ജാനകിപ്പാറയും അയ്യന്മട ഗുഹയും

Posted on August 3, 2025August 4, 2025 by Rajesh Odayanchal

പ്രകൃതിയുടെ ഹൃദയത്തിലേക്ക് അറിവിന്റെ വെളിച്ചവുമായി ഒരു യാത്ര—അതായിരുന്നു ‘Walk with VC‘ എന്ന ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടായ്മയ്ക്കൊപ്പം ഇന്ന് നടത്തിയ ജാനകിപ്പാറ, അയ്യന്മട പര്യവേക്ഷണം. വി.സി. ബാലകൃഷ്ണൻ, അരുൺരാജ്, റോബിൻസ്, ജോർജ് മുട്ടത്തിൽ, രാമചന്ദ്രൻ, അർച്ചന, അഭിനവ് ജീവൻ, പിന്നെ ഞാനും ചേർന്ന ഒരു എട്ടംഗ സംഘമായിരുന്നു യാത്രയുടെ ഭാഗമായത്. ഞാനൊഴികെ മറ്റേഴുപേരും പ്രകൃതിയുടെ ഓരോ തുടിപ്പിലും അറിവ് കണ്ടെത്തുന്നവരായിരുന്നു. മരങ്ങളെയും ചെടികളെയും, പുഴുക്കളെയും ശലഭങ്ങളെയും കുറിച്ച് ആഴത്തിൽ അറിയുന്ന, നടക്കുന്ന വിജ്ഞാനകോശങ്ങൾ തന്നെയായിരുന്നു ഓരോരുത്തരും.

Walk with VC

രാവിലെ 7:15-ന് ഒടയഞ്ചാലിൽ നിന്ന് ബസ്സ് കയറുമ്പോൾ മനസ്സുനിറയെ ഈ യാത്ര നൽകുന്ന കൗതുകങ്ങളായിരുന്നു. കൃത്യം 10:20-ന് ഞാൻ മണ്ഡളം ബസ് സ്റ്റോപ്പിൽ ഇറങ്ങുമ്പോൾ, പ്രിയപ്പെട്ട വി.സി.യും റോബിൻസും എന്നെ കാത്തുനിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അധികം വൈകാതെ അരുൺരാജും ആ സൗഹൃദക്കൂട്ടത്തിലേക്ക് എത്തിച്ചേർന്നു.

റോബിൻസിന്റെയും ജോർജ് ചേട്ടന്റെയും നാടാണ് മണ്ഡളം. ഞങ്ങൾ നേരെ പോയത് ജോർജ് ചേട്ടന്റെ വീട്ടിലേക്കായിരുന്നു. അവിടെ ഞങ്ങളെക്കാത്ത് അഭിനവും അർച്ചനയും രാമചന്ദ്രേട്ടനും എത്തിയിരുന്നു. സ്നേഹം നിറഞ്ഞ ആതിഥേയത്വത്തിന്റെ മധുരമായി ജോർജ് ചേട്ടൻ ഒരുക്കിയ ചൂട് പഴംപൊരിയും ചായയും ഞങ്ങളെ സ്വാഗതം ചെയ്തു. ആ ഒത്തുചേരലിന് അതിലും മികച്ച ഒരു തുടക്കം വേറെന്തുണ്ട്! വയറും മനസ്സും നിറഞ്ഞതോടെ, ഞങ്ങളുടെ ആദ്യ ലക്ഷ്യത്തിലേക്ക്, തൊട്ടടുത്തുള്ള അയ്യന്മട ഗുഹയുടെ ചരിത്രമുറങ്ങുന്ന വഴികളിലേക്ക് ഞങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് നടന്നു.

അയ്യന്മട ഗുഹ: മലബാറിന്റെ ബുദ്ധപാരമ്പര്യത്തിലേക്ക് തുറക്കുന്ന നിഗൂഢവാതിൽ

കണ്ണൂരിലെ നടുവിൽ ഗ്രാമത്തിലെ പാലക്കയം തട്ടിന്റെ താഴ്‌വരയിൽ, ഒരു റബ്ബർ തോട്ടത്തിനുള്ളിൽ ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ച നിധിയെന്നോണം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന അയ്യന്മട ഗുഹ, കേവലം ഒരു പ്രകൃതിദത്ത തുരങ്കം മാത്രമല്ല. അത് കേരളത്തിന്റെ, പ്രത്യേകിച്ച് മലബാറിന്റെ, വിസ്മരിക്കപ്പെട്ട ഒരു ചരിത്രത്തിലേക്കുള്ള കവാടമാണ്. ഈ ഗുഹയുടെ പേരും ഘടനയും അതിനെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ഐതിഹ്യങ്ങളും വിരൽ ചൂണ്ടുന്നത് ഒരുകാലത്ത് ഈ മണ്ണിൽ തഴച്ചുവളർന്ന ബുദ്ധമത സംസ്കാരത്തിലേക്കാണ്. അയ്യന്മടയ്ക്ക് ശ്രീബുദ്ധ സന്ന്യാസികളുമായുള്ള ബന്ധം നമുക്ക് ആഴത്തിൽ പരിശോധിക്കാം. ജാനകിപ്പാറയിൽ നിന്ന് അധികം ദൂരെയല്ലാതെ, പാലക്കയം തട്ടിന്റെ താഴ്‌വരയിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന മറ്റൊരു അത്ഭുതമാണ് അയ്യന്മട ഗുഹ. ഇതൊരു സ്വകാര്യ റബ്ബർ തോട്ടത്തിനുള്ളിലാണ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത് . സാഹസികത ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർക്ക് മറക്കാനാവാത്ത ഒരനുഭവമാണ് ഈ ഗുഹ നൽകുന്നത്. പ്രകൃതിദത്തമായി രൂപപ്പെട്ട ഒരു ഗുഹാ സംവിധാനമാണിത്. ഉള്ളിലേക്ക് പോകുന്തോറും ഇടുങ്ങി വരുന്ന വഴികളും, വവ്വാലുകളുടെ സാന്നിധ്യവും, നിഗൂഢമായ ശാന്തതയും അയ്യന്മടയെ വ്യത്യസ്തമാക്കുന്നു. ഗുഹയ്ക്കുള്ളിലെ കാഴ്ചകൾ കാണാൻ ടോർച്ചിന്റെയും മറ്റും സഹായം ആവശ്യമാണ്. സാഹസിക യാത്ര ഇഷ്ടപ്പെടുന്നവർക്കും ചരിത്രകുതുകികൾക്കും ഈ സ്ഥലം ഏറെ പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്.

1. പേരിലെ ചരിത്രം: ‘അയ്യനും’ ‘മട’യും

അയ്യന്മടയുടെ ബുദ്ധമത ബന്ധത്തിലേക്കുള്ള ഏറ്റവും ശക്തമായ തെളിവ് അതിന്റെ പേരിൽത്തന്നെയുണ്ട്. ഈ പേരിനെ രണ്ടായി വിഭജിക്കാം: അയ്യൻ, മട.

അയ്യൻ: പുരാതന ദ്രാവിഡ ഭാഷകളിലും പാലിയിലും “അയ്യൻ” എന്ന വാക്ക് ബഹുമാനസൂചകമായിട്ടാണ് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നത്. ശ്രേഷ്ഠൻ, പിതാവ്, ഗുരു, ദൈവം, ആചാര്യൻ എന്നെല്ലാമാണ് ഇതിന്റെ അർത്ഥം. കേരളത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ, ശ്രീബുദ്ധനെയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിഷ്യന്മാരായ ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളെയും “അയ്യൻ” എന്ന് സംബോധന ചെയ്തിരുന്നതായി നിരവധി ചരിത്രകാരന്മാർ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ശബരിമലയിലെ പ്രതിഷ്ഠയായ “അയ്യപ്പൻ” പോലും, ബുദ്ധമതത്തിലെ ധർമ്മശാസ്താ സങ്കൽപ്പത്തിന്റെ പിൽക്കാല രൂപമാണെന്ന് വാദിക്കുന്നവരുണ്ട്. “അയ്യൻ” എന്ന പദം ബുദ്ധമതത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തെയാണ് ഇവിടെ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.
മട: “മട” എന്ന വാക്കിന് ഗുഹ, സന്യാസിമഠം, ആശ്രമം, അല്ലെങ്കിൽ ഏകാന്തമായ വാസസ്ഥലം എന്നെല്ലാം അർത്ഥമുണ്ട്. സന്യാസിമാരും ഋഷിമാരും ലോകത്തിന്റെ ബഹളങ്ങളിൽ നിന്ന് മാറി ധ്യാനിക്കാനും തപസ്സനുഷ്ഠിക്കാനും തിരഞ്ഞെടുത്തിരുന്നത് ഇത്തരം പ്രകൃതിദത്തമായ ഗുഹകളായിരുന്നു.

ഈ രണ്ടു വാക്കുകളും ചേരുമ്പോൾ “അയ്യന്മട” എന്നതിന് “അയ്യന്റെ (ശ്രീബുദ്ധന്റെ/ബുദ്ധസന്യാസിയുടെ) വാസസ്ഥലം” അല്ലെങ്കിൽ “ആചാര്യന്റെ ഗുഹ” എന്ന് വളരെ വ്യക്തമായ ഒരർത്ഥം ലഭിക്കുന്നു. ഒരു പ്രദേശത്തിന് അല്ലെങ്കിൽ സ്ഥലത്തിന് പേര് ലഭിക്കുന്നത് അവിടുത്തെ ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യത്തിൽ നിന്നോ സംഭവങ്ങളിൽ നിന്നോ ആകാം. അതിനാൽ, ഈ ഗുഹ ഒരുകാലത്ത് ബുദ്ധസന്യാസിമാരുടെ ധ്യാനകേന്ദ്രമോ സങ്കേതമോ ആയിരുന്നിരിക്കാം എന്നതിന് ഈ പേര് ശക്തമായൊരു തെളിവാണ്.

2. മലബാറിലെ ബുദ്ധമതത്തിന്റെ ചരിത്ര പശ്ചാത്തലം

അയ്യന്മടയുടെ പ്രാധാന്യം മനസ്സിലാക്കാൻ മലബാറിലെ ബുദ്ധമതത്തിന്റെ ചരിത്രം കൂടി അറിയേണ്ടതുണ്ട്. ബി.സി മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ അശോകചക്രവർത്തിയുടെ കാലത്താണ് ബുദ്ധമതം ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ വ്യാപകമാകുന്നത്. പുരാതന കാലം മുതൽ മലബാർ തീരം, പ്രത്യേകിച്ച് ഏഴിമല പോലുള്ള പ്രദേശങ്ങൾ, ഒരു പ്രധാന വ്യാപാര കേന്ദ്രമായിരുന്നു. ഈ കച്ചവട സംഘങ്ങളിലൂടെയും ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളുടെ യാത്രകളിലൂടെയുമാണ് ബുദ്ധമതം ഇവിടെ വേരുറപ്പിച്ചത്.

എന്നാൽ, പിൽക്കാലത്ത് ഹിന്ദുമതത്തിലെ ശൈവ-വൈഷ്ണവ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ശക്തമായ മുന്നേറ്റത്തോടെ കേരളത്തിൽ ബുദ്ധമതത്തിന് ക്രമേണ സ്വാധീനം നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ ബുദ്ധവിഹാരങ്ങൾ പലതും ക്ഷേത്രങ്ങളായി മാറ്റപ്പെടുകയും, ബുദ്ധസന്യാസിമാർക്ക് പലയിടങ്ങളിലും പീഡനങ്ങൾ നേരിടേണ്ടി വരികയും ചെയ്തു. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, ജനവാസകേന്ദ്രങ്ങളിൽ നിന്ന് മാറി, തങ്ങളുടെ ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ രഹസ്യമായി തുടരാൻ പല ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളും ഉൾപ്രദേശങ്ങളിലെ മലകളിലേക്കും വനങ്ങളിലേക്കും ഗുഹകളിലേക്കും പിൻവാങ്ങി. അത്തരത്തിൽ ബുദ്ധസന്യാസിമാർക്ക് അഭയവും ധ്യാനത്തിനുള്ള സൗകര്യവും നൽകിയ ഒരു കേന്ദ്രമായിരിക്കാം അയ്യന്മട ഗുഹ.

3. സന്യാസിമാരുടെ തപോഭൂമി: അയ്യന്മട എന്ന ധ്യാനകേന്ദ്രം

അയ്യന്മട ഗുഹയുടെ ഘടനയും അതിന്റെ സ്ഥാനവും ഒരു ധ്യാനകേന്ദ്രത്തിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ ഒന്നാണ്.

ഏകാന്തതയും സുരക്ഷിതത്വവും: ജനവാസ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ നിന്ന് അകന്ന്, ഒരു കുന്നിന്റെ താഴ്വരയിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നതിനാൽ പൂർണ്ണമായ ഏകാന്തതയും ശാന്തതയും ഇവിടെയുണ്ട്. പുറത്തുനിന്നുള്ള ശത്രുക്കളിൽ നിന്ന് സ്വാഭാവികമായ ഒരു സംരക്ഷണവും ഈ ഗുഹ നൽകുന്നു.
ധ്യാനത്തിന് അനുയോജ്യമായ അന്തരീക്ഷം: ഗുഹയ്ക്കുള്ളിലെ നിശ്ശബ്ദതയും നേരിയ തണുപ്പും ധ്യാനത്തിന് ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ സാഹചര്യമൊരുക്കുന്നു. ലോകവുമായി ബന്ധം വിച്ഛേദിച്ച് ആത്മീയമായ സാധനകളിൽ മുഴുകാൻ ആഗ്രഹിക്കുന്ന ഒരു സന്യാസിക്ക് ഇതിലും മികച്ചൊരിടം കണ്ടെത്തുക പ്രയാസമാണ്.

ഈ ഗുഹയിൽ സന്യാസിമാർ തപസ്സിരുന്നിരുന്നു എന്ന വാമൊഴി പാരമ്പര്യം ഇന്നും നാട്ടുകാർക്കിടയിൽ ശക്തമാണ്. ഈ “സന്യാസിമാർ” അല്ലെങ്കിൽ “അയ്യന്മാർ” എന്നത് ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളെക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മപ്പെടുത്തലുകളാകാം. കാലക്രമേണ ബുദ്ധമതം നാമാവശേഷമായപ്പോൾ, ആ ഓർമ്മകൾ കേവലം “സന്യാസിമാരുടെ ഗുഹ” എന്ന ഐതിഹ്യമായി ചുരുങ്ങിയതാകാം.

അയ്യന്മട ഗുഹയിൽ നിന്ന് ബുദ്ധവിഗ്രഹങ്ങളോ ലിഖിതങ്ങളോ പോലുള്ള നേരിട്ടുള്ള പുരാവസ്തു തെളിവുകൾ ഇനിയും കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല. എങ്കിലും, സ്ഥലനാമ പഠനം (Toponymy), ചരിത്രപരമായ സാഹചര്യങ്ങൾ, വാമൊഴി പാരമ്പര്യം, ഗുഹയുടെ സ്ഥാനം എന്നിവയെല്ലാം ചേർത്ത് വായിക്കുമ്പോൾ, അയ്യന്മടയ്ക്ക് മലബാറിന്റെ ബുദ്ധമത പാരമ്പര്യവുമായി ആഴത്തിലുള്ള ബന്ധമുണ്ടെന്ന് അനുമാനിക്കാം. ഇത് കേവലം ഒരു വിനോദസഞ്ചാര കേന്ദ്രം എന്നതിലുപരി, കേരളത്തിന്റെ സാംസ്കാരികവും മതപരവുമായ ചരിത്രത്തിന്റെ നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ ഒരധ്യായത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ഓർമ്മപ്പെടുത്തലാണ്. ആ ഗുഹയുടെ നിശ്ശബ്ദതയിൽ, ഒരുപക്ഷേ, നൂറ്റാണ്ടുകൾക്ക് മുൻപുള്ള ബുദ്ധസന്യാസിമാരുടെ ധ്യാനമന്ത്രങ്ങളുടെ അലയൊലികൾ ഇന്നും തങ്ങിനിൽക്കുന്നുണ്ടാവാം.

ജോർജ് ചേട്ടന്റെ വീട്ടിൽ നിന്നും ഒരു മിനിറ്റു നടക്കാനുള്ള ദൂരമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ള അയ്യന്മടയിലേക്ക്. ഗുഹ കണ്ടശേഷം തിരികെ ജോർജ്ജ് ചേട്ടന്റെ വീട്ടിലെത്തി, തൊട്ടുതാഴെയാണു ജാനകിപ്പാറ വെള്ളച്ചാട്ടം. പാലക്കയം തട്ടിൽ നിന്നും നീരരുവിയായി എത്തുന്ന വെള്ളമാണു ജാനകിപ്പാറയിൽ ദൃശ്യവിസ്മയം ഒരുക്കുന്നത്.

ജാനകിപ്പാറയെപ്പറ്റി പറയാം

കണ്ണൂർ നഗരത്തിന്റെ തിരക്കുകളിൽ നിന്ന് കിഴക്കോട്ട് സഞ്ചരിച്ച് മലയോരത്തിന്റെ കുളിരിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, പ്രകൃതി അതിന്റെ അമൂല്യമായ ചില സൗന്ദര്യരഹസ്യങ്ങൾ ഒളിപ്പിച്ചുവെച്ച ഒരു നാടാണ് നടുവിൽ ഗ്രാമപഞ്ചായത്ത്. പച്ചപ്പ് നിറഞ്ഞ കുന്നുകളും, വളഞ്ഞുപുളഞ്ഞൊഴുകുന്ന പുഴകളും, റബ്ബർ മരങ്ങൾ തണൽ വിരിക്കുന്ന വഴികളും ഈ നാടിന്റെ മുഖമുദ്രയാണ്. ഈ പ്രകൃതിസമ്പന്നമായ ഗ്രാമത്തിലാണ് സഞ്ചാരികളെയും ചരിത്രപ്രേമികളെയും ഒരുപോലെ ആകർഷിക്കുന്ന ജാനകിപ്പാറ വെള്ളച്ചാട്ടവും നിഗൂഢമായ അയ്യന്മട ഗുഹയും സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. ഈ രണ്ടു സ്ഥലങ്ങളുടെയും പ്രാധാന്യവും, അവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചരിത്രവും ഐതിഹ്യങ്ങളും നമുക്ക് വിശദമായി പരിശോധിക്കാം.

പ്രകൃതിയുടെ സംഗീതം

നടുവിൽ പഞ്ചായത്തിലെ ഒരു പ്രധാന ആകർഷണമാണ് ജാനകിപ്പാറ വെള്ളച്ചാട്ടം. പ്രശസ്തമായ വിനോദസഞ്ചാര കേന്ദ്രമായ പാലക്കയം തട്ടിനോട് ചേർന്നാണ് ഈ വെള്ളച്ചാട്ടം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത് . കണ്ണൂർ പട്ടണത്തിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 49 കിലോമീറ്റർ ദൂരമുണ്ട് ഇവിടേക്ക്. നടുവിൽ ടൗണിനടുത്തു തന്നെയുള്ള മണ്ഡളം ജങ്ഷനിൽ നിന്നും ഒരു കിലോമീറ്റർ കയറ്റം കയറിയാൽ മതിയാവും ജാനകിപ്പാറയിലെത്താൻ.

പ്രാധാന്യവും പ്രകൃതിഭംഗിയും

വനങ്ങളുടെയും കുന്നുകളുടെയും ഇടയിൽ ശാന്തമായൊഴുകുന്ന ഒരു കൊച്ചരുവിയുടെ ഭാഗമാണ് ജാനകിപ്പാറ. പാറക്കെട്ടുകളിലൂടെ തട്ടുകളായി ചിന്നിച്ചിതറി താഴേക്ക് പതിക്കുന്ന ജലപാതത്തിന്റെ കാഴ്ച നയനാനന്ദകരമാണ്. മഴക്കാലത്താണ് ജാനകിപ്പാറ അതിന്റെ പൂർണ്ണ സൗന്ദര്യത്തിലെത്തുന്നത്. ചുറ്റുമുള്ള പ്രകൃതി പച്ചപ്പണിയുകയും, നീരൊഴുക്ക് ശക്തമാവുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ പാറകളിൽ തട്ടി ചിതറുന്ന വെള്ളത്തിന്റെ ശബ്ദം ഒരു സംഗീതം പോലെ അനുഭവപ്പെടും. ആർത്തലച്ചു വീഴുന്ന വെള്ള്അത്തിൽ നിന്നും ജലകണങ്ങൾ ചുറ്റുപാടും നിറഞ്ഞു പടരുകയാണ്. വെള്ളച്ചാട്ടത്തിലൂടെ തന്നെ ഞങ്ങൾ മറുവശം കടന്നിരുന്നു.

ജൈവവൈവിധ്യം: ഇടതൂർന്ന വനങ്ങളാൽ ചുറ്റപ്പെട്ട ഈ പ്രദേശം ധാരാളം സസ്യജന്തുജാലങ്ങളുടെ ആവാസ കേന്ദ്രമാണ്. വിവിധതരം പക്ഷികളെയും ചിത്രശലഭങ്ങളെയും ഇവിടെ കാണാൻ സാധിക്കും. പ്രകൃതിയെ സ്നേഹിക്കുന്നവർക്കും ഫോട്ടോഗ്രാഫർമാർക്കും ജാനകിപ്പാറ ഒരു പറുദീസയാണ്. കൂടെയുണ്ടായിരുന്നവരൊക്കെ അത്തരം കാര്യങ്ങൾ പെറുക്കിക്കൂട്ടുന്ന തിരക്കിലായിരുന്നു. തുടർന്ന് ഞങ്ങൾ വെള്ളച്ചാട്ടത്തിന്റെ മുകൾ വശത്തേക്കു കയറി.
വിനോദസഞ്ചാരം: പാലക്കയം തട്ട് സന്ദർശിക്കാനെത്തുന്ന വിനോദസഞ്ചാരികളുടെ ഇഷ്ട ഇടത്താവളമാണിത്. വെള്ളച്ചാട്ടത്തിലേക്ക് ചെറിയൊരു ട്രെക്കിംഗിലൂടെ എത്താം. പാറകൾ നിറഞ്ഞ പ്രദേശമായതിനാൽ, സുരക്ഷാ വേലികൾ ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് സഞ്ചാരികൾ അതീവ ശ്രദ്ധ പുലർത്തണം. ശക്തമായ ഒഴുക്കുള്ളതിനാൽ വെള്ളത്തിലിറങ്ങി കുളിക്കുന്നത് സുരക്ഷിതമല്ല .

ചരിത്രവും ഐതിഹ്യവും

ജാനകിപ്പാറയുടെ രേഖപ്പെടുത്തപ്പെട്ട ചരിത്രം ലഭ്യമല്ല. എന്നാൽ, ഈ പേരിന് പിന്നിൽ ഒരു ഐതിഹ്യം ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ടെന്ന് നാട്ടുകാർ വിശ്വസിക്കുന്നു. “ജാനകി” എന്ന പേരുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു സംഭവമാകാം ഈ സ്ഥലത്തിന് ആ പേര് നേടിക്കൊടുത്തത്. “പാറ” എന്ന വാക്കിന് കല്ല് എന്നാണ് അർത്ഥം. ഒരുപക്ഷേ, ജാനകി എന്ന പേരുള്ള ഒരു സ്ത്രീയുടെ ജീവിതത്തിലെ ഏതെങ്കിലും ദുരന്തമോ സന്തോഷകരമായ നിമിഷമോ ഈ പാറയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കാം. എന്നാൽ ഈ കഥയുടെ കൂടുതൽ വിശദാംശങ്ങളോ ലിഖിതരേഖകളോ ലഭ്യമല്ല. തലമുറകളായി കൈമാറിവന്ന വാമൊഴിയിലൂടെയാണ് ഈ പേര് നിലനിൽക്കുന്നത്. ചുരുക്കത്തിൽ, കണ്ണൂരിന്റെ മലയോര ഗ്രാമമായ നടുവിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ജാനകിപ്പാറയും അയ്യന്മട ഗുഹയും പ്രകൃതി സൗന്ദര്യത്തിന്റെയും ചരിത്രത്തിന്റെയും മനോഹരമായ സംഗമമാണ്. ജാനകിപ്പാറ അതിന്റെ ദൃശ്യഭംഗി കൊണ്ട് നമ്മെ ആകർഷിക്കുമ്പോൾ, അയ്യന്മട ഗുഹ നമ്മെ പുരാതനമായ ഒരു ചരിത്രത്തിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്നു. കേരളത്തിന്റെ ടൂറിസം ഭൂപടത്തിൽ ഈ രണ്ട് സ്ഥലങ്ങൾക്കും വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട്.

പാലക്കയം തട്ട്: പശ്ചിമഘട്ടത്തിന്റെ മടിയിലെ പച്ചപ്പ്

പാലക്കയം തട്ടിനെപറ്റി പറയാതിരിക്കുന്നതു ശരിയല്ല. കണ്ണൂർ ജില്ലയിലെ പ്രധാന വിനോദസഞ്ചാര കേന്ദ്രങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് സമുദ്രനിരപ്പിൽ നിന്ന് ഏകദേശം 3500 അടി ഉയരത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന പാലക്കയം തട്ട്. പശ്ചിമഘട്ട മലനിരകളുടെ ഭാഗമായ ഈ പ്രദേശം, കോടമഞ്ഞും തണുത്ത കാറ്റും കൊണ്ട് സഞ്ചാരികളെ ആകർഷിക്കുന്ന ഒരു ഹിൽ സ്റ്റേഷനാണ്. ഡി.ടി.പി.സി (ജില്ലാ ടൂറിസം പ്രൊമോഷൻ കൗൺസിൽ) ഇവിടം ഒരു വിനോദസഞ്ചാര കേന്ദ്രമായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്തതോടെയാണ് പാലക്കയം തട്ട് പ്രശസ്തമായത്. വിശാലമായ പുൽമേടുകളും, മലനിരകളുടെ 360 ഡിഗ്രിയിലുള്ള മനോഹരമായ കാഴ്ചയുമാണ് ഇവിടുത്തെ പ്രധാന ആകർഷണം. സാഹസിക വിനോദങ്ങളിൽ താല്പര്യമുള്ളവർക്കായി സിപ്പ് ലൈൻ, റോപ്പ് ക്രോസിംഗ്, സോർബിംഗ് ബോൾ തുടങ്ങിയവയും ഇവിടെ ഒരുക്കിയിട്ടുണ്ട്.

പാലക്കയം തട്ട് അതിലെ ജൈവവൈവിധ്യം കൊണ്ടും ശ്രദ്ധേയമാണ്. അപൂർവയിനം സസ്യജാലങ്ങളെ ഇവിടെ കാണാൻ സാധിക്കും. താങ്കൾ സൂചിപ്പിച്ചതുപോലെ, പാലക്കയം മലനിരകളിൽ നിന്നും ഉറവെടുക്കുന്ന നീരൊഴുക്കുകളാണ് താഴ്വാരങ്ങളിലുള്ള അരുവികളിലേക്കും പുഴകളിലേക്കും ജലം എത്തിക്കുന്നത്. ഈ മലനിരകളിൽ പെയ്യുന്ന മഴവെള്ളം ചെറിയ ചാലുകളായി രൂപപ്പെട്ട്, താഴോട്ട് ഒഴുകി പാറക്കെട്ടുകളിൽ തട്ടി ചിതറുമ്പോഴാണ് ജാനകിപ്പാറ പോലുള്ള മനോഹരമായ വെള്ളച്ചാട്ടങ്ങൾ രൂപപ്പെടുന്നത്. അതിനാൽ പാലക്കയം തട്ടിന്റെ ജലസമൃദ്ധമായ മലനിരകളാണ് ജാനകിപ്പാറയുടെ ജീവനാഡി എന്ന് പറയാം.

തളിപ്പറമ്പിൽ നിന്ന് പാലക്കയം തട്ടിലേക്ക്

തളിപ്പറമ്പിൽ നിന്ന് പാലക്കയം തട്ടിലേക്ക് എത്തിച്ചേരാൻ എളുപ്പമാണ്. ഏകദേശം 28 മുതൽ 32 കിലോമീറ്റർ വരെയാണ് ദൂരം. കാർ പോലുള്ള സ്വകാര്യ വാഹനങ്ങളിൽ യാത്ര ചെയ്യുന്നവർക്ക് താഴെ പറയുന്ന വഴി തിരഞ്ഞെടുക്കാം:

തളിപ്പറമ്പ് → കുടിയാൻമല റോഡ്: തളിപ്പറമ്പിൽ നിന്ന് കുടിയാൻമല റൂട്ടിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുക.
കരുവഞ്ചാൽ → വെള്ളാട് → മണ്ഡളം: ഈ വഴിയിൽ കരുവഞ്ചാൽ, വെള്ളാട് തുടങ്ങിയ ചെറുപട്ടണങ്ങൾ പിന്നിട്ട് മണ്ഡളം എന്ന സ്ഥലത്ത് എത്തണം.
മണ്ഡളത്തിൽ നിന്ന് പാലക്കയം തട്ടിലേക്ക്: മണ്ഡളത്തിൽ നിന്ന് ഓഫ്-റോഡ് ജീപ്പുകൾ പാലക്കയം തട്ടിലേക്ക് സർവീസ് നടത്തുന്നു. സ്വന്തമായി ഓഫ്-റോഡ് വാഹനങ്ങൾ ഉള്ളവർക്ക് അതുമായി മുകളിലേക്ക് പോകാം. റോഡുകൾ കുത്തനെയുള്ളതും ഇടുങ്ങിയതുമായതിനാൽ പരിചയസമ്പന്നരായ ഡ്രൈവർമാരുടെ സഹായം തേടുന്നത് നല്ലതാണ്.

ബസ്സിലാണ് യാത്രയെങ്കിൽ തളിപ്പറമ്പിൽ നിന്നോ കണ്ണൂരിൽ നിന്നോ കുടിയാൻമലയിലേക്ക് പോകുന്ന ബസ്സിൽ കയറി മണ്ഡളത്ത് ഇറങ്ങാം. അവിടെ നിന്ന് ജീപ്പ് മാർഗ്ഗം മലയുടെ മുകളിലേക്ക് യാത്ര തുടരാം.

വൈകുന്നേരം 3:30 ഓടെ വി.സിയും അരുൺരാജും ഞാനും മണ്ഡളത്തു നിന്നും തളിപ്പറമ്പിലേക്ക് ബസ്സ് കയറി. 4:30 ഓടെ ഞങ്ങൾ തളിപ്പറമ്പിൽ ഇറങ്ങി. 5 മണിക്കുതന്നെ ട്രൈൻ ഉള്ളതിനാൽ അരുൺരാജ് പെട്ടന്നു പോയിരുന്നു. വി,സിയും ഞാനും നേരെ ഇന്ത്യൻ കോഫിഹൗസിലേക്ക് നടന്നു. അവിടെ അല്പം സംസാരിച്ചിരുന്ന് ചായയും കുടിച്ച്, ഞാനും കിട്ടിയ ടിടി ബസ്സിനു കയറി കാഞ്ഞങ്ങാടേക്കു പോന്നു. വൈകുന്നേരം 7 മണിയോടെ വീട്ടിലെത്തി!

ചോളസാമ്രാജ്യം

Posted on July 31, 2025July 31, 2025 by Rajesh Odayanchal

ദക്ഷിണേന്ത്യൻ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും ശക്തവും ദീർഘകാലം നിലനിന്നതുമായ സാമ്രാജ്യങ്ങളിലൊന്നാണ് ചോളന്മാരുടേത്. ആദ്യകാല ചോളന്മാർ സംഘകാലഘട്ടം മുതൽ (ഏകദേശം ബി.സി. 300) ഭരിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും, ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടോടെയാണ് ഇവർ ഒരു പ്രബല ശക്തിയായി ഉയർന്നുവന്നത്. കാവേരി നദിയുടെ ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ തീരങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഈ സാമ്രാജ്യം വളർന്നത്. വിജയലായ ചോളൻ സ്ഥാപിച്ച ഈ സാമ്രാജ്യം, പിന്നീട് രാജരാജ ചോളൻ ഒന്നാമൻ്റെയും രാജേന്ദ്ര ചോളൻ ഒന്നാമൻ്റെയും കാലഘട്ടത്തിൽ അതിൻ്റെ പ്രൗഢിയുടെ പാരമ്യത്തിലെത്തി. കല, വാസ്തുവിദ്യ, സാഹിത്യം, സമുദ്ര വ്യാപാരം, ശക്തമായ നാവികസേന എന്നിവയിലെല്ലാം ചോളന്മാർ തങ്ങളുടെ മുദ്ര പതിപ്പിച്ചു.

സംഘകാല കൃതികളിൽ നിരവധി ചോള രാജാക്കന്മാരെക്കുറിച്ച് പരാമർശിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവരുടെ ഭരണകാലത്തെക്കുറിച്ച് കൃത്യമായ ഒരു കാലഗണന ലഭ്യമല്ല. എങ്കിലും, അക്കാലത്തെ ഏറ്റവും പ്രമുഖരായ രാജാക്കന്മാർ ഇവരായിരുന്നു:

സംഘകാലത്തെ പ്രധാന ചോള രാജാക്കന്മാർ

ഇളഞ്ചേട്ചെന്നി: ആദ്യകാല ചോളന്മാരിലെ ശക്തനായ ഒരു ഭരണാധികാരിയായിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. മികച്ച ഒരു പോരാളിയായി സംഘകാല സാഹിത്യം ഇദ്ദേഹത്തെ വാഴ്ത്തുന്നു.
കരികാല ചോളൻ: സംഘകാല ചോളന്മാരിൽ ഏറ്റവും പ്രശസ്തനും ശക്തനുമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത് കരികാലനാണ്. “കരിഞ്ഞ കാലുള്ളവൻ” എന്നാണ് ഈ പേരിന് അർത്ഥം. ചെറുപ്പത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായ ഒരഗ്നിബാധയെയാണ് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്.
- സൈനിക വിജയങ്ങൾ: ചേര, പാണ്ഡ്യ രാജാക്കന്മാരും പതിനൊന്ന് മറ്റ് ചെറിയ ദേശങ്ങളിലെ രാജാക്കന്മാരും ചേർന്ന സഖ്യത്തെ വെണ്ണി എന്ന സ്ഥലത്തുവെച്ച് നടന്ന യുദ്ധത്തിൽ പരാജയപ്പെടുത്തിയത് ഇദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഏറ്റവും വലിയ സൈനിക നേട്ടമായി കണക്കാക്കുന്നു.
- ഭരണപരമായ സംഭാവനകൾ: കാർഷിക അഭിവൃദ്ധിക്കായി കാവേരി നദിക്ക് കുറുകെ കല്ലണ കെട്ടിയത് കരികാലനാണെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. കൂടാതെ, പൂഹാർ (കാവേരിപൂമ്പട്ടണം) എന്ന തുറമുഖ നഗരം സ്ഥാപിച്ചതും ഇദ്ദേഹമാണ്.
നെടുങ്കിള്ളി: ഉറൈയൂർ തലസ്ഥാനമാക്കി ഭരിച്ചിരുന്ന ഒരു ചോള രാജാവായിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. ഇദ്ദേഹവും മറ്റൊരു ചോള രാജാവായിരുന്ന നളങ്കിള്ളിയും തമ്മിൽ അധികാരത്തിനുവേണ്ടി നിരന്തരം യുദ്ധം ചെയ്തിരുന്നു.
നളങ്കിള്ളി: കാവേരിപൂമ്പട്ടണം തലസ്ഥാനമാക്കി ഭരിച്ചിരുന്ന ഒരു പ്രമുഖ ചോള രാജാവായിരുന്നു നളങ്കിള്ളി. ജനക്ഷേമ തൽപരനും മികച്ച ഭരണാധികാരിയുമായി സംഘ സാഹിത്യ കൃതിയായ പുറനാനൂറ് ഇദ്ദേഹത്തെ വാഴ്ത്തുന്നു.
കിള്ളി വളവൻ: ഇദ്ദേഹം ഒരു മികച്ച പോരാളിയായിരുന്നു. പാണ്ഡ്യന്മാരുമായി യുദ്ധം ചെയ്ത് മധുര പിടിച്ചടക്കിയതായി പറയപ്പെടുന്നു.
കോച്ചെങ്കണ്ണാൻ: സംഘകാലത്തെ മറ്റൊരു പ്രധാന ചോള രാജാവാണ് കോച്ചെങ്കണ്ണാൻ. ഇദ്ദേഹം ചേര രാജാവായിരുന്ന കൂടക്കോ ഇളഞ്ചേരൽ ഇരുംപൊറൈ ചേരരാജാവിനെ പരാജയപ്പെടുത്തി തടവിലാക്കിയതായി സംഘകൃതികൾ പറയുന്നു. ഇദ്ദേഹം ശിവഭക്തനായിരുന്നുവെന്നും നിരവധി ശിവക്ഷേത്രങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചതായും വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.
പെരുനർകിള്ളി: രാജസൂയ യാഗം നടത്തിയ ഒരേയൊരു സംഘകാല ചോള രാജാവായിരുന്നതുകൊണ്ട് ഇദ്ദേഹം “രാജസൂയം വേട്ട പെരുനർകിള്ളി” എന്നറിയപ്പെട്ടു. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശക്തിയും അധികാരവും വ്യക്തമാക്കുന്നു.

സാമ്രാജ്യ സ്ഥാപകൻ

പിൽക്കാല ചോളസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സ്ഥാപകൻ വിജയാലയ ചോളൻ (ക്രി.വ. 848–871) ആണ്. പല്ലവരുടെ സാമന്തനായിരുന്ന അദ്ദേഹം, ക്രി.വ. 850-ൽ പാണ്ഡ്യരും പല്ലവരും തമ്മിലുള്ള യുദ്ധം മുതലെടുത്ത് തഞ്ചാവൂർ പിടിച്ചെടുക്കുകയും അവിടെ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനം സ്ഥാപിക്കുകയും ചെയ്തു. തഞ്ചാവൂരിൽ അദ്ദേഹം ദുർഗ്ഗാദേവിക്ക് ഒരു ക്ഷേത്രം നിർമ്മിച്ചു. അതുകൊണ്ട്, ചോളസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ആരംഭം സാധാരണയായി ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തിലായാണ് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്.

സംഘകാല ചോളന്മാരും പിൽക്കാല ചോളന്മാരും ഒരേ വംശത്തിൽപ്പെട്ടവരാണ്. അതായത്, പിൽക്കാല ചോളന്മാർ സംഘകാലത്ത് ഭരിച്ചിരുന്ന ചോളന്മാരുടെ നേരിട്ടുള്ള പിൻഗാമികളാണെന്ന് അവകാശപ്പെട്ടിരുന്നു. എന്നാൽ, ഈ രണ്ട് കാലഘട്ടങ്ങൾക്കുമിടയിൽ ഏകദേശം 600 വർഷത്തെ (എ.ഡി. 3-ാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ 9-ാം നൂറ്റാണ്ട് വരെ) ഒരു വലിയ ഇടവേളയുണ്ട്.

ഈ ബന്ധം കൂടുതൽ വ്യക്തമാക്കുന്ന ചില പ്രധാന കാര്യങ്ങൾ ഇതാ:

വംശപരമ്പരയുടെ തുടർച്ച: പിൽക്കാല ചോളസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സ്ഥാപകനായ വിജയലായ ചോളനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൻഗാമികളും, കരികാലനെപ്പോലുള്ള പ്രശസ്തരായ സംഘകാല ചോള രാജാക്കന്മാരുടെ വംശപരമ്പരയിലാണ് തങ്ങൾ വരുന്നതെന്ന് അഭിമാനത്തോടെ പ്രഖ്യാപിച്ചു. തങ്ങളുടെ പൂർവ്വികരുടെ നഷ്ടപ്പെട്ട പ്രതാപം വീണ്ടെടുക്കുന്നവരായാണ് അവർ സ്വയം അവതരിപ്പിച്ചത്. ഈ വംശീയ അവകാശവാദം അവരുടെ ഭരണം നിയമവിധേയമാക്കുന്നതിൽ ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു.
കളഭ്രരുടെ മുന്നേറ്റം (ഇടവേളയുടെ കാരണം): എ.ഡി. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടോടെ കളഭ്രർ എന്നൊരു വിഭാഗം ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചു. ഇത് സംഘകാലത്തെ ചേര, ചോള, പാണ്ഡ്യ രാജവംശങ്ങളുടെ അധികാരത്തിന് താൽക്കാലികമായി അന്ത്യം കുറിച്ചു. ഈ കാലഘട്ടത്തെ തമിഴ് ചരിത്രത്തിലെ “ഇരുണ്ട കാലഘട്ടം” എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാറുണ്ട്. ഈ സമയത്ത്, പ്രബലരായിരുന്ന ചോളന്മാർ നാടുവാഴികളോ മറ്റ് വലിയ സാമ്രാജ്യങ്ങൾക്ക് (പല്ലവർ, പാണ്ഡ്യർ) കീഴിലുള്ള ചെറിയ ഭരണാധികാരികളോ ആയി ഒതുങ്ങി.
വിജയാലയ ചോളന്റെ ഉദയം: ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ മധ്യത്തിൽ, പല്ലവരുടെ സാമന്തനായിരുന്ന വിജയലായ ചോളൻ, പല്ലവരും പാണ്ഡ്യരും തമ്മിലുള്ള യുദ്ധം മുതലെടുത്ത് തഞ്ചാവൂർ പിടിച്ചടക്കി. ഇതോടെ, നൂറ്റാണ്ടുകളായി തകർന്നുകിടന്ന ചോള ശക്തിയെ അദ്ദേഹം പുനഃസ്ഥാപിച്ചു. ഇത് പിൽക്കാല ചോള സാമ്രാജ്യത്തിന് തുടക്കം കുറിച്ചു.

ചുരുക്കത്തിൽ, സംഘകാല ചോളന്മാരും പിൽക്കാല ചോളന്മാരും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഒരു വംശത്തിന്റെ തുടർച്ചയാണ്. കളഭ്രരുടെ മുന്നേറ്റം കാരണം ഏകദേശം ആറ് നൂറ്റാണ്ടോളം അധികാരത്തിൽ നിന്ന് പുറത്തായെങ്കിലും, അതേ വംശത്തിൽപ്പെട്ട വിജയലായ ചോളൻ ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ഭരണം തിരിച്ചുപിടിച്ച് സാമ്രാജ്യം പുനഃസ്ഥാപിക്കുകയായിരുന്നു.

സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ വികാസം

വിജയാലയ ചോളൻ സ്ഥാപിച്ച സാമ്രാജ്യം അദ്ദേഹത്തിന്റെ പിൻഗാമികളിലൂടെ അതിവിശാലമായി വളർന്നു.

ആദിത്യ ചോളൻ ഒന്നാമൻ: പല്ലവരെ പൂർണ്ണമായി പരാജയപ്പെടുത്തി തൊണ്ടൈമണ്ഡലം (ഇന്നത്തെ വടക്കൻ തമിഴ്നാട്) ചോളസാമ്രാജ്യത്തോട് കൂട്ടിച്ചേർത്തു.
പരാന്തക ചോളൻ ഒന്നാമൻ: പാണ്ഡ്യരെയും ശ്രീലങ്കൻ സൈന്യത്തെയും പരാജയപ്പെടുത്തി.
രാജരാജ ചോളൻ ഒന്നാമൻ (ക്രി.വ. 985–1014): ചോളസാമ്രാജ്യത്തെ ഒരു വൻശക്തിയാക്കി മാറ്റിയത് രാജരാജനായിരുന്നു. കരയിലും കടലിലും ഒരുപോലെ ശക്തമായ സൈന്യത്തെ രൂപീകരിച്ചു. തെക്ക് മാലിദ്വീപ് മുതൽ വടക്ക് തുംഗഭദ്ര നദി വരെയും, ലക്ഷദ്വീപും ശ്രീലങ്കയുടെ വടക്കൻ ഭാഗവും അദ്ദേഹം കീഴടക്കി.
രാജേന്ദ്ര ചോളൻ ഒന്നാമൻ (ക്രി.വ. 1014–1044): പിതാവിനെപ്പോലെ ശക്തനായ രാജേന്ദ്ര ചോളൻ, ചോളന്മാരുടെ അധികാരം ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡം കടന്നും വ്യാപിപ്പിച്ചു. ഗംഗാ നദി വരെ സൈന്യത്തെ നയിക്കുകയും “ഗംഗൈകൊണ്ട ചോളൻ” (ഗംഗ ജയിച്ച ചോളൻ) എന്ന ബിരുദം സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ നേട്ടം തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലെ ശ്രീവിജയ സാമ്രാജ്യത്തിനെതിരായ വിജയകരമായ നാവിക മുന്നേറ്റമായിരുന്നു. ഇത് ബംഗാൾ ഉൾക്കടലിനെ “ചോളന്മാരുടെ തടാകം” ആക്കി മാറ്റി.

ചോളസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പ്രത്യേകതകൾ

ഭരണസംവിധാനം: കേന്ദ്രീകൃത രാജഭരണവും പ്രാദേശിക സ്വയംഭരണവും ചേർന്നതായിരുന്നു ചോളന്മാരുടെ ഭരണരീതി. സാമ്രാജ്യത്തെ മണ്ഡലങ്ങൾ (പ്രവിശ്യകൾ), വളനാടുകൾ (ജില്ലകൾ), നാടുകൾ എന്നിങ്ങനെ വിഭജിച്ചിരുന്നു. ഗ്രാമങ്ങളിലെ “ഊർ”, “സഭ” തുടങ്ങിയ പ്രാദേശിക സമിതികൾക്ക് വലിയ അധികാരങ്ങൾ നൽകി. ഉത്തരാമേരൂർ ലിഖിതങ്ങളിൽ ഈ ഗ്രാമസഭകളിലേക്കുള്ള തിരഞ്ഞെടുപ്പ് രീതികളെക്കുറിച്ച് വിശദമായി പറയുന്നുണ്ട്.
വാസ്തുവിദ്യ: ദ്രാവിഡ ശൈലിയിലുള്ള ക്ഷേത്ര നിർമ്മാണത്തിൽ ചോളന്മാർ വലിയ സംഭാവനകൾ നൽകി. രാജരാജ ചോളൻ നിർമ്മിച്ച തഞ്ചാവൂരിലെ ബൃഹദീശ്വര ക്ഷേത്രം, രാജേന്ദ്ര ചോളൻ നിർമ്മിച്ച ഗംഗൈകൊണ്ട ചോളപുരം ക്ഷേത്രം എന്നിവ യുനെസ്കോയുടെ ലോക പൈതൃക പട്ടികയിൽ ഇടംപിടിച്ചവയാണ്.
കല: ചോള കാലഘട്ടത്തിലെ ഓടിൽ തീർത്ത ശില്പങ്ങൾ ലോകപ്രശസ്തമാണ്. നടരാജ വിഗ്രഹം ഇതിന് ഏറ്റവും മികച്ച ഉദാഹരണമാണ്.
നാവിക ശക്തി: ഇന്ത്യൻ മഹാസമുദ്രത്തിലെ വ്യാപാരം നിയന്ത്രിച്ചിരുന്ന ശക്തമായ ഒരു നാവികസേന ചോളന്മാർക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഇത് അവരുടെ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയുടെയും സൈനിക മുന്നേറ്റങ്ങളുടെയും പ്രധാന ഘടകമായിരുന്നു.

കേരളവുമായുള്ള ബന്ധം

ചോളന്മാർക്ക് കേരളത്തിലെ ചേര രാജാക്കന്മാരുമായി സങ്കീർണ്ണമായ ബന്ധമാണുണ്ടായിരുന്നത്. ചില സമയങ്ങളിൽ അവർ സഖ്യകക്ഷികളായിരുന്നുവെങ്കിലും പലപ്പോഴും യുദ്ധത്തിലായിരുന്നു.

സൗഹൃദബന്ധം: ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ചോളരാജാവായ ആദിത്യ ചോളൻ ഒന്നാമനും ചേരരാജാവായ സ്ഥാണു രവി വർമ്മനും അടുത്ത മിത്രങ്ങളായിരുന്നു എന്ന് തില്ലൈസ്ഥാനം ലിഖിതം വ്യക്തമാക്കുന്നു.
സംഘർഷങ്ങൾ: രാജരാജ ചോളന്റെ കാലം മുതൽ ചോളന്മാർ കേരളം ആക്രമിക്കാൻ തുടങ്ങി. നൂറ്റാണ്ടുകളോളം നീണ്ടുനിന്ന യുദ്ധങ്ങൾ ചേരസാമ്രാജ്യത്തെ ദുർബലപ്പെടുത്തുന്നതിൽ നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചു.

ദൈവവിശ്വാസവും സാമൂഹിക ഘടനയും

ദൈവവിശ്വാസം: ചോളരാജാക്കന്മാർ പ്രധാനമായും ശൈവമത വിശ്വാസികളായിരുന്നു. ശിവനായിരുന്നു അവരുടെ പ്രധാന ദൈവം. എങ്കിലും, അവർ മറ്റ് മതങ്ങളോട് സഹിഷ്ണുത പുലർത്തിയിരുന്നു. ശൈവമതത്തിനൊപ്പം വൈഷ്ണവമതവും സമൂഹത്തിൽ നിലനിന്നിരുന്നു. കുലോത്തുംഗ ചോളൻ രണ്ടാമനെപ്പോലുള്ള ചില രാജാക്കന്മാർ വൈഷ്ണവർക്കെതിരെ പീഡനങ്ങൾ നടത്തിയതായും ചരിത്രരേഖകളുണ്ട്.
ജാതി വ്യവസ്ഥ: ചോളസമൂഹത്തിൽ ജാതി വ്യവസ്ഥ ശക്തമായിരുന്നു. സമൂഹം വർണ്ണാശ്രമ ധർമ്മത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ബ്രാഹ്മണർ, ക്ഷത്രിയർ, വൈശ്യർ, ശൂദ്രർ എന്നിങ്ങനെ തരംതിരിച്ചിരുന്നു. ബ്രാഹ്മണർക്ക് സമൂഹത്തിൽ ഉയർന്ന സ്ഥാനം നൽകിയിരുന്നു. കൂടാതെ, “ഇടങ്കൈ” (ഇടതു കൈ വിഭാഗം), “വലങ്കൈ” (വലതു കൈ വിഭാഗം) എന്നിങ്ങനെ തൊഴിലിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള സാമൂഹിക വിഭജനങ്ങളും നിലനിന്നിരുന്നു.

ആര്യവംശജരുമായുള്ള ബന്ധവും ബ്രാഹ്മണ സ്വാധീനവും

ആര്യൻ സംസ്കാരത്തിന്റെ സ്വാധീനം ചോള ഭരണത്തിൽ വ്യക്തമായി കാണാം. ഇത് ഒരു സാംസ്കാരിക സംയോജന പ്രക്രിയയായിരുന്നു.

ബ്രാഹ്മണരുടെ വരവ്: ഒരു പ്രത്യേക രാജാവിന്റെ കാലത്തല്ല, മറിച്ച് പല നൂറ്റാണ്ടുകളിലൂടെയാണ് ബ്രാഹ്മണർ ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ സ്വാധീനം ഉറപ്പിച്ചത്. എങ്കിലും, സാമ്രാജ്യ ചോളന്മാരുടെ കാലഘട്ടത്തിൽ (ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ) ഇത് കൂടുതൽ ശക്തമായി.
ബ്രാഹ്മണർ പ്രീതി നേടിയ വഴികൾ:
1. രാജപദവിക്ക് നിയമസാധുത: രാജാവിന്റെ അധികാരത്തിന് ദൈവികമായ പരിവേഷം നൽകുന്നതിൽ ബ്രാഹ്മണർ പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു. യാഗങ്ങളും മറ്റ് വൈദിക ചടങ്ങുകളും നടത്തിക്കൊണ്ട് അവർ രാജാവിനെ ധർമ്മത്തിന്റെ സംരക്ഷകനായി ചിത്രീകരിച്ചു.
2. ഉപദേശകരും പുരോഹിതരും: ചോള രാജാക്കന്മാർ ബ്രാഹ്മണരെ തങ്ങളുടെ ആത്മീയ ഗുരുക്കന്മാരായും (രാജഗുരു) ഉപദേശകരായും നിയമിച്ചു.
3. ഭൂമിദാനം: ബ്രാഹ്മണർക്ക് വൻതോതിൽ ഭൂമി ദാനമായി നൽകി (ബ്രഹ്മദേയം). ഇത് അവരെ സാമ്പത്തികമായും സാമൂഹികമായും ശക്തരാക്കി.
ബ്രാഹ്മണ സ്വാധീനത്തിന് മുൻപുള്ള വിശ്വാസം: ആദ്യകാല ചോളന്മാർ ദ്രാവിഡ പാരമ്പര്യങ്ങളും പ്രാദേശിക ദൈവങ്ങളെയും ആരാധിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ പിൽക്കാല ചോളന്മാർ വൈദിക പാരമ്പര്യങ്ങളെയും ശൈവമതത്തെയും തങ്ങളുടെ ഭരണത്തിന്റെ ഭാഗമാക്കി മാറ്റി. ഇത് പൂർണ്ണമായ ഒരു മാറ്റമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ദ്രാവിഡ, ആര്യൻ സംസ്കാരങ്ങളുടെ ഒരു സങ്കലനമായിരുന്നു.

ചോളരാജാക്കന്മാരും കാലഘട്ടവും

ചോളസാമ്രാജ്യത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഭരണാധികാരികൾ താഴെ പറയുന്നവരാണ്:

വിജയാലയ ചോളൻ (ക്രി.വ. 848–871): സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സ്ഥാപകൻ.
ആദിത്യ ചോളൻ I (ക്രി.വ. 871–907): പല്ലവരെ പരാജയപ്പെടുത്തി.
പരാന്തക ചോളൻ I (ക്രി.വ. 907–955): പാണ്ഡ്യരെയും ശ്രീലങ്കയെയും പരാജയപ്പെടുത്തി.
പരാന്തക ചോളൻ II (സുന്ദര ചോളൻ) (ക്രി.വ. 957–970): ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ കാലശേഷം പുത്രനായ ആദിത്യ കാരികാലൻ വധിക്കപ്പെട്ടു.
ഉത്തമ ചോളൻ (ക്രി.വ. 970–985): രാജരാജ ചോളന്റെ മുൻഗാമി.
രാജരാജ ചോളൻ I (ക്രി.വ. 985–1014): ചോളന്മാരിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തനായ ഭരണാധികാരി.
രാജേന്ദ്ര ചോളൻ I (ക്രി.വ. 1014–1044): ഗംഗൈകൊണ്ട ചോളൻ എന്നറിയപ്പെട്ടു, ശ്രീവിജയ സാമ്രാജ്യം കീഴടക്കി.
രാജാധിരാജ ചോളൻ I (ക്രി.വ. 1044–1052): യുദ്ധക്കളത്തിൽ വെച്ച് മരണപ്പെട്ടു.
കുലോത്തുംഗ ചോളൻ I (ക്രി.വ. 1070–1122): ചാലൂക്യ-ചോള വംശത്തിന് തുടക്കമിട്ടു.
കുലോത്തുംഗ ചോളൻ III (ക്രി.വ. 1178–1218): അവസാനത്തെ ശക്തനായ ചോള രാജാവ്.
രാജേന്ദ്ര ചോളൻ III (ക്രി.വ. 1246–1279): അവസാനത്തെ ചോള ഭരണാധികാരി. ഇദ്ദേഹത്തെ പാണ്ഡ്യന്മാർ പരാജയപ്പെടുത്തിയതോടെ ചോളസാമ്രാജ്യം അവസാനിച്ചു. 13-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തിൽ, പാണ്ഡ്യരുടെ ഉദയത്തോടെ ചോളരുടെ ശക്തി ക്ഷയിച്ചുതുടങ്ങിയിരുന്നു. പാണ്ഡ്യരാണു ചോളസാമ്രാജ്യത്തിന്‌ അന്ത്യം കുറിച്ചത്.

ചോളസാമ്രാജ്യം വ്യാപിച്ചിരുന്ന ഇന്നത്തെ സംസ്ഥാനങ്ങൾ

ചോളസാമ്രാജ്യം അതിന്റെ പ്രതാപകാലത്ത് ഇന്നത്തെ ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ പല സംസ്ഥാനങ്ങളിലും വ്യാപിച്ചിരുന്നു. പ്രധാനമായും താഴെ പറയുന്ന പ്രദേശങ്ങൾ അവരുടെ ഭരണത്തിൻ കീഴിലായിരുന്നു:

തമിഴ്നാട്: ചോളന്മാരുടെ ഭരണത്തിന്റെ കേന്ദ്രബിന്ദു ഇന്നത്തെ തമിഴ്നാടായിരുന്നു. കാവേരി നദിയുടെ തീരത്താണ് അവരുടെ സാമ്രാജ്യം ഉദയം ചെയ്തത്. തിരുച്ചിറപ്പള്ളി, തഞ്ചാവൂർ, തിരുവാരൂർ, നാഗപട്ടണം, പുതുക്കോട്ടൈ, പെരമ്പല്ലൂർ, അരിയല്ലൂർ തുടങ്ങിയ തമിഴ്നാട്ടിലെ ജില്ലകൾ ഉൾപ്പെടുന്നതായിരുന്നു പ്രധാന ചോളദേശം.
ആന്ധ്രാപ്രദേശ്: തെക്കൻ ആന്ധ്രാപ്രദേശിന്റെ ഭാഗങ്ങൾ ചോളന്മാരുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നു.
കർണാടക: തെക്കൻ കർണാടകയിലെ ചില പ്രദേശങ്ങളും ചോളസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു.
കേരളം: കേരളത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലും ചോളന്മാർക്ക് സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്നു.

ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന് പുറമെ, ശ്രീലങ്ക, മാലിദ്വീപ്, ലക്ഷദ്വീപ് തുടങ്ങിയ ദ്വീപുകളും ചോളന്മാർ കീഴടക്കിയിരുന്നു. രാജേന്ദ്ര ചോളന്റെ കാലത്ത് മലായ് ഉപദ്വീപ് വരെ അവരുടെ അധികാരം വ്യാപിച്ചു.

തലസ്ഥാന നഗരികൾ

ചോളസാമ്രാജ്യത്തിന് കാലാകാലങ്ങളിൽ പല തലസ്ഥാനങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഉറൈയൂർ (Uraiyur): പുരാതന ചോളന്മാരുടെ ആദ്യത്തെ തലസ്ഥാനം ഉറൈയൂർ (ഇന്നത്തെ തിരുച്ചിറപ്പള്ളി – Trichy) ആയിരുന്നു. ചോളന്മാരുടെ ആദ്യകാല തലസ്ഥാനം: സംഘകാലഘട്ടത്തിൽ (ബി.സി. 3-ആം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ എ.ഡി. 3-ആം നൂറ്റാണ്ട് വരെ) ചോളന്മാരുടെ പ്രധാന തലസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഒന്നായി ഉറൈയൂർ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. കാവേരി നദിയുടെ തീരത്തുള്ള തന്ത്രപ്രധാനമായ സ്ഥാനം കാരണം ഉറൈയൂർ ഒരു പ്രധാന വ്യാപാര കേന്ദ്രമായിരുന്നു. ഗ്രീക്കുകാരും റോമാക്കാരും ഉൾപ്പെടെയുള്ള വിദേശികളുമായി ഉറൈയൂരിന് വ്യാപാര ബന്ധങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. ഉറൈയൂരിലെ മസ്ലിൻ തുണിത്തരങ്ങൾ ലോകത്ത് ഏറ്റവും മികച്ചതായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. മുത്തുകൾക്കും ഈ പ്രദേശം പ്രസിദ്ധമായിരുന്നു. ഉറൈയൂർ തമിഴ് സാഹിത്യത്തിന്റെയും പഠനത്തിന്റെയും ഒരു പ്രധാന കേന്ദ്രം കൂടിയായിരുന്നു. പിന്നീട്, വിജയലായ ചോളൻ തഞ്ചാവൂർ പിടിച്ചടക്കുകയും അതിനെ ചോളസാമ്രാജ്യത്തിൻ്റെ തലസ്ഥാനമാക്കുകയും ചെയ്തു.
തഞ്ചാവൂർ (Tanjore): പിൽക്കാല ചോളസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ തലസ്ഥാനം ഇതായിരുന്നു. വിജയലായ ചോളൻ തഞ്ചാവൂർ പിടിച്ചടക്കി അതിനെ തലസ്ഥാനമാക്കിയതോടെയാണ് സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ വളർച്ച ആരംഭിക്കുന്നത്. രാജരാജ ചോളൻ ഒന്നാമന്റെ കാലത്ത് തഞ്ചാവൂർ പ്രൗഢിയുടെ പാരമ്യത്തിലെത്തി. ചോള വാസ്തുവിദ്യയുടെ മകുടോദാഹരണമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന ബൃഹദീശ്വര ക്ഷേത്രമാണ്. എ.ഡി. 1010-ൽ രാജരാജ ചോളൻ ഒന്നാമനാണ് ഈ ക്ഷേത്രം നിർമ്മിച്ചത്. ആയിരത്തിലധികം വർഷം പഴക്കമുള്ള ഈ ക്ഷേത്രം പെരിയ കോവിൽ (വലിയ ക്ഷേത്രം) എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു. ‘മഹത്തായ ജീവിക്കുന്ന ചോള ക്ഷേത്രങ്ങൾ’ എന്ന വിഭാഗത്തിൽ ഗംഗൈകൊണ്ടചോളീശ്വര ക്ഷേത്രം, ഐരാവതീശ്വര ക്ഷേത്രം എന്നിവയോടൊപ്പം ബൃഹദീശ്വര ക്ഷേത്രവും യുനെസ്കോയുടെ ലോക പൈതൃക പട്ടികയിൽ ഇടം നേടിയിട്ടുണ്ട്. ഏകദേശം 66 മീറ്ററോളം (216 അടി) ഉയരമുള്ള ഗോപുരത്തിന് മുകളിൽ 80 ടണ്ണോളം ഭാരമുള്ള ഒറ്റക്കല്ലിൽ തീർത്ത കലശം സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നത് ഒരു വലിയ വാസ്തുവിദ്യാ വിസ്മയമാണ്. ക്ഷേത്രഗോപുരത്തിന്റെ നിഴൽ ഉച്ചസമയത്ത് നിലത്ത് പതിക്കില്ല എന്നത് ബൃഹദീശ്വര ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ഒരു പ്രത്യേകതയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ക്ഷേത്രത്തിന്റെ രൂപകൽപ്പനയിലെ സൂക്ഷ്മതയാണ് ഇതിന് കാരണമെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.

ക്ഷേത്രത്തിനുള്ളിലെ 16 അടി നീളവും 13 അടി ഉയരവുമുള്ള ഒറ്റക്കല്ലിൽ തീർത്ത ഭീമാകാരമായ നന്ദിയുടെ പ്രതിമ മറ്റൊരു പ്രധാന ആകർഷണമാണ്. ഇത് ഇന്ത്യയിലെ രണ്ടാമത്തെ വലിയ നന്ദി ശില്പമാണ്. ക്ഷേത്രത്തിലെ പ്രധാന പ്രതിഷ്ഠയായ ശിവലിംഗത്തിന് ഏകദേശം 13 അടി ഉയരമുണ്ട്. ക്ഷേത്രത്തിന്റെ മുഴുവൻ നിർമ്മാണവും ഗ്രാനൈറ്റ് കല്ലുകൾ ഉപയോഗിച്ചാണ് നടത്തിയിരിക്കുന്നത്. ഈ ഗ്രാനൈറ്റ് കല്ലുകൾ ക്ഷേത്രത്തിന് ഏകദേശം 60 കിലോമീറ്റർ അകലെ നിന്നാണ് കൊണ്ടുവന്നത്.

തഞ്ചാവൂർ ചിത്രങ്ങളും (Thanjavur Paintings) തഞ്ചാവൂർ വീണയും തവിലും പോലുള്ള സംഗീതോപകരണങ്ങളും തഞ്ചാവൂരിന്റെ കലാപരമായ സംഭാവനകളാണ്. ഇന്നും ലോകമെമ്പാടും ഈ കലാസൃഷ്ടികൾക്ക് വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. ചോള സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ശക്തിയും കലയോടുള്ള അഭിനിവേശവും വിളിച്ചോതുന്ന ഒരു മഹത്തായ നഗരമാണ് തഞ്ചാവൂർ.
ഗംഗൈകൊണ്ട ചോളപുരം: രാജേന്ദ്ര ചോളൻ ഒന്നാമൻ ഗംഗാ നദീതടം വരെ വിജയിച്ചതിന്റെ സ്മാരകമായി ഈ പുതിയ തലസ്ഥാനം നിർമ്മിച്ചു. അതിനുശേഷം സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ആസ്ഥാനം ഇവിടേക്ക് മാറ്റി. താഴെ വിശദമായി ചേർത്റ്റിട്ടുണ്ട്.
പൂമ്പുഹാർ (Poompuhar): തഞ്ചാവൂരിന് മുൻപ് കുറച്ചുകാലം പൂമ്പുഹാർ ചോളന്മാരുടെ തലസ്ഥാനമായി വർത്തിച്ചിരുന്നു. കാവേരിപ്പൂമ്പട്ടിണം എന്നും പുഹാർ എന്നും അറിയപ്പെടുന്ന, തമിഴ്‌നാട്ടിലെ നാഗപട്ടണം ജില്ലയിൽ കാവേരി നദി ബംഗാൾ ഉൾക്കടലിലേക്ക് ചേരുന്നിടത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു പ്രാചീന തുറമുഖ നഗരമാണ്. സംഘകാലഘട്ടത്തിലെ ആദ്യകാല ചോള രാജാക്കന്മാരുടെ പ്രധാന തുറമുഖ നഗരവും താൽക്കാലിക തലസ്ഥാനവും കൂടിയായിരുന്നു പൂമ്പുഹാർ.

പുരാതന കാലത്ത് ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു വ്യാപാര കേന്ദ്രമായിരുന്നു ഇത്. റോം, ഗ്രീസ്, ചൈന, തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യൻ രാജ്യങ്ങൾ എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യാപാരികൾ ഇവിടെയെത്തി വ്യാപാരം നടത്തിയിരുന്നു. ഈ നഗരം പുരാതന സമുദ്രപാതയായ “സമുദ്ര സിൽക്ക് റോഡിന്റെ” ഒരു പ്രധാന ഭാഗമായിരുന്നു. തമിഴ് സാഹിത്യത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട രണ്ട് മഹാകാവ്യങ്ങളായ ‘ചിലപ്പതികാര’ത്തിലും ‘മണിമേഖല’യിലും പൂമ്പുഹാറിനെക്കുറിച്ച് വിശദമായി പ്രതിപാദിച്ചിട്ടുണ്ട്. നഗരത്തിന്റെ വാണിജ്യപരമായ പ്രാധാന്യം, സാംസ്കാരിക ജീവിതം, ഉത്സവങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം ഈ കാവ്യങ്ങളിൽ വർണ്ണിക്കപ്പെടുന്നു. ചിലപ്പതികാരത്തിലെ പ്രധാന സംഭവങ്ങൾക്ക് വേദിയാകുന്നത് പൂമ്പുഹാറാണ്.

പ്രകൃതിദുരന്തങ്ങളായ സുനാമിയോ കടൽനിരപ്പിലുണ്ടായ വർദ്ധനവോ കാരണം ഈ നഗരത്തിന്റെ വലിയൊരു ഭാഗം കടലിനടിയിലായെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. പുരാവസ്തു ഗവേഷണങ്ങൾ, പ്രത്യേകിച്ച് മറൈൻ ആർക്കിയോളജി പഠനങ്ങൾ, കടലിനടിയിൽ നിന്ന് തുറമുഖ കെട്ടിടങ്ങളുടെയും മറ്റ് നിർമ്മിതികളുടെയും അവശിഷ്ടങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഏകദേശം 15,000 വർഷം പഴക്കമുള്ള നഗരമാണിതെന്ന് ചില പഠനങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഇത് സംബന്ധിച്ച് കൂടുതൽ ഗവേഷണങ്ങൾ നടന്നുവരുന്നു.പൂമ്പുഹാർ, തമിഴ്നാടിന്റെ സമ്പന്നമായ ചരിത്രത്തിലേക്കും സമുദ്രവ്യാപാര ബന്ധങ്ങളിലേക്കും വെളിച്ചം വീശുന്ന ഒരു പ്രധാന കേന്ദ്രമാണ്.

ഗഗൈകൊണ്ട ചോളപുരം

അന്നത്തെ സാഹിത്യകൃതികൾ മാത്രമല്ല, പുരാവസ്തു ഗവേഷണങ്ങളും ചരിത്രപരമായ രേഖകളും ലിഖിതങ്ങളുമെല്ലാം ഈ വിവരങ്ങൾക്ക് ആധാരമാണ്. ചോള രാജാക്കന്മാർ ക്ഷേത്രങ്ങളിലും സ്മാരകങ്ങളിലും രേഖപ്പെടുത്തിയ ലിഖിതങ്ങൾ അവരുടെ ഭരണത്തെയും വിജയങ്ങളെയും കുറിച്ച് കൃത്യമായ വിവരങ്ങൾ നൽകുന്നുണ്ട്. തമിഴ്‌നാട്ടിലെ അരിയല്ലൂർ ജില്ലയിലാണ് ഗംഗൈകൊണ്ടചോളീശ്വര ക്ഷേത്രം സ്ഥിതി ചെയ്യുന്നത്. പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ചോള രാജവംശത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമായിരുന്ന ഗംഗൈകൊണ്ട ചോളപുരം എന്ന പുരാതന നഗരത്തിലെ പ്രധാന ക്ഷേത്രമാണിത്. നഗരത്തിന്റെ പേരിൽ നിന്നാണ് ക്ഷേത്രത്തിന് ഈ പേര് ലഭിച്ചത്.

യുനെസ്കോയുടെ ലോക പൈതൃക പട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെട്ട ‘മഹത്തായ ജീവിക്കുന്ന ചോള ക്ഷേത്രങ്ങൾ’ എന്ന വിഭാഗത്തിൽ ഐരാവതീശ്വര ക്ഷേത്രവും തഞ്ചാവൂരിലെ ബൃഹദീശ്വര ക്ഷേത്രവും കൂടാതെ ഗംഗൈകൊണ്ടചോളീശ്വര ക്ഷേത്രവും ഉൾപ്പെടുന്നു. ശൈവ ആചാരപ്രകാരമുള്ള ഈ ക്ഷേത്രങ്ങൾ ചോളന്മാരുടെ കലാസാംസ്കാരിക മികവിന്റെ പ്രധാന തെളിവുകളാണ്.

ഗംഗൈകൊണ്ട ചോളപുരം ക്ഷേത്രത്തിലെ പ്രധാന പ്രതിഷ്ഠ ശിവനാണ്. ഏകദേശം 55 മീറ്റർ ഉയരമുള്ള ക്ഷേത്രഗോപുരം ശില്പഭംഗികൊണ്ടും ഭിത്തിചിത്രങ്ങൾകൊണ്ടും ശ്രദ്ധേയമാണ്. ചുറ്റുമുള്ള ഭൂപ്രകൃതിയെക്കാൾ ഉയരത്തിലാണ് ക്ഷേത്രം നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഏകദേശം 170 മീറ്റർ നീളവും 98 മീറ്റർ വീതിയുമുള്ള വിശാലമായ മുറ്റം ക്ഷേത്ര സമുച്ചയത്തിലുണ്ട്. പ്രധാന ശിവലിംഗത്തിന് 13 അടി ഉയരമുണ്ട്. ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പ്രധാന കെട്ടിടത്തിന് ഏകദേശം 341 അടി നീളവും 100 അടി വീതിയുമുണ്ട്.

ഈ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നത് രാജേന്ദ്ര ചോളന്റെ വീരഗാഥയാണ്. അദ്ദേഹം തന്റെ സൈന്യത്തെ ഇന്ത്യയുടെ വടക്കൻ പ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് അയച്ച് ഗംഗാ നദിയിൽ നിന്ന് വെള്ളം കൊണ്ടുവരാൻ നിർദ്ദേശിച്ചു. ഈ വിജയത്തെ തുടർന്ന് രാജേന്ദ്ര ചോളനെ “ഗംഗൈകൊണ്ട ചോളൻ” (ഗംഗയെ കീഴടക്കിയ ചോളൻ) എന്ന് വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഈ വിജയത്തിന്റെ ഓർമ്മയ്ക്കായി സ്ഥാപിച്ച പുതിയ തലസ്ഥാനത്തിന് ഗംഗൈകൊണ്ട ചോളപുരം എന്നും പിന്നീട് നിർമ്മിച്ച മഹാക്ഷേത്രത്തിന് അതേ പേരും ലഭിച്ചു.

അശോകസാമ്രാജ്യം

Posted on July 30, 2025July 31, 2025 by Rajesh Odayanchal

മഗധ എന്ന മഹാരാജ്യത്തിൽ നിന്നാണ് മൗര്യസാമ്രാജ്യം ഉദയം ചെയ്തത്. മഗധയായിരുന്നു മൗര്യസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ അധികാര കേന്ദ്രവും ഹൃദയ ഭൂമിയും. മൗര്യസാമ്രാജ്യം സ്ഥാപിക്കപ്പെടുന്നതിന് മുൻപ്, പുരാതന ഇന്ത്യയിൽ 16 മഹാജനപദങ്ങൾ (ശക്തരായ രാജ്യങ്ങൾ) ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇവയിൽ ഏറ്റവും ശക്തമായ രാജ്യമായിരുന്നു മഗധ (ഇന്നത്തെ ബിഹാർ സംസ്ഥാനം ഉൾപ്പെടുന്ന പ്രദേശം).

ക്രമസംഖ്യ	മഹാജനപദം	തലസ്ഥാനം
01	കാംബോജം	രാജപുര
02	ഗാന്ധാരം	തക്ഷശില
03	കുരു	ഹസ്തിനപുരം
04	പാഞ്ചാലം	കാംപില്യ
05	കോസലം	അയോധ്യ
06	മഗധ	രാജഗൃഹം, പാടലീപുത്രം
07	മല്ല	കുശിനഗരം
08	കാശി	വരാണസി
09	വജ്ജി അഥവാ വൃജ്ജി	വൈശാലി
10	അംഗ	ചംമ്പാ
11	ശൂരസേന	മഥുര
12	വത്സ അഥവാ വംശ	Kausambi
13	മത്സ്യരാജവംശം (അഥവാ മച്ഛ)	വിരാട്നഗർ
14	അവന്തി	ഉജ്ജയനി
15	ചെട്ടിയ	സുക്തിമതി/സോത്തിവതി
16	അസ്സാക	പോടാലി/പോഡണ

ഹര്യങ്ക, ശിശുനാഗ തുടങ്ങിയ രാജവംശങ്ങൾക്ക് ശേഷം മഗധ ഭരിച്ചിരുന്നത് നന്ദവംശമായിരുന്നു.
ചന്ദ്രഗുപ്ത മൗര്യൻ, തന്റെ ഗുരുവായ ചാണക്യന്റെ (വിഷ്ണുഗുപ്തൻ, കൗടില്യൻ) സഹായത്തോടെ, മഗധയിലെ അവസാനത്തെ നന്ദരാജാവായ ധനനന്ദനെ പരാജയപ്പെടുത്തി.
ഈ വിജയത്തോടെ, ചന്ദ്രഗുപ്തൻ മഗധയുടെ ഭരണം പിടിച്ചെടുത്തു. ഈ അധികാര കൈമാറ്റമാണ് മൗര്യസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സ്ഥാപനമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്.

അതുകൊണ്ട്, മൗര്യസാമ്രാജ്യം എന്നത് മഗധ എന്ന രാജ്യത്തിന്റെ അധികാരവും സൈന്യവും സമ്പത്തും ഉപയോഗിച്ച് വളർന്നു പന്തലിച്ച ഒരു പുതിയ സാമ്രാജ്യമാണ്.

അധികാര കേന്ദ്രം (The Center of Power)

മഗധയുടെ തലസ്ഥാനമായ പാടലീപുത്രം (ഇന്നത്തെ പട്ന), മൗര്യന്മാർ തങ്ങളുടെ അതിവിശാലമായ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമാക്കി മാറ്റി.
ചന്ദ്രഗുപ്തൻ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകൻ ബിന്ദുസാരൻ, പേരക്കുട്ടി അശോകൻ തുടങ്ങിയ എല്ലാ പ്രമുഖ മൗര്യ ചക്രവർത്തിമാരും ഭരണം നടത്തിയത് പാടലീപുത്രത്തിൽ ഇരുന്നുകൊണ്ടാണ്.
അഫ്ഗാനിസ്ഥാൻ മുതൽ ബംഗാൾ വരെയും ഹിമാലയം മുതൽ കർണാടക വരെയും വ്യാപിച്ചുകിടന്ന സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ മുഴുവൻ ഭരണസിരാകേന്ദ്രവും മഗധയായിരുന്നു.

വളർച്ചയുടെ അടിത്തറ (The Foundation for Growth)

മഗധയുടെ തന്ത്രപരമായ സ്ഥാനം അതിന്റെ വളർച്ചയ്ക്ക് വലിയ മുതൽക്കൂട്ടായി.

സമ്പന്നമായ മണ്ണ്: ഗംഗാതീരത്തെ ഫലഭൂയിഷ്ഠമായ മണ്ണ് വലിയ കാർഷിക ഉത്പാദനത്തിന് സഹായിച്ചു.
ധാതു നിക്ഷേപം: ഇരുമ്പിന്റെയും മറ്റ് ധാതുക്കളുടെയും വലിയ നിക്ഷേപം ശക്തമായ ആയുധങ്ങളും ഉപകരണങ്ങളും നിർമ്മിക്കാൻ സഹായിച്ചു.
സൈനിക ശക്തി: ആനകളെ യുദ്ധത്തിൽ വ്യാപകമായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്ന ശക്തമായ ഒരു സൈന്യം മഗധയ്ക്കുണ്ടായിരുന്നു.

ഈ ഘടകങ്ങളെല്ലാം ഉപയോഗിച്ചാണ് ചന്ദ്രഗുപ്തനും പിൻഗാമികളും ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗം പ്രദേശങ്ങളും തങ്ങളുടെ സാമ്രാജ്യത്തോട് കൂട്ടിച്ചേർത്തത്.

ചുരുക്കത്തിൽ:

ഇന്നത്തെ ഇന്ത്യയ്ക്ക് ഡൽഹി എപ്രകാരമാണോ, അതുപോലെയായിരുന്നു പുരാതന ഇന്ത്യയിലെ സാമ്രാജ്യങ്ങൾക്ക് മഗധ. മഗധ പിടിച്ചടക്കുന്നവർക്ക് ഇന്ത്യയുടെ വലിയൊരു ഭാഗം നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നു. മൗര്യന്മാർ മഗധയിൽ നിന്നാണ് തങ്ങളുടെ ഭരണം ആരംഭിച്ചത്, മഗധയെ കേന്ദ്രീകരിച്ചാണ് അവർ തങ്ങളുടെ സാമ്രാജ്യം ഭരിച്ചതും വികസിപ്പിച്ചതും. അതിനാൽ, മഗധയില്ലാതെ ഒരു മൗര്യസാമ്രാജ്യം സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലും സാധ്യമല്ല.

1: മൗര്യ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഉദയവും സാമൂഹിക ജീവിതവും

സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഉദയം: ബി.സി. 322-ൽ, ചന്ദ്രഗുപ്ത മൗര്യൻ തന്റെ ഗുരുവും ഉപദേഷ്ടാവുമായ ചാണക്യന്റെ (കൗടില്യൻ) സഹായത്തോടെ മഗധയിലെ അവസാനത്തെ നന്ദരാജാവായ ധനനന്ദനെ പരാജയപ്പെടുത്തിയാണ് മൗര്യസാമ്രാജ്യത്തിന് അടിത്തറയിട്ടത്. ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ആദ്യത്തെ ഏകീകൃത സാമ്രാജ്യമായിരുന്നു ഇത്. തലസ്ഥാനം പാടലീപുത്രം (ഇന്നത്തെ പട്ന) ആയിരുന്നു.
സാമൂഹിക ജീവിതം: കൃഷിയായിരുന്നു പ്രധാന ജീവിതമാർഗ്ഗം. ശക്തമായ ഒരു ഉദ്യോഗസ്ഥവൃന്ദം നികുതി പിരിക്കുകയും ഭരണം നടത്തുകയും ചെയ്തു. മെഗസ്തനീസിന്റെ വിവരണമനുസരിച്ച്, സമൂഹം തത്ത്വചിന്തകർ, കർഷകർ, സൈനികർ, ഇടയന്മാർ, കരകൗശലത്തൊഴിലാളികൾ, ന്യായാധിപന്മാർ, ഉപദേഷ്ടാക്കൾ എന്നിങ്ങനെ പല തട്ടുകളിലായിരുന്നു. കർശനമായ ജാതിവ്യവസ്ഥയായിരുന്നില്ലെങ്കിലും തൊഴിലിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള വിഭജനം നിലനിന്നിരുന്നു. വ്യാപാരബന്ധങ്ങൾ അഭിവൃദ്ധിപ്പെടുകയും നാണയങ്ങൾ (Punch-marked coins) വ്യാപകമായി ഉപയോഗിക്കുകയും ചെയ്തു.
രാജാധികാരം: രാജാവ് തന്നെയായിരുന്നു പരമാധികാരി. അദ്ദേഹത്തെ സഹായിക്കാൻ മന്ത്രിമാരും ഉപദേഷ്ടാക്കളും അടങ്ങുന്ന ഒരു ‘മന്ത്രിപരിഷത്ത്’ ഉണ്ടായിരുന്നു. ‘അർത്ഥശാസ്ത്രം’ അനുസരിച്ച്, വളരെ കാര്യക്ഷമമായ ഒരു ചാരസംവിധാനവും കേന്ദ്രീകൃത ഭരണകൂടവും സാമ്രാജ്യത്തിനുണ്ടായിരുന്നു.

2: അശോകൻ: ജനനം, അധികാരം, സാമ്രാജ്യ വികസനം

ജനനവും കുടുംബവും: ബി.സി. 304-ലാണ് അശോകന്റെ ജനനം എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. പിതാവ് മൗര്യചക്രവർത്തിയായ ബിന്ദുസാരൻ. മാതാവിന്റെ പേര് സുഭദ്രാംഗി എന്നോ ധർമ്മ എന്നോ ആയിരുന്നു എന്ന് ബൗദ്ധഗ്രന്ഥങ്ങൾ പറയുന്നു.
അധികാരത്തിലേക്കുള്ള വഴി: ബിന്ദുസാരന്റെ ഇഷ്ടപുത്രൻ മൂത്തമകനായ സുസിമനായിരുന്നു. അശോകൻ രാജാവാകുന്നത് അദ്ദേഹത്തിന് ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല. ബിന്ദുസാരന്റെ മരണശേഷം, ഏകദേശം നാലുവർഷം നീണ്ടുനിന്ന ഒരു അധികാര വടംവലി നടന്നതായി പറയപ്പെടുന്നു. ബൗദ്ധഗ്രന്ഥങ്ങൾ അനുസരിച്ച്, അശോകൻ തന്റെ 99 സഹോദരന്മാരെ വധിച്ച് കിരീടം പിടിച്ചെടുത്തു എന്നാണ് പറയുന്നത്. ഇത് ഒരുപക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യകാല ക്രൂരതയെയും പിന്നീട് വന്ന മാറ്റത്തിന്റെ ആഴത്തെയും കാണിക്കാനുള്ള അതിശയോക്തിയാകാം. കിരീടധാരണത്തിന് മുൻപ് അദ്ദേഹം ഉജ്ജയിനിലെയും തക്ഷശിലയിലെയും ഗവർണറായിരുന്നു.
യുദ്ധങ്ങളും സാമ്രാജ്യ വിസ്തൃതിയും: ചന്ദ്രഗുപ്തനും ബിന്ദുസാരനും ചേർന്ന് ഇതിനകം തന്നെ അതിവിശാലമായ ഒരു സാമ്രാജ്യം കെട്ടിപ്പടുത്തിരുന്നു. അഫ്ഗാനിസ്ഥാൻ മുതൽ ബംഗാൾ വരെയും ഹിമാലയം മുതൽ കർണാടക വരെയും അത് വ്യാപിച്ചിരുന്നു. അശോകന്റെ കാലത്ത് ഈ സാമ്രാജ്യം കൂടുതൽ സുসংহতമായി. കലിംഗം ഒഴികെ മറ്റെല്ലാ പ്രധാന പ്രദേശങ്ങളും മൗര്യസാമ്രാജ്യത്തിന് കീഴിലായിരുന്നു.
പിടിച്ചടക്കാതെ മാറിനിന്ന രാജ്യങ്ങൾ: അശോകൻ തന്റെ സാമ്രാജ്യത്തിന് പുറത്തുള്ള, എന്നാൽ സൗഹൃദത്തിലായിരുന്ന രാജ്യങ്ങളെക്കുറിച്ച് തന്റെ ശിലാശാസനങ്ങളിൽ വ്യക്തമായി പറയുന്നുണ്ട്. ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ചോളർ, പാണ്ഡ്യർ, സത്യപുത്രർ, കേരളപുത്രർ (ചേരന്മാർ) എന്നിവർ ഇതിൽപ്പെടുന്നു. ഇവർ അയൽരാജ്യങ്ങളായിരുന്നു, അല്ലാതെ സാമന്തന്മാരായിരുന്നില്ല.

3: അശോകനും കേരളവും

കേരള സന്ദർശനം: അശോകൻ കേരളത്തിൽ വന്നിരുന്നതായി യാതൊരു തെളിവുകളുമില്ല.
കേരളത്തെക്കുറിച്ചുള്ള രേഖ: എന്നാൽ, അശോകന് കേരളത്തെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായ അറിവുണ്ടായിരുന്നു എന്നതിന് കൃത്യമായ തെളിവുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ രണ്ടാം നമ്പർ ശിലാശാസനത്തിൽ ഇങ്ങനെ പറയുന്നു:

"എന്റെ സാമ്രാജ്യത്തിലും, അയൽരാജ്യങ്ങളായ ചോള, പാണ്ഡ്യ, സത്യപുത്ര, കേരളപുത്ര ദേശങ്ങളിലും താമ്രപർണ്ണിയിലും (ശ്രീലങ്ക) മനുഷ്യർക്കും മൃഗങ്ങൾക്കുമായി ഞാൻ രണ്ട് തരം ചികിത്സാ സൗകര്യങ്ങൾ (ആശുപത്രികൾ) ഏർപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. അവർക്കാവശ്യമായ ഔഷധസസ്യങ്ങൾ ഇല്ലാത്തയിടങ്ങളിൽ ഞാൻ അവയെ കൊണ്ടുവന്ന് നട്ടുപിടിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു."

ഇതാണ് കേരളത്തെക്കുറിച്ച് ലഭിക്കുന്ന ഏറ്റവും പുരാതനമായ രേഖകളിലൊന്ന്.

4: കലിംഗ യുദ്ധം (ബി.സി. 261)

കാരണം: കലിംഗം (ഇന്നത്തെ ഒഡീഷ) ശക്തവും സമ്പന്നവുമായ ഒരു സ്വതന്ത്ര രാജ്യമായിരുന്നു. തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലേക്കുള്ള വ്യാപാര പാതകൾ നിയന്ത്രിച്ചിരുന്നത് കലിംഗമായിരുന്നു. മൗര്യസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പൂർണ്ണമായ ആധിപത്യത്തിന് കലിംഗത്തെ കീഴടക്കേണ്ടത് രാഷ്ട്രീയമായും സാമ്പത്തികമായും അനിവാര്യമായിരുന്നു.
സംഭവിച്ചത്: അശോകന്റെ സൈന്യം കലിംഗത്തെ ആക്രമിച്ചു. അതിഭീകരമായ യുദ്ധമാണ് നടന്നത്. യുദ്ധത്തിന്റെ ഭീകരതയെക്കുറിച്ച് അശോകൻ തന്നെ തന്റെ പതിമൂന്നാം നമ്പർ ശിലാശാസനത്തിൽ ദുഃഖത്തോടെ വിവരിക്കുന്നുണ്ട്:

"ഏകദേശം ഒരു ലക്ഷം പേർ കൊല്ലപ്പെട്ടു, ഒന്നര ലക്ഷം പേരെ തടവുകാരായി പിടിച്ചു, അതിലും എത്രയോ ഇരട്ടി ആളുകൾ പിന്നീട് പട്ടിണികൊണ്ടും രോഗംകൊണ്ടും മരിച്ചു. ബ്രാഹ്മണരോടും സന്യാസിമാരോടും സാധാരണക്കാരോടും കാണിച്ച ഈ ക്രൂരത എന്നെ അത്യധികം വേദനിപ്പിക്കുന്നു."

5: അശോകന്റെ പരിവർത്തനവും അന്ത്യവും

മാറ്റങ്ങൾ: കലിംഗയുദ്ധത്തിലെ രക്തച്ചൊരിച്ചിൽ അശോകന്റെ മനസ്സിനെ പൂർണ്ണമായും മാറ്റി. അദ്ദേഹം യുദ്ധം ഉപേക്ഷിച്ച് ബുദ്ധമതം സ്വീകരിച്ചു. തുടർന്ന്, അദ്ദേഹം ‘ധർമ്മ’ത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു ഭരണരീതിക്ക് തുടക്കമിട്ടു. ‘ഭേരിഘോഷം’ (യുദ്ധത്തിന്റെ പെരുമ്പറ) എന്നതിന് പകരം ‘ധർമ്മഘോഷം’ (നീതിയുടെ പെരുമ്പറ) എന്ന നയം സ്വീകരിച്ചു.
ധർമ്മം എന്നാൽ: ഇത് കേവലം ബുദ്ധമത പ്രചാരണം ആയിരുന്നില്ല. അഹിംസ, മുതിർന്നവരെ ബഹുമാനിക്കൽ, എല്ലാ മതങ്ങളോടുമുള്ള സഹിഷ്ണുത, ദാനധർമ്മം, ജനങ്ങളുടെ ക്ഷേമം എന്നിവ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു ധാർമ്മിക നിയമസംഹിതയായിരുന്നു അത്.
മരണം: ബി.സി. 232-ൽ അശോകൻ അന്തരിച്ചു. മരണം പാടലീപുത്രത്തിൽ വെച്ചായിരുന്നു എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.
പിൻഗാമികൾ: അശോകനുശേഷം മൗര്യസാമ്രാജ്യം ദുർബലമായി. ദശരഥൻ, സമ്പ്രതി, ശാലിശുക്ലൻ തുടങ്ങിയ ദുർബലരായ രാജാക്കന്മാരാണ് പിന്നീട് ഭരിച്ചത്. ഏകദേശം 50 വർഷങ്ങൾക്കു ശേഷം, അവസാനത്തെ മൗര്യരാജാവായ ബൃഹദ്രഥനെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൈന്യാധിപനായ പുഷ്യമിത്ര ശുംഗൻ വധിച്ച് ശുംഗവംശത്തിന് തുടക്കമിട്ടു.

6: ഇന്ത്യയ്ക്ക് അശോകന്റെ സംഭാവനകൾ

ഇന്ത്യയുടെ ദേശീയ പതാകയിലുള്ള അശോകചക്രം അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംഭാവനയാണ്.
ഇന്ത്യയുടെ ദേശീയ ചിഹ്നമായ സിംഹമുദ്ര (Lion Capital), അദ്ദേഹം സാരനാഥിൽ സ്ഥാപിച്ച സ്തൂപത്തിൽ നിന്നുള്ളതാണ്.
ക്ഷേമരാഷ്ട്രം (Welfare State) എന്ന ആശയം ആദ്യമായി നടപ്പിലാക്കി (ആശുപത്രികൾ, വഴിയോരങ്ങളിൽ മരങ്ങൾ, സത്രങ്ങൾ).
അഹിംസ ഒരു ഭരണനയമായി സ്വീകരിച്ച ലോകത്തിലെ ആദ്യത്തെ പ്രമുഖ ഭരണാധികാരി.
ശിലാശാസനങ്ങളിലൂടെ രാജ്യത്തുടനീളം ഏകീകൃതമായ നിയമങ്ങളും ഭരണനിർദ്ദേശങ്ങളും എത്തിച്ചു.

7: മഹാഭാരതവും അശോകനും – ചരിത്രപരമായ വിശകലനം

മഹാഭാരതത്തിലെ മഗധ: മഹാഭാരതത്തിൽ മഗധയെക്കുറിച്ച് നിരവധി പരാമർശങ്ങളുണ്ട്. ഭീമനുമായി യുദ്ധം ചെയ്ത് കൊല്ലപ്പെട്ട ജരാസന്ധൻ മഗധയിലെ ശക്തനായ രാജാവായിരുന്നു.

8. അശോകനും ഭഗവദ്ഗീതയും

തെളിവുകൾ: ഭഗവദ്ഗീതയുടെ രചനാകാലഘട്ടത്തെക്കുറിച്ച് ചരിത്രകാരന്മാർക്കിടയിൽ പല അഭിപ്രായങ്ങളുണ്ട്. എങ്കിലും, ഇന്ന് നമുക്ക് ലഭ്യമായ ഭഗവദ്ഗീതയുടെ രൂപം എഴുതപ്പെട്ടത് ബി.സി. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിനും എ.ഡി. രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിനും ഇടയിലാണ് എന്നാണ് ഭൂരിഭാഗം പണ്ഡിതന്മാരും കരുതുന്നത്.

നിഗമനം: ഇതനുസരിച്ച്, ഭഗവദ്ഗീത എഴുതപ്പെട്ടത് അശോകന്റെ കാലത്തോ അതിന് ശേഷമോ ആകാനാണ് എല്ലാ സാധ്യതയും.
പ്രധാന കുറിപ്പ്: ഗീത എഴുതിയത് അശോകന് ശേഷമാണ് എന്നതുകൊണ്ട് ഗീത അശോകനാൽ സ്വാധീനിക്കപ്പെട്ടു എന്ന് അർത്ഥമില്ല. അവ രണ്ടും പുരാതന ഇന്ത്യയിൽ രൂപപ്പെട്ട രണ്ട് സമാന്തര ചിന്താധാരകളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നു. അശോകന്റെ ‘ധർമ്മം’ ബുദ്ധമത സ്വാധീനമുള്ള ഒരു സാമൂഹിക-രാഷ്ട്രീയ നിയമസംഹിതയായിരുന്നു. എന്നാൽ ഭഗവദ്ഗീത, വേദാന്തത്തിലും സാംഖ്യ-യോഗ ദർശനങ്ങളിലും അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു ആത്മീയ-ദാർശനിക ഗ്രന്ഥമാണ്. എങ്കിലും, കുരുക്ഷേത്രയുദ്ധവും കലിംഗയുദ്ധവും വില്ലാളിവീരനായ അശോകന്റെ ശേഷകാലമുള്ള മനഃമാറ്റവും ഒക്കെ കൂട്ടി വായിക്കുമ്പോൾ ഭഗവത്ഗീത അശോക ചക്രവർത്തിയോടു വല്ലാതെ കറ്റപ്പെട്ടിരിക്കുന്നതായി തോന്നുന്നു.

9. ശ്രാവണബെലഗൊളയും ചന്ദ്രഗുപ്ത മൗര്യനും

ശ്രാവണബെലെഗൊള കർണാടകയിലെ ഒരു വിഖ്യാതമായ ജൈന തീർത്ഥാടന കേന്ദ്രമാണ്. ഈ സ്ഥലത്തിന്റെ ചരിത്രപരമായ പ്രസക്തി ചന്ദ്രഗുപ്ത മൗര്യനുമായിട്ടാണ് ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്. ജൈന ഗ്രന്ഥങ്ങളും പാരമ്പര്യങ്ങളും അനുസരിച്ച്, സംഭവിച്ചത് ഇതാണ്:

അധികാരം ഉപേക്ഷിക്കൽ: തന്റെ ഭരണത്തിന്റെ അവസാന കാലത്ത്, ചന്ദ്രഗുപ്ത മൗര്യൻ ജൈനമതത്തിൽ ആകൃഷ്ടനാവുകയും ആചാര്യ ഭദ്രബാഹുവിന്റെ ശിഷ്യത്വം സ്വീകരിക്കുകയും ചെയ്തു.
തെക്കോട്ടുള്ള യാത്ര: ആ സമയത്ത് മഗധയിൽ 12 വർഷം നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന ഒരു വലിയ ക്ഷാമം പ്രവചിക്കപ്പെട്ടു. ഇതിനെത്തുടർന്ന്, ആചാര്യ ഭദ്രബാഹു തന്റെ ശിഷ്യഗണങ്ങളോടൊപ്പം തെക്കോട്ട് (ദക്ഷിണേന്ത്യയിലേക്ക്) യാത്ര തിരിച്ചു. സിംഹാസനം ഉപേക്ഷിച്ച ചന്ദ്രഗുപ്ത മൗര്യനും ഒരു ജൈന സന്യാസിയായി ഈ സംഘത്തോടൊപ്പം ചേർന്നു.
സല്ലേഖനയും മരണവും: ഈ സംഘം ഇന്നത്തെ ശ്രാവണബെലെഗൊളയിൽ എത്തിച്ചേർന്നു. ഇവിടെ വെച്ച്, ഒരു ജൈന സന്യാസിയുടെ അവസാന ലക്ഷ്യമായ ‘സല്ലേഖന‘ എന്ന അനുഷ്ഠാനത്തിലൂടെ (മരണം വരെ ഉപവസിച്ച് ആത്മത്യാഗം ചെയ്യുക) ചന്ദ്രഗുപ്ത മൗര്യൻ തന്റെ ജീവൻ വെടിഞ്ഞു.

ചരിത്രപരമായ തെളിവുകൾ:

ശ്രാവണബെലഗൊളയിലെ ഒരു ചെറിയ കുന്നിന് ‘ചന്ദ്രഗിരി’ എന്നാണ് പേര്. ഇത് ചന്ദ്രഗുപ്തന്റെ ഓർമ്മയ്ക്കായി നാമകരണം ചെയ്യപ്പെട്ടതാണ്.
അവിടെ ‘ചന്ദ്രഗുപ്ത ബസ്തി’ എന്ന പേരിൽ ഒരു ചെറിയ ജൈന ക്ഷേത്രവുമുണ്ട്.
പിൽക്കാലത്ത് എഴുതപ്പെട്ട നിരവധി ശിലാശാസനങ്ങളിൽ ഭദ്രബാഹുവിന്റെയും ചന്ദ്രഗുപ്തന്റെയും ഈ കഥ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

10. അശോകനും അദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണവും

അശോകന് ശ്രാവണബെലെഗൊളയുമായി വ്യക്തിപരമായ ഒരു ബന്ധവും ഉണ്ടായിരുന്നതായി ചരിത്രത്തിൽ ഒരിടത്തും രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല.

അശോകന്റെ മതം: അശോകൻ ഒരു ജൈനമത വിശ്വാസിയായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് കലിംഗ യുദ്ധത്തിനുശേഷം ബുദ്ധമതത്തിന്റെ ശക്തനായ പ്രചാരകനായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ശിലാശാസനങ്ങളെല്ലാം ബുദ്ധമതതത്വങ്ങളായ ‘ധർമ്മ’ത്തെക്കുറിച്ചാണ് പറയുന്നത്.
മരണം: ബൗദ്ധഗ്രന്ഥങ്ങളായ ‘അശോകവദന’ പോലുള്ളവ അനുസരിച്ച്, അശോകൻ തന്റെ അവസാന കാലത്ത് രോഗബാധിതനായിരുന്നു. ബുദ്ധസംഘങ്ങൾക്ക് അളവില്ലാതെ ദാനം നൽകി സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ ഖജനാവ് കാലിയാക്കിയപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ അധികാരം പേരക്കുട്ടിയായ സമ്പ്രതിയുടെ കൈകളിലെത്തി. ബി.സി. 232-ൽ, തന്റെ തലസ്ഥാനമായ പാടലീപുത്രത്തിൽ (ഇന്നത്തെ പട്ന) വെച്ചാണ് അശോകൻ അന്തരിച്ചത് എന്നാണ് ചരിത്രകാരന്മാർ വിശ്വസിക്കുന്നത്.

ഒരേ രാജവംശത്തിലെ ഏറ്റവും ശക്തരായ രണ്ട് ചക്രവർത്തിമാരുടെ ആത്മീയ പാതകളിലുള്ള വ്യത്യാസം, അവരുടെ ജൈന,ബുദ്ധമത വിശ്വാസങ്ങളുമായി ആശയക്കുഴപ്പത്തിലായി ചിലയിടത്തൊക്കെ കണ്ടിരുന്നു.

ചന്ദ്രഗുപ്ത മൗര്യൻ: സ്ഥാപകൻ -> ജൈനമതം സ്വീകരിച്ചു -> അധികാരം ഉപേക്ഷിച്ചു -> ശ്രാവണബെലെഗൊളയിൽ സല്ലേഖന അനുഷ്ഠിച്ച് മരിച്ചു.
അശോക ചക്രവർത്തി: പേരക്കുട്ടി -> ബുദ്ധമതം സ്വീകരിച്ചു -> മരണം വരെ ഭരിച്ചു -> പാടലീപുത്രത്തിൽ വെച്ച് സ്വാഭാവിക മരണം സംഭവിച്ചു.

അശോകചക്രവർത്തിക്ക് ബ്രാഹ്മണ പുരോഹിതരോടുള്ള സമീപനം

അശോകചക്രവർത്തിയുടെ ഭരണനയമായ ‘ധർമ്മം’ (ധമ്മം) അനുസരിച്ച്, അദ്ദേഹം ബ്രാഹ്മണ പുരോഹിതരോട് സഹിഷ്ണുതയോടെന്നെയാണു സ്വീകരിച്ചിരുന്നത്. എന്നാൽ അതേസമയം, അവരുടെ പരമ്പരാഗത അധികാരങ്ങളെയും ചില ആചാരങ്ങളെയും വെല്ലുവിളിക്കുന്ന ഒരു സമീപനം കൂടി ഉണ്ടായിരുന്നതിനാൽ ഈ ബന്ധം സങ്കീർണ്ണമായിരുന്നു.

അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമീപനം വ്യക്തമാക്കുന്ന പ്രധാന കാര്യങ്ങൾ താഴെ നൽകുന്നു:

1. ആദരവും ദാനധർമ്മവും (Respect and Generosity)

അശോകൻ തന്റെ ശിലാശാസനങ്ങളിൽ ബ്രാഹ്മണരെക്കുറിച്ച് പലതവണ പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. ഇതിൽ ഏറ്റവും പ്രധാനം, ബുദ്ധ സന്യാസിമാരായ ‘ശ്രമണ’രോടൊപ്പം തന്നെ ‘ബ്രാഹ്മണ’രെയും ഒരുമിച്ച് കാണുകയും അവരെ ആദരിക്കണമെന്നും ദാനധർമ്മങ്ങൾ നൽകണമെന്നും പ്രജകളോട് ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു എന്നതാണ്.

മൂന്നാം ശിലാശാസനം: “മാതാപിതാക്കളെ അനുസരിക്കുന്നത് നല്ല കാര്യമാണ്. സുഹൃത്തുക്കൾക്കും ബന്ധുക്കൾക്കും ബ്രാഹ്മണർക്കും ശ്രമണർക്കും ഉദാരമായി ദാനം ചെയ്യുന്നതും പുണ്യമാണ്.”

ഏഴാം ശിലാശാസനം: എല്ലാ മതവിഭാഗങ്ങളും സഹിഷ്ണുതയോടെ ഒരുമിച്ച് ജീവിക്കണമെന്ന് അദ്ദേഹം ആവശ്യപ്പെടുന്നു. ഇത് ബ്രാഹ്മണർക്കും ഒരുപോലെ ബാധകമായിരുന്നു.

ഇതിൽ നിന്ന് വ്യക്തമാകുന്നത്, ബുദ്ധമതാനുയായി ആയിരുന്നെങ്കിലും, ബ്രാഹ്മണരെ അദ്ദേഹം ഒരു പ്രധാന സാമൂഹിക-ആത്മീയ വിഭാഗമായി അംഗീകരിക്കുകയും ബഹുമാനിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു എന്നാണ്.

2. ആചാരങ്ങളിലെ ഇടപെടൽ (Interference in Rituals)

അശോകന്റെ നയങ്ങൾ ബ്രാഹ്മണരുടെ പരമ്പരാഗത ആചാരങ്ങളെ നേരിട്ട് ബാധിക്കുന്നതായിരുന്നു. ഇത് ഒരു പരോക്ഷമായ വെല്ലുവിളിക്ക് കാരണമായി.

ഒന്നാം ശിലാശാസനം: മൃഗബലി നിരോധിച്ചുകൊണ്ടുള്ള അശോകന്റെ ഉത്തരവ് ബ്രാഹ്മണരുടെ വൈദികമായ യജ്ഞങ്ങളെയും യാഗങ്ങളെയും കാര്യമായി ബാധിച്ചു. യാഗങ്ങളുടെ അവിഭാജ്യ ഘടകമായിരുന്നു മൃഗബലി. ഈ നിരോധനം ബ്രാഹ്മണരുടെ പ്രാധാന്യം കുറയ്ക്കുന്നതിനും വരുമാനം നഷ്ടപ്പെടുന്നതിനും കാരണമായി എന്ന് പല ചരിത്രകാരന്മാരും വിശ്വസിക്കുന്നു.

ധർമ്മനയം: അശോകന്റെ ‘ധർമ്മം’ ഊന്നൽ നൽകിയത് ലളിതമായ സദാചാര ജീവിതത്തിനായിരുന്നു. ആചാരങ്ങൾക്കും ഉത്സവങ്ങൾക്കും പകരം ധാർമ്മികമായ പെരുമാറ്റമാണ് ശ്രേഷ്ഠമെന്ന് അദ്ദേഹം പഠിപ്പിച്ചു. ഇത് ബ്രാഹ്മണർ നടത്തിയിരുന്ന സങ്കീർണ്ണമായ ചടങ്ങുകളുടെ പ്രാധാന്യം കുറയ്ക്കാൻ കാരണമായി.

3. അധികാരത്തെ പുനർനിർവചിക്കൽ (Redefining Authority)

അശോകന്റെ ഭരണപരിഷ്കാരങ്ങൾ സമൂഹത്തിൽ ബ്രാഹ്മണർ അനുഭവിച്ചിരുന്ന അതുല്യമായ സ്ഥാനത്തെ ചോദ്യം ചെയ്തു.

ധർമ്മ മഹാമാത്രന്മാർ: ധർമ്മം പ്രചരിപ്പിക്കാനും ജനങ്ങളുടെ ക്ഷേമം ഉറപ്പുവരുത്താനുമായി അശോകൻ ‘ധർമ്മ മഹാമാത്രന്മാർ’ എന്ന പുതിയ ഉദ്യോഗസ്ഥരെ നിയമിച്ചു. ഇവർ എല്ലാ മതവിഭാഗങ്ങളുടെയും കാര്യങ്ങളിൽ ഇടപെടുകയും രാജാവിന്റെ നീതി നടപ്പാക്കുകയും ചെയ്തു. ഇത് അതുവരെ നിയമപരമായ കാര്യങ്ങളിലും മറ്റും ബ്രാഹ്മണർക്കുണ്ടായിരുന്ന സ്വാധീനം കുറച്ചു.

തുല്യനീതി: നിയമത്തിന് മുന്നിൽ എല്ലാവരും തുല്യരാണെന്ന ആശയം (ദണ്ഡസമത) അദ്ദേഹം മുന്നോട്ടുവെച്ചു. ഇത് ജനനം കൊണ്ട് പ്രത്യേക അവകാശങ്ങൾ അനുഭവിച്ചിരുന്ന ബ്രാഹ്മണരുടെ പരമ്പരാഗത സ്ഥാനത്തിന് മങ്ങലേൽപ്പിച്ചു.

ചുരുക്കത്തിൽ

അശോകചക്രവർത്തി ബ്രാഹ്മണരോട് വ്യക്തിപരമായ വിദ്വേഷമോ ശത്രുതയോ പുലർത്തിയിരുന്നില്ല. അദ്ദേഹം അവരെ ആത്മീയ നേതാക്കളായി അംഗീകരിക്കുകയും പ്രജകളോട് അവരെ ആദരിക്കാൻ ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു. എന്നാൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണനയങ്ങൾ ബ്രാഹ്മണകേന്ദ്രീകൃതമായ ഒരു സാമൂഹിക ക്രമത്തിൽ നിന്ന് മാറി, കൂടുതൽ മനുഷ്യത്വപരവും സഹിഷ്ണുതാപരവുമായ ഒരു പുതിയ ക്രമം സൃഷ്ടിക്കാൻ ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ളതായിരുന്നു. മൃഗബലി നിരോധനവും ധർമ്മ മഹാമാത്രന്മാരുടെ നിയമനവും പോലുള്ള കാര്യങ്ങൾ ബ്രാഹ്മണ പുരോഹിതരുടെ അധികാരത്തെയും ആചാരങ്ങളെയും ദുർബലപ്പെടുത്തി. ഈ കാരണങ്ങൾകൊണ്ടാണ്, അശോകന്റെ മരണശേഷം അധികാരത്തിൽ വന്ന പുഷ്യമിത്ര ശുംഗൻ (ഒരു ബ്രാഹ്മണ സൈന്യാധിപൻ) ബ്രാഹ്മണ പാരമ്പര്യങ്ങൾ പുനഃസ്ഥാപിക്കാൻ ശ്രമിച്ചത് എന്ന് ചരിത്രകാരന്മാർ വിലയിരുത്തുന്നു.

ബ്രാഹ്മണ കുടിയേറ്റം

Posted on July 28, 2025July 28, 2025 by Rajesh Odayanchal

കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹികവും സാംസ്കാരികവും സാമ്പത്തികവുമായ ചരിത്രത്തെ നിർണായകമായി സ്വാധീനിച്ച ഒരു പ്രതിഭാസമാണ് ബ്രാഹ്മണ കുടിയേറ്റം. ഇതൊരു ഒറ്റപ്പെട്ട സംഭവമായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് പല നൂറ്റാണ്ടുകൾ നീണ്ടുനിന്ന ഒരു തുടർപ്രക്രിയയായിരുന്നു.

1. കുടിയേറ്റത്തിന്റെ കാലഘട്ടവും വഴികളും

ചരിത്രകാരന്മാർക്കിടയിൽ ഈ വിഷയത്തിൽ പല അഭിപ്രായങ്ങളുമുണ്ടെങ്കിലും, പൊതുവെ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട വസ്തുതകൾ ഇവയാണ്:

പ്രാരംഭഘട്ടം (B.C. 3-ാം നൂറ്റാണ്ട് – A.D. 3-ാം നൂറ്റാണ്ട്): സംഘകാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെ ബ്രാഹ്മണരുടെ ചെറിയ സംഘങ്ങൾ കേരളത്തിൽ എത്തിത്തുടങ്ങിയതിന് സംഘം കൃതികളിൽ സൂചനകളുണ്ട്. ഇവർ പ്രധാനമായും യാഗങ്ങൾ നടത്താനും രാജാക്കന്മാർക്ക് ഉപദേശകരായും എത്തിയവരായിരുന്നു. എന്നാൽ ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ അവരുടെ സ്വാധീനം വളരെ പരിമിതമായിരുന്നു.
വ്യാപകമായ കുടിയേറ്റം (A.D. 7- 8 നൂറ്റാണ്ടുകൾ മുതൽ): ബ്രാഹ്മണരുടെ ഏറ്റവും ശക്തമായ കുടിയേറ്റം നടന്നത് ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിനും എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടിനും ശേഷമാണ്. ബുദ്ധ-ജൈന മതങ്ങളുടെ സ്വാധീനം ക്ഷയിക്കുകയും ഭക്തിപ്രസ്ഥാനം ശക്തിപ്പെടുകയും ചെയ്ത കാലഘട്ടമായിരുന്നു ഇത്.
കുടിയേറ്റ വഴികൾ: പ്രധാനമായും രണ്ട് വഴികളിലൂടെയാണ് ഇവർ കേരളത്തിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചത്.
1. തുളുനാട്ടിലൂടെ (വടക്ക് നിന്ന്): ഇന്നത്തെ കർണാടകയിലെ മംഗലാപുരം ഉൾപ്പെടുന്ന തുളുനാട്ടിൽ നിന്ന് തീരദേശപാതയിലൂടെ വടക്കൻ കേരളത്തിലേക്ക്.
2. പാലക്കാടൻ ചുരത്തിലൂടെ (കിഴക്ക് നിന്ന്): തമിഴ്‌നാട്ടിൽ നിന്ന് പശ്ചിമഘട്ടത്തിലെ പ്രധാന കവാടമായ പാലക്കാടൻ ചുരം വഴി മധ്യകേരളത്തിലേക്ക്.

ഐതിഹ്യം: പരശുരാമൻ മഴുവെറിഞ്ഞ് കേരളം സൃഷ്ടിച്ച് ബ്രാഹ്മണർക്ക് ദാനം നൽകി എന്ന ഐതിഹ്യം, ഭൂമിയിന്മേലുള്ള തങ്ങളുടെ അവകാശം ഉറപ്പിക്കാൻ ബ്രാഹ്മണർ തന്നെ പ്രചരിപ്പിച്ച ഒരു പുരാവൃത്തമായാണ് ചരിത്രകാരന്മാർ ഇതിനെ കാണുന്നത്. ഇതൊരു ചരിത്ര സംഭവമായി കണക്കാക്കുന്നില്ല.

2. ബ്രാഹ്മണർ എത്തുന്നതിന് മുൻപുള്ള കേരളം

ബ്രാഹ്മണ മേധാവിത്വം ശക്തമാകുന്നതിന് മുൻപുള്ള കേരളം, തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായ ഒരു സാമൂഹിക-സാംസ്കാരിക ക്രമം നിലനിന്നിരുന്ന നാടായിരുന്നു.

A. സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥിതി (Social System)

തിണ സങ്കൽപം: ഇന്നത്തെപ്പോലെ കർക്കശമായ, ജനനത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ജാതി വ്യവസ്ഥയായിരുന്നില്ല അന്നുണ്ടായിരുന്നത്. പകരം, ഭൂപ്രകൃതിയെയും തൊഴിലിനെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ‘തിണ’ (Thinai) എന്ന വിഭജനമാണ് നിലനിന്നിരുന്നത്. കുറിഞ്ഞി (മലയോരം), മുല്ലൈ (വനം), മരുതം (വയൽ പ്രദേശം), നെയ്തൽ (തീരദേശം), പാലൈ (വരണ്ട ഭൂമി) എന്നിങ്ങനെയായിരുന്നു പ്രധാന തിണകൾ. ഓരോ തിണയിലെയും ജനങ്ങൾക്ക് അവരുടേതായ ജീവിതരീതികളും ആരാധനാമൂർത്തികളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
കുലങ്ങളും തൊഴിൽ കൂട്ടങ്ങളും: ഉഴവർ (കർഷകർ), പരതവർ (മത്സ്യത്തൊഴിലാളികൾ), വേട്ടുവർ (നായാട്ടുകാർ), പാണർ/പുലവർ (കലാകാരന്മാരും കവികളും), വണികർ (വ്യാപാരികൾ) തുടങ്ങിയ തൊഴിൽ കൂട്ടായ്മകൾ സമൂഹത്തിൽ പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു. ഇവർക്കിടയിൽ ഉച്ചനീചത്വങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും, പിൽക്കാലത്തെപ്പോലെ തൊട്ടുകൂടായ്മ പോലുള്ള കർക്കശമായ നിയമങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

ബുദ്ധ-ജൈന മതങ്ങളുടെ വ്യാപനം: B.C. 3-ാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ ബുദ്ധ-ജൈന മതങ്ങൾ കേരളത്തിൽ ശക്തമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിരുന്നു. തെക്കൻ കേരളത്തിലെ ആയ്രാജാക്കന്മാർ ഈ മതങ്ങളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചു. ധാരാളം പള്ളികളും (വിഹാരങ്ങൾ) ചൈത്യങ്ങളും ഇവിടെയുണ്ടായിരുന്നു. കരുനാഗപ്പള്ളി, തൃക്കുന്നപ്പുഴ, പള്ളിക്കൽ, ചിതറാൽ (ജൈനകേന്ദ്രം) തുടങ്ങിയ സ്ഥലനാമങ്ങളും പുരാവസ്തു തെളിവുകളും ഇതിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു. അഹിംസയിലും കച്ചവടത്തിലും ഊന്നിയ ഒരു സംസ്കാരം വളർത്താൻ ഈ മതങ്ങൾക്ക് കഴിഞ്ഞു.

B. സാമ്പത്തിക ക്രമീകരണങ്ങൾ (Economic Arrangements)

കൃഷിയും കച്ചവടവും: സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുടെ അടിസ്ഥാനം കൃഷിയായിരുന്നു. നെല്ല്, കുരുമുളക്, ഇഞ്ചി, ഏലം തുടങ്ങിയ സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങളും വ്യാപകമായി കൃഷി ചെയ്തിരുന്നു.
ആഗോള വ്യാപാരം: കേരളത്തിന്റെ തീരദേശ പട്ടണങ്ങൾ (പ്രധാനമായും മുസിരിസ്/മുചിരി) ആഗോള വ്യാപാരത്തിന്റെ പ്രധാന കേന്ദ്രങ്ങളായിരുന്നു. റോമാ സാമ്രാജ്യം, ഗ്രീക്കുകാർ, അറബികൾ, ചൈനക്കാർ എന്നിവരുമായി സുഗന്ധവ്യഞ്ജനങ്ങളുടെയും മറ്റ് ഉൽപ്പന്നങ്ങളുടെയും വിപുലമായ കച്ചവടം നടന്നിരുന്നു. ഈ വ്യാപാരം വലിയ സാമ്പത്തിക അഭിവൃദ്ധിക്ക് കാരണമായി.
നാണയങ്ങളും ബാർട്ടർ സമ്പ്രദായവും: റോമൻ നാണയങ്ങൾ വ്യാപകമായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു എന്നതിന് പുരാവസ്തു തെളിവുകളുണ്ട്. അതോടൊപ്പം, സാധനങ്ങൾക്ക് പകരം സാധനങ്ങൾ കൈമാറുന്ന ബാർട്ടർ സമ്പ്രദായവും നിലനിന്നിരുന്നു.

C. രാജഭരണവും ആശയവിനിമയവും (Governance and Communication)

ചേര രാജാക്കന്മാർ: ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ കേരളം ഭരിച്ചിരുന്നത് പ്രധാനമായും ചേര രാജാക്കന്മാരായിരുന്നു. രാജാധികാരം പരമ്പരാഗതമായിരുന്നു. എന്നാൽ, രാജാവിന്റെ അധികാരം കേവലം ഏകാധിപത്യപരമായിരുന്നില്ല.
ചെറുനാടുവാഴികൾ: ചേര രാജാക്കന്മാർക്ക് കീഴിൽ നിരവധി ചെറുനാടുവാഴികളും ഗോത്രത്തലവന്മാരും ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇവർക്ക് തങ്ങളുടെ പ്രദേശങ്ങളിൽ ഭരണപരമായ അധികാരങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു.
ആശയവിനിമയം: രാജശാസനകളും അറിയിപ്പുകളും ഉദ്യോഗസ്ഥർ മുഖേനയും പെരുമ്പറയടിച്ചും ജനങ്ങളിലേക്ക് എത്തിച്ചിരുന്നു. സംഘകാല കവികളും കലാകാരന്മാരായ പാണന്മാരും രാജസദസ്സിലെ സ്ഥിരം സാന്നിധ്യമായിരുന്നു. ഇവർ രാജാവിനെയും പ്രജകളെയും തമ്മിൽ ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പ്രധാന കണ്ണിയായി വർത്തിച്ചു. രാജാവിന്റെ നേട്ടങ്ങളെ വാഴ്ത്തിപ്പാടുന്നതും തെറ്റുകൾ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നതും ഇവരുടെ ചുമതലയായിരുന്നു.

D. ദൈവിക സങ്കൽപ്പങ്ങൾ (Belief Systems)

പ്രകൃതിയും പൂർവികരും: ഹൈന്ദവ പുരാണങ്ങളിലെ ദൈവങ്ങളായിരുന്നില്ല പ്രധാന ആരാധനാമൂർത്തികൾ. ഓരോ തിണയ്ക്കും അതിന്റേതായ ദൈവങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. കൊറ്റവൈ (യുദ്ധത്തിന്റെയും വിജയത്തിന്റെയും ദേവത), വേന്തൻ (ഇന്ദ്രൻ), മായോൻ (വിഷ്ണുവിന്റെ ഒരു പ്രാചീന രൂപം), മുരുകൻ എന്നിവർ പ്രധാന ആരാധനാമൂർത്തികളായിരുന്നു.
വീരക്കല്ല് ആരാധന: യുദ്ധത്തിൽ വീരമൃത്യു വരിക്കുന്ന യോദ്ധാക്കളുടെ സ്മരണയ്ക്കായി സ്ഥാപിക്കുന്ന ‘വീരക്കല്ലുകൾ’ അഥവാ ‘നடுகல்’ വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു ആരാധനാരീതിയായിരുന്നു. പൂർവികരെ ആരാധിക്കുന്നതിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു ഇത്.
ബുദ്ധ-ജൈന മതങ്ങൾ: ബി.സി. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ ബുദ്ധ-ജൈന മതങ്ങൾക്ക് കേരളത്തിൽ ശക്തമായ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്നു. അഹിംസയിലും സദാചാരത്തിലും ഊന്നിയ ഈ മതങ്ങൾ സമൂഹത്തിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തി.

E. വൈദ്യം, ശാസ്ത്രം, സാങ്കേതികവിദ്യ (Medicine, Science, and Technology)

വൈദ്യം: ആയുർവേദത്തിന്റെ പ്രാചീന രൂപങ്ങളും നാട്ടുചികിത്സാരീതികളും പ്രചാരത്തിലുണ്ടായിരുന്നു. ബുദ്ധവിഹാരങ്ങൾ (പള്ളികൾ) പ്രധാന ചികിത്സാ കേന്ദ്രങ്ങളായും പ്രവർത്തിച്ചിരുന്നു. ബുദ്ധമതത്തിന്റെ ജീവകാരുണ്യ സങ്കൽപ്പങ്ങൾ ആതുരസേവനത്തിന് വലിയ പ്രാധാന്യം നൽകി.
ഗോളശാസ്ത്രം: കാർഷികാവശ്യങ്ങൾക്കും കടൽയാത്രകൾക്കുമായി നക്ഷത്രങ്ങളെയും ഗ്രഹങ്ങളെയും കുറിച്ചുള്ള അറിവ് അനിവാര്യമായിരുന്നു. കാലഗണനയ്ക്കും ദിശാനിർണയത്തിനും ഇവർക്ക് തങ്ങളുടേതായ രീതികളുണ്ടായിരുന്നു.
ലോഹവിദ്യയും കപ്പൽ നിർമ്മാണവും: ഇരുമ്പ്, ചെമ്പ്, വെങ്കലം തുടങ്ങിയ ലോഹങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് ആയുധങ്ങളും ഉപകരണങ്ങളും നിർമ്മിച്ചിരുന്നു. വിദൂരദേശങ്ങളിലേക്ക് വ്യാപാരം നടത്താൻ ആവശ്യമായ വലിയ കപ്പലുകൾ നിർമ്മിക്കുന്നതിലും ഇവർക്ക് വൈദഗ്ദ്ധ്യമുണ്ടായിരുന്നു.

ചുരുക്കത്തിൽ, ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിന് മുൻപുള്ള കേരളം, വൈവിധ്യമാർന്ന സാമൂഹിക കൂട്ടായ്മകളും ആഗോള വ്യാപാര ബന്ധങ്ങളും തനതായ ആരാധനാരീതികളും നിലനിന്നിരുന്ന ഒരു സജീവ സമൂഹമായിരുന്നു. പിൽക്കാലത്ത് രൂപപ്പെട്ട കർക്കശമായ ജാതി വ്യവസ്ഥയുടെയും ക്ഷേത്രകേന്ദ്രീകൃത സമൂഹത്തിന്റെയും സ്ഥാനത്ത്, കൂടുതൽ തുറന്നതും വ്യാപാരത്തിനും പ്രാദേശിക കൂട്ടായ്മകൾക്കും പ്രാധാന്യം നൽകിയിരുന്നതുമായ ഒരു സാമൂഹിക ക്രമമാണ് അന്ന് നിലനിന്നിരുന്നത്.

3. ബ്രാഹ്മണ്യത്തിന്റെ സാമൂഹിക ഇടപെടലും വ്യാപനവും

കേരളത്തിൽ സ്ഥിരതാമസമാക്കിയ ബ്രാഹ്മണർ വളരെ തന്ത്രപരമായാണ് തങ്ങളുടെ ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചെടുത്തത്.

മതപരമായ സമന്വയം (Syncretism): നിലവിലുണ്ടായിരുന്ന ദ്രാവിഡ ആരാധനാമൂർത്തികളെയും വിശ്വാസങ്ങളെയും അവർ തള്ളിക്കളഞ്ഞില്ല. പകരം, കൊറ്റവൈയെ ദുർഗ്ഗയായും, ശാസ്താവിനെ ഹരിഹരപുത്രനായും ഉൾക്കൊണ്ട് ഹൈന്ദവ പുരാണങ്ങളുമായി സമന്വയിപ്പിച്ചു. ഇത് സാധാരണക്കാർക്ക് പുതിയ വിശ്വാസങ്ങൾ സ്വീകാര്യമാക്കി.
ക്ഷേത്രകേന്ദ്രീകൃത സമൂഹം: യാഗങ്ങൾക്ക് പകരം ക്ഷേത്രങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകി. നാടുവാഴികളെയും രാജാക്കന്മാരെയും സമീപിച്ച് ക്ഷേത്രങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ ഭൂമി ദാനമായി നേടി (ബ്രഹ്മസ്വം, ദേവസ്വം). കാലക്രമേണ, ക്ഷേത്രങ്ങൾ ആരാധനാലയങ്ങൾ എന്നതിലുപരി, അധികാരത്തിന്റെയും സമ്പത്തിന്റെയും കേന്ദ്രങ്ങളായി മാറി.
ഭരണാധികാരികളുമായുള്ള സഖ്യം: രാജാക്കന്മാർക്ക് ക്ഷത്രിയ പദവി നൽകുകയും അവരുടെ ഭരണം ദൈവികമായി مشروعമാക്കുകയും ചെയ്തു. പകരമായി, ബ്രാഹ്മണർക്ക് ഭരണത്തിൽ നിർണായക സ്വാധീനവും നികുതിയിളവുകളും ലഭിച്ചു.
ഭൂവുടമാ സമ്പ്രദായം (ജന്മിത്തം): രാജാക്കന്മാരിൽ നിന്ന് ദാനമായി ലഭിച്ച ഭൂമിയിലൂടെ അവർ കേരളത്തിലെ പ്രധാന ഭൂവുടമകളായി (ജന്മിമാർ) മാറി. ഇത് കേരളത്തിൽ ഒരു ഫ്യൂഡൽ സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് അടിത്തറയിട്ടു. തദ്ദേശീയരായ കർഷകർ പാട്ടക്കാരോ (കാണക്കാർ) അടിയാളന്മാരോ ആയി മാറി.
ചാതുർവർണ്യത്തിന്റെ സ്ഥാപനം: തങ്ങൾ ആത്മീയവും സാമൂഹികവുമായ ശ്രേണിയിൽ ഒന്നാമതാണെന്ന് സ്ഥാപിക്കുന്ന ചാതുർവർണ്യം എന്ന കർശനമായ ജാതി വ്യവസ്ഥ കേരളത്തിന്റെ സാഹചര്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ഇവർ നടപ്പിലാക്കി. ഇത് തൊട്ടുകൂടായ്മ (അയിത്തം), തീണ്ടൽ തുടങ്ങിയ അനാചാരങ്ങളിലേക്ക് നയിച്ചു.

4. ബ്രാഹ്മണ കുടിയേറ്റത്തിന്റെ ഗുണഫലങ്ങൾ

ചില മേഖലകളിൽ ബ്രാഹ്മണരുടെ വരവ് ഗുണപരമായ മാറ്റങ്ങൾക്കും കാരണമായിട്ടുണ്ട്.

ജ്ഞാന-വിജ്ഞാന രംഗം: വേദാന്തം, തർക്കശാസ്ത്രം, ജ്യോതിശാസ്ത്രം, ഗണിതശാസ്ത്രം, ആയുർവേദം തുടങ്ങിയ വിജ്ഞാനശാഖകൾക്ക് കേരളത്തിൽ വലിയ പ്രചാരം ലഭിച്ചു. സംഗമഗ്രാമ മാധവൻ പോലുള്ളവർ തുടക്കം കുറിച്ച കേരളത്തിലെ ഗണിത-ജ്യോതിശാസ്ത്ര ശാഖ ലോകപ്രശസ്തമാണ്.
കലയും സംസ്കാരവും: കഥകളി, കൂടിയാട്ടം, മോഹിനിയാട്ടം പോലുള്ള ക്ലാസിക്കൽ കലാരൂപങ്ങൾ ക്ഷേത്രകലകളായി വളർന്നു വികസിക്കുന്നതിൽ ബ്രാഹ്മണ സമൂഹം, പ്രത്യേകിച്ച് നമ്പൂതിരിമാർ, നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചു.
ഭാഷാപരമായ വികാസം: തദ്ദേശീയമായ ദ്രാവിഡ ഭാഷയിൽ സംസ്കൃതത്തിന്റെ സ്വാധീനം വർധിച്ചു. ഇത് “മണിപ്രവാളം” എന്ന പുതിയൊരു സാഹിത്യശൈലിയുടെ ഉദയത്തിനും ആധുനിക മലയാള ഭാഷയുടെ രൂപീകരണത്തിനും വഴിയൊരുക്കി.
സ്ഥിരമായ കാർഷിക വ്യവസ്ഥ: ചിതറിക്കിടന്ന കാർഷിക രീതികളെ ഒരു പരിധി വരെ ഏകോപിപ്പിച്ച്, ക്ഷേത്രങ്ങളെ കേന്ദ്രീകരിച്ച് ഒരു സ്ഥിരമായ കാർഷിക വ്യവസ്ഥ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ ഈ മാറ്റങ്ങൾ ഒരു ഘടകമായി.

5. കുടിയേറ്റത്തിന്റെ ദോഷഫലങ്ങൾ/മോശം വശങ്ങൾ

ബ്രാഹ്മണ മേധാവിത്വം കേരള സമൂഹത്തിൽ ദൂരവ്യാപകമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചു. ബ്രാഹ്മണ കുടിയേറ്റത്തെത്തുടർന്ന് കേരളീയ സമൂഹത്തിൽ രൂപപ്പെട്ടതും, അതിന്റെ ദുസ്വാധീനം ഇന്നും നിലനിൽക്കുന്നതുമായ സാമൂഹിക അപചയങ്ങൾ താഴെ പറയുന്നു.

അഴിയാക്കുരുക്കായ ജാതിബോധം (Deep-rooted Caste Consciousness): പണ്ട് നിലനിന്നിരുന്ന തൊട്ടുകൂടായ്മ, തീണ്ടൽ തുടങ്ങിയ പ്രകടമായ രൂപങ്ങൾ നിയമംമൂലം ഇല്ലാതായെങ്കിലും, ജാതിയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഒരു സാമൂഹിക ബോധം ഇന്നും കേരളത്തിൽ ശക്തമായി നിലനിൽക്കുന്നു. രാഷ്ട്രീയത്തിലെ വോട്ട് ബാങ്കുകൾ, വിവാഹ പരസ്യങ്ങൾ, സാമൂഹിക ബന്ധങ്ങളിലെ വേർതിരിവുകൾ, തൊഴിലിടങ്ങളിലെ മുൻഗണനകൾ എന്നിവയിലെല്ലാം ജാതിയുടെ അദൃശ്യമായ സ്വാധീനം വ്യക്തമാണ്. ലോകത്ത് മറ്റൊരിടത്തും കാണാത്തത്ര കർക്കശവും മനുഷ്യത്വരഹിതവുമായ ജാതിവിവേചനം കേരളത്തിൽ നിലവിൽ വന്നു. തൊട്ടുകൂടായ്മ, തീണ്ടൽ, ദൃഷ്ടിയിൽ പെട്ടാലുള്ള ദോഷം തുടങ്ങിയ ആചാരങ്ങൾ സമൂഹത്തെ പല തട്ടുകളായി വിഭജിച്ചു. സ്വാമി വിവേകാനന്ദൻ കേരളത്തെ “ഭ്രാന്താലയം” എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാൻ കാരണം ഈ വ്യവസ്ഥയായിരുന്നു.
സാമ്പത്തിക അസമത്വത്തിന്റെ അടിവേരുകൾ (Roots of Economic Inequality): ജന്മി-കുടിയാൻ വ്യവസ്ഥയിലൂടെ തദ്ദേശീയരായ ജനവിഭാഗങ്ങൾക്ക് ഭൂമിയിന്മേലുള്ള അവകാശം പൂർണ്ണമായും നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഇത് കടുത്ത സാമ്പത്തിക ചൂഷണത്തിനും ദാരിദ്ര്യത്തിനും കാരണമായി. ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന ജനങ്ങൾ ഭൂവുടമകളായ ഒരു ന്യൂനപക്ഷത്തിന്റെ അടിയാളന്മാരായി മാറി. ഭൂമി മുഴുവൻ ഒരു ന്യൂനപക്ഷമായ ജന്മിമാരുടെ കൈകളിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ച ‘ജന്മിത്ത’ സമ്പ്രദായം, ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന തദ്ദേശീയരെ ഭൂരഹിതരും അടിയാളരുമാക്കി. ഭൂപരിഷ്കരണം ഈ വ്യവസ്ഥയെ തകർത്തുവെങ്കിലും, നൂറ്റാണ്ടുകളായി നിലനിന്ന ഈ സാമ്പത്തിക ചൂഷണം സൃഷ്ടിച്ച ആഘാതം പൂർണ്ണമായും മാറിയിട്ടില്ല. ആദിവാസി-ദളിത് വിഭാഗങ്ങൾ ഇന്നും ഭൂമിക്കും സാമൂഹിക നീതിക്കും വേണ്ടി നടത്തുന്ന സമരങ്ങളുടെ ചരിത്രപരമായ കാരണം ഇതാണ്.
ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയ പുരുഷാധിപത്യം (Deep-rooted Patriarchy): സമൂഹത്തിൽ മൊത്തത്തിൽ സ്ത്രീകളുടെ പദവി ഇടിഞ്ഞു. നമ്പൂതിരി സമുദായത്തിലെ സ്ത്രീകൾ (അന്തർജ്ജനങ്ങൾ) വീടിന്റെ നാല് ചുമരുകൾക്കുള്ളിൽ ഒതുക്കപ്പെട്ടു. അതേസമയം, സംബന്ധം പോലുള്ള വിവാഹേതര ബന്ധങ്ങളിലൂടെ മറ്റ് സമുദായത്തിലെ സ്ത്രീകളെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്ന ഒരു സംവിധാനം നിലവിൽ വന്നു. ഇത് സവർണ്ണ പുരുഷന് ബഹുമതിയും മറ്റ് ജാതിയിലെ സ്ത്രീകൾക്ക് അപമാനവുമായി മാറി. കേരളം സ്ത്രീ വിദ്യാഭ്യാസത്തിൽ മുന്നിലാണെങ്കിലും, സമൂഹത്തിൽ പുരുഷാധിപത്യപരമായ കാഴ്ചപ്പാടുകൾ ശക്തമായി തുടരുന്നു. സ്ത്രീയുടെ ലൈംഗികതയെയും സാമൂഹിക ജീവിതത്തെയും നിയന്ത്രിക്കാൻ ലക്ഷ്യമിട്ടുള്ള ‘സംബന്ധം’ പോലുള്ള സമ്പ്രദായങ്ങളും, അന്തർജനങ്ങളെ വീടിനുള്ളിൽ തളച്ചിട്ട വ്യവസ്ഥകളും സൃഷ്ടിച്ച ചിന്താഗതിയുടെ പ്രതിഫലനങ്ങൾ ഇന്നത്തെ സദാചാര പോലീസ് ആക്രമണങ്ങളിലും, ഗാർഹിക പീഡനങ്ങളിലും, സ്ത്രീധന പ്രശ്നങ്ങളിലും കാണാം.
വിജ്ഞാനത്തോടുള്ള വിവേചനപരമായ കാഴ്ചപ്പാട് (Discriminatory Approach to Knowledge): അറിവും വിദ്യാഭ്യാസവും (പ്രത്യേകിച്ച് സംസ്കൃത പഠനം) സവർണ്ണരുടെ മാത്രം കുത്തകയാക്കി മാറ്റി. ഭൂരിപക്ഷം വരുന്ന അവർണ്ണ വിഭാഗങ്ങൾക്ക് അക്ഷരാഭ്യാസം പോലും നിഷേധിക്കപ്പെട്ടു. ക്ഷേത്രപ്രവേശനത്തിനും ആരാധനാ സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനും കടുത്ത വിലക്കുകൾ ഏർപ്പെടുത്തി. ഇത് ഒരു വലിയ ജനവിഭാഗത്തിന്റെ സാമൂഹികവും ബൗദ്ധികവുമായ വളർച്ചയെ നൂറ്റാണ്ടുകളോളം തടഞ്ഞുനിർത്തി. വിജ്ഞാനം (പ്രത്യേകിച്ച് സംസ്കൃതവും വേദങ്ങളും) ഒരു പ്രത്യേക വിഭാഗത്തിന്റെ കുത്തകയാക്കി മാറ്റുകയും ഭൂരിപക്ഷത്തിന് വിദ്യാഭ്യാസം നിഷേധിക്കുകയും ചെയ്തത് വലിയൊരു സാമൂഹിക പിന്നോക്കാവസ്ഥയ്ക്ക് കാരണമായി. ഇതിന്റെ പ്രത്യാഘാതം മറികടക്കാനാണ് പിൽക്കാലത്ത് സംവരണം പോലുള്ള സംവിധാനങ്ങൾ വേണ്ടിവന്നത്. തദ്ദേശീയവും പ്രായോഗികവുമായ അറിവുകളേക്കാൾ ശ്രേഷ്ഠം ‘ബ്രാഹ്മണിക്കൽ’ വിജ്ഞാനമാണെന്ന ഒരു പൊതുബോധം സമൂഹത്തിൽ ഇത് സൃഷ്ടിച്ചു.
തനത് സംസ്കാരത്തിന്റെ ശോഷണം (Erosion of Indigenous Culture): ദ്രാവിഡവും ഗോത്രപരവുമായ നിരവധി തനത് ആചാരങ്ങളെയും കലാരൂപങ്ങളെയും ആരാധനാ രീതികളെയും ‘സവർണ്ണ’ സങ്കൽപ്പങ്ങൾക്ക് അനുസരിച്ച് മാറ്റുകയോ ഇല്ലാതാക്കുകയോ ചെയ്തു. ഇത് കേരളത്തിന്റെ സാംസ്കാരിക വൈവിധ്യത്തിന് വലിയ ശോഷണം സംഭവിക്കാൻ കാരണമായി. പല പ്രാദേശിക ദൈവങ്ങളും പുരാണങ്ങളിലെ ദൈവങ്ങളായി മാറ്റിയെഴുതപ്പെട്ടു.
ആന്തരികവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട മേധാവിത്വവും അപകർഷതയും (Internalized Superiority and Inferiority): നൂറ്റാണ്ടുകളോളം ഒരു വിഭാഗം ശ്രേഷ്ഠരും മറുവിഭാഗം അധമരുമാണെന്ന ആശയം സമൂഹത്തിൽ അടിച്ചേൽപ്പിച്ചത്, ജനങ്ങളിൽ ആഴത്തിലുള്ള ഒരു അപകർഷതാബോധവും മറുഭാഗത്ത് അടിസ്ഥാനരഹിതമായ മേധാവിത്വബോധവും സൃഷ്ടിച്ചു. ഈ മാനസികാവസ്ഥയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ വ്യക്തിബന്ധങ്ങളിലും സാമൂഹിക ഇടപെടലുകളിലും ഇന്നും പ്രകടമാണ്.

നവോത്ഥാന പ്രസ്ഥാനങ്ങളിലൂടെയും സാമൂഹിക പരിഷ്കരണങ്ങളിലൂടെയും കേരളം ഈ അപചയങ്ങളുടെ പ്രകടമായ രൂപങ്ങളെ മറികടന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, അവയുടെയെല്ലാം അദൃശ്യമായ സ്വാധീനം ആധുനിക കേരളീയ സമൂഹത്തിലും ഒരു വെല്ലുവിളിയായി തുടരുന്നു. ചുരുക്കത്തിൽ, ബ്രാഹ്മണ കുടിയേറ്റം കേരളത്തിന് ജ്ഞാന-സാംസ്കാരിക രംഗങ്ങളിൽ ചില സംഭാവനകൾ നൽകിയെങ്കിലും, അത് സൃഷ്ടിച്ച സാമൂഹികമായ വേർതിരിവുകളും ചൂഷണ വ്യവസ്ഥകളും കേരള ചരിത്രത്തിലെ കറുത്ത അധ്യായങ്ങളാണ്. ഈ അസമത്വങ്ങൾക്കെതിരെയുള്ള പോരാട്ടമാണ് പിൽക്കാലത്ത് കേരളത്തിലെ നവോത്ഥാന പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് ഊർജ്ജം പകർന്നത്.

കേരളത്തിലെ ബുദ്ധ-ജൈന മതങ്ങൾ: ആഗമനവും സ്വാധീനവും

ബ്രാഹ്മണ ആധിപത്യം ശക്തമാകുന്നതിന് മുൻപ്, ഏകദേശം ആയിരത്തോളം വർഷം കേരളത്തിൽ ഏറ്റവും പ്രബലമായിരുന്ന മതവിശ്വാസങ്ങളായിരുന്നു ബുദ്ധമതവും ജൈനമതവും.

1. ആഗമന കാലഘട്ടം

ബി.സി. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട്: മൗര്യ ചക്രവർത്തിയായിരുന്ന അശോകന്റെ കാലത്താണ് ബുദ്ധമതം ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ വ്യാപകമായി പ്രചരിച്ചത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ മതപ്രചാരകർ (ധർമ്മ മഹാമാത്രന്മാർ) കേരളത്തിലും എത്തിയതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു.
വ്യാപാര ബന്ധങ്ങൾ: പുരാതന കേരളത്തിന് റോം, ചൈന, അറേബ്യ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളുമായി ശക്തമായ വ്യാപാര ബന്ധങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു. കച്ചവടത്തിനായി എത്തിയ വ്യാപാരികളിലൂടെയും (വണിക സംഘങ്ങൾ) ഈ മതങ്ങൾ ഇവിടെ പ്രചരിച്ചു. ജൈനമതത്തിന് വ്യാപാരികൾക്കിടയിൽ വലിയ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്നു.

ഈ മതങ്ങൾ കേരളത്തിൽ ഏറ്റവും ശക്തമായിരുന്നത് ഏകദേശം ബി.സി. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ എ.ഡി. എട്ടാം നൂറ്റാണ്ട് വരെയുള്ള കാലഘട്ടത്തിലാണ്.

2. ബുദ്ധ-ജൈന മതങ്ങൾ കൊണ്ടുള്ള ഗുണങ്ങൾ

ഈ മതങ്ങളുടെ വ്യാപനം കേരള സമൂഹത്തിൽ വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്നു.

വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ വ്യാപനം: ബുദ്ധവിഹാരങ്ങളെയും ജൈനകേന്ദ്രങ്ങളെയും പള്ളികൾ എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. ഈ പള്ളികൾ ആരാധനാലയങ്ങൾ മാത്രമല്ല, വിദ്യയുടെ കേന്ദ്രങ്ങൾ കൂടിയായിരുന്നു. ജാതി-മത ഭേദമന്യേ എല്ലാവർക്കും ഇവിടെ പ്രവേശനം നൽകി. ഇന്ന് നമ്മൾ ഉപയോഗിക്കുന്ന “പള്ളിക്കൂടം” എന്ന വാക്ക് ഈ ബുദ്ധ-ജൈന വിദ്യാഭ്യാസ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ നിന്ന് രൂപപ്പെട്ടതാണ്.
ആരോഗ്യ പരിപാലനം (ആതുരസേവനം): ജീവകാരുണ്യത്തിനും അഹിംസയ്ക്കും ഊന്നൽ നൽകിയതുകൊണ്ട് ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കൾ രോഗികളെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്നതിലും ആതുരാലയങ്ങൾ നടത്തുന്നതിലും ശ്രദ്ധിച്ചു. കേരളത്തിലെ ആയുർവേദത്തിന്റെ വളർച്ചയ്ക്ക് ഇവർ വലിയ സംഭാവനകൾ നൽകിയിട്ടുണ്ട്.
അഹിംസയുടെ പ്രചാരണം: സംഘകാലത്ത് നിലനിന്നിരുന്ന മൃഗബലി പോലുള്ള ആചാരങ്ങളെ ഈ മതങ്ങൾ എതിർത്തു. അഹിംസ എന്ന ആശയം സമൂഹത്തിൽ വേരുറപ്പിച്ചത് ഇവരുടെ സ്വാധീനഫലമായാണ്.
സാമൂഹിക സമത്വം: ജാതീയമായ ഉച്ചനീചത്വങ്ങളെ ഈ മതങ്ങൾ അംഗീകരിച്ചിരുന്നില്ല. ഇത് ഒരു പരിധി വരെ സമത്വാധിഷ്ഠിതമായ ഒരു സമൂഹം കെട്ടിപ്പടുക്കാൻ സഹായിച്ചു.
കലയും വാസ്തുവിദ്യയും: പാറകൾ തുരന്നുണ്ടാക്കിയ ഗുഹാക്ഷേത്രങ്ങൾ, വിഹാരങ്ങൾ, സ്തൂപങ്ങൾ എന്നിവയുടെ നിർമ്മാണം കേരളത്തിൽ ആരംഭിച്ചത് ഈ കാലഘട്ടത്തിലാണ്. ചിതറാൽ ജൈന ഗുഹാക്ഷേത്രം ഇതിന് ഉത്തമ ഉദാഹരണമാണ്.

ബ്രാഹ്മണ്യം പിടിച്ചെടുത്ത പ്രധാന ക്ഷേത്രങ്ങളും അവയുടെ ബൗദ്ധ-ജൈന പാരമ്പര്യവും

ബ്രാഹ്മണ-ബുദ്ധ/ജൈന സംഘർഷങ്ങളിലൂടെയും ആശയപരമായ ആധിപത്യത്തിലൂടെയും ഇന്നത്തെ ഹൈന്ദവ ക്ഷേത്രങ്ങളായി മാറിയെന്ന് ചരിത്രകാരന്മാർ ശക്തമായി വിശ്വസിക്കുന്ന പ്രധാനപ്പെട്ട കേരളത്തിലെ ആരാധനാലയങ്ങളുടെ ഒരു ലിസ്റ്റ് താഴെ നൽകുന്നു. ഈ വിഷയത്തിൽ ഒരു കാര്യം പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതുണ്ട്: “പിടിച്ചെടുക്കൽ” എന്നത് ഒറ്റപ്പെട്ട ഒരു സൈനിക നടപടിയായിരുന്നില്ല. മറിച്ച്, നൂറ്റാണ്ടുകൾ നീണ്ട, ആശയപരമായ സംവാദങ്ങളിലൂടെയും, രാജാക്കന്മാരുടെ പിന്തുണ നേടുന്നതിലൂടെയും, തദ്ദേശീയമായ ആരാധനാ രീതികളെയും ദൈവങ്ങളെയും ഹൈന്ദവ പുരാണങ്ങളുമായി ലയിപ്പിച്ചുകൊണ്ടുമുള്ള സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു സാമൂഹിക-സാംസ്കാരിക പ്രക്രിയയായിരുന്നു അത്. പല ക്ഷേത്രങ്ങളുടെയും യഥാർത്ഥ ചരിത്രം രേഖാമൂലം ലഭ്യമല്ലാത്തതിനാൽ, ചരിത്രകാരന്മാർ ഈ നിഗമനങ്ങളിലെത്തുന്നത് ക്ഷേത്രത്തിന്റെ പേര്, പ്രതിഷ്ഠയുടെ സ്വഭാവം, വാസ്തുവിദ്യ, ആചാരങ്ങളിലെ പ്രത്യേകതകൾ, ഐതിഹ്യങ്ങൾ, സ്ഥലനാമങ്ങൾ എന്നിവയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ്.

എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി ആദിശങ്കരന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ഹൈന്ദവ തത്ത്വചിന്തയുടെ പുനരുജ്ജീവനവും ഭക്തിപ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ വളർച്ചയും ബുദ്ധ-ജൈന മതങ്ങളുടെ തകർച്ചയ്ക്ക് കാരണമായി. ഇത് നേരിട്ടുള്ള യുദ്ധങ്ങളിലൂടെയോ കലഹങ്ങളിലൂടെയോ ആയിരുന്നില്ല, മറിച്ച് തന്ത്രപരമായ സാമൂഹിക-സാംസ്കാരിക പ്രക്രിയകളിലൂടെയായിരുന്നു.

സംവാദങ്ങളും തർക്കങ്ങളും: പണ്ഡിതന്മാർ തമ്മിലുള്ള വാഗ്വാദങ്ങളിൽ (തർക്കങ്ങൾ) ബൗദ്ധ-ജൈന പണ്ഡിതരെ പരാജയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് ബ്രാഹ്മണ്യം ബൗദ്ധികമായ ആധിപത്യം നേടി. രാജാക്കന്മാരുടെ പിന്തുണയോടെയായിരുന്നു ഇത് പലപ്പോഴും സംഭവിച്ചത്.
രാജാക്കന്മാരുടെ പിന്തുണ നഷ്ടപ്പെടൽ: നാടുവാഴികളും രാജാക്കന്മാരും ക്രമേണ ബ്രാഹ്മണമതത്തെയും ക്ഷേത്രങ്ങളെയും പിന്തുണയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി. ഇത് ബുദ്ധ-ജൈന വിഹാരങ്ങൾക്കുള്ള സാമ്പത്തിക സഹായം ഇല്ലാതാക്കി.
ആശയങ്ങളുടെ സ്വാംശീകരണം: ബുദ്ധ-ജൈന മതങ്ങളിലെ പല നല്ല ആശയങ്ങളെയും ആരാധനാമൂർത്തികളെയും ഹൈന്ദവ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് ലയിപ്പിച്ചു. ബുദ്ധനെ വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായി പ്രഖ്യാപിച്ചത് ഇതിന്റെ ഭാഗമാണ്. ഈ മാർഗ്ഗത്തിലൂടെ സാധാരണക്കാരെ പുതിയ വിശ്വാസത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കാൻ എളുപ്പത്തിൽ സാധിച്ചു.

പ്രധാന ക്ഷേത്രങ്ങളും അവയുടെ ബൗദ്ധ-ജൈന പാരമ്പര്യവും

ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ഇപ്പോഴത്തെ പേര്	പ്രബലമായ വാദം (പഴയ രൂപം)	തെളിവുകളും നിഗമനങ്ങളും
1. ശബരിമല ശ്രീ ധർമ്മശാസ്താ ക്ഷേത്രം	ബുദ്ധവിഹാരം	ധർമ്മശാസ്താവ്: ശാസ്താവ് എന്ന പേര് ബുദ്ധന്റെ പര്യായമാണ്. ധർമ്മം എന്നത് ബുദ്ധന്റെ പ്രബോധനങ്ങളെ കുറിക്കുന്നു. ശരണം വിളി: “ബുദ്ധം ശരണം ഗച്ഛാമി, ധർമ്മം ശരണം ഗച്ഛാമി, സംഘം ശരണം ഗച്ഛാമി” എന്ന ബൗദ്ധമന്ത്രവുമായി ‘സ്വാമിയേ ശരണമയ്യപ്പാ’ എന്നതിന് വലിയ സാമ്യമുണ്ട്. അഹിംസയും സമത്വവും: തീർത്ഥാടനത്തിലെ അഹിംസയിലൂന്നിയ വ്രതവും ജാതി-മത ഭേദമന്യേയുള്ള കൂട്ടായ്മയും ബൗദ്ധ തത്വങ്ങളുമായി ചേർന്നുനിൽക്കുന്നു.
2. ഇരിങ്ങാലക്കുട കൂടൽമാണിക്യം ക്ഷേത്രം	ജൈന കേന്ദ്രം (ബസ്തി)	ഭരത പ്രതിഷ്ഠ: ശ്രീരാമന്റെ സഹോദരനായ ഭരതനാണ് ഇവിടുത്തെ പ്രധാന പ്രതിഷ്ഠ. ഇത് ഹൈന്ദവ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ അത്യപൂർവ്വമാണ്. എന്നാൽ ജൈനമതത്തിൽ, ബാഹുബലിയുടെ സഹോദരനായ ഭരതൻ ആരാധനാ പുരുഷനാണ്. പേരിലെ സൂചന: ‘മാണിക്യം’ എന്നത് ജൈന സന്യാസികളെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന പദമാണ്. ആചാരങ്ങൾ: ഉപദേവതകളില്ല, ദീപാരാധനയ്ക്ക് കർപ്പൂരമില്ല, നമസ്കാര മണ്ഡപമില്ല തുടങ്ങിയ പല ആചാരങ്ങളും മറ്റ് ഹൈന്ദവ ക്ഷേത്രങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമാണ്. ഇവ ജൈന പാരമ്പര്യത്തിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു.
3. തൃശ്ശൂർ വടക്കുന്നാഥൻ ക്ഷേത്രം	ബുദ്ധവിഹാരം	വാസ്തുവിദ്യ: ക്ഷേത്രത്തിലെ കൂത്തമ്പലത്തിന്റെയും മറ്റും നിർമ്മാണ ശൈലിക്ക് ബൗദ്ധ വിഹാരങ്ങളോടും സ്തൂപങ്ങളോടും സാമ്യമുണ്ട്. പേരിലെ സൂചന: ‘വടക്കുന്നാഥൻ’ എന്നത് ബുദ്ധന്റെ ഒരു പേരായ ‘ഋഷഭനാഥൻ’ എന്നതിൽ നിന്ന് രൂപപ്പെട്ടതാകാമെന്ന് വാദമുണ്ട്. ഐതിഹ്യം: ആദിശങ്കരൻ ബൗദ്ധ സന്യാസിമാരുമായി തർക്കത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടതും അവരെ പരാജയപ്പെടുത്തിയതും തൃശ്ശൂരിൽ വെച്ചാണെന്ന ഐതിഹ്യം ഈ മാറ്റത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
4. കൊടുങ്ങല്ലൂർ കുറുംബ ഭഗവതി ക്ഷേത്രം	ബുദ്ധവിഹാരം (താരാദേവി ക്ഷേത്രം)	ദേവതാ സങ്കൽപ്പം: ഇവിടുത്തെ ഭഗവതി, ബൗദ്ധദേവതയായ ‘താരാ ഭഗവതി’യുടെ രൂപാന്തരമാണെന്ന് പ്രബലമായ വാദമുണ്ട്. ഭരണിയാഘോഷം: ഭരണിയോടനുബന്ധിച്ച് നടക്കുന്ന, ലൈംഗിക ചുവയുള്ള തെറിപ്പാട്ടുകൾ, ഒരു കാലത്ത് അവിടെയുണ്ടായിരുന്ന ബൗദ്ധ സന്യാസിനികളെ (ഭിക്ഷുണിമാർ) ആക്ഷേപിച്ച് ഓടിച്ചതിന്റെ പ്രതീകാത്മകമായ പുനരാവിഷ്കാരമാണെന്ന് ചില ചരിത്രകാരന്മാർ (ഉദാ: പി.കെ. ഗോപാലകൃഷ്ണൻ) വ്യാഖ്യാനിക്കുന്നു.
5. അനന്തപുരം പത്മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രം	ജൈന കേന്ദ്രം	അനന്തൻ എന്ന നാഗം: വിഷ്ണു ശയിക്കുന്ന അനന്തൻ എന്ന നാഗം, ജൈന തീർത്ഥങ്കരനായ പാർശ്വനാഥന്റെ രക്ഷാചിഹ്നമായ നാഗവുമായി ബന്ധമുള്ളതാണെന്ന് വാദമുണ്ട്. സ്ഥലത്തെ പാരമ്പര്യം: തിരുവനന്തപുരം ഉൾപ്പെടുന്ന തെക്കൻ കേരളത്തിൽ ജൈനമതത്തിന് ശക്തമായ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്നു. ആയ്രാജാക്കന്മാർ ജൈനമതത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്നു.
6. വിവിധ ശാസ്താ ക്ഷേത്രങ്ങളും കാവുകളും	ബുദ്ധ-നാഗ ആരാധനാ കേന്ദ്രങ്ങൾ	ശാസ്താവ്: കേരളത്തിൽ വ്യാപകമായി കാണുന്ന ശാസ്താ ക്ഷേത്രങ്ങൾ ബൗദ്ധ പാരമ്പര്യത്തിന്റെ തുടർച്ചയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. സർപ്പക്കാവുകൾ: സർപ്പാരാധനയും വൃക്ഷാരാധനയും നിലനിന്നിരുന്ന കാവുകൾ ബൗദ്ധ-ജൈന-ദ്രാവിഡ പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ ഭാഗമായിരുന്നു. ഇവയിൽ പലതും പിന്നീട് ഹൈന്ദവ ക്ഷേത്രങ്ങളായി മാറി. തൃക്കുന്നപ്പുഴ, നിലമ്പേരൂർ, കിടങ്ങൂർ തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിലെ ക്ഷേത്രങ്ങൾക്ക് ബൗദ്ധ പാരമ്പര്യം കൽപ്പിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്.

അന്നത്തെ ആരാധനാ രീതികൾ എപ്രകാരമായിരുന്നു?

ഈ കേന്ദ്രങ്ങളിലെ ആരാധനാരീതികൾ ഇന്നത്തെ ഹൈന്ദവ ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ താന്ത്രിക-വൈദിക പൂജകളിൽ നിന്ന് തികച്ചും വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു.

ബൗദ്ധ വിഹാരങ്ങളിൽ (പള്ളികൾ):
- വിദ്യാഭ്യാസ കേന്ദ്രം: ആരാധന എന്നതിലുപരി, വിജ്ഞാനത്തിന്റെയും ധ്യാനത്തിന്റെയും കേന്ദ്രങ്ങളായിരുന്നു ഇവ. പള്ളിക്കൂടം എന്ന വാക്ക് ഇതിന്റെ ഭാഗമാണ്.
- സംഘജീവിതം: ഭിക്ഷുക്കളും ഭിക്ഷുണിമാരും ഒരുമിച്ച് താമസിക്കുന്ന (സംഘം) ആശ്രമങ്ങളായിരുന്നു ഇവ.
- ധ്യാനവും പ്രബോധനവും: ദിവസത്തിന്റെ ഭൂരിഭാഗം സമയവും ധ്യാനത്തിനും ബുദ്ധന്റെ തത്വങ്ങൾ പഠിക്കുന്നതിനും പഠിപ്പിക്കുന്നതിനും വേണ്ടിയായിരുന്നു.
- സ്തൂപ ആരാധന: ബുദ്ധന്റെ ഭൗതികാവശിഷ്ടങ്ങൾ അടക്കം ചെയ്ത സ്തൂപങ്ങളെ വണങ്ങുന്ന രീതിയായിരുന്നു പ്രധാനം. വിഗ്രഹാരാധന ആദ്യകാലത്ത് ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
- സാമൂഹിക സേവനം: ജീവകാരുണ്യ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക്, പ്രത്യേകിച്ച് ആതുരശുശ്രൂഷയ്ക്ക്, വലിയ പ്രാധാന്യം നൽകിയിരുന്നു.
ജൈന ബസ്തികളിൽ (ക്ഷേത്രങ്ങൾ):
- തീർത്ഥങ്കര വന്ദനം: 24 തീർത്ഥങ്കരന്മാരെയും അവരുടെ ജീവിതത്തെയും തത്വങ്ങളെയും വന്ദിക്കുന്നതിനായിരുന്നു പ്രഥമസ്ഥാനം.
- അഹിംസയും സന്യാസവും: കഠിനമായ അഹിംസയും സന്യാസ ജീവിതരീതികളും മുഖമുദ്രയായിരുന്നു. ഭക്ഷണത്തിലും ജീവിതചര്യയിലും കണിശമായ ചിട്ടകളുണ്ടായിരുന്നു.
- ധ്യാനം: ആത്മീയ ഔന്നത്യത്തിനായിട്ടുള്ള കഠിനമായ ധ്യാനത്തിന് വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ടായിരുന്നു.
- ലളിതമായ ആരാധന: ഇന്നത്തെപ്പോലെ സങ്കീർണ്ണമായ അഭിഷേകങ്ങളോ അലങ്കാരങ്ങളോ കുറവായിരുന്നു. ശാന്തമായ അന്തരീക്ഷത്തിൽ തീർത്ഥങ്കരന്മാരുടെ പ്രതിമകളെ വണങ്ങുന്നതിലായിരുന്നു ശ്രദ്ധ.

ചുരുക്കത്തിൽ, ഈ ആരാധനാലയങ്ങൾ ഒരു കാലത്ത് സാമൂഹിക വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെയും ധാർമ്മിക പ്രബോധനത്തിന്റെയും കേന്ദ്രങ്ങളായിരുന്നു. പിൽക്കാലത്ത് അവ താന്ത്രിക-വൈദിക ആചാരങ്ങളോടുകൂടിയ ഹൈന്ദവ ക്ഷേത്രങ്ങളായി പരിണമിക്കുകയായിരുന്നു.

ഹിന്ദുത്വവും ഹിന്ദുമതവും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം മനസ്സിലാക്കണം.

ഹിന്ദുമതം: ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളുടെ ചരിത്രമുള്ള, വൈവിധ്യമാർന്ന ആചാരങ്ങളും ദർശനങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളും ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു വലിയ ആത്മീയ-സാംസ്കാരിക ചട്ടക്കൂടാണ്. അല്ലാതെ മറ്റ് സെമിറ്റിക് മതങ്ങളെ പോലെയുള്ളതല്ല ഹിന്ദുമതം എന്നതിലൂടെ നാമിന്നു കാണുന്ന ഹൈന്ദവത.
ഹിന്ദുത്വം: വി.ഡി. സവർക്കർ ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിൽ രൂപം നൽകിയ ഒരു രാഷ്ട്രീയ ആശയമാണ് (political ideology). ഇന്ത്യയെ ഒരു ഹിന്ദുരാഷ്ട്രമായി നിർവചിക്കുന്നതിലാണ് ഇത് ഊന്നൽ നൽകുന്നത്.

ഇനി ബുദ്ധമതവും ഹൈന്ദവ ദർശനങ്ങളും തമ്മിലുള്ള പ്രധാന വ്യത്യാസങ്ങൾ നോക്കാം:

വിഷയം	ഹൈന്ദവ ദർശനം (പൊതുവായി)	ബുദ്ധമതം
1. ആത്മാവ്	ആത്മൻ (Atman): ശരീരങ്ങൾ മാറിയാലും നശിക്കാത്ത, ശാശ്വതമായ ഒരു ആത്മാവ് ഓരോ ജീവിയിലും ഉണ്ട് എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു. മോക്ഷം എന്നത് ഈ ആത്മാവിനെ പരമാത്മാവിൽ ലയിപ്പിക്കലാണ്.	അനാത്മ (Anatta/Anatman): ശാശ്വതമായ, മാറ്റമില്ലാത്ത ഒരു ആത്മാവ് എന്നൊന്നില്ല എന്ന് പഠിപ്പിക്കുന്നു. ‘ഞാൻ’ എന്നത് മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭൗതികവും മാനസികവുമായ ഘടകങ്ങളുടെ ഒരു കൂട്ടം മാത്രമാണ്. ഇതാണ് ഏറ്റവും അടിസ്ഥാനപരമായ വ്യത്യാസം.
2. ഈശ്വര സങ്കൽപം	സ്രഷ്ടാവായ ഈശ്വരൻ: പ്രപഞ്ചത്തെ സൃഷ്ടിക്കുകയും നിയന്ത്രിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ഈശ്വരൻ (ബ്രഹ്മം/ഈശ്വരൻ) എന്ന സങ്കൽപം ശക്തമാണ്. വിവിധ ദേവതകളെ ഈ പരമമായ ശക്തിയുടെ രൂപങ്ങളായി ആരാധിക്കുന്നു.	ഈശ്വരനില്ല: ഒരു സ്രഷ്ടാവായ ഈശ്വരനുണ്ടെന്ന ആശയത്തെ ബുദ്ധൻ നിരാകരിച്ചു. പ്രപഞ്ചം കാര്യകാരണബന്ധങ്ങളാൽ (Law of Cause and Effect) പ്രവർത്തിക്കുന്നു. നിർവാണം നേടാൻ ഓരോ വ്യക്തിയും സ്വയം പരിശ്രമിക്കണം, അതിന് ഒരു ദൈവത്തിന്റെ സഹായം ആവശ്യമില്ല.
3. വേദങ്ങളുടെ സ്ഥാനം	വേദങ്ങൾ പ്രമാണം: വേദങ്ങളെ ദൈവികമായതോ അനിഷേധ്യമായതോ ആയ ഗ്രന്ഥങ്ങളായി കണക്കാക്കുന്നു. വൈദികമായ ആചാരങ്ങൾക്കും യജ്ഞങ്ങൾക്കും പ്രാധാന്യമുണ്ട്.	വേദങ്ങളെ നിരാകരിച്ചു: വേദങ്ങളുടെ ആധികാരികതയെയും ബ്രാഹ്മണർക്ക് മാത്രം പരിമിതപ്പെടുത്തിയ യജ്ഞങ്ങളെയും ജാതി വ്യവസ്ഥയെയും ബുദ്ധൻ പൂർണ്ണമായും തള്ളിക്കളഞ്ഞു.
4. സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥ	ചാതുർവർണ്യം/ജാതി: പരമ്പരാഗതമായി വർണ്ണത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള (ബ്രാഹ്മണൻ, ക്ഷത്രിയൻ, വൈശ്യൻ, ശൂദ്രൻ) ഒരു സാമൂഹിക ഘടനയെ അംഗീകരിക്കുന്നു.	ജാതിയെ നിരാകരിച്ചു: ജനനം കൊണ്ടല്ല, കർമ്മം കൊണ്ടാണ് ഒരാൾ ശ്രേഷ്ഠനാകുന്നത് എന്ന് പഠിപ്പിച്ചു. ജാതി-മത ഭേദമന്യേ എല്ലാവരെയും തന്റെ സംഘത്തിലേക്ക് സ്വാഗതം ചെയ്തു.

ചരിത്രപരമായ ഇടകലരൽ:

കാലക്രമേണ, ഇന്ത്യയിൽ ബുദ്ധമതം ക്ഷയിക്കുകയും ഹൈന്ദവ ദർശനങ്ങൾ ശക്തിപ്രാപിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ, ബുദ്ധമതത്തിലെ പല ഘടകങ്ങളെയും ഹൈന്ദവ പാരമ്പര്യം സ്വാംശീകരിച്ചു. ഉദാഹരണത്തിന്, ബുദ്ധനെ വിഷ്ണുവിന്റെ ഒമ്പതാമത്തെ അവതാരമായി പ്രഖ്യാപിച്ചത് ഈ പ്രക്രിയയുടെ ഭാഗമാണ്. എന്നാൽ ഇത് ബുദ്ധന്റെ യഥാർത്ഥ ദർശനങ്ങളെ അംഗീകരിച്ചുകൊണ്ടായിരുന്നില്ല, മറിച്ച് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്വാധീനത്തെ ഹൈന്ദവ ചട്ടക്കൂടിലേക്ക് ഉൾക്കൊള്ളിക്കാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നു.

ചുരുക്കത്തിൽ, കർമ്മം, പുനർജന്മം (സംസാരം) തുടങ്ങിയ ചില പൊതുവായ ആശയങ്ങൾ പങ്കുവെക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ആത്മാവ്, ദൈവം, വേദങ്ങളുടെ ആധികാരികത, ജാതി വ്യവസ്ഥ തുടങ്ങിയ അടിസ്ഥാനപരമായ വിഷയങ്ങളിൽ ഹിന്ദുത്വവും (അല്ലെങ്കിൽ ഹിന്ദുമതവും) ബുദ്ധമതവും সম্পূর্ণമായി വിരുദ്ധ ദിശകളിലാണ് സഞ്ചരിക്കുന്നത്. അതിനാൽ, ഹിന്ദുത്വം ബുദ്ധമത ആശയങ്ങളാണെന്ന വാദം ചരിത്രപരമായും ദാർശനികമായും ശരിയല്ല.

ആഫ്രിക്ക പിളരുന്നു!

Posted on July 22, 2025August 4, 2025 by Rajesh Odayanchal

ഭൂമി കേവലം പാറകളും മണ്ണും നിറഞ്ഞ ഒരു നിശ്ചല ഗ്രഹമല്ല. കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി നിരന്തരം രൂപപ്പെടുകയും മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ചലനാത്മക (dynamic) അസ്തിത്വമാണത്. നമ്മൾ ജീവിക്കുന്ന ഈ നിമിഷത്തിലും നമ്മുടെ കാൽക്കീഴിൽ ഭീമാകാരമായ ഭൗമശാസ്ത്രപരമായ (geological) മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്. ആഫ്രിക്കൻ ഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഇപ്പോൾ ദൃശ്യമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പിളർപ്പ് (rifting) ഈ നിരന്തരമായ പരിവർത്തനത്തിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയതും കൗതുകകരവുമായ ഉദാഹരണമാണ്. ഈ പ്രതിഭാസം തുടരുകയാണെങ്കിൽ, ഒരുപക്ഷേ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ആഫ്രിക്ക രണ്ട് പുതിയ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളായി വേർപിരിയുകയും, അവയ്ക്കിടയിൽ ഒരു പുതിയ സമുദ്രം രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്തേക്കാം.

പാഞ്ചിയ മുതൽ ഇന്നുവരെ (Earth’s Supercontinents: From Pangaea to Today)

ഭൂമിയുടെ ചരിത്രത്തിൽ നിരവധി തവണ മഹാഭൂഖണ്ഡങ്ങൾ രൂപം കൊള്ളുകയും വിഘടിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇതിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ ഒന്നാണ് പാൻ‌ജിയ (Pangaea). ഏകദേശം 335 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് (million years ago – Ma) രൂപംകൊണ്ട ഈ മഹാഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഭൂമിയിലെ എല്ലാ കരഭാഗങ്ങളും ഒന്നിച്ചുചേർന്നിരുന്നു. പാൻ‌ജിയയെ ചുറ്റി പന്തലാസ (Panthalassa) എന്ന ഒറ്റ സമുദ്രം ഉണ്ടായിരുന്നു. ജർമ്മൻ കാലാവസ്ഥാ ശാസ്ത്രജ്ഞനായ ആൽഫ്രഡ് വെഗനർ (Alfred Wegener) ആണ് ഈ മഹാഭൂഖണ്ഡത്തെക്കുറിച്ചും “ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെ സ്ഥാനചലനം” (continental drift) എന്ന സിദ്ധാന്തത്തെക്കുറിച്ചും ആദ്യമായി ശാസ്ത്രീയമായി അവതരിപ്പിച്ചത്.

ഭൂമിയുടെ ഉപരിതലം (Earth’s surface) “ടെക്റ്റോണിക് പ്ലേറ്റുകൾ” (tectonic plates) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന വലിയ, ഉറപ്പുള്ള കഷണങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഈ പ്ലേറ്റുകൾ ഭൂമിയുടെ ഉരുകിയ അർദ്ധദ്രാവക മാന്റിലിന് (mantle) മുകളിലൂടെ വളരെ സാവധാനത്തിൽ, ഒരു മനുഷ്യന്റെ നഖം വളരുന്ന വേഗതയിൽ, നിരന്തരം ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഈ ചലനമാണ് ഭൂകമ്പങ്ങൾക്കും (earthquakes), അഗ്നിപർവ്വതങ്ങൾക്കും (volcanoes), പർവതനിരകൾക്കും (mountain ranges) രൂപം നൽകുന്നത്. ഏകദേശം 175 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് പാൻ‌ജിയ വിഘടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം വടക്കൻ ഭാഗമായ ലൗറേഷ്യയും (Laurasia) തെക്കൻ ഭാഗമായ ഗോണ്ട്വാനയും (Gondwana) രൂപപ്പെട്ടു. പിന്നീട്, ഗോണ്ട്വാനയും വിഘടിച്ച് ഇന്നത്തെ ആഫ്രിക്ക, തെക്കേ അമേരിക്ക, അന്റാർട്ടിക്ക, ഓസ്ട്രേലിയ, ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡം എന്നിവയായി മാറി. ഈ മഹാഭൂഖണ്ഡ ചക്രം (supercontinent cycle) എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രക്രിയയുടെ ഭാഗമാണ് ഇന്ന് ആഫ്രിക്കയിൽ നാം കാണുന്ന പിളർപ്പ്.

കിഴക്കൻ ആഫ്രിക്കൻ വിള്ളൽ താഴ്വരയുടെ ഉത്ഭവം (Origin of the East African Rift Valley)

ആഫ്രിക്കയുടെ ഹൃദയഭാഗത്തുള്ള ഈ പിളർപ്പ് പെട്ടെന്ന് സംഭവിച്ച ഒന്നല്ല. കിഴക്കൻ ആഫ്രിക്കൻ വിള്ളൽ താഴ്വര (East African Rift Valley – EARV) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ ഭൗമശാസ്ത്രപരമായ സവിശേഷത ഏകദേശം 22-25 ദശലക്ഷം വർഷം മുമ്പ് രൂപപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയതാണ്. ഭൂമിക്കടിയിലെ വലിയ തോതിലുള്ള മാഗ്മയുടെ (magma) മുകളിലേക്കുള്ള ഒഴുക്ക് (upwelling) കാരണം ഭൂമിയുടെ പുറംതോട് (crust) വലിച്ചുനീട്ടപ്പെടുകയും നേർത്തതാവുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു സജീവ വിള്ളൽ മേഖലയാണിത്.

ഈ ഭീമാകാരമായ വിള്ളൽ താഴ്വരക്ക് രണ്ട് പ്രധാന ശാഖകളുണ്ട്:

കിഴക്കൻ വിള്ളൽ ശാഖ (Eastern Rift Branch): എത്യോപ്യയിലെ അഗ്നിപർവ്വതങ്ങളാൽ സമ്പന്നമായ അഫാർ ട്രിപ്പിൾ ജംഗ്ഷനിൽ (Afar Triple Junction) നിന്ന് ആരംഭിച്ച് കെനിയ, ടാൻസാനിയ എന്നിവിടങ്ങളിലൂടെ തെക്ക് മൊസാംബിക്ക് വരെ വ്യാപിക്കുന്നു. കെനിയയിലെ നകുരു തടാകം (Lake Nakuru), ടാൻസാനിയയിലെ നട്രോൺ തടാകം (Lake Natron) തുടങ്ങിയ പ്രസിദ്ധമായ പല ഉപ്പുതടാകങ്ങളും ഈ ശാഖയിലാണ്.
പടിഞ്ഞാറൻ വിള്ളൽ ശാഖ (Western Rift Branch): ഉഗാണ്ട, റുവാണ്ട, ബുറുണ്ടി, കിഴക്കൻ കോംഗോ എന്നിവിടങ്ങളിലൂടെയാണ് ഇത് കടന്നുപോകുന്നത്. ഈ ശാഖയിൽ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ആഴമുള്ളതും വലുതുമായ ശുദ്ധജല തടാകങ്ങളിൽ ചിലത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു, ഉദാഹരണത്തിന് താൻസാനിയയിലെ ടാംഗനിക്ക തടാകം (Lake Tanganyika), ഉഗാണ്ടയിലെ ആൽബർട്ട് തടാകം (Lake Albert) എന്നിവ.

ഈ രണ്ട് ശാഖകളിലൂടെയും ഭൂഖണ്ഡം പിളരുന്ന പ്രക്രിയ സജീവമായി നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

2005-ലെ അഫാർ സംഭവം: വിള്ളലിന്റെ വേഗത (The 2005 Afar Event: The Speed of the Rift)

സാധാരണയായി, ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെ പിളർപ്പ് ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് വളരെ സാവധാനത്തിൽ മാത്രം സംഭവിക്കുന്ന ഒരു പ്രക്രിയയാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇത് മനുഷ്യർക്ക് നേരിട്ട് നിരീക്ഷിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ, 2005 സെപ്റ്റംബറിൽ എത്യോപ്യയിലെ അഫാർ മരുഭൂമിയിൽ സംഭവിച്ച ഒരു അസാധാരണ ഭൂകമ്പ പരമ്പര ഈ ധാരണയെ മാറ്റിമറിച്ചു. ഡബ്ബാഹു അഗ്നിപർവ്വതത്തിന് (Dabbahu volcano) സമീപം, 420-ലധികം ഭൂകമ്പങ്ങൾ വെറും ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, 60 കിലോമീറ്റർ (37 മൈൽ) നീളവും 8 മീറ്റർ (26 അടി) വരെ വീതിയുമുള്ള ഒരു വലിയ വിള്ളൽ (fissure) സൃഷ്ടിച്ചു. ചില ഭാഗങ്ങളിൽ ഭൂമി 2 മീറ്റർ (6.5 അടി) വരെ താഴ്ന്നുപോവുകയും, പുതിയതായി രൂപപ്പെട്ട ഫിഷർ വെന്റുകൾക്ക് (fissure vents) 60-100 മീറ്റർ വരെ ആഴമുണ്ടാവുകയും ചെയ്തു.

ഈ സംഭവം ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് ഒരു “ലൈവ് ലാബ്” (live lab) പോലെയായി മാറി. ഭൂകമ്പ മാപിനികൾ (seismometers) ഉപയോഗിച്ചും, ജി.പി.എസ്. (GPS) ഡാറ്റ വഴിയും, ഉപഗ്രഹ ചിത്രങ്ങളിലൂടെയും (satellite imagery) ഈ പിളർപ്പിന്റെ ഓരോ ഘട്ടവും തത്സമയം നിരീക്ഷിക്കാനും പഠിക്കാനും സാധിച്ചു. ഭൂമിയുടെ ആന്തരിക ശക്തികൾക്ക് എത്രമാത്രം വേഗത്തിൽ, അപ്രതീക്ഷിതമായി മാറ്റങ്ങൾ വരുത്താൻ കഴിയുമെന്നതിന്റെ വ്യക്തമായ തെളിവായിരുന്നു ഇത്.

അടിസ്ഥാന ഭൗമശാസ്ത്രം: ടെക്റ്റോണിക് പ്ലേറ്റുകളുടെ നൃത്തം (Underlying Geology: The Dance of Tectonic Plates)

കിഴക്കൻ ആഫ്രിക്കൻ വിള്ളൽ താഴ്വരയിൽ, മൂന്ന് പ്രധാന ടെക്റ്റോണിക് പ്ലേറ്റുകൾ സജീവമായി പരസ്പരം അകന്നു മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്: നുബിയൻ പ്ലേറ്റ് (Nubian Plate) (പലപ്പോഴും ആഫ്രിക്കൻ പ്ലേറ്റ് എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു), സൊമാലിയൻ പ്ലേറ്റ് (Somalian Plate), അറേബ്യൻ പ്ലേറ്റ് (Arabian Plate). ഈ പ്ലേറ്റുകൾ പ്രതിവർഷം ഏകദേശം 6-8 മില്ലിമീറ്റർ (0.24-0.31 ഇഞ്ച്) എന്ന നിരക്കിലാണ് വേർപിരിയുന്നത്. ഇത് വിയോജിക്കുന്ന പ്ലേറ്റ് അതിരുകൾക്ക് (divergent plate boundaries) ഉദാഹരണമാണ്, അവിടെ പ്ലേറ്റുകൾ പരസ്പരം അകന്നുമാറുകയും പുതിയ പുറംതോട് രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഈ പിളർപ്പിന് പിന്നിലെ പ്രധാന ഡ്രൈവിംഗ് ശക്തി ഭൂമിയുടെ മാന്റിലിൽ നിന്നുള്ള അസാധാരണമാംവിധം ചൂടായ പാറകളുടെ മുകളിലേക്കുള്ള ഒഴുക്കാണ്, ഇതിനെ മാന്റിൽ പ്ലൂമുകൾ (mantle plumes) അല്ലെങ്കിൽ മാഗ്മ പ്ലൂമുകൾ (magma plumes) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഈ പ്ലൂമുകൾ മാന്റിലിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന് പുറംതോടിന് താഴെ വ്യാപിക്കുമ്പോൾ, അത് പുറംതോടിനെ ചൂടാക്കുകയും വലിച്ചുനീട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് ഭൂമിയുടെ “ഹൃദയമിടിപ്പ്” പോലെയാണ് – ആന്തരിക ഊർജ്ജം ഉപരിതലത്തെ പുനർരൂപകൽപ്പന ചെയ്യുന്നു.

പ്ലേറ്റുകൾ അകന്നുമാറുമ്പോൾ, താഴെനിന്നുള്ള മാഗ്മ മുകളിലേക്ക് വന്ന് വിള്ളലിന്റെ വിടവ് നികത്തുന്നു. ഈ മാഗ്മ തണുത്ത് പുതിയ സമുദ്ര പുറംതോട് (oceanic crust) അഥവാ കടൽത്തട്ട് (seafloor) രൂപപ്പെടുന്നു. ഈ പ്രക്രിയയെ സമുദ്രവ്യാപനം (seafloor spreading) എന്ന് പറയുന്നു. ഏകദേശം 200 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് പാൻ‌ജിയ വിഘടിച്ച് അറ്റ്ലാന്റിക് സമുദ്രം (Atlantic Ocean) രൂപപ്പെട്ടത് സമാനമായ സമുദ്രവ്യാപന പ്രക്രിയയിലൂടെയാണ്, അവിടെ മധ്യ അറ്റ്ലാന്റിക് റിഡ്ജ് (Mid-Atlantic Ridge) എന്ന പേരിൽ ഒരു പുതിയ കടൽത്തട്ട് നിരന്തരം രൂപപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ചെങ്കടലും (Red Sea) ഏഡൻ ഉൾക്കടലും (Gulf of Aden) ഇതേ രീതിയിൽ രൂപപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പുതിയ സമുദ്രതടങ്ങളാണ്.

മലപ്പണ്ടാരം

Posted on July 10, 2025July 10, 2025 by Rajesh Odayanchal

കേരളത്തിന്റെ കിഴക്കൻ മലയോര മേഖലകളായ കൊല്ലം, പത്തനംതിട്ട കേരളത്തിലെ കിഴക്കൻ മലയോര മേഖലകളിൽ അധിവസിക്കുന്ന ഒരു ആദിവാസി സമൂഹമാണ് മലപണ്ടാരം (Malapandaram) അഥവാ മലൈ പണ്ടാരം. പ്രാഥമികമായി കൊല്ലം, പത്തനംതിട്ട ജില്ലകളിലാണ് ഇവരെ കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നതെങ്കിലും, കോട്ടയം, ഇടുക്കി ജില്ലകളിലും ഇവരുടെ സാന്നിധ്യമുണ്ട്. കേരളത്തിലെ പ്രത്യേകമായി ദുർബലരായ ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളിൽ (Particularly Vulnerable Tribal Group – PVTG) ഒന്നായാണ് മലപണ്ടാരങ്ങളെ കണക്കാക്കുന്നത്.

ഇവരുടെ ഭാഷ തമിഴിൽ നിന്നും മലയാളത്തിൽ നിന്നുമുള്ള ശൈലികൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സവിശേഷമായ ഒരു ഭാഷയാണ്. തമിഴ്, മലയാളം ശൈലികൾ കലർന്ന ഒരു സ്വതന്ത്ര ഭാഷതന്നെയാണിത്. സംസ്ഥാന പട്ടികവർഗീയ പട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെടുന്ന ഈ വിഭാഗം തമിഴ്‌നാട്ടിലേക്കും വ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇവരുടെ ആകെ ജനസംഖ്യ ഏകദേശം 1600–1700 വരെയാണെന്നാണ് സർക്കാർ കണക്ക്.

ഭാഷയും സംസ്കാരവും

മലൈപണ്ടാരങ്ങൾ സംസാരിക്കുന്ന ഭാഷ മലയാളം, തമിഴ് ഭാഷകളുമായി ബന്ധമുള്ള, എന്നാൽ ഉരുത്തിരിഞ്ഞതും മാത്രം നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു ഡ്രാവിഡൻ ഉപഭാഷയാണ്. ഇത് മൗഖിക പാരമ്പര്യത്തിലൂടെ മാത്രം നിലനിർത്തപ്പെടുന്നു. എഴുത്തുപ്രതിഷ്ഠ ഇല്ലാത്തതിനാൽ ഈ ഭാഷ വംശപരമ്പരാഗതമായ രീതിയിൽ മാത്രമേ നിലനിൽക്കുന്നുള്ളൂ.

സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക ഘടന

മലപണ്ടാരങ്ങൾ പരമ്പരാഗതമായി നാടോടി വനവാസികളാണ് (nomadic forest dwellers). ഇവർ കാടുകളിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന വിഭവങ്ങളെ ആശ്രയിച്ച് ജീവിക്കുന്നു. കുറച്ചുകാലം ഒരു സ്ഥലത്ത് തങ്ങിയ ശേഷം, വനേതര ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ (Non-Timber Forest Products – NTFP) ശേഖരിക്കുന്നതിനായി മറ്റൊരു സ്ഥലത്തേക്ക് മാറുന്നതാണ് ഇവരുടെ രീതി. ചരിത്രപരമായി, തിരുവിതാംകൂർ കാലഘട്ടത്തിൽ വനേതര ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ ശേഖരിക്കുന്നതിൽ മലപണ്ടാരങ്ങൾ പ്രഗത്ഭരായിരുന്നു. ഉപജീവനത്തിനും വ്യാപാരത്തിനും ഇവർ ഇത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആവശ്യവസ്തുക്കൾക്കായി വ്യാപാരികളുമായി വനവിഭവങ്ങൾ കൈമാറുന്ന പതിവും ഇവർക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോഴും ഉപജീവനത്തിനായി ഇവർ വനവിഭവങ്ങളെയാണ് പ്രധാനമായും ആശ്രയിക്കുന്നത്.

ഇത്തരത്തിൽ പ്രദേശങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഇവരുടെ കൂട്ടായ്മകളെ ‘കൂട്ടം’ എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ഓരോ കൂട്ടത്തിനും ഒരു തലവനുണ്ടാകും, ഇദ്ദേഹത്തെ ‘മുട്ടുകാണി’ എന്ന് വിളിക്കുന്നു. മുട്ടുകാണിക്ക് സാമൂഹികവും ആചാരപരവുമായ കാര്യങ്ങളിൽ പ്രധാന പങ്കുണ്ട്. ഇദ്ദേഹം സാമൂഹിക-പരമ്പരാഗത പ്രശ്നങ്ങൾ തീരുമാനിക്കുകയും ആചാരങ്ങൾ നിർവഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ആധിപത്യ വ്യവസ്ഥയല്ല; ആത്മനിർണ്ണയം, വ്യക്തിഗത സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നിവയെ അടിസ്ഥമാക്കിയ ജീവിതശൈലിയാണ്. വിവാഹം, കുടുംബം എന്നീ സ്ഥാപനങ്ങൾ കൂടുതൽ സാവകാശവുമായിട്ടാണ് ഇവിടെയുണ്ട്. ബന്ധങ്ങൾ ലളിതവും തങ്ങൾക്കിഷ്ടാനുസൃതവുമായിരിക്കും. ചരിത്രപരമായി, ഇവർ തടിയിതര വനഉൽപ്പന്നങ്ങൾ (മധു, തേൻ, കറിയുണ്ണി, വേരുകൾ, ഔഷധ സസ്യങ്ങൾ) ശേഖരിച്ച് അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങൾക്കായി വ്യാപാരികളുമായി കൈമാറ്റം നടത്തിയിരുന്നു. ഇന്നും ഇവർ വനവിഭവങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചാണ് ജീവിക്കുന്നത്.

ആചാരങ്ങൾ, വിശ്വാസങ്ങൾ

മലൈപണ്ടാരങ്ങൾക്ക് സ്വന്തം ആചാരങ്ങളും ആരാധനാ രീതികളുമുണ്ട്. വനത്തെ ആശ്രയിച്ചുള്ള ജീവിതം മൂലം, ഇവർക്ക് പരിസ്ഥിതി വിജ്ഞാനത്തിന്റെ വലിയ നിക്ഷേപമുണ്ട്. എന്നാൽ, ഇവരുടെ സാംസ്കാരിക പാരമ്പര്യങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്താൻ വ്യവസ്ഥാപിതമായ പ്രയത്നങ്ങൾ കുറവാണ്. മലയ്ക്കു ചേർന്നുള്ള ആത്മാവുകൾ, വനദേവതകൾ, പൂർവ്വികന്മാരുടെ ആത്മാവുകൾ എന്നിവയെ ആരാധിക്കുന്നത് മൂലമാകുന്ന ആനിമിസ്റ്റിക് വിശ്വാസമാണ് മൈലൈപണ്ടാരങ്ങളുടെ പ്രധാന മതവിശ്വാസം. ചില വൈദ്യപരിപാടികൾ, ആചാരങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്ക് തുള്ളൽ, താലവെട്ടം തുടങ്ങിയ അവസ്ഥകളും ഉൾപ്പെടും.

വിദ്യാഭ്യാസവും വികസനവും

സാക്ഷരതാ നിരക്ക് വളരെ താഴ്ന്ന നിലയിലാണ്. സമൂഹത്തിന് സ്വന്തമായി വിദ്യാഭ്യാസ സൗകര്യങ്ങൾ ഇല്ലാത്തതിനാൽ, ഒരു സാക്ഷര തലമുറ രൂപപ്പെടുത്താൻ സർക്കാർ സംഘടനകളുടെ ഇടപെടൽ ആവശ്യമാണ്. മലയാളം ഭാഷാപരമായി പിന്നോക്കത്വം, കൈമാറാവുന്ന പഠനരീതിയുടെ അഭാവം, കുടിവെള്ളത്തിന്റെയും ശുചിത്വത്തിന്റെയും അഭാവം, ജനിതക രോഗങ്ങൾ, കുട്ടികൾക്കുള്ള പോഷണക്കുറവ് എന്നിവ പ്രധാന വെല്ലുവിളികളാണ്. ഭൂരിഭാഗം കുട്ടികൾ സ്കൂളിൽ പോകാറില്ല. പല സ്ഥലങ്ങളിലും ഇവരെ നിർബന്ധിതമായി കുടിയേറ്റിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഉപജീവന മാർഗങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വനനശീകരണം മൂലം ജീവിതവിഭവങ്ങൾ കുറയുന്നു. ആധുനിക വികസന പദ്ധതികളിൽ നിന്ന് പിന്നോക്കം നിൽക്കുന്നു. രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടാത്ത സാംസ്കാരിക പാരമ്പര്യം. ഇവയൊക്കെ കൊണ്ട് ഇന്നും ഏറെ പിന്നിലാണ് മലപ്പണ്ടാരം എന്ന ആദിവാസി ജനത.

ജനസംഖ്യാപരമായ വിവരങ്ങൾ

നിലവിലെ കണക്കുകൾ പ്രകാരം മലപണ്ടാരം സമുദായത്തിൽ 514 കുടുംബങ്ങളിലായി മൊത്തം 1662 പേരാണുള്ളത്. ഇവരുടെ ശരാശരി കുടുംബ വലുപ്പം 3.23 ആണ്, ഇത് സംസ്ഥാന ശരാശരിയെക്കാൾ വളരെ കുറവാണ്. ജനസംഖ്യയിൽ 821 പുരുഷന്മാരും 841 സ്ത്രീകളും ഉൾപ്പെടുന്നു, ഇത് ലിംഗാനുപാതം 1000 പുരുഷന്മാർക്ക് 1024 സ്ത്രീകൾ എന്ന നിലയിൽ സ്ത്രീകളുടെ എണ്ണം കൂടുതലാണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ഏകദേശം 97% മലപണ്ടാരം കുടുംബങ്ങളും കൊല്ലം, പത്തനംതിട്ട ജില്ലകളിലാണ് താമസിക്കുന്നത്. ബാക്കിയുള്ളവർ കോട്ടയം, ഇടുക്കി ജില്ലകളിലായി വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു. ഇവരുടെ ജനസംഖ്യ 16 ഗ്രാമപഞ്ചായത്തുകളിലും ഒരു മുനിസിപ്പാലിറ്റിയിലുമായി വിതരണം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. കൊല്ലം ജില്ലയിലെ പിറവന്തൂർ, ആര്യങ്കാവ്, പത്തനംതിട്ട ജില്ലയിലെ റാന്നി, പെരുനാട്, സീതത്തോട്, അരുവാപ്പുലം എന്നീ ഗ്രാമപഞ്ചായത്തുകളിലാണ് മലപണ്ടാരങ്ങൾ കൂടുതലായി വസിക്കുന്നത്.

നിലവിലെ അവസ്ഥ

സാക്ഷരതയുടെ കാര്യത്തിൽ മലപണ്ടാരം സമുദായം ഇപ്പോഴും പിന്നിലാണ്. നടപ്പിലാക്കിയ വികസന പദ്ധതികൾക്ക് ഇവരിൽ ഒരു സാക്ഷര തലമുറയെ വാർത്തെടുക്കാൻ വേണ്ടത്ര സഹായകമായിട്ടില്ല. വനവിഭവങ്ങളെ അമിതമായി ആശ്രയിക്കുന്നത് കാലക്രമേണ വെല്ലുവിളിയാകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ഇവരുടെ ഉപജീവനമാർഗ്ഗങ്ങൾ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനും സാമൂഹികമായി ഉന്നതിയിലെത്തിക്കുന്നതിനും പ്രത്യേകമായ, സമൂഹം കേന്ദ്രീകൃതമായ പദ്ധതികൾ ആവശ്യമാണ്. വിദ്യാഭ്യാസപരമായ മുന്നേറ്റങ്ങളും ആധുനിക സാമൂഹിക ധാരകളുമായുള്ള സംയോജനവും ഈ സമുദായത്തിന്റെ ഭാവിക്ക് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

അന്താരാഷ്ട്ര ഗവേഷണങ്ങൾ

ആൻഥ്രോപോളജിസ്റ്റുകൾ ബ്രിട്ടീഷ് കൊളോണിയൽ കാലം മുതൽ മലൈപണ്ടാരത്തെക്കുറിച്ച് പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. ബ്രിട്ടീഷ് എഥ്നോഗ്രാഫർ എഡ്ഗർ തർസ്റ്റൺ (1912), ആൻഥ്രോപോളജിസ്റ്റ് ബ്രയാൻ മോറിസ് (1980-കൾ) തുടങ്ങിയവർ ഇവരുടെ സാമൂഹിക ഘടന, ഭാഷ, ജീവിതരീതികൾ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

വികസന ആവശ്യകതകൾ

മലപണ്ടാരം സമൂഹത്തിന്റെ സാംസ്കാരിക തനിമ നിലനിർത്തിക്കൊണ്ട്, അവരുടെ ജീവിതനിലവാരം ഉയർത്തുന്നതിനുള്ള സമഗ്രമായ ഇടപെടലുകളാണ് ഇനി വേണ്ടത്. ഇവരുടെ സംസ്‌കാരവും ജീവിതരീതിയും സംരക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടതിന്റെ അത്യാവശ്യം ഉയർന്നിരിക്കുന്നു. അതിനായി അവരെ ‘പുതിയതിലേക്കു അടിച്ചമർത്തുന്നതിനുപകരം’, അവർക്ക് യോജിച്ച ശൈലിയിലുള്ള വികസന മാർഗങ്ങൾ കണ്ടെത്തുകയും നടപ്പാക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.

വനം വിഭവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി സ്വയം ജോലി സാധ്യതകൾ ഒരുക്കുക
ഭൂപ്രദേശം അവകാശപ്പെടുത്തി നൽകുക
പ്രാഥമിക ആരോഗ്യ ക്യാമ്പുകൾ, മൊബൈൽ ഹെൽത്ത് യൂണിറ്റുകൾ
മാതൃഭാഷ അധിഷ്ഠിത വിദ്യാഭ്യാസ പദ്ധതി
സാമൂഹിക സംരംഭങ്ങളിലൂടെ സ്ത്രീ ശാക്തീകരണം
യാഥാസ്ഥിതിക രീതികളിൽ മാറ്റം വരുത്താത്ത, അവരുടെ സംസ്‌കാരപരമായ സ്വത്വം സംരക്ഷിക്കുന്നതിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള പദ്ധതി

കേരളത്തിലെ രണ്ട് പ്രമുഖ ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളാണ് മല അരയന്മാരും മലപണ്ടാരങ്ങളും. ഇവരെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ വിവരങ്ങളും ശബരിമലയുമായുള്ള ബന്ധവും താഴെക്കൊടുക്കുന്നു.

മല അരയന്മാരും മലപണ്ടാരങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം

മല അരയന്മാരും മലപണ്ടാരങ്ങളും കേരളത്തിലെ വ്യത്യസ്ത ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളാണ്. അവർക്ക് നേരിട്ട് അടുത്ത ബന്ധങ്ങളുള്ളതായി ഔദ്യോഗിക രേഖകളോ പഠനങ്ങളോ വ്യക്തമാക്കുന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും, ഇരുവിഭാഗങ്ങളും കേരളത്തിലെ മലയോര മേഖലകളിൽ ജീവിക്കുന്നവരാണ്.

മല അരയൻ: ഇടുക്കി, കോട്ടയം ജില്ലകളിലാണ് മല അരയന്മാരെ പ്രധാനമായും കാണപ്പെടുന്നത്. ചരിത്രപരമായി ഇവർ കൃഷി, വേട്ടയാടൽ, വനവിഭവ ശേഖരണം എന്നിവയെ ആശ്രയിച്ചാണ് ജീവിച്ചിരുന്നത്. സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക, വിദ്യാഭ്യാസപരമായ കാര്യങ്ങളിൽ മറ്റ് പല ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളെക്കാളും മുന്നിലാണ് മല അരയന്മാർ. സർക്കാർ സർവീസുകളിലും മറ്റ് തൊഴിൽ മേഖലകളിലും മല അരയൻ വിഭാഗത്തിൽ നിന്നുള്ളവർ ധാരാളമുണ്ട്.
മലപണ്ടാരം: കൊല്ലം, പത്തനംതിട്ട ജില്ലകളിലാണ് മലപണ്ടാരങ്ങൾ പ്രധാനമായും കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇവരുടെ ജീവിതരീതി നാടോടിയാണ്, വനവിഭവ ശേഖരണമാണ് പ്രധാന ഉപജീവനമാർഗ്ഗം. ഇവർക്ക് തനതായ ഒരു ഭാഷയുണ്ട്, അത് ‘പണ്ടാരം ഭാഷ’ എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ബാഹ്യ ലോകവുമായി ആശയവിനിമയം നടത്താൻ ഇവർ മലയാളം ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. ഭൂരഹിതരായിരുന്ന മലപണ്ടാരം സമൂഹത്തിന് സർക്കാർ ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ കുടിൽ കെട്ടാനും മരച്ചീനി കൃഷി ചെയ്യാനുമായി ഭൂമി നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

ചുരുക്കത്തിൽ, ഇരു വിഭാഗങ്ങളും കേരളത്തിലെ ആദിവാസി സമൂഹത്തിന്റെ ഭാഗമാണെങ്കിലും, അവരുടെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ വിന്യാസം, ഉപജീവനമാർഗ്ഗങ്ങൾ, സാമൂഹിക ഘടന എന്നിവയിൽ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്. മല അരയന്മാർ കൂടുതൽ സ്ഥിരമായ വാസസ്ഥലങ്ങളിൽ താമസിക്കുമ്പോൾ, മലപണ്ടാരങ്ങൾ നാടോടി ജീവിതം നയിക്കുന്നു.

ശബരിമലയുമായുള്ള ബന്ധം

ശബരിമല ക്ഷേത്രവുമായി മല അരയന്മാർക്ക് ശക്തമായ ചരിത്രപരവും ആചാരപരവുമായ ബന്ധമുണ്ടെന്ന് ചില പഠനങ്ങളും വാദങ്ങളും നിലവിലുണ്ട്. എന്നാൽ, മലപണ്ടാരങ്ങൾക്ക് ശബരിമലയുമായി നേരിട്ടുള്ള, ആഴത്തിലുള്ള ബന്ധങ്ങളുള്ളതായി ഔദ്യോഗികമായോ അക്കാദമികമായോ സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ ലഭ്യമല്ല.

മല അരയന്മാരും ശബരിമലയും:

ചരിത്രപരമായ അവകാശവാദങ്ങൾ: മല അരയ ഗോത്ര വിഭാഗക്കാർക്ക് ശബരിമല ക്ഷേത്രവുമായി ദീർഘകാലത്തെ ബന്ധമുണ്ടെന്നും, 19-ാം നൂറ്റാണ്ട് വരെ ക്ഷേത്രത്തിലെ പ്രധാന ആചാരങ്ങൾ നടത്തിയിരുന്നത് തങ്ങളുടെ പൂർവ്വികരായിരുന്നുവെന്നും അവർ അവകാശപ്പെടുന്നു. പിന്നീട് പന്തളം രാജകുടുംബവും താഴ്മൺ മഠം തന്ത്രി കുടുംബവും ചേർന്ന് തങ്ങളെ അവിടെനിന്ന് പുറത്താക്കിയെന്ന് അവർ പറയുന്നു.
ആചാരപരമായ പങ്കാളിത്തം: അയ്യപ്പൻ്റെ ജനനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചില ഐതിഹ്യങ്ങളുമായി മല അരയന്മാർക്ക് ബന്ധമുണ്ട്. അയ്യപ്പൻ ചോളന്മാരുമായി യുദ്ധം ചെയ്തപ്പോൾ മല അരയന്മാർ അദ്ദേഹത്തെ സഹായിച്ചു എന്നും, അയ്യപ്പൻ ഇവരെ സംഘടിപ്പിച്ച് ശക്തമായ ഒരു സമൂഹം രൂപീകരിച്ചു എന്നും ചില മല അരയകഥകൾ വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ട്.
പൊന്നമ്പലമേടും മകരവിളക്കും: മകരവിളക്ക് തെളിയിക്കുന്ന പൊന്നലമ്പലമേട് മല അരയന്മാരുടെ പരമ്പരാഗത ഭൂമിയാണെന്നും, മകരവിളക്ക് തെളിയിക്കുന്ന ആചാരം തങ്ങളുടെ പൂർവ്വികർക്ക് അവകാശപ്പെട്ടതായിരുന്നുവെന്നും മല അരയന്മാർ വാദിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇത് ദേവസ്വം ബോർഡ് അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ല.
നിലവിലെ സ്ഥിതി: മല അരയന്മാർ തങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾ പുനഃസ്ഥാപിക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ട് നിയമപരമായും സാമൂഹികപരമായും പലപ്പോഴും രംഗത്ത് വന്നിട്ടുണ്ട്. ശബരിമല ക്ഷേത്രം 12-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ സ്ഥാപിതമായതാണെന്നും 1950 മുതൽ തിരുവിതാംകൂർ ദേവസ്വം ബോർഡിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലാണെന്നും അവർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു.

മലപണ്ടാരങ്ങളും ശബരിമലയും:

മലപണ്ടാരം സമുദായത്തിന് ശബരിമലയുമായി നേരിട്ടുള്ള, ആചാരപരമായ ബന്ധങ്ങളുള്ളതായി ഔദ്യോഗികമായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. “Peaceful Societies” എന്ന വെബ്സൈറ്റിലെ ഒരു ലേഖനത്തിൽ, മലപണ്ടാരങ്ങൾ ഹൈന്ദവ മതപരമായ ഉത്സവങ്ങളിൽ സാധാരണയായി പങ്കെടുക്കാറില്ല എന്നും, അവർക്ക് അവരുടേതായ പ്രത്യേക ആചാരങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളുമുണ്ടെന്നും പറയുന്നുണ്ട്. 2011-ൽ ശബരിമലയിൽ നടന്ന പുല്ലുമേട് ദുരന്തവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് മലപണ്ടാരങ്ങൾക്ക് പങ്കുണ്ടോ എന്ന അന്വേഷണത്തിൽ, അവർ അത്തരം തീർത്ഥാടനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടില്ല എന്ന് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.

ചുരുക്കത്തിൽ, മല അരയന്മാർ ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലും ആചാരങ്ങളിലും തങ്ങൾക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ടെന്ന് വാദിക്കുമ്പോൾ, മലപണ്ടാരങ്ങൾ പൊതുവെ ഹൈന്ദവ തീർത്ഥാടനങ്ങളിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കുന്നവരാണ്.

കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകൾ: നേട്ടങ്ങളും കോട്ടങ്ങളും

Posted on July 9, 2025July 9, 2025 by Rajesh Odayanchal

കേരളം, ഇന്ത്യയുടെ തെക്കേ അറ്റത്തുള്ള മനോഹരമായ ഈ സംസ്ഥാനം, പലപ്പോഴും “ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട്” എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ, ഈ സൗന്ദര്യത്തിനപ്പുറം, കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹിക-രാഷ്ട്രീയ മണ്ഡലത്തിൽ പണിമുടക്കുകൾക്ക് ഒരു സുപ്രധാന സ്ഥാനമുണ്ട്. പതിറ്റാണ്ടുകളായി, വിവിധ ആവശ്യങ്ങൾ ഉന്നയിച്ചുകൊണ്ട് നടത്തുന്ന പണിമുടക്കുകൾ കേരളീയ സമൂഹത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തെയും സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയെയും കാര്യമായി സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. തൊഴിലാളിവർഗ്ഗ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ശക്തിദുർഗ്ഗമെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന കേരളത്തിൽ, പണിമുടക്കുകൾ കേവലം ഒരു സമരമാർഗ്ഗം എന്നതിലുപരി ഒരു സാംസ്കാരിക പ്രതിഭാസമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ, ഈ പണിമുടക്കുകൾ സമൂഹത്തിന് യഥാർത്ഥത്തിൽ ഗുണകരമാണോ, അതോ ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളാണോ നടത്തുന്നത് എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു ആഴത്തിലുള്ള വിശകലനം ആവശ്യമാണ്. ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളുടെയും യുക്തിസഹമായ വാദഗതികളുടെയും പിൻബലത്തിൽ, കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകളുടെ വിവിധ വശങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണെന്നു നോക്കാം.

പണിമുടക്കുകളുടെ ചരിത്രപരമായ വേരുകൾ കേരളത്തിൽ

കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകളുടെ ചരിത്രം ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യസമരകാലഘട്ടത്തോടും തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ വളർച്ചയോടും അഭേദ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ പകുതിയിൽ, ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിൻ കീഴിലും നാട്ടുരാജ്യങ്ങളുടെ ഭരണത്തിലും തൊഴിലാളികൾ അതിശക്തമായ ചൂഷണങ്ങൾക്ക് വിധേയരായിരുന്നു. കുറഞ്ഞ കൂലി, ദീർഘനേരത്തെ ജോലി, മോശം തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങൾ, സാമൂഹിക വിവേചനം എന്നിവ സാധാരണമായിരുന്നു. ഇതിനെതിരെ തൊഴിലാളികൾ സംഘടിക്കാനും ശബ്ദമുയർത്താനും തുടങ്ങി.

ആദ്യകാല പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ: കേരളത്തിലെ ആദ്യകാല തൊഴിലാളി സമരങ്ങൾക്ക് ഉദാഹരണമായി ആലപ്പുഴയിലെ കയർ തൊഴിലാളി സമരങ്ങളെയും കർഷക പ്രക്ഷോഭങ്ങളെയും ചൂണ്ടിക്കാട്ടാം. 1920-കളിലും 30-കളിലും ആലപ്പുഴയിലെ കയർ ഫാക്ടറി തൊഴിലാളികൾ മെച്ചപ്പെട്ട കൂലിക്കും തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങൾക്കുമായി നടത്തിയ സമരങ്ങൾ ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു. ഇവ പലപ്പോഴും രക്തരൂഷിതമായ ഏറ്റുമുട്ടലുകളിൽ കലാശിച്ചു.
കർഷക സമരങ്ങൾ: മലബാറിലെ കർഷക പ്രക്ഷോഭങ്ങളും (ഉദാഹരണത്തിന് മൊറാഴ സമരം, കയ്യൂർ സമരം) പുന്നപ്ര-വയലാർ സമരവും കേരളത്തിലെ തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് വലിയ പ്രചോദനമായി. ഈ സമരങ്ങൾ ചൂഷണത്തിനെതിരെയുള്ള തൊഴിലാളികളുടെയും കർഷകരുടെയും ചെറുത്തുനിൽപ്പിന്റെ പ്രതീകങ്ങളായി മാറി. അവ കേവലം സാമ്പത്തിക ആവശ്യങ്ങൾക്കുവേണ്ടി മാത്രമല്ല, സാമൂഹിക നീതിക്കും രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങൾക്കും വേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടങ്ങളായിരുന്നു.
കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ സ്വാധീനം: കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ വളർച്ച കേരളത്തിലെ തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങളെ കൂടുതൽ ശക്തിപ്പെടുത്തി. തൊഴിലാളികളെയും കർഷകരെയും സംഘടിപ്പിച്ച് അവരുടെ അവകാശങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ശബ്ദമുയർത്തുന്നതിൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾ ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു. 1957-ൽ ഇ.എം.എസ്. നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സർക്കാർ അധികാരത്തിൽ വന്നതോടെ തൊഴിലാളി സൗഹൃദ നിയമനിർമ്മാണങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചത് പണിമുടക്കുകൾക്ക് നിയമപരമായ ഒരു സാധുതയും സാമൂഹികാംഗീകാരവും നേടിക്കൊടുത്തു.

ഈ ചരിത്രപരമായ പശ്ചാത്തലം പരിശോധിക്കുമ്പോൾ, പണിമുടക്കുകൾ കേരളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടത് കേവലം അനാവശ്യമായ ബഹളങ്ങളായിട്ടല്ല, മറിച്ച് ചൂഷണങ്ങൾക്കെതിരെ ശബ്ദമുയർത്താനും അടിസ്ഥാനപരമായ അവകാശങ്ങൾ നേടിയെടുക്കാനുമുള്ള തൊഴിലാളികളുടെ ന്യായമായ പോരാട്ടങ്ങളായിട്ടാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

പണിമുടക്കുകളുടെ നേട്ടങ്ങൾ: ഒരു വിശകലനം

പണിമുടക്കുകൾക്ക് സമൂഹത്തിൽ കാര്യമായ ദോഷഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവ ചില ചരിത്രപരമായ നേട്ടങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട് എന്ന് നിഷേധിക്കാനാകില്ല.

തൊഴിലാളി അവകാശ സംരക്ഷണം: പണിമുടക്കുകൾ തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിൽ നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചു. ന്യായമായ കൂലി, മെച്ചപ്പെട്ട തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങൾ, നിശ്ചിത ജോലി സമയം, സാമൂഹിക സുരക്ഷാ പദ്ധതികൾ (പെൻഷൻ, ഗ്രാറ്റുവിറ്റി തുടങ്ങിയവ) എന്നിവ നേടിയെടുക്കുന്നതിൽ പണിമുടക്കുകൾക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ട്. യൂണിയൻ രൂപീകരിക്കാനും കൂട്ടായി വിലപേശാനുമുള്ള അവകാശം നേടിയെടുത്തത് തൊഴിലാളികളുടെ വലിയ വിജയമാണ്.
സാമൂഹിക നീതി ഉറപ്പാക്കൽ: ജാതിയുടെയും മതത്തിന്റെയും പേരിൽ നിലനിന്നിരുന്ന വിവേചനങ്ങൾക്കെതിരെ ശബ്ദമുയർത്താനും സാമൂഹിക നീതി ഉറപ്പാക്കാനും പണിമുടക്കുകൾക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. തൊഴിൽ മേഖലയിലെ അസമത്വങ്ങൾക്കെതിരെ പോരാടി എല്ലാവർക്കും തുല്യ അവസരങ്ങൾ ഉറപ്പാക്കാൻ പണിമുടക്കുകൾ ഒരു ഉപാധിയായി വർത്തിച്ചു.
സർക്കാർ നയങ്ങളിൽ സ്വാധീനം: പണിമുടക്കുകൾ പലപ്പോഴും സർക്കാരുകളെ തൊഴിലാളി സൗഹൃദ നയങ്ങൾ രൂപീകരിക്കാൻ നിർബന്ധിതരാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, കേരളത്തിൽ നടപ്പിലാക്കിയ ഭൂപരിഷ്കരണ നിയമം, മിനിമം വേതനം, തൊഴിൽ നിയമങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും സമരങ്ങളുടെയും ഫലമാണ്. ഇവ കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക മേഖലയിൽ വലിയ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തി.
തൊഴിലാളികളുടെ ഐക്യം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു: പണിമുടക്കുകൾ തൊഴിലാളികൾക്കിടയിൽ ഐക്യവും സഹകരണവും വളർത്താൻ സഹായിക്കുന്നു. ഒരു പൊതു ആവശ്യത്തിനായി ഒരുമിച്ച് നിൽക്കുന്നത് അവരുടെ സംഘടിത ശക്തി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് ചൂഷണങ്ങളെ ചെറുക്കാനും തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നേടിയെടുക്കാനും അവരെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു.
സാമൂഹിക മാറ്റത്തിനുള്ള ഉപാധി: ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ, പണിമുടക്കുകൾ സമൂഹത്തിൽ വലിയ മാറ്റങ്ങൾക്ക് വഴിവെച്ചിട്ടുണ്ട്. അടിയന്തിര പ്രാധാന്യമുള്ള സാമൂഹിക പ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ ക്ഷണിക്കാനും അവയ്ക്ക് പരിഹാരം കാണാനും പണിമുടക്കുകൾ ഒരു ഉപകരണമായി വർത്തിക്കുന്നു.

ഈ നേട്ടങ്ങൾ പണിമുടക്കുകളുടെ ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം വ്യക്തമാക്കുന്നു. എന്നാൽ, ഇവയുടെ പിന്നിലെ ബലപ്രയോഗത്തിന്റെയും ജനങ്ങൾക്ക് നേരിടേണ്ടി വരുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകളുടെയും വശം കാണാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ല.

പണിമുടക്കുകളുടെ ദോഷഫലങ്ങൾ: ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ

നേട്ടങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ പോലും, കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകൾ പലപ്പോഴും സമൂഹത്തിന് വലിയ ദോഷഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുകയും ജനദ്രോഹപരമായി മാറുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

സാമ്പത്തിക നഷ്ടം: പണിമുടക്കുകൾ സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് കനത്ത ആഘാതമാണ് ഏൽപ്പിക്കുന്നത്. വ്യവസായശാലകളുടെ ഉത്പാദനം നിലയ്ക്കുകയും വ്യാപാര സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് വരുമാനം നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നത് പതിവാണ്. ടൂറിസം, കയറ്റുമതി തുടങ്ങിയ മേഖലകളിൽ ഇത് വലിയ തിരിച്ചടിയുണ്ടാക്കുന്നു. ഒറ്റ ദിവസത്തെ ഹർത്താൽ പോലും കോടിക്കണക്കിന് രൂപയുടെ നഷ്ടമാണ് സംസ്ഥാനത്തിന് വരുത്തിവെക്കുന്നത്.
പൊതുജനങ്ങൾക്ക് ദുരിതം: ഏറ്റവും വലിയ ദോഷവശം പൊതുജനങ്ങൾക്ക് നേരിടേണ്ടി വരുന്ന ദുരിതങ്ങളാണ്. ഗതാഗതം സ്തംഭിക്കുന്നത് രോഗികൾക്കും യാത്രക്കാർക്കും വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കുന്നു. സ്കൂളുകളും കോളേജുകളും അടച്ചിടുന്നത് വിദ്യാർത്ഥികളുടെ പഠനത്തെ ബാധിക്കുന്നു. ആശുപത്രികൾ, പാൽ വിതരണം, മരുന്ന് കടകൾ തുടങ്ങിയ അവശ്യ സേവനങ്ങൾ പോലും പലപ്പോഴും തടസ്സപ്പെടുന്നു. ഇത് പൗരന്മാരുടെ അടിസ്ഥാന അവകാശങ്ങളെ നിഷേധിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്.
കേരളത്തിന്റെ നിക്ഷേപ സൗഹൃദ അന്തരീക്ഷത്തിന് കോട്ടം: തുടർച്ചയായ പണിമുടക്കുകളും ഹർത്താലുകളും കേരളത്തിന്റെ നിക്ഷേപ സൗഹൃദ അന്തരീക്ഷത്തിന് വലിയ കോട്ടം വരുത്തിയിട്ടുണ്ട്. വ്യവസായികൾ പുതിയ നിക്ഷേപങ്ങൾ നടത്താൻ മടിക്കുന്നു. നിലവിലുള്ള വ്യവസായങ്ങൾ പോലും പ്രവർത്തനം നിർത്തി മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക് മാറുന്ന പ്രവണതയും കാണുന്നുണ്ട്. ഇത് തൊഴിലവസരങ്ങൾ കുറയ്ക്കുകയും സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയെ തടസ്സപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
അക്രമവും പൊതുമുതൽ നശിപ്പിക്കലും: പല പണിമുടക്കുകളും അക്രമങ്ങളിൽ കലാശിക്കുന്നത് പതിവാണ്. വാഹനങ്ങൾ തകർക്കുക, കടകൾ അടപ്പിക്കാൻ നിർബന്ധിക്കുക, പൊതുമുതൽ നശിപ്പിക്കുക തുടങ്ങിയ പ്രവൃത്തികൾ വ്യാപകമാണ്. ഇത് നിയമവാഴ്ചയെ വെല്ലുവിളിക്കുകയും സമൂഹത്തിൽ അരക്ഷിതാവസ്ഥ സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
വികസന പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് തടസ്സം: സർക്കാർ നടപ്പിലാക്കുന്ന വികസന പ്രവർത്തനങ്ങളെ പോലും പണിമുടക്കുകൾ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നു. നിർമ്മാണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ, റോഡ് പണികൾ, മറ്റ് അടിസ്ഥാന സൗകര്യ വികസനങ്ങൾ എന്നിവ മുടങ്ങുന്നത് പദ്ധതികളുടെ ചെലവ് വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും പൂർത്തീകരണത്തിന് കാലതാമസം വരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധത: ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ, പണിമുടക്കുകൾ ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധമായി മാറുന്നു. ഒരു ന്യൂനപക്ഷം തങ്ങളുടെ ആവശ്യം നേടിയെടുക്കാൻ വേണ്ടി ഭൂരിപക്ഷത്തെ ബന്ദിയാക്കുന്ന അവസ്ഥയാണിത്. പൊതുജനങ്ങൾക്ക് അഭിപ്രായം പറയാനോ പ്രതിഷേധിക്കാനോ ഉള്ള അവസരം നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നു.

“ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ കൊണ്ട് എന്താണു നേട്ടം?” – ഒരു വിചിന്തനം

“ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ കൊണ്ട് എന്താണു നേട്ടം?” എന്ന ചോദ്യം ഏറെ പ്രസക്തമാണ്. പ്രത്യക്ഷത്തിൽ, ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് യാതൊരു നേട്ടവുമില്ല എന്ന് തോന്നും. എന്നാൽ, പണിമുടക്കുകളിലൂടെ നടക്കുന്ന ഇത്തരം പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ പിന്നിൽ ചില സംഘടനാപരമായ ലക്ഷ്യങ്ങളും രാഷ്ട്രീയ നേട്ടങ്ങളും ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കൽ: അക്രമങ്ങളും പൊതുജനത്തിന് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കുന്ന പ്രവൃത്തികളും മാധ്യമങ്ങളുടെയും പൊതുസമൂഹത്തിന്റെയും ശ്രദ്ധ വേഗത്തിൽ ആകർഷിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു. തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ വേഗത്തിൽ അധികാരികളുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെടുത്താൻ ഇത് ഒരു വഴിയായി ചിലർ കാണുന്നു.
രാഷ്ട്രീയ ശക്തി പ്രകടനം: പണിമുടക്കുകൾ, പ്രത്യേകിച്ചും ഹർത്താലുകൾ, രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്ക് തങ്ങളുടെ സംഘടനാപരമായ ശക്തിയും ജനങ്ങളെ അണിനിരത്താനുള്ള കഴിവും പ്രദർശിപ്പിക്കാനുള്ള വേദികളാണ്. ഇത് എതിർ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്ക് ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് നൽകാനും തങ്ങളുടെ വോട്ടർമാരെ ഒന്നിപ്പിച്ചു നിർത്താനും സഹായിച്ചേക്കാം.
സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തൽ: പൊതുജനങ്ങൾക്ക് ദുരിതമുണ്ടാക്കി സർക്കാരിൽ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തുക എന്നത് പലപ്പോഴും പണിമുടക്കുന്നവരുടെ തന്ത്രമാണ്. ജനങ്ങൾ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നത് സർക്കാരിനെതിരെ ജനരോഷം ഉയർത്താനും അതുവഴി തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ അംഗീകരിക്കാൻ സർക്കാരിനെ പ്രേരിപ്പിക്കാനും ഇടയാക്കുമെന്നാണ് അവരുടെ കണക്കുകൂട്ടൽ.
യൂണിയൻ ശക്തി ഉറപ്പിക്കൽ: ഒരു യൂണിയനോ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയോ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്ന പണിമുടക്കുകളിൽ പങ്കെടുത്തേ മതിയാകൂ എന്നൊരു സാഹചര്യമുണ്ടാകുമ്പോൾ, അത് യൂണിയന്റെ മേധാവിത്വവും അംഗങ്ങൾക്കിടയിലെ അച്ചടക്കവും ഉറപ്പിക്കുന്നു. അംഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ഭയവും അനുസരണയും വളർത്താൻ ഇത് സഹായിക്കും.
പ്രതിരോധം ഇല്ലാതാക്കൽ: കടകൾ അടപ്പിക്കുക, വാഹനങ്ങൾ തടയുക തുടങ്ങിയ അക്രമങ്ങൾ മറ്റ് ജനങ്ങൾ പ്രതിഷേധിക്കാനുള്ള സാധ്യതകളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു. സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരം കട തുറക്കാനോ യാത്ര ചെയ്യാനോ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർക്ക് അതിന് കഴിയാത്ത അവസ്ഥ വരുന്നു. ഇത് സമരത്തിന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങളോട് യോജിക്കാത്തവരെ നിശബ്ദരാക്കുന്നു.

ഈ “നേട്ടങ്ങൾ” എല്ലാം ഹ്രസ്വകാലവും താൽക്കാലികവുമാണ്. ദീർഘകാലാടിസ്ഥാനത്തിൽ, ഇത്തരം ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ പൊതുജനങ്ങളുടെ വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും ക്ഷണിച്ചുവരുത്തുകയും ആത്യന്തികമായി പ്രസ്തുത രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയുടെയോ യൂണിയന്റെയോ വിശ്വാസ്യത തകർക്കുകയും ചെയ്യും. ജനങ്ങളെ ബന്ദിയാക്കിയുള്ള സമരങ്ങൾക്ക് ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തിൽ വലിയ സ്വീകാര്യത ലഭിക്കില്ല.

കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകളുടെ സമീപകാല പ്രവണതകൾ

കഴിഞ്ഞ ഏതാനും പതിറ്റാണ്ടുകളായി കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകളുടെ സ്വഭാവത്തിൽ ചില മാറ്റങ്ങൾ പ്രകടമാണ്.

ഹർത്താലുകളുടെ വർദ്ധനവ്: ഒരു കാലത്ത് അപൂർവ്വമായിരുന്ന ഹർത്താലുകൾ ഇപ്പോൾ സർവ്വസാധാരണമായിരിക്കുന്നു. ചെറിയ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പോലും ഹർത്താൽ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നത് ജനജീവിതം ദുസ്സഹമാക്കി. കോടതി ഇടപെടലുകൾ ഉണ്ടായിട്ടുപോലും ഹർത്താലുകൾക്ക് കാര്യമായ കുറവില്ല.
രാഷ്ട്രീയ പണിമുടക്കുകൾ: തൊഴിലാളി ആവശ്യങ്ങൾക്കപ്പുറം രാഷ്ട്രീയപരമായ കാരണങ്ങൾക്കുവേണ്ടി നടത്തുന്ന പണിമുടക്കുകൾ വർദ്ധിച്ചു. ഇത് പലപ്പോഴും സാധാരണക്കാരെ കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടിലാക്കി.
സ്വാഭാവിക പണിമുടക്കുകളുടെ കുറവ്: തൊഴിലാളികളുടെ യഥാർത്ഥ പ്രശ്നങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള സ്വാഭാവിക പണിമുടക്കുകൾക്ക് പകരം, രാഷ്ട്രീയ പ്രേരിതവും ആസൂത്രിതവുമായ പണിമുടക്കുകളാണ് കൂടുതലും നടക്കുന്നത്.
ഓൺലൈൻ പ്രതിഷേധങ്ങളുടെ വളർച്ച: സോഷ്യൽ മീഡിയയുടെ വരവോടെ, പണിമുടക്കുകൾക്കും ഹർത്താലുകൾക്കും എതിരെ ഓൺലൈനിൽ പ്രതിഷേധങ്ങൾ ഉയരാൻ തുടങ്ങി. ഇത് പണിമുടക്കുന്നവരെ കൂടുതൽ ജനകീയ വിചാരണയ്ക്ക് വിധേയരാക്കുന്നു.

പരിഹാരമാർഗ്ഗങ്ങൾ: മുന്നോട്ടുള്ള വഴി

കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രതിസന്ധിക്ക് പരിഹാരം കാണേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. ഇതിനായി താഴെ പറയുന്ന ചില നിർദ്ദേശങ്ങൾ പരിഗണിക്കാവുന്നതാണ്:

ചർച്ചയും സംവാദവും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക: തൊഴിൽ തർക്കങ്ങൾ, സാമൂഹിക പ്രശ്നങ്ങൾ എന്നിവ ചർച്ചകളിലൂടെയും സംവാദങ്ങളിലൂടെയും പരിഹരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുക. പണിമുടക്ക് അവസാനത്തെ ആയുധമായി മാത്രം കാണുക.
ബദൽ സമരമാർഗ്ഗങ്ങൾ: പൊതുജനങ്ങൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കാത്ത ബദൽ സമരമാർഗ്ഗങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. ധർണ്ണ, റാലി, പ്രകടനങ്ങൾ, നിവേദനങ്ങൾ തുടങ്ങിയ സമാധാനപരമായ പ്രതിഷേധങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകുക.
കർശനമായ നിയമനടപടികൾ: അക്രമങ്ങളെയും പൊതുമുതൽ നശിപ്പിക്കുന്നതിനെയും ഒരു കാരണവശാലും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കരുത്. അത്തരം പ്രവൃത്തികളിൽ ഏർപ്പെടുന്നവർക്കെതിരെ കർശനമായ നിയമനടപടികൾ സ്വീകരിക്കണം.
ഹർത്താൽ നിയന്ത്രണ നിയമം: ഹർത്താലുകൾക്ക് കർശനമായ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു നിയമം കൊണ്ടുവരുന്നത് പരിഗണിക്കാവുന്നതാണ്. അത്യാവശ്യ സാഹചര്യങ്ങളിൽ മാത്രം ഹർത്താൽ അനുവദിക്കുക.
ബോധവൽക്കരണം: പണിമുടക്കുകൾ സമൂഹത്തിനുണ്ടാക്കുന്ന ദോഷങ്ങളെക്കുറിച്ച് പൊതുജനങ്ങളെയും തൊഴിലാളികളെയും രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളെയും ബോധവൽക്കരിക്കുക.
ജനാധിപത്യപരമായ സമീപനം: തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ ഉന്നയിക്കാൻ ഓരോ പൗരനും അവകാശമുണ്ട്. എന്നാൽ, അത് മറ്റൊരാളുടെ അവകാശങ്ങളെ നിഷേധിച്ചുകൊണ്ട് ആകരുത്. സമരങ്ങൾ ജനാധിപത്യപരമായിരിക്കണം.
തൊഴിൽ തർക്ക പരിഹാര സംവിധാനങ്ങൾ ശക്തിപ്പെടുത്തുക: തൊഴിൽ തർക്കങ്ങൾ വേഗത്തിൽ പരിഹരിക്കാൻ കഴിയുന്ന കാര്യക്ഷമമായ സംവിധാനങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കുക. ലേബർ കമ്മീഷണർ ഓഫീസുകൾ, ട്രിബ്യൂണലുകൾ എന്നിവ ശക്തിപ്പെടുത്തുക.

കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകൾക്ക് ഒരു സങ്കീർണ്ണമായ ചരിത്രമുണ്ട്. തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശങ്ങൾ നേടിയെടുക്കുന്നതിലും സാമൂഹിക നീതി ഉറപ്പാക്കുന്നതിലും അവ ഒരു കാലത്ത് നിർണ്ണായക പങ്ക് വഹിച്ചു എന്നത് ഒരു ചരിത്ര യാഥാർത്ഥ്യമാണ്. എന്നാൽ, കാലക്രമേണ, രാഷ്ട്രീയ താൽപ്പര്യങ്ങൾക്കും ശക്തിപ്രകടനങ്ങൾക്കും വേണ്ടി പണിമുടക്കുകൾ ദുരുപയോഗം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് സാധാരണമായി. ഇത് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയെ തടസ്സപ്പെടുത്തുകയും പൊതുജനജീവിതം ദുസ്സഹമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

പണിമുടക്കുകൾ ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത ഒരു സമരമാർഗ്ഗമായി തുടരുമ്പോഴും, അവ പൊതുജനങ്ങൾക്ക് ദുരിതമുണ്ടാക്കാത്ത രീതിയിൽ നടപ്പിലാക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. ചർച്ചയിലൂടെയും സംവാദത്തിലൂടെയും പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം കാണാൻ ശ്രമിക്കുകയും, അക്രമരഹിതവും ജനാധിപത്യപരവുമായ ബദൽ സമരമാർഗ്ഗങ്ങൾ അവലംബിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യമാണ്. കേരളം വികസനത്തിന്റെ പാതയിലേക്ക് മുന്നേറണമെങ്കിൽ, പണിമുടക്കുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രതിസന്ധികൾക്ക് ഒരു ശാശ്വത പരിഹാരം കാണേണ്ടതുണ്ട്. എങ്കിൽ മാത്രമേ, “ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട്” എന്ന വിശേഷണം കേരളത്തിന് എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും അന്വർത്ഥമാക്കാൻ കഴിയൂ.

നമ്മുടെ സഹോദരീസഹോദരന്മാർ

Posted on July 7, 2025July 13, 2025 by Rajesh Odayanchal

മനുഷ്യന്റെ പരിണാമം

മനുഷ്യൻ, അതായത് ഹോമോസാപ്പിയൻസ്, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളിലൂടെ നടന്ന പരിണാമ പ്രക്രിയയുടെ ഫലമാണ്. ആഫ്രിക്കയിൽ ഉത്ഭവിച്ച പുരാതന ഹോമിനിഡ് സ്പീഷീസുകളിൽ നിന്നാണ് നാം പരിണമിച്ചത്. കാലക്രമേണ, ഈ പൂർവ്വികർക്ക് ശാരീരികവും മാനസികവുമായ നിരവധി മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചു.

ഇതിൽ, രണ്ട് കാലിൽ നടക്കാനുള്ള കഴിവ് (bipedalism), തലച്ചോറിന്റെ വലുപ്പത്തിലുള്ള വർദ്ധനവ്, ഉപകരണങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാനും ഉപയോഗിക്കാനുമുള്ള കഴിവ്, സങ്കീർണ്ണമായ സാമൂഹിക ഘടനകൾ എന്നിവയെല്ലാം നിർണായകമായിരുന്നു. ഈ മാറ്റങ്ങൾ അവരെ അതിജീവനത്തിന് സഹായിക്കുകയും, ഒടുവിൽ ആധുനിക മനുഷ്യനായ ഹോമോസാപ്പിയൻസായി മാറാൻ ഇടയാക്കുകയും ചെയ്തു.

ഹോമോ സാപ്പിയൻസിനോടൊപ്പം മറ്റ് അഞ്ച് മനുഷ്യവർഗ്ഗങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ജീവിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ, മറ്റുള്ളവരുമായി പൊരുത്തപ്പെടാനുള്ള കഴിവ്, ബുദ്ധിശക്തി, പാരിസ്ഥിതിക ഘടകങ്ങൾ എന്നിവയുടെ സവിശേഷമായ ഒരു കൂടിച്ചേരൽ കാരണം നമ്മുടെ വർഗ്ഗം മാത്രമാണ് അതിജീവിച്ചത്. നിയാണ്ടർത്തലുകൾ (ഹോമോ നിയാണ്ടർത്തലെൻസിസ്), ഡെനിസോവൻസ്, ഹോമോ ഇറക്റ്റസ്, ഹോമോ ഹൈഡൽബെർജെൻസിസ്, ഹോമോ ഫ്ലോറേഷ്യൻസിസ് എന്നിവയായിരുന്നു ഈ വർഗ്ഗങ്ങൾ.

നിയാണ്ടർത്തലുകൾ (Homo neanderthalensis)

ശക്തരും തണുപ്പിനോട് നന്നായി ഇഴുകിച്ചേർന്നവരുമായിരുന്ന നിയാണ്ടർത്തലുകൾ ഏകദേശം 400,000 മുതൽ 40,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് യൂറോപ്പിലും പശ്ചിമേഷ്യയിലും ജീവിച്ചിരുന്നു. ഇവർക്ക് ഏകദേശം 1.50-1.75 മീറ്റർ ഉയരവും 64-82 കിലോഗ്രാം ഭാരവും ഉണ്ടായിരുന്നു. ആധുനിക മനുഷ്യരെ അപേക്ഷിച്ച് നീണ്ടതും താഴ്ന്നതുമായ തലയോട്ടിയും, കണ്ണിന് മുകളിൽ വ്യക്തമായ പുരികക്കൊടിയും ഇവരുടെ പ്രത്യേകതയായിരുന്നു. ഇവർക്ക് ആധുനിക മനുഷ്യരെക്കാൾ വലിയ തലച്ചോറുണ്ടായിരുന്നു (ശരാശരി 1500 ക്യുബിക് സെന്റിമീറ്റർ).

അവർ സങ്കീർണ്ണമായ ഉപകരണങ്ങൾ (മൗസ്റ്റീരിയൻ ടൂളുകൾ), തീ എന്നിവ ഉപയോഗിക്കുകയും, വലിയ മൃഗങ്ങളെ കൂട്ടായി വേട്ടയാടുകയും ചെയ്തിരുന്നു. മൃതദേഹങ്ങൾ അടക്കം ചെയ്യുന്ന രീതിയും പ്രതീകാത്മകമായ സ്വഭാവരീതികളും അവർക്കുണ്ടായിരുന്നതായി തെളിവുകളുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, അവരുടെ കരുത്തുറ്റ ശരീരഘടനയും അതിജീവനത്തിനുള്ള ഉയർന്ന ഊർജ്ജ ആവശ്യകതകളും കാലാവസ്ഥാ മാറ്റങ്ങളോട് പൊരുത്തപ്പെടാനുള്ള അവരുടെ കഴിവിനെ പരിമിതപ്പെടുത്തിയിരിക്കാം. ഹോമോ സാപ്പിയൻസുമായി അവർക്ക് ഇടപഴകലുകൾ സംഭവിച്ചു, ആധുനിക യൂറോപ്യൻ, ഏഷ്യൻ ജനസംഖ്യയുടെ ഡിഎൻഎയിൽ അവരുടെ ജനിതക അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഇപ്പോഴുമുണ്ട്.

ഡെനിസോവൻസ് (Denisovans)

സൈബീരിയയിലെ ഡെനിസോവ ഗുഹയിൽ നിന്നും ഏഷ്യയുടെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും ലഭിച്ച അപൂർവ ഫോസിൽ അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ നിന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന ഡെനിസോവൻസ്, നിയാണ്ടർത്തലുകളുടെ അതേ കാലഘട്ടത്തിലാണ് (ഏകദേശം 500,000 മുതൽ 30,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് വരെ) ജീവിച്ചിരുന്നത്. ഫോസിലുകൾ വളരെ കുറവായതിനാൽ ഇവരെക്കുറിച്ച് കൂടുതലും അറിയാവുന്നത് ജനിതക തെളിവുകളിലൂടെയാണ്. നിയാണ്ടർത്തലുകളുടെ സഹോദര വർഗ്ഗമായാണ് ഇവരെ കണക്കാക്കുന്നത്.

ഡെനിസോവൻസിന് കറുത്ത ചർമ്മവും കണ്ണുകളും മുടിയും ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം. ഉയരമുള്ള പ്രദേശങ്ങളിലെ ജീവിതത്തെ അതിജീവിക്കാനുള്ള കഴിവ് (ആധുനിക ടിബറ്റൻമാരിൽ കാണപ്പെടുന്നത് പോലെ) പോലുള്ള പൊരുത്തപ്പെടുത്തലുകൾ അവർക്കുണ്ടായിരുന്നു. ആധുനിക മനുഷ്യരുമായി, പ്രത്യേകിച്ച് മെലനേഷ്യക്കാർ, ആദിവാസി ഓസ്‌ട്രേലിയക്കാർ, ഫിലിപ്പിനോ നെഗ്രിറ്റോസ് എന്നിവരുമായി ഇവർ ഇണചേർന്നിരുന്നു. ഇവരുടെ പരിമിതമായ ഫോസിൽ രേഖകൾ അവർ അപ്രത്യക്ഷമായതിന്റെ കാരണം വ്യക്തമാക്കുന്നില്ല, എന്നാൽ, ഹോമോ സാപ്പിയൻസുമായുള്ള മത്സരം ഒരു പങ്കുവഹിച്ചിരിക്കാം.

ഹോമോ ഇറക്റ്റസ് (Homo erectus)

ഏകദേശം 1.9 ദശലക്ഷം മുതൽ 110,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് വരെ ആഫ്രിക്ക, ഏഷ്യ, യൂറോപ്പ് എന്നിവിടങ്ങളിൽ വ്യാപിച്ചുകിടന്ന ഹോമോ ഇറക്റ്റസ്, മനുഷ്യ പരിണാമത്തിലെ ഒരു സുപ്രധാന കണ്ണിയാണ്. മനുഷ്യനെപ്പോലെയുള്ള ശരീരഘടനയും നിവർന്നുനിൽക്കുന്ന രീതിയും ആദ്യമായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്തത് ഇവരാണ്. ആഫ്രിക്കയ്ക്ക് പുറത്തേക്ക് കുടിയേറിയ ആദ്യത്തെ ഹോമിനിൻ വർഗ്ഗവും ഇവരായിരുന്നു.

ഇവർ തീ നിയന്ത്രിക്കാനും അടിസ്ഥാന കല്ലുപകരണങ്ങളായ അച്ചൂലിയൻ കൈക്കോടാലികൾ നിർമ്മിക്കാനും ഉപയോഗിക്കാനും പഠിച്ചു. ഇവരുടെ തലച്ചോറ് ആധുനിക മനുഷ്യരെക്കാൾ ചെറുതും പല്ലുകൾ വലുതുമായിരുന്നു. ജാവ മാൻ, പെക്കിംഗ് മാൻ തുടങ്ങിയ നിരവധി ഫോസിലുകൾ ഇവരുടെ നിലനിൽപ്പിന് തെളിവാണ്. ഹോമോ സാപ്പിയൻസുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ സാങ്കേതിക കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളിലെ വേഗതക്കുറവ് കാരണമാകാം ഇവരുടെ ക്രമാനുഗതമായ തകർച്ചയ്ക്ക് വഴിമരുന്നിട്ടത് എന്നു കരുതുന്നു.

ഹോമോ ഹൈഡൽബെർജെൻസിസ് (Homo heidelbergensis)

നിയാണ്ടർത്തലുകളുടെയും ഹോമോ സാപ്പിയൻസിന്റെയും പൂർവ്വികനായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന ഹോമോ ഹൈഡൽബെർജെൻസിസ് ഏകദേശം 700,000 മുതൽ 200,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ജീവിച്ചിരുന്നു. ജർമ്മനിയിലെ ഹൈഡൽബെർഗ്, ഗ്രീസിലെ പെട്രലോണ തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഇവരുടെ ഫോസിലുകൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുള്ളത്. ഇവരുടെ തലയോട്ടികൾക്ക് ഹോമോ ഇറക്റ്റസിന്റെയും ആധുനിക ഹോമോ സാപ്പിയൻസിന്റെയും സവിശേഷതകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഇവർ കുന്തങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുകയും അഭയകേന്ദ്രങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. കൂടാതെ, വേട്ടയാടൽ, മാംസം മുറിക്കൽ എന്നിവയ്ക്കായി സങ്കീർണ്ണമായ കല്ലുപകരണങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതായും തെളിവുകളുണ്ട്. യൂറോപ്പിലെ ഹോമോ ഹൈഡൽബെർജെൻസിസ് നിയാണ്ടർത്തലുകളായി പരിണമിച്ചപ്പോൾ, ആഫ്രിക്കയിലെ വിഭാഗം ഹോമോ സാപ്പിയൻസായി പരിണമിച്ചുവെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ഹോമോ സാപ്പിയൻസിന്റെ വൈജ്ഞാനികമോ സാമൂഹികമോ ആയ മുന്നേറ്റങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.

ഹോമോ ഫ്ലോറേഷ്യൻസിസ് (Homo floresiensis)

ഇന്തോനേഷ്യയിലെ ഫ്ലോറസ് ദ്വീപിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ ഈ ചെറിയ “ഹോബിറ്റ്” ഇനം ഏകദേശം 100,000 മുതൽ 50,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് വരെ നിലനിന്നിരുന്നു. ഇവരുടെ ശരാശരി ഉയരം ഏകദേശം 1 മീറ്ററും ഭാരം 30 കിലോഗ്രാമും ആയിരുന്നു. ചിമ്പാൻസിയുടെ തലച്ചോറിന്റെ വലുപ്പമുള്ള (ഏകദേശം 380-420 ക്യുബിക് സെന്റിമീറ്റർ) വളരെ ചെറിയ തലച്ചോറാണ് ഇവർക്കുണ്ടായിരുന്നത്.

ചെറിയ ശരീരവും തലച്ചോറും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ഇവർ കല്ലുപകരണങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയും ഉപയോഗിക്കുകയും, ചെറിയ ആനകളെയും വലിയ എലികളെയും വേട്ടയാടുകയും, ഭീമാകാരമായ കൊമോഡോ ഡ്രാഗണുകളെപ്പോലുള്ള വേട്ടക്കാരെ നേരിടുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ദ്വീപുകളിലെ ഒറ്റപ്പെട്ട ജീവിതവും പരിമിതമായ വിഭവങ്ങളും കാരണം സംഭവിച്ച “ദ്വീപ് കുള്ളൻത്വം” (island dwarfism) ആണ് ഇവരുടെ ചെറിയ ശരീരഘടനയ്ക്ക് കാരണമെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ഈ ഒറ്റപ്പെടലാണ് ഇവരുടെ വംശനാശത്തിലേക്ക് നയിച്ച പ്രധാന ഘടകം.

ഹോമോ സാപ്പിയൻസ് (Homo sapiens)

നമ്മുടെ വർഗ്ഗമായ ഹോമോ സാപ്പിയൻസ് (അർത്ഥം: “വിവേകമുള്ള മനുഷ്യൻ”) ഏകദേശം 300,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ആഫ്രിക്കയിൽ പരിണമിച്ചു. ആധുനിക മനുഷ്യരുടെ അസ്ഥികൂടങ്ങൾക്ക് മുൻഗാമികളേക്കാൾ ഭാരം കുറവാണ്. നമ്മുടെ തലച്ചോറിന്റെ വലുപ്പം ശരാശരി 1300 ക്യുബിക് സെന്റിമീറ്ററാണ്. ഉയരമുള്ളതും പരന്നതുമായ നെറ്റിത്തടം, വ്യക്തമായ താടി, ചെറിയ പല്ലുകൾ എന്നിവ നമ്മുടെ മുഖത്തിന്റെ സവിശേഷതകളാണ്.

ഹോമോ സാപ്പിയൻസിന്റെ അതിജീവനത്തിന് കാരണം അവരുടെ വികസിതമായ ഭാഷാശേഷി, സങ്കീർണ്ണമായ സാമൂഹിക സഹകരണം, സാങ്കേതിക കണ്ടുപിടുത്തങ്ങൾ (ഉദാഹരണത്തിന്, കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായ ഉപകരണങ്ങൾ, കല, സംഗീതം) എന്നിവയാണ്. ഈ കഴിവുകൾ അവരെ മറ്റ് വർഗ്ഗങ്ങളെ അതിജീവിക്കാനും വൈവിധ്യമാർന്ന പരിതസ്ഥിതികളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാനും ലോകമെമ്പാടും വ്യാപിക്കാനും സഹായിച്ചു. കാലാവസ്ഥാ മാറ്റങ്ങളോടും വിഭവങ്ങളുടെ ലഭ്യതയിലുണ്ടായ വ്യതിയാനങ്ങളോടും ഫലപ്രദമായി പ്രതികരിക്കാൻ ഈ കഴിവുകൾ ഹോമോ സാപ്പിയൻസിനെ പ്രാപ്തരാക്കി.

ഹോമോ ലോംഗി (Homo longi)

“ഡ്രാഗൺ മാൻ” തലയോട്ടി, ഔദ്യോഗികമായി ഹോമോ ലോംഗി (Homo longi) എന്ന് പേരിട്ടിരിക്കുന്നു. ഏകദേശം 146,000 വർഷം പഴക്കമുള്ള ഈ തലയോട്ടി വടക്കുകിഴക്കൻ ചൈനയിൽ നിന്നാണ് കണ്ടെത്തിയത്.

ആദ്യകാലങ്ങളിൽ ഇത് ഒരു പുതിയ പ്രാചീന മനുഷ്യവർഗ്ഗമാണെന്ന് കരുതപ്പെട്ടിരുന്നു. തലയോട്ടിയുടെ വലുപ്പവും ആകൃതിയും വലിയ തലച്ചോറുള്ളതും ആദിമവും ആധുനികവുമായ സവിശേഷതകൾ കലർന്ന ഒരു ഹോമിനിനിനെയാണ് സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നത്. എന്നാൽ, സമീപകാലത്തെ ജനിതക പഠനങ്ങൾ ഡ്രാഗൺ മാൻ ഒരു പ്രത്യേക സ്പീഷീസല്ല, മറിച്ച് നിഗൂഢമായ ഡെനിസോവൻ വംശത്തിലെ ഒരംഗമാണെന്ന് സ്ഥിരീകരിച്ചു.

നിയാണ്ടർത്താലുകളുടെയും ആധുനിക മനുഷ്യരുടെയും അടുത്ത ബന്ധുക്കളാണ് ഡെനിസോവന്മാർ. സൈബീരിയയിലും ടിബറ്റിലും നിന്ന് ലഭിച്ച ഡിഎൻഎ തെളിവുകളിലൂടെയും വളരെ കുറഞ്ഞ ഫോസിൽ അവശിഷ്ടങ്ങളിലൂടെയുമാണ് ഇവരെക്കുറിച്ച് ഇതുവരെ അറിവുണ്ടായിരുന്നത്.

ഡ്രാഗൺ മാൻ തലയോട്ടിയിലെ പുരാതന പ്രോട്ടീനുകളും ഡിഎൻഎയും മറ്റ് ഡെനിസോവൻ അവശിഷ്ടങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്തുള്ള നൂതനമായ വിശകലനങ്ങളിലൂടെയാണ് ഈ കണ്ടെത്തൽ സ്ഥിരീകരിച്ചത്. ഈ കണ്ടെത്തൽ, ഒരു ഏകദേശം പൂർണ്ണമായ ഡെനിസോവൻ തലയോട്ടി ആദ്യമായി തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്ന ചരിത്രപരമായ നിമിഷമാണ്. ഇത് ഡെനിസോവന്മാരുടെ ശാരീരിക രൂപത്തെക്കുറിച്ച് അഭൂതപൂർവ്വമായ ഉൾക്കാഴ്ചകൾ നൽകുന്നു.

ഈ തലയോട്ടിയുടെ പ്രത്യേകതകളായ കട്ടിയുള്ള പുരികങ്ങൾ, വലിയ കണ്ണുകൾ, വലിയ പല്ലുകൾ എന്നിവയെല്ലാം നേരത്തെ അറിയുന്ന ഡെനിസോവൻ സ്വഭാവസവിശേഷതകളുമായി യോജിക്കുന്നു. ചൈനയിലെ ഈ കണ്ടെത്തൽ, ഡെനിസോവന്മാർ ഏഷ്യയിൽ വ്യാപകമായിരുന്നെന്നും ആദ്യകാല ആധുനിക മനുഷ്യരുമായി ഇവർക്ക് സങ്കലനം നടന്നിരിക്കാമെന്നുമുള്ള ആശയത്തെ ബലപ്പെടുത്തുന്നു.

മനുഷ്യപരിണാമത്തിലെ വലിയ വിടവുകൾ നികത്താൻ ഈ കണ്ടെത്തൽ സഹായിക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും കിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലെ പ്രാചീന മനുഷ്യവർഗ്ഗങ്ങളുടെ വ്യാപനത്തെയും വൈവിധ്യത്തെയും കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ. ഡ്രാഗൺ മാനിനെ ഡെനിസോവനായി തിരിച്ചറിഞ്ഞത് പാലിയോആന്ത്രോപോളജിയിലെ ഒരു നാഴികക്കല്ലാണ്. ഫോസിൽ തെളിവുകളും ജനിതക വിവരങ്ങളും ഒരുമിപ്പിച്ച് നമ്മുടെ പ്രാചീന ബന്ധുക്കളെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ മനസ്സിലാക്കാൻ ഇത് സഹായിക്കുന്നു.

കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ:

കണ്ടെത്തലിന്റെ പശ്ചാത്തലം: ഡ്രാഗൺ മാൻ തലയോട്ടി (ഹാർബിൻ തലയോട്ടി എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു) 1933-ൽ ഹാർബിനിലെ ഒരു പാലം പണിയുടെ സമയത്താണ് ഒരു തൊഴിലാളിക്ക് ലഭിച്ചത്. അതിന്റെ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞ അദ്ദേഹം അത് ജപ്പാൻ അധിനിവേശ അധികാരികളിൽ നിന്ന് ഒളിപ്പിച്ച് ഒരു കിണറ്റിൽ സൂക്ഷിച്ചു. 2018-ൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബം അത് ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് കൈമാറുകയായിരുന്നു. ഈ തലയോട്ടി ഏകദേശം 221.3 മില്ലിമീറ്റർ നീളമുള്ളതും ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുള്ളതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും നീളമുള്ള പ്രാചീന മനുഷ്യന്റെ തലയോട്ടിയുമാണ്.
ജനിതക വിശകലന രീതികൾ: ഡ്രാഗൺ മാൻ തലയോട്ടി ഡെനിസോവനാണെന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കാൻ പ്രധാനമായും രണ്ട് സാങ്കേതിക വിദ്യകളാണ് ഉപയോഗിച്ചത്:
- പുരാതന പ്രോട്ടീൻ വിശകലനം (Paleoproteomics): തലയോട്ടിയിൽ നിന്ന് വേർതിരിച്ചെടുത്ത പ്രോട്ടീനുകളുടെ തന്മാത്രാഘടന ഡെനിസോവൻ മാതൃകകളുമായി താരതമ്യം ചെയ്തു. ഡെനിസോവന്മാർക്ക് മാത്രമുള്ള മൂന്ന് പ്രോട്ടീൻ വകഭേദങ്ങൾ ഡ്രാഗൺ മാൻ തലയോട്ടിയിലും കണ്ടെത്തി.
- മൈറ്റോകോൺട്രിയൽ ഡിഎൻഎ (mtDNA) വിശകലനം: തലയോട്ടിയുടെ പല്ലുകളിൽ അടിഞ്ഞുകൂടിയ ടാർടാറിൽ (dental calculus) നിന്ന് മൈറ്റോകോൺട്രിയൽ ഡിഎൻഎ വേർതിരിച്ചെടുത്തു. ഈ ഡിഎൻഎ സൈബീരിയയിലെ ഡെനിസോവ ഗുഹയിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച മറ്റ് ഡെനിസോവൻ മാതൃകകളിലെ ഡിഎൻഎയുമായി അടുത്ത ബന്ധം കാണിച്ചു. മൈറ്റോകോൺട്രിയൽ ഡിഎൻഎ മാതാവിലൂടെയാണ് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നത്, ഇത് കിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലേക്ക് വ്യാപിച്ച ഡെനിസോവൻ ജനസംഖ്യയുടെ സൂചന നൽകുന്നു.
ഡെനിസോവന്മാരുടെ വ്യാപനം: സൈബീരിയ, ടിബറ്റ് എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച ഫോസിലുകളും ചൈനയിലെ ഈ കണ്ടെത്തലും സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ഡെനിസോവന്മാർ ഏഷ്യയുടെ വിശാലമായ ഭൂപ്രദേശങ്ങളിൽ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്നാണ്. ആധുനിക ടിബറ്റൻ വംശജരിൽ ഉയർന്ന പ്രദേശങ്ങളിൽ അതിജീവിക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന ചില ഡെനിസോവൻ ജീനുകൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.
മനുഷ്യപരിണാമത്തിലെ പ്രാധാന്യം: ഡ്രാഗൺ മാൻ തലയോട്ടി ഡെനിസോവനാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതോടെ, അവർക്ക് വ്യക്തമായ ശാരീരിക രൂപമുണ്ടായിരുന്നെന്ന് മനസ്സിലായി. ഇത് ഏഷ്യയിലെ മനുഷ്യപരിണാമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയെ മാറ്റിയെഴുതുന്നു. ഹോമോ ഇറക്ടസ് അല്ലെങ്കിൽ തിരിച്ചറിയപ്പെടാത്ത മറ്റ് പ്രാചീന മനുഷ്യവർഗ്ഗങ്ങളെന്ന് മുൻപ് കരുതിയ മറ്റ് ഏഷ്യൻ ഫോസിലുകളും ഡെനിസോവന്മാരുടേതാകാനുള്ള സാധ്യതയും ഈ കണ്ടെത്തൽ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്നു.
ഭാവി ഗവേഷണങ്ങൾ: ഈ തലയോട്ടി ഡെനിസോവന്മാരുടെ ജീവിതരീതികളെക്കുറിച്ചും അവർ എങ്ങനെ വ്യത്യസ്ത കാലാവസ്ഥകളുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടുവെന്നും മറ്റ് ഹോമിനിനുകളുമായി എങ്ങനെ ഇടപഴകിയെന്നുമൊക്കെയുള്ള പഠനങ്ങൾക്ക് പുതിയ വഴി തുറക്കുന്നു.

നിലനിൽപ്പിൻ്റെ പാഠങ്ങൾ

മനുഷ്യരാശിയുടെ ചരിത്രം വെറുമൊരു ഏകമുഖമായ യാത്രയായിരുന്നില്ല. ഹോമോ സാപ്പിയൻസ് എന്ന നമ്മുടെ വർഗ്ഗം അതിജീവിച്ചപ്പോൾ, ഒരുകാലത്ത് നമ്മോടൊപ്പം ഭൂമി പങ്കിട്ട മറ്റ് അഞ്ച് മനുഷ്യവർഗ്ഗങ്ങൾ ചരിത്രത്തിൻ്റെ ഭാഗമായി മാറിയത് പല ചോദ്യങ്ങളും ഉയർത്തുന്നുണ്ട്. നിയാണ്ടർത്തലുകളുടെ കരുത്ത്, ഡെനിസോവൻസിൻ്റെ വ്യാപനം, ഹോമോ ഇറക്റ്റസിൻ്ൻ്റെ പര്യവേഷണങ്ങൾ, ഹോമോ ഹൈഡൽബെർജെൻസിൻ്റെ വൈദഗ്ദ്ധ്യം, ഹോമോ ഫ്ലോറേഷ്യൻസിൻ്ൻ്റെ അതിജീവന ശേഷി – ഇവയെല്ലാം ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു. എന്നിട്ടും, എന്തുകൊണ്ട് നമ്മുടെ വർഗ്ഗം മാത്രം വിജയിച്ചു?

ഈ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം ലളിതമല്ല. കേവലം ശാരീരിക ബലമോ ഒറ്റപ്പെട്ട ബുദ്ധിശക്തിയോ ആയിരുന്നില്ല അതിജീവനത്തിൻ്റെ താക്കോൽ. പകരം, സങ്കീർണ്ണമായ ഭാഷാശേഷി, വിപുലമായ സാമൂഹിക സഹകരണം, നിരന്തരമായ സാങ്കേതിക കണ്ടുപിടിത്തങ്ങൾ, മാറുന്ന സാഹചര്യങ്ങളോട് പൊരുത്തപ്പെടാനുള്ള അസാധാരണമായ കഴിവ് എന്നിവയുടെ സമ്മിശ്രമാണ് ഹോമോ സാപ്പിയൻസിനെ മുന്നോട്ട് നയിച്ചത്. നമ്മുടെ പൂർവ്വികർക്ക് വേഗത്തിൽ ചിന്തിക്കാനും, അറിവ് പങ്കുവെക്കാനും, കൂട്ടായി പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം കാണാനും കഴിഞ്ഞു. ഇത് വിഭവങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും, പുതിയ ആവാസ വ്യവസ്ഥകളിലേക്ക് വ്യാപിക്കാനും, പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളെ അതിജീവിക്കാനും അവരെ സഹായിച്ചു.

ഈ ചരിത്രം നമുക്ക് നൽകുന്ന വലിയ പാഠം പൊരുത്തപ്പെടലിന്റെയും സഹകരണത്തിന്റെയും പ്രാധാന്യമാണ്. ഇന്നത്തെ ലോകത്ത്, സാങ്കേതികവിദ്യയും സാമൂഹിക ഘടനകളും അതിവേഗം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ, നമ്മുടെ പൂർവ്വികരുടെ അതിജീവന തന്ത്രങ്ങൾ കൂടുതൽ പ്രസക്തമാകുന്നു. വെല്ലുവിളികളെ ഒറ്റക്കെട്ടായി നേരിടാനും, അറിവ് പങ്കുവെച്ച് പുതിയ പരിഹാരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും, നമ്മുടെ ചുറ്റുപാടുകളുമായി സംയോജിച്ച് മുന്നോട്ട് പോകാനും നമുക്ക് സാധിക്കുമോ എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും മനുഷ്യരാശിയുടെ ഭാവി. അതിജീവിച്ച ഒരു വർഗ്ഗം എന്ന നിലയിൽ, നാം ഭൂമിയുടെ സംരക്ഷകരാണോ അതോ കേവലം ഉപഭോക്താക്കളാണോ എന്ന ചോദ്യം പ്രസക്തമാണ്. ഈ ഭൂമിയിൽ നമ്മുടെ സഹവാസികളായിരുന്ന മറ്റ് മനുഷ്യവർഗ്ഗങ്ങളിൽ നിന്ന് പഠിച്ചുകൊണ്ട്, കൂടുതൽ വിവേകത്തോടെയും സഹാനുഭൂതിയോടെയും നമുക്ക് മുന്നോട്ട് പോകാൻ കഴിയണം.

Key Findings at Keeladi

Posted on July 5, 2025 by Rajesh Odayanchal

തമിഴ്നാട്ടിലെ മധുരയ്ക്കടുത്തുള്ള കീഴടിയിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ പുരാവസ്തു ഗവേഷണങ്ങളെക്കുറിച്ചും അത് ആര്യൻ-ദ്രാവിഡൻ സംഘർഷങ്ങളുമായി എങ്ങനെ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ചുമുള്ള ഒരു സംഗ്രഹം താഴെ നൽകുന്നു. ലഭ്യമായ വിവരങ്ങളെയും തെളിവുകളെയും അടിസ്ഥാനമാക്കിയാണ് ഇത് തയ്യാറാക്കിയിരിക്കുന്നത്.

കീഴടി: ഒരു പുരാവസ്തു കണ്ടെത്തൽ, ചരിത്രപരമായ സംവാദങ്ങൾ

കീഴടി, തമിഴ്നാട്ടിലെ മധുരയ്ക്കടുത്ത് വൈഗൈ നദീതീരത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു ഗ്രാമമാണ്. 2013-14 മുതൽ ഇവിടെ നടക്കുന്ന പുരാവസ്തു ഖനനങ്ങൾ ഇന്ത്യൻ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നിലവിലുള്ള പല ധാരണകളെയും ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന ശ്രദ്ധേയമായ കണ്ടെത്തലുകൾക്ക് വഴിതെളിയിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ ആര്യൻ-ദ്രാവിഡൻ സംഘർഷം എന്ന ചരിത്രപരമായ സംവാദത്തിന് പുതിയ മാനം നൽകിയിരിക്കുകയാണ്.

കീഴടിയിലെ പ്രധാന കണ്ടെത്തലുകൾ

കീഴടിയിലെ ഖനനങ്ങൾ ഒരു പുരാതനവും വികസിതവുമായ നാഗരികതയുടെ തെളിവുകൾ പുറത്തുകൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്:

പുരാതന നാഗരികത: 2500 മുതൽ 2800 വർഷം വരെ പഴക്കമുള്ള ഒരു വികസിത തമിഴ് നാഗരികതയുടെ തെളിവുകളാണ് ഇവിടെ നിന്ന് ലഭിച്ചിരിക്കുന്നത്. ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവേ ഓഫ് ഇന്ത്യ (ASI) യും തമിഴ്നാട് പുരാവസ്തു വകുപ്പും (TNSDA) നടത്തിയ ഖനനങ്ങളിൽ ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നു [ഉറവിടം 1.1].

നഗരാസൂത്രണം: ഇഷ്ടിക കൊണ്ടുള്ള കെട്ടിടങ്ങൾ, ഓട സംവിധാനങ്ങൾ, നന്നായി ആസൂത്രണം ചെയ്ത നിർമ്മിതികൾ എന്നിവ ഒരു വ്യവസായ നഗരത്തിന്റെ സവിശേഷതകൾ കാണിക്കുന്നു [ഉറവിടം 1.2, 2.2]. ഇത് തമിഴ്‌നാട്ടിൽ സംഘകാലഘട്ടത്തിൽ നാഗരിക ജീവിതം നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് തെളിയിക്കുന്നു [ഉറവിടം 2.1, 2.6].

ലിഖിതങ്ങൾ: മൺപാത്രങ്ങളിൽ തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇത് ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ സാക്ഷരത നിലനിന്നിരുന്നു എന്നതിന്റെ സൂചന നൽകുന്നു [ഉറവിടം 1.3, 2.3, 2.4]. ചില ലിഖിതങ്ങൾ സിന്ധുനദീതട നാഗരികതയിലെ ചിഹ്നങ്ങളുമായി സാമ്യം പുലർത്തുന്നുണ്ട് [ഉറവിടം 2.3].

വ്യവസായം: മൺപാത്ര നിർമ്മാണം, നെയ്ത്ത്, ചായം പൂശൽ, ഗ്ലാസ് നിർമ്മാണം തുടങ്ങിയ വ്യവസായങ്ങളുടെ തെളിവുകൾ ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. സ്പിൻഡിൽ വോർളുകൾ, ചെമ്പ് സൂചികൾ, ടെറാക്കോട്ട സീലുകൾ എന്നിവ നെയ്ത്ത് വ്യവസായത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു [ഉറവിടം 2.3, 2.4].

വ്യാപാര ബന്ധങ്ങൾ: അഗേറ്റ്, കാർണേലിയൻ മുത്തുകൾ എന്നിവ മറ്റ് പ്രദേശങ്ങളുമായുള്ള വാണിജ്യ ബന്ധങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു [ഉറവിടം 1.3, 2.3]. റോമൻ കാലഘട്ടത്തിലെ വാണിജ്യബന്ധങ്ങൾ വ്യക്തമാക്കുന്ന റൗലറ്റഡ്, അറെറ്റൈൻ സെറാമിക്സ് എന്നിവയും കണ്ടെടുത്തിട്ടുണ്ട് [ഉറവിടം 2.2].

സാംസ്കാരിക സമ്പത്ത്: സ്വർണ്ണാഭരണങ്ങൾ, ചെമ്പ് വസ്തുക്കൾ, അർദ്ധ വിലയേറിയ കല്ലുകൾ, ശംഖ് വളകൾ, ആനക്കൊമ്പ് വളകൾ, ചീപ്പുകൾ എന്നിവ കീഴടി നിവാസികളുടെ സമ്പന്നമായ ജീവിതശൈലി വ്യക്തമാക്കുന്നു [ഉറവിടം 2.3, 2.4].

ആര്യൻ-ദ്രാവിഡൻ സംവാദവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട സ്വാധീനം

കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ ഇന്ത്യൻ ചരിത്രത്തിലെ ആര്യൻ-ദ്രാവിഡൻ സംവാദത്തിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുണ്ട്:

ദ്രാവിഡ സംസ്കാരത്തിന്റെ പഴക്കം: കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ തമിഴ് നാഗരികതയുടെ പഴക്കം സിന്ധുനദീതട നാഗരികതയോട് കിടപിടിക്കുന്നതോ അതിലും പഴയതോ ആണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു [ഉറവിടം 1.2, 1.3, 1.4]. ഇത് ദ്രാവിഡ സംസ്കാരം സ്വതന്ത്രവും വളരെ പുരാതനവുമായ ഒരു ചരിത്രപരമായ പാതയിലൂടെയാണ് വികസിച്ചത് എന്ന വാദത്തിന് ശക്തി നൽകുന്നു [ഉറവിടം 1.3, 1.9].

ആര്യൻ കേന്ദ്രീകൃത വ്യാഖ്യാനങ്ങൾക്ക് വെല്ലുവിളി: ഇന്ത്യയുടെ സാംസ്കാരിക ചരിത്രം വേദങ്ങളിലൂടെയാണ് ആരംഭിക്കുന്നതെന്ന ആര്യൻ കേന്ദ്രീകൃത വ്യാഖ്യാനങ്ങളെ കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു [ഉറവിടം 1.2]. ഇവിടെ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ പുരാവസ്തുക്കളിൽ ഹിന്ദു ദേവതകളുടെയോ വേദചിഹ്നങ്ങളുടെയോ അഭാവം ഈ വാദത്തെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു. പകരം, ബുദ്ധമതവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങളാണ് കൂടുതലും കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നത് [ഉറവിടം 1.1, 1.6].

രാഷ്ട്രീയ വിവാദങ്ങൾ: കീഴടിയിലെ ഖനനങ്ങൾ രാഷ്ട്രീയ വിവാദങ്ങൾക്ക് വഴിവെച്ചിട്ടുണ്ട്. ഖനനങ്ങൾക്ക് ധനസഹായം വെട്ടിക്കുറച്ചതും റിപ്പോർട്ടുകൾ തിരുത്താൻ ആവശ്യപ്പെട്ടതും പുരാവസ്തു ഗവേഷകരെ സ്ഥലം മാറ്റിയതും കേന്ദ്രസർക്കാർ കണ്ടെത്തലുകളെ അടിച്ചമർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്നു എന്ന ആരോപണങ്ങൾക്ക് കാരണമായി [ഉറവിടം 1.2, 1.4, 1.6]. തമിഴ്നാട് സർക്കാർ തങ്ങളുടെ സാംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിന് പ്രാചീനതയുണ്ടെന്ന് സ്ഥാപിക്കുന്നതിന് ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ ഒരു പ്രധാന തെളിവായി ഉപയോഗിക്കുന്നു [ഉറവിടം 1.4].

സിന്ധുനദീതട നാഗരികതയുമായുള്ള ബന്ധം

കീഴടിയിലെ ചില കണ്ടെത്തലുകൾ സിന്ധുനദീതട നാഗരികതയുമായി ബന്ധപ്പെടുത്താൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് ചില പണ്ഡിതർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. ഇവിടെ കണ്ടെത്തിയ മൺപാത്രങ്ങളിലെ ലിഖിതങ്ങളും ചിഹ്നങ്ങളും സിന്ധുലിപിയുമായി സാമ്യം പുലർത്തുന്നുണ്ട് [ഉറവിടം 1.6, 2.3]. ഇത് ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സംസ്കാരവും സിന്ധുനദീതട സംസ്കാരവും തമ്മിൽ ഒരു ബന്ധമുണ്ടായിരുന്നോ എന്നതിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നു.

സംഗ്രഹം

കീഴടിയിലെ പുരാവസ്തു കണ്ടെത്തലുകൾ ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ, പ്രത്യേകിച്ച് തമിഴ്നാട്ടിലെ ഒരു പുരാതനവും വികസിതവുമായ നാഗരികതയുടെ ശക്തമായ തെളിവുകളാണ്. ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ ഇന്ത്യയുടെ സാംസ്കാരിക ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നിലവിലുള്ള ധാരണകളെ വെല്ലുവിളിക്കുകയും, ആര്യൻ-ദ്രാവിഡൻ സംവാദത്തിന് പുതിയ കാഴ്ച്ചപ്പാടുകൾ നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് കേവലം പുരാവസ്തുപരമായ കണ്ടെത്തലുകൾക്കപ്പുറം, ഇന്ത്യയുടെ സാംസ്കാരികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ഭൂപ്രകൃതിയിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തുന്ന ഒന്നായി മാറിയിരിക്കുകയാണ്.

Keeladi: An Archaeological Discovery, Historical Debates, and Its Implications

Keeladi, a small village located on the banks of the Vaigai River near Madurai in Tamil Nadu, has become the focal point of significant archaeological excavations since 2013-14. These discoveries have challenged many existing notions about Indian history and have profoundly impacted the historical debate surrounding the Aryan-Dravidian conflict.

Key Findings at Keeladi

Excavations at Keeladi have unearthed compelling evidence of an ancient and sophisticated civilization:

Ancient Civilization: The findings indicate a highly developed Tamil civilization dating back 2,500 to 2,800 years. This has been consistently revealed through excavations conducted by both the Archaeological Survey of India (ASI) and the Tamil Nadu State Department of Archaeology (TNSDA) [Source 1.1].

Urban Planning: The presence of brick structures, well-planned drainage systems, and sophisticated building layouts points to the existence of an advanced urban industrial settlement [Source 1.2, 2.2]. This confirms the existence of urban life in Tamil Nadu during the Sangam period [Source 2.1, 2.6].

Inscriptions: Potshards bearing Tamil-Brahmi inscriptions have been found, suggesting widespread literacy among the populace [Source 1.3, 2.3, 2.4]. Some of these inscriptions even show similarities with symbols from the Indus Valley Civilization [Source 2.3].

Industries: Evidence of various industries like pottery, weaving, dyeing, and glass manufacturing has been unearthed. Finds like spindle whorls, copper needles, and terracotta seals specifically point to a thriving weaving industry [Source 2.3, 2.4].

Trade Relations: Beads made of agate and carnelian suggest extensive trade connections with other regions [Source 1.3, 2.3]. The discovery of Rouletted and Arretine ceramics further indicates trade links with the Roman Empire during that period [Source 2.2].

Cultural Richness: Gold ornaments, copper objects, semi-precious stones, conch shell bangles, ivory bangles, and combs highlight the affluent lifestyle of the Keeladi inhabitants [Source 2.3, 2.4].

Impact on the Aryan-Dravidian Debate

The discoveries at Keeladi have significantly influenced the ongoing Aryan-Dravidian debate in Indian history:

Antiquity of Dravidian Culture: The Keeladi findings suggest that the Tamil civilization’s antiquity could rival or even predate the Indus Valley Civilization [Source 1.2, 1.3, 1.4]. This strengthens the argument that the Dravidian culture developed independently and has a very ancient historical trajectory [Source 1.3, 1.9].

Challenge to Aryan-Centric Narratives: The Keeladi discoveries challenge the Aryan-centric narratives that often place the beginning of India’s cultural history with the Vedic period [Source 1.2]. The absence of Hindu deities or Vedic symbols among the artifacts supports this counter-narrative. Instead, the findings primarily consist of Tamil-Brahmi inscriptions, which are often linked to Buddhist traditions [Source 1.1, 1.6].

Political Controversy: The Keeladi excavations have sparked political controversies. Allegations of central government interference, including cuts in funding, demands for report revisions, and transfers of archaeologists, suggest attempts to suppress these findings [Source 1.2, 1.4, 1.6]. The Tamil Nadu government, on the other hand, actively uses these findings as crucial evidence to assert the ancient lineage of its cultural history [Source 1.4].

Potential Links with the Indus Valley Civilization

Some scholars suggest a potential connection between Keeladi and the Indus Valley Civilization. The inscriptions and symbols found on pottery at Keeladi show similarities with the Indus script [Source 1.6, 2.3]. This raises intriguing questions about possible links or shared cultural elements between the ancient South Indian civilization and the Indus Valley Civilization.

Conclusion

The archaeological findings at Keeladi provide robust evidence of an ancient and advanced civilization in South India, particularly Tamil Nadu. These discoveries challenge prevailing understandings of India’s cultural history and offer new perspectives on the Aryan-Dravidian debate. Keeladi has, thus, become more than just an archaeological site; it’s a significant point of contention influencing India’s cultural and political landscape.

കീഴടി പുരാവസ്തു ശേഖരം

Posted on December 30, 2024July 25, 2025 by Rajesh Odayanchal

തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുള്ള മൂന്നു പുരാതന ജനവാസസ്ഥലങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് കീഴടി (മറ്റ് രണ്ടെണ്ണം: അരിക്കമേട് – 1947, കാവേരിപൂമ്പട്ടണം – 1965). 2300 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പു നിലനിന്നിരുന്ന ഒരു നാഗരിക സംസ്കൃതിയുടെ അസ്തിത്വം തെളിയിക്കുന്ന വ്യക്തമായ തെളിവുകൾ ലഭിച്ചതിനാൽ ഈ മൂന്ന് സ്ഥലങ്ങളിൽ കീഴടിക്ക് കൂടുതൽ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. വളരെ ചെറിയൊരു പ്രദേശത്തു നടത്തിയ ഉത്ഖനനത്തിൽ 5000 ലധികം പുരാവസ്തു ബിംബങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട് (110 ഏക്കർ ഉത്ഖനന സ്ഥലത്തിൻ്റെ 2% ൽ താഴെ മാത്രമാണ് ഇതുവരെ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യപ്പെട്ടത് – നിലവിൽ നിർത്തിവെച്ചിട്ടുമുണ്ട്).

മധുര, ശിവഗംഗ ജില്ലകളുടെ അതിർത്തിയിലുള്ള ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമമാണു കീഴടി, തമിഴുനാടൻ ഭാഷയിൽ കീളടി എന്നാണ് ഈ പ്രദേശം അറിയപ്പെടുന്നത്. ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവേ ഓഫ് ഇന്ത്യയും (എഎസ്ഐ) തമിഴ്നാട് ആർക്കിയോളജി ഡിപ്പാർട്ട്മെൻ്റും (ടിഎൻഎഡി) നടത്തിയ ഖനനത്തിൽ റേഡിയോ കാർബൺ ഡേറ്റിംങ് വഴി ബിസി ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു സംഘകാലത്തുള്ള ജനവാസകേന്ദ്രമാണു കീളടി എന്നു കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. ഈ സാംസ്കാരിക നിക്ഷേപങ്ങൾ ബിസി ആറാം നൂറ്റാണ്ടിനും ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിനും ഇടയിലുള്ള കാലഘട്ടത്തിൽ ആണുണ്ടായതെന്ന് കൃത്യമായി കണക്കാക്കാമെന്ന് തമിഴ്നാട് പുരാവസ്തു വകുപ്പ് (TNAD) പിന്നീടു പ്രസ്താവിച്ചിരുന്നു. പുരാതന സംഘകാല സാംസ്കാരിക ചരിത്രചരിത്രത്തിലെ ഒരു പ്രധാന വഴിത്തിരിവായി ഇതു കണക്കാക്കുന്നു. കീഴടി ഉത്ഖനന സ്ഥലത്തിനു തൊട്ടടുത്തു തന്നെയായി മ്യൂസിയവും ഉണ്ട്. മധുരയിൽ നിന്നും ഏകദേശം ഒരു 12 കിമി അകലെ വൈഗ നദിക്കരയിലാണു കീഴടി ഗ്രാമം.

വൈഗാനദീതടത്തിൽ നടത്തിയ പുരാവസ്തു പര്യവേക്ഷണങ്ങളും ഖനനങ്ങളും സംഘകാലഘട്ടത്തിൽ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ നിലനിന്നിരുന്ന സമ്പന്നമായ ഒരു നാഗരികതയുടെ உறுதியான തെളിവുകൾ പുറത്തുകൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്. മുൻകാലങ്ങളിൽ സംഘകാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവുകൾ സാഹിത്യകൃതികളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങിയിരുന്നെങ്കിൽ, കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ ആ കാലഘട്ടത്തിലെ സാമൂഹിക ജീവിതത്തിന് ഭൗതികമായ തെളിവുകൾ നൽകുന്നു.

2013-14 കാലഘട്ടത്തിൽ ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവേ ഓഫ് ഇന്ത്യ (എ.എസ്.ഐ) തേനി, ഡിണ്ടിഗൽ, മധുര, ശിവഗംഗ, രാമനാഥപുരം ജില്ലകളിലായി വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന വൈഗാനദീതടത്തിൽ 293 ഇടങ്ങളിൽ പര്യവേക്ഷണം നടത്തി. ഇതിൽ നിന്നാണ് ശിവഗംഗ ജില്ലയിലെ കീഴടിക്ക് സമീപമുള്ള പള്ളിച്ചന്തൈ തിടലിൽ വിശദമായ ഖനനം നടത്താൻ തിരഞ്ഞെടുത്തത്.

എ.എസ്.ഐ ആദ്യ മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങൾ പൂർത്തിയാക്കിയ ഖനനം, പിന്നീട് തമിഴ്‌നാട് പുരാവസ്തു വകുപ്പ് (TNSDA) ഏറ്റെടുക്കുകയും തുടർഘട്ടങ്ങൾ നടത്തുകയും ചെയ്തു. ഈ ഖനനങ്ങളിലൂടെ ഇഷ്ടിക നിർമ്മിതികൾ, മെച്ചപ്പെട്ട മലിനജലനിർഗ്ഗമന സംവിധാനങ്ങൾ, വ്യവസായശാലകൾ, കളിമൺ പാത്രങ്ങൾ, ആഭരണങ്ങൾ, തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിപിയിലുള്ള എഴുത്തുകൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ പതിനെണ്ണായിരത്തിലധികം പുരാവസ്തുക്കൾ കണ്ടെടുത്തിട്ടുണ്ട്. ഇവയെല്ലാം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് വൈഗയുടെ തീരത്ത് ഒരു നഗര കേന്ദ്രീകൃതമായ സംസ്കാരം നിലനിന്നിരുന്നു എന്നാണ്.

കണ്ടെത്തലുകളിൽ ഏറ്റവും നിർണായകമായത് കാലനിർണ്ണയത്തിലെ പുതിയ വിവരങ്ങളാണ്. 2017-ൽ പുറത്തുവന്ന കാർബൺ ഡേറ്റിംഗ് ഫലങ്ങൾ ബി.സി. രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലേക്ക് വിരൽചൂണ്ടിയെങ്കിൽ, പിന്നീട് നടന്ന പരിശോധനകൾ ഈ സംസ്കാരത്തിന്റെ പഴക്കം വീണ്ടും വർദ്ധിപ്പിച്ചു. അമേരിക്കയിലെ ബീറ്റ അനലറ്റിക്സ് ലാബിൽ നടത്തിയ ആക്സിലറേറ്റർ മാസ് സ്പെക്ട്രോമെട്രി (AMS) ഡേറ്റിംഗ് അനുസരിച്ച്, കീഴടിയിലെ ചില പുരാവസ്തുക്കൾക്ക് ബി.സി. ആറാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ (ഏകദേശം 2600 വർഷം മുൻപ്) പഴക്കമുണ്ടെന്ന് സ്ഥിരീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചില ഗവേഷകർ ഇത് ബി.സി. എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ എത്താമെന്നും വാദിക്കുന്നു. ഈ കണ്ടെത്തലോടെ ഗംഗാതടത്തിൽ നിലനിന്നിരുന്ന നാഗരികതയ്ക്ക് സമകാലികമായ ഒരു നഗരസംസ്കാരം തെക്കേ ഇന്ത്യയിലും, പ്രത്യേകിച്ച് തമിഴകത്തും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു.

കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ സംഘകാല സാഹിത്യത്തിൽ വർണ്ണിക്കുന്ന ജീവിതരീതികൾക്ക് പുരാവസ്തുശാസ്ത്രപരമായ അടിത്തറ നൽകുന്നു. അക്കാലത്തെ സാക്ഷരത, വ്യാപാരം, വ്യവസായം (നെയ്ത്ത്, മുത്തുനിർമ്മാണം), വിനോദങ്ങൾ എന്നിവയുടെയെല്ലാം വ്യക്തമായ തെളിവുകൾ ഇവിടെനിന്ന് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചിലപ്പതികാരത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്ന പുരാതന പാണ്ഡ്യ തലസ്ഥാനമായ മധുരയുടെ ഭാഗമായിരിക്കാം കീഴടി എന്ന് ചില ഗവേഷകർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഈ വാദം സ്ഥിരീകരിക്കാൻ കൂടുതൽ പഠനങ്ങൾ ആവശ്യമാണ്.

സിന്ധുനദീതട സംസ്കാരത്തിന് ശേഷം ഇന്ത്യയുടെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളിൽ ഇത്രയും വികസിതമായ ഒരു നഗരസംസ്കാരത്തിന്റെ തെളിവുകൾ ലഭിക്കുന്നത് അപൂർവമാണ്. കീഴടിയിൽനിന്നും ലഭിച്ച ചില മൺപാത്രങ്ങളിലെ കോറിയെഴുത്തുകൾക്ക് (graffiti marks) സിന്ധുനദീതട ലിപികളുമായുള്ള സാമ്യം കൂടുതൽ ഗവേഷണങ്ങൾക്ക് വഴിതുറന്നിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ, രണ്ട് സംസ്കാരങ്ങളും തമ്മിൽ ആയിരത്തിലധികം വർഷങ്ങളുടെ زمانی ব্যবধান നിലനിൽക്കുന്നതിനാൽ ഇവ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഉറപ്പിക്കാനായിട്ടില്ല.

പുരാതന തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ഗോത്ര സമൂഹങ്ങൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ എന്നും നഗരങ്ങൾ ഗംഗാതടത്തിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങിയിരുന്നു എന്നുമുള്ള വാദങ്ങളെ തിരുത്തിയെഴുതാൻ ശേഷിയുള്ളതാണ് കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ. ഇവിടുത്തെ തുടർഖനനങ്ങളും പഠനങ്ങളും ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ പുരാതന ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പുതിയ ഉൾക്കാഴ്ചകൾ നൽകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.

പുരാവസ്തു ഗവേഷകനായ അമർനാഥ് രാമകൃഷ്ണയുടെ കീഴിലുള്ള ഒരു പുരാവസ്തു സർവേസംഘം 2013-ൽ തേനി ജില്ല മുതൽ രാമനാഥപുരം വരെ നദി കടലുമായി സംഗമിക്കുന്ന വൈഗ നദിയുടെ പരിസരങ്ങളിൽ പഠനം നടത്തിയിരുന്നു. പഠനത്തിൽ, കീഴടി ഉൾപ്പെടെ 293 സ്ഥലങ്ങളിൽ പുരാവസ്തു അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. കീഴടിയിലെ ഉത്ഖനനത്തിൻ്റെ ആദ്യ മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങൾ ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവേ ഓഫ് ഇന്ത്യയാണ് നടത്തിയത്, മറ്റെന്തൊക്കെയോ കാരണങ്ങളാൽ (നാട്ടുഭാഷ്യം താഴെ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്) അവരത് കൂടുതൽ ഗവേഷണങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കി. കീഴടചരിതം സൈന്ദവകാലഘട്ടത്തേക്കു പോലും എത്തിച്ചേരുമെന്നു പലരും വാദിച്ചതിനാലാണു കേന്ദ്രഗവണ്മെൻ്റ് പരിശോദന നിർത്തിവെച്ചത് എന്നു പറയപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ തമിഴ്‌നാട് ഒരു പൊതുതാൽപ്പര്യ ഹരജി ഫയൽ ചെയ്തിൻ പ്രകാരം, പ്രാദേശികമായി ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പഠനം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകാൻ കോടതി ഉത്തരവിട്ടു, അങ്ങനെ, തമിഴ്‌നാട് പുരാവസ്തു വകുപ്പാണ് നാലാമത്തെയും അഞ്ചാമത്തെയും ഉദ്ഘനന പരിപാടികൾ നടത്തിയത്.

സംഘകാല നാഗരികത

2013-14ൽ ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവേ ഓഫ് ഇന്ത്യ (എഎസ്ഐ) തേനി, ഡിണ്ടിഗൽ, മധുര, ശിവഗംഗ, രാമനാഥപുരം ജില്ലകളിലെ വൈഗ നദീതടത്തിലെ 293 സ്ഥലങ്ങളിൽ പര്യവേക്ഷണം നടത്തിയിരുന്നു. കീഴടിയിലെ പള്ളിച്ചന്തൈ തിടലിൽ രണ്ടാം ഘട്ട ഉത്ഖനനത്തിൽ ആയിരുന്നു എഎസ്ഐ കീഴടിയിലെ പുരാവസ്തുശേഖരം കണ്ടെത്തിയത്; വൈഗയുടെ തീരത്ത് തഴച്ചുവളർന്നിരുന്ന ഈ സംസ്കൃതി അതീവപുരാതന നാഗരികതയിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നതാണ്. 2017 ഫെബ്രുവരിയിൽ കീഴടി സൈറ്റിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ കരിയുടെ കാർബൺ ഡേറ്റിങ്ങിൽ അത് 200 ബിസിയിലേതാണ് എന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കുകയുണ്ടായി. സംഘകാലം മുതൽതന്നെ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ നല്ലൊരു നാഗരികത നിലനിന്നിരുന്നുവെന്ന് ഖനനങ്ങൾ തെളിയിച്ചു. ഇതുവരെ, സംഘകാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ അക്കാലത്തെ സാഹിത്യകൃതികളിൽ നിന്നുമാത്രമാണു ലഭിച്ചിരുന്നത്. കീഴടിയിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ച ധാരാളം തെളിവുകൾ തമിഴ് സംഘസാഹിത്യത്തിൽ കാണപ്പെടുന്ന വിവരങ്ങൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കാൻ കഴിയും. ചിലപ്പതികാരത്തിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്ന പുരാതന മധുരയാണ് കീഴടിയെന്ന് ചില തമിഴ് ഗവേഷണ പണ്ഡിതന്മാരും പുരാവസ്തു ഗവേഷകരും അഭിപ്രായപ്പെടുന്നുണ്ട്. കൂടാതെ, സിന്ധുനദീതട സംസ്‌കാര പ്രദേശം ഒഴികെ, ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ മറ്റൊരു സ്ഥലത്തും ഇത്രയും പുരാതന നാഗരികതയുടെ അടയാളങ്ങൾ നമ്മൾ ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയിരുന്നില്ലെന്നും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്. സൈറ്റിലെ തുടർ ഖനനം പുതിയ ചരിത്ര ഉൾക്കാഴ്ചകളിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം, അത് ഒരുപക്ഷേ തമിഴ് ചരിത്രം തിരുത്തിയെഴുതാൻ ആവശ്യപ്പെടാം. കൂടാതെ, പുരാതന തമിഴ്‌നാട്ടിൽ വംശീയ വിഭാഗങ്ങൾ മാത്രമേ നിലനിന്നിരുന്നുള്ളൂവെന്നും നഗര നാഗരികത സിന്ധു-ഗംഗാ താഴ്‌വരയിൽ മാത്രമായിരുന്നുവെന്നും ഒരു സിദ്ധാന്തമുണ്ട്. കീഴടിയുടെ ഉത്ഖനനത്തിന് ആ സിദ്ധാന്തത്തെ അസാധുവാക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ട്. കീഴടിയിലെ സൂപ്രണ്ടിംങ് ആർക്കിയോളജിസ്റ്റായ അമർനാഥ് രാമകൃഷ്ണയുടെ വാക്കുകൾ ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു:

“ഒരു നഗര-നാഗരിക സംസ്കാരത്തെ നിർവചിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു പ്രധാന ഘടകമാണ് അവിടെനിന്നും ലഭിച്ച ചുട്ടെടുത്ത ഇഷ്ടികകളുടെ അസ്തിത്വം. ഇവിടെ കീഴടിയിൽ 10 മുതൽ 15 മീറ്റർ വരെ നീളത്തിൽ തുടർച്ചയായി നിർമ്മിച്ച മതിലുകൾ ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തി. തമിഴ്‌നാട്ടിലെ മറ്റൊരു സ്ഥലത്തും ഇത്രയും നീളമുള്ള മതിലുകൾ ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല. ഒരു നഗര നാഗരികതയുടെ വ്യാപനത്തിൻ്റെ വ്യക്തമായ സൂചനകളായ തുറന്നതും അടച്ചതുമായ ഡ്രെയിനേജ് ശൃംഖലയുടെ ഘടനകളും ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു വ്യാവസായിക സൈറ്റിൻ്റെ സാധ്യതയെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ആറ് ചൂളകളും സൈറ്റിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു – നഗര നാഗരികത തെളിയിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു തെളിവ്. ഇൻലെറ്റുകളും ഔട്ട്‌ലെറ്റുകളും കാണാൻ കഴിയാത്ത ചതുരാകൃതിയിലുള്ളതും ചതുരാകൃതിയിലുള്ളതുമായ ടാങ്കുകളും ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. കൂടുതൽ തെളിവുകൾ കണ്ടെത്താൻ കൂടുതൽ ഉത്ഖനനം നമ്മെ സഹായിക്കും. സൈറ്റിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ച സാമ്പിളുകളുടെ കാർബൺ ഡേറ്റിംഗ് അത് 200 ബി.സി. തിരഞ്ഞെടുത്ത 20 സാമ്പിളുകളിൽ രണ്ടെണ്ണം മാത്രമാണ് കാർബൺ ഡേറ്റിംഗിനായി യുഎസിലേക്ക് അയച്ചത്, എന്നിരുന്നാലും 20 സാമ്പിളുകൾക്കും അനുമതി തേടി ഞാൻ നിരവധി തവണ [കേന്ദ്ര സർക്കാരിന്] കത്തെഴുതിയിട്ടുണ്ട്. ഉത്തരേന്ത്യയിലെ തുടർച്ചയായ, ദീർഘകാല ഉത്ഖനനങ്ങൾ പാടലീപുത്രം, ഹസ്തിനപൂർ, തുടങ്ങിയ നഗരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചു. എന്നാൽ തമിഴ്നാട്ടിൽ ഇതുവരെ ഇത്തരം ഖനനങ്ങൾ നടന്നിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് മധുര ഒരു നഗരമാണെന്നതിന് ശക്തമായ സാഹിത്യ തെളിവുകൾ കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും പുരാവസ്തു തെളിവുകൾ ഇതുവരെ ശേഖരിക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് കഴിയാതെ പോയത്.“

തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിപികൾ

തമിഴ് ഭാഷയുടെ ആദ്യകാല രൂപത്തിൽ ലിഖിതങ്ങൾ എഴുതാൻ ഉപയോഗിച്ച ബ്രാഹ്മി ലിപിയുടെ ഒരു വകഭേദമാണ് തമിഴ് ബ്രഹ്മി. തമിഴ് ബ്രാഹ്മിയുടെ ഉത്ഭവവും കാലക്രമവും വ്യക്തമല്ല. തമിഴ് ബ്രാഹ്മി ലിപി ക്രി.മു. 3-ആം നൂറ്റാണ്ടിനും എ.ഡി. ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിനും ഇടയിലാണുള്ളത് എന്നാണു നിലവിലെ നിഗമനം. തമിഴ്‌നാട് , കേരളം , ആന്ധ്രാപ്രദേശ് , ശ്രീലങ്ക എന്നിവിടങ്ങളിൽ പലയിടത്തും തെളിവുള്ള ആദ്യകാല രചനാ സമ്പ്രദായമാണിത്. ഗുഹ പ്രവേശന കവാടങ്ങൾ, കല്ല് കിടക്കകൾ, നന്നങ്ങാടികൾ , ഭരണി ശ്മശാനങ്ങൾ , നാണയങ്ങൾ, മുദ്രകൾ, വളയങ്ങൾ എന്നിവയിൽ തമിഴ് ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. കീഴടിയിലെ ഉത്ഖനന സ്ഥലത്തു തന്നെയുള്ള മൺ കുഴികളിൽ, വിവിധ പാളികളായി നമ്പറിട്ട്, ഓരോ കാലഘട്ടത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. അക്കാലത്ത് എഴുത്തുണ്ടായിരുന്നതായി കാണിക്കുന്ന പുരാവസ്തു രേഖകളും ഇവിടെ നിന്നും ലഭിച്ചിരുന്നു, എഴുതിവെച്ച രേഖകൾ ഏതു കാലത്തേതാണ്, ഏതു പാളിയിൽ ഉള്ളതാണെന്ന് തെളിയിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ സാമ്പിളുകളുടെ അതേ പുരാവസ്തു പാളിയിലാണോ ലിഖിതങ്ങൾ അടങ്ങിയ മൺപാത്രങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയതെന്ന് നിലവിൽ വ്യക്തമല്ല. ഓരോ പാളികളായി അടയാളപ്പെടുത്തിയവയുടെ കാലയളവ് കൃത്യമായി രേഖപ്പെടുത്തേണ്ടതുണ്ട്. തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിപികൾ ബിസി ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലേതാണ് എന്ന് ശാസ്ത്രീയമായി പ്രസ്താവിക്കാൻ കേവലം ഒരു തെളിവു മാത്രം പോരെന്ന് ദ്രാവിഡ സർവ്വകലാശാല പുരാവസ്തു ഗവേഷകൻ ഇ. ഹർഷവർദ്ധൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അവിടെ നിന്നും ലഭിച്ച മൺപാത്രങ്ങളുടേയും ശിലാലിഖിതങ്ങളുടേയും കൃത്യമായ കാർബൺ ഡേറ്റിങ്ങ്സ് നോക്കിയാൽ മാത്രമേ ആധികാരികമായി ഈ ലിപിയുടെ കാലഘടന മനസ്സിലാവുകയുള്ളൂ.

കീഴടി ഹെറിറ്റേജ് മ്യൂസിയം

2014-ൽ കണ്ടെത്തിയ ചരിത്രപ്രസിദ്ധമായ ഈ പുരാവസ്തു സ്ഥലത്തിന് സമീപമുള്ള ശിവഗംഗയിൽ 2023 മാർച്ച് 5-ന് തമിഴ്‌നാട് മുഖ്യമന്ത്രി എം. കെ. സ്റ്റാലിൻ കീഴടി ഹെറിറ്റേജ് മ്യൂസിയം ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തു. 31,000 ചതുരശ്ര അടി സ്ഥലത്ത് 18.42 കോടി രൂപ ചെലവിലാണ് മ്യൂസിയം സ്ഥാപിച്ചത്. കാരൈക്കുടി ആസ്ഥാനമായുള്ള പരമ്പരാഗത ചെട്ടിനാട് ശൈലിയിൽ നിർമ്മിച്ച ഈ വാസ്തുവിദ്യചട്ടക്കൂടിൽ 2017 മുതൽ ഇന്നത്തെ ശിവഗംഗ ജില്ലയിൽ നിന്ന് തമിഴ്‌നാട് സ്റ്റേറ്റ് ആർക്കിയോളജി ഡിപ്പാർട്ട്‌മെൻ്റ് കുഴിച്ചെടുത്ത പുരാവസ്തുക്കളും പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു. ആനക്കൊമ്പ്, ടെറാക്കോട്ട എന്നിവകൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച പകിടകൾ, ടെറാക്കോട്ടയിൽ നിർമ്മിച്ച ആണിൻ്റെയും പെണ്ണിൻ്റെയും പ്രതിമകൾ, ഇരുമ്പ് കഠാര, പഞ്ച്-മാർക്ക് നാണയങ്ങൾ തുടങ്ങി ഒട്ടനവധി രേഖാവശിഷ്ടങ്ങൾ നമുക്കവിടെ കാണാനാവും. കീഴാടി നിവാസികളുടെ ശ്മശാന സ്ഥലമെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന കോന്തഗൈയിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ കിടങ്ങുകളുടെയും ചില പാത്രങ്ങളുടെയും പകർപ്പുകളും മ്യൂസിയത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു. മ്യൂസിയത്തിന് ആറ് പ്രദർശന ഹാളുകളാണുള്ളത് – മൂന്നോളം നിലകളുള്ള വിവിധ കെട്ടിടങ്ങളിൽ ആണിതുള്ളത് – കൂടാതെ കീഴടിയിലെ ഉത്ഖനനങ്ങളെയും അവയുടെ പ്രാധാന്യത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ഡോക്യുമെൻ്ററികൾ, സന്ദർശകരെ കാണിക്കാനുള്ള വിശാലമായ ഒരു ഓഡിറ്റോറിയം കൂടിയുണ്ടിവിടെ.

പ്രത്യേകതകൾ

കീഴടിയിൽ ഏതാണ്ട് 48 ചതുരാകൃതിയിലുള്ള നിരവധി കുഴികൾ ഉണ്ടാക്കി നിലവിൽ പുരാവസ്തുഖനന സാമ്പിളുകൾ നില നിർത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇഷ്ടിക ചുവരുകൾ, മേൽക്കൂരയിലെ ഓടുകൾ, മൺപാത്രങ്ങൾ, വിവിധ ഉപകരണങ്ങൾ, അസ്ഥികൂട ഉപകരണങ്ങൾ, ഇരുമ്പ് വേൽ, തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി അക്ഷരങ്ങൾ കൊത്തിയ പ്ലേറ്റുകൾ, മൺപാത്രങ്ങൾ, മാലകൾ, എന്നിവയുൾപ്പെടെ വിവിധ ഘടനകളും പുരാവസ്തുക്കളും ഇവിടെ നിന്നും കണ്ടെത്തിയുട്ടുണ്ട്. ഇതൊക്കെയും കൃതമായി മ്യൂസിയത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. കേവലം ഒരു ജനവാസ കേന്ദ്രം എന്നതിൽ ഉപരിയായി ഇതൊരു ചെറു നഗരം തന്നെയായിരുന്നു എന്നിവ സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് ഇവ. ഈ സ്ഥലം സാഹിത്യത്തിൻ്റെ തുടക്കക്കാരനായ “പെരുമണലൂർ” എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന പാണ്ഡ്യ രാജവംശത്തിൻ്റെ നഗരമായാണിപ്പോൾ കരുതുന്നത്. ചുട്ടെടുത്ത ഇഷ്ടികയുടെ ഉപയോഗം, കെട്ടിട സമുച്ചയത്തിൻ്റെ വലിപ്പം, ഒരു വിളക്കായോ പെയിൻ്റിങ്ങിനോ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കേണ്ട വിധത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം പാത്രങ്ങൾ, ഒട്ടേറെ ജനസംഭരണികൾ, മറ്റ് കണ്ടെത്തലുകൾ ഒക്കെയും ജനവാസകേന്ദ്രത്തെക്കാൾ പരിഷ്കൃത ജനവിഭാഗമാണ് ഇവിടെ ഇണ്ടായിരുന്നത് എന്നു പറയുന്നു. സംഘകാലഘട്ടത്തിൽ മുമ്പുതന്നെ ഉള്ളതാണിതെന്നു വിശ്വസിക്കാൻ ഈ തെളിവുകൾ കാരണമാവുന്നു.

പുരാതന മൺപാത്രങ്ങളും വളയക്കിണറുകളും ഇവിടെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇത് തമിഴരുടെ പുരാതന പാരമ്പര്യം തെളിയിക്കുന്നതാണ്, അവർ നദീതീരങ്ങളിലും കുളങ്ങളിലും വെള്ളത്തിനായി ഈ കിണറുകൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നുവെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പുരാതന കാലത്ത് ഇഷ്ടിക കെട്ടിടങ്ങൾ വളരെ അപൂർവമായി ഉള്ളതാണെന്നാണു കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്, എന്നാൽ ധാരാളം ഇഷ്ടിക കെട്ടിടങ്ങൾ ഇവിടെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ബ്ലാക്ക് ആൻഡ് റെഡ് വെയർ, ബ്ലാക്ക് വെയർ, ബ്ലാക്ക് പോളിഷ് ചെയ്ത വെയർ, റെഡ് വെയർ തുടങ്ങിയ സെറാമിക് തരങ്ങളാണ് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. കറുപ്പ്-ചുവപ്പ് പാത്രങ്ങളുടെ വിശകലനത്തിൽ കാർബൺ വസ്തുക്കളുടെ ഉപയോഗം മൂലമാണ് കറുത്ത നിറത്തിന് കാരണമെന്നും ചുവപ്പ് നിറത്തിന് ഹെമറ്റൈറ്റ് ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും കണ്ടെത്തി. സാധാരണ കറുപ്പും ചുവപ്പും കലർന്ന മൺപാത്രങ്ങൾ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്നതിനായി 1100 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് വരെ താപനിലയുള്ള ചൂളകൾ ആവശ്യമാണ്. വ്യാപാരികൾ കൊണ്ടുവരുന്ന റൗലറ്റഡ്, അരെറ്റൈൻ-ടൈപ്പ് സെറാമിക്സ് ഇൻഡോ-റോമൻ വ്യാപാര സമയത്ത് ബിസിനസ്സ് ബന്ധങ്ങൾ പ്രകടമാക്കുന്നു. അത്തരം ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ ഇവിടെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട് എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. കൂടാതെ, കറുപ്പും ചുവപ്പും കടലാസ് ശകലങ്ങളും വെള്ള നിറത്തിലുള്ള കറുപ്പ്, ചുവപ്പ് പാപ്പില്ലകൾ, ചുവപ്പ് കലർന്ന കുഴികൾ എന്നിവയും കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ‘ആത്തൻ’, ‘ഉതിരൻ’, ‘തീശൻ’ തുടങ്ങിയ വ്യക്തികളുടെ പേരുകൾ പരാമർശിക്കുന്ന മൺപാത്രങ്ങളിൽ തമിഴ് വാക്കുകൾ കൊത്തിവച്ചിട്ടുണ്ട്.

കീഴടിയിലെ നാലാം ഘട്ട ഉത്ഖനനത്തിൽ തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിപികളുള്ള 72 മൺപാത്രങ്ങൾ ഇവിടെ നിന്ന് കണ്ടെത്തി. ഈ പുരാവസ്തുക്കളിൽ ചിലത് സിന്ധു ലിപിയിൽ നിന്ന് പരിണമിച്ചതാണെന്ന് ചിലർ വിശ്വസിക്കുന്ന ഗ്രാഫിറ്റി അടയാളങ്ങൾക്ക് സമാനമായ അടയാളങ്ങൾ ആലേഖനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ടി ഉദയചന്ദ്രൻ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, കീഴടി ഉത്ഖനനസ്ഥലത്ത് കണ്ടെത്തിയ പുരാവസ്തുക്കൾ സിന്ധുനദീതട സംസ്‌കാരത്തിൻ്റെ ലിപികളും തമിഴ്-ബ്രാഹ്മിയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിലേക്ക് നിർണായക തെളിവായി കരുതുന്നു. ഈ അടയാളങ്ങളും 580 ബിസിഇയിലെ നാലാം ഘട്ടത്തിലെ ഒരു കീഴടി കണ്ടെത്തലുകളും അടിസ്ഥാനമാക്കി, ആർ. ശിവാനന്ദവും എം. സേരനും വാദിക്കുന്നത്, തമിഴ്-ബ്രാഹ്മിയുടെ ആദ്യകാല സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തലിൻ്റെ തെളിവാണിതെന്നായിരുന്നു. അശോകൻ്റെ ധമ്മ ലിപിയേക്കാൾ (ബ്രാഹ്മി ലിപിയിലെ പ്രാകൃതം) ഏതാനും നൂറ്റാണ്ടുകൾ പഴക്കമുണ്ട് ബിസി 268 മുതൽ ബിസി 232 വരെയുള്ള ഈ ശാസനങ്ങൾക്ക്.

കീഴടി ഉത്ഖനനം നിർത്തിവെച്ചു

സാമ്പത്തിക ഫണ്ടിൻ്റെ അഭാവം മൂലം 2300 വർഷം പഴക്കമുള്ള തമിഴ് നഗരമായ കീഴടിയുടെ ഖനനം ഈ എഎസ്ഐ നിർത്തിവച്ചു. ഈ പുരാതന തമിഴ് നഗരത്തെയും പഴയ തമിഴ് സംഘത്തിൻ്റെ സംസ്കാരത്തെയും മറയ്ക്കാൻ ഇന്ത്യൻ സർക്കാർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്നുവേണം കരുതാൻ. ഡിസംബർ 26, 2016 ന് മറാത്ത രാജാവ് ശിവാജി പ്രതിമയ്ക്ക് മോദി തറക്കല്ലിട്ടു. 3600 കോടി രൂപ വിലമതിക്കുന്ന ശിവാജി പ്രതിമയാണത്. കോടികൾ വിലമതിക്കുന്ന പട്ടേലർ പ്രതിമയും ശ്രീമക്ഷേത്രവും ഉയർന്നുവന്നു എന്നോർക്കണം. കീഴാടി ഖനനത്തെ കുറിച്ച് ഇന്ത്യൻ സർക്കാരിന് ഭയമായിരിക്കണം. തമിഴർ പുരാതന ജനതയാണെന്ന് തെളിയിക്കപ്പെട്ടാൽ, ഇന്ത്യ അവരുടെ ചരിത്രം തിരുത്തേണ്ടതുണ്ട്. മോഹൻജദാരോ, ഹാരപ്പ ചരിത്ര പുസ്തകങ്ങളുടെ ആദ്യപാഠമായിരിക്കില്ല പിന്നെ എന്നു വന്നേക്കും. ഇന്ത്യൻ ചരിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത് ഇന്ത്യയുടെ തെക്കൻ ഭാഗമായ കീഴടിയിൽ നിന്നാവും, കീഴടിയിലെ ഉത്ഖനനം ബിജെപി സർക്കാർ എങ്ങനെ നിർത്തിയെന്നും എന്തുകൊണ്ടാണെന്നും ഇനിപ്പറയുന്ന ഘടകങ്ങൾ വിശദീകരിക്കുന്നു:

ബിജെപിയുടെ വർഗീയ രാഷ്ട്രീയത്തിന് ഭീഷണി

കീഴടിയിൽ ശേഖരിച്ച തെളിവുകൾ ഹിന്ദുമതത്തെ മഹത്വവൽക്കരിക്കുകയും നവോത്ഥാനം പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ബിജെപിയുടെ രാഷ്ട്രീയത്തിന് ഭീഷണിയാണ്. കീഴടിയിൽ, ഖനനത്തിൻ്റെ ഒന്നും രണ്ടും ഘട്ടങ്ങൾക്ക് ശേഷം, പുരാവസ്തു ഗവേഷകർക്ക് ഹൈന്ദവ വിശ്വാസപ്രധാനമായ ഒന്നുംതന്നെ കണ്ടെത്താനായില്ല. പുരാതന കാലം മുതൽ നാമെല്ലാവരും ഹിന്ദുക്കളായിരുന്നു എന്ന വലതുപക്ഷ പ്രചാരണത്തെ തകർക്കാൻ ഈ തെളിവുകൾക്ക് കഴിയുന്നു, കൂടാതെ പുരാതന തമിഴർ മതനിരപേക്ഷരായിരുന്നു അല്ലെങ്കിൽ തീ, കാറ്റ് പോലെയുള്ള അവരെ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന പ്രകൃതി ഘടകങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നവരായിരുന്നുവെന്ന് തെളിയിക്കാൻ കഴിയും.

സൂപ്രണ്ടിംഗ് ആർക്കിയോളജിസ്റ്റ് അമർനാഥ് രാമകൃഷ്ണയുടെ സ്ഥലംമാറ്റം

യുക്തിരഹിതമായ പുതിയ നയം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി ബിജെപി സർക്കാർ കീഴടിയിലെ സൂപ്രണ്ടിംങ് ആർക്കിയോളജിസ്റ്റായ അമർനാഥ് രാമകൃഷ്ണയെ അസമിലെ ഗുഹാവതിയിലേക്ക് സ്ഥലം മാറ്റി. രണ്ട് വർഷത്തിലേറെയായി ജോലി ചെയ്യുന്ന പുരാവസ്തു ഗവേഷകരെയും ഫീൽഡ് ഓഫീസർമാരെയും സ്ഥലം മാറ്റുന്ന പുതിയ നയം ഒരു ന്യായയുക്തവും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതല്ല. ഗുജറാത്തിലെ വഡ്നഗറിലെ മറ്റ് ഉത്ഖനന കേന്ദ്രങ്ങളിൽ ഈ നയം നടപ്പിലാക്കിയിട്ടില്ല; ഉറൈൻ, ബീഹാർ, രാജസ്ഥാനിലെ ബിൻജോർ തുടങ്ങി മേൽപ്പറഞ്ഞ സൈറ്റുകളിൽ രണ്ട് വർഷത്തിലേറെയായി ജോലി ചെയ്യുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥരുണ്ട്.

ഈ സ്ഥലമാറ്റത്തിൻ്റെ ഫലം ഉത്ഖനന പ്രക്രിയയ്ക്ക് വലിയ തിരിച്ചടിയാണ്, കാരണം സൈറ്റ് ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഉത്ഖനന പ്രക്രിയയും സ്ഥലത്തിൻ്റെ ചരിത്രവും പ്രാധാന്യവും മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ഹെഡ് ആർക്കിയോളജിസ്റ്റിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. ഉത്ഖനനം ഒരു അക്കാദമിക് പ്രക്രിയ കൂടിയാണ്, അർത്ഥശൂന്യമായ കൈമാറ്റങ്ങളിലൂടെ പ്രക്രിയ അനിവാര്യമായും മന്ദഗതിയിലാകുന്നു. അമർനാഥ് രാമകൃഷ്ണയുടെ സ്ഥാനത്ത് മരാമത്ത് വകുപ്പിൽ നിന്നുള്ള ഡെപ്യൂട്ടി സൂപ്രണ്ടിംങ് ആർക്കിയോളജിസ്റ്റാണ് വരുന്നത്. എന്നാൽ അയാൾക്ക് ഉത്ഖനന പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തുന്നതിനും നേതൃത്വം നൽകുന്നതിനും മുൻ പരിചയമൊട്ടില്ല താനും!

മറ്റ് ഉത്ഖനന സ്ഥലങ്ങളുടെ തുടർച്ചയായ ധനസഹായം

ഫണ്ടിൻ്റെ ദൗർലഭ്യം കാരണം പദ്ധതി താൽക്കാലികമായി നിർത്തിയിരിക്കുകയാണെന്ന് പലപ്പോഴായി ആവർത്തിക്കുന്ന നരേന്ദ്ര മോദി, രാജസ്ഥാൻ, ബിഹാർ എന്നിവിടങ്ങളിലെ മറ്റ് മൂന്ന് പദ്ധതികൾക്ക് ധനസഹായം നൽകുന്നതിൽ അതീവ തൽപരരാണ്. കീഴടിയിൽ നിന്ന് 5000-ത്തിലധികം പുരാവസ്തുക്കൾ, വ്യാവസായിക തെളിവുകൾ, നെയ്ത്ത് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഉപകരണങ്ങൾ, ഡ്രെയിനേജ് സംവിധാനങ്ങൾ, ചുട്ടെടുത്ത ഇഷ്ടികകൾ തുടങ്ങിയവ കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും മറ്റെല്ലാ സ്ഥലങ്ങളിലും ശ്രദ്ധേയമായ ഒന്നും തന്നെ ഇതേവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല എന്നതും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്.

കീഴടിയിലെ ഉത്ഖനന സ്ഥലം അടച്ചുപൂട്ടൽ

മാത്രമല്ല, പദ്ധതി ശരിക്കും താൽക്കാലികമായി നിർത്തിയതാണെങ്കിൽ, എന്തിനാണ് അധികൃതർ കഷ്ടപ്പെട്ട് കുഴിച്ചെടുത്ത ഖനനസ്ഥലം മണ്ണിട്ട് നികത്തിയത് എന്നറിയേണ്ടതുണ്ട്. ഇന്ന് അവിടെ ഖനനം നടക്കുന്നതിൻ്റെ ഒരു ലക്ഷണവും കാണാനില്ല. കുഴിച്ചെടുത്ത സ്ഥലങ്ങളെല്ലാം തന്നെ മണ്ണിട്ടു മൂടിയിരിക്കുന്നു. ഒരിടത്ത് അല്പമാത്രമായി തുറന്നിട്ടതാവട്ടെ മതിയായ സംരക്ഷണം പോലും ഇല്ലാതെ നാശോന്മുഖമാണു താനും.

കീഴടി ഖനന പദ്ധതിയുടെ ആദ്യ രണ്ട് ഘട്ടങ്ങൾക്ക് സർക്കാർ അംഗീകാരം നൽകുകയും ഫണ്ട് നൽകുകയും ചെയ്തിരുന്നു. പദ്ധതിയുടെ മൂന്നാം ഘട്ടത്തിന് അനുമതി മാത്രമാണ് ലഭിച്ചത് (ശ്രീ. അമർനാഥ് കേന്ദ്ര സർക്കാരിന് നിരവധി കത്തുകൾ നൽകിയാണതു വാങ്ങിയതു തന്നെ) എന്നാൽ, ഫണ്ടില്ല എന്ന കാരണത്താൽ തുടർ പ്രവർത്തനം ഇല്ലാതെ അതു നിർത്തിവെച്ചു. തുടർന്ന്, സർക്കാർ നടപടിക്രമം എന്ന നിലയിൽ ശ്രീ. അമർനാഥിനെ അസമിലേക്ക് സ്ഥലം മാറ്റി. ഇപ്പോൾ കീഴടി ഖനനത്തിന് നല്ലൊരു ഡയറക്ടർ ഇല്ലാത്തതായി എന്നതാണു സത്യം. സംഘസാഹിത്യത്തിൽ പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ, സിന്ധുനദീതട സംസ്‌കാരത്തിനുമുമ്പ് (ബി.സി. 1300-3300) തമിഴ് ജനത ജീവിച്ചിരുന്നുവെന്ന് തെളിയിക്കാൻ ശ്രീ. അമർനാഥും സംഘവും മധുരയ്ക്ക് ചുറ്റും 110-ലധികം സ്ഥിരം സ്ഥലങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. തമിഴ് സാഹിത്യം മാത്രമല്ല, ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളും കൂടിയായതിനാൽ സംഘസാഹിത്യങ്ങളുടെ സത്യസന്ധതയ്ക്കുള്ള വ്യക്തവും ശുദ്ധവും ആയ തെളിവാണ് കീഴടി ഉത്ഖനനം. കീഴടി ഉത്ഖനനം വിജയകരമായി പൂർത്തിയാക്കിയാൽ സിന്ധുനദീതട സംസ്കാരത്തിൽ നിന്നല്ല മറിച്ച് മധുരയിൽ നിന്നാണ് ഇന്ത്യൻ ചരിത്രം ആരംഭിക്കേണ്ടത് എന്നു പറയേണ്ടി വരും എന്നത് പലരേയും ഭയപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു.

ഫണ്ട് അനുവദിക്കാതിരിക്കുക, അമർനാഥ് സ്ഥലംമാറ്റം, പുതിയ ഡയറക്‌ടറെ നിയമിക്കുന്നതിൽ കാലതാമസം വരുത്തൽ എന്നിവ മേലെ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ കൊണ്ടല്ല മറിച്ച്, ഇത് യാദൃശ്ചികം മാത്രമാണ്, ടിഎൻ ബിജെപി നേതാവ് ശ്രീമതി തമിഴിസൈ പരയുന്നത്! കാലം കാത്തുവെച്ച നീതി കീഴടിക്കു ലഭിക്കുമെന്ന് പ്രത്യാശിക്കാം.

Abstract

Keeladi is an ancient archaeological site in Tamil Nadu, revealing significant evidence of civilization dating back over 2300 years, which highlights a major turning point in Tamil cultural history. The excavations, which have unearthed over 5000 artifacts, suggest the presence of an advanced urban culture with features such as extensive drainage systems and industrial setups. However, the excavation process has faced setbacks due to governmental funding issues and political interventions, raising concerns about the preservation and understanding of India’s ancient heritage.

Key Points

Keeladi is one of the three ancient habitation sites in Tamil Nadu, providing clear evidence of civilization from over 2300 years ago.
Excavations, though limited to just 2% of the site so far, have yielded over 5000 artifacts, emphasizing the site’s historical significance.
Archaeological Survey of India (ASI) and Tamil Nadu Archaeology Department established that Keeladi was a settlement during the 6th century BC based on radiocarbon dating.
Several ancient artifacts and structures, such as long walls, drainage systems, and terracotta figures, indicate advanced urban planning and industrial activity.
The Tamil-Brahmi script discovered at the site suggests written communication existed in the region as early as the 3rd century BC to the 1st century AD.
The Keeladi Heritage Museum, inaugurated in 2023, exhibits numerous artifacts and promotes awareness of the archaeological findings.
Recent governmental actions have halted further excavations due to funding issues, raising concerns about potentially losing historical insights into Tamil culture.

അവലംബം

[https://www.thehindu.com/news/national/tamil-nadu/keeladi-findings-traceable-to-6th-century-bce-report/article29461583.ece ദ് ഹിന്ദു ന്യൂസ് പേപ്പർ]
[https://www.quora.com/Which-is-oldest-civilization-among-Indus-Valley-and-Keezhadi-based-on-Archeological-evidences Indus Valley and Keezhadi based on Archeological evidences]
[https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC7666134/ വിവരങ്ങൾ]
[https://cdn.thewire.in/wp-content/uploads/2019/09/20102444/%E0%AE%95%E0%AF%80%E0%AE%B4%E0%AE%9F%E0%AE%BF-English-08.08.19-1776Words.pdf കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ]
[https://www.hindustantimes.com/india-news/cm-stalin-inaugurates-museum-displaying-artefacts-excavated-from-keeladi-site-101678090541778.html കീലാടി സൈറ്റിൽ നിന്ന് ഉത്ഖനനം ചെയ്ത പുരാവസ്തുക്കൾ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്ന മ്യൂസിയം മുഖ്യമന്ത്രി സ്റ്റാലിൻ ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യുന്നു][https://indianexpress.com/article/cities/chennai/tamil-nadu-cm-stalin-inaugurates-keeladi-museum-sivaganga-8481544/ ശിവഗംഗയിലെ കീലാടി മ്യൂസിയം തമിഴ്നാട് മുഖ്യമന്ത്രി സ്റ്റാലിൻ ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തു] [https://www.deccanherald.com/india/tamil-nadu-chettinad-architecture-for-museum-at-sangam-era-site-of-keeladi-1175328.html തമിഴ്നാട്: ചെട്ടിനാട് ആർക്കിടെക്ചർ ഫോർ മ്യൂസിയം അറ്റ് സംഗം കാലത്തെ കീലാടി]
[https://science.thewire.in/society/history/keeladi-settlement-tamil-nadu-department-of-archaeology-tamil-brahmi-script-indus-valley-civilisation/ തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിപികൾ]
[https://www.thehindu.com/news/national/tamil-nadu/keezhadi-excavation-what-was-found-and-what-it-means/article18991279.ece ദ് ഹിന്ദു ന്യൂസ് പേപ്പർ]
[https://scroll.in/article/836427/sangam-era-site-at-keezhadi-is-as-complex-as-indus-valley-proof-of-a-glorious-tamil-civilisation സംഘകാല ജനവാസ കേന്ദ്രം]