളിലും സൂചനകളുണ്ട്. നിലയ്ക്കൽ പോലെയുള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ പഴയ ക്രിസ്ത്യൻ-ജൈന ദേവാലയങ്ങളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.

 

2. പന്തളരാജവംശവും ശബരിമല ബന്ധവും

പാണ്ഡ്യവംശത്തിൻ്റെ ഒരു ശാഖയാണ് പന്തളരാജവംശം എന്ന വാദത്തിന് പ്രാദേശിക ചരിത്രത്തിലും ഐതിഹ്യങ്ങളിലും ശക്തമായ പിന്തുണയുണ്ട്.

  • തെളിവുകൾ (ഐതിഹ്യപരമായ):
    • പാണ്ഡ്യ ബന്ധം: തിരുവിതാംകൂർ സ്റ്റേറ്റ് മാനുവൽ ഉൾപ്പെടെയുള്ള പഴയ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ, പാണ്ഡ്യ രാജ്യത്തിലെ ചേരമാൻ പെരുമാൾ രാജാക്കന്മാരുടെ കാലത്തോ അതിനുശേഷമോ ചോളന്മാരുമായുള്ള യുദ്ധത്തെത്തുടർന്ന് പാണ്ഡ്യ രാജകുടുംബത്തിലെ ഒരു ശാഖ മധുരയിൽ നിന്ന് പാലായനം ചെയ്ത് കോന്നി വഴി പന്തളത്ത് എത്തി രാജ്യം സ്ഥാപിച്ചു എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.
    • പഴയ പാട്ടുകൾ: പാണ്ഡ്യന്മാരുടെ ‘ചെർക്ക’ (ചേരി) ആണ് പന്തളം എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന പാട്ടുകളുണ്ട്. പാണ്ഡ്യരാജ്യത്തെ ജൈന ഉന്മൂലനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അഭയം തേടിയ പാണ്ഡ്യന്മാർ ശബരിമലയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട താവളങ്ങളിലാണ് എത്തിയത്.
  • പിതൃപുത്രബന്ധം: ശബരിമലയിലെ ശാസ്താവും പന്തളരാജാക്കന്മാരുമായുള്ള പിതൃപുത്രബന്ധം ഐതിഹ്യമാണ്. ഇതിനുള്ള പ്രധാന കാരണം:
    • പാണ്ഡ്യവംശ പാരമ്പര്യം തുടരുന്ന പന്തളരാജകുടുംബം, അഭയാർത്ഥികളായി എത്തിയ തങ്ങളുടെ പ്രധാന ദൈവത്തെ (ബുദ്ധൻ/ശാസ്താവ്) സംരക്ഷിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്തു.
    • പാണ്ഡ്യവംശപരമ്പരയിലെ ഒരു രാജകുമാരനെ ശാസ്താവിൻ്റെ (അയ്യപ്പൻ്റെ) അവതാരമായി സങ്കൽപ്പിക്കുകയോ, അല്ലെങ്കിൽ രാജകുടുംബം ദൈവത്തെ ദത്തെടുക്കുകയോ ചെയ്തുവെന്ന് ഐതിഹ്യം. പന്തളത്ത് വളർന്ന അയ്യപ്പൻ്റെ കഥ ഈ ബന്ധത്തെ സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു.

3. തമിഴ് ലിഖിതങ്ങളും സ്വർണ്ണനിക്ഷേപവും

ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്നും ലഭിച്ചിട്ടുള്ള പഴയ തമിഴ് ലിഖിതങ്ങളും സ്വർണ്ണനിക്ഷേപവും അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹ സിദ്ധാന്തത്തിന് ബലം നൽകുന്നു.

  • തമിഴ് ലിഖിതങ്ങൾ: ശബരിമലയിലെ പല പഴയ വിളക്കുകളിലും മണികളിലും തമിഴിൽ കൊത്തിയ ലിഖിതങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇവ തമിഴ്നാട്ടിലെ ഭക്തർ നൽകിയ വഴിപാടുകളോ അല്ലെങ്കിൽ പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥികളുടെ കാലത്തെ സമ്മാനങ്ങളോ ആകാം. ശബരിമല തമിഴ്നാടുമായി വളരെ അടുത്ത ബന്ധം പുലർത്തിയിരുന്നു എന്നതിൻ്റെ തെളിവാണ് ഇവ.
  • സ്വർണ്ണനിക്ഷേപം: 1950-ലെ അഗ്നിബാധക്ക് ശേഷം ക്ഷേത്രം പുനർനിർമ്മിക്കുമ്പോൾ, മാളികപ്പുറം ക്ഷേത്രത്തിന് സമീപത്തുനിന്നും കുഴിച്ചിട്ട നിലയിൽ വൻ സ്വർണ്ണനിക്ഷേപം കണ്ടെത്തിയിരുന്നു (ഏകദേശം 24,000 സ്വർണ്ണരാശികൾ).
    • ഈ സ്വർണ്ണനിക്ഷേപം, 640 CE-ൽ മധുരയിൽ നിന്നും വന്ന അഭയാർത്ഥികളായ പാണ്ഡ്യവംശജരുടേതോ ജൈനരുടേതോ ആകാനുള്ള സാധ്യത വളരെ വലുതാണ്. അഭയാർത്ഥികളായി ഓടിപ്പോരുമ്പോൾ, തങ്ങളുടെ വിലപിടിപ്പുള്ള സമ്പത്ത്, പ്രധാനപ്പെട്ട ദേവാലയത്തിൻ്റെ (അന്നത്തെ ബുദ്ധ-ജൈനവിഹാരം) സമീപം സുരക്ഷിതമായി നിക്ഷേപിച്ചതാകാം.

4. പരശുരാമനും ബുദ്ധമത ധ്വംസനവും

കേരളത്തിലെ വൈദിക മതവിപ്ലവം (ബുദ്ധ-ജൈന ദ്വംസനം) ആരംഭിച്ചത് ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന് ശേഷമാണ്. മറ്റ് ഭാരതദേശങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച്, കേരളത്തിൽ ബുദ്ധമതത്തിന് കൂടുതൽ കാലം നിലനിൽക്കാൻ സാധിച്ചു. ഇന്ന് കേരളം മറ്റ് ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ചു മുന്നിട്ടു നിൽക്കുന്നതിൽ പ്രധാന കാരണം അന്വേഷിച്ചാൽ നമുക്ക് ഇവിടം വരെ എത്തിച്ചേരാൻ സാധിക്കും.

  • കേരളത്തിലെ ബുദ്ധമതം: 10-ാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ അവസാനം വരെയും (ഏകദേശം 970 CE വരെ) കേരളത്തിൽ ബുദ്ധമതം ശക്തമായിരുന്നു. ബുദ്ധമതത്തിൽ നിന്ന് ഹിന്ദുമതത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റം സാഹസികവും അക്രമാസക്തവും ആയിരുന്നു എന്ന് ചരിത്രകാരന്മാർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു.
  • പരശുരാമ സങ്കൽപ്പം: പരശുരാമൻ എന്ന ഐതിഹ്യം, ഒരു വൈദിക മതത്തിൻ്റെ പരിഷ്കർത്താവിനെ അല്ലെങ്കിൽ പോരാളിയായ ബ്രാഹ്മണ നേതാവിനെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. സംബന്ധമൂർത്തിയെപ്പോലെ, കേരളത്തിൽ ബുദ്ധമതത്തെ അടിച്ചമർത്താനും വൈദിക മതം സ്ഥാപിക്കാനും നേതൃത്വം നൽകിയ നായക വ്യക്തിത്വങ്ങളെ ചരിത്രം പരശുരാമൻ എന്ന ഐതിഹ്യത്തിലേക്ക് സംയോജിപ്പിച്ചതാകാം.

ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ സംഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ, ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിൻ്റെ ചരിത്രം ബുദ്ധ-ജൈന പാരമ്പര്യങ്ങളുടെയും (ശാസ്താവ് ബുദ്ധൻ) പാണ്ഡ്യവംശ അഭയാർത്ഥികളുടെയും ഒരു സങ്കലനമാണ്. പിൽക്കാലത്ത് വൈദിക മതത്തിൻ്റെ സ്വാധീനത്തിൽ ഇത് ഒരു ഹിന്ദു ക്ഷേത്രമായി രൂപാന്തരപ്പെട്ടു. ശബരിമലയുടെ ചരിത്രത്തെ ബുദ്ധ-പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥി സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ വിശദീകരിക്കുന്നതിനുള്ള സഹായക വിവരങ്ങൾ താഴെക്കൊടുക്കുന്നു:

പന്തളരാജവംശം: പാണ്ഡ്യവംശബന്ധവും തെളിവുകളും

പന്തളരാജവംശത്തിന് മധുരയിലെ പാണ്ഡ്യന്മാരുമായുള്ള ബന്ധം കേരള ചരിത്രത്തിലും ഐതിഹ്യങ്ങളിലും ശക്തമായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

1. പാണ്ഡ്യവംശ ബന്ധം

  • ചരിത്രപരമായ ഉത്ഭവം: ഏകദേശം 12-ഉം 13-ഉം നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ തെക്കേ ഇന്ത്യയിൽ (പ്രത്യേകിച്ച് മധുര, തിരുനെൽവേലി) ഉണ്ടായ രാഷ്ട്രീയ അസ്ഥിരതയെത്തുടർന്ന്, പാണ്ഡ്യരാജകുടുംബത്തിലെ ഒരു ശാഖ സഹ്യപർവതനിരകൾ കടന്ന് കേരളത്തിൽ അഭയം തേടി.
  • യാത്രാമാർഗ്ഗം: ഇവർ പലായനം ചെയ്ത് കോന്നി വഴി കൈപ്പട്ടൂർ, തുടർന്ന് പന്തളം പ്രദേശത്ത് താവളം ഉറപ്പിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. ഇവരുടെ കൈവശം തിരുവാഭരണങ്ങളും മറ്റ് വിലപിടിപ്പുള്ള വസ്തുക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
  • തെളിവുകൾ (സ്ഥിരീകരണം):
    • ആചാരപരമായ സവിശേഷത: പന്തളരാജാക്കന്മാർ അയ്യപ്പൻ്റെ തിരുവാഭരണം ശബരിമലയിൽ കൊണ്ടുപോകുമ്പോൾ പാണ്ഡ്യ രാജാക്കന്മാരുടെ തമിഴ്നാടൻ വേഷവിധാനം സ്വീകരിക്കുന്ന പതിവുണ്ട്.
    • നാട്ടുരാജ്യ രേഖകൾ: കൊട്ടാരത്തിലെ പഴയ രേഖകൾ, ചെപ്പേടുകൾ, കോന്നിയിലെയും പന്തളത്തെയും ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ ലിഖിതങ്ങൾ എന്നിവ ഈ പാണ്ഡ്യബന്ധം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഈ കുടുംബത്തിന് ലഭിച്ച ഭൂമിദാനങ്ങൾ പഴയ തിരുവിതാംകൂർ നാട്ടുരാജ്യരേഖകളിൽ കാണപ്പെടുന്നു.
    • പാണ്ഡ്യൻ എന്ന സ്ഥാനപ്പേര്: പല പഴയ രേഖകളിലും പന്തളം രാജാക്കന്മാരെ ‘പാണ്ഡ്യൻ’ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് പാണ്ഡ്യവംശപരമ്പര എന്ന വാദത്തിന് ബലം നൽകുന്നു.

2. ശബരിമലയിലെ പാണ്ഡ്യ സ്വാധീനം

പന്തളരാജാക്കന്മാരുടെ ഈ പാണ്ഡ്യവംശ പശ്ചാത്തലം ശബരിമലയുടെ ചരിത്രത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശുന്നു:

  • അഭയാർത്ഥി ബന്ധം: 640 CE-ൽ മധുരയിൽ നടന്ന കൂട്ടക്കുരുതിയിൽ പേടിച്ച് അഭയം തേടിയ ആദ്യകാല അഭയാർത്ഥികൾ (ജൈനർ/ബുദ്ധമതക്കാർ/പാണ്ഡ്യാനുബന്ധികൾ) ശബരിമലയിൽ ആദ്യ പ്രതിഷ്ഠ നടത്തിയെങ്കിൽ, പിന്നീട് വന്ന പന്തളരാജവംശംപുരാതന ദൈവത്തിൻ്റെ രക്ഷാകർതൃത്വം ഏറ്റെടുത്തു. തങ്ങളുടെ ഇഷ്ടമൂർത്തിയുടെ വിഹാരം തൊട്ടടുത്ത് ശബരിമലയിൽ ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ രാജ്യാധികാരി എന്ന നിലയ്ക്ക് അതിൻ്റെ നിലനിൽപ്പിനായവർ ആക്കം കൂട്ടി.
  • പിതൃപുത്രബന്ധം: അയ്യപ്പൻ്റെ പന്തളരാജാവായിട്ടുള്ള പിതൃപുത്രബന്ധം എന്നത്, പാണ്ഡ്യവംശ പരമ്പരയിൽ പെട്ട ഒരു കുടുംബം, തങ്ങൾ അഭയം തേടിയ നാട്ടിലെ ആരാധനാമൂർത്തിയെ (ശാസ്താവിനെ) ദൈവമായി ദത്തെടുത്ത് തങ്ങളുടെ പരദേവതയായി പ്രഖ്യാപിച്ചതിൻ്റെ ഐതിഹ്യപരമായ രൂപമായി കണക്കാക്കാം.

ശാസ്താവിൻ്റെ ഉത്ഭവം: ബുദ്ധ-ജൈന ഗവേഷണങ്ങൾ

ശബരിമലയിലെ ശാസ്താവ് (ധർമ്മശാസ്താവ്) യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു ബുദ്ധ അല്ലെങ്കിൽ ജൈന മതാനുബന്ധിയായ ദേവതയായിരുന്നു എന്ന സിദ്ധാന്തത്തിന് ധാരാളം ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളും ഗവേഷണ പിൻബലവുമുണ്ട്.

ബുദ്ധ ബന്ധം (പ്രബലം)

ശാസ്താവ് = ബുദ്ധൻ: ‘ശാസ്താവ്’ എന്ന വാക്ക് ‘ഗുരു’ എന്നർത്ഥത്തിൽ ബുദ്ധന് പര്യായമായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. – ആരാധനാ സമ്പ്രദായം: ശബരിമലയിലെ ശരണം വിളിയും (ശരണം അയ്യപ്പാ) ബുദ്ധമതത്തിലെ ത്രിശരണങ്ങളായ ‘ബുദ്ധം ശരണം ഗച്ഛാമി’ യോട് സാദൃശ്യം പുലർത്തുന്നു. – പലകമേൽ ആസനം: ശബരിമലയിലെ വിഗ്രഹം പലകയിൽ ഇരിക്കുന്ന ധ്യാനരൂപത്തിലാണ് (യോഗാസനം). ഇത് ബുദ്ധവിഗ്രഹങ്ങളുടെ പ്രത്യേകതയാണ്. – വ്രതാനുഷ്ഠാനം: 41 ദിവസത്തെ കഠിനമായ വ്രതവും ബ്രഹ്മചാരി സങ്കല്പവും ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളുടെ ജീവിതചര്യയോട് സാമ്യമുള്ളതാണ്.

ജൈന ബന്ധം (അനുബന്ധം)

സന്നിധാന സങ്കൽപ്പം: ജൈനരുടെ പ്രധാന ആരാധനാകേന്ദ്രങ്ങളെ ‘സന്നിധാനങ്ങൾ’ എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. ശബരിമലയിലെ സന്നിധാനം ജൈന സ്വാധീനം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. – വാവരുമായുള്ള ബന്ധം: അയ്യപ്പൻ്റെ കൂട്ടുകാരനായ വാവർ, ജൈനനായ ബലവാകൻ ആയിരുന്നിരിക്കാനുള്ള സാധ്യത ചില ചരിത്രകാരന്മാർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു (ഇത് പിന്നീട് ഇസ്ലാം മതത്തിലേക്ക് രൂപാന്തരപ്പെട്ടു). – അഹിംസ: ശബരിമലയിലെ ആദ്യകാല പൂജകൾക്ക് മൃഗബലിയോ മറ്റ് അതിക്രമങ്ങളോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അഹിംസ ജൈന-ബുദ്ധ പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനമാണ്.

 

നിലയ്ക്കൽ ചെപ്പേടുകൾ (ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം)

നിലയ്ക്കൽ ശബരിമലയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരിടത്താവളമാണ്. ഇതിനെ ആദ്യകാല ക്രിസ്ത്യൻ സമൂഹവുമായും അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹവുമായും ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു.

  • നിലയ്ക്കൽ താവളം: ജൈന-പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥികൾ താവളം ഉറപ്പിച്ച സ്ഥലങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് നിലയ്ക്കൽ. നിലാവായൻ/ശിലാന്യാസന എന്നിങ്ങനെയുള്ള പേരുകൾ ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
  • ക്രിസ്ത്യൻ ബന്ധം (ചെപ്പേട്): നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശം ചരിത്രപരമായി വാണിജ്യപാതയിലായിരുന്നു. ക്രിസ്തുവർഷം 300-കളിൽ ഇവിടെ മാർ തോമാശ്ലീഹായുടെ കാലത്ത് ദേവാലയം സ്ഥാപിച്ചു എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ സമൂഹം ഉണ്ടായിരുന്നു.
    • ചില ചരിത്രകാരന്മാർ, കേരളത്തിലെ പുരാതന ക്രൈസ്തവർക്ക് ലഭിച്ച ചെപ്പേടുകളിലെ ഭൂമിദാനങ്ങളിൽ നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശം ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നതായി വാദിക്കുന്നു.
    • ഇത്, ജൈന-ബുദ്ധ മതസ്ഥർക്കൊപ്പം അതേ കാലഘട്ടത്തിൽ ഈ പ്രദേശത്ത് ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കും വലിയ സ്വാധീനം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതിൻ്റെ തെളിവാണ്.

സ്ദ്ഫ്

സംബന്ധമൂർത്തി

തഞ്ചാവൂർ ജില്ലയിലെ ശീർകാഴി (Sirkaazhi) ദേശത്ത് ജീവിച്ചിരുന്ന ശൈവ കവി-സന്യാസിയാണ് സംബന്ധമൂർത്തി അഥവാ തിരുജ്ഞാന സംബന്ധർ (തിരുജ്ഞാനസംബന്ധർ). ക്രി.വ. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ് അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്നതായി കരുതപ്പെടുന്നത്. 63 നായനാർമാരിൽ (ശിവഭക്തരായ സന്യാസിമാർ) പ്രമുഖനായ മൂവരിൽ (മുത്തവർ) ഒരാളാണ് അദ്ദേഹം. സംബന്ധമൂർത്തിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പറയപ്പെടുന്ന, 8000-ത്തിലധികം ജൈന സന്യാസിമാരെ ശൂലത്തിൽ തറച്ച കഥ തമിഴ് ശൈവ പാരമ്പര്യത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു ഐതിഹ്യമാണ്. ഇത് ‘സമണർ കഴുവേട്രം’ (Samanar Kazhuvetram) എന്ന പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഈ സംഭവത്തിന്റെ കൃത്യമായ വിവരങ്ങൾ പ്രധാനമായും ശേഖിഴാർ എഴുതിയ ‘പെരിയപുരാണം’ (Periya Puranam) എന്ന തമിഴ് ഗ്രന്ഥത്തിലാണ് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ ജൈനരോടുള്ള സമീപനം, പ്രധാനമായും ശൈവമതത്തിന്റെ പുനഃസ്ഥാപനം എന്ന ലക്ഷ്യത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു.

ശൈവമതം

Sambanthamoorthy

  • ജന്മസ്ഥലം: തമിഴ്‌നാട്ടിലെ ശീർകാഴി (ചോളമണ്ഡലം).
  • മാതാപിതാക്കൾ: ശിവഭക്തരായ ബ്രാഹ്മണരായിരുന്ന ശിവപാദ ഹൃദയരും ഭാര്യ ഭഗവതിയാരും.
  • ദിവ്യമായ ജ്ഞാനം: ഐതിഹ്യമനുസരിച്ച്, മൂന്നാം വയസ്സിൽ അച്ഛനോടൊപ്പം ക്ഷേത്രക്കുളത്തിൽ പോയപ്പോൾ, വിശന്നുകരഞ്ഞ കുട്ടിക്ക് ശിവനും പാർവതിയും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട്, പാർവതി ദേവി ജ്ഞാനം കലർത്തിയ പാൽ ഒരു സ്വർണ്ണപ്പാത്രത്തിൽ നൽകി.
  • ആദ്യ ഗീതം: വായിൽ പാൽക്കറ കണ്ട അച്ഛൻ ആരാണ് പാൽ തന്നതെന്നന്വേഷിച്ചപ്പോൾ, കുട്ടി ആകാശത്തേക്ക് ചൂണ്ടി, ശിവന്റെ മഹത്വത്തെക്കുറിച്ച് ‘தோயுடைய செவியன்’ (തോടുടയ ചെവിയൻ) എന്ന് തുടങ്ങുന്ന ഗീതം ആലപിച്ചു. ഈ സംഭവത്തോടെയാണ് അദ്ദേഹത്തിന് തിരുജ്ഞാന സംബന്ധർ എന്ന പേര് ലഭിച്ചത്.
  • മതപരമായ മത്സരം: ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് പാണ്ഡ്യനാട്ടിൽ, ശക്തമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിരുന്ന ജൈനമതത്തെ (സമണർ) അദ്ദേഹം ശൈവമതത്തിന്റെ വളർച്ചയ്ക്ക് ഒരു പ്രധാന വെല്ലുവിളിയായി കണ്ടു.
  • ശൈവമത പുനരുജ്ജീവനം: പാണ്ഡ്യനാട്ടിൽ ശൈവമതം ക്ഷയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന സാഹചര്യത്തിൽ, രാജാവിനെ തിരികെ ശൈവമതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരിക വഴി, ശൈവമതത്തിന്റെ പ്രതാപം പുനഃസ്ഥാപിക്കുക എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖ്യ ലക്ഷ്യം.
  • വാദപ്രതിവാദങ്ങൾ (സംവാദം): ജൈന ആചാര്യന്മാരുമായി അദ്ദേഹം പരസ്യമായ സംവാദങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടു. മധുരയിൽ വെച്ച് നടന്ന ഈ സംവാദങ്ങൾ അഗ്നി പരീക്ഷ (തീയിലിടൽ), ജല പരീക്ഷ (നദിയിൽ ഒഴുക്കൽ) എന്നിവയിലൂടെയാണ് പ്രശസ്തമായത്.
  • ശമണർ കഴുവേട്രം (ശൂലത്തിൽ തറയ്ക്കൽ): ജൈന സന്യാസിമാർക്ക് എതിരെ നടന്നതായി പറയപ്പെടുന്ന ഈ അതിക്രൂരമായ ശിക്ഷാ നടപടിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമീപനം ഏറ്റവും വിമർശിക്കപ്പെടുന്നത്. (ഐതിഹ്യപ്രകാരം: വാദത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ട ഏകദേശം 8000 ജൈന സന്യാസിമാർ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്ത ശിക്ഷയാണ് ‘കഴുവേട്രം’ എന്നും, രാജാവായ കൂൻ പാണ്ഡ്യൻ (നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യൻ) അത് നടപ്പിലാക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തതെന്നും ശൈവഗ്രന്ഥങ്ങൾ പറയുന്നു. സംബന്ധമൂർത്തി ഈ നടപടിക്ക് ഉത്തരവിട്ടതായി നേരിട്ട് പറയുന്നില്ലെങ്കിലും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സാന്നിധ്യത്തിലാണ് ഇത് നടന്നത്. ഈ സംഭവം സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ കടുത്ത മതപരമായ അസഹിഷ്ണുത അല്ലെങ്കിൽ ശൈവമതത്തോടുള്ള അമിതമായ പക്ഷപാതം കാണിക്കുന്നു എന്ന് വിമർശകർ വാദിക്കുന്നു.)
  • സമാധാനപരമായ സഹവർത്തിത്വമില്ലായ്മ: ജൈനമതത്തെ കേവലം ഒരു എതിരാളിയായി കാണുകയല്ല, മറിച്ച് തമിഴ്‌നാട്ടിൽ നിന്ന് തുടച്ചുനീക്കേണ്ട ഒരു ശക്തിയായി കണക്കാക്കിയ ഒരു സമീപനമാണ് അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചത്.
  • സ്തുതിഗീതങ്ങളിലെ വിമർശനം: അദ്ദേഹത്തിന്റെ തേവാര ഗീതങ്ങളിൽ ചിലയിടങ്ങളിൽ ജൈന-ബുദ്ധ മതങ്ങളെ നേരിട്ട് വിമർശിക്കുന്ന വരികൾ കാണാം.

 

പ്രധാന പ്രവർത്തനങ്ങൾ

  • ഭക്തിപ്രസ്ഥാനം: സംബന്ധർ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ശൈവ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിൽ നിർണ്ണായക പങ്ക് വഹിച്ചു.
  • തേവാരം: ശിവനെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം പതിനായിരത്തിലധികം ഗീതങ്ങൾ രചിച്ചതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഇവയിൽ 4,181 ശ്ലോകങ്ങളുള്ള 383 (അല്ലെങ്കിൽ 384) ഗീതങ്ങൾ ‘തേവാരം’ എന്ന പേരിൽ തിരുമുറൈയുടെ (തമിഴ് ശൈവ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ canonical കൃതികൾ) ഒന്നും, രണ്ടും, മൂന്നും വാല്യങ്ങളായി ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.
  • തീർത്ഥാടനം: നിരവധി ശിവക്ഷേത്രങ്ങൾ സന്ദർശിച്ച് അദ്ദേഹം ഗീതങ്ങൾ ആലപിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ തിരുനീലകണ്ഠ യാഴ്പ്പാണർ എന്ന സംഗീതജ്ഞനും ഉണ്ടായിരുന്നു.
  • അത്ഭുതങ്ങൾ: തന്റെ ഗീതങ്ങളിലൂടെ പല അത്ഭുതങ്ങളും അദ്ദേഹം പ്രവർത്തിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, പൂമ്പാവൈ എന്ന പെൺകുട്ടിയെ ഭസ്മത്തിൽ നിന്ന് ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവന്നത്.
  • വൈഷ്ണവ-ജൈന മതങ്ങളെ എതിർക്കൽ: അക്കാലത്ത് തമിഴ്നാട്ടിൽ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്ന ജൈനമതത്തെയും, വൈഷ്ണവത്തെയും അദ്ദേഹം ശക്തമായി എതിർത്തു.
  • കൂൻ പാണ്ഡ്യനെ ശൈവ മതത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യൽ: പാണ്ഡ്യരാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമായ മധുരയിലെ രാജാവായിരുന്ന കൂൻ പാണ്ഡ്യന് (പിന്നീട് നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യൻ എന്നറിയപ്പെട്ടു) അസുഖം മാറ്റി ശൈവ മതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നതിൽ അദ്ദേഹം പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചു. തുടർന്ന് ജൈന പണ്ഡിതരുമായി അദ്ദേഹം വാദപ്രതിവാദങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുകയും വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു.

 

മോക്ഷപ്രാപ്തി

  • വിവാഹം: തന്റെ പതിനാറാം വയസ്സിൽ തിരുനല്ലൂർ പെരുമണത്തെ നമ്പാണ്ടാർ നമ്പിയുടെ മകളുമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിവാഹം നിശ്ചയിച്ചു.
  • മോക്ഷം: വിവാഹത്തിന് ശേഷം, വധുവിന്റെ കൈയും പിടിച്ച് അഗ്നിയെ വലംവെക്കുന്നതിനിടയിൽ, സംബന്ധരും വധുവും അവിടെ കൂടിയ ഭക്തജനങ്ങളും ചേർന്ന് ശിവജ്യോതിയിൽ (ശിവന്റെ പ്രകാശത്തിൽ) ലയിച്ച് മോക്ഷം പ്രാപിച്ചു. ഇത് തമിഴ് വൈകാശി മാസത്തിലെ വിശാഖം നക്ഷത്രത്തിലായിരുന്നു എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.

ഈ വിവരങ്ങൾ പ്രധാനമായും പെരിയപുരാണം (ശേഖിഴാർ രചിച്ചത്) പോലുള്ള തമിഴ് ശൈവഗ്രന്ഥങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്.

 

സമണർ കഴുവേട്രം

സംബന്ധമൂർത്തി ജീവിച്ചിരുന്ന ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ, പാണ്ഡ്യ രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമായിരുന്ന മധുരയിൽ ജൈനമതം ശക്തമായ സ്വാധീനത്തിലായിരുന്നു. അവിടുത്തെ രാജാവായിരുന്ന കൂൻ പാണ്ഡ്യൻ (പിന്നീട് നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യൻ എന്നറിയപ്പെട്ടു) ജൈന മതാനുയായി ആയിരുന്നു. എന്നാൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ രാജ്ഞിയായിരുന്ന മങ്കൈയർക്കരശിയും മന്ത്രി കുലച്ചിറൈയാരും ശിവഭക്തരായിരുന്നു. മധുരയുടെ പടിഞ്ഞാറു ഭാഗത്തായി ഉണ്ടായിരുന്ന 8 ഓളം മലകളിൽ നിന്നും ജൈന ഭിക്ഷുക്കളെ പാണ്ഡ്യരാജകിങ്കരന്മാരെ അയച്ചു പിടിച്ചുകൊണ്ടു വന്ന് ശൂലത്തിൽ കോർത്തു കൊന്ന കഥ വളരെ നാടകീയമായ ചേരുവകളോടെ വൈദിക പ്രമുഖർ പാടിനടന്നിരുന്നു. ജൈനരും വൈദികരും തമ്മിൽ മതത്തെ സംബന്ധിച്ച് തർക്കം നടന്നുവെന്നും തർക്കത്തിൽ സംബന്ധൻ തോറ്റുവെന്നും എന്നാൽ രാജാവും രാജ്ഞിയും രാജകിങ്കരന്മാരുമായുള്ള ബന്ധത്തിലൂടെ ചില ചെപ്പടിവിദൂകൾ കാണിച്ചു ജൈനഭിക്ഷുക്കൾ തോറ്റതായി പിന്നീടു തീർച്ചപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു. ഈ നിർദ്ദയകൊലപാതക പരമ്പരയെ പറ്റി  തമിഴിലുള്ള ‘തേവാരം‘ എന്ന പ്രധാന ശൈവമത ഗ്രന്ഥത്തിൻ്റെ ഭാഗമായ സംബന്ധൻ്റെ കൃതിയിൽ പെട്ട ‘ആലവായിപതികം‘ എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന പദ്യങ്ങളിൽ പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഭയാനകമായ ഈ ചിത്രവദത്തിൻ്റെ സ്മാരകമായി, വൈദികബ്രാഹ്മണർ ഒത്തുചേർന്ന് വർഷം തോറും മധുരയിൽ വെച്ച് ‘കഴിവേറ്റി തിരുവിഴാ‘ എന്ന പേരിൽ ഒരുത്സവം ഇന്നും കൊണ്ടാടുന്നു. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു പ്രചരിച്ച കഥകളിൽ പ്രധാനമായ വൈദികകഥകൾ താഴെ കൊടുക്കുന്നു.

1. സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ ക്ഷണം

രാജാവിന് കടുത്ത രോഗം ബാധിക്കുകയും ജൈന സന്യാസിമാർക്ക് അത് മാറ്റാൻ കഴിയാതെ വരികയും ചെയ്തപ്പോൾ, രാജ്ഞിയും മന്ത്രിയും ചേർന്ന് സംബന്ധമൂർത്തിയെ മധുരയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. ശൈവമതത്തിന്റെ പ്രചാരകനായ സംബന്ധർ വരുന്നതിൽ ജൈന സന്യാസിമാർക്ക് എതിർപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവരത് യക്തിയുക്തം എതിർത്തു. ഇവിടെ ഒരു നെഗറ്റീവ് ചായ്വ് വന്നത് ജൈന ഭിക്ഷിക്കൾക്കാണ്.

 

2. വാദപ്രതിവാദങ്ങൾ

സംബന്ധമൂർത്തി മധുരയിൽ എത്തി രാജാവിന്റെ രോഗം ഭസ്മം (തിരുനീറ്) പൂശി മാറ്റിയതോടെ, ജൈന സന്യാസിമാർ അദ്ദേഹത്തെ വാദപ്രതിവാദത്തിന് വെല്ലുവിളിച്ചു. സംവാദത്തിന്റെ രണ്ട് പ്രധാന ഘട്ടങ്ങൾ:

  • അഗ്നി പരീക്ഷ (തീയിലിടൽ): സംബന്ധമൂർത്തിയും ജൈനരും തങ്ങളുടെ വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ തീയിലിട്ടു. സംബന്ധരുടെ തേവാര ഗ്രന്ഥം കത്താതെയിരിക്കുകയും, ജൈനരുടെ ഗ്രന്ഥം കത്തിപ്പോകുകയും ചെയ്തു. ജൈനരുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട രേഖകൾ എല്ലാം തന്നെ അഗ്നിക്കിരയായെന്നും ദൈദികമത സംബന്ധിയായവ പെരും തീയിൽ നശിക്കാതെ നിന്നുവെന്നും ആണിതു പറയുന്നത്.
  • ജല പരീക്ഷ (വെള്ളത്തിൽ ഒഴുക്കൽ): ഇരുവരും തങ്ങളുടെ താളിയോല ഗ്രന്ഥങ്ങൾ വൈഗൈ നദിയിൽ ഒഴുക്കി. സംബന്ധരുടെ ഗ്രന്ഥം ഒഴുക്കിനെതിരെ നീങ്ങുകയും, ജൈനരുടെ ഗ്രന്ഥം ഒഴുക്കിൽ താഴുകയും ചെയ്തു.

 

3. കഴുവേട്രം (ശൂലത്തിൽ തറയ്ക്കൽ)

വാദം തോറ്റാൽ സ്വയം ശിക്ഷ ഏൽക്കണമെന്നതായിരുന്നു ജൈന സന്യാസിമാർ തന്നെ മുന്നോട്ട് വെച്ച നിബന്ധന. ഇവിടെ ബ്രാഹ്മണ പുരോഹിതന്മാർക്കല്ല നെഗറ്റീവ് ചായ്വ് കാണാനാവുന്നത്. എല്ലാം ജൈനർ തന്നെ!!

  • വാദത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ടതോടെ, ഏകദേശം 8000 ജൈന സന്യാസിമാർ (ചില രേഖകളിൽ 8000 പേർ എന്ന് കൃത്യമായി പറയുന്നു) തങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്ത ശിക്ഷയായ ‘കഴുവേട്രം’ (ശൂലത്തിൽ കയറ്റുക) ഏറ്റുവാങ്ങാൻ തയ്യാറായി.
  • രാജാവായ നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യന്റെ ആജ്ഞപ്രകാരം അവരെ ശൂലത്തിൽ തറച്ചു കൊന്നു.
  • ചില വ്യാഖ്യാനങ്ങളിൽ, ഈ കശാപ്പിന് രാജാവിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് സംബന്ധമൂർത്തിയാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു, എന്നാൽ മറ്റുചിലർ ഇത് വാദത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ട ജൈന സന്യാസിമാർ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്ത ശിക്ഷയാണെന്നും, രാജാവ് അത് നടപ്പിലാക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തതെന്നുമാണ് വാദിക്കുന്നത്. പെരിയപുരാണത്തിന്റെ നിഗമനമനുസരിച്ച്, സംബന്ധരുടെ ഇടപെടലില്ലാതെ പരാജയപ്പെട്ട സന്യാസിമാർ സ്വയം ശൂലത്തിൽ കയറി മരിക്കുകയായിരുന്നു.

സംബന്ധൻ്റെ നേതൃത്വത്തിൽ, യാതൊരു സങ്കോചവും കൂടാതെ മധുരയിൽ വൈഗനദി തീരത്ത് ശൂലങ്ങൾ നാട്ടി, ഈ എണ്ണായിരത്തിൽ അധികം ജൈനരെ ശൂലത്തിൽ തളച്ചു കൊന്നുതള്ളി. മധുരയിൽ വെച്ചു നടന്ന ഈ കൂട്ടകൊലയ്ക്ക് ശേഷം ഇതിനു സാക്ഷ്യം വഹിക്കാനും, എന്നാൽ തങ്ങൾ വിശ്വസിച്ചു വന്ന ചിന്താധാരയെ കൈവിടാൻ തയ്യാറാവാത്തതുമായ ഒരു കൂട്ടം ജൈനർ, പാണ്ഡ്യരോടൊപ്പം കേരളത്തിലേക്ക് അഭയം പ്രാപിച്ചു. സഹ്യപർവ്വത വിടവുപാതയിലൂടെ പന്തളത്തിലേക്ക് എത്തിയ പന്തളരാജവംശം ആ പഴയ പാണ്ഡ്യരാജവംശത്തിലെ പിന്മുറക്കാർ തന്നെയാണ്. ഇതേപറ്റി പിന്നീടു പറയാം.

ചരിത്രപരമായ വീക്ഷണങ്ങൾ

  • ഐതിഹ്യം മാത്രമോ?: ഈ സംഭവം ചരിത്രപരമായ വസ്തുതയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നില്ല. ഇത് ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ശൈവമതവും ജൈനമതവും തമ്മിലുണ്ടായിരുന്ന വൈരം എടുത്തു കാണിക്കുന്ന ഒരു ഐതിഹ്യപരമായ വിവരണമാണ്. വൈദികരും ബുദ്ധജൈനവിശ്വാസികളും തമ്മിൽ പരസ്പരം ശത്രുതയുണ്ടായിരുന്നു എന്നതിൽ സംശയമില്ല, വൈദികർ നന്നായിട്ടുതന്നെ ബുദ്ധരേയും ജൈനരേയും കൊന്നിട്ടും ഉണ്ട്.
  • മതപരമായ വൈരം: സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ ജീവചരിത്രം വിവരിക്കുന്ന പെരിയപുരാണം പോലുള്ള ശൈവ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ, ശൈവമതത്തിന്റെ ഉന്നതിയും മറ്റ് മതങ്ങളുടെ പരാജയവും വ്യക്തമാക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഇത്തരം അതിശയോക്തി കലർന്ന വിവരണങ്ങൾ നൽകുന്നത്.
  • ബുദ്ധസന്യാസി vs. ജൈനസന്യാസി: ചോദ്യത്തിൽ ബുദ്ധസന്യാസിമാർ എന്നാണ് പറയുന്നതെങ്കിലും, ഈ ഐതിഹ്യം ജൈന സന്യാസിമാരുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് പ്രശസ്തമായിട്ടുള്ളത്. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജൈനമതമാണ് പാണ്ഡ്യനാട്ടിൽ ശക്തമായിരുന്നത്.

ഈ കഥ തമിഴ് ശൈവ പാരമ്പര്യത്തിൽ വളരെ പ്രസിദ്ധമാണ്, കൂടാതെ ചില ദ്രാവിഡ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ആര്യജനത ദ്രാവിഡരോടു ചെയ്ത  ക്രൂരതയുടെ ഉദാഹരണമായി ഈ കഥ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

മുത്തവർ

സംബന്ധമൂർത്തിയെ കൂടാതെ ‘പ്രമുഖരായ മൂവർ’ അഥവാ ‘മുത്തവർ’ എന്നറിയപ്പെടുന്ന മറ്റ് രണ്ട് ശൈവ കവി-സന്യാസിമാർ ഇവരാണ്:

  1. അപ്പർ (തിരുനാവക്കരശ്):
    • സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ സമകാലികനും അദ്ദേഹത്തെക്കാൾ മുതിർന്നയാളുമായിരുന്നു.
    • ശൈവമതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവരുന്നതിനു മുൻപ് ജൈനമതത്തിൽ ചേർന്നിരുന്നു.
    • അദ്ദേഹം രചിച്ച ഗീതങ്ങളാണ് തേവാരത്തിലെ 4, 5, 6 വാല്യങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.
  2. സുന്ദരർ (സുന്ദരമൂർത്തി നായനാർ):
    • ഈ മൂവരിൽ ഏറ്റവും അവസാനം ജീവിച്ചിരുന്ന കവിയാണ്.
    • സുഹൃത്തിനെപ്പോലെ ശിവനെ കണ്ടുമുട്ടി, ‘തോഴർ’ (സുഹൃത്ത്) എന്ന ഭാവത്തിൽ ഭക്തി പ്രകടിപ്പിച്ചു.
    • അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗീതങ്ങളാണ് തേവാരത്തിലെ 7-ആം വാല്യത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.

ഈ മൂന്ന് കവികളുടെയും (സംബന്ധർ, അപ്പർ, സുന്ദരർ) ഗീതങ്ങൾ ചേർന്നതാണ് ശൈവമതത്തിലെ പരമപ്രധാനമായ canonical കൃതിയായ ‘തേവാരം’. ഇവരെല്ലാം ചേർന്നാണ് തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ശൈവ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനത്തിന് ശക്തി നൽകിയത്.

ഹരിവരാസനം

ശബരിമലയിൽ ദിവസവും അത്താഴപൂജയ്ക്കു ശേഷം നട അടയ്ക്കുന്നതിനു മുമ്പ് ഉടുക്കുകൊട്ടി ആലപിക്കുന്ന കീർത്തനമാണ് ഹരിവരാസനം ശബരിമലയിലെ ദിവസപൂജ. ഹരിവരാസനം പാടിത്തീരുമ്പോഴേക്കും പരികർമ്മികൾ നടയിറങ്ങും. പിന്നീട് ഒന്നൊഴിയാതെ ഓരോ നിലവിളക്കും അണച്ച് മേൽശാന്തി നട അടയ്ക്കും.

അയ്യപ്പന്റെ രൂപഭാവങ്ങളെ വർണ്ണിക്കയും പ്രകീർത്തിക്കയും ചെയ്യുന്ന ഹരിവരാസനത്തിൽ ആദിതാളത്തിൽ മധ്യമാവതി രാഗത്തിൽ സംസ്കൃതപദങ്ങളാൽ ചിട്ടപ്പെടുത്തപ്പെട്ട പതിനാറ്‌ പാദങ്ങളാണ്‌ ഉള്ളത്. അതിൽ ഏഴുപാദം മാത്രമാണ്‌ ശബരിമല ശാസ്താവിനെ ഉറക്കുവാൻ നടതുറന്നിരിക്കുന്ന ദിവസങ്ങളിൽ രാത്രി 10.55 ന്‌ പാടാറുള്ളത്‌.

കമ്പക്കുടി കുളത്തൂർ സുന്ദരേശയ്യരാണു ഹരിവരാസനത്തിന്റെ രചയിതാവ് എന്നാണ് പരക്കെയുള്ള വിശ്വാസം. അതേ സമയം ആലപ്പുഴ പുറക്കാട്ടെ കോന്നക്കകത്ത് ജാനകിയമ്മയാണ് ഹരിവരാസനം രചിച്ചതെന്ന വാദവുമായി 2007-ൽ അവരുടെ ചെറുമകൻ എത്തുകയുണ്ടായി. 1923-ലാണ് കൃതി രചിച്ചതെന്നാണ് അവരുടെ അവകാശവാദം. 1930 മുതൽ തന്നെ ഭജനസംഘക്കാർ ഈ പാട്ടു പാടി മലകയറിയിരുന്നെന്നും അവർ അവകാശപ്പെടുന്നു. വിമോചാനന്ദയാണ് മലയിൽ ആദ്യം ഹരിവരാസനം പാടിയതെന്ന് വാദത്തിനും ഇത് വിരുദ്ധമാണ്.

നാലപ്പതുകളിൽ ശബരിമല വലിയ കാടായിരുന്നു, ഭക്തർ തീരെ കുറവും. ആലപ്പുഴകാരനായ വീ.ആർ.ഗോപാലമേനോൻ എന്നൊരു ഭകതൻ ശബരിമലയിൽ ചെറിയൊരു കുടിൽ കെട്ടി താമസ്സിച്ചിരുന്നു. പുറപ്പെടാശാന്തിയായി അവിടെ കഴിഞ്ഞു കൂടിയിരുന്ന ശബരിമല മേൾശാന്തി ഈശ്വരൻ നമ്പൂതിരിയുടെ ഏക സുഹൃത്ത് മേനോൻ ആയിരുന്നു. മേനോൻ ദിവസവും ദീപാരാധനസമയം ഹരിവരാസനം ആലാപിച്ചിരുന്നു. ദേവസം ബോർഡ് ശബരിമല ഭരണം ഏറ്റെടുത്തപ്പോൾ മേനോനെ കുടിയിറക്കി. വണ്ടിപ്പെരിയാറിലെ മൗണ്ട് എസ്റ്റേറ്റിൽ അനാഥനായി മേനോൻ മരണമടഞ്ഞു. സുഹൃത്തിൻറെ മരണവാർത്ത അറിഞ്ഞമേൽ ശാന്തി അന്നു നടയടക്കും മുൻപു ഹരിവരാസനം ആലാപിച്ചു മേനോനെ അനുസ്മരിച്ചു. പിന്നെ ആ ആലാപനം പതിവായി.

ശബരിമലയിലെ കീർത്തനം

ഹരിവരാസനം സ്വാമി വിശ്വമോഹനം
ഹരിദധീശ്വരം സ്വാമി ആരാധ്യപാദുകം
അരിവിമർദ്ദനം സ്വാമി നിത്യ നർത്തനം
ഹരിഹരാത്മജം സ്വാമി ദേവമാശ്രയേ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ഹരിയുടെ അനുഗ്രഹങ്ങൾക്ക് നിലയവും, വിശ്വത്തെമുഴുവൻ ആകർഷിക്കുന്നവനും സകല ദിക്കുകളുടേയും ഈശ്വരനും ആരാദ്ധ്യങ്ങളായ പാദുകങ്ങളോട് കൂടിയവനും, ശത്രുക്കളെ വിമർദ്ദനം ചെയ്തവനും നിത്യവും നർത്തനം ചെയ്യുന്നവനും,ഹരി(വിഷ്ണു)യ്ടെയും ഹരന്റെയും(ശിവൻ)പുത്രനുമായ ദേവാ നിന്നെ ആശ്രയിക്കുന്നു. അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
ശരണ കീർത്തനം സ്വാമി ശക്തമാനസം
ഭരണലോലുപം സ്വാമി നർത്തനാലസം
അരുണഭാസുരം സ്വാമി ഭൂതനായകം
ഹരിഹരാത്മജം സ്വാമി ദേവമാശ്രയേ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണകീർത്തനം ചെയ്യുന്നു ശക്തമാനത്തൊടു കൂടിയവനും വിശ്വത്തിന്റെ പാലനത്തിൽ സന്തോഷമുള്ളവനും, നൃത്തം ചെയ്യാൻ തത്പരനും ഉദയസൂര്യനെപ്പോലെ പ്രശോഭിക്കുന്നവനും, കലഭൂതങ്ങളുടെയും നാഥനും ഹരിയുയും ഹരന്റെയും പുത്രനുമായ ദേവാ നിന്നെ ആശ്രയിക്കുന്നു. അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
പ്രണയസത്യകം സ്വാമി പ്രാണനായകം
പ്രണതകല്പകം സ്വാമി സുപ്രഭാഞ്ചിതം
പ്രണവ മന്ദിരം സ്വാമി കീർത്തനപ്രിയം
ഹരിഹരാത്മജം സ്വാമി ദേവമാശ്രയേ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
പ്രഭാസത്യകസമേതനും പ്രാണനായകനും ഭക്തർക്ക് കൽപ്പതരു ആയവനും ദിവ്യമായ പ്രഭയുള്ളവനും, ‘ഓം’കാരത്തിന്റെ ക്ഷേത്രമായവനും കീർത്തനങ്ങളിൽ പ്രീതിയുള്ളവനും, ഹരിഹരപുത്രനുമായ ദേവാ നിന്നെ ആശ്രയിക്കുന്നു. അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
തുരഗവാഹനം സ്വാമി സുന്ദരാനനം
വരഗദായുധം സ്വാമി ദേവവർണ്ണിതം
ഗുരുകൃപാകരം സ്വാമി കീർത്തനപ്രിയം
ഹരിഹരാത്മജം സ്വാമി ദേവമാശ്രയേ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
കുതിരയെ വാഹനമാക്കിയവനും സുന്ദരമായ മുഖം ഉള്ളവനും, ദിവ്യമായ ഗദ ആയുധമായുള്ളവനും വേദത്താൽ വർണ്ണിക്കപ്പെടുന്നവനും, ഗുരുവേപ്പോലെ കൃപചൊരിയുന്നവനും, കീർത്തനങ്ങളിൽ പ്രീതിയുള്ളവനും, ഹരിഹരപുത്രനുമായ ദേവാ നിന്നെ ആശ്രയിക്കുന്നു. അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
ത്രിഭുവനാർച്ചിതം സ്വാമി ദേവതാത്മകം
ത്രിനയനം പ്രഭും സ്വാമി ദിവ്യദേശികം
ത്രിദശപൂജിതം സ്വാമി ചിന്തിതപ്രദം
ഹരിഹരാത്മജം സ്വാമി ദേവമാശ്രയേ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
മൂന്നുലോകങ്ങളാലും പൂജിക്കപ്പെടുന്നവനും, ദേവന്മാരുടെയും ആത്മാവായ് വിളങ്ങുന്നവനും, സാക്ഷാൽ ശിവൻ തന്നെയായവനും ദിവ്യനായ ഗുരുവും, മൂന്നു കാലങ്ങളിലായ് പൂജിക്കപ്പെടുന്നവനും ചിന്തിക്കുന്നതു മുഴുവൻ സത്യമാക്കുന്നവനും, ഹരിഹരപുത്രനുമായ ദേവാ നിന്നെ ആശ്രയിക്കുന്നു. അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
ഭവഭയാപഹം സ്വാമി ഭാവുകാവഹം
ഭുവനമോഹനം സ്വാമി ഭൂതിഭൂഷണം
ധവളവാഹനം സ്വാമി ദിവ്യവാരണം
ഹരിഹരാത്മജം സ്വാമി ദേവമാശ്രയേ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ഭവഭയത്തെ അകറ്റുന്നവനും ഐശ്വര്യദായകനും ഭുവനത്തെമുഴുവൻ ആകർഷിക്കുന്നവനും ഭസ്മവിഭൂഷിതനും വെളുത്തനിറമുള്ള ദിവ്യമായ ആനയേ വാഹനമാക്കിയവനും ഹരിഹരപുത്രനുമായ ദേവാ നിന്നെ ആശ്രയിക്കുന്നു. അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
കളമൃദുസ്മിതം സ്വാമി സുന്ദരാനനം
കളഭകോമളം സ്വാമി ഗാത്രമോഹനം
കളഭകേസരി സ്വാമി വാജിവാഹനം
ഹരിഹരാത്മജം സ്വാമി ദേവമാശ്രയേ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
മന്ദസ്മേരയുക്തമായ സുന്ദരമുഖമുള്ളവനും കളഭം അണിഞ്ഞ മനോഹര ശരീരമുള്ളവനും ആന, സിംഹം, കുതിര എന്നിവയേ വാഹനമാക്കിയവനുംഎട്ടാം പാദം ഹരിഹരപുത്രനുമായ ദേവാ നിന്നെ ആശ്രയിക്കുന്നു. അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
ശ്രിതജനപ്രിയം സ്വാമി ചിന്തിതപ്രദം
ശ്രുതിവിഭൂഷണം സ്വാമി സാധുജീവനം
ശ്രുതിമനോഹരം സ്വാമി ഗീതലാലസം
ഹരിഹരാത്മജം സ്വാമി ദേവമാശ്രയേ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി
ശരണമയ്യപ്പാ സ്വാമി ശരണമയ്യപ്പാ
ഭക്തന്മാർക്ക് പ്രിയപ്പെട്ടവനും, ചിന്തിക്കുന്നതു മുഴുവൻ സത്യമാക്കുന്നവനും യാതൊരുവനാണോ വേദങ്ങൾ ആഭരണമായത്, സുകൃതികളുടെ ജീവനായിട്ടുള്ളവനും മനോഹരമായ ശ്രുതിയോടു കൂടിയവനും ഗീതത്തിൽ ലസിച്ചിരിക്കുന്നവനും അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.
സ്വാമി അയ്യപ്പാ നിന്നിൽ ഞാൻ ശരണം തേടുന്നു.

സംസ്കൃതഭാഷാനിയമങ്ങൾ പല സ്ഥലത്തും തെറ്റിയിട്ടുള്ളതിനാൽ ഇത് വെറും സംസ്കൃതഭാഷയിലെ ഒരു തുടക്കക്കാരൻറെ കൃതിയായി മാത്രമേ കാണാനാകൂ. അതു കൊണ്ടു തന്നെ ഇത് ഒരു മികവുറ്റ കീർത്തനമാണെന്ന് പറയാൻ സാധിക്കില്ല.

ഹരിവരാസനം സിനിമയിൽ

മെറിലാൻഡ് സുബ്രഹ്മണ്യം നിർമിച്ച ‘സ്വാമി അയ്യപ്പൻ (1975)’ എന്ന സിനിമയ്ക്കുവേണ്ടിയാണ് യേശുദാസ് ആദ്യമായി ഹരിവരാസനം ആലപിക്കുന്നത്.‘സ്വാമി അയ്യപ്പൻ’ എന്ന ചിത്രത്തിന്റെ ജനപ്രീതിയും കലാമൂല്യവും പരിഗണിച്ചു ദേവസ്വം ബോർഡ് ആ ചിത്രത്തിന് പ്രത്യേക പുരസ്കാരം നൽകിയിരുന്നു. പുരസ്‌കാരദാന ചടങ്ങിൽ അന്നത്തെ ദേവസ്വം ബോർഡ് പ്രസിഡന്റ് പ്രഖ്യാപിച്ചു. ‘യേശുദാസ് പാടിയ ഹരിവരാസനം എന്ന ഗാനം എന്നും അത്താഴപൂജ കഴിഞ്ഞു നട അടയ്‌ക്കുമ്പോൾ ശബരിമല സന്നിധാനത്തിൽ കേൾപ്പിക്കും.’ (സിനിമയിൽ നിന്നു വ്യത്യസ്തമായി, യേശുദാസ് പിന്നീടു പാടിയ ഹരിവരാസനത്തിന്റെ പൂർണരൂപമാണ് ശബരിമലയിൽ ഉപയോഗിച്ചു പോരുന്നത്).

കുമ്പക്കുടി കുളത്തൂർ അയ്യർ

സ്വാമി അയ്യപ്പനിലെ മറ്റു ഗാനങ്ങൾ എഴുതിയതു വയലാർ ആയതുകൊണ്ട് ഇതിന്റെ പിതൃത്വവും വയലാറിന് ഏൽപ്പിച്ചുകൊടുക്കുന്നവരുണ്ട്. എന്നാൽ, സിനിമയിൽ ദേവരാജന്റെ സംഗീതത്തിൽ യേശുദാസ് ഇതു പാടുന്നതിനു മുൻപും ശബരിമലയിൽ അയ്യപ്പനെ ഉറക്കാൻ ഈ ഗാനം ആലപിച്ചിരുന്നു. രാമനാഥപുരം കുമ്പക്കുടി കുളത്തൂർ അയ്യരാണ് സംസ്‌കൃതത്തിൽ അയ്യപ്പനെ വർണിച്ചു ഹരിവരാസനം രചിച്ചതെന്നു പരക്കെ വിശ്വസിച്ചിരുന്നു. 352 അക്ഷരങ്ങൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന 108 വാക്കുകൾ ചേർന്ന് 32 വരികൾ എട്ടു ശ്ലോകങ്ങളായി നിറയുന്ന അയ്യപ്പഭക്തി. ‘സ്വാമി അയ്യപ്പനി’ൽ ക്രെഡിറ്റ് നൽകിയിരിക്കുന്നതും മലയാള സിനിമാ ചരിത്രത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതും കുമ്പക്കുടി അയ്യരുടെ പേരാണ്.

അയ്യരാണ് ഹരിവരാസനം രചിച്ചത് എന്നു കരുതിയിരിക്കുമ്പോഴാണ് 1963 നവംബറിൽ തിരുവനന്തപുരം ചാലയിലെ ജയചന്ദ്രാ ബുക്ക് ഡിപ്പോയിൽ നിന്നു പുറത്തിറക്കിയ ‘ഹരിവരാസനം വിശ്വമോഹനം’ എന്ന കീർത്തനസമാഹാരം ഗവേഷകരുടെ ശ്രദ്ധയിൽ പെടുന്നത്. ഇതിന്റെ 78ാം പേജിൽ ‘ഹരിഹരാത്മജാഷ്‌ടകം’ എന്ന തലക്കെട്ടിൽ ‘ഹരിവരാസനം…’ കീർത്തനം അച്ചടിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതിൽ ‘സമ്പാദകൻ’ എന്നാണ് കുമ്പക്കുടി കുളത്തൂർ അയ്യരുടെ പേര് ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്. സമ്പാദകൻ ഒരിക്കലും രചയിതാവാകില്ലല്ലോ.സമ്പാദകനെ കാലപ്പഴക്കത്തിൽ രചയിതാവായി തെറ്റിദ്ധരിച്ചതാണെന്നു വ്യക്തം. പിന്നെ ആരാണ് ഹരിവരാസനം എഴുതിയത്? ഈ ചോദ്യം ചെന്നെത്തുന്നത് ജാനകിയമ്മയിലാണ്.

ജാനകിയമ്മ

harivarasanam, janakiyamma, swami ayyappan, yesudas, devarajan പുറക്കാട് കോന്നകത്ത് ജാനകിയമ്മയുടെ മക്കളായ ഭാരതിയമ്മയും ബാലാമണിയമ്മയുമാണു ‘ഹരിവരാസനം അമ്മ എഴുതിയതാണ്’ എന്ന് ലോകത്തെ അറിയിച്ചത്. ശബരിമലയിലെ വലിയ വെളിച്ചപ്പാടായിരുന്ന അനന്തകൃഷ്‌ണ അയ്യരുടെ മകളും പ്രശസ്ത പത്രപ്രവർത്തകനായിരുന്ന എം. ശിവറാമിന്റെ സഹോദരിയുമായിരുന്നു ജാനകിയമ്മ. 1893ൽ ജനിച്ചു. പിതാവിൽനിന്നു സംസ്‌കൃതത്തിന്റെ ബാലപാഠങ്ങളും ഒറ്റമൂലി വൈദ്യവും അമ്മ പഠിച്ചതായി മകൾ ബാലാമണിയമ്മ പറയുന്നു. പിതാവിൽനിന്ന് അറിഞ്ഞ അയ്യപ്പമാഹാത്മ്യത്തെപ്പറ്റി കീർത്തനങ്ങൾ കുത്തിക്കുറിച്ചു തുടങ്ങി. കുട്ടനാട്ടെ കൃഷിക്കാരനായ ശങ്കരപ്പണിക്കരുമായുള്ള വിവാഹശേഷവും വായനയും എഴുത്തും തുടർന്നു. (കൃഷി നശിച്ച് കടം കയറിയതോടെ പുറക്കാട്ടെ വസ്‌തുവകകൾ വിറ്റ് 1935 ൽ ശാസ്‌താംകോട്ടയിലേക്ക് ആ കുടുംബം ചേക്കേറി.) 1923ൽ മുപ്പതാം വയസ്സിലാണ് ജാനകിയമ്മ ഹരിവരാസനം എഴുതിയത്. അന്ന് അവർ ആറാമത്തെ കുഞ്ഞിനെ ഗർഭം ധരിച്ചിരിക്കുകയായിരുന്നു. പിറന്ന കുഞ്ഞിന് ‘അയ്യപ്പൻ’ എന്നു പേരിടുകയും ചെയ്‌തു. കീർത്തനം എഴുതിയ ശേഷം അത് പിതാവിനെ ഏൽപ്പിക്കുകയും അദ്ദേഹം അതു കാണിക്കയായി ശബരിമലയിൽ നടയ്‌ക്കുവയ്‌ക്കുകയും ചെയ്‌തുവത്രേ. പിന്നീട് പുറക്കാട്ട് ശിവക്ഷേത്രത്തിലുണ്ടായിരുന്ന ഭജനക്കാരിലൊരാൾ ജാനകിയമ്മയിൽനിന്നു കീർത്തനം പകർത്തിയെടുത്ത് പഠിച്ചു.

പുറക്കാട്ട് കോന്നകത്തു വീടിന്റെ തെക്കുവശത്തുള്ള ആനന്ദേശ്വരം ശിവക്ഷേത്രത്തിലെ ഭജനസംഘമാണത്രേ ‘ഹരിവരാസനം’ ആദ്യമായി പാടിയത്… ശാസ്‌താംകോട്ടയിലേക്കു താമസം മാറ്റിയപ്പോഴും അമ്മ ‘ഹരിവരാസനം’ വിട്ടുകളഞ്ഞില്ലെന്നും ശാസ്‌താംകോട്ട ക്ഷേത്രം സന്ദർശിച്ചു മലയ്‌ക്കു പോയിരുന്ന ‘കല്ലടസംഘം’ അത് ഏറ്റെടുത്തെന്നും ജാനകിയമ്മയുടെ ചെറുമക്കളും പറയുന്നു. ‘സ്വാമി അയ്യപ്പൻ’ സിനിമയിലൂടെ ഹരിവരാസനം ജനകീയ അംഗീകാരം നേടുന്നതിനു മൂന്നു വർഷം മുൻപു 1972ൽ ജാനകിയമ്മ നിര്യാതയായി. ജാനകിയമ്മയാണ് ഹരിവരാസനം രചിച്ചതെന്ന് ഉറപ്പിക്കാൻ ഉതകുന്ന വസ്തുതകളൊന്നും ലഭ്യമല്ല. എങ്കിലും മക്കൾ നിരത്തിയിട്ടുള്ള ഒട്ടേറെ സാഹചര്യത്തെളിവുകൾ പരിഗണിക്കുമ്പോൾ ഈ മഹതിയാണ് ഈ മനോഹര കവിത രചിച്ചതെന്ന് കരുതാം.

ദേവരാജൻ

ഹരിവരാസനത്തിനു ദേവരാജൻ ആദ്യം നൽകിയിരുന്ന ഈണം ഇതായിരുന്നില്ല എന്ന കൗതുകമുണ്ട്. ആദ്യം നൽകിയ ഈണം നല്ലതാണെങ്കിലും ശബരിമല ശ്രീകോവിലിൽ മേൽശാന്തി പാടുന്ന അതേ ഈണം തന്നെ വേണമെന്ന് നിർമാതാവ് പി. സുബ്രഹ്മണ്യത്തിന്റെ മകൻ കാർത്തികേയൻ അഭിപ്രായപ്പെട്ടു. ദേവരാജനെപ്പോലെ ഉന്നതശീർഷനായ ഒരാളോട് ഈണം മാറ്റാൻ പറയാൻ സുബ്രഹ്മണ്യം ആദ്യം മടിച്ചു. പക്ഷേ, മകന്റെ നിർബന്ധം കൂടിയപ്പോൾ അദ്ദേഹം പതിയെ കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു. ട്യൂൺ മാറ്റാൻ ദേവരാജൻ ആദ്യം വിസമ്മതിച്ചു. പക്ഷേ, ശബരിമലയിൽ പാടുന്ന ഈണമാണു പകരം നിർദേശിക്കുന്നത് എന്നറി‍ഞ്ഞപ്പോൾ പരിഗണിക്കാമെന്ന് അദ്ദേഹം സമ്മതിച്ചു. പക്ഷേ, നിരീശ്വരവാദിയായ ദേവരാജൻ മാസ്റ്റർ ശബരിമലയിൽ പോയിട്ടില്ല, ഒരു പാട്ട് കേൾക്കാനായി പോവുന്ന പ്രശ്നവുമില്ല. അതിനു വഴി കണ്ടെത്താമെന്നു കാർത്തികേയൻ പറഞ്ഞു. അങ്ങനെ, ശബരിമലയിൽ മേൽശാന്തി പാടുന്നതു കേട്ടിട്ടുള്ള ഒരു ഗായകനെ അദ്ദേഹം മെറിലാൻഡ് സ്‌റ്റുഡിയോയിൽ എത്തിച്ചു സൗണ്ട് റിക്കോർഡിസ്‌റ്റ് കൃഷ്‌ണൻ ഇളമണ്ണിനെക്കൊണ്ടു റിക്കോർഡ് ചെയ്തു ടേപ്പിലാക്കി ദേവരാജൻ മാസ്‌റ്റർക്ക് എത്തിച്ചു. മാസ്റ്റർക്ക് അത് ഇഷ്ടമായി. അതിനു ചില്ലറ ഭേദഗതികൾ വരുത്തി ശാസ്ത്രീയത നൽകിയ സംഗീത രൂപമാണു നാം ഇന്ന് ആസ്വദിക്കുന്നത്.