ശിവകല പുരാവസ്തു ശേഖരം

Posted on July 24, 2025July 25, 2025 by Rajesh Odayanchal

തമിഴ്‌നാട്ടിലെ തൂത്തുക്കുടി ജില്ലയിലെ ശിവകലയിൽ നടന്ന പുരാവസ്തു ഖനനങ്ങൾ ഇരുമ്പ് ഉരുക്കലിന്റെ 5300 വർഷം പഴക്കമുള്ള തെളിവുകൾ കണ്ടെത്തിയിരിക്കുന്നു. ഇത് ഇന്ത്യയിലും ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ഇരുമ്പ് യുഗത്തിന്റെ പരമ്പരാഗത കാലഗണനയെ അടിസ്ഥാനപരമായി വെല്ലുവിളിക്കുന്ന ഒരു കണ്ടെത്തലാണ്. ഈ കണ്ടെത്തൽ പുരാവസ്തുശാസ്ത്രത്തിൽ ഒരു “വലിയ മാറ്റം” (tectonic shift) എന്നും ഇന്ത്യൻ പുരാവസ്തുശാസ്ത്രത്തിലെ ഒരു “വഴിത്തിരിവ്” (turning point) എന്നും വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു.

ഈ ലേഖനം ശിവകലയിലെ കണ്ടെത്തലുകളെക്കുറിച്ച് സമഗ്രവും ശാസ്ത്രീയമായി കൃത്യവുമായ ഒരു വിവരണം നൽകാൻ ലക്ഷ്യമിടുന്നു. ഖനനത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം, പ്രധാന കണ്ടെത്തലുകൾ, നൂതന ശാസ്ത്രീയ വിശകലനങ്ങൾ, ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം, ഈ കണ്ടെത്തലുകൾക്ക് പുരാതന ഇന്ത്യൻ നാഗരികതയെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയിൽ ഉണ്ടാക്കുന്ന സാംസ്കാരികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ച് ഇത് വിശദീകരിക്കും. വിവിധ വിവര സ്രോതസ്സുകളിൽ നിന്നുള്ള വിവരങ്ങൾ സംയോജിപ്പിച്ച്, ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകളെയും വിശാലമായ വ്യാഖ്യാന ചർച്ചകളെയും അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്ന, വ്യക്തവും ആധികാരികവുമായ ഒരു വിവരണം അവതരിപ്പിക്കാനാണ് ഈ ലേഖനത്തിലൂടെ ശ്രമിക്കുന്നത്.

ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ നിലവിലുള്ള ചരിത്രപരമായ ധാരണകളെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. “ലോകചരിത്രം തിരുത്തിയെഴുതുന്നു” , “വലിയ മാറ്റം” , “വഴിത്തിരിവ്” തുടങ്ങിയ ശക്തമായ പ്രയോഗങ്ങൾ ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ നിലവിലുള്ള അറിവിലേക്ക് വെറും കൂട്ടിച്ചേർക്കലുകളല്ലെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. മറിച്ച്, ഇരുമ്പ് യുഗത്തിന്റെ ഉത്ഭവത്തെയും പുരാതന നാഗരികതകളുടെ വികാസത്തെയും കുറിച്ചുള്ള സ്ഥാപിത ചരിത്രപരമായ കാലഗണനകളെയും വിവരണങ്ങളെയും അടിസ്ഥാനപരമായി പുനർവിചിന്തനം ചെയ്യേണ്ടതുണ്ടെന്ന് ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഇത് പുരാവസ്തുശാസ്ത്രപരവും ചരിത്രപരവുമായ പാഠപുസ്തകങ്ങളിൽ കാര്യമായ തിരുത്തലുകൾ ആവശ്യമായി വരുത്തുന്ന ഒന്നാണ്. സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ വ്യാപനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പലപ്പോഴും രേഖീയവും ചിലപ്പോൾ യൂറോപ്പ് കേന്ദ്രീകൃതവുമായ മാതൃകകളെ ഈ കണ്ടെത്തൽ വെല്ലുവിളിക്കുന്നു. ഇരുമ്പ് ഉരുക്കൽ പോലുള്ള വലിയ കണ്ടുപിടിത്തങ്ങൾ ലോകത്തിന്റെ വിവിധ പ്രദേശങ്ങളിൽ സ്വതന്ത്രമായി വികസിച്ചിരിക്കാമെന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഇത് സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണവും ബഹുസ്വരവുമായ ഒരു കാഴ്ചപ്പാടാണ് നൽകുന്നത്.

കണ്ടെത്തലിന്റെ ഉത്ഭവം: ശിവകല ഖനനങ്ങളുടെ പശ്ചാത്തലം

ഭൂമിശാസ്ത്രപരവും പുരാവസ്തുശാസ്ത്രപരവുമായ പശ്ചാത്തലം

തമിഴ്‌നാട്ടിലെ തൂത്തുക്കുടി ജില്ലയിൽ ശ്രീവൈകുണ്ഠത്തിനടുത്തുള്ള ഒരു ഗ്രാമമാണ് ശിവകല. താമിരഭരണി (പൊറുനൈ) നദിയുടെ തീരത്താണ് ഇത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നത്, ഇത് പുരാവസ്തുപരമായി സമ്പന്നമായ ഒരു പ്രദേശമാണ്. ഈ പ്രദേശത്തിന് സമീപം അടിച്ചനല്ലൂർ, കോർക്കൈ, സായർപുരം തുടങ്ങിയ പ്രധാന പുരാവസ്തു കേന്ദ്രങ്ങളുണ്ട്, അവ നേരത്തെ തന്നെ ശ്രദ്ധേയമായ കണ്ടെത്തലുകൾക്ക് വേദിയൊരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. ശിവകലയിലെ പ്രധാന ഖനന പ്രദേശം ‘ശിവകല-പറമ്പ്’ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഒരു വലിയ ഇരുമ്പ് യുഗ വാസസ്ഥലവും മൺഭരണ ശ്മശാന കേന്ദ്രവുമാണ്. ഇത് ഏകദേശം 500 ഏക്കർ വിസ്തൃതിയിൽ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു, കൂടാതെ ബെറ്റ്മനഗരം, മൂളക്കരൈ തുടങ്ങിയ സമീപ ഗ്രാമങ്ങളിലേക്കും ഇത് വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു.

എ. മണികണ്ഠന്റെ പങ്ക്

ശിവകല ഖനനങ്ങൾക്ക് തുടക്കം കുറിച്ചത് ശ്രീവൈകുണ്ഠത്തിലെ ശ്രീ കുമാര ഗുരുബര സ്വാമിഗൾ ഹയർ സെക്കൻഡറി സ്കൂളിലെ ചരിത്രാധ്യാപകനായ എ. മണികണ്ഠന്റെ അർപ്പണബോധമാണ്. ഒരു ദശാബ്ദത്തിലേറെയായി, മണികണ്ഠൻ തന്റെ പ്രഭാതനടത്തങ്ങളിൽ കളിമൺ പാത്രങ്ങൾ, ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങൾ, കല്ല് വസ്തുക്കൾ എന്നിവയുടെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ ശേഖരിച്ച് അവയുടെ ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞിരുന്നു. പുരാവസ്തു ഗവേഷകനായ പ്രഭാകരനുമായുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹകരണവും സൈറ്റ് ഔദ്യോഗികമായി ശ്രദ്ധയിൽ കൊണ്ടുവരുന്നതിൽ നിർണായകമായിരുന്നു. ആദ്യമായി കണ്ടെത്തിയ മൺഭരണിക്ക് കാവൽ നിൽക്കാൻ പ്രഭാകരനോടൊപ്പം മണികണ്ഠൻ രാത്രി മുഴുവൻ ഉറങ്ങാതെ കാവൽ നിന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ വ്യക്തിപരമായ പ്രതിബദ്ധതയുടെ തെളിവാണ്.

തമിഴ്‌നാട് സംസ്ഥാന പുരാവസ്തു വകുപ്പിന്റെ (TNSDA) പങ്കാളിത്തം

സൈറ്റിന്റെ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞ്, തമിഴ്‌നാട് സംസ്ഥാന പുരാവസ്തു വകുപ്പ് (TNSDA) 2019-ൽ ശിവകലയിൽ വലിയ തോതിലുള്ള ഖനനങ്ങൾ ഔദ്യോഗികമായി ആരംഭിച്ചു. തമിഴ്‌നാടിന്റെ പുരാതന പൈതൃകം കണ്ടെത്താനുള്ള TNSDA-യുടെ സജീവമായ സമീപനത്തിന്റെ ഭാഗമാണിത്. അടിച്ചനല്ലൂർ, കീഴടി, കോർക്കൈ തുടങ്ങിയ പ്രമുഖ സ്ഥലങ്ങളിലെ ഖനനങ്ങൾ അവരുടെ പുരാവസ്തു ഗവേഷണത്തോടുള്ള നിരന്തരമായ പ്രതിബദ്ധതയ്ക്ക് തെളിവാണ്.

ഖനന പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ ഘട്ടങ്ങളും ധനസഹായവും (2019-2022)

ശിവകലയിലെ ഖനനങ്ങൾ 2019 മുതൽ 2022 വരെ മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങളിലായി ചിട്ടയായി നടന്നു. 2019-ൽ പദ്ധതിക്ക് 31 ലക്ഷം രൂപയുടെ സർക്കാർ ധനസഹായം ലഭിച്ചു [User Query]. 2021-ൽ സർക്കാർ മാറിയതിന് ശേഷം തമിഴ്‌നാട്ടിലെ പുരാവസ്തു ഗവേഷണത്തിനുള്ള ധനസഹായം ഗണ്യമായി വർദ്ധിച്ചു. 35 കോടി രൂപ ഈ മേഖലയ്ക്ക് നീക്കിവയ്ക്കുകയും എട്ട് പ്രധാന സൈറ്റുകൾക്ക് പ്രതിവർഷം 5 കോടി രൂപ അനുവദിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇത് പുരാവസ്തു ഗവേഷണത്തിൽ സംസ്ഥാനത്തിനുള്ള വർദ്ധിച്ച ശ്രദ്ധയും നിക്ഷേപവും വ്യക്തമാക്കുന്നു.

ശിവകലയുടെ കണ്ടെത്തൽ പ്രാദേശികമായ ഒരു സംരംഭവും സംസ്ഥാനത്തിന്റെ പിന്തുണയും തമ്മിലുള്ള ഒരു സഹകരണത്തിന്റെ ഉദാഹരണമാണ്. എ. മണികണ്ഠൻ എന്ന പ്രാദേശിക ചരിത്രാധ്യാപകൻ സൈറ്റ് തിരിച്ചറിയുകയും അതിനുവേണ്ടി വാദിക്കുകയും ചെയ്തത്, പൗരന്മാരുടെ പങ്കാളിത്തവും പ്രാദേശിക അറിവും പുരാവസ്തു കണ്ടെത്തലുകളിൽ എത്രത്തോളം നിർണായകമാണെന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഈ പ്രാഥമികമായ താൽപ്പര്യം തമിഴ്‌നാട് സംസ്ഥാന പുരാവസ്തു വകുപ്പിന്റെയും സംസ്ഥാന സർക്കാരിന്റെയും ശക്തമായ പ്രതിബദ്ധതയാൽ ശക്തിപ്പെടുത്തുകയും വിജയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. പ്രാദേശികമായ താൽപ്പര്യം ഒരു അവസരം സൃഷ്ടിക്കുകയും ശക്തമായ സർക്കാർ പിന്തുണ ആവശ്യമായ സാമ്പത്തികവും ലോജിസ്റ്റിക്കൽ, ശാസ്ത്രീയവുമായ വിഭവങ്ങൾ നൽകുകയും ചെയ്തതിലൂടെയാണ് ഈ കണ്ടെത്തൽ ആഗോള പ്രാധാന്യമുള്ള ഒന്നായി മാറിയത്. പുരാവസ്തുപരമായി സമ്പന്നമായ എന്നാൽ വേണ്ടത്ര പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യപ്പെടാത്ത പ്രദേശങ്ങളിൽ കൂടുതൽ സമഗ്രവും സ്വാധീനമുള്ളതുമായ കണ്ടെത്തലുകളിലേക്ക് നയിക്കുന്ന ഒരു മാതൃകയാണിത്.

ഭൂതകാലം അനാവരണം ചെയ്യുന്നു: ശിവകലയിലെ പ്രധാന പുരാവസ്തു കണ്ടെത്തലുകൾ

ഖനന രീതിശാസ്ത്രം

2019 നും 2022 നും ഇടയിൽ, ‘ശിവകല-പറമ്പ്’ എന്ന വിപുലമായ ഇരുമ്പ് യുഗ വാസസ്ഥലത്തും മൺഭരണ ശ്മശാന കേന്ദ്രത്തിലുമായി ചിട്ടയായ ഖനനങ്ങൾ നടന്നു. ഈ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ 24 ട്രെഞ്ചുകളും 63 ക്വാഡ്രന്റുകളും ശ്രദ്ധാപൂർവ്വം ഖനനം ചെയ്യപ്പെട്ടു. ഇത് മൊത്തം 160 മൺഭരണങ്ങൾ (ചില റിപ്പോർട്ടുകളിൽ 161 എന്നും പറയുന്നു) പുറത്തുകൊണ്ടുവരുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചു.

ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങൾ

85-ലധികം ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങൾ ഖനനത്തിന്റെ വിവിധ തലങ്ങളിൽ നിന്നും മൺഭരണങ്ങൾക്കകത്തും പുറത്തും നിന്ന് കണ്ടെത്തി. കത്തികൾ, അമ്പിന്റെ തലകൾ, ഉളി, കോടാലി, വാളുകൾ, വളയങ്ങൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ വിവിധതരം ഉപകരണങ്ങളും ആയുധങ്ങളും ഇവയിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഈ ഉപകരണങ്ങൾ ഉൽക്കാശില ഇരുമ്പിൽ നിന്നല്ല, മറിച്ച് ഉരുക്കിയ ഇരുമ്പിൽ (smelted iron) നിന്നാണ് നിർമ്മിച്ചതെന്ന് എക്സ്-റേ ഫ്ലൂറസെൻസ് (XRF) വിശകലനം സ്ഥിരീകരിച്ചത് ഒരു നിർണായക കണ്ടെത്തലായിരുന്നു. ഇത് വളരെ പ്രധാനമാണ്, കാരണം ഇത് ഒരു സങ്കീർണ്ണവും ആസൂത്രിതവുമായ ലോഹനിർമ്മാണ പ്രക്രിയയുടെ സാന്നിധ്യം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ശിവകലയിൽ നിന്നും , മാവിൽപട്ടി, അരുണാചലപുരം പോലുള്ള മറ്റ് സമകാലിക സൈറ്റുകളിൽ നിന്നും ഇരുമ്പ് അയിര് ഉരുകിയതിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ (iron slag) കണ്ടെത്തിയത് പുരാതന തമിഴ് സമൂഹങ്ങൾ ഇരുമ്പ് ഉപയോഗിക്കുക മാത്രമല്ല, അത് സജീവമായി ഉരുക്കുകയും സംസ്കരിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു എന്നതിന് കൂടുതൽ തെളിവ് നൽകുന്നു. തമിഴ്‌നാട്ടിലെ മറ്റൊരു സൈറ്റായ കൊടുമണലിൽ ഇരുമ്പ് ഉരുക്കുന്ന ചൂളയും അതിൽ ഉരുകിച്ചേർന്ന അയിര് അവശിഷ്ടങ്ങളും കണ്ടെത്തിയത്, ഈ സമൂഹങ്ങൾ “ഇരുമ്പ് ഉപയോഗിക്കുന്നവർ മാത്രമല്ല, ഇരുമ്പ് നിർമ്മാതാക്കൾ കൂടിയായിരുന്നു” എന്ന വാദത്തെ കൂടുതൽ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു.

ശ്മശാന രീതികൾ

കണ്ടെത്തിയ മൺഭരണങ്ങളിൽ ഭൂരിഭാഗവും (160/161-ൽ 151 എണ്ണം) ചുവന്ന മൺപാത്രങ്ങളായിരുന്നു (redware). ഇവ പിന്നീട് കണ്ടെത്തിയ കറുപ്പും ചുവപ്പും കലർന്ന മൺപാത്രങ്ങളേക്കാൾ (black-and-red ware) കാലഗണനയിൽ പഴക്കമുള്ളവയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഈ മൺഭരണങ്ങൾ 150 സെന്റീമീറ്റർ വരെ ആഴത്തിലും 100-110 സെന്റീമീറ്റർ വ്യാസത്തിലുമുള്ള കുഴികളിലാണ് അടക്കം ചെയ്തിരുന്നത്. മൺഭരണങ്ങൾക്ക് 115 സെന്റീമീറ്റർ വരെ ഉയരവും 65 സെന്റീമീറ്റർ വരെ വീതിയും 4.5 സെന്റീമീറ്റർ കനവും ഉണ്ടായിരുന്നു. ചുവന്ന മൺപാത്രങ്ങളോടൊപ്പം കല്ലറകളും (stone sarcophagi) കണ്ടെത്തിയത് ഈ സമൂഹത്തിൽ സങ്കീർണ്ണവും വ്യത്യസ്തവുമായ സാമൂഹിക-സാംസ്കാരിക ശ്മശാന രീതികൾ നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ജൈവ അവശിഷ്ടങ്ങൾ

ട്രെഞ്ച് A2-Urn-3-ൽ നിന്ന് ലഭിച്ച ഒരു കേടുപാടുകളുമില്ലാത്ത മൺഭരണി ഒരു ശ്രദ്ധേയമായ കണ്ടെത്തലായിരുന്നു. ഇതിന്റെ അടപ്പ് ഭദ്രമായിരുന്നതിനാൽ മണ്ണ് അകത്തേക്ക് കടക്കാതെ ഉള്ളടക്കം സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ടു. ഈ നന്നായി സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട മൺഭരണത്തിനുള്ളിൽ മനുഷ്യന്റെ അസ്ഥികൂടാവശിഷ്ടങ്ങൾ, ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങൾ, കൂടാതെ അതിശയകരമാംവിധം സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട നെല്ല് എന്നിവ പുരാവസ്തു ഗവേഷകർ കണ്ടെത്തി. ഈ മൺഭരണിയിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച നെല്ലിന്റെ സാമ്പിൾ പിന്നീട് റേഡിയോകാർബൺ ഡേറ്റിംഗിലൂടെ 1155 BCE കാലഘട്ടത്തിലേതാണെന്ന് സ്ഥിരീകരിച്ചു. ഇത് ഈ പ്രദേശത്തെ പുരാതന കാർഷിക രീതികളെയും, പ്രത്യേകിച്ച് നെൽകൃഷിയുടെ പഴക്കത്തെയും കുറിച്ചുള്ള നേരിട്ടുള്ള തെളിവുകൾ നൽകുന്നു.

മറ്റ് പുരാവസ്തുക്കൾ

പ്രധാനപ്പെട്ട ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങൾക്കും മൺഭരണങ്ങൾക്കും പുറമെ, ഖനനങ്ങളിൽ മറ്റ് നിരവധി സാംസ്കാരിക വസ്തുക്കളും കണ്ടെത്തി. ഏകദേശം 750 സെറാമിക് വസ്തുക്കൾ, വിവിധതരം പാത്രങ്ങൾ, അടപ്പുകൾ, റിംഗ് സ്റ്റാൻഡുകൾ, കലങ്ങൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെയുള്ളവ ലഭിച്ചു. വാസസ്ഥലത്ത് നിന്ന് തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങളുള്ള മൺപാത്ര അവശിഷ്ടങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയത് വളരെ പ്രധാനമാണ്. ഒരു സാമ്പിൾ 685 BCE കാലഘട്ടത്തിലേതാണെന്ന് കണ്ടെത്തി. ഇത് തമിഴി ലിപിയുടെ അറിയപ്പെടുന്ന ചരിത്രത്തെ പിന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്നു, കീഴടി പോലുള്ള സൈറ്റുകളിൽ നിന്ന് മുമ്പ് സ്ഥാപിച്ച തീയതികളേക്കാൾ പഴക്കമുള്ളതാണിത്. ടെറാക്കോട്ട സ്പിൻഡിൽ വോർളുകൾ, പുകവലിക്കാനുള്ള പൈപ്പുകൾ, ഗ്ലാസ്, ഷെൽ വളകൾ, കാർണേലിയൻ, അഗേറ്റ് മുത്തുകൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെയുള്ള മറ്റ് പുരാവസ്തുക്കളും ശിവകലയിലും അനുബന്ധ സൈറ്റുകളിലും കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ ഒരുമിച്ചുചേർന്ന്, സജീവമായ വ്യവസായങ്ങളുള്ളതും സാംസ്കാരികമായി സമ്പന്നവുമായ ഒരു പുരാതന സമൂഹത്തെയാണ് ചിത്രീകരിക്കുന്നത്.

ശിവകലയിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച പുരാവസ്തുക്കളുടെ അളവും വൈവിധ്യവും, അതായത് ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങൾ, സങ്കീർണ്ണമായ മൺപാത്രങ്ങൾ, സങ്കീർണ്ണമായ ശ്മശാന രീതികൾ, നെല്ല് പോലുള്ള ജൈവ അവശിഷ്ടങ്ങൾ, ആദ്യകാല ലിഖിതങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം ഒരു ഒറ്റപ്പെട്ട ജനവാസ കേന്ദ്രത്തെക്കാൾ ഉപരിയായി സാങ്കേതികമായി വികസിതവും സംഘടിതവുമായ ഒരു സമൂഹത്തെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഉരുക്കിയ ഇരുമ്പിന്റെയും അയിര് അവശിഷ്ടങ്ങളുടെയും സ്ഥിരീകരണം പ്രത്യേക ലോഹനിർമ്മാണ വൈദഗ്ധ്യവും സജീവമായ ഉൽപ്പാദനവും അവിടെ നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് നേരിട്ട് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. നെല്ലിന്റെ സാന്നിധ്യം സ്ഥിരതാമസമാക്കിയ കാർഷിക സമൂഹങ്ങളെയാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, അതേസമയം സങ്കീർണ്ണമായ ശ്മശാന ഘടനകൾ സാമൂഹിക ക്രമീകരണത്തെയും ആചാരങ്ങളെയും സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ആദ്യകാല തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങൾ ഒരു സാക്ഷരവും സംഘടിതവുമായ സമൂഹത്തെയാണ് കാണിക്കുന്നത്. ഈ വിപുലമായ ഭൗതിക സംസ്കാരം ആദ്യകാല ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സമൂഹങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള ലളിതമായ ഏതൊരു ചിത്രീകരണത്തെയും വെല്ലുവിളിക്കുന്നു. ഇത് അതിജീവിച്ച്, സജീവമായി പുരോഗമിക്കുകയും നൂതനമായ സാംസ്കാരിക രീതികൾ വികസിപ്പിക്കുകയും ചെയ്ത ഒരു സുസ്ഥാപിതവും സാങ്കേതികമായി കഴിവുള്ളതും സാമ്പത്തികമായി സജീവവും സാമൂഹികമായി സങ്കീർണ്ണവുമായ ഒരു സമൂഹത്തെയാണ് ഇത് ചിത്രീകരിക്കുന്നത്.

പട്ടിക 1: ശിവകലയിലെ പ്രധാന പുരാവസ്തു കണ്ടെത്തലുകൾ

കണ്ടെത്തൽ വിഭാഗം	വിവരണം	ഉറവിടം
ഖനനത്തിന്റെ വ്യാപ്തി	24 ട്രെഞ്ചുകൾ, 63 ക്വാഡ്രന്റുകൾ, 8 സ്ഥലങ്ങൾ (5 വാസസ്ഥലങ്ങൾ, 3 ശ്മശാന സ്ഥലങ്ങൾ)
മൺഭരണങ്ങൾ	ആകെ 160-161 എണ്ണം. ഭൂരിഭാഗവും ചുവന്ന മൺപാത്രങ്ങൾ (151 എണ്ണം), 9 കറുപ്പും ചുവപ്പും കലർന്ന മൺപാത്രങ്ങൾ. കുഴികളുടെ ആഴം 150 cm വരെ, വ്യാസം 100-110 cm. മൺഭരണങ്ങളുടെ പരമാവധി ഉയരം 115 cm, പരമാവധി വീതി 65 cm, കനം 4.5 cm. Trench A2-Urn-3 കേടുപാടുകളില്ലാതെ കണ്ടെത്തി.
ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങൾ	85-ലധികം ഇരുമ്പ് വസ്തുക്കൾ. കത്തികൾ, അമ്പിന്റെ തലകൾ, ഉളി, കോടാലി, വാളുകൾ, വളയങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഉരുക്കിയ ഇരുമ്പിൽ (smelted iron) നിർമ്മിച്ചവ. ഇരുമ്പ് അയിര് ഉരുകിയതിന്റെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ (slag) കണ്ടെത്തി.
ജൈവ അവശിഷ്ടങ്ങൾ	Trench A2-Urn-3-ൽ നിന്ന് മനുഷ്യന്റെ അസ്ഥികൂടാവശിഷ്ടങ്ങളും നെല്ലും കണ്ടെത്തി. നെല്ലിന്റെ സാമ്പിൾ 1155 BCE കാലഘട്ടത്തിലേതാണെന്ന് കണ്ടെത്തി.
മറ്റ് സെറാമിക്സ്	ഏകദേശം 750 സെറാമിക് വസ്തുക്കൾ. പാത്രങ്ങൾ, അടപ്പുകൾ, റിംഗ് സ്റ്റാൻഡുകൾ, കലങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടുന്നു.
ലിഖിതങ്ങൾ	തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങളുള്ള മൺപാത്ര അവശിഷ്ടങ്ങൾ. ഒരു സാമ്പിൾ 685 BCE കാലഘട്ടത്തിലേതാണെന്ന് കണ്ടെത്തി.
മറ്റ് പുരാവസ്തുക്കൾ	ടെറാക്കോട്ട സ്പിൻഡിൽ വോർളുകൾ, പുകവലിക്കാനുള്ള പൈപ്പുകൾ, ഗ്ലാസ്, ഷെൽ വളകൾ, കാർണേലിയൻ, അഗേറ്റ് മുത്തുകൾ.

ശാസ്ത്രീയപരമായ സ്ഥിരീകരണം: കൃത്യമായ വിശകലനവും കാലഗണനയും

ശിവകലയിലെ കണ്ടെത്തലുകളുടെ അസാധാരണമായ പഴക്കം, അവയുടെ കൃത്യതയും വിശ്വാസ്യതയും ഉറപ്പാക്കുന്നതിന് നൂതനമായ ശാസ്ത്രീയ വിശകലന രീതികളിലൂടെയാണ് സ്ഥിരീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്.

ഉപയോഗിച്ച നൂതന കാലഗണന രീതികൾ

ആക്സിലറേറ്റർ മാസ് സ്പെക്ട്രോമെട്രി (AMS) റേഡിയോകാർബൺ ഡേറ്റിംഗ് (AMS14C): ഈ അതീവ കൃത്യതയുള്ള രീതി പ്രധാനമായും സൈറ്റിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ ജൈവ വസ്തുക്കളുടെ കാലഗണനയ്ക്കാണ് ഉപയോഗിച്ചത്. ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങളുമായി നേരിട്ട് ബന്ധപ്പെട്ട് കണ്ടെത്തിയ കരിയുടെ സാമ്പിളുകളും, മൺഭരണങ്ങൾക്കുള്ളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച നെല്ലിന്റെ സാമ്പിളുകളും ഇതിൽ ഉൾപ്പെടുന്നു. ഒരു സാമ്പിളിൽ അവശേഷിക്കുന്ന കാർബൺ-14 ആറ്റങ്ങളെ നേരിട്ട് എണ്ണിത്തിട്ടപ്പെടുത്തിയാണ് AMS14C കൃത്യമായ തീയതികൾ നൽകുന്നത്.
ഒപ്റ്റിക്കലി സ്റ്റിമുലേറ്റഡ് ലുമിനിസെൻസ് (OSL) ഡേറ്റിംഗ്: ശിവകലയിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച സെറാമിക് സാമ്പിളുകളിൽ ഈ സാങ്കേതികവിദ്യ പ്രയോഗിച്ചു. മൺപാത്രങ്ങളിലെ ധാതു കണികകൾ അവസാനമായി സൂര്യപ്രകാശത്തിന് വിധേയമായ സമയം OSL അളക്കുന്നു, അതുവഴി സെറാമിക് പുരാവസ്തുക്കൾ ചുട്ടെടുത്തതിന്റെ കൃത്യമായ തീയതി നൽകുന്നു.
എക്സ്-റേ ഫ്ലൂറസെൻസ് (XRF) വിശകലനം: ഇതൊരു കാലഗണന രീതി അല്ലെങ്കിലും, ശാസ്ത്രീയ സ്ഥിരീകരണ പ്രക്രിയയിൽ XRF വിശകലനം നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചു. ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങളുടെ രാസഘടന നിർണ്ണയിക്കാൻ ഇത് ഉപയോഗിച്ചു, അവ ഉൽക്കാശില ഇരുമ്പിൽ നിന്നല്ല, മറിച്ച് ഉരുക്കിയ ഇരുമ്പിൽ നിന്നാണ് നിർമ്മിച്ചതെന്ന് ഇത് സ്ഥിരീകരിച്ചു. സങ്കീർണ്ണവും ആസൂത്രിതവുമായ ലോഹനിർമ്മാണ സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ സാന്നിധ്യം സ്ഥാപിക്കുന്നതിന് ഈ വ്യത്യാസം വളരെ പ്രധാനമാണ്.

സഹകരിച്ച ലബോറട്ടറികളിൽ നിന്നുള്ള ഫലങ്ങൾ

പരമാവധി അക്കാദമിക കൃത്യതയും സ്വതന്ത്രമായ സ്ഥിരീകരണവും ഉറപ്പാക്കുന്നതിനായി, ശിവകലയിൽ നിന്നുള്ള സാമ്പിളുകൾ അന്താരാഷ്ട്രതലത്തിൽ പ്രശസ്തവും ഉയർന്ന നിലവാരമുള്ളതുമായ മൂന്ന് ഗവേഷണ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ വിശകലനം ചെയ്തു :

ബീറ്റാ അനലിറ്റിക് ലബോറട്ടറി, ഫ്ലോറിഡ, യുഎസ്എ: റേഡിയോകാർബൺ ഡേറ്റിംഗ് സേവനങ്ങളിൽ ആഗോളതലത്തിൽ അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട ഒരു പ്രമുഖ സ്ഥാപനം.
ബിർബൽ സാഹ്നി ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് പാലിയോസയൻസസ്, ലഖ്‌നൗ, ഇന്ത്യ: പാലിയോസയൻസ് ഗവേഷണത്തിൽ പ്രമുഖമായ ഒരു ഇന്ത്യൻ സ്ഥാപനം.
ഫിസിക്കൽ റിസർച്ച് ലബോറട്ടറി, അഹമ്മദാബാദ്, ഇന്ത്യ: ഭൗമ-ഗ്രഹ ശാസ്ത്രങ്ങളിൽ വൈദഗ്ധ്യമുള്ള ഒരു ഇന്ത്യൻ ഗവേഷണ ലബോറട്ടറി.

ഈ മൂന്ന് ലബോറട്ടറികളിൽ നിന്നുമുള്ള ഫലങ്ങൾ ഏകദേശം ഒരേ പുരാതന കാലഘട്ടത്തെയാണ് സ്ഥിരമായി സൂചിപ്പിച്ചത്. കണ്ടെത്തലുകളുടെ അക്കാദമികമായ കൃത്യത ഉറപ്പാക്കുന്നതിനായി ഒരു വർഷം നീണ്ടുനിന്ന സമഗ്രമായ ഒരു സ്ഥിരീകരണ പ്രക്രിയയ്ക്ക് ഈ ഫലങ്ങൾ വിധേയമായി.

കൃത്യമായ കാലഗണന ഫലങ്ങൾ

സൂക്ഷ്മമായ വിശകലനങ്ങൾ ഇരുമ്പിന്റെ ഉപയോഗത്തിന്റെ കാലഗണനയെ ഗണ്യമായി മാറ്റിയെഴുതുന്ന ശ്രദ്ധേയമായ ഫലങ്ങൾ നൽകി:

കരിയുടെ സാമ്പിളുകൾ: ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങളുമായി നേരിട്ട് ബന്ധപ്പെട്ട് കണ്ടെത്തിയ കരിയുടെ സാമ്പിളുകളിൽ നിന്ന്, പ്രത്യേകിച്ച് മൺഭരണങ്ങൾക്കുള്ളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച സാമ്പിളുകളിൽ നിന്ന് (Urn-1, Urn-10 എന്നിവയുൾപ്പെടെ), മൂന്ന് പ്രധാന തീയതികൾ ലഭിച്ചു. ഇവ സ്ഥിരമായി 3345 BCE നും 2953 BCE നും ഇടയിലുള്ള കാലഘട്ടത്തിൽ പെടുന്നവയാണ്. പ്രത്യേക കരി സാമ്പിളുകൾ 3345 BCE, 3259 BCE എന്നിങ്ങനെ കൃത്യമായ തീയതികൾ നൽകി.
നെല്ല്: അസാധാരണമായി നന്നായി സംരക്ഷിക്കപ്പെട്ട Urn-3-ൽ നിന്ന് ലഭിച്ച നെല്ലിന്റെ സാമ്പിൾ 1155 BCE കാലഘട്ടത്തിലേതാണെന്ന് റേഡിയോകാർബൺ ഡേറ്റിംഗ് സ്ഥിരീകരിച്ചു. ഈ തീയതി ഈ പ്രദേശത്തെ പുരാതന കാർഷിക രീതികളെക്കുറിച്ചും, പ്രത്യേകിച്ച് നെൽകൃഷിയുടെ പഴക്കത്തെക്കുറിച്ചും വിലപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ നൽകുന്നു.
സെറാമിക് സാമ്പിളുകൾ: സെറാമിക് സാമ്പിളുകളിൽ പ്രയോഗിച്ച OSL ഡേറ്റിംഗ് അവയുടെ പഴക്കം 3rd സഹസ്രാബ്ദം BCE വരെ വ്യാപിക്കുന്നു എന്ന് സൂചിപ്പിച്ചു, ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള സെറാമിക് സാമ്പിൾ 2459 BCE കാലഘട്ടത്തിലേതാണ്.
മൊത്തത്തിൽ, ശിവകല സൈറ്റിൽ നിന്ന് 11 തീയതികൾ ലഭിച്ചു, ഇതിൽ ആറെണ്ണം 2400 BCE-ന് മുമ്പുള്ളവയായിരുന്നു.

ഈ സ്ഥിരവും കൃത്യവുമായ ഫലങ്ങൾ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ 4-ാം സഹസ്രാബ്ദത്തിന്റെ ആദ്യ പാദത്തിൽ തന്നെ ഇരുമ്പ് ഉരുക്കലും അതിന്റെ വ്യാപകമായ ഉപയോഗവും നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് ഉറപ്പിക്കുന്നു. ഇത് ഇരുമ്പിന്റെ പഴക്കത്തെ ഏകദേശം 5300 വർഷം പിന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്നു.

ശിവകലയിലെ തീയതികളുടെ വിപ്ലവകരമായ സ്വഭാവം സ്വാഭാവികമായും സംശയങ്ങൾ ക്ഷണിച്ചുവരുത്തും. “കേടുപാടുകൾ സംഭവിച്ച സ്ഥലങ്ങൾ” അല്ലെങ്കിൽ “യഥാർത്ഥ ഇരുമ്പ് വസ്തുക്കളല്ലാത്ത” സാമ്പിളുകൾ എന്നിവ കാരണം വിശ്വാസ്യതയെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്ന അഭിപ്രായങ്ങൾ ഈ ആശങ്കകൾക്ക് ഉദാഹരണമാണ്. ഈ റിപ്പോർട്ട് ഈ ആശങ്കകളെ നേരിട്ട് അഭിസംബോധന ചെയ്യുന്നത്, “നൂതന ഡേറ്റിംഗ് ടെക്നിക്കുകൾ” (AMS14C, OSL) ഉപയോഗിച്ചതിലൂടെയും, അതിലേറെ പ്രധാനമായി, “പ്രമുഖ ഗവേഷണ സ്ഥാപനങ്ങളിൽ” നിന്നുള്ള സ്വതന്ത്ര വിശകലനങ്ങളും സ്ഥിരമായ ഫലങ്ങളും എടുത്തുപറഞ്ഞുകൊണ്ടാണ്. ഈ ബഹുമുഖ സ്ഥിരീകരണ സമീപനം കണ്ടെത്തലുകളുടെ ശാസ്ത്രീയമായ കരുത്ത് വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും, അസാധാരണമായ അവകാശവാദങ്ങൾക്ക് അസാധാരണമായ തെളിവുകൾ ആവശ്യമാണെന്ന തത്വം ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് ഈ തീയതികളെക്കുറിച്ചുള്ള ഏതൊരു സംശയത്തെയും ഇല്ലാതാക്കി, ഈ കണ്ടെത്തലുകൾക്ക് ശക്തമായ ഒരു ശാസ്ത്രീയ അടിത്തറ നൽകുന്നു.

ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യവും ആഗോള സന്ദർഭവും

ശിവകലയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെയും ആഗോളതലത്തിലെയും ഇരുമ്പ് യുഗത്തിന്റെ കാലഗണനയെക്കുറിച്ചുള്ള നിലവിലുള്ള ധാരണകളെ അടിമുടി മാറ്റിയെഴുതുന്നു.

ഇന്ത്യൻ ഇരുമ്പ് യുഗത്തിന്റെ കാലഗണനയെ പുനർനിർവചിക്കുന്നു

പരമ്പരാഗതമായി, ഇന്ത്യയിൽ ഇരുമ്പ് യുഗം 1500-2000 BCE കാലഘട്ടത്തിൽ ആരംഭിച്ചുവെന്നാണ് വിശ്വസിച്ചിരുന്നത്. ഉത്തർപ്രദേശിലെ മൽഹാർ , രാജസ്ഥാനിലെ അഹർ എന്നിവിടങ്ങളിലെ ഖനനങ്ങൾ ഇതിന് തെളിവായി ഉദ്ധരിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. എന്നാൽ, ശിവകലയിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച 3345 BCE വരെയുള്ള തെളിവുകൾ, ഇന്ത്യയിൽ ഇരുമ്പിന്റെ ഉപയോഗം മുമ്പ് കരുതിയിരുന്നതിനേക്കാൾ 1000 വർഷം മുമ്പേ ആരംഭിച്ചുവെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

തമിഴ്‌നാട്ടിലെ മറ്റ് സൈറ്റുകളായ അടിച്ചനല്ലൂർ (2517 BCE), മയിലാടുംപാറൈ (2172 BCE വരെ), കിൽനമണ്ടി (1769 BCE) എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള കണ്ടെത്തലുകൾ തമിഴ് മണ്ണിൽ ഇരുമ്പിന്റെ ഉപയോഗം അതിപുരാതനമാണെന്ന് നേരത്തെ തന്നെ സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നു. ശിവകലയിലെ പുതിയ തീയതികൾ ഈ വാദങ്ങളെ കൂടുതൽ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു.

ആഗോള ഇരുമ്പ് യുഗത്തിന്റെ ഉത്ഭവത്തെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു

ഇതുവരെ, ഇരുമ്പ് ഉരുക്കലിന്റെ ഉത്ഭവം 1380 BCE-ൽ തുർക്കിയിലെ ഹിറ്റൈറ്റ് സാമ്രാജ്യത്തിലാണെന്നാണ് പരമ്പരാഗതമായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നത്. എന്നാൽ, ശിവകലയിലെ 3345 BCE-ലെ തെളിവുകൾ ഈ ധാരണയെ നേരിട്ട് ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. ഇത് ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പുരാതനമായ ഇരുമ്പിന്റെ ഉപയോഗമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ഇരുമ്പ് ഉരുക്കലിന്റെ സ്വതന്ത്ര വികസനം

തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ചെമ്പ് യുഗം (Copper Age) ഒരു പ്രധാന ഘട്ടമായി നിലനിന്നിരുന്നില്ല, കാരണം ഈ പ്രദേശത്ത് വാണിജ്യപരമായി ഖനനം ചെയ്യാവുന്ന ചെമ്പ് അയിരുകൾ കുറവായിരുന്നു. വടക്ക് വിന്ധ്യൻ പർവതനിരകൾക്ക് വടക്കുള്ള സാംസ്കാരിക മേഖലകളിൽ ചെമ്പ് യുഗം നിലനിന്നിരുന്നപ്പോൾ, വിന്ധ്യന് തെക്കുള്ള പ്രദേശങ്ങൾ ഇരുമ്പ് യുഗത്തിലേക്ക് കടന്നിരിക്കാം എന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ഇരുമ്പ് ഉരുക്കൽ സ്വതന്ത്രമായി വികസിച്ചതാകാമെന്ന് ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഇത് ഒരു അതുല്യമായ സാങ്കേതിക വിപ്ലവത്തിന്റെ തെളിവാണ്.

ഇരുമ്പ് ഉരുക്കുന്നതിന് ആവശ്യമായ ഉയർന്ന താപനില നിലനിർത്താനുള്ള കഴിവ് പോലുള്ള മുൻകാല കണ്ടുപിടിത്തങ്ങൾ ഇതിന് ആവശ്യമാണ്. ലോഹനിർമ്മാണ സാങ്കേതികവിദ്യ ഒരു ഒറ്റ ഉറവിടത്തിൽ നിന്ന് വ്യാപിച്ചുവെന്ന പരമ്പരാഗത ധാരണകളെ ഈ സ്വതന്ത്ര വികസനം വെല്ലുവിളിക്കുന്നു. പകരം, പ്രാദേശിക സാഹചര്യങ്ങളും സാങ്കേതിക മുന്നേറ്റങ്ങളും കാരണം ഇരുമ്പ് ലോഹനിർമ്മാണം തമിഴ്‌നാട്ടിൽ സ്വതന്ത്രമായി വികസിച്ചിരിക്കാമെന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് ആഗോള സാങ്കേതിക ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമായ ഒരു ധാരണയെ പിന്തുണയ്ക്കുന്നു.

സിന്ധു നദീതട സംസ്കാരവുമായുള്ള സമകാലികത

ശിവകലയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്, സിന്ധു നദീതട സംസ്കാരത്തിന് വടക്കൻ, വടക്കുപടിഞ്ഞാറൻ ഇന്ത്യയിൽ ചെമ്പ് യുഗം നിലനിന്നിരുന്ന അതേ കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെ ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ ഒരു ഇരുമ്പ് യുഗ നാഗരികത നിലനിന്നിരുന്നു എന്നാണ്. ഇത് പുരാതന ഇന്ത്യയിലെ നാഗരിക വികാസത്തിന്റെ ഒരു കേന്ദ്രീകൃത മാതൃകയെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു.

ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ നാഗരിക വികാസത്തിന്റെ ചരിത്രപരമായ വിവരണത്തെ ഇത് മാറ്റിയെഴുതുന്നു. ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ഇരുമ്പ് യുഗവും സിന്ധു നദീതടത്തിലെ വെങ്കലയുഗവും ഒരേ കാലഘട്ടത്തിൽ നിലനിന്നിരുന്നു എന്നത്, പുരാതന ഇന്ത്യയിൽ പുരോഗമിച്ച നാഗരികതയുടെ ഒന്നിലധികം, സമാന്തര കേന്ദ്രങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു. ഇത് വടക്ക് കേന്ദ്രീകൃതമായ ചരിത്രപരമായ കാഴ്ചപ്പാടുകളിൽ നിന്ന് മാറി, രാജ്യത്തിന്റെ വിവിധ ഭാഗങ്ങളിലെ സാംസ്കാരികവും സാങ്കേതികവുമായ നേട്ടങ്ങളെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ സമഗ്രമായ ഒരു ധാരണയിലേക്ക് നയിക്കുന്നു.

സാംസ്കാരികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ

ശിവകലയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ തമിഴ്‌നാടിന്റെ ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം പുനർനിർവചിക്കുക മാത്രമല്ല, സാംസ്കാരികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ വലിയ ചർച്ചകൾക്ക് വഴിയൊരുക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

തമിഴ് സംസ്കാരത്തിന്റെ പുരാതനത്വം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു

ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ തമിഴ് സംസ്കാരം ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ഏറ്റവും പുരാതനവും സങ്കീർണ്ണവുമായ സംസ്കാരങ്ങളിലൊന്നാണെന്ന് ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു. സംഗം സാഹിത്യത്തിൽ ഇരുമ്പിന്റെ ഉപയോഗത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പരാമർശങ്ങൾ ഈ ശാസ്ത്രീയ തെളിവുകളുമായി ചേർന്ന്, തമിഴ് സമൂഹത്തിന്റെ സാങ്കേതിക വൈദഗ്ധ്യത്തെ എടുത്തു കാണിക്കുന്നു [User Query]. “തമിഴ് മണലിനും കല്ലിനും മുമ്പേ നിലനിന്നിരുന്നു” എന്ന ദീർഘകാല തമിഴ് പഴഞ്ചൊല്ലിനെ ഈ പുരാവസ്തുപരമായ തെളിവുകൾ കൂടുതൽ ഉറപ്പിക്കുന്നു, ഇത് തമിഴ് ഭാഷയുടെയും നാഗരികതയുടെയും ആഴത്തിലുള്ള വേരുകളെ ഊന്നിപ്പറയുന്നു.

ഇന്ത്യൻ ചരിത്രത്തിന്റെ പുനർവ്യാഖ്യാനം

തമിഴ്‌നാട് മുഖ്യമന്ത്രി എം.കെ. സ്റ്റാലിൻ ഈ കണ്ടെത്തലുകളെ “ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ ചരിത്രം തമിഴ് മണ്ണിൽ നിന്ന് തുടങ്ങണം” എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചു. ഇത് വടക്കേ ഇന്ത്യ കേന്ദ്രീകൃതമായ ചരിത്ര വ്യാഖ്യാനങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. “ആര്യൻ-ദ്രാവിഡൻ” സംവാദം പോലുള്ള ചരിത്രപരമായ വ്യാഖ്യാനങ്ങൾ എങ്ങനെ രാഷ്ട്രീയമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെടുന്നു എന്നതിനെക്കുറിച്ചും ഇത് ചർച്ചകൾക്ക് വഴിവെക്കുന്നു.

പുരാവസ്തു കണ്ടെത്തലുകൾ സാംസ്കാരിക സ്വത്വത്തിന്റെയും രാഷ്ട്രീയ സംവാദത്തിന്റെയും കേന്ദ്രബിന്ദുവായി മാറുന്നത് എങ്ങനെയാണെന്ന് ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നു. സ്ഥാപിച്ച ചരിത്രപരമായ ചട്ടക്കൂടുകളെ വെല്ലുവിളിക്കുന്നതിലും ദേശീയ ചരിത്രത്തിലേക്കുള്ള പ്രാദേശിക സംഭാവനകൾ ഉറപ്പിക്കുന്നതിലും ഇതിന് വലിയ പങ്കുണ്ട്. പുരാവസ്തുശാസ്ത്രം ഭൂതകാലത്തെ വെളിപ്പെടുത്തുക മാത്രമല്ല, വർത്തമാനകാലത്തിലെ സാംസ്കാരികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ചർച്ചകളെ രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.

സിന്ധു നദീതട ബന്ധം

ശിവകലയിലും മറ്റ് തമിഴ്‌നാട് സൈറ്റുകളിലും കണ്ടെത്തിയ ഗ്രാഫിറ്റി അടയാളങ്ങൾ സിന്ധു നദീതട സംസ്കാരവുമായി സാമ്യതകൾ കാണിക്കുന്നു. ഇത് ദക്ഷിണേന്ത്യയും സിന്ധു നദീതടവും തമ്മിലുള്ള സാംസ്കാരികവും വ്യാപാരപരവുമായ ബന്ധങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. തമിഴ് പ്രദേശത്ത് നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ മുദ്രകൾ, പ്രതിമകൾ, പാത്രങ്ങൾ എന്നിവ സിന്ധു നദീതടത്തിലെ കണ്ടെത്തലുകളുമായി സമാനതകൾ പങ്കിടുന്നു. ഇത് സിന്ധു നദീതട നാഗരികതയുമായി ഒരു ദ്രാവിഡ ബന്ധം നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന സിദ്ധാന്തങ്ങളെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു.

ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ പുരാതന ഇന്ത്യൻ നാഗരികതകളുടെ പരസ്പര ബന്ധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയെ വികസിപ്പിക്കുന്നു. ഒറ്റപ്പെട്ട നാഗരിക കേന്ദ്രങ്ങൾ എന്നതിലുപരി, ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലുടനീളം വ്യാപാരവും സാംസ്കാരിക വിനിമയവും നടന്ന ഒരു വിശാലമായ ശൃംഖല നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് ഇത് വ്യക്തമാക്കുന്നു.

ഭാവി ഗവേഷണ ദിശകൾ

ശിവകലയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ പ്രാഥമികവും എന്നാൽ വിപ്ലവകരവുമാണ്. ഇരുമ്പ് ഖനന സൈറ്റുകൾ, ഉരുക്കൽ പ്രക്രിയകൾ, വ്യാപാര ശൃംഖലകൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള കൂടുതൽ പഠനങ്ങൾ ഈ കണ്ടെത്തലുകളെ കൂടുതൽ ശക്തിപ്പെടുത്തും. ഇരുമ്പ് വസ്തുക്കളുടെ കൂടുതൽ ലോഹനിർമ്മാണ വിശകലനങ്ങൾ അവയുടെ ഘടനയും ഉപയോഗവും സംബന്ധിച്ച് കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ നൽകും. കർണാടക, ആന്ധ്രാപ്രദേശ് തുടങ്ങിയ മറ്റ് ദക്ഷിണേന്ത്യൻ പ്രദേശങ്ങളിലെ ഇരുമ്പ് അയിര് സമ്പന്നമായ സൈറ്റുകളിൽ തുടർച്ചയായ ഖനനങ്ങൾ ഇരുമ്പ് യുഗത്തിന്റെ തീയതികളെ കൂടുതൽ പിന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.

പുരാവസ്തുശാസ്ത്രപരമായ അന്വേഷണത്തിന്റെ തുടർച്ചയായ സ്വഭാവത്തെ ഇത് ഊന്നിപ്പറയുന്നു. നിലവിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ വളരെ പ്രധാനമാണെങ്കിലും, പുരാതന നാഗരികതകളുടെ സങ്കീർണ്ണതകൾ പൂർണ്ണമായി മനസ്സിലാക്കാൻ തുടർച്ചയായ ഗവേഷണവും വിവിധ വിഷയങ്ങളിലുള്ള സഹകരണവും ആവശ്യമാണ്.

കീഴടി പുരാവസ്തു ശേഖരം

ശിവകലയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ തമിഴ്‌നാടിന്റെ പുരാതന ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയെ മാറ്റിയെഴുതുന്നതിൽ കീഴടി പുരാവസ്തു ശേഖരവുമായി അടുത്ത ബന്ധം പുലർത്തുന്നു. ഈ രണ്ട് സൈറ്റുകളും ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ പുരാതന നാഗരികതയുടെ സങ്കീർണ്ണതയും പഴക്കവും എടുത്തു കാണിക്കുന്നു. കീഴടി സൈറ്റിനെ പറ്റി മറ്റു രണ്ടു പോസ്റ്റുകളിലായി പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.

കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ: കീഴടി, മധുരയിൽ നിന്ന് 12 കിലോമീറ്റർ തെക്ക്-കിഴക്കായി വൈഗൈ നദിയുടെ തീരത്ത് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന ഒരു ഗ്രാമമാണ്. 2015 മുതൽ ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവേ ഓഫ് ഇന്ത്യയും (ASI) തമിഴ്‌നാട് സംസ്ഥാന പുരാവസ്തു വകുപ്പും (TNSDA) ഇവിടെ നടത്തിയ ഖനനങ്ങൾ ഒരു പുരാതന നാഗരികതയുടെ നിലനിൽപ്പ് തെളിയിച്ചിട്ടുണ്ട്. കീഴാടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ മൂന്നാം സംഗം കാലഘട്ടത്തിലെ 3,000 വർഷം പഴക്കമുള്ള ഒരു നഗരത്തെയാണ് വെളിപ്പെടുത്തുന്നത്, ഇത് മൗര്യ സാമ്രാജ്യത്തിലെ നഗരങ്ങളേക്കാൾ പഴക്കമുള്ളതാണ്.

കീഴടിയിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ പ്രധാന പുരാവസ്തുക്കൾ ഇവയാണ്:

മൺപാത്രങ്ങൾ: മൺപാത്ര നിർമ്മാണ വ്യവസായം അവിടെ നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന ധാരാളം മൺപാത്രങ്ങൾ കണ്ടെത്തി.
തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങൾ: തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങളുള്ള നൂറുകണക്കിന് മൺപാത്ര അവശിഷ്ടങ്ങൾ ലഭിച്ചു. കീഴടിയിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങൾ 580 BCE കാലഘട്ടത്തിലേതാണെന്ന് കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.
നെയ്ത്ത് വ്യവസായം: സ്പിൻഡിൽ വോർളുകൾ, ചെമ്പ് സൂചികൾ, ടെറാക്കോട്ട സീലുകൾ, നൂലിന്റെ തൂങ്ങിക്കിടക്കുന്ന കല്ലുകൾ, ടെറാക്കോട്ട ഗോളങ്ങൾ, ദ്രാവകം സൂക്ഷിക്കാനുള്ള മൺപാത്രങ്ങൾ എന്നിവ ഒരു നെയ്ത്ത് വ്യവസായത്തിന്റെ വിവിധ ഘട്ടങ്ങളെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
ആഭരണങ്ങളും മറ്റ് വസ്തുക്കളും: സ്വർണ്ണാഭരണങ്ങൾ, ചെമ്പ് വസ്തുക്കൾ, അർദ്ധ വിലയേറിയ കല്ലുകൾ, ഷെൽ വളകൾ, ആനക്കൊമ്പ് വളകൾ, ആനക്കൊമ്പ് ചീപ്പുകൾ എന്നിവ കീഴടിയിൽ നിലനിന്നിരുന്ന കലാപരവും സാംസ്കാരികമായി സമ്പന്നവുമായ ജീവിതശൈലിയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.
വ്യാപാരം: ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ വൈവിധ്യമാർന്ന ജീവിതശൈലിയും അഭിവൃദ്ധി പ്രാപിച്ച സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയും വിപുലമായ ആഭ്യന്തര, ബാഹ്യ വ്യാപാരവും, റോമുമായും തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയുമായും ഉൾപ്പെടെ, നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ശിവകലയും കീഴാടിയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം:

കാലഗണനയുടെ പുനർനിർവചനം: ശിവകലയിലെ ഇരുമ്പ് യുഗ കണ്ടെത്തലുകൾ (3345 BCE വരെ) കീഴടിയിലെ നാഗരികതയുടെ കാലഗണനയെക്കാൾ (6 നൂറ്റാണ്ട് BCE) വളരെ പഴക്കമുള്ളതാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഈ രണ്ട് സൈറ്റുകളും തമിഴ് മണ്ണിലെ നാഗരികതയുടെയും സാങ്കേതികവിദ്യയുടെയും ആഴത്തിലുള്ള വേരുകൾ സ്ഥാപിക്കുന്നതിൽ നിർണായകമാണ്. കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങളുടെ പഴക്കം 580 BCE വരെ പിന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോയപ്പോൾ, ശിവകലയിലെ മൺപാത്ര അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങൾ 685 BCE കാലഘട്ടത്തിലേതാണെന്ന് കണ്ടെത്തി, ഇത് തമിഴി ലിപിയുടെ അറിയപ്പെടുന്ന ചരിത്രത്തെ കൂടുതൽ പിന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്നു.
സിന്ധു നദീതട സംസ്കാരവുമായുള്ള ബന്ധം: ശിവകലയിലും കീഴടിയിലും ഉൾപ്പെടെ തമിഴ്‌നാട്ടിലെ 140 പുരാവസ്തു സൈറ്റുകളിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ ഗ്രാഫിറ്റി അടയാളങ്ങളിൽ 90% വരെ സിന്ധു നദീതട സംസ്കാരത്തിലെ അടയാളങ്ങളുമായി സാമ്യതകൾ കാണിക്കുന്നു. ഇത് ദക്ഷിണേന്ത്യയും സിന്ധു നദീതടവും തമ്മിൽ സാംസ്കാരികവും വ്യാപാരപരവുമായ ബന്ധങ്ങൾ നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. കീഴടിയിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച മുദ്രകൾ, പ്രതിമകൾ, പാത്രങ്ങൾ എന്നിവ സിന്ധു നദീതടത്തിലെ കണ്ടെത്തലുകളുമായി സമാനതകൾ പങ്കിടുന്നു. ഇത് സിന്ധു നദീതട നാഗരികതയുമായി ഒരു ദ്രാവിഡ ബന്ധം നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന സിദ്ധാന്തങ്ങളെ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു.
ഇന്ത്യൻ ചരിത്രത്തിന്റെ പുനർവ്യാഖ്യാനം: ശിവകലയും കീഴടിയും പോലുള്ള സൈറ്റുകളിൽ നിന്നുള്ള കണ്ടെത്തലുകൾ “ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ ചരിത്രം തമിഴ് മണ്ണിൽ നിന്ന് തുടങ്ങണം” എന്ന തമിഴ്‌നാട് മുഖ്യമന്ത്രി എം.കെ. സ്റ്റാലിന്റെ പ്രസ്താവനയ്ക്ക് ശക്തി നൽകുന്നു. ഇത് വടക്കേ ഇന്ത്യ കേന്ദ്രീകൃതമായ ചരിത്ര വ്യാഖ്യാനങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. സിന്ധു നദീതടത്തിൽ ചെമ്പ് യുഗം നിലനിന്നിരുന്ന അതേ കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെ ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ ഒരു ഇരുമ്പ് യുഗ നാഗരികത നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് ശിവകലയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് പുരാതന ഇന്ത്യയിൽ പുരോഗമിച്ച നാഗരികതയുടെ ഒന്നിലധികം, സമാന്തര കേന്ദ്രങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് വ്യക്തമാക്കുന്നു.
പുരാവസ്തു ഗവേഷണത്തിന്റെ പ്രാധാന്യം: കീഴടിയിലെ ഖനനങ്ങൾ തമിഴ്‌നാടിന്റെ ചരിത്രപരമായ ഭൂപ്രകൃതിയെ മാറ്റിമറിച്ചു. ASI അവിടെ ഖനനം നിർത്തിവച്ചപ്പോൾ, തമിഴ്‌നാട് പുരാവസ്തു വകുപ്പ് ഏറ്റെടുക്കുകയും 2019-ഓടെ കീഴാടി തമിഴ് ചരിത്രത്തിന്റെ പുരാതന വേരുകളുടെ ഒരു രാഷ്ട്രീയ ചിഹ്നമായി മാറുകയും ചെയ്തു. ശിവകലയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ ഈ പ്രവണതയെ കൂടുതൽ ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു, ഇത് പുരാവസ്തു ഗവേഷണത്തിൽ സംസ്ഥാനത്തിനുള്ള വർദ്ധിച്ച ശ്രദ്ധയും നിക്ഷേപവും വ്യക്തമാക്കുന്നു.

തമിഴ്‌നാട്ടിലെ തൂത്തുക്കുടി ജില്ലയിലെ ശിവകലയിൽ 5300 വർഷം പഴക്കമുള്ള ഇരുമ്പ് ഉരുക്കലിന്റെ തെളിവുകൾ കണ്ടെത്തിയത് പുരാവസ്തുശാസ്ത്ര ലോകത്ത് ഒരു സുപ്രധാന സംഭവമാണ്. ഈ കണ്ടെത്തൽ ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ ഇരുമ്പ് യുഗത്തിന്റെ കാലഗണനയെ മാത്രമല്ല, ആഗോള ഇരുമ്പ് ഉരുക്കലിന്റെ ഉത്ഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പരമ്പരാഗത ധാരണകളെയും അടിസ്ഥാനപരമായി പുനർനിർവചിക്കുന്നു.

എ. മണികണ്ഠൻ എന്ന പ്രാദേശിക ചരിത്രാധ്യാപകന്റെ അർപ്പണബോധത്തിൽ നിന്ന് ആരംഭിച്ച ഈ ഖനനങ്ങൾ, തമിഴ്‌നാട് സംസ്ഥാന പുരാവസ്തു വകുപ്പിന്റെ ചിട്ടയായ പ്രവർത്തനങ്ങളിലൂടെയും ഗണ്യമായ സർക്കാർ ധനസഹായത്തിലൂടെയും ആഗോള ശ്രദ്ധ നേടി. കത്തികൾ, അമ്പിന്റെ തലകൾ, വാളുകൾ തുടങ്ങിയ 85-ലധികം ഇരുമ്പ് ഉപകരണങ്ങൾ, നെല്ല്, മനുഷ്യന്റെ അസ്ഥികൂടാവശിഷ്ടങ്ങൾ എന്നിവ ഉൾപ്പെടെയുള്ള പ്രധാന കണ്ടെത്തലുകൾ ഒരു സങ്കീർണ്ണവും സാങ്കേതികമായി വികസിതവുമായ പുരാതന സമൂഹത്തിന്റെ തെളിവുകൾ നൽകുന്നു.

യുഎസ്എയിലെ ബീറ്റാ അനലിറ്റിക് ലബോറട്ടറി, ലഖ്‌നൗവിലെ ബിർബൽ സാഹ്നി ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് പാലിയോസയൻസസ്, അഹമ്മദാബാദിലെ ഫിസിക്കൽ റിസർച്ച് ലബോറട്ടറി എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള ആക്സിലറേറ്റർ മാസ് സ്പെക്ട്രോമെട്രി (AMS) റേഡിയോകാർബൺ ഡേറ്റിംഗ്, ഒപ്റ്റിക്കലി സ്റ്റിമുലേറ്റഡ് ലുമിനിസെൻസ് (OSL) ഡേറ്റിംഗ് എന്നിവയുൾപ്പെടെയുള്ള നൂതന ശാസ്ത്രീയ വിശകലനങ്ങളിലൂടെയാണ് ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ സ്ഥിരീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഈ വിശകലനങ്ങൾ കരിയുടെ സാമ്പിളുകൾക്ക് 3345 BCE മുതൽ 2953 BCE വരെയുള്ള തീയതികൾ സ്ഥിരീകരിച്ചു, ഇത് ഇരുമ്പിന്റെ ഉപയോഗം ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും പഴക്കമുള്ള ഒന്നാണെന്ന് സ്ഥാപിക്കുന്നു.

ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ ഇന്ത്യയിലെ ഇരുമ്പ് യുഗത്തിന്റെ ആരംഭം മുമ്പ് കരുതിയിരുന്നതിനേക്കാൾ ആയിരം വർഷത്തിലേറെ പിന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകുന്നു. കൂടാതെ, 1380 BCE-ൽ ടർക്കിയിലെ ഹിറ്റൈറ്റ് സാമ്രാജ്യത്തിലാണ് ഇരുമ്പ് ഉരുക്കൽ ആരംഭിച്ചതെന്ന ആഗോള ധാരണയെയും ഇത് ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു. തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ചെമ്പിന്റെ ലഭ്യത കുറവായതിനാൽ ഇരുമ്പ് ഉരുക്കൽ സ്വതന്ത്രമായി വികസിച്ചതാകാമെന്ന സാധ്യതയും ഇത് ഉയർത്തുന്നു. സിന്ധു നദീതട സംസ്കാരത്തിന്റെ വെങ്കലയുഗത്തിന് സമകാലികമായി ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ ഒരു ഇരുമ്പ് യുഗം നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് ഇത് സൂചിപ്പിക്കുന്നു, ഇത് ഇന്ത്യൻ നാഗരികതയുടെ വികാസത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയെ കൂടുതൽ സങ്കീർണ്ണമാക്കുന്നു.

സാംസ്കാരികമായി, ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ തമിഴ് സംസ്കാരത്തിന്റെ പുരാതനത്വത്തെയും സാങ്കേതിക വൈദഗ്ധ്യത്തെയും ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു. രാഷ്ട്രീയമായി, ഇത് ഇന്ത്യൻ ചരിത്രത്തിന്റെ പുനർവ്യാഖ്യാനത്തിനും, വടക്ക് കേന്ദ്രീകൃതമായ വിവരണങ്ങളെ ചോദ്യം ചെയ്യാനും വഴിയൊരുക്കിയിട്ടുണ്ട്. തമിഴ്‌നാട്ടിലെ പുരാവസ്തു സൈറ്റുകളിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ ഗ്രാഫിറ്റി അടയാളങ്ങളും സിന്ധു നദീതട സംസ്കാരവുമായി സമാനതകൾ കാണിക്കുന്നത് പുരാതന കാലത്ത് ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലുടനീളം സാംസ്കാരികവും വ്യാപാരപരവുമായ ബന്ധങ്ങൾ നിലനിന്നിരുന്നു എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ശിവകലയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ പുരാതന തമിഴ് സമൂഹത്തിന്റെ സാങ്കേതിക വൈദഗ്ധ്യത്തിനും സാംസ്കാരിക നേട്ടങ്ങൾക്കും ശക്തമായ തെളിവാണ്. ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തെ മാത്രമല്ല, ആഗോള ഇരുമ്പ് യുഗത്തിന്റെ ഉത്ഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ധാരണകളെയും പുനർനിർവചിക്കുന്നു. തമിഴ്‌നാട് സർക്കാരിന്റെ തുടർച്ചയായ ഖനന പ്രവർത്തനങ്ങളും ശാസ്ത്രീയ പഠനങ്ങളും ഇന്ത്യയുടെ ചരിത്രത്തെ കൂടുതൽ വെളിപ്പെടുത്താൻ സഹായിക്കും. ഇരുമ്പ് ഖനന സൈറ്റുകൾ, ഉരുക്കൽ പ്രക്രിയകൾ, വ്യാപാര ശൃംഖലകൾ എന്നിവയെക്കുറിച്ചുള്ള കൂടുതൽ പഠനങ്ങൾ ഭാവിയിൽ ഈ കണ്ടെത്തലുകളെ കൂടുതൽ ശക്തിപ്പെടുത്തും.

ചുരുക്കത്തിൽ, ശിവകലയും കീഴടിയും തമിഴ്‌നാടിന്റെ പുരാതന ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയെ വികസിപ്പിക്കുകയും ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ നാഗരിക വികാസത്തെക്കുറിച്ചുള്ള കൂടുതൽ സമഗ്രവും ബഹുസ്വരവുമായ ഒരു കാഴ്ചപ്പാട് നൽകുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ സൈറ്റുകൾ, തമിഴ് സംസ്കാരത്തിന്റെ പഴക്കവും സാങ്കേതിക വൈദഗ്ധ്യവും എടുത്തു കാണിക്കുന്നതിനൊപ്പം, പുരാതന ഇന്ത്യയിലെ വിവിധ പ്രദേശങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള സാംസ്കാരികവും വ്യാപാരപരവുമായ ബന്ധങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പുതിയ ഉൾക്കാഴ്ചകളും നൽകുന്നു.

കമ്മ്യൂണിസവും സോഷ്യലിസവും

Posted on July 24, 2025July 24, 2025 by Rajesh Odayanchal

കമ്മ്യൂണിസവും സോഷ്യലിസവും ആധുനിക ലോകത്തെ ഏറ്റവും സ്വാധീനിച്ച രാഷ്ട്രീയ-സാമ്പത്തിക ആശയങ്ങളാണ്. മനുഷ്യ സമൂഹത്തിലെ അസമത്വങ്ങൾക്കും ചൂഷണങ്ങൾക്കുമെതിരെയുള്ള പോരാട്ടത്തിൽ നിന്നാണ് ഈ ആശയങ്ങൾ ഉത്ഭവിക്കുന്നത്. ഇവ രണ്ടും സമൂഹത്തിൽ കൂടുതൽ സമത്വവും നീതിയും ലക്ഷ്യമിടുന്നവയാണെങ്കിലും, അവയുടെ സമീപനങ്ങളിലും പ്രയോഗങ്ങളിലും വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്. ചൂഷണത്തിൽ നിന്നും ജനതയെ മാറ്റുക, അവരെ സ്വതന്ത്രരാക്കുക എന്നതുതന്നെയാണ് ഈ ചിന്തകൾക്ക് പ്രേരണയായത്. കമ്മ്യൂണിസത്തിൻ്റെയും സോഷ്യലിസത്തിൻ്റെയും വേരുകൾ വ്യാവസായിക വിപ്ലവാനന്തരം യൂറോപ്പിലുണ്ടായ സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക മാറ്റങ്ങളിലാണ് കണ്ടെത്താൻ കഴിയുക. ഫാക്ടറികൾ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടതോടെ വലിയ തോതിലുള്ള ഉൽപ്പാദനം സാധ്യമായി. എന്നാൽ ഇത് മുതലാളിമാരുടെ സമ്പത്ത് വർദ്ധിപ്പിച്ചപ്പോൾ, തൊഴിലാളികൾ ദയനീയമായ സാഹചര്യങ്ങളിൽ, കുറഞ്ഞ കൂലിക്ക്, അമിതമായി ജോലി ചെയ്യാൻ നിർബന്ധിതരായി. ഈ ചൂഷണവും ദാരിദ്ര്യവും സാമൂഹിക അസമത്വങ്ങളും പുതിയ ചിന്താധാരകൾക്ക് ജന്മം നൽകി.

സോഷ്യലിസം (Socialism)

സോഷ്യലിസം എന്നത് ഉൽപ്പാദന ഉപാധികൾ (ഫാക്ടറികൾ, ഭൂമി, യന്ത്രങ്ങൾ മുതലായവ) പൊതു ഉടമസ്ഥതയിലോ അല്ലെങ്കിൽ സാമൂഹിക നിയന്ത്രണത്തിലോ ആയിരിക്കുന്ന ഒരു സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥിതിയാണ്. സോഷ്യലിസത്തിൽ, സമ്പത്ത് കൂടുതൽ തുല്യമായി വിതരണം ചെയ്യപ്പെടാൻ സർക്കാർ ഇടപെടലുകൾ നടത്തുന്നു. സോഷ്യലിസം എന്ന ആശയം പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ ആരംഭത്തിൽ തന്നെ യൂറോപ്പിൽ ഉയർന്നുവന്നു. റോബർട്ട് ഓവൻ, ചാൾസ് ഫ്യൂറിയർ, ഹെൻറി സെൻ്റ്-സൈമൺ തുടങ്ങിയ ചിന്തകർ മുതലാളിത്തത്തിൻ്റെ ദൂഷ്യവശങ്ങൾ തിരിച്ചറിയുകയും, സ്വകാര്യ സ്വത്തിന് പകരം സാമൂഹിക ഉടമസ്ഥതയിലുള്ള ഉൽപ്പാദന മാർഗ്ഗങ്ങളെക്കുറിച്ച് സ്വപ്നം കാണുകയും ചെയ്തു. ഇവർ തൊഴിലാളികളുടെ ക്ഷേമം ഉറപ്പാക്കുന്ന, സഹകരണാടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള ഒരു സാമൂഹിക ക്രമം വിഭാവനം ചെയ്തു. ഈ ആശയങ്ങളെ ‘ഉട്ടോപ്യൻ സോഷ്യലിസം‘ എന്നാണ് പിന്നീട് മാർക്സിസ്റ്റുകൾ വിശേഷിപ്പിച്ചത്, കാരണം അവ പ്രായോഗികമായ ഒരു വിപ്ലവ മാർഗ്ഗം നിർദ്ദേശിച്ചില്ല.

പ്രധാന സവിശേഷതകൾ:

പൊതു ഉടമസ്ഥത: ഉൽപ്പാദന ഉപാധികളിൽ ഭൂരിഭാഗവും സർക്കാരിനോ സമൂഹത്തിനോ കീഴിലായിരിക്കും.
സാമ്പത്തിക സമത്വം: വരുമാനത്തിലും സമ്പത്തിലും ഉള്ള വലിയ അസമത്വങ്ങൾ കുറയ്ക്കുക എന്നതാണ് പ്രധാന ലക്ഷ്യം.
ക്ഷേമ രാഷ്ട്രം: വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യം, സാമൂഹിക സുരക്ഷ തുടങ്ങിയ അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങൾ സർക്കാർ ഉറപ്പാക്കുന്നു.
ജനാധിപത്യപരമായ സമീപനം: പല സോഷ്യലിസ്റ്റ് രാജ്യങ്ങളിലും ജനാധിപത്യപരമായ രീതികളിലൂടെയാണ് മാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ടുവരാൻ ശ്രമിക്കുന്നത്. സ്വകാര്യ സ്വത്തും പരിമിതമായ കമ്പോളവും നിലനിൽക്കാൻ സാധ്യതയുണ്ട്.
ഘട്ടംഘട്ടമായുള്ള മാറ്റം: മുതലാളിത്തത്തിൽ നിന്ന് പൂർണ്ണമായ കമ്മ്യൂണിസത്തിലേക്കുള്ള ഒരു പരിവർത്തന ഘട്ടമായി സോഷ്യലിസത്തെ ചിലർ കാണുന്നു.

കമ്മ്യൂണിസം (Communism)

മാർക്സിസ്റ്റ് സൈദ്ധാന്തിക അടിത്തറയാണു കമ്മ്യൂണിസം. കമ്മ്യൂണിസം സോഷ്യലിസത്തിന്റെ ഒരു തീവ്ര രൂപമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. കാൾ മാർക്സ്, ഫ്രെഡറിക് എംഗൽസ് എന്നിവരുടെ ആശയങ്ങളാണ് ഇതിന് അടിസ്ഥാനം. വർഗ്ഗരഹിതവും ഭരണകൂടമില്ലാത്തതും സ്വകാര്യ സ്വത്തില്ലാത്തതുമായ ഒരു സമൂഹമാണ് കമ്മ്യൂണിസത്തിന്റെ ആത്യന്തിക ലക്ഷ്യം. കാൾ മാർക്സും ഫ്രീഡ്രിക്ക് ഏംഗൽസും ചേർന്നാണ് കമ്മ്യൂണിസത്തിന് ഒരു വ്യവസ്ഥാപിതമായ സൈദ്ധാന്തിക അടിത്തറ നൽകിയത്. 1848-ൽ പുറത്തിറങ്ങിയ ‘കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് മാനിഫെസ്റ്റോ’ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ആശയങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാന രേഖയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. അവരുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ, മനുഷ്യചരിത്രം വർഗ്ഗസമരങ്ങളുടെ ചരിത്രമാണ്. മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയിൽ തൊഴിലാളി വർഗ്ഗം (പ്രോലിറ്റേറിയറ്റ്) ചൂഷണം ചെയ്യപ്പെടുകയും, അവർക്ക് ഉൽപ്പാദന മാർഗ്ഗങ്ങളിൽ യാതൊരു പങ്കുമില്ലാതിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. ഈ ചൂഷണത്തെ ഇല്ലാതാക്കാൻ തൊഴിലാളി വർഗ്ഗം ഒരു വിപ്ലവത്തിലൂടെ അധികാരം പിടിച്ചെടുക്കണം.

മാർക്സിസ്റ്റ് സിദ്ധാന്തമനുസരിച്ച്, വിപ്ലവാനന്തരം ആദ്യം സോഷ്യലിസ്റ്റ് ഘട്ടം വരും. ഈ ഘട്ടത്തിൽ ഉൽപ്പാദന മാർഗ്ഗങ്ങൾ പൊതു ഉടമസ്ഥതയിലായിരിക്കും. പിന്നീട്, ഉൽപ്പാദനക്ഷമത വർദ്ധിക്കുകയും വർഗ്ഗപരമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ പൂർണ്ണമായും ഇല്ലാതാവുകയും ചെയ്യുമ്പോൾ കമ്മ്യൂണിസം എന്ന അന്തിമ ഘട്ടത്തിൽ സമൂഹം എത്തിച്ചേരും. കമ്മ്യൂണിസത്തിൽ സ്വകാര്യ സ്വത്ത് എന്ന സങ്കൽപ്പം പൂർണ്ണമായും ഇല്ലാതാകും, “ഓരോരുത്തർക്കും അവരുടെ കഴിവിനനുസരിച്ച്, ഓരോരുത്തർക്കും അവരുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച്” എന്ന തത്ത്വം പ്രാവർത്തികമാകും. ഭരണകൂടം ക്രമേണ ഇല്ലാതാവുകയും മനുഷ്യസമൂഹത്തിന് യാതൊരുവിധ വർഗ്ഗ വ്യത്യാസങ്ങളുമില്ലാതെ സഹവർത്തിച്ച് ജീവിക്കാൻ സാധിക്കുകയും ചെയ്യും.

പ്രധാന സവിശേഷതകൾ:

വർഗ്ഗരഹിത സമൂഹം: തൊഴിലാളികളും മുതലാളിമാരും എന്ന വ്യത്യാസമില്ലാത്ത ഒരു സമൂഹം.
സ്വകാര്യ സ്വത്തില്ലായ്മ: ഉൽപ്പാദനോപാധികളിൽ സ്വകാര്യ ഉടമസ്ഥാവകാശം പൂർണ്ണമായും ഇല്ലാതാക്കുന്നു. എല്ലാം സമൂഹത്തിന്റെ പൊതു ഉടമസ്ഥതയിലായിരിക്കും.
ഭരണകൂടമില്ലായ്മ: പൂർണ്ണമായ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സമൂഹത്തിൽ ഭരണകൂടത്തിന് സ്ഥാനമില്ല. കാരണം, വർഗ്ഗങ്ങളില്ലാത്തതിനാൽ ഭരണകൂടത്തിന്റെ ആവശ്യമില്ലെന്ന് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ വിശ്വസിക്കുന്നു.
“ഓരോരുത്തർക്കും അവരുടെ കഴിവനുസരിച്ച്, ഓരോരുത്തർക്കും അവരുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച്”: ഇതാണ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സമൂഹത്തിന്റെ അടിസ്ഥാന തത്വം. എല്ലാവരും തങ്ങളുടെ കഴിവുകൾക്കനുസരിച്ച് അധ്വാനിക്കുകയും, തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ ലഭിക്കുകയും ചെയ്യും.
വിപ്ലവകരമായ മാറ്റം: പലപ്പോഴും നിലവിലുള്ള മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥിതിയെ ഒരു വിപ്ലവത്തിലൂടെ തകർത്ത് കമ്മ്യൂണിസം സ്ഥാപിക്കാനാണ് കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകൾ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നത്.

പ്രധാന വ്യത്യാസങ്ങൾ:

സവിശേഷത	സോഷ്യലിസം	കമ്മ്യൂണിസം
ഉടമസ്ഥാവകാശം	പൊതു ഉടമസ്ഥതയും പരിമിതമായ സ്വകാര്യ സ്വത്തും	പൂർണ്ണമായും പൊതു ഉടമസ്ഥത, സ്വകാര്യ സ്വത്തില്ലായ്മ
ഭരണകൂടം	ശക്തമായ സർക്കാർ ഇടപെടൽ, ജനാധിപത്യപരമായ ഭരണം	ആത്യന്തികമായി ഭരണകൂടമില്ലാത്ത അവസ്ഥ
ലക്ഷ്യം	സാമ്പത്തിക സമത്വം, ക്ഷേമ രാഷ്ട്രം, സാമൂഹിക നീതി	വർഗ്ഗരഹിത, ഭരണകൂടരഹിത സമൂഹം
മാറ്റത്തിന്റെ രീതി	പരിഷ്കരണങ്ങളിലൂടെയും ജനാധിപത്യപരമായ വഴികളിലൂടെയും	പലപ്പോഴും വിപ്ലവത്തിലൂടെയും ബലപ്രയോഗത്തിലൂടെയും
വിതരണം	അധ്വാനത്തിനനുസരിച്ച് (ചിലപ്പോൾ ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ചും)	ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച്

കമ്മ്യൂണിസവും സോഷ്യലിസവും നിലനിൽക്കുന്നതെന്തുകൊണ്ട്?

ഈ ആശയങ്ങൾക്ക് ലോകത്ത് വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്താനും നിലനിൽക്കാനും ചില സുപ്രധാന കാരണങ്ങളുണ്ട്:

അസമത്വത്തോടുള്ള പ്രതികരണം: മുതലാളിത്ത വ്യവസ്ഥയിലെ അന്തർലീനമായ അസമത്വങ്ങൾ, സമ്പത്തിൻ്റെ കേന്ദ്രീകരണം, ദാരിദ്ര്യം, ചൂഷണം എന്നിവ ഈ ആശയങ്ങൾക്ക് എപ്പോഴും പ്രസക്തി നൽകി. ചൂഷണം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ജനവിഭാഗങ്ങൾക്ക് തങ്ങളുടെ മോചനത്തിനുള്ള ഒരു വഴിയായി ഈ ആശയങ്ങളെ കണ്ടു.
സാമൂഹിക നീതിക്ക് വേണ്ടിയുള്ള ആഹ്വാനം: എല്ലാവർക്കും തുല്യത, അവസര സമത്വം, മെച്ചപ്പെട്ട ജീവിത സാഹചര്യങ്ങൾ എന്നിവ സോഷ്യലിസവും കമ്മ്യൂണിസവും വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു. ഇത് സാധാരണ ജനങ്ങളെ ആകർഷിക്കുന്ന പ്രധാന ഘടകമാണ്.
സംഘടനാപരമായ ശക്തി: കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾക്ക് ശക്തമായ സംഘടനാ സംവിധാനങ്ങളുണ്ട്. ഇത് തൊഴിലാളികളെയും കർഷകരെയും വിദ്യാർത്ഥികളെയും ബുദ്ധിജീവികളെയും ഒരുമിപ്പിക്കാൻ സഹായിച്ചു.
വിപ്ലവകരമായ മാറ്റങ്ങൾ: റഷ്യൻ വിപ്ലവം (1917), ചൈനീസ് വിപ്ലവം (1949) തുടങ്ങിയവ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾ പ്രാവർത്തികമാക്കാൻ സാധിക്കുമെന്ന് തെളിയിച്ചു. ഇത് ലോകമെമ്പാടുമുള്ള ചൂഷിത ജനവിഭാഗങ്ങൾക്ക് പ്രതീക്ഷ നൽകി.
ജനകീയ ക്ഷേമ പദ്ധതികൾ: സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾ പല രാജ്യങ്ങളിലും സാമൂഹിക ക്ഷേമ പദ്ധതികൾക്ക് പ്രചോദനമായി. സൗജന്യ വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യ പരിരക്ഷ, തൊഴിലില്ലായ്മ വേതനം, പെൻഷൻ തുടങ്ങിയവ നടപ്പിലാക്കാൻ ഇത് സഹായിച്ചു. ഇത് മുതലാളിത്ത രാജ്യങ്ങളെ പോലും സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങളെ ഉൾക്കൊള്ളാൻ പ്രേരിപ്പിച്ചു.
ആശയപരമായ തുടർച്ച: മാർക്സിസ്റ്റ് ചിന്തകൾക്ക് ഒരു ദാർശനിക അടിത്തറയുണ്ട്. ഇത് ഈ ആശയങ്ങളെ വിമർശനാത്മകമായി സമീപിക്കാനും പുതിയ സാഹചര്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് വ്യാഖ്യാനിക്കാനും സഹായിച്ചു.

നാളത്തെ സ്ഥിതി എന്തായിരിക്കും?

കമ്മ്യൂണിസത്തിൻ്റെയും സോഷ്യലിസത്തിൻ്റെയും ഭാവി സങ്കീർണ്ണവും വിവിധ ഘടകങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നതുമാണ്.

കമ്മ്യൂണിസം: പ്രത്യയശാസ്ത്രപരമായ വെല്ലുവിളികൾ

സോവിയറ്റ് യൂണിയൻ്റെ തകർച്ചയോടെ (1991) കമ്മ്യൂണിസം ഒരു ഭരണവ്യവസ്ഥ എന്ന നിലയിൽ വലിയ തിരിച്ചടി നേരിട്ടു. എന്നാൽ ചൈന, വിയറ്റ്നാം, ക്യൂബ തുടങ്ങിയ രാജ്യങ്ങളിൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾ ഇപ്പോഴും അധികാരത്തിലുണ്ട്. എങ്കിലും, ഈ രാജ്യങ്ങളിൽ പലതും കമ്പോള സാമ്പത്തിക നയങ്ങൾ സ്വീകരിച്ച് ലിബറൽ സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയോട് കൂടുതൽ അടുക്കുന്നത് കാണാം. സമ്പൂർണ്ണ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സമൂഹം എന്ന ലക്ഷ്യം ഇന്നും ഒരു ദൂര സ്വപ്നമായി നിലനിൽക്കുന്നു.

കമ്മ്യൂണിസം എന്ന ആശയത്തിന് സൈദ്ധാന്തികമായ പ്രസക്തി നിലനിൽക്കുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അതിൻ്റെ പ്രായോഗിക രൂപങ്ങൾക്ക് വലിയ വെല്ലുവിളികളുണ്ട്. വ്യക്തിസ്വാതന്ത്ര്യം, ജനാധിപത്യം തുടങ്ങിയ വിഷയങ്ങളിൽ പലപ്പോഴും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ഭരണകൂടങ്ങൾ വിമർശനങ്ങൾ നേരിടുന്നു. എന്നിരുന്നാലും, മുതലാളിത്തത്തിൻ്റെ പ്രതിസന്ധികൾ (സാമ്പത്തിക മാന്ദ്യം, അസമത്വം) വർദ്ധിക്കുമ്പോൾ, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾ വീണ്ടും ചർച്ചാ വിഷയമാകാറുണ്ട്.

സോഷ്യലിസം: പരിഷ്കരണവാദവും മുഖ്യധാരാ സ്വാധീനവും

കമ്മ്യൂണിസത്തേക്കാൾ കൂടുതൽ പ്രായോഗികവും മുഖ്യധാരാ സ്വഭാവമുള്ളതുമായി സോഷ്യലിസം പരിണമിച്ചു. യൂറോപ്പിലെ സ്കാൻഡിനേവിയൻ രാജ്യങ്ങൾ സോഷ്യൽ ഡെമോക്രസിയുടെ (സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങളോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന ജനാധിപത്യ വ്യവസ്ഥ) മികച്ച ഉദാഹരണങ്ങളാണ്. ഈ രാജ്യങ്ങളിൽ മുതലാളിത്തത്തിൻ്റെയും സോഷ്യലിസത്തിൻ്റെയും ഘടകങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് കൊണ്ടുപോകുന്നു. ശക്തമായ സാമൂഹിക ക്ഷേമ പദ്ധതികൾ, സാമ്പത്തിക തുല്യത, ശക്തമായ ട്രേഡ് യൂണിയനുകൾ എന്നിവ ഇവിടുത്തെ പ്രത്യേകതകളാണ്.

ഭാവിയിൽ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾ കൂടുതൽ പ്രസക്തമാകാനാണ് സാധ്യത. ആഗോളവൽക്കരണം സൃഷ്ടിക്കുന്ന അസമത്വങ്ങൾ, കാലാവസ്ഥാ മാറ്റം, സാങ്കേതികവിദ്യയുടെ വളർച്ച കാരണം ഉണ്ടാകുന്ന തൊഴിൽ നഷ്ടങ്ങൾ തുടങ്ങിയ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് സോഷ്യലിസ്റ്റ് സമീപനങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം കണ്ടെത്താൻ കഴിഞ്ഞേക്കും. സമ്പത്ത് പുനർവിതരണം ചെയ്യുക, പൊതു സേവനങ്ങൾ ശക്തിപ്പെടുത്തുക, പരിസ്ഥിതി സൗഹൃദ വികസനത്തിന് ഊന്നൽ നൽകുക തുടങ്ങിയ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾ ആഗോളതലത്തിൽ കൂടുതൽ സ്വീകാര്യത നേടാം.

ചുരുക്കത്തിൽ, മനുഷ്യസമൂഹത്തിലെ അസമത്വങ്ങൾ നിലനിൽക്കുന്നിടത്തോളം കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്, സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾക്ക് പ്രസക്തിയുണ്ടാകും. പൂർണ്ണമായ കമ്മ്യൂണിസം ഒരു വിദൂര സ്വപ്നമായി തുടരാം, എന്നാൽ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾ, പ്രത്യേകിച്ച് സാമൂഹിക ക്ഷേമത്തിലും തുല്യതയിലും ഊന്നിയുള്ള സമീപനങ്ങൾ, ലോകത്തിൻ്റെ ഭാവിയെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചേക്കും. ഭാവിയിൽ, ഈ ആശയങ്ങൾ പുതിയ രൂപങ്ങളിലും ഭാവങ്ങളിലും പരിണമിക്കുകയും നിലവിലുള്ള വെല്ലുവിളികളെ നേരിടാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുമെന്നാണ് പ്രതീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നത്. ആധുനിക ലോകത്ത് ഈ ആശയങ്ങൾക്ക് പല വ്യാഖ്യാനങ്ങളും പരിണാമങ്ങളും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ട്. പല രാജ്യങ്ങളും സോഷ്യലിസത്തിന്റെ ചില തത്വങ്ങൾ സ്വീകരിച്ച് മിശ്രിത സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥകൾ രൂപീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ, ശുദ്ധമായ കമ്മ്യൂണിസം എന്ന ആശയം ഇന്ന് വളരെ കുറച്ച് രാജ്യങ്ങളിൽ മാത്രമാണ് നിലനിൽക്കുന്നത്, അവിടങ്ങളിലും യഥാർത്ഥ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് തത്വങ്ങളിൽ നിന്ന് വലിയ വ്യതിയാനങ്ങൾ സംഭവിച്ചിട്ടുണ്ട്.

ഇന്ത്യയിലെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ

ഇന്ത്യയിലെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന് സ്വാതന്ത്ര്യസമരത്തോളം പഴക്കമുണ്ട്. ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിൽ നിന്നും ചൂഷണത്തിൽ നിന്നും മോചനം നേടുക എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെയാണ് ഇത് ആരംഭിച്ചത്. സമൂഹത്തിൽ തുല്യതയും നീതിയും സ്ഥാപിക്കുക എന്നതായിരുന്നു സോഷ്യലിസത്തിന്റെ പ്രധാന ലക്ഷ്യം.

ആദ്യകാല വളർച്ച (സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനു മുമ്പ്)

ഇന്ത്യൻ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ വിത്തുകൾ ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിന്റെ അവസാന കാലഘട്ടത്തിലാണ് പാകിയത്. കാൾ മാർക്സിന്റെയും ലെനിന്റെയും ആശയങ്ങൾ ഇന്ത്യയിലെ യുവ ബുദ്ധിജീവികളെയും സ്വാതന്ത്ര്യസമര സേനാനികളെയും ആകർഷിച്ചു.

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ഓഫ് ഇന്ത്യ (CPI): 1920-കളിൽ രൂപീകരിച്ച ഇത് ഇന്ത്യയിലെ ആദ്യകാല സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഒന്നാണ്. തൊഴിലാളിവർഗത്തിന്റെ അവകാശങ്ങൾക്കും ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിനെതിരെയും അവർ പോരാടി.
കോൺഗ്രസ് സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടി (CSP): 1934-ൽ കോൺഗ്രസിനുള്ളിലെ ഒരു വിഭാഗമായാണ് ഇത് രൂപംകൊണ്ടത്. ജവഹർലാൽ നെഹ്റു, ആചാര്യ നരേന്ദ്രദേവ്, ജയപ്രകാശ് നാരായൺ, രാം മനോഹർ ലോഹ്യ തുടങ്ങിയവർ ഇതിന്റെ പ്രധാന നേതാക്കളായിരുന്നു. കോൺഗ്രസിന്റെ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനത്തിനുള്ളിൽ നിന്നുകൊണ്ട് സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾ പ്രചരിപ്പിക്കുക എന്നതായിരുന്നു ഇവരുടെ ലക്ഷ്യം. ഭൂപരിഷ്കരണം, വ്യവസായങ്ങളുടെ ദേശസാൽക്കരണം തുടങ്ങിയ ആശയങ്ങൾ അവർ മുന്നോട്ടുവെച്ചു.

സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തര കാലഘട്ടം

സ്വാതന്ത്ര്യത്തിനുശേഷം സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾക്ക് ഇന്ത്യയിൽ വലിയ പ്രാധാന്യം ലഭിച്ചു. ജവഹർലാൽ നെഹ്റുവിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ഇന്ത്യ ഒരു സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാതയിലൂടെയാണ് മുന്നോട്ട് പോയത്.

നെഹ്റുവിയൻ സോഷ്യലിസം: നെഹ്റുവിന്റെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ, ഇന്ത്യയ്ക്ക് സോഷ്യലിസ്റ്റ് മാതൃകയിലുള്ള ഒരു വികസനമാണ് ആവശ്യം. മിശ്ര സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥ (Mixed Economy) എന്ന ആശയം അദ്ദേഹം നടപ്പിലാക്കി. ഇത് പൊതുമേഖലയ്ക്കും (സർക്കാർ നിയന്ത്രിത സ്ഥാപനങ്ങൾ) സ്വകാര്യമേഖലയ്ക്കും ഒരുമിച്ച് പ്രവർത്തിക്കാൻ അവസരം നൽകി. പഞ്ചവത്സര പദ്ധതികൾ, വലിയ വ്യവസായങ്ങളുടെയും ബാങ്കുകളുടെയും ദേശസാൽക്കരണം, ഭൂപരിഷ്കരണം തുടങ്ങിയവ നെഹ്റുവിയൻ സോഷ്യലിസത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നു.
പ്രതിപക്ഷ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾ: കോൺഗ്രസിനുള്ളിൽ നിന്നും പുറത്തും നിരവധി സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾ രൂപംകൊണ്ടു. പ്രജാ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടി (PSP), സംയുക്ത സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടി (SSP) എന്നിവ ഇതിൽ പ്രധാനപ്പെട്ടവയായിരുന്നു. കോൺഗ്രസ് സർക്കാരിന്റെ നയങ്ങളെ അവർ വിമർശിക്കുകയും കൂടുതൽ സമൂലമായ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പരിഷ്കാരങ്ങൾ ആവശ്യപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
ഇന്ദിരാഗാന്ധിയും സോഷ്യലിസവും: 1970-കളിൽ ഇന്ദിരാഗാന്ധി “ഗരീബി ഹഠാവോ” (ദാരിദ്ര്യം നിർമ്മാർജനം ചെയ്യുക) എന്ന മുദ്രാവാക്യമുയർത്തി സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾക്ക് പുതിയ ഊർജ്ജം നൽകി. ബാങ്കുകളുടെ ദേശസാൽക്കരണം, പ്രിവി പഴ്സ് നിർത്തലാക്കൽ എന്നിവ അവരുടെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് നയങ്ങളിൽ പ്രധാനമായിരുന്നു.

സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ വെല്ലുവിളികളും തളർച്ചയും

1980-കൾക്ക് ശേഷം ഇന്ത്യയിലെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനം പല വെല്ലുവിളികളും നേരിടുകയും ദുർബലമാവുകയും ചെയ്തു.

നയങ്ങളിലെ മാറ്റം: 1991-ൽ ഇന്ത്യ സാമ്പത്തിക ഉദാരവൽക്കരണ നയങ്ങൾ (LPG reforms – Liberalization, Privatization, Globalization) സ്വീകരിച്ചതോടെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് നയങ്ങൾക്ക് തിരിച്ചടിയായി. സ്വകാര്യവൽക്കരണത്തിനും വിദേശ നിക്ഷേപത്തിനും പ്രാധാന്യം ലഭിച്ചു.
ആശയപരമായ ഭിന്നതകൾ: സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾക്കിടയിലെ ആശയപരമായ ഭിന്നതകളും ഐക്യമില്ലായ്മയും അവരെ ദുർബലപ്പെടുത്തി.
പ്രസക്തി നഷ്ടപ്പെടുന്നു: ആഗോളവൽക്കരണവും കമ്പോള സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയുടെ വളർച്ചയും സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങളുടെ പ്രസക്തിയെ ചോദ്യം ചെയ്തു.
പുതിയ രാഷ്ട്രീയ സാഹചര്യങ്ങൾ: പ്രാദേശിക പാർട്ടികളുടെ വളർച്ചയും ജാതി, മത രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഉദയവും സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടികളുടെ സ്വാധീനം കുറച്ചു.

സമകാലിക പ്രസക്തി

ഇന്ന്, പരമ്പരാഗത സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾക്ക് പഴയ സ്വാധീനം ഇല്ലെങ്കിലും, സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾ ഇന്ത്യൻ രാഷ്ട്രീയത്തിൽ പല രൂപത്തിലും നിലനിൽക്കുന്നു.

ക്ഷേമപദ്ധതികൾ, ദാരിദ്ര്യ നിർമ്മാർജന പരിപാടികൾ, വിദ്യാഭ്യാസത്തിനും ആരോഗ്യത്തിനുമുള്ള സർക്കാർ സഹായങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങളുടെ സ്വാധീനം വ്യക്തമാക്കുന്നു.
സമൂഹത്തിലെ പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട വിഭാഗങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾക്കുവേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടങ്ങളിലും അസമത്വങ്ങൾക്കെതിരെയുള്ള ശബ്ദങ്ങളിലും സോഷ്യലിസത്തിന്റെ പ്രതിധ്വനികൾ കേൾക്കാം.

ഇന്ത്യൻ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനം രാജ്യത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക, സാമൂഹിക, രാഷ്ട്രീയ മേഖലകളിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുണ്ട്. പൂർണ്ണമായ സോഷ്യലിസ്റ്റ് സമൂഹം സ്ഥാപിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ലെങ്കിലും, തുല്യതയിലും സാമൂഹിക നീതിയിലുമുള്ള അതിന്റെ ഊന്നൽ ഇന്ത്യൻ ജനാധിപത്യത്തെ രൂപപ്പെടുത്തുന്നതിൽ നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചു.

കേരളത്തിലെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ

കേരളത്തിലെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ചിന്തകൾക്ക് ഇന്ത്യൻ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാന ചരിത്രത്തിൽ വളരെ വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട്, ഒരുപക്ഷേ മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് കൂടുതൽ ആഴത്തിലും വ്യാപ്തിയിലും അത് വേരൂന്നിയിട്ടുണ്ട്. ഇതിന് നിരവധി കാരണങ്ങളുണ്ട്.

കേരളത്തിലെ സോഷ്യലിസ്റ്റ് ചിന്തകളുടെ പ്രാധാന്യം:

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ വളർച്ച: ഇന്ത്യയിൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനം ഏറ്റവും ശക്തമായി വളർന്ന സംസ്ഥാനം കേരളമാണ്. കമ്മ്യൂണിസം സോഷ്യലിസത്തിന്റെ ഒരു തീവ്ര രൂപമായതിനാൽ, കേരളത്തിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികളുടെ വളർച്ച സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾക്ക് വലിയ പ്രാധാന്യം നൽകി. ഇ.എം.എസ്. നമ്പൂതിരിപ്പാട്, എ.കെ. ഗോപാലൻ തുടങ്ങിയ നേതാക്കൾ സോഷ്യലിസ്റ്റ്-കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾ ജനങ്ങളിലേക്ക് എത്തിക്കുന്നതിൽ നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചു. 1957-ൽ ലോകത്ത് ആദ്യമായി ബാലറ്റ് പേപ്പറിലൂടെ ഒരു കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സർക്കാർ അധികാരത്തിൽ വന്നത് കേരളത്തിലാണ്.
വിദ്യാഭ്യാസവും സാമൂഹിക പരിഷ്കരണങ്ങളും: കേരളത്തിൽ വിദ്യാഭ്യാസം വളരെ നേരത്തെ തന്നെ വ്യാപകമായത് സോഷ്യലിസ്റ്റ് ചിന്തകൾക്ക് വളക്കൂറുള്ള മണ്ണൊരുക്കി. നാരായണ ഗുരു, അയ്യങ്കാളി തുടങ്ങിയ സാമൂഹിക പരിഷ്കർത്താക്കൾ ജാതിപരമായ അസമത്വങ്ങൾക്കെതിരെയും ചൂഷണങ്ങൾക്കെതിരെയും പോരാടിയത് സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനപരമായ തുല്യത എന്ന ആശയവുമായി ചേർന്നുപോകുന്ന ഒന്നായിരുന്നു. ഈ പരിഷ്കരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ജനങ്ങളെ രാഷ്ട്രീയമായി ബോധവാന്മാരാക്കാൻ സഹായിച്ചു.
ഭൂപരിഷ്കരണം: കേരളത്തിലെ സോഷ്യലിസ്റ്റ്-കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സർക്കാരുകൾ നടപ്പിലാക്കിയ ഭൂപരിഷ്കരണ നിയമങ്ങൾ ഇന്ത്യൻ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിലെ ഒരു സുപ്രധാന നാഴികക്കല്ലാണ്. ഇത് ഭൂമിയില്ലാത്ത കർഷകർക്ക് ഭൂമി ലഭ്യമാക്കുകയും, ജന്മിത്ത സമ്പ്രദായം അവസാനിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ഇത് സമൂഹത്തിലെ സാമ്പത്തിക അസമത്വങ്ങൾ കുറയ്ക്കുന്നതിൽ വലിയ പങ്ക് വഹിച്ചു.
പൊതുവിതരണ സമ്പ്രദായം (PDS) ശക്തമാക്കിയത്: ദാരിദ്ര്യം കുറയ്ക്കുന്നതിനും എല്ലാവർക്കും ഭക്ഷണം ലഭ്യമാക്കുന്നതിനും കേരളത്തിലെ ശക്തമായ പൊതുവിതരണ സമ്പ്രദായം വലിയ പങ്ക് വഹിച്ചു. ഇത് സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയമായ “ആവശ്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച്” എന്ന തത്വത്തോട് ചേർന്നുനിൽക്കുന്ന ഒന്നാണ്.
ആരോഗ്യ-വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലകളിലെ മുന്നേറ്റം: കേരളം ആരോഗ്യ-വിദ്യാഭ്യാസ മേഖലകളിൽ കൈവരിച്ച നേട്ടങ്ങൾ സോഷ്യലിസ്റ്റ് നയങ്ങളുടെ വിജയമായി പലപ്പോഴും ചൂണ്ടിക്കാണിക്കപ്പെടുന്നു. എല്ലാവർക്കും ഗുണമേന്മയുള്ള വിദ്യാഭ്യാസം, പ്രാഥമിക ആരോഗ്യ സംരക്ഷണം എന്നിവ സർക്കാർ മുൻഗണനയായി കണ്ടു നടപ്പിലാക്കിയത് സോഷ്യലിസ്റ്റ് കാഴ്ചപ്പാടിന്റെ ഭാഗമാണ്.
തൊഴിലാളി യൂണിയനുകളുടെ ശക്തി: കേരളത്തിൽ തൊഴിലാളി യൂണിയനുകൾക്ക് വലിയ സ്വാധീനമുണ്ട്. തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിലും കൂലി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നതിലും തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങൾ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിലും ഈ യൂണിയനുകൾക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ട്. ഇത് സോഷ്യലിസ്റ്റ് ആശയമായ തൊഴിലാളി വർഗ്ഗത്തിന്റെ ഉന്നമനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതാണ്.
ദേശീയ പ്രസ്ഥാനത്തിലെ സ്വാധീനം: കോൺഗ്രസ് സോഷ്യലിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ രൂപീകരണത്തിലും പ്രവർത്തനങ്ങളിലും കേരളത്തിലെ നേതാക്കൾക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ടായിരുന്നു. ജയപ്രകാശ് നാരായൺ, രാം മനോഹർ ലോഹ്യ തുടങ്ങിയ നേതാക്കളുടെ സ്വാധീനം കേരളത്തിലും പ്രകടമായിരുന്നു.
വെൽഫെയർ സ്റ്റേറ്റ് മോഡൽ: മറ്റ് ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച് കേരളം ഒരു ‘വെൽഫെയർ സ്റ്റേറ്റ്’ (ക്ഷേമ രാഷ്ട്രം) എന്ന സങ്കൽപ്പത്തോട് കൂടുതൽ അടുത്തുനിൽക്കുന്നു. സാമൂഹിക സുരക്ഷാ പെൻഷനുകൾ, സൗജന്യ ചികിത്സ, കുറഞ്ഞ നിരക്കിലുള്ള വിദ്യാഭ്യാസം തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങൾ ഇതിന് ഉദാഹരണമാണ്.

ചുരുക്കത്തിൽ, കേരളത്തിലെ രാഷ്ട്രീയ-സാമൂഹിക ചരിത്രം സോഷ്യലിസ്റ്റ് ചിന്തകളാൽ ആഴത്തിൽ സ്വാധീനിക്കപ്പെട്ടതാണ്. ഇത് കേവലം രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളുടെ പ്രത്യയശാസ്ത്രം എന്നതിലുപരി, സാധാരണക്കാരുടെ ജീവിതത്തെയും സാമൂഹിക ഘടനയെയും മാറ്റിമറിച്ച ഒരു ശക്തിയായി വർത്തിച്ചു. ഇന്ത്യൻ സോഷ്യലിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ഒരു ‘മോഡൽ’ ആയി കേരളത്തെ പലപ്പോഴും പഠനവിധേയമാക്കാറുണ്ട്.

വി. എസ്. അച്യുതാനന്ദൻ

Posted on July 22, 2025July 23, 2025 by Rajesh Odayanchal

കേരള രാഷ്ട്രീയത്തിലെ അതുല്യ വ്യക്തിത്വവും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിലെ ഇതിഹാസവുമാണ് സഖാവ് വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദന്റെ ജീവിതം, പോരാട്ടങ്ങളുടെയും ത്യാഗത്തിന്റെയും സമർപ്പണത്തിന്റെയും ഒരു തുറന്ന പുസ്തകമായിരുന്നു അത്. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന് അദ്ദേഹം നൽകിയ സംഭാവനകൾ നിസ്തുലമായിരുന്നു. 1923-ൽ ആലപ്പുഴയിലെ പുന്നപ്രയിൽ സാധാരണ കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ച അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതം, ഒരു നൂറ്റാണ്ട് മുമ്പുള്ള കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹികവും സാമ്പത്തികവുമായ അവസ്ഥകളുടെ നേർക്കാഴ്ച നൽകുന്നു. ജനനം – 1923 ഒക്ടോബർ 20 – മരണം 2025 ജൂലൈ 21.

നൂറ്റാണ്ട് മുമ്പുള്ള കേരളം: ദാരിദ്ര്യവും ചൂഷണവും ജാതിവിവേചനവും

വി.എസ്. ജനിച്ച കാലഘട്ടമായ 1920-കളിലെ കേരളം, ഇന്നത്തെ കേരളത്തിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമായ ഒരു സാമൂഹിക ചുറ്റുപാടായിരുന്നു. നാട്ടുരാജാക്കന്മാരുടെ ഭരണത്തിലും ജന്മിത്വ വ്യവസ്ഥയിലും (feudal system) അധിഷ്ഠിതമായ ഒരു സമൂഹമായിരുന്നു അന്ന് നിലനിന്നിരുന്നത്.

അരങ്ങ് വാണ ദാരിദ്ര്യം (Widespread Poverty): സമൂഹത്തിലെ വലിയൊരു വിഭാഗം ജനങ്ങളും അതിദയനീയമായ ദാരിദ്ര്യത്തിൽ (extreme poverty) ജീവിച്ചിരുന്നു. അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങളായ ഭക്ഷണവും വസ്ത്രവും പോലും വലിയൊരു വിഭാഗം ജനങ്ങൾക്ക് കിട്ടാക്കനിയായിരുന്നു. കൈത്തറി, കയർ, കശുവണ്ടി തുടങ്ങിയ പരമ്പരാഗത വ്യവസായങ്ങളിൽ (traditional industries) ജോലി ചെയ്തിരുന്ന തൊഴിലാളികൾ തുച്ഛമായ കൂലിക്ക് ദിവസവും കഠിനാധ്വാനം ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. ബാലവേല (child labor) സാധാരണമായിരുന്നു. വി.എസ്. തന്റെ പത്താം വയസ്സിൽ പഠനം ഉപേക്ഷിച്ച് കൈത്തറി തൊഴിലാളിയായി ജോലിക്ക് പോകാൻ നിർബന്ധിതനായത് ഈ സാമൂഹിക യാഥാർത്ഥ്യത്തിന്റെ പ്രതിഫലനമാണ്.
കൊടിയ ജാതിവിവേചനം (Severe Caste Discrimination): ജാതിവ്യവസ്ഥ (caste system) അതിശക്തമായിരുന്ന കാലഘട്ടമായിരുന്നു അത്. തൊട്ടുകൂടായ്മയും തീണ്ടിക്കൂടായ്മയും (untouchability and unapproachability) പോലുള്ള അനാചാരങ്ങൾ സമൂഹത്തിൽ നിലനിന്നിരുന്നു. താഴ്ന്ന ജാതിക്കാരെന്ന് മുദ്രകുത്തപ്പെട്ടവർക്ക് പൊതുവഴികളിലൂടെ നടക്കാനോ, പൊതു കിണറുകളിൽ നിന്ന് വെള്ളമെടുക്കാനോ, വിദ്യാലയങ്ങളിൽ പ്രവേശിക്കാനോ അവകാശമുണ്ടായിരുന്നില്ല. മനുഷ്യൻ എന്ന പരിഗണന പോലും പലപ്പോഴും നിഷേധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇത് വലിയ സാമൂഹിക അസമത്വങ്ങൾക്കും (social inequalities) ചൂഷണങ്ങൾക്കും വഴിയൊരുക്കി.
ജന്മിത്വത്തിന്റെ പിടിയിൽ (Grip of Feudalism): ഭൂമി മുഴുവൻ ജന്മിമാരുടെയും നാടുവാഴികളുടെയും കയ്യിലായിരുന്നു. ഭൂരഹിതരായ കർഷകത്തൊഴിലാളികൾക്കും (agricultural laborers) സാധാരണക്കാർക്കും ജന്മിമാരുടെ ദയയിൽ മാത്രം ജീവിതം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകേണ്ടി വന്നു. അടിമപ്പണിക്ക് (bonded labor) സമാനമായ ചൂഷണങ്ങൾ സർവ്വസാധാരണമായിരുന്നു. തൊഴിലാളികൾക്ക് സംഘടിക്കാനോ അവകാശങ്ങൾക്ക് വേണ്ടി വാദിക്കാനോ ഉള്ള സ്വാതന്ത്ര്യം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.
വിദ്യാഭ്യാസത്തിന്റെ അഭാവം (Lack of Education): വിദ്യാഭ്യാസം ഏതാനും ചില വിഭാഗങ്ങൾക്ക് മാത്രമായി ഒതുങ്ങിനിന്നിരുന്ന ഒന്നായിരുന്നു. ദരിദ്രർക്കും താഴ്ന്ന ജാതിയിൽപ്പെട്ടവർക്കും സ്കൂളുകളോ മറ്റ് പഠനാവസരങ്ങളോ ലഭിച്ചിരുന്നില്ല. അറിവ് എന്നത് സമ്പന്നരുടെയും ജാതി മേധാവികളുടെയും മാത്രം കുത്തകയായി മാറി. വി.എസ്സിന് പ്രാഥമിക വിദ്യാഭ്യാസം പോലും പൂർത്തിയാക്കാൻ കഴിയാഞ്ഞത് ഈ സാഹചര്യത്തെയാണ് എടുത്തു കാണിക്കുന്നത്.

ഇത്തരം സാമൂഹിക സാഹചര്യങ്ങളാണ് കേരളത്തിൽ ശക്തമായ സാമൂഹിക പരിഷ്കരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്കും (social reform movements) പിന്നീട് തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്കും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ആശയങ്ങൾക്കും വളം നൽകിയത്.

കഷ്ടപ്പാടുകളിൽ നിന്ന് കമ്മ്യൂണിസത്തിലേക്ക്: ഒരു ജീവിതയാത്ര 🚶‍♂️

ഇത്തരം കൊടിയ ചൂഷണങ്ങളുടെയും സാമൂഹിക അനീതികളുടെയും നടുവിലാണ് വി.എസിന്റെ ബാല്യം കടന്നുപോയത്. ചെറുപ്പത്തിൽത്തന്നെ അമ്മയെ നഷ്ടപ്പെട്ടു. പിന്നീട് അച്ഛനെയും നഷ്ടപ്പെട്ടതോടെ ജീവിതം കൂടുതൽ ദുരിതത്തിലായി. പത്താം വയസ്സിൽ പഠനം നിർത്തേണ്ടി വന്ന അദ്ദേഹം, കൈത്തറി തൊഴിലാളിയായി ജോലിക്ക് പോയി. ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ സഹതൊഴിലാളികൾ അനുഭവിച്ച ദുരിതങ്ങളും ചൂഷണങ്ങളും അദ്ദേഹം നേരിട്ട് കണ്ടറിയുകയും, ഇതിനെതിരെ പ്രതികരിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തെ പ്രേരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുമായുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ അടുപ്പം കമ്യൂണിസ്റ്റ് ആശയങ്ങളിലേക്ക് വഴിതെളിച്ചു. 1939-ൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടി ഓഫ് ഇന്ത്യയുടെ (CPI) സ്ഥാപകാംഗങ്ങളിൽ ഒരാളായി അദ്ദേഹം മാറി. അന്നത്തെ തിരുവിതാംകൂർ സ്റ്റേറ്റ് കോൺഗ്രസ്സിന്റെ സ്വേച്ഛാധിപത്യ ഭരണത്തിനെതിരെയും ജന്മിത്വ ചൂഷണത്തിനെതിരെയും തൊഴിലാളികൾ നടത്തിയ ഉജ്ജ്വല സമരങ്ങളായ പുന്നപ്ര-വയലാർ സമരം (1946) പോലുള്ളവയിലെ സജീവ പങ്കാളിത്തം അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിപ്ലവവീര്യം തെളിയിച്ചു. നിരവധി തവണ ജയിൽവാസം അനുഭവിച്ചും മർദ്ദനങ്ങൾക്ക് ഇരയായും അദ്ദേഹം പാർട്ടി പ്രവർത്തനത്തിൽ ഉറച്ചുനിന്നു. ഈ സമരങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തിലെ നിർണ്ണായക വഴിതിരിവുകളായിരുന്നു, അതോടൊപ്പം കേരളത്തിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ വളർച്ചയ്ക്ക് അടിത്തറയിടുകയും ചെയ്തു.

കേരള സമൂഹത്തിൽ വി.എസ്. വരുത്തിയ മാറ്റങ്ങൾ: നേട്ടങ്ങളുടെ നാൾവഴി 🌟

കേരള മുഖ്യമന്ത്രി എന്ന നിലയിലും പ്രതിപക്ഷ നേതാവ് എന്ന നിലയിലും വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദൻ കേരള സമൂഹത്തിൽ വ്യക്തമായതും ശുദ്ധവുമായ മാറ്റങ്ങൾ കൊണ്ടുവന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലത്ത് നടപ്പിലാക്കിയ പല നയങ്ങളും പദ്ധതികളും സാധാരണ ജനങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തി:

അഴിമതിക്കെതിരായ പോരാട്ടം (Fight Against Corruption): അഴിമതിക്കെതിരെ വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലാത്ത നിലപാട് സ്വീകരിച്ച അദ്ദേഹം, പല ഉന്നതർക്കുമെതിരെ നടപടിയെടുക്കാൻ ധൈര്യം കാണിച്ചു. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന് “അഴിമതിക്കെതിരായ പോരാളി” എന്ന വിശേഷണം നേടിക്കൊടുത്തു. ഒരു കാലത്ത് അധികാരത്തിലിരുന്നവരുടെ സ്വകാര്യ സ്വത്തായി കണക്കാക്കിയിരുന്ന അഴിമതിയെ ചോദ്യം ചെയ്യാൻ അദ്ദേഹം മടിച്ചില്ല.
പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണം (Environmental Protection): മൂന്നാർ കൈയേറ്റം ഒഴിപ്പിക്കൽ പോലുള്ള നിർഭയമായ നീക്കങ്ങളിലൂടെ പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണത്തിൽ അദ്ദേഹം മാതൃകയായി. പ്രകൃതിയെ ചൂഷണം ചെയ്യുന്നവർക്കെതിരെ കർശന നിലപാടെടുക്കുകയും വനഭൂമിയും തണ്ണീർത്തടങ്ങളും (wetlands) സംരക്ഷിക്കേണ്ടതിന്റെ പ്രാധാന്യം അദ്ദേഹം ജനങ്ങളെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
ജനകീയ വിഷയങ്ങളിലെ ഇടപെടൽ (Intervention in Public Issues): ജനങ്ങളുടെ ദൈനംദിന പ്രശ്നങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം സജീവമായി ഇടപെട്ടു. നെൽകൃഷി സംരക്ഷണം, പൊതുവിദ്യാഭ്യാസ സംരക്ഷണം, ഭൂരഹിതർക്കുള്ള ഭൂമി വിതരണം (land distribution for landless) തുടങ്ങിയ കാര്യങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം മുൻകൈ എടുത്തു. സാധാരണ ജനങ്ങളുമായി നേരിട്ട് സംവദിക്കാനും അവരുടെ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കാനും അദ്ദേഹം എന്നും ശ്രദ്ധിച്ചു.
മാധ്യമങ്ങളോടുള്ള സമീപനം (Approach to Media): ജനകീയ വിഷയങ്ങളിൽ മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ ശക്തമായി പ്രതികരിക്കാനുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഴിവ് ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു. മാധ്യമങ്ങളുമായുള്ള അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംവാദങ്ങളും നർമ്മം കലർന്ന മറുപടികളും പലപ്പോഴും ജനശ്രദ്ധ നേടി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതികരണങ്ങൾ പലപ്പോഴും സമൂഹത്തിൽ വലിയ ചർച്ചകൾക്ക് വഴിവെച്ചു.

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ചൈതന്യവും വി.എസിന്റെ സ്ഥാനവും 🚩

കേരളത്തിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിൽ വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദന് സമാനതകളില്ലാത്ത സ്ഥാനമാണുള്ളത്.

അനുകമ്പയുടെ ശബ്ദം (Voice of Empathy): സമൂഹത്തിലെ ഏറ്റവും താഴെത്തട്ടിലുള്ള സാധാരണക്കാരന്റെ വേദന മനസ്സിലാക്കാനും അവർക്കുവേണ്ടി ശക്തമായി ശബ്ദമുയർത്താനും അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകൾക്ക് സാധാരണ ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ വലിയ സ്വീകാര്യത ലഭിച്ചു. അത് ഒരു ആൾക്കൂട്ടത്തെ ഇളക്കിമറിക്കാൻ പോന്ന ശക്തിയുള്ളതായിരുന്നു.
കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ധാർമ്മികതയുടെ പ്രതീകം (Symbol of Communist Ethics): വ്യക്തിജീവിതത്തിൽ ലാളിത്യവും (simplicity) സത്യസന്ധതയും (integrity) പുലർത്തിയ അദ്ദേഹം, കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ധാർമ്മികതയുടെ പ്രതീകമായി അറിയപ്പെട്ടു. അധികാരത്തിൽ ഇരിക്കുമ്പോഴും ഇല്ലാത്തപ്പോഴും അദ്ദേഹം തന്റെ പ്രത്യയശാസ്ത്രത്തിൽ (ideology) ഉറച്ചുനിന്നു.
പുതിയ കമ്മ്യൂണിസം (New Communism): മാറുന്ന കാലഘട്ടത്തിനനുസരിച്ച് പാർട്ടിയെ നയിക്കാനും യുവതലമുറയെ ആകർഷിക്കാനും അദ്ദേഹം ശ്രമിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനകീയ സമീപനം പാർട്ടിയുടെ അടിത്തറ വികസിപ്പിക്കുന്നതിൽ വലിയ പങ്കുവഹിച്ചു. പ്രതിസന്ധി ഘട്ടങ്ങളിൽ പാർട്ടിയെ നയിക്കാനും ശരിയായ ദിശാബോധം നൽകാനും അദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞു. പാർട്ടിക്ക് പുറത്തും വലിയ ജനസമ്മതി പിടിച്ചുപറ്റിയ ചുരുക്കം ചില കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് നേതാക്കളിൽ ഒരാളായിരുന്നു അദ്ദേഹം.
സംസ്ഥാനത്തിന് അതീതനായ നേതാവ് (Beyond State Leadership): കേരളത്തിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ മുഖമായി അദ്ദേഹം മാറി. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാക്കുകൾക്ക് ദേശീയ തലത്തിൽ പോലും ശ്രദ്ധ ലഭിക്കുകയും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ നിലപാടുകൾ രാജ്യമെമ്പാടും ചർച്ചയാവുകയും ചെയ്തു.

വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദൻ ഒരു വ്യക്തിയെന്നതിലുപരി, കേരളത്തിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ചലനാത്മകമായ ഒരു അധ്യായമാണ്. നൂറുവർഷം മുമ്പുള്ള കേരളത്തിലെ സാമൂഹിക സാഹചര്യങ്ങളിൽ നിന്ന് ഉയർന്നുവന്ന്, അസമത്വങ്ങൾക്കെതിരെ പൊരുതി, ജനങ്ങളുടെ നേതാവായി മാറിയ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതം, വരും തലമുറയിലെ രാഷ്ട്രീയ പ്രവർത്തകർക്ക് എന്നും വഴികാട്ടിയായിരിക്കും. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സംഭാവനകൾ കേരള ചരിത്രത്തിൽ സുവർണ്ണ ലിപികളാൽ രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടും.

വി. എസ്സും പിണറായിയും

സഖാവ് വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദന്റെയും പിണറായി വിജയന്റെയും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ചിന്താധാരകൾക്ക് ചില വ്യത്യാസങ്ങൾ നിലനിന്നിരുന്നു, ഇത് വി.എസിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തിൽ കാര്യമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇരുവരും സിപിഐ(എം) (CPI(M)) പാർട്ടിയുടെ പ്രധാന നേതാക്കളായിരുന്നെങ്കിലും, സമീപനങ്ങളിലും ഊന്നൽ നൽകുന്ന കാര്യങ്ങളിലും അവർക്കിടയിൽ പ്രകടമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ചിന്താധാരകളിലെ വ്യത്യാസങ്ങൾ

സഖാവ് വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദൻ: വി.എസിന്റെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ചിന്താധാരയെ പലപ്പോഴും പരമ്പരാഗതവും വിപ്ലവകരവുമായ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സമീപനത്തിന്റെ (traditional and revolutionary communist approach) പ്രതീകമായിട്ടാണ് കാണുന്നത്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ നിലപാടുകളിൽ താഴെ പറയുന്നവയ്ക്ക് ഊന്നൽ നൽകിയിരുന്നു:

വർഗസമരം (Class Struggle): ചൂഷണത്തിനെതിരായ വർഗസമരത്തിന് അദ്ദേഹം വലിയ പ്രാധാന്യം നൽകി. തൊഴിലാളിവർഗത്തിന്റെയും കർഷകരുടെയും അവകാശങ്ങൾക്കുവേണ്ടി നേരിട്ടുള്ള പോരാട്ടങ്ങൾക്ക് അദ്ദേഹം ഊന്നൽ നൽകി.
അഴിമതി വിരുദ്ധ നിലപാടുകൾ (Anti-corruption Stance): അഴിമതിക്കെതിരെ വിട്ടുവീഴ്ചയില്ലാത്ത സമീപനം സ്വീകരിച്ച വി.എസ്., പാർട്ടിക്കുള്ളിലെയും ഭരണത്തിലെയും അഴിമതിക്കെതിരെ ശക്തമായി ശബ്ദമുയർത്തി. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന് വലിയ ജനപിന്തുണ നേടിക്കൊടുത്തു.
പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണം (Environmental Protection): പരിസ്ഥിതി സംരക്ഷണ വിഷയങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം ശക്തമായ നിലപാടുകൾ സ്വീകരിച്ചു. മൂന്നാർ കൈയേറ്റം ഒഴിപ്പിക്കൽ പോലുള്ള വിഷയങ്ങളിൽ അദ്ദേഹം മുന്നിൽ നിന്നു.
ജനകീയ വിഷയങ്ങളിലുള്ള നേരിട്ടുള്ള ഇടപെടൽ (Direct Intervention in Public Issues): സാധാരണ ജനങ്ങളുടെ പ്രശ്നങ്ങളിൽ നേരിട്ടിടപെടാനും, അവരുടെ ദുരിതങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം കാണാനും അദ്ദേഹം എപ്പോഴും തയ്യാറായിരുന്നു. സമരങ്ങളിലൂടെയും പ്രക്ഷോഭങ്ങളിലൂടെയും ജനകീയ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം കാണുന്നതിൽ അദ്ദേഹം വിശ്വസിച്ചു.
പാർട്ടി അച്ചടക്കം (Party Discipline): പാർട്ടി അച്ചടക്കത്തിന് ഊന്നൽ നൽകിയിരുന്നുവെങ്കിലും, തെറ്റായ നയങ്ങൾക്കെതിരെ പാർട്ടിക്കുള്ളിൽ ശബ്ദമുയർത്താൻ അദ്ദേഹം മടിച്ചില്ല.

സഖാവ് പിണറായി വിജയൻ: പിണറായി വിജയന്റെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് ചിന്താധാരയെ പ്രായോഗികവും വികസനോന്മുഖവുമായ സമീപനത്തോടെയുള്ള കമ്മ്യൂണിസം (pragmatic and development-oriented communism) എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കാറ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഊന്നൽ താഴെ പറയുന്ന മേഖലകളിലായിരുന്നു:

വികസനം (Development): സംസ്ഥാനത്തിന്റെ വികസനത്തിന്, പ്രത്യേകിച്ച് അടിസ്ഥാന സൗകര്യ വികസനത്തിന് (infrastructure development) അദ്ദേഹം വലിയ പ്രാധാന്യം നൽകുന്നു. വ്യവസായ സൗഹൃദ അന്തരീക്ഷം ഒരുക്കുന്നതിനും പുതിയ നിക്ഷേപങ്ങൾ ആകർഷിക്കുന്നതിനും അദ്ദേഹം ഊന്നൽ നൽകി.
ഭരണനിർവഹണം (Governance): കാര്യക്ഷമമായ ഭരണനിർവഹണത്തിലൂടെയും ദീർഘകാല പദ്ധതികളിലൂടെയും സംസ്ഥാനത്തിന്റെ പുരോഗതി ഉറപ്പാക്കുന്നതിൽ അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു.
പാർട്ടി നേതൃത്വത്തിലെ ഉറച്ച സ്വാധീനം (Firm Grip on Party Leadership): പാർട്ടി ഘടനയിലും തീരുമാനമെടുക്കുന്നതിലും പിണറായിക്ക് ശക്തമായ സ്വാധീനമുണ്ട്. പാർട്ടി തീരുമാനങ്ങളെ ഏകോപിപ്പിക്കുന്നതിലും നടപ്പിലാക്കുന്നതിലും അദ്ദേഹത്തിന് വ്യക്തമായ കാഴ്ചപ്പാടുണ്ട്.
ആഗോളവൽക്കരണത്തോടുള്ള സമീപനം (Approach to Globalization): ആഗോളവൽക്കരണത്തിന്റെ ഭാഗമായുണ്ടാകുന്ന വെല്ലുവിളികളെ നേരിടുന്നതിനും പുതിയ അവസരങ്ങൾ പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്നതിനും കൂടുതൽ പ്രായോഗികമായ സമീപനം അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചു.
നിയമവാഴ്ച (Rule of Law): ഭരണപരമായ കാര്യങ്ങളിലും നിയമവാഴ്ച നടപ്പിലാക്കുന്നതിലും അദ്ദേഹം കർശന നിലപാടുകൾ സ്വീകരിച്ചു.

വ്യത്യാസങ്ങൾ വി.എസ്സിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തിൽ ചെലുത്തിയ സ്വാധീനം

വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദനും പിണറായി വിജയനും തമ്മിലുള്ള ഈ ചിന്താധാരകളിലെയും സമീപനങ്ങളിലെയും വ്യത്യാസങ്ങൾ അവരുടെ രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് വി.എസിന്റെ കാര്യത്തിൽ, വലിയ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

പാർട്ടിക്കുള്ളിലെ ഭിന്നതകൾ (Internal Party Factionalism): ഇരുവരുടെയും വ്യത്യസ്ത സമീപനങ്ങൾ പാർട്ടിക്കുള്ളിൽ ശക്തമായ വിഭാഗീയതയ്ക്ക് (factionalism) കാരണമായി. ‘വിഭാഗീയതയുടെ കാലഘട്ടം’ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന ഒരു നീണ്ട കാലയളവിൽ വി.എസും പിണറായിയും പരസ്പരം ശക്തമായ വെല്ലുവിളികൾ ഉയർത്തി. ഇത് പാർട്ടിയുടെ സംഘടനാപരമായ കെട്ടുറപ്പിനെ ബാധിച്ചു.
മുഖ്യമന്ത്രി പദം (Chief Ministership): 2006-ൽ വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദൻ മുഖ്യമന്ത്രിയായത് പാർട്ടിക്കുള്ളിലെ ഈ ഭിന്നതകൾക്കിടയിലും ജനകീയ പിന്തുണയുടെ ബലത്തിലായിരുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ അഴിമതി വിരുദ്ധ നിലപാടുകളും ജനകീയ സമീപനവും ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ വലിയ സ്വീകാര്യത നേടി. എന്നാൽ, മുഖ്യമന്ത്രിയായിരുന്നപ്പോഴും പാർട്ടിക്കുള്ളിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് വെല്ലുവിളികൾ നേരിടേണ്ടി വന്നു. പലപ്പോഴും പാർട്ടി സംസ്ഥാന കമ്മിറ്റിയുമായി തുറന്ന അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങൾ അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായി.
പാർട്ടി സ്ഥാനമാനങ്ങൾ (Party Positions): പാർട്ടി സംസ്ഥാന സെക്രട്ടറിയായിരുന്ന പിണറായി വിജയൻ സംഘടനാപരമായ കാര്യങ്ങളിൽ കൂടുതൽ പിടിമുറുക്കിയപ്പോൾ, വി.എസിന് പലപ്പോഴും പാർട്ടി സ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്ന് തരംതാഴ്ത്തപ്പെടുകയോ ഒഴിവാക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്തിട്ടുണ്ട് (ഉദാഹരണത്തിന്, പോളിറ്റ് ബ്യൂറോയിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കിയത്). എന്നാൽ, ഓരോ തവണയും പാർട്ടി നടപടികൾ നേരിടുമ്പോഴും അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജനകീയ പിന്തുണ വർദ്ധിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്.
ജനകീയതയും മാധ്യമശ്രദ്ധയും (Popularity and Media Attention): വി.എസ്. പാർട്ടിക്കുള്ളിൽ ഒറ്റപ്പെട്ടപ്പോഴും, സാധാരണ ജനങ്ങൾക്കിടയിലും മാധ്യമങ്ങൾക്കിടയിലും അദ്ദേഹത്തിന് വലിയ സ്വീകാര്യത ലഭിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ തുറന്നുപറച്ചിലുകളും നിലപാടുകളും എന്നും വലിയ വാർത്താ പ്രാധാന്യം നേടി. പിണറായി കൂടുതൽ സംഘടനാപരമായ നിലപാടുകൾ സ്വീകരിച്ചപ്പോൾ, വി.എസ്. ഒരു ജനകീയ പോരാളിയുടെ പ്രതിച്ഛായ നിലനിർത്തി.
രാഷ്ട്രീയമായ ഒത്തുതീർപ്പുകൾ (Political Compromises): വി.എസ്സിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തിൽ പലപ്പോഴും പാർട്ടി നിലപാടുകളുമായി ഒത്തുതീർപ്പുകൾ നടത്തേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ, തന്റെ അടിസ്ഥാനപരമായ നിലപാടുകളിൽ നിന്ന് അദ്ദേഹം വ്യതിചലിക്കാൻ തയ്യാറായില്ല. ഇത് അദ്ദേഹത്തെ മറ്റു രാഷ്ട്രീയ നേതാക്കളിൽ നിന്ന് വേറിട്ടു നിർത്തുന്ന പ്രധാന ഘടകങ്ങളിലൊന്നാണ്.

ചുരുക്കത്തിൽ, വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദനും പിണറായി വിജയനും ഒരേ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ ഭാഗമായിരുന്നെങ്കിലും, അവരുടെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് കാഴ്ചപ്പാടുകളിലെ വ്യത്യാസങ്ങൾ കേരളത്തിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ ഗതിയെത്തന്നെ സ്വാധീനിക്കുകയും വി.എസ്സിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തിൽ നിരന്തരമായ വെല്ലുവിളികൾ ഉയർത്തുകയും എന്നാൽ, അദ്ദേഹത്തിന് സമാനതകളില്ലാത്ത ജനകീയ പിന്തുണ നേടിക്കൊടുക്കുകയും ചെയ്തു. വി.എസ്. അച്യുതാനന്ദൻ ‘പഴയ തലമുറയുടെ തൊഴിലാളി-കർഷക പ്രക്ഷോഭങ്ങളിലൂടെയുള്ള കമ്മ്യൂണിസത്തിന്റെ’ പ്രതീകമായി നിന്നപ്പോൾ, പിണറായി വിജയൻ ‘പുതിയ കാലഘട്ടത്തിലെ വികസനവും ഭരണപരമായ കാര്യക്ഷമതയും ലക്ഷ്യം വെച്ചുള്ള കോർപ്പറേറ്റ് സൗഹൃദ കമ്മ്യൂണിസത്തിന്റെ’ വക്താവായി. ഈ വ്യത്യാസങ്ങൾ കേരളത്തിലെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പ്രസ്ഥാനത്തിൽ സജീവമായ ചർച്ചകൾക്ക് വഴിവെക്കുകയും, വി.എസ്സിന്റെ രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തെയും ജനകീയ പ്രതിച്ഛായയെയും രൂപപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്തു.

ആഫ്രിക്ക പിളരുന്നു!

Posted on July 22, 2025 by Rajesh Odayanchal

ഭൂമി കേവലം പാറകളും മണ്ണും നിറഞ്ഞ ഒരു നിശ്ചല ഗ്രഹമല്ല. കോടിക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി നിരന്തരം രൂപപ്പെടുകയും മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു ചലനാത്മക (dynamic) അസ്തിത്വമാണത്. നമ്മൾ ജീവിക്കുന്ന ഈ നിമിഷത്തിലും നമ്മുടെ കാൽക്കീഴിൽ ഭീമാകാരമായ ഭൗമശാസ്ത്രപരമായ (geological) മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ട്. ആഫ്രിക്കൻ ഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഇപ്പോൾ ദൃശ്യമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന പിളർപ്പ് (rifting) ഈ നിരന്തരമായ പരിവർത്തനത്തിന്റെ ഏറ്റവും പുതിയതും കൗതുകകരവുമായ ഉദാഹരണമാണ്. ഈ പ്രതിഭാസം തുടരുകയാണെങ്കിൽ, ഒരുപക്ഷേ ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ ആഫ്രിക്ക രണ്ട് പുതിയ ഭൂഖണ്ഡങ്ങളായി വേർപിരിയുകയും, അവയ്ക്കിടയിൽ ഒരു പുതിയ സമുദ്രം രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്തേക്കാം.

പാഞ്ചിയ മുതൽ ഇന്നുവരെ (Earth’s Supercontinents: From Pangaea to Today)

ഭൂമിയുടെ ചരിത്രത്തിൽ നിരവധി തവണ മഹാഭൂഖണ്ഡങ്ങൾ രൂപം കൊള്ളുകയും വിഘടിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇതിലെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ ഒന്നാണ് പാൻ‌ജിയ (Pangaea). ഏകദേശം 335 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് (million years ago – Ma) രൂപംകൊണ്ട ഈ മഹാഭൂഖണ്ഡത്തിൽ ഭൂമിയിലെ എല്ലാ കരഭാഗങ്ങളും ഒന്നിച്ചുചേർന്നിരുന്നു. പാൻ‌ജിയയെ ചുറ്റി പന്തലാസ (Panthalassa) എന്ന ഒറ്റ സമുദ്രം ഉണ്ടായിരുന്നു. ജർമ്മൻ കാലാവസ്ഥാ ശാസ്ത്രജ്ഞനായ ആൽഫ്രഡ് വെഗനർ (Alfred Wegener) ആണ് ഈ മഹാഭൂഖണ്ഡത്തെക്കുറിച്ചും “ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെ സ്ഥാനചലനം” (continental drift) എന്ന സിദ്ധാന്തത്തെക്കുറിച്ചും ആദ്യമായി ശാസ്ത്രീയമായി അവതരിപ്പിച്ചത്.

ഭൂമിയുടെ ഉപരിതലം (Earth’s surface) “ടെക്റ്റോണിക് പ്ലേറ്റുകൾ” (tectonic plates) എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന വലിയ, ഉറപ്പുള്ള കഷണങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഈ പ്ലേറ്റുകൾ ഭൂമിയുടെ ഉരുകിയ അർദ്ധദ്രാവക മാന്റിലിന് (mantle) മുകളിലൂടെ വളരെ സാവധാനത്തിൽ, ഒരു മനുഷ്യന്റെ നഖം വളരുന്ന വേഗതയിൽ, നിരന്തരം ചലിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഈ ചലനമാണ് ഭൂകമ്പങ്ങൾക്കും (earthquakes), അഗ്നിപർവ്വതങ്ങൾക്കും (volcanoes), പർവതനിരകൾക്കും (mountain ranges) രൂപം നൽകുന്നത്. ഏകദേശം 175 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് പാൻ‌ജിയ വിഘടിക്കാൻ തുടങ്ങി. ആദ്യം വടക്കൻ ഭാഗമായ ലൗറേഷ്യയും (Laurasia) തെക്കൻ ഭാഗമായ ഗോണ്ട്വാനയും (Gondwana) രൂപപ്പെട്ടു. പിന്നീട്, ഗോണ്ട്വാനയും വിഘടിച്ച് ഇന്നത്തെ ആഫ്രിക്ക, തെക്കേ അമേരിക്ക, അന്റാർട്ടിക്ക, ഓസ്ട്രേലിയ, ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡം എന്നിവയായി മാറി. ഈ മഹാഭൂഖണ്ഡ ചക്രം (supercontinent cycle) എന്നറിയപ്പെടുന്ന പ്രക്രിയയുടെ ഭാഗമാണ് ഇന്ന് ആഫ്രിക്കയിൽ നാം കാണുന്ന പിളർപ്പ്.

കിഴക്കൻ ആഫ്രിക്കൻ വിള്ളൽ താഴ്വരയുടെ ഉത്ഭവം (Origin of the East African Rift Valley)

ആഫ്രിക്കയുടെ ഹൃദയഭാഗത്തുള്ള ഈ പിളർപ്പ് പെട്ടെന്ന് സംഭവിച്ച ഒന്നല്ല. കിഴക്കൻ ആഫ്രിക്കൻ വിള്ളൽ താഴ്വര (East African Rift Valley – EARV) എന്നറിയപ്പെടുന്ന ഈ ഭൗമശാസ്ത്രപരമായ സവിശേഷത ഏകദേശം 22-25 ദശലക്ഷം വർഷം മുമ്പ് രൂപപ്പെടാൻ തുടങ്ങിയതാണ്. ഭൂമിക്കടിയിലെ വലിയ തോതിലുള്ള മാഗ്മയുടെ (magma) മുകളിലേക്കുള്ള ഒഴുക്ക് (upwelling) കാരണം ഭൂമിയുടെ പുറംതോട് (crust) വലിച്ചുനീട്ടപ്പെടുകയും നേർത്തതാവുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു സജീവ വിള്ളൽ മേഖലയാണിത്.

ഈ ഭീമാകാരമായ വിള്ളൽ താഴ്വരക്ക് രണ്ട് പ്രധാന ശാഖകളുണ്ട്:

കിഴക്കൻ വിള്ളൽ ശാഖ (Eastern Rift Branch): എത്യോപ്യയിലെ അഗ്നിപർവ്വതങ്ങളാൽ സമ്പന്നമായ അഫാർ ട്രിപ്പിൾ ജംഗ്ഷനിൽ (Afar Triple Junction) നിന്ന് ആരംഭിച്ച് കെനിയ, ടാൻസാനിയ എന്നിവിടങ്ങളിലൂടെ തെക്ക് മൊസാംബിക്ക് വരെ വ്യാപിക്കുന്നു. കെനിയയിലെ നകുരു തടാകം (Lake Nakuru), ടാൻസാനിയയിലെ നട്രോൺ തടാകം (Lake Natron) തുടങ്ങിയ പ്രസിദ്ധമായ പല ഉപ്പുതടാകങ്ങളും ഈ ശാഖയിലാണ്.
പടിഞ്ഞാറൻ വിള്ളൽ ശാഖ (Western Rift Branch): ഉഗാണ്ട, റുവാണ്ട, ബുറുണ്ടി, കിഴക്കൻ കോംഗോ എന്നിവിടങ്ങളിലൂടെയാണ് ഇത് കടന്നുപോകുന്നത്. ഈ ശാഖയിൽ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ആഴമുള്ളതും വലുതുമായ ശുദ്ധജല തടാകങ്ങളിൽ ചിലത് സ്ഥിതിചെയ്യുന്നു, ഉദാഹരണത്തിന് താൻസാനിയയിലെ ടാംഗനിക്ക തടാകം (Lake Tanganyika), ഉഗാണ്ടയിലെ ആൽബർട്ട് തടാകം (Lake Albert) എന്നിവ.

ഈ രണ്ട് ശാഖകളിലൂടെയും ഭൂഖണ്ഡം പിളരുന്ന പ്രക്രിയ സജീവമായി നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

2005-ലെ അഫാർ സംഭവം: വിള്ളലിന്റെ വേഗത (The 2005 Afar Event: The Speed of the Rift)

സാധാരണയായി, ഭൂഖണ്ഡങ്ങളുടെ പിളർപ്പ് ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ കൊണ്ട് വളരെ സാവധാനത്തിൽ മാത്രം സംഭവിക്കുന്ന ഒരു പ്രക്രിയയാണ്. അതുകൊണ്ടുതന്നെ ഇത് മനുഷ്യർക്ക് നേരിട്ട് നിരീക്ഷിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒന്നായിരുന്നില്ല. എന്നാൽ, 2005 സെപ്റ്റംബറിൽ എത്യോപ്യയിലെ അഫാർ മരുഭൂമിയിൽ സംഭവിച്ച ഒരു അസാധാരണ ഭൂകമ്പ പരമ്പര ഈ ധാരണയെ മാറ്റിമറിച്ചു. ഡബ്ബാഹു അഗ്നിപർവ്വതത്തിന് (Dabbahu volcano) സമീപം, 420-ലധികം ഭൂകമ്പങ്ങൾ വെറും ഏതാനും ദിവസങ്ങൾക്കുള്ളിൽ, 60 കിലോമീറ്റർ (37 മൈൽ) നീളവും 8 മീറ്റർ (26 അടി) വരെ വീതിയുമുള്ള ഒരു വലിയ വിള്ളൽ (fissure) സൃഷ്ടിച്ചു. ചില ഭാഗങ്ങളിൽ ഭൂമി 2 മീറ്റർ (6.5 അടി) വരെ താഴ്ന്നുപോവുകയും, പുതിയതായി രൂപപ്പെട്ട ഫിഷർ വെന്റുകൾക്ക് (fissure vents) 60-100 മീറ്റർ വരെ ആഴമുണ്ടാവുകയും ചെയ്തു.

ഈ സംഭവം ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് ഒരു “ലൈവ് ലാബ്” (live lab) പോലെയായി മാറി. ഭൂകമ്പ മാപിനികൾ (seismometers) ഉപയോഗിച്ചും, ജി.പി.എസ്. (GPS) ഡാറ്റ വഴിയും, ഉപഗ്രഹ ചിത്രങ്ങളിലൂടെയും (satellite imagery) ഈ പിളർപ്പിന്റെ ഓരോ ഘട്ടവും തത്സമയം നിരീക്ഷിക്കാനും പഠിക്കാനും സാധിച്ചു. ഭൂമിയുടെ ആന്തരിക ശക്തികൾക്ക് എത്രമാത്രം വേഗത്തിൽ, അപ്രതീക്ഷിതമായി മാറ്റങ്ങൾ വരുത്താൻ കഴിയുമെന്നതിന്റെ വ്യക്തമായ തെളിവായിരുന്നു ഇത്.

അടിസ്ഥാന ഭൗമശാസ്ത്രം: ടെക്റ്റോണിക് പ്ലേറ്റുകളുടെ നൃത്തം (Underlying Geology: The Dance of Tectonic Plates)

കിഴക്കൻ ആഫ്രിക്കൻ വിള്ളൽ താഴ്വരയിൽ, മൂന്ന് പ്രധാന ടെക്റ്റോണിക് പ്ലേറ്റുകൾ സജീവമായി പരസ്പരം അകന്നു മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്: നുബിയൻ പ്ലേറ്റ് (Nubian Plate) (പലപ്പോഴും ആഫ്രിക്കൻ പ്ലേറ്റ് എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു), സൊമാലിയൻ പ്ലേറ്റ് (Somalian Plate), അറേബ്യൻ പ്ലേറ്റ് (Arabian Plate). ഈ പ്ലേറ്റുകൾ പ്രതിവർഷം ഏകദേശം 6-8 മില്ലിമീറ്റർ (0.24-0.31 ഇഞ്ച്) എന്ന നിരക്കിലാണ് വേർപിരിയുന്നത്. ഇത് വിയോജിക്കുന്ന പ്ലേറ്റ് അതിരുകൾക്ക് (divergent plate boundaries) ഉദാഹരണമാണ്, അവിടെ പ്ലേറ്റുകൾ പരസ്പരം അകന്നുമാറുകയും പുതിയ പുറംതോട് രൂപപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.

ഈ പിളർപ്പിന് പിന്നിലെ പ്രധാന ഡ്രൈവിംഗ് ശക്തി ഭൂമിയുടെ മാന്റിലിൽ നിന്നുള്ള അസാധാരണമാംവിധം ചൂടായ പാറകളുടെ മുകളിലേക്കുള്ള ഒഴുക്കാണ്, ഇതിനെ മാന്റിൽ പ്ലൂമുകൾ (mantle plumes) അല്ലെങ്കിൽ മാഗ്മ പ്ലൂമുകൾ (magma plumes) എന്ന് വിളിക്കുന്നു. ഈ പ്ലൂമുകൾ മാന്റിലിൽ നിന്ന് ഉയർന്ന് പുറംതോടിന് താഴെ വ്യാപിക്കുമ്പോൾ, അത് പുറംതോടിനെ ചൂടാക്കുകയും വലിച്ചുനീട്ടുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് ഭൂമിയുടെ “ഹൃദയമിടിപ്പ്” പോലെയാണ് – ആന്തരിക ഊർജ്ജം ഉപരിതലത്തെ പുനർരൂപകൽപ്പന ചെയ്യുന്നു.

പ്ലേറ്റുകൾ അകന്നുമാറുമ്പോൾ, താഴെനിന്നുള്ള മാഗ്മ മുകളിലേക്ക് വന്ന് വിള്ളലിന്റെ വിടവ് നികത്തുന്നു. ഈ മാഗ്മ തണുത്ത് പുതിയ സമുദ്ര പുറംതോട് (oceanic crust) അഥവാ കടൽത്തട്ട് (seafloor) രൂപപ്പെടുന്നു. ഈ പ്രക്രിയയെ സമുദ്രവ്യാപനം (seafloor spreading) എന്ന് പറയുന്നു. ഏകദേശം 200 ദശലക്ഷം വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് പാൻ‌ജിയ വിഘടിച്ച് അറ്റ്ലാന്റിക് സമുദ്രം (Atlantic Ocean) രൂപപ്പെട്ടത് സമാനമായ സമുദ്രവ്യാപന പ്രക്രിയയിലൂടെയാണ്, അവിടെ മധ്യ അറ്റ്ലാന്റിക് റിഡ്ജ് (Mid-Atlantic Ridge) എന്ന പേരിൽ ഒരു പുതിയ കടൽത്തട്ട് നിരന്തരം രൂപപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ചെങ്കടലും (Red Sea) ഏഡൻ ഉൾക്കടലും (Gulf of Aden) ഇതേ രീതിയിൽ രൂപപ്പെട്ടുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന പുതിയ സമുദ്രതടങ്ങളാണ്.

മലപ്പണ്ടാരം

Posted on July 10, 2025July 10, 2025 by Rajesh Odayanchal

കേരളത്തിന്റെ കിഴക്കൻ മലയോര മേഖലകളായ കൊല്ലം, പത്തനംതിട്ട കേരളത്തിലെ കിഴക്കൻ മലയോര മേഖലകളിൽ അധിവസിക്കുന്ന ഒരു ആദിവാസി സമൂഹമാണ് മലപണ്ടാരം (Malapandaram) അഥവാ മലൈ പണ്ടാരം. പ്രാഥമികമായി കൊല്ലം, പത്തനംതിട്ട ജില്ലകളിലാണ് ഇവരെ കൂടുതലായി കാണപ്പെടുന്നതെങ്കിലും, കോട്ടയം, ഇടുക്കി ജില്ലകളിലും ഇവരുടെ സാന്നിധ്യമുണ്ട്. കേരളത്തിലെ പ്രത്യേകമായി ദുർബലരായ ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളിൽ (Particularly Vulnerable Tribal Group – PVTG) ഒന്നായാണ് മലപണ്ടാരങ്ങളെ കണക്കാക്കുന്നത്.

ഇവരുടെ ഭാഷ തമിഴിൽ നിന്നും മലയാളത്തിൽ നിന്നുമുള്ള ശൈലികൾ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന സവിശേഷമായ ഒരു ഭാഷയാണ്. തമിഴ്, മലയാളം ശൈലികൾ കലർന്ന ഒരു സ്വതന്ത്ര ഭാഷതന്നെയാണിത്. സംസ്ഥാന പട്ടികവർഗീയ പട്ടികയിൽ ഉൾപ്പെടുന്ന ഈ വിഭാഗം തമിഴ്‌നാട്ടിലേക്കും വ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇവരുടെ ആകെ ജനസംഖ്യ ഏകദേശം 1600–1700 വരെയാണെന്നാണ് സർക്കാർ കണക്ക്.

ഭാഷയും സംസ്കാരവും

മലൈപണ്ടാരങ്ങൾ സംസാരിക്കുന്ന ഭാഷ മലയാളം, തമിഴ് ഭാഷകളുമായി ബന്ധമുള്ള, എന്നാൽ ഉരുത്തിരിഞ്ഞതും മാത്രം നിലനിൽക്കുന്ന ഒരു ഡ്രാവിഡൻ ഉപഭാഷയാണ്. ഇത് മൗഖിക പാരമ്പര്യത്തിലൂടെ മാത്രം നിലനിർത്തപ്പെടുന്നു. എഴുത്തുപ്രതിഷ്ഠ ഇല്ലാത്തതിനാൽ ഈ ഭാഷ വംശപരമ്പരാഗതമായ രീതിയിൽ മാത്രമേ നിലനിൽക്കുന്നുള്ളൂ.

സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക ഘടന

മലപണ്ടാരങ്ങൾ പരമ്പരാഗതമായി നാടോടി വനവാസികളാണ് (nomadic forest dwellers). ഇവർ കാടുകളിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന വിഭവങ്ങളെ ആശ്രയിച്ച് ജീവിക്കുന്നു. കുറച്ചുകാലം ഒരു സ്ഥലത്ത് തങ്ങിയ ശേഷം, വനേതര ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ (Non-Timber Forest Products – NTFP) ശേഖരിക്കുന്നതിനായി മറ്റൊരു സ്ഥലത്തേക്ക് മാറുന്നതാണ് ഇവരുടെ രീതി. ചരിത്രപരമായി, തിരുവിതാംകൂർ കാലഘട്ടത്തിൽ വനേതര ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ ശേഖരിക്കുന്നതിൽ മലപണ്ടാരങ്ങൾ പ്രഗത്ഭരായിരുന്നു. ഉപജീവനത്തിനും വ്യാപാരത്തിനും ഇവർ ഇത് ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. ആവശ്യവസ്തുക്കൾക്കായി വ്യാപാരികളുമായി വനവിഭവങ്ങൾ കൈമാറുന്ന പതിവും ഇവർക്കുണ്ടായിരുന്നു. ഇപ്പോഴും ഉപജീവനത്തിനായി ഇവർ വനവിഭവങ്ങളെയാണ് പ്രധാനമായും ആശ്രയിക്കുന്നത്.

ഇത്തരത്തിൽ പ്രദേശങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഇവരുടെ കൂട്ടായ്മകളെ ‘കൂട്ടം’ എന്നാണ് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നത്. ഓരോ കൂട്ടത്തിനും ഒരു തലവനുണ്ടാകും, ഇദ്ദേഹത്തെ ‘മുട്ടുകാണി’ എന്ന് വിളിക്കുന്നു. മുട്ടുകാണിക്ക് സാമൂഹികവും ആചാരപരവുമായ കാര്യങ്ങളിൽ പ്രധാന പങ്കുണ്ട്. ഇദ്ദേഹം സാമൂഹിക-പരമ്പരാഗത പ്രശ്നങ്ങൾ തീരുമാനിക്കുകയും ആചാരങ്ങൾ നിർവഹിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. എന്നാൽ ആധിപത്യ വ്യവസ്ഥയല്ല; ആത്മനിർണ്ണയം, വ്യക്തിഗത സ്വാതന്ത്ര്യം എന്നിവയെ അടിസ്ഥമാക്കിയ ജീവിതശൈലിയാണ്. വിവാഹം, കുടുംബം എന്നീ സ്ഥാപനങ്ങൾ കൂടുതൽ സാവകാശവുമായിട്ടാണ് ഇവിടെയുണ്ട്. ബന്ധങ്ങൾ ലളിതവും തങ്ങൾക്കിഷ്ടാനുസൃതവുമായിരിക്കും. ചരിത്രപരമായി, ഇവർ തടിയിതര വനഉൽപ്പന്നങ്ങൾ (മധു, തേൻ, കറിയുണ്ണി, വേരുകൾ, ഔഷധ സസ്യങ്ങൾ) ശേഖരിച്ച് അടിസ്ഥാന ആവശ്യങ്ങൾക്കായി വ്യാപാരികളുമായി കൈമാറ്റം നടത്തിയിരുന്നു. ഇന്നും ഇവർ വനവിഭവങ്ങളെ ആശ്രയിച്ചാണ് ജീവിക്കുന്നത്.

ആചാരങ്ങൾ, വിശ്വാസങ്ങൾ

മലൈപണ്ടാരങ്ങൾക്ക് സ്വന്തം ആചാരങ്ങളും ആരാധനാ രീതികളുമുണ്ട്. വനത്തെ ആശ്രയിച്ചുള്ള ജീവിതം മൂലം, ഇവർക്ക് പരിസ്ഥിതി വിജ്ഞാനത്തിന്റെ വലിയ നിക്ഷേപമുണ്ട്. എന്നാൽ, ഇവരുടെ സാംസ്കാരിക പാരമ്പര്യങ്ങൾ രേഖപ്പെടുത്താൻ വ്യവസ്ഥാപിതമായ പ്രയത്നങ്ങൾ കുറവാണ്. മലയ്ക്കു ചേർന്നുള്ള ആത്മാവുകൾ, വനദേവതകൾ, പൂർവ്വികന്മാരുടെ ആത്മാവുകൾ എന്നിവയെ ആരാധിക്കുന്നത് മൂലമാകുന്ന ആനിമിസ്റ്റിക് വിശ്വാസമാണ് മൈലൈപണ്ടാരങ്ങളുടെ പ്രധാന മതവിശ്വാസം. ചില വൈദ്യപരിപാടികൾ, ആചാരങ്ങൾ എന്നിവയ്ക്ക് തുള്ളൽ, താലവെട്ടം തുടങ്ങിയ അവസ്ഥകളും ഉൾപ്പെടും.

വിദ്യാഭ്യാസവും വികസനവും

സാക്ഷരതാ നിരക്ക് വളരെ താഴ്ന്ന നിലയിലാണ്. സമൂഹത്തിന് സ്വന്തമായി വിദ്യാഭ്യാസ സൗകര്യങ്ങൾ ഇല്ലാത്തതിനാൽ, ഒരു സാക്ഷര തലമുറ രൂപപ്പെടുത്താൻ സർക്കാർ സംഘടനകളുടെ ഇടപെടൽ ആവശ്യമാണ്. മലയാളം ഭാഷാപരമായി പിന്നോക്കത്വം, കൈമാറാവുന്ന പഠനരീതിയുടെ അഭാവം, കുടിവെള്ളത്തിന്റെയും ശുചിത്വത്തിന്റെയും അഭാവം, ജനിതക രോഗങ്ങൾ, കുട്ടികൾക്കുള്ള പോഷണക്കുറവ് എന്നിവ പ്രധാന വെല്ലുവിളികളാണ്. ഭൂരിഭാഗം കുട്ടികൾ സ്കൂളിൽ പോകാറില്ല. പല സ്ഥലങ്ങളിലും ഇവരെ നിർബന്ധിതമായി കുടിയേറ്റിക്കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഉപജീവന മാർഗങ്ങൾ നഷ്ടപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. വനനശീകരണം മൂലം ജീവിതവിഭവങ്ങൾ കുറയുന്നു. ആധുനിക വികസന പദ്ധതികളിൽ നിന്ന് പിന്നോക്കം നിൽക്കുന്നു. രേഖപ്പെടുത്തപ്പെടാത്ത സാംസ്കാരിക പാരമ്പര്യം. ഇവയൊക്കെ കൊണ്ട് ഇന്നും ഏറെ പിന്നിലാണ് മലപ്പണ്ടാരം എന്ന ആദിവാസി ജനത.

ജനസംഖ്യാപരമായ വിവരങ്ങൾ

നിലവിലെ കണക്കുകൾ പ്രകാരം മലപണ്ടാരം സമുദായത്തിൽ 514 കുടുംബങ്ങളിലായി മൊത്തം 1662 പേരാണുള്ളത്. ഇവരുടെ ശരാശരി കുടുംബ വലുപ്പം 3.23 ആണ്, ഇത് സംസ്ഥാന ശരാശരിയെക്കാൾ വളരെ കുറവാണ്. ജനസംഖ്യയിൽ 821 പുരുഷന്മാരും 841 സ്ത്രീകളും ഉൾപ്പെടുന്നു, ഇത് ലിംഗാനുപാതം 1000 പുരുഷന്മാർക്ക് 1024 സ്ത്രീകൾ എന്ന നിലയിൽ സ്ത്രീകളുടെ എണ്ണം കൂടുതലാണെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ഏകദേശം 97% മലപണ്ടാരം കുടുംബങ്ങളും കൊല്ലം, പത്തനംതിട്ട ജില്ലകളിലാണ് താമസിക്കുന്നത്. ബാക്കിയുള്ളവർ കോട്ടയം, ഇടുക്കി ജില്ലകളിലായി വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്നു. ഇവരുടെ ജനസംഖ്യ 16 ഗ്രാമപഞ്ചായത്തുകളിലും ഒരു മുനിസിപ്പാലിറ്റിയിലുമായി വിതരണം ചെയ്യപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. കൊല്ലം ജില്ലയിലെ പിറവന്തൂർ, ആര്യങ്കാവ്, പത്തനംതിട്ട ജില്ലയിലെ റാന്നി, പെരുനാട്, സീതത്തോട്, അരുവാപ്പുലം എന്നീ ഗ്രാമപഞ്ചായത്തുകളിലാണ് മലപണ്ടാരങ്ങൾ കൂടുതലായി വസിക്കുന്നത്.

നിലവിലെ അവസ്ഥ

സാക്ഷരതയുടെ കാര്യത്തിൽ മലപണ്ടാരം സമുദായം ഇപ്പോഴും പിന്നിലാണ്. നടപ്പിലാക്കിയ വികസന പദ്ധതികൾക്ക് ഇവരിൽ ഒരു സാക്ഷര തലമുറയെ വാർത്തെടുക്കാൻ വേണ്ടത്ര സഹായകമായിട്ടില്ല. വനവിഭവങ്ങളെ അമിതമായി ആശ്രയിക്കുന്നത് കാലക്രമേണ വെല്ലുവിളിയാകാൻ സാധ്യതയുണ്ട്. ഇവരുടെ ഉപജീവനമാർഗ്ഗങ്ങൾ മെച്ചപ്പെടുത്തുന്നതിനും സാമൂഹികമായി ഉന്നതിയിലെത്തിക്കുന്നതിനും പ്രത്യേകമായ, സമൂഹം കേന്ദ്രീകൃതമായ പദ്ധതികൾ ആവശ്യമാണ്. വിദ്യാഭ്യാസപരമായ മുന്നേറ്റങ്ങളും ആധുനിക സാമൂഹിക ധാരകളുമായുള്ള സംയോജനവും ഈ സമുദായത്തിന്റെ ഭാവിക്ക് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്.

അന്താരാഷ്ട്ര ഗവേഷണങ്ങൾ

ആൻഥ്രോപോളജിസ്റ്റുകൾ ബ്രിട്ടീഷ് കൊളോണിയൽ കാലം മുതൽ മലൈപണ്ടാരത്തെക്കുറിച്ച് പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. ബ്രിട്ടീഷ് എഥ്നോഗ്രാഫർ എഡ്ഗർ തർസ്റ്റൺ (1912), ആൻഥ്രോപോളജിസ്റ്റ് ബ്രയാൻ മോറിസ് (1980-കൾ) തുടങ്ങിയവർ ഇവരുടെ സാമൂഹിക ഘടന, ഭാഷ, ജീവിതരീതികൾ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

വികസന ആവശ്യകതകൾ

മലപണ്ടാരം സമൂഹത്തിന്റെ സാംസ്കാരിക തനിമ നിലനിർത്തിക്കൊണ്ട്, അവരുടെ ജീവിതനിലവാരം ഉയർത്തുന്നതിനുള്ള സമഗ്രമായ ഇടപെടലുകളാണ് ഇനി വേണ്ടത്. ഇവരുടെ സംസ്‌കാരവും ജീവിതരീതിയും സംരക്ഷിക്കപ്പെടേണ്ടതിന്റെ അത്യാവശ്യം ഉയർന്നിരിക്കുന്നു. അതിനായി അവരെ ‘പുതിയതിലേക്കു അടിച്ചമർത്തുന്നതിനുപകരം’, അവർക്ക് യോജിച്ച ശൈലിയിലുള്ള വികസന മാർഗങ്ങൾ കണ്ടെത്തുകയും നടപ്പാക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടതുണ്ട്.

വനം വിഭവങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കി സ്വയം ജോലി സാധ്യതകൾ ഒരുക്കുക
ഭൂപ്രദേശം അവകാശപ്പെടുത്തി നൽകുക
പ്രാഥമിക ആരോഗ്യ ക്യാമ്പുകൾ, മൊബൈൽ ഹെൽത്ത് യൂണിറ്റുകൾ
മാതൃഭാഷ അധിഷ്ഠിത വിദ്യാഭ്യാസ പദ്ധതി
സാമൂഹിക സംരംഭങ്ങളിലൂടെ സ്ത്രീ ശാക്തീകരണം
യാഥാസ്ഥിതിക രീതികളിൽ മാറ്റം വരുത്താത്ത, അവരുടെ സംസ്‌കാരപരമായ സ്വത്വം സംരക്ഷിക്കുന്നതിൽ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള പദ്ധതി

കേരളത്തിലെ രണ്ട് പ്രമുഖ ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളാണ് മല അരയന്മാരും മലപണ്ടാരങ്ങളും. ഇവരെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ വിവരങ്ങളും ശബരിമലയുമായുള്ള ബന്ധവും താഴെക്കൊടുക്കുന്നു.

മല അരയന്മാരും മലപണ്ടാരങ്ങളും തമ്മിലുള്ള ബന്ധം

മല അരയന്മാരും മലപണ്ടാരങ്ങളും കേരളത്തിലെ വ്യത്യസ്ത ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളാണ്. അവർക്ക് നേരിട്ട് അടുത്ത ബന്ധങ്ങളുള്ളതായി ഔദ്യോഗിക രേഖകളോ പഠനങ്ങളോ വ്യക്തമാക്കുന്നില്ല. എന്നിരുന്നാലും, ഇരുവിഭാഗങ്ങളും കേരളത്തിലെ മലയോര മേഖലകളിൽ ജീവിക്കുന്നവരാണ്.

മല അരയൻ: ഇടുക്കി, കോട്ടയം ജില്ലകളിലാണ് മല അരയന്മാരെ പ്രധാനമായും കാണപ്പെടുന്നത്. ചരിത്രപരമായി ഇവർ കൃഷി, വേട്ടയാടൽ, വനവിഭവ ശേഖരണം എന്നിവയെ ആശ്രയിച്ചാണ് ജീവിച്ചിരുന്നത്. സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക, വിദ്യാഭ്യാസപരമായ കാര്യങ്ങളിൽ മറ്റ് പല ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളെക്കാളും മുന്നിലാണ് മല അരയന്മാർ. സർക്കാർ സർവീസുകളിലും മറ്റ് തൊഴിൽ മേഖലകളിലും മല അരയൻ വിഭാഗത്തിൽ നിന്നുള്ളവർ ധാരാളമുണ്ട്.
മലപണ്ടാരം: കൊല്ലം, പത്തനംതിട്ട ജില്ലകളിലാണ് മലപണ്ടാരങ്ങൾ പ്രധാനമായും കേന്ദ്രീകരിച്ചിരിക്കുന്നത്. ഇവരുടെ ജീവിതരീതി നാടോടിയാണ്, വനവിഭവ ശേഖരണമാണ് പ്രധാന ഉപജീവനമാർഗ്ഗം. ഇവർക്ക് തനതായ ഒരു ഭാഷയുണ്ട്, അത് ‘പണ്ടാരം ഭാഷ’ എന്നാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ബാഹ്യ ലോകവുമായി ആശയവിനിമയം നടത്താൻ ഇവർ മലയാളം ഉപയോഗിക്കാറുണ്ട്. ഭൂരഹിതരായിരുന്ന മലപണ്ടാരം സമൂഹത്തിന് സർക്കാർ ചില സ്ഥലങ്ങളിൽ കുടിൽ കെട്ടാനും മരച്ചീനി കൃഷി ചെയ്യാനുമായി ഭൂമി നൽകിയിട്ടുണ്ട്.

ചുരുക്കത്തിൽ, ഇരു വിഭാഗങ്ങളും കേരളത്തിലെ ആദിവാസി സമൂഹത്തിന്റെ ഭാഗമാണെങ്കിലും, അവരുടെ ഭൂമിശാസ്ത്രപരമായ വിന്യാസം, ഉപജീവനമാർഗ്ഗങ്ങൾ, സാമൂഹിക ഘടന എന്നിവയിൽ വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ട്. മല അരയന്മാർ കൂടുതൽ സ്ഥിരമായ വാസസ്ഥലങ്ങളിൽ താമസിക്കുമ്പോൾ, മലപണ്ടാരങ്ങൾ നാടോടി ജീവിതം നയിക്കുന്നു.

ശബരിമലയുമായുള്ള ബന്ധം

ശബരിമല ക്ഷേത്രവുമായി മല അരയന്മാർക്ക് ശക്തമായ ചരിത്രപരവും ആചാരപരവുമായ ബന്ധമുണ്ടെന്ന് ചില പഠനങ്ങളും വാദങ്ങളും നിലവിലുണ്ട്. എന്നാൽ, മലപണ്ടാരങ്ങൾക്ക് ശബരിമലയുമായി നേരിട്ടുള്ള, ആഴത്തിലുള്ള ബന്ധങ്ങളുള്ളതായി ഔദ്യോഗികമായോ അക്കാദമികമായോ സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെട്ട വിവരങ്ങൾ ലഭ്യമല്ല.

മല അരയന്മാരും ശബരിമലയും:

ചരിത്രപരമായ അവകാശവാദങ്ങൾ: മല അരയ ഗോത്ര വിഭാഗക്കാർക്ക് ശബരിമല ക്ഷേത്രവുമായി ദീർഘകാലത്തെ ബന്ധമുണ്ടെന്നും, 19-ാം നൂറ്റാണ്ട് വരെ ക്ഷേത്രത്തിലെ പ്രധാന ആചാരങ്ങൾ നടത്തിയിരുന്നത് തങ്ങളുടെ പൂർവ്വികരായിരുന്നുവെന്നും അവർ അവകാശപ്പെടുന്നു. പിന്നീട് പന്തളം രാജകുടുംബവും താഴ്മൺ മഠം തന്ത്രി കുടുംബവും ചേർന്ന് തങ്ങളെ അവിടെനിന്ന് പുറത്താക്കിയെന്ന് അവർ പറയുന്നു.
ആചാരപരമായ പങ്കാളിത്തം: അയ്യപ്പൻ്റെ ജനനത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചില ഐതിഹ്യങ്ങളുമായി മല അരയന്മാർക്ക് ബന്ധമുണ്ട്. അയ്യപ്പൻ ചോളന്മാരുമായി യുദ്ധം ചെയ്തപ്പോൾ മല അരയന്മാർ അദ്ദേഹത്തെ സഹായിച്ചു എന്നും, അയ്യപ്പൻ ഇവരെ സംഘടിപ്പിച്ച് ശക്തമായ ഒരു സമൂഹം രൂപീകരിച്ചു എന്നും ചില മല അരയകഥകൾ വിശദീകരിക്കുന്നുണ്ട്.
പൊന്നമ്പലമേടും മകരവിളക്കും: മകരവിളക്ക് തെളിയിക്കുന്ന പൊന്നലമ്പലമേട് മല അരയന്മാരുടെ പരമ്പരാഗത ഭൂമിയാണെന്നും, മകരവിളക്ക് തെളിയിക്കുന്ന ആചാരം തങ്ങളുടെ പൂർവ്വികർക്ക് അവകാശപ്പെട്ടതായിരുന്നുവെന്നും മല അരയന്മാർ വാദിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇത് ദേവസ്വം ബോർഡ് അംഗീകരിച്ചിട്ടില്ല.
നിലവിലെ സ്ഥിതി: മല അരയന്മാർ തങ്ങളുടെ അവകാശങ്ങൾ പുനഃസ്ഥാപിക്കണമെന്ന് ആവശ്യപ്പെട്ട് നിയമപരമായും സാമൂഹികപരമായും പലപ്പോഴും രംഗത്ത് വന്നിട്ടുണ്ട്. ശബരിമല ക്ഷേത്രം 12-ാം നൂറ്റാണ്ടിൽ സ്ഥാപിതമായതാണെന്നും 1950 മുതൽ തിരുവിതാംകൂർ ദേവസ്വം ബോർഡിന്റെ നിയന്ത്രണത്തിലാണെന്നും അവർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു.

മലപണ്ടാരങ്ങളും ശബരിമലയും:

മലപണ്ടാരം സമുദായത്തിന് ശബരിമലയുമായി നേരിട്ടുള്ള, ആചാരപരമായ ബന്ധങ്ങളുള്ളതായി ഔദ്യോഗികമായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. “Peaceful Societies” എന്ന വെബ്സൈറ്റിലെ ഒരു ലേഖനത്തിൽ, മലപണ്ടാരങ്ങൾ ഹൈന്ദവ മതപരമായ ഉത്സവങ്ങളിൽ സാധാരണയായി പങ്കെടുക്കാറില്ല എന്നും, അവർക്ക് അവരുടേതായ പ്രത്യേക ആചാരങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളുമുണ്ടെന്നും പറയുന്നുണ്ട്. 2011-ൽ ശബരിമലയിൽ നടന്ന പുല്ലുമേട് ദുരന്തവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് മലപണ്ടാരങ്ങൾക്ക് പങ്കുണ്ടോ എന്ന അന്വേഷണത്തിൽ, അവർ അത്തരം തീർത്ഥാടനങ്ങളുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടില്ല എന്ന് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.

ചുരുക്കത്തിൽ, മല അരയന്മാർ ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിലും ആചാരങ്ങളിലും തങ്ങൾക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ടെന്ന് വാദിക്കുമ്പോൾ, മലപണ്ടാരങ്ങൾ പൊതുവെ ഹൈന്ദവ തീർത്ഥാടനങ്ങളിൽ നിന്ന് വിട്ടുനിൽക്കുന്നവരാണ്.

കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകൾ: നേട്ടങ്ങളും കോട്ടങ്ങളും

Posted on July 9, 2025July 9, 2025 by Rajesh Odayanchal

കേരളം, ഇന്ത്യയുടെ തെക്കേ അറ്റത്തുള്ള മനോഹരമായ ഈ സംസ്ഥാനം, പലപ്പോഴും “ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട്” എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ, ഈ സൗന്ദര്യത്തിനപ്പുറം, കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹിക-രാഷ്ട്രീയ മണ്ഡലത്തിൽ പണിമുടക്കുകൾക്ക് ഒരു സുപ്രധാന സ്ഥാനമുണ്ട്. പതിറ്റാണ്ടുകളായി, വിവിധ ആവശ്യങ്ങൾ ഉന്നയിച്ചുകൊണ്ട് നടത്തുന്ന പണിമുടക്കുകൾ കേരളീയ സമൂഹത്തിന്റെ ദൈനംദിന ജീവിതത്തെയും സാമ്പത്തിക വ്യവസ്ഥയെയും കാര്യമായി സ്വാധീനിച്ചിട്ടുണ്ട്. തൊഴിലാളിവർഗ്ഗ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ശക്തിദുർഗ്ഗമെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന കേരളത്തിൽ, പണിമുടക്കുകൾ കേവലം ഒരു സമരമാർഗ്ഗം എന്നതിലുപരി ഒരു സാംസ്കാരിക പ്രതിഭാസമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. എന്നാൽ, ഈ പണിമുടക്കുകൾ സമൂഹത്തിന് യഥാർത്ഥത്തിൽ ഗുണകരമാണോ, അതോ ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങളാണോ നടത്തുന്നത് എന്നതിനെക്കുറിച്ച് ഒരു ആഴത്തിലുള്ള വിശകലനം ആവശ്യമാണ്. ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളുടെയും യുക്തിസഹമായ വാദഗതികളുടെയും പിൻബലത്തിൽ, കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകളുടെ വിവിധ വശങ്ങൾ എന്തൊക്കെയാണെന്നു നോക്കാം.

പണിമുടക്കുകളുടെ ചരിത്രപരമായ വേരുകൾ കേരളത്തിൽ

കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകളുടെ ചരിത്രം ഇന്ത്യൻ സ്വാതന്ത്ര്യസമരകാലഘട്ടത്തോടും തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ വളർച്ചയോടും അഭേദ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ഇരുപതാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യ പകുതിയിൽ, ബ്രിട്ടീഷ് ഭരണത്തിൻ കീഴിലും നാട്ടുരാജ്യങ്ങളുടെ ഭരണത്തിലും തൊഴിലാളികൾ അതിശക്തമായ ചൂഷണങ്ങൾക്ക് വിധേയരായിരുന്നു. കുറഞ്ഞ കൂലി, ദീർഘനേരത്തെ ജോലി, മോശം തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങൾ, സാമൂഹിക വിവേചനം എന്നിവ സാധാരണമായിരുന്നു. ഇതിനെതിരെ തൊഴിലാളികൾ സംഘടിക്കാനും ശബ്ദമുയർത്താനും തുടങ്ങി.

ആദ്യകാല പ്രക്ഷോഭങ്ങൾ: കേരളത്തിലെ ആദ്യകാല തൊഴിലാളി സമരങ്ങൾക്ക് ഉദാഹരണമായി ആലപ്പുഴയിലെ കയർ തൊഴിലാളി സമരങ്ങളെയും കർഷക പ്രക്ഷോഭങ്ങളെയും ചൂണ്ടിക്കാട്ടാം. 1920-കളിലും 30-കളിലും ആലപ്പുഴയിലെ കയർ ഫാക്ടറി തൊഴിലാളികൾ മെച്ചപ്പെട്ട കൂലിക്കും തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങൾക്കുമായി നടത്തിയ സമരങ്ങൾ ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു. ഇവ പലപ്പോഴും രക്തരൂഷിതമായ ഏറ്റുമുട്ടലുകളിൽ കലാശിച്ചു.
കർഷക സമരങ്ങൾ: മലബാറിലെ കർഷക പ്രക്ഷോഭങ്ങളും (ഉദാഹരണത്തിന് മൊറാഴ സമരം, കയ്യൂർ സമരം) പുന്നപ്ര-വയലാർ സമരവും കേരളത്തിലെ തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് വലിയ പ്രചോദനമായി. ഈ സമരങ്ങൾ ചൂഷണത്തിനെതിരെയുള്ള തൊഴിലാളികളുടെയും കർഷകരുടെയും ചെറുത്തുനിൽപ്പിന്റെ പ്രതീകങ്ങളായി മാറി. അവ കേവലം സാമ്പത്തിക ആവശ്യങ്ങൾക്കുവേണ്ടി മാത്രമല്ല, സാമൂഹിക നീതിക്കും രാഷ്ട്രീയ അവകാശങ്ങൾക്കും വേണ്ടിയുള്ള പോരാട്ടങ്ങളായിരുന്നു.
കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ സ്വാധീനം: കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടിയുടെ വളർച്ച കേരളത്തിലെ തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങളെ കൂടുതൽ ശക്തിപ്പെടുത്തി. തൊഴിലാളികളെയും കർഷകരെയും സംഘടിപ്പിച്ച് അവരുടെ അവകാശങ്ങൾക്കുവേണ്ടി ശബ്ദമുയർത്തുന്നതിൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് പാർട്ടികൾ ഒരു പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു. 1957-ൽ ഇ.എം.എസ്. നമ്പൂതിരിപ്പാടിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് സർക്കാർ അധികാരത്തിൽ വന്നതോടെ തൊഴിലാളി സൗഹൃദ നിയമനിർമ്മാണങ്ങൾ നടപ്പിലാക്കാൻ ശ്രമിച്ചത് പണിമുടക്കുകൾക്ക് നിയമപരമായ ഒരു സാധുതയും സാമൂഹികാംഗീകാരവും നേടിക്കൊടുത്തു.

ഈ ചരിത്രപരമായ പശ്ചാത്തലം പരിശോധിക്കുമ്പോൾ, പണിമുടക്കുകൾ കേരളത്തിൽ രൂപംകൊണ്ടത് കേവലം അനാവശ്യമായ ബഹളങ്ങളായിട്ടല്ല, മറിച്ച് ചൂഷണങ്ങൾക്കെതിരെ ശബ്ദമുയർത്താനും അടിസ്ഥാനപരമായ അവകാശങ്ങൾ നേടിയെടുക്കാനുമുള്ള തൊഴിലാളികളുടെ ന്യായമായ പോരാട്ടങ്ങളായിട്ടാണ് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

പണിമുടക്കുകളുടെ നേട്ടങ്ങൾ: ഒരു വിശകലനം

പണിമുടക്കുകൾക്ക് സമൂഹത്തിൽ കാര്യമായ ദോഷഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാകുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവ ചില ചരിത്രപരമായ നേട്ടങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കിയിട്ടുണ്ട് എന്ന് നിഷേധിക്കാനാകില്ല.

തൊഴിലാളി അവകാശ സംരക്ഷണം: പണിമുടക്കുകൾ തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശങ്ങൾ സംരക്ഷിക്കുന്നതിൽ നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചു. ന്യായമായ കൂലി, മെച്ചപ്പെട്ട തൊഴിൽ സാഹചര്യങ്ങൾ, നിശ്ചിത ജോലി സമയം, സാമൂഹിക സുരക്ഷാ പദ്ധതികൾ (പെൻഷൻ, ഗ്രാറ്റുവിറ്റി തുടങ്ങിയവ) എന്നിവ നേടിയെടുക്കുന്നതിൽ പണിമുടക്കുകൾക്ക് വലിയ പങ്കുണ്ട്. യൂണിയൻ രൂപീകരിക്കാനും കൂട്ടായി വിലപേശാനുമുള്ള അവകാശം നേടിയെടുത്തത് തൊഴിലാളികളുടെ വലിയ വിജയമാണ്.
സാമൂഹിക നീതി ഉറപ്പാക്കൽ: ജാതിയുടെയും മതത്തിന്റെയും പേരിൽ നിലനിന്നിരുന്ന വിവേചനങ്ങൾക്കെതിരെ ശബ്ദമുയർത്താനും സാമൂഹിക നീതി ഉറപ്പാക്കാനും പണിമുടക്കുകൾക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. തൊഴിൽ മേഖലയിലെ അസമത്വങ്ങൾക്കെതിരെ പോരാടി എല്ലാവർക്കും തുല്യ അവസരങ്ങൾ ഉറപ്പാക്കാൻ പണിമുടക്കുകൾ ഒരു ഉപാധിയായി വർത്തിച്ചു.
സർക്കാർ നയങ്ങളിൽ സ്വാധീനം: പണിമുടക്കുകൾ പലപ്പോഴും സർക്കാരുകളെ തൊഴിലാളി സൗഹൃദ നയങ്ങൾ രൂപീകരിക്കാൻ നിർബന്ധിതരാക്കിയിട്ടുണ്ട്. ഉദാഹരണത്തിന്, കേരളത്തിൽ നടപ്പിലാക്കിയ ഭൂപരിഷ്കരണ നിയമം, മിനിമം വേതനം, തൊഴിൽ നിയമങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ തൊഴിലാളി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെയും സമരങ്ങളുടെയും ഫലമാണ്. ഇവ കേരളത്തിന്റെ സാമൂഹിക-സാമ്പത്തിക മേഖലയിൽ വലിയ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തി.
തൊഴിലാളികളുടെ ഐക്യം ശക്തിപ്പെടുത്തുന്നു: പണിമുടക്കുകൾ തൊഴിലാളികൾക്കിടയിൽ ഐക്യവും സഹകരണവും വളർത്താൻ സഹായിക്കുന്നു. ഒരു പൊതു ആവശ്യത്തിനായി ഒരുമിച്ച് നിൽക്കുന്നത് അവരുടെ സംഘടിത ശക്തി വർദ്ധിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് ചൂഷണങ്ങളെ ചെറുക്കാനും തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ നേടിയെടുക്കാനും അവരെ പ്രാപ്തരാക്കുന്നു.
സാമൂഹിക മാറ്റത്തിനുള്ള ഉപാധി: ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ, പണിമുടക്കുകൾ സമൂഹത്തിൽ വലിയ മാറ്റങ്ങൾക്ക് വഴിവെച്ചിട്ടുണ്ട്. അടിയന്തിര പ്രാധാന്യമുള്ള സാമൂഹിക പ്രശ്നങ്ങളിലേക്ക് ശ്രദ്ധ ക്ഷണിക്കാനും അവയ്ക്ക് പരിഹാരം കാണാനും പണിമുടക്കുകൾ ഒരു ഉപകരണമായി വർത്തിക്കുന്നു.

ഈ നേട്ടങ്ങൾ പണിമുടക്കുകളുടെ ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം വ്യക്തമാക്കുന്നു. എന്നാൽ, ഇവയുടെ പിന്നിലെ ബലപ്രയോഗത്തിന്റെയും ജനങ്ങൾക്ക് നേരിടേണ്ടി വരുന്ന ബുദ്ധിമുട്ടുകളുടെയും വശം കാണാതിരിക്കാൻ കഴിയില്ല.

പണിമുടക്കുകളുടെ ദോഷഫലങ്ങൾ: ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ

നേട്ടങ്ങൾ ഉണ്ടെങ്കിൽ പോലും, കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകൾ പലപ്പോഴും സമൂഹത്തിന് വലിയ ദോഷഫലങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കുകയും ജനദ്രോഹപരമായി മാറുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

സാമ്പത്തിക നഷ്ടം: പണിമുടക്കുകൾ സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയ്ക്ക് കനത്ത ആഘാതമാണ് ഏൽപ്പിക്കുന്നത്. വ്യവസായശാലകളുടെ ഉത്പാദനം നിലയ്ക്കുകയും വ്യാപാര സ്ഥാപനങ്ങൾക്ക് വരുമാനം നഷ്ടപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നത് പതിവാണ്. ടൂറിസം, കയറ്റുമതി തുടങ്ങിയ മേഖലകളിൽ ഇത് വലിയ തിരിച്ചടിയുണ്ടാക്കുന്നു. ഒറ്റ ദിവസത്തെ ഹർത്താൽ പോലും കോടിക്കണക്കിന് രൂപയുടെ നഷ്ടമാണ് സംസ്ഥാനത്തിന് വരുത്തിവെക്കുന്നത്.
പൊതുജനങ്ങൾക്ക് ദുരിതം: ഏറ്റവും വലിയ ദോഷവശം പൊതുജനങ്ങൾക്ക് നേരിടേണ്ടി വരുന്ന ദുരിതങ്ങളാണ്. ഗതാഗതം സ്തംഭിക്കുന്നത് രോഗികൾക്കും യാത്രക്കാർക്കും വലിയ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കുന്നു. സ്കൂളുകളും കോളേജുകളും അടച്ചിടുന്നത് വിദ്യാർത്ഥികളുടെ പഠനത്തെ ബാധിക്കുന്നു. ആശുപത്രികൾ, പാൽ വിതരണം, മരുന്ന് കടകൾ തുടങ്ങിയ അവശ്യ സേവനങ്ങൾ പോലും പലപ്പോഴും തടസ്സപ്പെടുന്നു. ഇത് പൗരന്മാരുടെ അടിസ്ഥാന അവകാശങ്ങളെ നിഷേധിക്കുന്നതിന് തുല്യമാണ്.
കേരളത്തിന്റെ നിക്ഷേപ സൗഹൃദ അന്തരീക്ഷത്തിന് കോട്ടം: തുടർച്ചയായ പണിമുടക്കുകളും ഹർത്താലുകളും കേരളത്തിന്റെ നിക്ഷേപ സൗഹൃദ അന്തരീക്ഷത്തിന് വലിയ കോട്ടം വരുത്തിയിട്ടുണ്ട്. വ്യവസായികൾ പുതിയ നിക്ഷേപങ്ങൾ നടത്താൻ മടിക്കുന്നു. നിലവിലുള്ള വ്യവസായങ്ങൾ പോലും പ്രവർത്തനം നിർത്തി മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളിലേക്ക് മാറുന്ന പ്രവണതയും കാണുന്നുണ്ട്. ഇത് തൊഴിലവസരങ്ങൾ കുറയ്ക്കുകയും സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയെ തടസ്സപ്പെടുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
അക്രമവും പൊതുമുതൽ നശിപ്പിക്കലും: പല പണിമുടക്കുകളും അക്രമങ്ങളിൽ കലാശിക്കുന്നത് പതിവാണ്. വാഹനങ്ങൾ തകർക്കുക, കടകൾ അടപ്പിക്കാൻ നിർബന്ധിക്കുക, പൊതുമുതൽ നശിപ്പിക്കുക തുടങ്ങിയ പ്രവൃത്തികൾ വ്യാപകമാണ്. ഇത് നിയമവാഴ്ചയെ വെല്ലുവിളിക്കുകയും സമൂഹത്തിൽ അരക്ഷിതാവസ്ഥ സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
വികസന പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് തടസ്സം: സർക്കാർ നടപ്പിലാക്കുന്ന വികസന പ്രവർത്തനങ്ങളെ പോലും പണിമുടക്കുകൾ തടസ്സപ്പെടുത്തുന്നു. നിർമ്മാണ പ്രവർത്തനങ്ങൾ, റോഡ് പണികൾ, മറ്റ് അടിസ്ഥാന സൗകര്യ വികസനങ്ങൾ എന്നിവ മുടങ്ങുന്നത് പദ്ധതികളുടെ ചെലവ് വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും പൂർത്തീകരണത്തിന് കാലതാമസം വരുത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധത: ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ, പണിമുടക്കുകൾ ജനാധിപത്യ വിരുദ്ധമായി മാറുന്നു. ഒരു ന്യൂനപക്ഷം തങ്ങളുടെ ആവശ്യം നേടിയെടുക്കാൻ വേണ്ടി ഭൂരിപക്ഷത്തെ ബന്ദിയാക്കുന്ന അവസ്ഥയാണിത്. പൊതുജനങ്ങൾക്ക് അഭിപ്രായം പറയാനോ പ്രതിഷേധിക്കാനോ ഉള്ള അവസരം നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നു.

“ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ കൊണ്ട് എന്താണു നേട്ടം?” – ഒരു വിചിന്തനം

“ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ കൊണ്ട് എന്താണു നേട്ടം?” എന്ന ചോദ്യം ഏറെ പ്രസക്തമാണ്. പ്രത്യക്ഷത്തിൽ, ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾക്ക് യാതൊരു നേട്ടവുമില്ല എന്ന് തോന്നും. എന്നാൽ, പണിമുടക്കുകളിലൂടെ നടക്കുന്ന ഇത്തരം പ്രവർത്തനങ്ങളുടെ പിന്നിൽ ചില സംഘടനാപരമായ ലക്ഷ്യങ്ങളും രാഷ്ട്രീയ നേട്ടങ്ങളും ഒളിഞ്ഞിരിപ്പുണ്ട് എന്ന് മനസ്സിലാക്കാം.

ശ്രദ്ധ ആകർഷിക്കൽ: അക്രമങ്ങളും പൊതുജനത്തിന് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കുന്ന പ്രവൃത്തികളും മാധ്യമങ്ങളുടെയും പൊതുസമൂഹത്തിന്റെയും ശ്രദ്ധ വേഗത്തിൽ ആകർഷിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു. തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ വേഗത്തിൽ അധികാരികളുടെ ശ്രദ്ധയിൽപ്പെടുത്താൻ ഇത് ഒരു വഴിയായി ചിലർ കാണുന്നു.
രാഷ്ട്രീയ ശക്തി പ്രകടനം: പണിമുടക്കുകൾ, പ്രത്യേകിച്ചും ഹർത്താലുകൾ, രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്ക് തങ്ങളുടെ സംഘടനാപരമായ ശക്തിയും ജനങ്ങളെ അണിനിരത്താനുള്ള കഴിവും പ്രദർശിപ്പിക്കാനുള്ള വേദികളാണ്. ഇത് എതിർ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികൾക്ക് ഒരു മുന്നറിയിപ്പ് നൽകാനും തങ്ങളുടെ വോട്ടർമാരെ ഒന്നിപ്പിച്ചു നിർത്താനും സഹായിച്ചേക്കാം.
സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തൽ: പൊതുജനങ്ങൾക്ക് ദുരിതമുണ്ടാക്കി സർക്കാരിൽ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്തുക എന്നത് പലപ്പോഴും പണിമുടക്കുന്നവരുടെ തന്ത്രമാണ്. ജനങ്ങൾ ബുദ്ധിമുട്ടുന്നത് സർക്കാരിനെതിരെ ജനരോഷം ഉയർത്താനും അതുവഴി തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ അംഗീകരിക്കാൻ സർക്കാരിനെ പ്രേരിപ്പിക്കാനും ഇടയാക്കുമെന്നാണ് അവരുടെ കണക്കുകൂട്ടൽ.
യൂണിയൻ ശക്തി ഉറപ്പിക്കൽ: ഒരു യൂണിയനോ രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയോ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്ന പണിമുടക്കുകളിൽ പങ്കെടുത്തേ മതിയാകൂ എന്നൊരു സാഹചര്യമുണ്ടാകുമ്പോൾ, അത് യൂണിയന്റെ മേധാവിത്വവും അംഗങ്ങൾക്കിടയിലെ അച്ചടക്കവും ഉറപ്പിക്കുന്നു. അംഗങ്ങൾക്കിടയിൽ ഭയവും അനുസരണയും വളർത്താൻ ഇത് സഹായിക്കും.
പ്രതിരോധം ഇല്ലാതാക്കൽ: കടകൾ അടപ്പിക്കുക, വാഹനങ്ങൾ തടയുക തുടങ്ങിയ അക്രമങ്ങൾ മറ്റ് ജനങ്ങൾ പ്രതിഷേധിക്കാനുള്ള സാധ്യതകളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു. സ്വന്തം ഇഷ്ടപ്രകാരം കട തുറക്കാനോ യാത്ര ചെയ്യാനോ ആഗ്രഹിക്കുന്നവർക്ക് അതിന് കഴിയാത്ത അവസ്ഥ വരുന്നു. ഇത് സമരത്തിന്റെ ലക്ഷ്യങ്ങളോട് യോജിക്കാത്തവരെ നിശബ്ദരാക്കുന്നു.

ഈ “നേട്ടങ്ങൾ” എല്ലാം ഹ്രസ്വകാലവും താൽക്കാലികവുമാണ്. ദീർഘകാലാടിസ്ഥാനത്തിൽ, ഇത്തരം ജനദ്രോഹപരമായ പ്രവർത്തനങ്ങൾ പൊതുജനങ്ങളുടെ വെറുപ്പും വിദ്വേഷവും ക്ഷണിച്ചുവരുത്തുകയും ആത്യന്തികമായി പ്രസ്തുത രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടിയുടെയോ യൂണിയന്റെയോ വിശ്വാസ്യത തകർക്കുകയും ചെയ്യും. ജനങ്ങളെ ബന്ദിയാക്കിയുള്ള സമരങ്ങൾക്ക് ജനാധിപത്യ സമൂഹത്തിൽ വലിയ സ്വീകാര്യത ലഭിക്കില്ല.

കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകളുടെ സമീപകാല പ്രവണതകൾ

കഴിഞ്ഞ ഏതാനും പതിറ്റാണ്ടുകളായി കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകളുടെ സ്വഭാവത്തിൽ ചില മാറ്റങ്ങൾ പ്രകടമാണ്.

ഹർത്താലുകളുടെ വർദ്ധനവ്: ഒരു കാലത്ത് അപൂർവ്വമായിരുന്ന ഹർത്താലുകൾ ഇപ്പോൾ സർവ്വസാധാരണമായിരിക്കുന്നു. ചെറിയ പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പോലും ഹർത്താൽ ആഹ്വാനം ചെയ്യുന്നത് ജനജീവിതം ദുസ്സഹമാക്കി. കോടതി ഇടപെടലുകൾ ഉണ്ടായിട്ടുപോലും ഹർത്താലുകൾക്ക് കാര്യമായ കുറവില്ല.
രാഷ്ട്രീയ പണിമുടക്കുകൾ: തൊഴിലാളി ആവശ്യങ്ങൾക്കപ്പുറം രാഷ്ട്രീയപരമായ കാരണങ്ങൾക്കുവേണ്ടി നടത്തുന്ന പണിമുടക്കുകൾ വർദ്ധിച്ചു. ഇത് പലപ്പോഴും സാധാരണക്കാരെ കൂടുതൽ ബുദ്ധിമുട്ടിലാക്കി.
സ്വാഭാവിക പണിമുടക്കുകളുടെ കുറവ്: തൊഴിലാളികളുടെ യഥാർത്ഥ പ്രശ്നങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള സ്വാഭാവിക പണിമുടക്കുകൾക്ക് പകരം, രാഷ്ട്രീയ പ്രേരിതവും ആസൂത്രിതവുമായ പണിമുടക്കുകളാണ് കൂടുതലും നടക്കുന്നത്.
ഓൺലൈൻ പ്രതിഷേധങ്ങളുടെ വളർച്ച: സോഷ്യൽ മീഡിയയുടെ വരവോടെ, പണിമുടക്കുകൾക്കും ഹർത്താലുകൾക്കും എതിരെ ഓൺലൈനിൽ പ്രതിഷേധങ്ങൾ ഉയരാൻ തുടങ്ങി. ഇത് പണിമുടക്കുന്നവരെ കൂടുതൽ ജനകീയ വിചാരണയ്ക്ക് വിധേയരാക്കുന്നു.

പരിഹാരമാർഗ്ഗങ്ങൾ: മുന്നോട്ടുള്ള വഴി

കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രതിസന്ധിക്ക് പരിഹാരം കാണേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. ഇതിനായി താഴെ പറയുന്ന ചില നിർദ്ദേശങ്ങൾ പരിഗണിക്കാവുന്നതാണ്:

ചർച്ചയും സംവാദവും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുക: തൊഴിൽ തർക്കങ്ങൾ, സാമൂഹിക പ്രശ്നങ്ങൾ എന്നിവ ചർച്ചകളിലൂടെയും സംവാദങ്ങളിലൂടെയും പരിഹരിക്കാൻ ശ്രമിക്കുക. പണിമുടക്ക് അവസാനത്തെ ആയുധമായി മാത്രം കാണുക.
ബദൽ സമരമാർഗ്ഗങ്ങൾ: പൊതുജനങ്ങൾക്ക് ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടാക്കാത്ത ബദൽ സമരമാർഗ്ഗങ്ങൾ കണ്ടെത്തുക. ധർണ്ണ, റാലി, പ്രകടനങ്ങൾ, നിവേദനങ്ങൾ തുടങ്ങിയ സമാധാനപരമായ പ്രതിഷേധങ്ങൾക്ക് പ്രാധാന്യം നൽകുക.
കർശനമായ നിയമനടപടികൾ: അക്രമങ്ങളെയും പൊതുമുതൽ നശിപ്പിക്കുന്നതിനെയും ഒരു കാരണവശാലും പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കരുത്. അത്തരം പ്രവൃത്തികളിൽ ഏർപ്പെടുന്നവർക്കെതിരെ കർശനമായ നിയമനടപടികൾ സ്വീകരിക്കണം.
ഹർത്താൽ നിയന്ത്രണ നിയമം: ഹർത്താലുകൾക്ക് കർശനമായ നിയന്ത്രണങ്ങൾ ഏർപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു നിയമം കൊണ്ടുവരുന്നത് പരിഗണിക്കാവുന്നതാണ്. അത്യാവശ്യ സാഹചര്യങ്ങളിൽ മാത്രം ഹർത്താൽ അനുവദിക്കുക.
ബോധവൽക്കരണം: പണിമുടക്കുകൾ സമൂഹത്തിനുണ്ടാക്കുന്ന ദോഷങ്ങളെക്കുറിച്ച് പൊതുജനങ്ങളെയും തൊഴിലാളികളെയും രാഷ്ട്രീയ പാർട്ടികളെയും ബോധവൽക്കരിക്കുക.
ജനാധിപത്യപരമായ സമീപനം: തങ്ങളുടെ ആവശ്യങ്ങൾ ഉന്നയിക്കാൻ ഓരോ പൗരനും അവകാശമുണ്ട്. എന്നാൽ, അത് മറ്റൊരാളുടെ അവകാശങ്ങളെ നിഷേധിച്ചുകൊണ്ട് ആകരുത്. സമരങ്ങൾ ജനാധിപത്യപരമായിരിക്കണം.
തൊഴിൽ തർക്ക പരിഹാര സംവിധാനങ്ങൾ ശക്തിപ്പെടുത്തുക: തൊഴിൽ തർക്കങ്ങൾ വേഗത്തിൽ പരിഹരിക്കാൻ കഴിയുന്ന കാര്യക്ഷമമായ സംവിധാനങ്ങൾ സ്ഥാപിക്കുക. ലേബർ കമ്മീഷണർ ഓഫീസുകൾ, ട്രിബ്യൂണലുകൾ എന്നിവ ശക്തിപ്പെടുത്തുക.

കേരളത്തിലെ പണിമുടക്കുകൾക്ക് ഒരു സങ്കീർണ്ണമായ ചരിത്രമുണ്ട്. തൊഴിലാളികളുടെ അവകാശങ്ങൾ നേടിയെടുക്കുന്നതിലും സാമൂഹിക നീതി ഉറപ്പാക്കുന്നതിലും അവ ഒരു കാലത്ത് നിർണ്ണായക പങ്ക് വഹിച്ചു എന്നത് ഒരു ചരിത്ര യാഥാർത്ഥ്യമാണ്. എന്നാൽ, കാലക്രമേണ, രാഷ്ട്രീയ താൽപ്പര്യങ്ങൾക്കും ശക്തിപ്രകടനങ്ങൾക്കും വേണ്ടി പണിമുടക്കുകൾ ദുരുപയോഗം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് സാധാരണമായി. ഇത് സംസ്ഥാനത്തിന്റെ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയെ തടസ്സപ്പെടുത്തുകയും പൊതുജനജീവിതം ദുസ്സഹമാക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

പണിമുടക്കുകൾ ഒഴിവാക്കാനാവാത്ത ഒരു സമരമാർഗ്ഗമായി തുടരുമ്പോഴും, അവ പൊതുജനങ്ങൾക്ക് ദുരിതമുണ്ടാക്കാത്ത രീതിയിൽ നടപ്പിലാക്കേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്. ചർച്ചയിലൂടെയും സംവാദത്തിലൂടെയും പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം കാണാൻ ശ്രമിക്കുകയും, അക്രമരഹിതവും ജനാധിപത്യപരവുമായ ബദൽ സമരമാർഗ്ഗങ്ങൾ അവലംബിക്കുകയും ചെയ്യേണ്ടത് കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യമാണ്. കേരളം വികസനത്തിന്റെ പാതയിലേക്ക് മുന്നേറണമെങ്കിൽ, പണിമുടക്കുകൾ സൃഷ്ടിക്കുന്ന പ്രതിസന്ധികൾക്ക് ഒരു ശാശ്വത പരിഹാരം കാണേണ്ടതുണ്ട്. എങ്കിൽ മാത്രമേ, “ദൈവത്തിന്റെ സ്വന്തം നാട്” എന്ന വിശേഷണം കേരളത്തിന് എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും അന്വർത്ഥമാക്കാൻ കഴിയൂ.

നമ്മുടെ സഹോദരീസഹോദരന്മാർ

Posted on July 7, 2025July 13, 2025 by Rajesh Odayanchal

മനുഷ്യന്റെ പരിണാമം

മനുഷ്യൻ, അതായത് ഹോമോസാപ്പിയൻസ്, ദശലക്ഷക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളിലൂടെ നടന്ന പരിണാമ പ്രക്രിയയുടെ ഫലമാണ്. ആഫ്രിക്കയിൽ ഉത്ഭവിച്ച പുരാതന ഹോമിനിഡ് സ്പീഷീസുകളിൽ നിന്നാണ് നാം പരിണമിച്ചത്. കാലക്രമേണ, ഈ പൂർവ്വികർക്ക് ശാരീരികവും മാനസികവുമായ നിരവധി മാറ്റങ്ങൾ സംഭവിച്ചു.

ഇതിൽ, രണ്ട് കാലിൽ നടക്കാനുള്ള കഴിവ് (bipedalism), തലച്ചോറിന്റെ വലുപ്പത്തിലുള്ള വർദ്ധനവ്, ഉപകരണങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാനും ഉപയോഗിക്കാനുമുള്ള കഴിവ്, സങ്കീർണ്ണമായ സാമൂഹിക ഘടനകൾ എന്നിവയെല്ലാം നിർണായകമായിരുന്നു. ഈ മാറ്റങ്ങൾ അവരെ അതിജീവനത്തിന് സഹായിക്കുകയും, ഒടുവിൽ ആധുനിക മനുഷ്യനായ ഹോമോസാപ്പിയൻസായി മാറാൻ ഇടയാക്കുകയും ചെയ്തു.

ഹോമോ സാപ്പിയൻസിനോടൊപ്പം മറ്റ് അഞ്ച് മനുഷ്യവർഗ്ഗങ്ങൾ ഒരുമിച്ച് ജീവിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ, മറ്റുള്ളവരുമായി പൊരുത്തപ്പെടാനുള്ള കഴിവ്, ബുദ്ധിശക്തി, പാരിസ്ഥിതിക ഘടകങ്ങൾ എന്നിവയുടെ സവിശേഷമായ ഒരു കൂടിച്ചേരൽ കാരണം നമ്മുടെ വർഗ്ഗം മാത്രമാണ് അതിജീവിച്ചത്. നിയാണ്ടർത്തലുകൾ (ഹോമോ നിയാണ്ടർത്തലെൻസിസ്), ഡെനിസോവൻസ്, ഹോമോ ഇറക്റ്റസ്, ഹോമോ ഹൈഡൽബെർജെൻസിസ്, ഹോമോ ഫ്ലോറേഷ്യൻസിസ് എന്നിവയായിരുന്നു ഈ വർഗ്ഗങ്ങൾ.

നിയാണ്ടർത്തലുകൾ (Homo neanderthalensis)

ശക്തരും തണുപ്പിനോട് നന്നായി ഇഴുകിച്ചേർന്നവരുമായിരുന്ന നിയാണ്ടർത്തലുകൾ ഏകദേശം 400,000 മുതൽ 40,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് യൂറോപ്പിലും പശ്ചിമേഷ്യയിലും ജീവിച്ചിരുന്നു. ഇവർക്ക് ഏകദേശം 1.50-1.75 മീറ്റർ ഉയരവും 64-82 കിലോഗ്രാം ഭാരവും ഉണ്ടായിരുന്നു. ആധുനിക മനുഷ്യരെ അപേക്ഷിച്ച് നീണ്ടതും താഴ്ന്നതുമായ തലയോട്ടിയും, കണ്ണിന് മുകളിൽ വ്യക്തമായ പുരികക്കൊടിയും ഇവരുടെ പ്രത്യേകതയായിരുന്നു. ഇവർക്ക് ആധുനിക മനുഷ്യരെക്കാൾ വലിയ തലച്ചോറുണ്ടായിരുന്നു (ശരാശരി 1500 ക്യുബിക് സെന്റിമീറ്റർ).

അവർ സങ്കീർണ്ണമായ ഉപകരണങ്ങൾ (മൗസ്റ്റീരിയൻ ടൂളുകൾ), തീ എന്നിവ ഉപയോഗിക്കുകയും, വലിയ മൃഗങ്ങളെ കൂട്ടായി വേട്ടയാടുകയും ചെയ്തിരുന്നു. മൃതദേഹങ്ങൾ അടക്കം ചെയ്യുന്ന രീതിയും പ്രതീകാത്മകമായ സ്വഭാവരീതികളും അവർക്കുണ്ടായിരുന്നതായി തെളിവുകളുണ്ട്. എന്നിരുന്നാലും, അവരുടെ കരുത്തുറ്റ ശരീരഘടനയും അതിജീവനത്തിനുള്ള ഉയർന്ന ഊർജ്ജ ആവശ്യകതകളും കാലാവസ്ഥാ മാറ്റങ്ങളോട് പൊരുത്തപ്പെടാനുള്ള അവരുടെ കഴിവിനെ പരിമിതപ്പെടുത്തിയിരിക്കാം. ഹോമോ സാപ്പിയൻസുമായി അവർക്ക് ഇടപഴകലുകൾ സംഭവിച്ചു, ആധുനിക യൂറോപ്യൻ, ഏഷ്യൻ ജനസംഖ്യയുടെ ഡിഎൻഎയിൽ അവരുടെ ജനിതക അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഇപ്പോഴുമുണ്ട്.

ഡെനിസോവൻസ് (Denisovans)

സൈബീരിയയിലെ ഡെനിസോവ ഗുഹയിൽ നിന്നും ഏഷ്യയുടെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്നും ലഭിച്ച അപൂർവ ഫോസിൽ അവശിഷ്ടങ്ങളിൽ നിന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന ഡെനിസോവൻസ്, നിയാണ്ടർത്തലുകളുടെ അതേ കാലഘട്ടത്തിലാണ് (ഏകദേശം 500,000 മുതൽ 30,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് വരെ) ജീവിച്ചിരുന്നത്. ഫോസിലുകൾ വളരെ കുറവായതിനാൽ ഇവരെക്കുറിച്ച് കൂടുതലും അറിയാവുന്നത് ജനിതക തെളിവുകളിലൂടെയാണ്. നിയാണ്ടർത്തലുകളുടെ സഹോദര വർഗ്ഗമായാണ് ഇവരെ കണക്കാക്കുന്നത്.

ഡെനിസോവൻസിന് കറുത്ത ചർമ്മവും കണ്ണുകളും മുടിയും ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കാം. ഉയരമുള്ള പ്രദേശങ്ങളിലെ ജീവിതത്തെ അതിജീവിക്കാനുള്ള കഴിവ് (ആധുനിക ടിബറ്റൻമാരിൽ കാണപ്പെടുന്നത് പോലെ) പോലുള്ള പൊരുത്തപ്പെടുത്തലുകൾ അവർക്കുണ്ടായിരുന്നു. ആധുനിക മനുഷ്യരുമായി, പ്രത്യേകിച്ച് മെലനേഷ്യക്കാർ, ആദിവാസി ഓസ്‌ട്രേലിയക്കാർ, ഫിലിപ്പിനോ നെഗ്രിറ്റോസ് എന്നിവരുമായി ഇവർ ഇണചേർന്നിരുന്നു. ഇവരുടെ പരിമിതമായ ഫോസിൽ രേഖകൾ അവർ അപ്രത്യക്ഷമായതിന്റെ കാരണം വ്യക്തമാക്കുന്നില്ല, എന്നാൽ, ഹോമോ സാപ്പിയൻസുമായുള്ള മത്സരം ഒരു പങ്കുവഹിച്ചിരിക്കാം.

ഹോമോ ഇറക്റ്റസ് (Homo erectus)

ഏകദേശം 1.9 ദശലക്ഷം മുതൽ 110,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് വരെ ആഫ്രിക്ക, ഏഷ്യ, യൂറോപ്പ് എന്നിവിടങ്ങളിൽ വ്യാപിച്ചുകിടന്ന ഹോമോ ഇറക്റ്റസ്, മനുഷ്യ പരിണാമത്തിലെ ഒരു സുപ്രധാന കണ്ണിയാണ്. മനുഷ്യനെപ്പോലെയുള്ള ശരീരഘടനയും നിവർന്നുനിൽക്കുന്ന രീതിയും ആദ്യമായി വികസിപ്പിച്ചെടുത്തത് ഇവരാണ്. ആഫ്രിക്കയ്ക്ക് പുറത്തേക്ക് കുടിയേറിയ ആദ്യത്തെ ഹോമിനിൻ വർഗ്ഗവും ഇവരായിരുന്നു.

ഇവർ തീ നിയന്ത്രിക്കാനും അടിസ്ഥാന കല്ലുപകരണങ്ങളായ അച്ചൂലിയൻ കൈക്കോടാലികൾ നിർമ്മിക്കാനും ഉപയോഗിക്കാനും പഠിച്ചു. ഇവരുടെ തലച്ചോറ് ആധുനിക മനുഷ്യരെക്കാൾ ചെറുതും പല്ലുകൾ വലുതുമായിരുന്നു. ജാവ മാൻ, പെക്കിംഗ് മാൻ തുടങ്ങിയ നിരവധി ഫോസിലുകൾ ഇവരുടെ നിലനിൽപ്പിന് തെളിവാണ്. ഹോമോ സാപ്പിയൻസുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ സാങ്കേതിക കണ്ടുപിടുത്തങ്ങളിലെ വേഗതക്കുറവ് കാരണമാകാം ഇവരുടെ ക്രമാനുഗതമായ തകർച്ചയ്ക്ക് വഴിമരുന്നിട്ടത് എന്നു കരുതുന്നു.

ഹോമോ ഹൈഡൽബെർജെൻസിസ് (Homo heidelbergensis)

നിയാണ്ടർത്തലുകളുടെയും ഹോമോ സാപ്പിയൻസിന്റെയും പൂർവ്വികനായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്ന ഹോമോ ഹൈഡൽബെർജെൻസിസ് ഏകദേശം 700,000 മുതൽ 200,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ജീവിച്ചിരുന്നു. ജർമ്മനിയിലെ ഹൈഡൽബെർഗ്, ഗ്രീസിലെ പെട്രലോണ തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ഇവരുടെ ഫോസിലുകൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുള്ളത്. ഇവരുടെ തലയോട്ടികൾക്ക് ഹോമോ ഇറക്റ്റസിന്റെയും ആധുനിക ഹോമോ സാപ്പിയൻസിന്റെയും സവിശേഷതകൾ ഉണ്ടായിരുന്നു.

ഇവർ കുന്തങ്ങൾ ഉപയോഗിക്കുകയും അഭയകേന്ദ്രങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. കൂടാതെ, വേട്ടയാടൽ, മാംസം മുറിക്കൽ എന്നിവയ്ക്കായി സങ്കീർണ്ണമായ കല്ലുപകരണങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നതായും തെളിവുകളുണ്ട്. യൂറോപ്പിലെ ഹോമോ ഹൈഡൽബെർജെൻസിസ് നിയാണ്ടർത്തലുകളായി പരിണമിച്ചപ്പോൾ, ആഫ്രിക്കയിലെ വിഭാഗം ഹോമോ സാപ്പിയൻസായി പരിണമിച്ചുവെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ഹോമോ സാപ്പിയൻസിന്റെ വൈജ്ഞാനികമോ സാമൂഹികമോ ആയ മുന്നേറ്റങ്ങളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ അവർക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.

ഹോമോ ഫ്ലോറേഷ്യൻസിസ് (Homo floresiensis)

ഇന്തോനേഷ്യയിലെ ഫ്ലോറസ് ദ്വീപിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ ഈ ചെറിയ “ഹോബിറ്റ്” ഇനം ഏകദേശം 100,000 മുതൽ 50,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് വരെ നിലനിന്നിരുന്നു. ഇവരുടെ ശരാശരി ഉയരം ഏകദേശം 1 മീറ്ററും ഭാരം 30 കിലോഗ്രാമും ആയിരുന്നു. ചിമ്പാൻസിയുടെ തലച്ചോറിന്റെ വലുപ്പമുള്ള (ഏകദേശം 380-420 ക്യുബിക് സെന്റിമീറ്റർ) വളരെ ചെറിയ തലച്ചോറാണ് ഇവർക്കുണ്ടായിരുന്നത്.

ചെറിയ ശരീരവും തലച്ചോറും ഉണ്ടായിരുന്നിട്ടും, ഇവർ കല്ലുപകരണങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയും ഉപയോഗിക്കുകയും, ചെറിയ ആനകളെയും വലിയ എലികളെയും വേട്ടയാടുകയും, ഭീമാകാരമായ കൊമോഡോ ഡ്രാഗണുകളെപ്പോലുള്ള വേട്ടക്കാരെ നേരിടുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ദ്വീപുകളിലെ ഒറ്റപ്പെട്ട ജീവിതവും പരിമിതമായ വിഭവങ്ങളും കാരണം സംഭവിച്ച “ദ്വീപ് കുള്ളൻത്വം” (island dwarfism) ആണ് ഇവരുടെ ചെറിയ ശരീരഘടനയ്ക്ക് കാരണമെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ഈ ഒറ്റപ്പെടലാണ് ഇവരുടെ വംശനാശത്തിലേക്ക് നയിച്ച പ്രധാന ഘടകം.

ഹോമോ സാപ്പിയൻസ് (Homo sapiens)

നമ്മുടെ വർഗ്ഗമായ ഹോമോ സാപ്പിയൻസ് (അർത്ഥം: “വിവേകമുള്ള മനുഷ്യൻ”) ഏകദേശം 300,000 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ആഫ്രിക്കയിൽ പരിണമിച്ചു. ആധുനിക മനുഷ്യരുടെ അസ്ഥികൂടങ്ങൾക്ക് മുൻഗാമികളേക്കാൾ ഭാരം കുറവാണ്. നമ്മുടെ തലച്ചോറിന്റെ വലുപ്പം ശരാശരി 1300 ക്യുബിക് സെന്റിമീറ്ററാണ്. ഉയരമുള്ളതും പരന്നതുമായ നെറ്റിത്തടം, വ്യക്തമായ താടി, ചെറിയ പല്ലുകൾ എന്നിവ നമ്മുടെ മുഖത്തിന്റെ സവിശേഷതകളാണ്.

ഹോമോ സാപ്പിയൻസിന്റെ അതിജീവനത്തിന് കാരണം അവരുടെ വികസിതമായ ഭാഷാശേഷി, സങ്കീർണ്ണമായ സാമൂഹിക സഹകരണം, സാങ്കേതിക കണ്ടുപിടുത്തങ്ങൾ (ഉദാഹരണത്തിന്, കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായ ഉപകരണങ്ങൾ, കല, സംഗീതം) എന്നിവയാണ്. ഈ കഴിവുകൾ അവരെ മറ്റ് വർഗ്ഗങ്ങളെ അതിജീവിക്കാനും വൈവിധ്യമാർന്ന പരിതസ്ഥിതികളുമായി പൊരുത്തപ്പെടാനും ലോകമെമ്പാടും വ്യാപിക്കാനും സഹായിച്ചു. കാലാവസ്ഥാ മാറ്റങ്ങളോടും വിഭവങ്ങളുടെ ലഭ്യതയിലുണ്ടായ വ്യതിയാനങ്ങളോടും ഫലപ്രദമായി പ്രതികരിക്കാൻ ഈ കഴിവുകൾ ഹോമോ സാപ്പിയൻസിനെ പ്രാപ്തരാക്കി.

ഹോമോ ലോംഗി (Homo longi)

“ഡ്രാഗൺ മാൻ” തലയോട്ടി, ഔദ്യോഗികമായി ഹോമോ ലോംഗി (Homo longi) എന്ന് പേരിട്ടിരിക്കുന്നു. ഏകദേശം 146,000 വർഷം പഴക്കമുള്ള ഈ തലയോട്ടി വടക്കുകിഴക്കൻ ചൈനയിൽ നിന്നാണ് കണ്ടെത്തിയത്.

ആദ്യകാലങ്ങളിൽ ഇത് ഒരു പുതിയ പ്രാചീന മനുഷ്യവർഗ്ഗമാണെന്ന് കരുതപ്പെട്ടിരുന്നു. തലയോട്ടിയുടെ വലുപ്പവും ആകൃതിയും വലിയ തലച്ചോറുള്ളതും ആദിമവും ആധുനികവുമായ സവിശേഷതകൾ കലർന്ന ഒരു ഹോമിനിനിനെയാണ് സൂചിപ്പിച്ചിരുന്നത്. എന്നാൽ, സമീപകാലത്തെ ജനിതക പഠനങ്ങൾ ഡ്രാഗൺ മാൻ ഒരു പ്രത്യേക സ്പീഷീസല്ല, മറിച്ച് നിഗൂഢമായ ഡെനിസോവൻ വംശത്തിലെ ഒരംഗമാണെന്ന് സ്ഥിരീകരിച്ചു.

നിയാണ്ടർത്താലുകളുടെയും ആധുനിക മനുഷ്യരുടെയും അടുത്ത ബന്ധുക്കളാണ് ഡെനിസോവന്മാർ. സൈബീരിയയിലും ടിബറ്റിലും നിന്ന് ലഭിച്ച ഡിഎൻഎ തെളിവുകളിലൂടെയും വളരെ കുറഞ്ഞ ഫോസിൽ അവശിഷ്ടങ്ങളിലൂടെയുമാണ് ഇവരെക്കുറിച്ച് ഇതുവരെ അറിവുണ്ടായിരുന്നത്.

ഡ്രാഗൺ മാൻ തലയോട്ടിയിലെ പുരാതന പ്രോട്ടീനുകളും ഡിഎൻഎയും മറ്റ് ഡെനിസോവൻ അവശിഷ്ടങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്തുള്ള നൂതനമായ വിശകലനങ്ങളിലൂടെയാണ് ഈ കണ്ടെത്തൽ സ്ഥിരീകരിച്ചത്. ഈ കണ്ടെത്തൽ, ഒരു ഏകദേശം പൂർണ്ണമായ ഡെനിസോവൻ തലയോട്ടി ആദ്യമായി തിരിച്ചറിയപ്പെടുന്ന ചരിത്രപരമായ നിമിഷമാണ്. ഇത് ഡെനിസോവന്മാരുടെ ശാരീരിക രൂപത്തെക്കുറിച്ച് അഭൂതപൂർവ്വമായ ഉൾക്കാഴ്ചകൾ നൽകുന്നു.

ഈ തലയോട്ടിയുടെ പ്രത്യേകതകളായ കട്ടിയുള്ള പുരികങ്ങൾ, വലിയ കണ്ണുകൾ, വലിയ പല്ലുകൾ എന്നിവയെല്ലാം നേരത്തെ അറിയുന്ന ഡെനിസോവൻ സ്വഭാവസവിശേഷതകളുമായി യോജിക്കുന്നു. ചൈനയിലെ ഈ കണ്ടെത്തൽ, ഡെനിസോവന്മാർ ഏഷ്യയിൽ വ്യാപകമായിരുന്നെന്നും ആദ്യകാല ആധുനിക മനുഷ്യരുമായി ഇവർക്ക് സങ്കലനം നടന്നിരിക്കാമെന്നുമുള്ള ആശയത്തെ ബലപ്പെടുത്തുന്നു.

മനുഷ്യപരിണാമത്തിലെ വലിയ വിടവുകൾ നികത്താൻ ഈ കണ്ടെത്തൽ സഹായിക്കുന്നു, പ്രത്യേകിച്ചും കിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലെ പ്രാചീന മനുഷ്യവർഗ്ഗങ്ങളുടെ വ്യാപനത്തെയും വൈവിധ്യത്തെയും കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ. ഡ്രാഗൺ മാനിനെ ഡെനിസോവനായി തിരിച്ചറിഞ്ഞത് പാലിയോആന്ത്രോപോളജിയിലെ ഒരു നാഴികക്കല്ലാണ്. ഫോസിൽ തെളിവുകളും ജനിതക വിവരങ്ങളും ഒരുമിപ്പിച്ച് നമ്മുടെ പ്രാചീന ബന്ധുക്കളെക്കുറിച്ച് കൂടുതൽ മനസ്സിലാക്കാൻ ഇത് സഹായിക്കുന്നു.

കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ:

കണ്ടെത്തലിന്റെ പശ്ചാത്തലം: ഡ്രാഗൺ മാൻ തലയോട്ടി (ഹാർബിൻ തലയോട്ടി എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു) 1933-ൽ ഹാർബിനിലെ ഒരു പാലം പണിയുടെ സമയത്താണ് ഒരു തൊഴിലാളിക്ക് ലഭിച്ചത്. അതിന്റെ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞ അദ്ദേഹം അത് ജപ്പാൻ അധിനിവേശ അധികാരികളിൽ നിന്ന് ഒളിപ്പിച്ച് ഒരു കിണറ്റിൽ സൂക്ഷിച്ചു. 2018-ൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ കുടുംബം അത് ശാസ്ത്രജ്ഞർക്ക് കൈമാറുകയായിരുന്നു. ഈ തലയോട്ടി ഏകദേശം 221.3 മില്ലിമീറ്റർ നീളമുള്ളതും ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുള്ളതിൽ വെച്ച് ഏറ്റവും നീളമുള്ള പ്രാചീന മനുഷ്യന്റെ തലയോട്ടിയുമാണ്.
ജനിതക വിശകലന രീതികൾ: ഡ്രാഗൺ മാൻ തലയോട്ടി ഡെനിസോവനാണെന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കാൻ പ്രധാനമായും രണ്ട് സാങ്കേതിക വിദ്യകളാണ് ഉപയോഗിച്ചത്:
- പുരാതന പ്രോട്ടീൻ വിശകലനം (Paleoproteomics): തലയോട്ടിയിൽ നിന്ന് വേർതിരിച്ചെടുത്ത പ്രോട്ടീനുകളുടെ തന്മാത്രാഘടന ഡെനിസോവൻ മാതൃകകളുമായി താരതമ്യം ചെയ്തു. ഡെനിസോവന്മാർക്ക് മാത്രമുള്ള മൂന്ന് പ്രോട്ടീൻ വകഭേദങ്ങൾ ഡ്രാഗൺ മാൻ തലയോട്ടിയിലും കണ്ടെത്തി.
- മൈറ്റോകോൺട്രിയൽ ഡിഎൻഎ (mtDNA) വിശകലനം: തലയോട്ടിയുടെ പല്ലുകളിൽ അടിഞ്ഞുകൂടിയ ടാർടാറിൽ (dental calculus) നിന്ന് മൈറ്റോകോൺട്രിയൽ ഡിഎൻഎ വേർതിരിച്ചെടുത്തു. ഈ ഡിഎൻഎ സൈബീരിയയിലെ ഡെനിസോവ ഗുഹയിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച മറ്റ് ഡെനിസോവൻ മാതൃകകളിലെ ഡിഎൻഎയുമായി അടുത്ത ബന്ധം കാണിച്ചു. മൈറ്റോകോൺട്രിയൽ ഡിഎൻഎ മാതാവിലൂടെയാണ് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നത്, ഇത് കിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലേക്ക് വ്യാപിച്ച ഡെനിസോവൻ ജനസംഖ്യയുടെ സൂചന നൽകുന്നു.
ഡെനിസോവന്മാരുടെ വ്യാപനം: സൈബീരിയ, ടിബറ്റ് എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് ലഭിച്ച ഫോസിലുകളും ചൈനയിലെ ഈ കണ്ടെത്തലും സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ഡെനിസോവന്മാർ ഏഷ്യയുടെ വിശാലമായ ഭൂപ്രദേശങ്ങളിൽ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്നാണ്. ആധുനിക ടിബറ്റൻ വംശജരിൽ ഉയർന്ന പ്രദേശങ്ങളിൽ അതിജീവിക്കാൻ സഹായിക്കുന്ന ചില ഡെനിസോവൻ ജീനുകൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.
മനുഷ്യപരിണാമത്തിലെ പ്രാധാന്യം: ഡ്രാഗൺ മാൻ തലയോട്ടി ഡെനിസോവനാണെന്ന് തിരിച്ചറിഞ്ഞതോടെ, അവർക്ക് വ്യക്തമായ ശാരീരിക രൂപമുണ്ടായിരുന്നെന്ന് മനസ്സിലായി. ഇത് ഏഷ്യയിലെ മനുഷ്യപരിണാമത്തെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ ധാരണയെ മാറ്റിയെഴുതുന്നു. ഹോമോ ഇറക്ടസ് അല്ലെങ്കിൽ തിരിച്ചറിയപ്പെടാത്ത മറ്റ് പ്രാചീന മനുഷ്യവർഗ്ഗങ്ങളെന്ന് മുൻപ് കരുതിയ മറ്റ് ഏഷ്യൻ ഫോസിലുകളും ഡെനിസോവന്മാരുടേതാകാനുള്ള സാധ്യതയും ഈ കണ്ടെത്തൽ മുന്നോട്ട് വയ്ക്കുന്നു.
ഭാവി ഗവേഷണങ്ങൾ: ഈ തലയോട്ടി ഡെനിസോവന്മാരുടെ ജീവിതരീതികളെക്കുറിച്ചും അവർ എങ്ങനെ വ്യത്യസ്ത കാലാവസ്ഥകളുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടുവെന്നും മറ്റ് ഹോമിനിനുകളുമായി എങ്ങനെ ഇടപഴകിയെന്നുമൊക്കെയുള്ള പഠനങ്ങൾക്ക് പുതിയ വഴി തുറക്കുന്നു.

നിലനിൽപ്പിൻ്റെ പാഠങ്ങൾ

മനുഷ്യരാശിയുടെ ചരിത്രം വെറുമൊരു ഏകമുഖമായ യാത്രയായിരുന്നില്ല. ഹോമോ സാപ്പിയൻസ് എന്ന നമ്മുടെ വർഗ്ഗം അതിജീവിച്ചപ്പോൾ, ഒരുകാലത്ത് നമ്മോടൊപ്പം ഭൂമി പങ്കിട്ട മറ്റ് അഞ്ച് മനുഷ്യവർഗ്ഗങ്ങൾ ചരിത്രത്തിൻ്റെ ഭാഗമായി മാറിയത് പല ചോദ്യങ്ങളും ഉയർത്തുന്നുണ്ട്. നിയാണ്ടർത്തലുകളുടെ കരുത്ത്, ഡെനിസോവൻസിൻ്റെ വ്യാപനം, ഹോമോ ഇറക്റ്റസിൻ്ൻ്റെ പര്യവേഷണങ്ങൾ, ഹോമോ ഹൈഡൽബെർജെൻസിൻ്റെ വൈദഗ്ദ്ധ്യം, ഹോമോ ഫ്ലോറേഷ്യൻസിൻ്ൻ്റെ അതിജീവന ശേഷി – ഇവയെല്ലാം ശ്രദ്ധേയമായിരുന്നു. എന്നിട്ടും, എന്തുകൊണ്ട് നമ്മുടെ വർഗ്ഗം മാത്രം വിജയിച്ചു?

ഈ ചോദ്യത്തിനുള്ള ഉത്തരം ലളിതമല്ല. കേവലം ശാരീരിക ബലമോ ഒറ്റപ്പെട്ട ബുദ്ധിശക്തിയോ ആയിരുന്നില്ല അതിജീവനത്തിൻ്റെ താക്കോൽ. പകരം, സങ്കീർണ്ണമായ ഭാഷാശേഷി, വിപുലമായ സാമൂഹിക സഹകരണം, നിരന്തരമായ സാങ്കേതിക കണ്ടുപിടിത്തങ്ങൾ, മാറുന്ന സാഹചര്യങ്ങളോട് പൊരുത്തപ്പെടാനുള്ള അസാധാരണമായ കഴിവ് എന്നിവയുടെ സമ്മിശ്രമാണ് ഹോമോ സാപ്പിയൻസിനെ മുന്നോട്ട് നയിച്ചത്. നമ്മുടെ പൂർവ്വികർക്ക് വേഗത്തിൽ ചിന്തിക്കാനും, അറിവ് പങ്കുവെക്കാനും, കൂട്ടായി പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് പരിഹാരം കാണാനും കഴിഞ്ഞു. ഇത് വിഭവങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും, പുതിയ ആവാസ വ്യവസ്ഥകളിലേക്ക് വ്യാപിക്കാനും, പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങളെ അതിജീവിക്കാനും അവരെ സഹായിച്ചു.

ഈ ചരിത്രം നമുക്ക് നൽകുന്ന വലിയ പാഠം പൊരുത്തപ്പെടലിന്റെയും സഹകരണത്തിന്റെയും പ്രാധാന്യമാണ്. ഇന്നത്തെ ലോകത്ത്, സാങ്കേതികവിദ്യയും സാമൂഹിക ഘടനകളും അതിവേഗം മാറിക്കൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ, നമ്മുടെ പൂർവ്വികരുടെ അതിജീവന തന്ത്രങ്ങൾ കൂടുതൽ പ്രസക്തമാകുന്നു. വെല്ലുവിളികളെ ഒറ്റക്കെട്ടായി നേരിടാനും, അറിവ് പങ്കുവെച്ച് പുതിയ പരിഹാരങ്ങൾ കണ്ടെത്താനും, നമ്മുടെ ചുറ്റുപാടുകളുമായി സംയോജിച്ച് മുന്നോട്ട് പോകാനും നമുക്ക് സാധിക്കുമോ എന്നതിനെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കും മനുഷ്യരാശിയുടെ ഭാവി. അതിജീവിച്ച ഒരു വർഗ്ഗം എന്ന നിലയിൽ, നാം ഭൂമിയുടെ സംരക്ഷകരാണോ അതോ കേവലം ഉപഭോക്താക്കളാണോ എന്ന ചോദ്യം പ്രസക്തമാണ്. ഈ ഭൂമിയിൽ നമ്മുടെ സഹവാസികളായിരുന്ന മറ്റ് മനുഷ്യവർഗ്ഗങ്ങളിൽ നിന്ന് പഠിച്ചുകൊണ്ട്, കൂടുതൽ വിവേകത്തോടെയും സഹാനുഭൂതിയോടെയും നമുക്ക് മുന്നോട്ട് പോകാൻ കഴിയണം.

കീഴടി പുരാവസ്തു ശേഖരം

Posted on December 30, 2024July 25, 2025 by Rajesh Odayanchal

തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുള്ള മൂന്നു പുരാതന ജനവാസസ്ഥലങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് കീഴടി (മറ്റ് രണ്ടെണ്ണം: അരിക്കമേട് – 1947, കാവേരിപൂമ്പട്ടണം – 1965). 2300 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പു നിലനിന്നിരുന്ന ഒരു നാഗരിക സംസ്കൃതിയുടെ അസ്തിത്വം തെളിയിക്കുന്ന വ്യക്തമായ തെളിവുകൾ ലഭിച്ചതിനാൽ ഈ മൂന്ന് സ്ഥലങ്ങളിൽ കീഴടിക്ക് കൂടുതൽ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. വളരെ ചെറിയൊരു പ്രദേശത്തു നടത്തിയ ഉത്ഖനനത്തിൽ 5000 ലധികം പുരാവസ്തു ബിംബങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട് (110 ഏക്കർ ഉത്ഖനന സ്ഥലത്തിൻ്റെ 2% ൽ താഴെ മാത്രമാണ് ഇതുവരെ പര്യവേക്ഷണം ചെയ്യപ്പെട്ടത് – നിലവിൽ നിർത്തിവെച്ചിട്ടുമുണ്ട്).

മധുര, ശിവഗംഗ ജില്ലകളുടെ അതിർത്തിയിലുള്ള ഒരു ചെറിയ ഗ്രാമമാണു കീഴടി, തമിഴുനാടൻ ഭാഷയിൽ കീളടി എന്നാണ് ഈ പ്രദേശം അറിയപ്പെടുന്നത്. ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവേ ഓഫ് ഇന്ത്യയും (എഎസ്ഐ) തമിഴ്നാട് ആർക്കിയോളജി ഡിപ്പാർട്ട്മെൻ്റും (ടിഎൻഎഡി) നടത്തിയ ഖനനത്തിൽ റേഡിയോ കാർബൺ ഡേറ്റിംങ് വഴി ബിസി ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ഒരു സംഘകാലത്തുള്ള ജനവാസകേന്ദ്രമാണു കീളടി എന്നു കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. ഈ സാംസ്കാരിക നിക്ഷേപങ്ങൾ ബിസി ആറാം നൂറ്റാണ്ടിനും ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിനും ഇടയിലുള്ള കാലഘട്ടത്തിൽ ആണുണ്ടായതെന്ന് കൃത്യമായി കണക്കാക്കാമെന്ന് തമിഴ്നാട് പുരാവസ്തു വകുപ്പ് (TNAD) പിന്നീടു പ്രസ്താവിച്ചിരുന്നു. പുരാതന സംഘകാല സാംസ്കാരിക ചരിത്രചരിത്രത്തിലെ ഒരു പ്രധാന വഴിത്തിരിവായി ഇതു കണക്കാക്കുന്നു. കീഴടി ഉത്ഖനന സ്ഥലത്തിനു തൊട്ടടുത്തു തന്നെയായി മ്യൂസിയവും ഉണ്ട്. മധുരയിൽ നിന്നും ഏകദേശം ഒരു 12 കിമി അകലെ വൈഗ നദിക്കരയിലാണു കീഴടി ഗ്രാമം.

വൈഗാനദീതടത്തിൽ നടത്തിയ പുരാവസ്തു പര്യവേക്ഷണങ്ങളും ഖനനങ്ങളും സംഘകാലഘട്ടത്തിൽ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ നിലനിന്നിരുന്ന സമ്പന്നമായ ഒരു നാഗരികതയുടെ உறுதியான തെളിവുകൾ പുറത്തുകൊണ്ടുവന്നിട്ടുണ്ട്. മുൻകാലങ്ങളിൽ സംഘകാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവുകൾ സാഹിത്യകൃതികളിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങിയിരുന്നെങ്കിൽ, കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ ആ കാലഘട്ടത്തിലെ സാമൂഹിക ജീവിതത്തിന് ഭൗതികമായ തെളിവുകൾ നൽകുന്നു.

2013-14 കാലഘട്ടത്തിൽ ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവേ ഓഫ് ഇന്ത്യ (എ.എസ്.ഐ) തേനി, ഡിണ്ടിഗൽ, മധുര, ശിവഗംഗ, രാമനാഥപുരം ജില്ലകളിലായി വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന വൈഗാനദീതടത്തിൽ 293 ഇടങ്ങളിൽ പര്യവേക്ഷണം നടത്തി. ഇതിൽ നിന്നാണ് ശിവഗംഗ ജില്ലയിലെ കീഴടിക്ക് സമീപമുള്ള പള്ളിച്ചന്തൈ തിടലിൽ വിശദമായ ഖനനം നടത്താൻ തിരഞ്ഞെടുത്തത്.

എ.എസ്.ഐ ആദ്യ മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങൾ പൂർത്തിയാക്കിയ ഖനനം, പിന്നീട് തമിഴ്‌നാട് പുരാവസ്തു വകുപ്പ് (TNSDA) ഏറ്റെടുക്കുകയും തുടർഘട്ടങ്ങൾ നടത്തുകയും ചെയ്തു. ഈ ഖനനങ്ങളിലൂടെ ഇഷ്ടിക നിർമ്മിതികൾ, മെച്ചപ്പെട്ട മലിനജലനിർഗ്ഗമന സംവിധാനങ്ങൾ, വ്യവസായശാലകൾ, കളിമൺ പാത്രങ്ങൾ, ആഭരണങ്ങൾ, തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിപിയിലുള്ള എഴുത്തുകൾ എന്നിവയുൾപ്പെടെ പതിനെണ്ണായിരത്തിലധികം പുരാവസ്തുക്കൾ കണ്ടെടുത്തിട്ടുണ്ട്. ഇവയെല്ലാം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് വൈഗയുടെ തീരത്ത് ഒരു നഗര കേന്ദ്രീകൃതമായ സംസ്കാരം നിലനിന്നിരുന്നു എന്നാണ്.

കണ്ടെത്തലുകളിൽ ഏറ്റവും നിർണായകമായത് കാലനിർണ്ണയത്തിലെ പുതിയ വിവരങ്ങളാണ്. 2017-ൽ പുറത്തുവന്ന കാർബൺ ഡേറ്റിംഗ് ഫലങ്ങൾ ബി.സി. രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലേക്ക് വിരൽചൂണ്ടിയെങ്കിൽ, പിന്നീട് നടന്ന പരിശോധനകൾ ഈ സംസ്കാരത്തിന്റെ പഴക്കം വീണ്ടും വർദ്ധിപ്പിച്ചു. അമേരിക്കയിലെ ബീറ്റ അനലറ്റിക്സ് ലാബിൽ നടത്തിയ ആക്സിലറേറ്റർ മാസ് സ്പെക്ട്രോമെട്രി (AMS) ഡേറ്റിംഗ് അനുസരിച്ച്, കീഴടിയിലെ ചില പുരാവസ്തുക്കൾക്ക് ബി.സി. ആറാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ (ഏകദേശം 2600 വർഷം മുൻപ്) പഴക്കമുണ്ടെന്ന് സ്ഥിരീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചില ഗവേഷകർ ഇത് ബി.സി. എട്ടാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ എത്താമെന്നും വാദിക്കുന്നു. ഈ കണ്ടെത്തലോടെ ഗംഗാതടത്തിൽ നിലനിന്നിരുന്ന നാഗരികതയ്ക്ക് സമകാലികമായ ഒരു നഗരസംസ്കാരം തെക്കേ ഇന്ത്യയിലും, പ്രത്യേകിച്ച് തമിഴകത്തും ഉണ്ടായിരുന്നു എന്ന് സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടു.

കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ സംഘകാല സാഹിത്യത്തിൽ വർണ്ണിക്കുന്ന ജീവിതരീതികൾക്ക് പുരാവസ്തുശാസ്ത്രപരമായ അടിത്തറ നൽകുന്നു. അക്കാലത്തെ സാക്ഷരത, വ്യാപാരം, വ്യവസായം (നെയ്ത്ത്, മുത്തുനിർമ്മാണം), വിനോദങ്ങൾ എന്നിവയുടെയെല്ലാം വ്യക്തമായ തെളിവുകൾ ഇവിടെനിന്ന് ലഭിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചിലപ്പതികാരത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്ന പുരാതന പാണ്ഡ്യ തലസ്ഥാനമായ മധുരയുടെ ഭാഗമായിരിക്കാം കീഴടി എന്ന് ചില ഗവേഷകർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും ഈ വാദം സ്ഥിരീകരിക്കാൻ കൂടുതൽ പഠനങ്ങൾ ആവശ്യമാണ്.

സിന്ധുനദീതട സംസ്കാരത്തിന് ശേഷം ഇന്ത്യയുടെ മറ്റ് ഭാഗങ്ങളിൽ ഇത്രയും വികസിതമായ ഒരു നഗരസംസ്കാരത്തിന്റെ തെളിവുകൾ ലഭിക്കുന്നത് അപൂർവമാണ്. കീഴടിയിൽനിന്നും ലഭിച്ച ചില മൺപാത്രങ്ങളിലെ കോറിയെഴുത്തുകൾക്ക് (graffiti marks) സിന്ധുനദീതട ലിപികളുമായുള്ള സാമ്യം കൂടുതൽ ഗവേഷണങ്ങൾക്ക് വഴിതുറന്നിട്ടുണ്ട്. എന്നാൽ, രണ്ട് സംസ്കാരങ്ങളും തമ്മിൽ ആയിരത്തിലധികം വർഷങ്ങളുടെ زمانی ব্যবধান നിലനിൽക്കുന്നതിനാൽ ഇവ തമ്മിലുള്ള ബന്ധം ഉറപ്പിക്കാനായിട്ടില്ല.

പുരാതന തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ഗോത്ര സമൂഹങ്ങൾ മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ എന്നും നഗരങ്ങൾ ഗംഗാതടത്തിൽ മാത്രം ഒതുങ്ങിയിരുന്നു എന്നുമുള്ള വാദങ്ങളെ തിരുത്തിയെഴുതാൻ ശേഷിയുള്ളതാണ് കീഴടിയിലെ കണ്ടെത്തലുകൾ. ഇവിടുത്തെ തുടർഖനനങ്ങളും പഠനങ്ങളും ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിന്റെ പുരാതന ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പുതിയ ഉൾക്കാഴ്ചകൾ നൽകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കപ്പെടുന്നു.

പുരാവസ്തു ഗവേഷകനായ അമർനാഥ് രാമകൃഷ്ണയുടെ കീഴിലുള്ള ഒരു പുരാവസ്തു സർവേസംഘം 2013-ൽ തേനി ജില്ല മുതൽ രാമനാഥപുരം വരെ നദി കടലുമായി സംഗമിക്കുന്ന വൈഗ നദിയുടെ പരിസരങ്ങളിൽ പഠനം നടത്തിയിരുന്നു. പഠനത്തിൽ, കീഴടി ഉൾപ്പെടെ 293 സ്ഥലങ്ങളിൽ പുരാവസ്തു അവശിഷ്ടങ്ങൾ ഉണ്ടെന്ന് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. കീഴടിയിലെ ഉത്ഖനനത്തിൻ്റെ ആദ്യ മൂന്ന് ഘട്ടങ്ങൾ ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവേ ഓഫ് ഇന്ത്യയാണ് നടത്തിയത്, മറ്റെന്തൊക്കെയോ കാരണങ്ങളാൽ (നാട്ടുഭാഷ്യം താഴെ കൊടുത്തിട്ടുണ്ട്) അവരത് കൂടുതൽ ഗവേഷണങ്ങളിൽ നിന്ന് ഒഴിവാക്കി. കീഴടചരിതം സൈന്ദവകാലഘട്ടത്തേക്കു പോലും എത്തിച്ചേരുമെന്നു പലരും വാദിച്ചതിനാലാണു കേന്ദ്രഗവണ്മെൻ്റ് പരിശോദന നിർത്തിവെച്ചത് എന്നു പറയപ്പെടുന്നു. എന്നാൽ തമിഴ്‌നാട് ഒരു പൊതുതാൽപ്പര്യ ഹരജി ഫയൽ ചെയ്തിൻ പ്രകാരം, പ്രാദേശികമായി ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പഠനം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടുപോകാൻ കോടതി ഉത്തരവിട്ടു, അങ്ങനെ, തമിഴ്‌നാട് പുരാവസ്തു വകുപ്പാണ് നാലാമത്തെയും അഞ്ചാമത്തെയും ഉദ്ഘനന പരിപാടികൾ നടത്തിയത്.

സംഘകാല നാഗരികത

2013-14ൽ ആർക്കിയോളജിക്കൽ സർവേ ഓഫ് ഇന്ത്യ (എഎസ്ഐ) തേനി, ഡിണ്ടിഗൽ, മധുര, ശിവഗംഗ, രാമനാഥപുരം ജില്ലകളിലെ വൈഗ നദീതടത്തിലെ 293 സ്ഥലങ്ങളിൽ പര്യവേക്ഷണം നടത്തിയിരുന്നു. കീഴടിയിലെ പള്ളിച്ചന്തൈ തിടലിൽ രണ്ടാം ഘട്ട ഉത്ഖനനത്തിൽ ആയിരുന്നു എഎസ്ഐ കീഴടിയിലെ പുരാവസ്തുശേഖരം കണ്ടെത്തിയത്; വൈഗയുടെ തീരത്ത് തഴച്ചുവളർന്നിരുന്ന ഈ സംസ്കൃതി അതീവപുരാതന നാഗരികതയിലേക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുന്നതാണ്. 2017 ഫെബ്രുവരിയിൽ കീഴടി സൈറ്റിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ കരിയുടെ കാർബൺ ഡേറ്റിങ്ങിൽ അത് 200 ബിസിയിലേതാണ് എന്ന് സ്ഥിരീകരിക്കുകയുണ്ടായി. സംഘകാലം മുതൽതന്നെ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ നല്ലൊരു നാഗരികത നിലനിന്നിരുന്നുവെന്ന് ഖനനങ്ങൾ തെളിയിച്ചു. ഇതുവരെ, സംഘകാലത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ അക്കാലത്തെ സാഹിത്യകൃതികളിൽ നിന്നുമാത്രമാണു ലഭിച്ചിരുന്നത്. കീഴടിയിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ച ധാരാളം തെളിവുകൾ തമിഴ് സംഘസാഹിത്യത്തിൽ കാണപ്പെടുന്ന വിവരങ്ങൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കാൻ കഴിയും. ചിലപ്പതികാരത്തിൽ വിവരിച്ചിരിക്കുന്ന പുരാതന മധുരയാണ് കീഴടിയെന്ന് ചില തമിഴ് ഗവേഷണ പണ്ഡിതന്മാരും പുരാവസ്തു ഗവേഷകരും അഭിപ്രായപ്പെടുന്നുണ്ട്. കൂടാതെ, സിന്ധുനദീതട സംസ്‌കാര പ്രദേശം ഒഴികെ, ഇന്ത്യൻ ഉപഭൂഖണ്ഡത്തിലെ മറ്റൊരു സ്ഥലത്തും ഇത്രയും പുരാതന നാഗരികതയുടെ അടയാളങ്ങൾ നമ്മൾ ഇതുവരെ കണ്ടെത്തിയിരുന്നില്ലെന്നും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്. സൈറ്റിലെ തുടർ ഖനനം പുതിയ ചരിത്ര ഉൾക്കാഴ്ചകളിലേക്ക് നയിച്ചേക്കാം, അത് ഒരുപക്ഷേ തമിഴ് ചരിത്രം തിരുത്തിയെഴുതാൻ ആവശ്യപ്പെടാം. കൂടാതെ, പുരാതന തമിഴ്‌നാട്ടിൽ വംശീയ വിഭാഗങ്ങൾ മാത്രമേ നിലനിന്നിരുന്നുള്ളൂവെന്നും നഗര നാഗരികത സിന്ധു-ഗംഗാ താഴ്‌വരയിൽ മാത്രമായിരുന്നുവെന്നും ഒരു സിദ്ധാന്തമുണ്ട്. കീഴടിയുടെ ഉത്ഖനനത്തിന് ആ സിദ്ധാന്തത്തെ അസാധുവാക്കാനുള്ള കഴിവുണ്ട്. കീഴടിയിലെ സൂപ്രണ്ടിംങ് ആർക്കിയോളജിസ്റ്റായ അമർനാഥ് രാമകൃഷ്ണയുടെ വാക്കുകൾ ഇങ്ങനെ ആയിരുന്നു:

“ഒരു നഗര-നാഗരിക സംസ്കാരത്തെ നിർവചിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു പ്രധാന ഘടകമാണ് അവിടെനിന്നും ലഭിച്ച ചുട്ടെടുത്ത ഇഷ്ടികകളുടെ അസ്തിത്വം. ഇവിടെ കീഴടിയിൽ 10 മുതൽ 15 മീറ്റർ വരെ നീളത്തിൽ തുടർച്ചയായി നിർമ്മിച്ച മതിലുകൾ ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തി. തമിഴ്‌നാട്ടിലെ മറ്റൊരു സ്ഥലത്തും ഇത്രയും നീളമുള്ള മതിലുകൾ ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല. ഒരു നഗര നാഗരികതയുടെ വ്യാപനത്തിൻ്റെ വ്യക്തമായ സൂചനകളായ തുറന്നതും അടച്ചതുമായ ഡ്രെയിനേജ് ശൃംഖലയുടെ ഘടനകളും ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഒരു വ്യാവസായിക സൈറ്റിൻ്റെ സാധ്യതയെ സൂചിപ്പിക്കുന്ന ആറ് ചൂളകളും സൈറ്റിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു – നഗര നാഗരികത തെളിയിക്കുന്നതിനുള്ള ഒരു തെളിവ്. ഇൻലെറ്റുകളും ഔട്ട്‌ലെറ്റുകളും കാണാൻ കഴിയാത്ത ചതുരാകൃതിയിലുള്ളതും ചതുരാകൃതിയിലുള്ളതുമായ ടാങ്കുകളും ഞങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. കൂടുതൽ തെളിവുകൾ കണ്ടെത്താൻ കൂടുതൽ ഉത്ഖനനം നമ്മെ സഹായിക്കും. സൈറ്റിൽ നിന്ന് ശേഖരിച്ച സാമ്പിളുകളുടെ കാർബൺ ഡേറ്റിംഗ് അത് 200 ബി.സി. തിരഞ്ഞെടുത്ത 20 സാമ്പിളുകളിൽ രണ്ടെണ്ണം മാത്രമാണ് കാർബൺ ഡേറ്റിംഗിനായി യുഎസിലേക്ക് അയച്ചത്, എന്നിരുന്നാലും 20 സാമ്പിളുകൾക്കും അനുമതി തേടി ഞാൻ നിരവധി തവണ [കേന്ദ്ര സർക്കാരിന്] കത്തെഴുതിയിട്ടുണ്ട്. ഉത്തരേന്ത്യയിലെ തുടർച്ചയായ, ദീർഘകാല ഉത്ഖനനങ്ങൾ പാടലീപുത്രം, ഹസ്തിനപൂർ, തുടങ്ങിയ നഗരങ്ങൾ കണ്ടെത്തുന്നതിലേക്ക് നയിച്ചു. എന്നാൽ തമിഴ്നാട്ടിൽ ഇതുവരെ ഇത്തരം ഖനനങ്ങൾ നടന്നിട്ടില്ല. അതുകൊണ്ടാണ് മധുര ഒരു നഗരമാണെന്നതിന് ശക്തമായ സാഹിത്യ തെളിവുകൾ കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും പുരാവസ്തു തെളിവുകൾ ഇതുവരെ ശേഖരിക്കാൻ ഞങ്ങൾക്ക് കഴിയാതെ പോയത്.“

തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിപികൾ

തമിഴ് ഭാഷയുടെ ആദ്യകാല രൂപത്തിൽ ലിഖിതങ്ങൾ എഴുതാൻ ഉപയോഗിച്ച ബ്രാഹ്മി ലിപിയുടെ ഒരു വകഭേദമാണ് തമിഴ് ബ്രഹ്മി. തമിഴ് ബ്രാഹ്മിയുടെ ഉത്ഭവവും കാലക്രമവും വ്യക്തമല്ല. തമിഴ് ബ്രാഹ്മി ലിപി ക്രി.മു. 3-ആം നൂറ്റാണ്ടിനും എ.ഡി. ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ടിനും ഇടയിലാണുള്ളത് എന്നാണു നിലവിലെ നിഗമനം. തമിഴ്‌നാട് , കേരളം , ആന്ധ്രാപ്രദേശ് , ശ്രീലങ്ക എന്നിവിടങ്ങളിൽ പലയിടത്തും തെളിവുള്ള ആദ്യകാല രചനാ സമ്പ്രദായമാണിത്. ഗുഹ പ്രവേശന കവാടങ്ങൾ, കല്ല് കിടക്കകൾ, നന്നങ്ങാടികൾ , ഭരണി ശ്മശാനങ്ങൾ , നാണയങ്ങൾ, മുദ്രകൾ, വളയങ്ങൾ എന്നിവയിൽ തമിഴ് ബ്രാഹ്മി ലിഖിതങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. കീഴടിയിലെ ഉത്ഖനന സ്ഥലത്തു തന്നെയുള്ള മൺ കുഴികളിൽ, വിവിധ പാളികളായി നമ്പറിട്ട്, ഓരോ കാലഘട്ടത്തെ അടയാളപ്പെടുത്തി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. അക്കാലത്ത് എഴുത്തുണ്ടായിരുന്നതായി കാണിക്കുന്ന പുരാവസ്തു രേഖകളും ഇവിടെ നിന്നും ലഭിച്ചിരുന്നു, എഴുതിവെച്ച രേഖകൾ ഏതു കാലത്തേതാണ്, ഏതു പാളിയിൽ ഉള്ളതാണെന്ന് തെളിയിക്കേണ്ടതുണ്ട്. ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെ സാമ്പിളുകളുടെ അതേ പുരാവസ്തു പാളിയിലാണോ ലിഖിതങ്ങൾ അടങ്ങിയ മൺപാത്രങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയതെന്ന് നിലവിൽ വ്യക്തമല്ല. ഓരോ പാളികളായി അടയാളപ്പെടുത്തിയവയുടെ കാലയളവ് കൃത്യമായി രേഖപ്പെടുത്തേണ്ടതുണ്ട്. തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിപികൾ ബിസി ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലേതാണ് എന്ന് ശാസ്ത്രീയമായി പ്രസ്താവിക്കാൻ കേവലം ഒരു തെളിവു മാത്രം പോരെന്ന് ദ്രാവിഡ സർവ്വകലാശാല പുരാവസ്തു ഗവേഷകൻ ഇ. ഹർഷവർദ്ധൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. അവിടെ നിന്നും ലഭിച്ച മൺപാത്രങ്ങളുടേയും ശിലാലിഖിതങ്ങളുടേയും കൃത്യമായ കാർബൺ ഡേറ്റിങ്ങ്സ് നോക്കിയാൽ മാത്രമേ ആധികാരികമായി ഈ ലിപിയുടെ കാലഘടന മനസ്സിലാവുകയുള്ളൂ.

കീഴടി ഹെറിറ്റേജ് മ്യൂസിയം

2014-ൽ കണ്ടെത്തിയ ചരിത്രപ്രസിദ്ധമായ ഈ പുരാവസ്തു സ്ഥലത്തിന് സമീപമുള്ള ശിവഗംഗയിൽ 2023 മാർച്ച് 5-ന് തമിഴ്‌നാട് മുഖ്യമന്ത്രി എം. കെ. സ്റ്റാലിൻ കീഴടി ഹെറിറ്റേജ് മ്യൂസിയം ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തു. 31,000 ചതുരശ്ര അടി സ്ഥലത്ത് 18.42 കോടി രൂപ ചെലവിലാണ് മ്യൂസിയം സ്ഥാപിച്ചത്. കാരൈക്കുടി ആസ്ഥാനമായുള്ള പരമ്പരാഗത ചെട്ടിനാട് ശൈലിയിൽ നിർമ്മിച്ച ഈ വാസ്തുവിദ്യചട്ടക്കൂടിൽ 2017 മുതൽ ഇന്നത്തെ ശിവഗംഗ ജില്ലയിൽ നിന്ന് തമിഴ്‌നാട് സ്റ്റേറ്റ് ആർക്കിയോളജി ഡിപ്പാർട്ട്‌മെൻ്റ് കുഴിച്ചെടുത്ത പുരാവസ്തുക്കളും പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു. ആനക്കൊമ്പ്, ടെറാക്കോട്ട എന്നിവകൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച പകിടകൾ, ടെറാക്കോട്ടയിൽ നിർമ്മിച്ച ആണിൻ്റെയും പെണ്ണിൻ്റെയും പ്രതിമകൾ, ഇരുമ്പ് കഠാര, പഞ്ച്-മാർക്ക് നാണയങ്ങൾ തുടങ്ങി ഒട്ടനവധി രേഖാവശിഷ്ടങ്ങൾ നമുക്കവിടെ കാണാനാവും. കീഴാടി നിവാസികളുടെ ശ്മശാന സ്ഥലമെന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന കോന്തഗൈയിൽ നിന്ന് കണ്ടെത്തിയ കിടങ്ങുകളുടെയും ചില പാത്രങ്ങളുടെയും പകർപ്പുകളും മ്യൂസിയത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നു. മ്യൂസിയത്തിന് ആറ് പ്രദർശന ഹാളുകളാണുള്ളത് – മൂന്നോളം നിലകളുള്ള വിവിധ കെട്ടിടങ്ങളിൽ ആണിതുള്ളത് – കൂടാതെ കീഴടിയിലെ ഉത്ഖനനങ്ങളെയും അവയുടെ പ്രാധാന്യത്തെയും കുറിച്ചുള്ള ഡോക്യുമെൻ്ററികൾ, സന്ദർശകരെ കാണിക്കാനുള്ള വിശാലമായ ഒരു ഓഡിറ്റോറിയം കൂടിയുണ്ടിവിടെ.

പ്രത്യേകതകൾ

കീഴടിയിൽ ഏതാണ്ട് 48 ചതുരാകൃതിയിലുള്ള നിരവധി കുഴികൾ ഉണ്ടാക്കി നിലവിൽ പുരാവസ്തുഖനന സാമ്പിളുകൾ നില നിർത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇഷ്ടിക ചുവരുകൾ, മേൽക്കൂരയിലെ ഓടുകൾ, മൺപാത്രങ്ങൾ, വിവിധ ഉപകരണങ്ങൾ, അസ്ഥികൂട ഉപകരണങ്ങൾ, ഇരുമ്പ് വേൽ, തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി അക്ഷരങ്ങൾ കൊത്തിയ പ്ലേറ്റുകൾ, മൺപാത്രങ്ങൾ, മാലകൾ, എന്നിവയുൾപ്പെടെ വിവിധ ഘടനകളും പുരാവസ്തുക്കളും ഇവിടെ നിന്നും കണ്ടെത്തിയുട്ടുണ്ട്. ഇതൊക്കെയും കൃതമായി മ്യൂസിയത്തിൽ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്നുണ്ട്. കേവലം ഒരു ജനവാസ കേന്ദ്രം എന്നതിൽ ഉപരിയായി ഇതൊരു ചെറു നഗരം തന്നെയായിരുന്നു എന്നിവ സൂചിപ്പിക്കുന്നുണ്ട് ഇവ. ഈ സ്ഥലം സാഹിത്യത്തിൻ്റെ തുടക്കക്കാരനായ “പെരുമണലൂർ” എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന പാണ്ഡ്യ രാജവംശത്തിൻ്റെ നഗരമായാണിപ്പോൾ കരുതുന്നത്. ചുട്ടെടുത്ത ഇഷ്ടികയുടെ ഉപയോഗം, കെട്ടിട സമുച്ചയത്തിൻ്റെ വലിപ്പം, ഒരു വിളക്കായോ പെയിൻ്റിങ്ങിനോ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കേണ്ട വിധത്തിൽ സ്ഥാപിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം പാത്രങ്ങൾ, ഒട്ടേറെ ജനസംഭരണികൾ, മറ്റ് കണ്ടെത്തലുകൾ ഒക്കെയും ജനവാസകേന്ദ്രത്തെക്കാൾ പരിഷ്കൃത ജനവിഭാഗമാണ് ഇവിടെ ഇണ്ടായിരുന്നത് എന്നു പറയുന്നു. സംഘകാലഘട്ടത്തിൽ മുമ്പുതന്നെ ഉള്ളതാണിതെന്നു വിശ്വസിക്കാൻ ഈ തെളിവുകൾ കാരണമാവുന്നു.

പുരാതന മൺപാത്രങ്ങളും വളയക്കിണറുകളും ഇവിടെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഇത് തമിഴരുടെ പുരാതന പാരമ്പര്യം തെളിയിക്കുന്നതാണ്, അവർ നദീതീരങ്ങളിലും കുളങ്ങളിലും വെള്ളത്തിനായി ഈ കിണറുകൾ ഉപയോഗിച്ചിരുന്നുവെന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പുരാതന കാലത്ത് ഇഷ്ടിക കെട്ടിടങ്ങൾ വളരെ അപൂർവമായി ഉള്ളതാണെന്നാണു കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്, എന്നാൽ ധാരാളം ഇഷ്ടിക കെട്ടിടങ്ങൾ ഇവിടെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ബ്ലാക്ക് ആൻഡ് റെഡ് വെയർ, ബ്ലാക്ക് വെയർ, ബ്ലാക്ക് പോളിഷ് ചെയ്ത വെയർ, റെഡ് വെയർ തുടങ്ങിയ സെറാമിക് തരങ്ങളാണ് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. കറുപ്പ്-ചുവപ്പ് പാത്രങ്ങളുടെ വിശകലനത്തിൽ കാർബൺ വസ്തുക്കളുടെ ഉപയോഗം മൂലമാണ് കറുത്ത നിറത്തിന് കാരണമെന്നും ചുവപ്പ് നിറത്തിന് ഹെമറ്റൈറ്റ് ഉപയോഗിച്ചിട്ടുണ്ടെന്നും കണ്ടെത്തി. സാധാരണ കറുപ്പും ചുവപ്പും കലർന്ന മൺപാത്രങ്ങൾ ഉൽപ്പാദിപ്പിക്കുന്നതിനായി 1100 ഡിഗ്രി സെൽഷ്യസ് വരെ താപനിലയുള്ള ചൂളകൾ ആവശ്യമാണ്. വ്യാപാരികൾ കൊണ്ടുവരുന്ന റൗലറ്റഡ്, അരെറ്റൈൻ-ടൈപ്പ് സെറാമിക്സ് ഇൻഡോ-റോമൻ വ്യാപാര സമയത്ത് ബിസിനസ്സ് ബന്ധങ്ങൾ പ്രകടമാക്കുന്നു. അത്തരം ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ ഇവിടെ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട് എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. കൂടാതെ, കറുപ്പും ചുവപ്പും കടലാസ് ശകലങ്ങളും വെള്ള നിറത്തിലുള്ള കറുപ്പ്, ചുവപ്പ് പാപ്പില്ലകൾ, ചുവപ്പ് കലർന്ന കുഴികൾ എന്നിവയും കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. ‘ആത്തൻ’, ‘ഉതിരൻ’, ‘തീശൻ’ തുടങ്ങിയ വ്യക്തികളുടെ പേരുകൾ പരാമർശിക്കുന്ന മൺപാത്രങ്ങളിൽ തമിഴ് വാക്കുകൾ കൊത്തിവച്ചിട്ടുണ്ട്.

കീഴടിയിലെ നാലാം ഘട്ട ഉത്ഖനനത്തിൽ തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിപികളുള്ള 72 മൺപാത്രങ്ങൾ ഇവിടെ നിന്ന് കണ്ടെത്തി. ഈ പുരാവസ്തുക്കളിൽ ചിലത് സിന്ധു ലിപിയിൽ നിന്ന് പരിണമിച്ചതാണെന്ന് ചിലർ വിശ്വസിക്കുന്ന ഗ്രാഫിറ്റി അടയാളങ്ങൾക്ക് സമാനമായ അടയാളങ്ങൾ ആലേഖനം ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ടി ഉദയചന്ദ്രൻ പറയുന്നതനുസരിച്ച്, കീഴടി ഉത്ഖനനസ്ഥലത്ത് കണ്ടെത്തിയ പുരാവസ്തുക്കൾ സിന്ധുനദീതട സംസ്‌കാരത്തിൻ്റെ ലിപികളും തമിഴ്-ബ്രാഹ്മിയും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിലേക്ക് നിർണായക തെളിവായി കരുതുന്നു. ഈ അടയാളങ്ങളും 580 ബിസിഇയിലെ നാലാം ഘട്ടത്തിലെ ഒരു കീഴടി കണ്ടെത്തലുകളും അടിസ്ഥാനമാക്കി, ആർ. ശിവാനന്ദവും എം. സേരനും വാദിക്കുന്നത്, തമിഴ്-ബ്രാഹ്മിയുടെ ആദ്യകാല സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തലിൻ്റെ തെളിവാണിതെന്നായിരുന്നു. അശോകൻ്റെ ധമ്മ ലിപിയേക്കാൾ (ബ്രാഹ്മി ലിപിയിലെ പ്രാകൃതം) ഏതാനും നൂറ്റാണ്ടുകൾ പഴക്കമുണ്ട് ബിസി 268 മുതൽ ബിസി 232 വരെയുള്ള ഈ ശാസനങ്ങൾക്ക്.

കീഴടി ഉത്ഖനനം നിർത്തിവെച്ചു

സാമ്പത്തിക ഫണ്ടിൻ്റെ അഭാവം മൂലം 2300 വർഷം പഴക്കമുള്ള തമിഴ് നഗരമായ കീഴടിയുടെ ഖനനം ഈ എഎസ്ഐ നിർത്തിവച്ചു. ഈ പുരാതന തമിഴ് നഗരത്തെയും പഴയ തമിഴ് സംഘത്തിൻ്റെ സംസ്കാരത്തെയും മറയ്ക്കാൻ ഇന്ത്യൻ സർക്കാർ ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്നുവേണം കരുതാൻ. ഡിസംബർ 26, 2016 ന് മറാത്ത രാജാവ് ശിവാജി പ്രതിമയ്ക്ക് മോദി തറക്കല്ലിട്ടു. 3600 കോടി രൂപ വിലമതിക്കുന്ന ശിവാജി പ്രതിമയാണത്. കോടികൾ വിലമതിക്കുന്ന പട്ടേലർ പ്രതിമയും ശ്രീമക്ഷേത്രവും ഉയർന്നുവന്നു എന്നോർക്കണം. കീഴാടി ഖനനത്തെ കുറിച്ച് ഇന്ത്യൻ സർക്കാരിന് ഭയമായിരിക്കണം. തമിഴർ പുരാതന ജനതയാണെന്ന് തെളിയിക്കപ്പെട്ടാൽ, ഇന്ത്യ അവരുടെ ചരിത്രം തിരുത്തേണ്ടതുണ്ട്. മോഹൻജദാരോ, ഹാരപ്പ ചരിത്ര പുസ്തകങ്ങളുടെ ആദ്യപാഠമായിരിക്കില്ല പിന്നെ എന്നു വന്നേക്കും. ഇന്ത്യൻ ചരിത്രം ആരംഭിക്കുന്നത് ഇന്ത്യയുടെ തെക്കൻ ഭാഗമായ കീഴടിയിൽ നിന്നാവും, കീഴടിയിലെ ഉത്ഖനനം ബിജെപി സർക്കാർ എങ്ങനെ നിർത്തിയെന്നും എന്തുകൊണ്ടാണെന്നും ഇനിപ്പറയുന്ന ഘടകങ്ങൾ വിശദീകരിക്കുന്നു:

ബിജെപിയുടെ വർഗീയ രാഷ്ട്രീയത്തിന് ഭീഷണി

കീഴടിയിൽ ശേഖരിച്ച തെളിവുകൾ ഹിന്ദുമതത്തെ മഹത്വവൽക്കരിക്കുകയും നവോത്ഥാനം പ്രചരിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ബിജെപിയുടെ രാഷ്ട്രീയത്തിന് ഭീഷണിയാണ്. കീഴടിയിൽ, ഖനനത്തിൻ്റെ ഒന്നും രണ്ടും ഘട്ടങ്ങൾക്ക് ശേഷം, പുരാവസ്തു ഗവേഷകർക്ക് ഹൈന്ദവ വിശ്വാസപ്രധാനമായ ഒന്നുംതന്നെ കണ്ടെത്താനായില്ല. പുരാതന കാലം മുതൽ നാമെല്ലാവരും ഹിന്ദുക്കളായിരുന്നു എന്ന വലതുപക്ഷ പ്രചാരണത്തെ തകർക്കാൻ ഈ തെളിവുകൾക്ക് കഴിയുന്നു, കൂടാതെ പുരാതന തമിഴർ മതനിരപേക്ഷരായിരുന്നു അല്ലെങ്കിൽ തീ, കാറ്റ് പോലെയുള്ള അവരെ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന പ്രകൃതി ഘടകങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്നവരായിരുന്നുവെന്ന് തെളിയിക്കാൻ കഴിയും.

സൂപ്രണ്ടിംഗ് ആർക്കിയോളജിസ്റ്റ് അമർനാഥ് രാമകൃഷ്ണയുടെ സ്ഥലംമാറ്റം

യുക്തിരഹിതമായ പുതിയ നയം ചൂണ്ടിക്കാട്ടി ബിജെപി സർക്കാർ കീഴടിയിലെ സൂപ്രണ്ടിംങ് ആർക്കിയോളജിസ്റ്റായ അമർനാഥ് രാമകൃഷ്ണയെ അസമിലെ ഗുഹാവതിയിലേക്ക് സ്ഥലം മാറ്റി. രണ്ട് വർഷത്തിലേറെയായി ജോലി ചെയ്യുന്ന പുരാവസ്തു ഗവേഷകരെയും ഫീൽഡ് ഓഫീസർമാരെയും സ്ഥലം മാറ്റുന്ന പുതിയ നയം ഒരു ന്യായയുക്തവും അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതല്ല. ഗുജറാത്തിലെ വഡ്നഗറിലെ മറ്റ് ഉത്ഖനന കേന്ദ്രങ്ങളിൽ ഈ നയം നടപ്പിലാക്കിയിട്ടില്ല; ഉറൈൻ, ബീഹാർ, രാജസ്ഥാനിലെ ബിൻജോർ തുടങ്ങി മേൽപ്പറഞ്ഞ സൈറ്റുകളിൽ രണ്ട് വർഷത്തിലേറെയായി ജോലി ചെയ്യുന്ന ഉദ്യോഗസ്ഥരുണ്ട്.

ഈ സ്ഥലമാറ്റത്തിൻ്റെ ഫലം ഉത്ഖനന പ്രക്രിയയ്ക്ക് വലിയ തിരിച്ചടിയാണ്, കാരണം സൈറ്റ് ആവശ്യപ്പെടുന്ന ഉത്ഖനന പ്രക്രിയയും സ്ഥലത്തിൻ്റെ ചരിത്രവും പ്രാധാന്യവും മനസ്സിലാക്കേണ്ടത് ഹെഡ് ആർക്കിയോളജിസ്റ്റിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമാണ്. ഉത്ഖനനം ഒരു അക്കാദമിക് പ്രക്രിയ കൂടിയാണ്, അർത്ഥശൂന്യമായ കൈമാറ്റങ്ങളിലൂടെ പ്രക്രിയ അനിവാര്യമായും മന്ദഗതിയിലാകുന്നു. അമർനാഥ് രാമകൃഷ്ണയുടെ സ്ഥാനത്ത് മരാമത്ത് വകുപ്പിൽ നിന്നുള്ള ഡെപ്യൂട്ടി സൂപ്രണ്ടിംങ് ആർക്കിയോളജിസ്റ്റാണ് വരുന്നത്. എന്നാൽ അയാൾക്ക് ഉത്ഖനന പ്രവർത്തനങ്ങൾ നടത്തുന്നതിനും നേതൃത്വം നൽകുന്നതിനും മുൻ പരിചയമൊട്ടില്ല താനും!

മറ്റ് ഉത്ഖനന സ്ഥലങ്ങളുടെ തുടർച്ചയായ ധനസഹായം

ഫണ്ടിൻ്റെ ദൗർലഭ്യം കാരണം പദ്ധതി താൽക്കാലികമായി നിർത്തിയിരിക്കുകയാണെന്ന് പലപ്പോഴായി ആവർത്തിക്കുന്ന നരേന്ദ്ര മോദി, രാജസ്ഥാൻ, ബിഹാർ എന്നിവിടങ്ങളിലെ മറ്റ് മൂന്ന് പദ്ധതികൾക്ക് ധനസഹായം നൽകുന്നതിൽ അതീവ തൽപരരാണ്. കീഴടിയിൽ നിന്ന് 5000-ത്തിലധികം പുരാവസ്തുക്കൾ, വ്യാവസായിക തെളിവുകൾ, നെയ്ത്ത് ഉപയോഗിക്കുന്ന ഉപകരണങ്ങൾ, ഡ്രെയിനേജ് സംവിധാനങ്ങൾ, ചുട്ടെടുത്ത ഇഷ്ടികകൾ തുടങ്ങിയവ കണ്ടെത്തിയെങ്കിലും മറ്റെല്ലാ സ്ഥലങ്ങളിലും ശ്രദ്ധേയമായ ഒന്നും തന്നെ ഇതേവരെ കണ്ടെത്തിയിട്ടില്ല എന്നതും ശ്രദ്ധിക്കേണ്ടതാണ്.

കീഴടിയിലെ ഉത്ഖനന സ്ഥലം അടച്ചുപൂട്ടൽ

മാത്രമല്ല, പദ്ധതി ശരിക്കും താൽക്കാലികമായി നിർത്തിയതാണെങ്കിൽ, എന്തിനാണ് അധികൃതർ കഷ്ടപ്പെട്ട് കുഴിച്ചെടുത്ത ഖനനസ്ഥലം മണ്ണിട്ട് നികത്തിയത് എന്നറിയേണ്ടതുണ്ട്. ഇന്ന് അവിടെ ഖനനം നടക്കുന്നതിൻ്റെ ഒരു ലക്ഷണവും കാണാനില്ല. കുഴിച്ചെടുത്ത സ്ഥലങ്ങളെല്ലാം തന്നെ മണ്ണിട്ടു മൂടിയിരിക്കുന്നു. ഒരിടത്ത് അല്പമാത്രമായി തുറന്നിട്ടതാവട്ടെ മതിയായ സംരക്ഷണം പോലും ഇല്ലാതെ നാശോന്മുഖമാണു താനും.

കീഴടി ഖനന പദ്ധതിയുടെ ആദ്യ രണ്ട് ഘട്ടങ്ങൾക്ക് സർക്കാർ അംഗീകാരം നൽകുകയും ഫണ്ട് നൽകുകയും ചെയ്തിരുന്നു. പദ്ധതിയുടെ മൂന്നാം ഘട്ടത്തിന് അനുമതി മാത്രമാണ് ലഭിച്ചത് (ശ്രീ. അമർനാഥ് കേന്ദ്ര സർക്കാരിന് നിരവധി കത്തുകൾ നൽകിയാണതു വാങ്ങിയതു തന്നെ) എന്നാൽ, ഫണ്ടില്ല എന്ന കാരണത്താൽ തുടർ പ്രവർത്തനം ഇല്ലാതെ അതു നിർത്തിവെച്ചു. തുടർന്ന്, സർക്കാർ നടപടിക്രമം എന്ന നിലയിൽ ശ്രീ. അമർനാഥിനെ അസമിലേക്ക് സ്ഥലം മാറ്റി. ഇപ്പോൾ കീഴടി ഖനനത്തിന് നല്ലൊരു ഡയറക്ടർ ഇല്ലാത്തതായി എന്നതാണു സത്യം. സംഘസാഹിത്യത്തിൽ പരാമർശിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ, സിന്ധുനദീതട സംസ്‌കാരത്തിനുമുമ്പ് (ബി.സി. 1300-3300) തമിഴ് ജനത ജീവിച്ചിരുന്നുവെന്ന് തെളിയിക്കാൻ ശ്രീ. അമർനാഥും സംഘവും മധുരയ്ക്ക് ചുറ്റും 110-ലധികം സ്ഥിരം സ്ഥലങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിരുന്നു. തമിഴ് സാഹിത്യം മാത്രമല്ല, ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളും കൂടിയായതിനാൽ സംഘസാഹിത്യങ്ങളുടെ സത്യസന്ധതയ്ക്കുള്ള വ്യക്തവും ശുദ്ധവും ആയ തെളിവാണ് കീഴടി ഉത്ഖനനം. കീഴടി ഉത്ഖനനം വിജയകരമായി പൂർത്തിയാക്കിയാൽ സിന്ധുനദീതട സംസ്കാരത്തിൽ നിന്നല്ല മറിച്ച് മധുരയിൽ നിന്നാണ് ഇന്ത്യൻ ചരിത്രം ആരംഭിക്കേണ്ടത് എന്നു പറയേണ്ടി വരും എന്നത് പലരേയും ഭയപ്പെടുത്തുന്നുണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു.

ഫണ്ട് അനുവദിക്കാതിരിക്കുക, അമർനാഥ് സ്ഥലംമാറ്റം, പുതിയ ഡയറക്‌ടറെ നിയമിക്കുന്നതിൽ കാലതാമസം വരുത്തൽ എന്നിവ മേലെ പറഞ്ഞ കാര്യങ്ങൾ കൊണ്ടല്ല മറിച്ച്, ഇത് യാദൃശ്ചികം മാത്രമാണ്, ടിഎൻ ബിജെപി നേതാവ് ശ്രീമതി തമിഴിസൈ പരയുന്നത്! കാലം കാത്തുവെച്ച നീതി കീഴടിക്കു ലഭിക്കുമെന്ന് പ്രത്യാശിക്കാം.

Abstract

Keeladi is an ancient archaeological site in Tamil Nadu, revealing significant evidence of civilization dating back over 2300 years, which highlights a major turning point in Tamil cultural history. The excavations, which have unearthed over 5000 artifacts, suggest the presence of an advanced urban culture with features such as extensive drainage systems and industrial setups. However, the excavation process has faced setbacks due to governmental funding issues and political interventions, raising concerns about the preservation and understanding of India’s ancient heritage.

Key Points

Keeladi is one of the three ancient habitation sites in Tamil Nadu, providing clear evidence of civilization from over 2300 years ago.
Excavations, though limited to just 2% of the site so far, have yielded over 5000 artifacts, emphasizing the site’s historical significance.
Archaeological Survey of India (ASI) and Tamil Nadu Archaeology Department established that Keeladi was a settlement during the 6th century BC based on radiocarbon dating.
Several ancient artifacts and structures, such as long walls, drainage systems, and terracotta figures, indicate advanced urban planning and industrial activity.
The Tamil-Brahmi script discovered at the site suggests written communication existed in the region as early as the 3rd century BC to the 1st century AD.
The Keeladi Heritage Museum, inaugurated in 2023, exhibits numerous artifacts and promotes awareness of the archaeological findings.
Recent governmental actions have halted further excavations due to funding issues, raising concerns about potentially losing historical insights into Tamil culture.

അവലംബം

[https://www.thehindu.com/news/national/tamil-nadu/keeladi-findings-traceable-to-6th-century-bce-report/article29461583.ece ദ് ഹിന്ദു ന്യൂസ് പേപ്പർ]
[https://www.quora.com/Which-is-oldest-civilization-among-Indus-Valley-and-Keezhadi-based-on-Archeological-evidences Indus Valley and Keezhadi based on Archeological evidences]
[https://pmc.ncbi.nlm.nih.gov/articles/PMC7666134/ വിവരങ്ങൾ]
[https://cdn.thewire.in/wp-content/uploads/2019/09/20102444/%E0%AE%95%E0%AF%80%E0%AE%B4%E0%AE%9F%E0%AE%BF-English-08.08.19-1776Words.pdf കൂടുതൽ വിവരങ്ങൾ]
[https://www.hindustantimes.com/india-news/cm-stalin-inaugurates-museum-displaying-artefacts-excavated-from-keeladi-site-101678090541778.html കീലാടി സൈറ്റിൽ നിന്ന് ഉത്ഖനനം ചെയ്ത പുരാവസ്തുക്കൾ പ്രദർശിപ്പിക്കുന്ന മ്യൂസിയം മുഖ്യമന്ത്രി സ്റ്റാലിൻ ഉദ്ഘാടനം ചെയ്യുന്നു][https://indianexpress.com/article/cities/chennai/tamil-nadu-cm-stalin-inaugurates-keeladi-museum-sivaganga-8481544/ ശിവഗംഗയിലെ കീലാടി മ്യൂസിയം തമിഴ്നാട് മുഖ്യമന്ത്രി സ്റ്റാലിൻ ഉദ്ഘാടനം ചെയ്തു] [https://www.deccanherald.com/india/tamil-nadu-chettinad-architecture-for-museum-at-sangam-era-site-of-keeladi-1175328.html തമിഴ്നാട്: ചെട്ടിനാട് ആർക്കിടെക്ചർ ഫോർ മ്യൂസിയം അറ്റ് സംഗം കാലത്തെ കീലാടി]
[https://science.thewire.in/society/history/keeladi-settlement-tamil-nadu-department-of-archaeology-tamil-brahmi-script-indus-valley-civilisation/ തമിഴ്-ബ്രാഹ്മി ലിപികൾ]
[https://www.thehindu.com/news/national/tamil-nadu/keezhadi-excavation-what-was-found-and-what-it-means/article18991279.ece ദ് ഹിന്ദു ന്യൂസ് പേപ്പർ]
[https://scroll.in/article/836427/sangam-era-site-at-keezhadi-is-as-complex-as-indus-valley-proof-of-a-glorious-tamil-civilisation സംഘകാല ജനവാസ കേന്ദ്രം]

കാസർഗോഡിൻ്റെ ഓണം; ദീപാവലി!

Posted on November 11, 2023November 12, 2023 by Rajesh Odayanchal

ഓണാഘോഷവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട കഥ ഏവരുക്കും അറിയാം, നല്ലവനായ മാവേലിത്തമ്പുരാനെ അസൂയമൂത്ത ദേവഗണങ്ങൾ കുള്ളൻ വാമനൻ മുഖേന വഞ്ചനയിലൂടെ പാതാളത്തിലേക്ക് താഴ്ത്തിക്കളഞ്ഞു എന്നാണു കഥ. മലയാളമാസാരംഭമായ ചിങ്ങമാസത്തിലാണ് ഓണം. നാടുകാണാനെത്തുന്ന മാവേലിയെ വരവേൽക്കാനായി പുതുവേഷങ്ങളണിഞ്ഞ്, നാടിനെ തന്നെ അലങ്കരിച്ച് ജനങ്ങൾ ഉത്സവാഘോഷങ്ങളാൽ കാത്തിരിക്കുന്ന ചടങ്ങാണിത്. കാസർഗോഡ് ജില്ലയിലും ഓണാഘോഷം സമാനമായി തന്നെ ആചരിക്കുന്നുണ്ട്, കൂടെ മറ്റൊന്നുകൂടിയുണ്ട്. ഇന്ത്യ ഒട്ടാകെ നടക്കുന്ന ദീപാവലിയും പുരാതനകാലം മുതലേതന്നെ ആചരിച്ചു വരുന്നതും മഹാബലിയുടെ തിരിച്ചുവരവിൻ്റെ ആഘോഷം തന്നെയാണ്. നിലവിൽ കാസർഗോഡ് ജില്ലയിലും ബലീന്ദ്രനെ നാട്ടിലേക്ക് സ്വാഗതമരുളുന്ന ബലിപൂജയും ആരാധനയും നടക്കുന്നുണ്ട്. തുലാവത്തിലെ ദീപാവലി ദിവസം തന്നെയാണത്. കറുത്ത വാവു ദിവസമാണിതു നടക്കുന്നത്. പഴയ തുളുനാട്ടിൽ, ഇന്ന് കർണാടകയോടു ചേർന്നു പകുതിയോളം വരുന്ന കാസർഗോഡൻ പ്രദേശങ്ങളിലും ഉഡുപ്പി ഉൾപ്പെടുന്ന ദക്ഷിണ കന്നഡ ഭാഗങ്ങളിലുമായിട്ടാണിത് നടക്കുന്നത്.

കാഞ്ഞങ്ങാടിനടുത്ത് പൊടവടുക്കം അമ്പലത്തിൽ പൊലീന്ദ്രം പാല കുഴിച്ചിടുന്ന ചടങ്ങ്

ദ്രാവിഡസംസ്കൃതിയെ തൂത്തെറിഞ്ഞ ആര്യവംശമേൽക്കോയ്മയുടെ കഥയാണിതു കാണിക്കുന്നത്. പണ്ടു തുളുനാടു ഭരിച്ചിരുന്ന പൊലീന്ദ്രനെന്നറിയപ്പെടുന്ന ബലീന്ദ്രമഹാരാജനെ കണ്ട് അസൂയപൂണ്ട ആര്യവംശജർ, മഹാവിഷ്ണുവിൻ്റെ സഹായത്താൽ മുനികുമാര വേഷത്തിൽ വന്ന് മൂന്നടി മണ്ണ് ദാനമായി ചോദിച്ചെന്നും ത്രിവിക്രമരൂപിയായ മഹാവിഷ്ണുവിൻ്റെ ചതിയിൽ പെട്ടുപോയ ബലൊയെ പാതാളത്തിലേക്ക് ചവിട്ടിത്താഴ്തിക്കളഞ്ഞു. ബലീന്ദ്ര, ബലിയേന്ദ്ര, ബോളിയേന്ദ്ര എന്നീ പേരുകളിലാണ് തുളുനാട്ടിൽ മാവേലിയറിയപ്പെടുന്നത്. ഭൂമിപുത്രനെന്ന പേരിൽ തന്നെ പ്രസിദ്ധനാണു മാവേലി. മാവേലിയെ തളയ്ക്കാൻ സവർണർ പലവട്ടം ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. ആദ്യമായി ബലിയെ തളയ്ക്കാൻ പറഞ്ഞു വിടുന്നത് കലിയെയാണ്. അവർ പരാജയപ്പെട്ടു. കലിയുടെ വലതുകാൽ പൊൻ ചങ്ങലകൊണ്ടും വെള്ളിച്ചങ്ങല കൊണ്ട് ഇടം കാലും ഇരുമ്പുചങ്ങല കൊണ്ട് നടുവും ബന്ധിച്ച് മാവേലി കലിയെ ബന്ധസ്ഥനാക്കുന്നു. വാമനവേഷത്തിൽ മഹാവിഷ്ണുവന്ന് മാവേലിയെ ചതിച്ചതു പിന്നെയാണ്. മൂന്നടി മണ്ണ് നിനക്കെന്തിനാണെന്ന ചോദ്യത്തിന് വാമനൻ കൃത്യമായ ഉത്തരം കൊടുകുന്നുണ്ട്, ഒരടി സ്ഥലത്ത് വീടും ആലയും പണിത് കുളവും കിണറുമായി അവിടം കൃഷിസ്ഥലമാക്കുമെന്നും രണ്ടാമടിസ്ഥലത്ത് തെയ്യത്തിന് ആലയമുണ്ടാക്കി ഉത്സവം നടത്തുമെന്നും മൂന്നാമടി ബ്രാഹ്മണർക്കായി നീക്കി വെയ്ക്കുമെന്നുമായിരുന്നു വാമനൻ്റെ ഉത്തരം.

സമത്വ സുന്ദരമായിത്തന്നെ ഭരണയന്ത്രം തിരിച്ച ബലീന്ദ്രനോടുള്ള സ്നേഹവും വിശ്വാസവും ജനങ്ങൾ മറക്കാതെ പിൻതുടർന്നപ്പോളായിരിക്കണം ആര്യർ, ദ്രാവിഡജനതയ്ക്ക് വർഷത്തിൽ ഒരിക്കലെങ്കിലും ഇങ്ങനെ ബലീന്ദ്രസഹവാസം ഉറപ്പു നൽകിയത്. അന്നു വീടുകളിലേക്ക് സന്ദർശനത്തിനായി ബലീന്ദ്രരാജൻ എഴുന്നെള്ളുന്നു, അദ്ദേഹത്തെ സ്വീകരിച്ച്, പാട്ടുപാടി മനോഹരമാക്കി തിരിച്ചയകുകയാണിവർ ചെയ്യുന്നത്. അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവൻ്റെ ഉയിർത്തെഴിന്നേൽപ്പിൻ്റെ നേർസാക്ഷ്യമാവുന്നു ഇവിടെ ബലീന്ദ്രൻ! കുത്തിനിർത്തിയ പാലക്കൊമ്പിൽ (പൊലീന്ദ്രംപാല) വെച്ച അലങ്കരിച്ച മൺവിളക്കുകളിൽ നെയ്ത്തിരി കത്തിച്ചാണ് കാസർഗോഡ് ജില്ലയിൽ ബലിന്ദ്രനെ ആരാധിക്കുന്നത്. തുലാവമാസത്തിലെ കറുത്തവാവു ദിനം മുതൽ മൂന്നുദിവസം മാവേലി നാടുകാണാനിറങ്ങാൻ അന്നു വരം ലഭിച്ചിരുന്നു. “മേപ്പട്ട് കാലത്ത് നേരത്തേ വാ” (അടുത്ത വർഷം നേരത്തേ തന്നെ വന്നേക്കണേ എന്ന്) എന്ന വായ്പ്പാട്ടുപാടി നാട്ടുകാർ ബലീന്ദ്രനെ പിന്നെ യാത്രയാക്കുന്നു. കാസര്‍കോട് ജില്ലയില്‍ ദീപാവലിദിവസം ഇപ്പോഴും ആയിരക്കണക്കിന് കുടുംബങ്ങളിലും ധര്‍മശാസ്താക്ഷേത്രങ്ങളിലും ഗംഭീരമായ ബലിപൂജ നടക്കുന്നുണ്ട്, ‘പൊലിയന്ദ്രം’ എന്നപേരില്‍ ആണിതു നടക്കുന്നത്. പാലമരത്തിൻ്റെ കൊമ്പുകള്‍ കൊണ്ടുവന്ന് വീട്ടിൽ പടിഞ്ഞാറ്റയുടെ നേരേ മുന്നില്‍ മുറ്റത്തും കിണര്‍, തൊഴുത്ത് തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങളിലും സ്ഥാപിച്ചശേഷം പൂക്കള്‍കൊണ്ട് അലങ്കരിച്ച് വിളക്കുവെച്ച് ഭക്തിപുരസ്സരം പൊലിയന്ദ്രനെ (ബലീന്ദ്രനെ) വരവേല്‍ക്കുന്ന ചടങ്ങാണിത്. ജില്ലയുടെ വടക്കന്‍ പ്രദേശങ്ങളിലുള്ള കന്നഡ മാതൃഭാഷയായിട്ടുള്ളവര്‍ ഈ ചടങ്ങിനൊപ്പം ‘ബലീന്ദ്രസന്ധി’യെന്ന പാട്ടുപാടി നൃത്തംചെയ്യുന്നു. ‘അല്ലയോ ബലി മഹാരാജാവേ, ഈ നാട് അങ്ങയുടേതാണ്, ഏഴ് കടലുകള്‍ കടന്ന് അങ്ങ് വന്നാലും, ഞങ്ങളുടെ സത്കാരം സ്വീകരിച്ചാലും’ എന്ന പ്രാര്‍ഥനയാണ് ഈ പാട്ടിലുള്ളത്.

കേരളത്തിൽ ഓണക്കാലമാണ് ഈ മഹാബലി വാമനദ്വന്തസങ്കല്പം കൊണ്ടാടുന്നതെന്നു പറഞ്ഞുവല്ലോ. കാസർഗോഡ് ജില്ലയിലും ഓണാഘോഷം അതേപോലെ നടക്കുന്നു, കൂടെ ദീപാവലിദിനത്തിൽ ബന്ധപ്പെട്ട് ബലീന്ദ്രനേയും പൊലീന്ദ്രനായി കണ്ട് ഭൂരിപക്ഷം അമ്പലങ്ങളിൽ ആഘോഷിക്കുന്നുണ്ട്. കാഞ്ഞങ്ങാടിനടുത്ത് കൊടവലം ക്ഷേത്രത്തിലെ പ്രതിഷ്ഠ മഹാബലി കണ്ട വാമനമൂർത്തിയായ വിഷ്ണുവിൻ്റെ ത്രിവിക്രമ രൂപം തന്നെയാണ്. കാഞ്ഞങ്ങാട് പാണത്തൂർ റൂട്ടിൽ നിന്നും കോട്ടപ്പാറയിൽ നിന്നും അടുത്താണു കൊടവലം. കൊടവലം ശിലാലിഖിതം ഉള്ളതും ഇവിടെ തന്നെയാണ്. എ.ഡി. 1020-ൽ ഭാസ്കര രവിവർമ്മൻ ഒന്നാമൻ സ്ഥാപിച്ച ശാസനമാണിത്. ഇന്നത്തെ കൊടുങ്ങല്ലൂർ (മഹോദയപുരം) ആസ്ഥാനമാക്കി കേരളം ഭരിച്ചിരുന്ന പെരുമാൾ രാജവംശത്തിലെ ഭാസ്‌കരൻ രവിവർമന്റെ കല്പനയാണിതിൽ എഴുതി വച്ചിട്ടുള്ളത്. ബ്രഹ്മി ലിപിയിലുള്ള വട്ടെഴുത്തിലാണ് ഇവിടെ കല്പന എഴുതി വെച്ചിരിക്കുന്നത്. തൃക്കരിപ്പൂര്‍ മുതല്‍ കുന്താപുരം നീളുന്ന പഴയ തുളുനാട്ടില്‍ തുലാമസത്തില്‍ കറുത്തവാവ് വരുന്ന ദീപാവലി നാളിലാണ് മഹാബലിയെ വരവേല്‍ക്കുന്നത്.പാലമരക്കൊമ്പ് മുറിച്ചെടുത്ത് പൊലിയന്ത്രമാക്കിയും ബലീന്ദ്ര പൂജ നടത്തിയും ആ പഴയ തുളുനാട്ടുകാര്‍ ഇന്നും ആഘോഷം കൊണ്ടാടുന്നു. കൊടവലത്തിനു തൊട്ടടുത്താണ് ഇരിയയ്ക്കു സമീപം പൊടവടുക്കം ഗ്രാമം, പൊടവടുക്കത്തും ഇന്നും ബലീന്ദ്രപൂജ നടക്കുന്നുണ്ട് പൊലീന്ദ്രനെ വരവേൽക്കാനായി ഇവർ പാലമരം ഘോഷയാത്രയായി തന്നെ കൊണ്ടുവന്ന് കുഴിച്ചിടുന്നുണ്ട്.പൊലീന്ദ്രൻ വിളികൾ ചെറുവത്തൂരും പരിസരങ്ങളിലും ഒരിക്കൽ സമൃദ്ധമായിരുന്നു. കിണറ്റുകരയിലും തൊഴുത്തിനു മുമ്പിലും പടിഞ്ഞാറ്റയിലുമായി വിളക്കുതെളിയിച്ച് അരിയിട്ട് മാവേലിയെ സന്തോഷവാനാക്കി തിരിച്ചയക്കുന്ന ജനതയാണിത്. കീഴൂര്‍, പൊടവടുക്കം തുടങ്ങിയ ധര്‍മശാസ്താക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ ആയിരക്കണക്കിന് അവര്‍ണരായ ജനങ്ങള്‍ ഒന്നുചേര്‍ന്ന് വലിയ പാലമരം കൊണ്ടുവന്ന് നാട്ടിയശേഷം പൊലിയന്ദ്രം ചടങ്ങ് നടത്തുന്നു. ശാസ്താവ് ബുദ്ധൻ തന്നെയാണ്. ശാസ്താക്ഷേത്രങ്ങളിലാണ് ഈ ബലിപൂജ നടക്കുന്നത് എന്നത് ഓണം ബൗദ്ധപാരമ്പര്യത്തിന്റേതാണ് എന്നതിനുള്ള ശക്തമായ തെളിവാണ്.

ആര്യാധിനിവേശക്കാലത്ത് കേരളത്തിലെ ബൗദ്ധജൈന ആരാധനാലയങ്ങള്‍ പരക്കെ പ്രസിദ്ധങ്ങളായ ഹിന്ദുക്ഷേത്രങ്ങളായി മാറിയതുപോലെ ഉത്സവങ്ങള്‍ക്കും രൂപമാറ്റംവന്നു. കേരളത്തിലെ ഓണാഘോഷങ്ങളുടെ കേന്ദ്രബിന്ദു തൃക്കാക്കരയാണെന്നത് ഇന്നേവർക്കും അറിയാം. കേരളത്തിന്റെ രാജധാനിയെന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെട്ടിട്ടുള്ള തൃക്കാക്കര പ്രസിദ്ധമായ ബൗദ്ധകേന്ദ്രമായിരുന്നു. 13ാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ തകര്‍ക്കപ്പെട്ട തൃക്കാക്കരയിലെ ക്ഷേത്രം പിന്നെ ഉയരുന്നത് വാമനപ്രതിഷ്ഠയോടുകൂടിയാണ്. ഉത്തരേന്ത്യയിലെ മഹാബലിവര്‍ണനകള്‍ക്ക് ചരിത്രത്തിലെ പല ചക്രവര്‍ത്തിമാരുമായും സാദൃശ്യമുണ്ട്. കേരളത്തില്‍ അതു ചേരമാന്‍ പെരുമാളുമായി കൂടുതല്‍ ബന്ധപ്പെടുത്താം. കാസര്‍കോട് ഉള്‍പ്പെടുന്ന തുളുനാട് ഭരിച്ചിരുന്ന മഹാബലിയെ ചതിച്ച് തോല്പിക്കാന്‍ വിജയനഗര സാമ്രാജ്യത്തില്‍നിന്ന് രണ്ട് വാമനന്മാര്‍ വരുന്നതിന്റെ വിവരണമുള്ള ഒരു കാവ്യം തന്നെയുണ്ട്. വയനാട്ടിലെ കുറിച്യര്‍ക്കിടയില്‍ അവരുടെ മാവോതിയെന്ന രാജാവിനെ ദൈവം കടലില്‍ ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തി രാജ്യം സ്വന്തമാക്കിയ പാട്ടും പ്രചാരത്തിലുണ്ട്. ദ്രാവിഡ – ബൗദ്ധപാര്യമ്പര്യത്തെ ചവിട്ടിത്താഴ്ത്തി മാധവസേവ ഊട്ടിയുറപ്പിച്ച കഥകളാണെവിടേയും പ്രധാനം. നമ്മൾ ആറുവരി മാത്രമായി കേട്ടുതഴമ്പിച്ച ഓണപ്പാട്ട് അവസാനിക്കുന്നതും അതു പറഞ്ഞുതന്നെയാണ്.

മാവേലി മണ്ണുപേക്ഷിച്ചശേഷം
മാധവന്‍ നാടുവാണീടും കാലം
ആകവേ ആയിരം ബ്രാഹ്മണരെ
നിത്യവുമൂട്ടിത്തുടങ്ങിയല്ലോ
മാവേലിയോണം മുടങ്ങിയല്ലോ…

ദേവന്മാരുടെ അസൂയയും ധാര്‍ഷ്ട്യവുമാണ് വാമനന്റെ പിറവിക്ക് കാരണം. അല്ലാതെ മാവേലിയുടെ അഹങ്കാരമല്ല. മാവേലിയുടെ അഹങ്കാരം വെറും കെട്ടുകഥമാത്രം. അല്ലെങ്കില്‍ ഇത്രയും ജനം മാവേലിക്കായി കാത്തിരിക്കുമോ? വാമനനോ മാവേലിയോ ശരി എന്ന ചോദ്യത്തിന് രണ്ടുത്തരമുണ്ട്. അധികാരം നഷ്ടപ്പെടുന്നവര്‍ക്ക് വാമനനും ഗുണം ലഭിച്ച സാധാരണക്കാരന് മാവേലിയുമാണ് ശരി. കേരളത്തിൽ ഇന്നുള്ള വാമനമാർ ആരൊക്കെയാണെന്ന് തിരിച്ചറിയണം! അതുകൊണ്ടുതന്നെ നമ്മള്‍ പ്രചരിപ്പിക്കേണ്ടത് ദേവന്മാരുടെ ശരിയല്ല. കള്ളവും ചതിയുമില്ലാത്ത കള്ളപ്പറയും ചെറുനാഴിയുമില്ലാത്ത, ആപത്തില്ലാതെ ആഹ്ലാദത്തോടെ സമ്പല്‍സമൃദ്ധിയില്‍ കഴിയാനുള്ള സ്വപ്നങ്ങള്‍ക്ക് കരുത്തേകാന്‍ പറ്റുന്ന മാവേലിയെമാത്രം ആവണം. മാവേലിത്തമ്പുരാനെ കേരളജനതയെങ്കിലും മാറ്റി വരച്ചേ തീരൂ. മിത്തുകളുടെ പുനർവായന ഇന്നു കാലം ആവശ്യപ്പെടുന്നുണ്ട്. മിത്തുകൾ പോലും കവർച്ച ചെയ്ത് , മറ്റൊരു രൂപത്തെ എഴുന്നെള്ളിക്കാൻ പലഭാഗത്തു നിന്നും ശ്രമം നടക്കുന്ന കാലമാണിത്.

കേരളത്തിനു പുറത്തുള്ള ബലീന്ദ്രസങ്കല്പവും ദീപാവലിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടുതന്നെയാണ്. ദീപാവലിയുടെ നാലാം ദിവസമാണ് ബലി പാട്യമി, പദ്വ, വീരപ്രതിപദ അല്ലെങ്കിൽ ദ്യുതപ്രതിപദ എന്നൊക്കെ അറിയപ്പെടുന്ന ബലി പ്രതിപദ നടക്കുക. ദൈത്യരാജാവായ ബാലിയുടെ തിരിച്ചുവരവിന്റെ ആദരസൂചകമായി ഇതാഘോഷിക്കപ്പെടുന്നു. കാർത്തികമാസത്തിലെ ആദ്യദിനമാണിതു വരിക അതായത് ഒക്ടോബർ നവംബർ മാസങ്ങളിലായിട്ടാവും ഇതുവരിക; മലയാളമാസപ്രകാരം തുലാവത്തിലാവും. ഗുജറാത്ത്, രാജസ്ഥാൻ സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ അവരുടെ മാസക്രമപ്രകാരം ഇതു പുതുവത്സരദിനം കൂടിയാണ്. വിക്രം സംവത്(Vikram Samvat), ബെസ്തു വാരസ് (Bestu Varas), വർഷ പ്രതിപദ(Varsha Pratipada) എന്നൊക്കെ ഈ ദിനം അറിയപ്പെടുന്നു.

BCE രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലെഴുതിയ പതഞ്ജലിയുടെ അഷ്ടാധ്യായിൽ ബാലികഥ പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. വേദകാലഘടത്തിൽ തന്നെ സുരാസുരയുദ്ധവിവരൺങ്ങളിൽ അസുരരാജാവായ മഹാബലി പ്രമുഖനാണ്. മഹാഭാരതം, രാമായണമ്മ് പ്രധാനപുരാണങ്ങളായ ബ്രഹ്മപുരാണം, കൂർമ്മപുരാണം, മത്സ്യപുരാണം ബലിചരിതം പരാമർശിക്കുനുണ്ട്. ബലിപ്രതിപാദം മഹാബലിയുടെ ഭൂമിയിലേക്കുള്ള വാർഷിക മടങ്ങിവരവിനെയും വാമനന്റെ വിജയത്തെയും അനുസ്മരിക്കുന്നു – വിഷ്ണുവിന്റെ നിരവധി അവതാരങ്ങളിൽ ഒന്നും, ദശാവതാര പട്ടികയിലെ അഞ്ചാമത്തെ അവതാരവുമാണ് വാമനൻ. മഹാബലി അടക്കമുള്ള സകല അസുരരാജാക്കന്മാരുടേയും മേൽ വിഷ്ണു നേടിയ വിജയം പ്രധാനമായിരുന്നു അന്ന്, മഹാബലി പരാജയപ്പെടുന്ന വേളയിൽ അദ്ദേഹം ഒരു വിഷ്ണുഭകതനും സമാധാനപ്രിയനും ദയാലുവും ആയ ഭരണാധികാരി ആയിരുന്നുവത്രേ. അതുകൊണ്ടാണ് മൂന്നടി മണ്ണു ചോദിച്ച് വിഷ്ണു ബലിയെ ചതിക്കുകയായിരുന്നു. അവസാനവേളയിൽ മഹാബലി ചോദിച്ച വരം അപ്പോൾ വിഷ്ണുകൊടുക്കുന്നുണ്ട്, അതുവഴി വർഷത്തിൽ ഒരിക്കൽ ഭൂമിയിലേക്ക് ഒരുദിനം മടങ്ങിവരാൻ അവസരം ലഭിക്കുന്നു. ഭാവിയിൽ മഹാബലിക്ക് ഇന്ദ്രനായി പുനർജ്ജനിക്കാനും കഴിയും.

മഹാബലി വിഷ്ണഭക്തനായ പ്രഹ്ലാദന്റെ പൗത്രനായിരുന്നു. നരസിംഹാവതാര സമയത്ത് വിഷ്ണു വധിച്ച ഹിരണ്യകശ്യപുവിൻ്റെ മകനാണു പ്രഹ്ളാദൻ. പ്രഹ്ളാദൻ്റെ അഭ്യർത്ഥന മാനിച്ചാണ് മഹാബലിക്ക് ഇങ്ങനെ സ്വന്തം ജനതയെ വർഷത്തിൽ ഒരിക്കൽ കാണാനുള്ള വരം ലഭിച്ചതെന്നും ഭാഷ്യമുണ്ട്. എന്തായാലും അന്നത്തെ ആര്യദ്രവിഡസംഘട്ടനത്തെ കൃത്യതയാർന്ന ഭാഷയിൽ ദേവാസുര യുദ്ധമായി കലാപരമായി വർണിക്കാനും തലമുറകൾ കൈമാറാനും കഴിഞ്ഞു എന്നതാണു സത്യം. ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലെഴുതിയ വരാഹമിഹിരന്റെ ‘ബൃഹദ്‌സംഹിത’യില്‍ ശ്രീരാമന്‍, മഹാബലി എന്നീ വിഗ്രഹ നിര്‍മിതിയെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞശേഷമാണ് ശിവന്‍, ബുദ്ധന്‍, വിഷ്ണു, ബ്രഹ്മാവ്, ഇന്ദ്രന്‍ തുടങ്ങിയവരെ പ്രതിപാദിക്കുന്നത്. ചുരുക്കിപ്പറഞ്ഞാൽ ഒരുകാലത്ത് മാവേലിമന്നനെ വരവേൽക്കുന്ന ആഘോഷങ്ങൾ ഇന്ത്യമുഴുവൻ നടന്നിരുന്നു. തുലാമാസത്തിലെ അമാവാസിദിവസമായിരുന്നു അത്. ദ്രാവിഡ-ബൗദ്ധഅവർണസംഘല്പാധിഷ്ഠിതമായ ആ ചരിതം തന്നെയാണ് ദീപാവലിയിലൂടെ പറയാതെ പറയുന്നത്. കാലക്രമത്തിൽ സവർണാധിപത്യത്താൽ ഹൈജാക്ക് ചെയ്യപ്പെട്ട് ഇല്ലാതായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ് ഈ ബലിത്തമ്പുരാൻ്റെ എഴുന്നെള്ളിപ്പ്. ഏഴാം ശതകത്തില്‍ ജീവിച്ചിരുന്ന തിരുജ്ഞാന സംബന്ധര്‍, മൈലാപ്പുരിലെ ഒരു ക്ഷേത്രത്തില്‍ തുലാം മാസത്തില്‍ നടക്കാറുണ്ടായിരുന്ന ഓണാഘോഷത്തെക്കുറിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. സ്‌കന്ദപുരാണത്തില്‍ ഏഴ് കടലുകള്‍ക്കപ്പുറത്തേക്ക് പറഞ്ഞുവിടുന്ന നേരത്ത് വിഷ്ണു, ബലിക്ക് കൊടുത്ത വാഗ്ദാനം ദീപപ്രതിപദ ദിവസം (ദീപാവലി) സ്വന്തംപ്രജകളെ കാണാന്‍ വരാമെന്നും പൂക്കളും വിളക്കുകളുംകൊണ്ട് ജനങ്ങള്‍ സ്വീകരിക്കുമെന്നുമാണ്. പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടില്‍ ഇന്ത്യ സന്ദര്‍ശിച്ച അല്‍ബറൂനി എന്ന സഞ്ചാരി, ദീപാവലി ബലിപൂജയാണെന്ന് ഉപന്യസിച്ചിട്ടുണ്ട്.

“കല്ല് കായാവുന്ന കാലത്ത് ,വെള്ളാരം കല്ല് പൂക്കുന്ന സമയത്ത്, ഉപ്പ് കര്‍പ്പൂരമാകുന്ന കാലത്ത്, ഉഴുന്ന് മദ്ദളം ആവുന്ന കാലത്ത്, നെച്ചിക്കാടിനടിയില്‍ വയല്‍ക്കൂട്ടം നടക്കുന്ന കാലത്ത്, കുന്നിക്കുരുവിന്റെ കറുത്ത കല മായുന്ന കാലത്ത്, മോരില്‍ വെണ്ണ മുങ്ങുന്ന കാലത്ത്, മരംകൊത്തി പക്ഷി തന്റെ കുടുമ താഴെയിറക്കുന്ന കാലത്ത് അല്ലയോഭൂമിപുത്രാ, ബലിയീന്ദ്രാ, നിനക്ക് തിരിച്ചു വന്നു നാട് ഭരിക്കാം.” വാമനൻ ബലീന്ദ്രനു കൊടുത്ത വരമാണിത്!

ഇങ്ങനെയൊരു നാൾ ഒരിക്കലും വരില്ലെന്ന ബോധമുള്ളവർ തന്നെയാണു നമ്മൾ. സത്യത്തിൽ, ഇങ്ങനെയല്ലെങ്കിലും അല്പം മികച്ചൊരു ഭരണാധികാരി വരാനായി കാത്തിരിക്കുന്ന ജനതയാണിന്നും കാസർഗോഡ് ജില്ലയിലെ ജനത!! ബലീന്ദ്രനെപോലൊരു മുഖ്യൻ എന്നെങ്കിലും കേരളം ഭരിച്ചാൽ മാത്രമേ കാസർഗോഡ് ജില്ലയുടെ അവസ്ഥ അല്പമെങ്കിലും ഭേദപ്പെടുകയുള്ളൂ – അത്രമേൽ ദരിദ്ര്യമാണിവിടുത്തെ വികസന പ്രക്രിയകൾ ഒക്കെയും. നല്ലൊരു ഡോക്ടറെ കാണാൻ മങ്ങലാപുരത്തേക്ക് എത്താതെ നിവൃത്തിയില്ലാത്ത അവസ്ഥ! പേരിനൊരു മെഡിക്കൽ കോളേജുള്ളത് ബോർഡറിലെവിടെയോ സ്ഥിതിചെയ്യുന്നുണ്ടത്രേ!!

സഹോദരൻ അയ്യപ്പൻ്റെ കവിതയിൽ നിന്നും ചിലവരികൾ:
മാവേലി നാടു വാണീടും കാലം മാനുഷരെല്ലാരുമൊന്നുപോലെ
ആമോദത്തോടെ വസിക്കും കാലം ആപത്തങ്ങാർക്കുമൊട്ടില്ലതാനും
കള്ളവുമില്ല ചതിവുമില്ല എള്ളോളമില്ല പൊളി വചനം
തീണ്ടലുമില്ല തൊടീലുമില്ല വേണ്ടാതിനങ്ങൾ മറ്റൊന്നുമില്ല
ചോറുകൾവച്ചുള്ള പൂജയില്ല ജീവിയെക്കൊല്ലുന്ന യാഗമില്ല
ദല്ലാൾവഴിക്കീശസേവയില്ല വല്ലാത്ത ദൈവങ്ങളൊന്നുമില്ല
സാധുധനിക വിഭാഗമില്ല മൂലധനത്തിൻ ഞെരുക്കലില്ല
ആവതവരവർ ചെയ്തു നാട്ടിൽ ഭൂതി വളർത്താൻ ജനം ശ്രമിച്ചു
വിദ്യ പഠിക്കാൻ വഴിയേവർക്കും സിദ്ധിച്ചു മാബലി വാഴും കാലം
സ്ത്രീക്കും പുരുഷനും തുല്യമായി വാച്ചുസ്വതന്ത്രതയെന്തു ഭാഗ്യം?
കാലിയ്ക്കുകൂടി ചികിത്സ ചെയ്യാൻ ആലയം സ്ഥാപിച്ചിതന്നു മർത്ത്യർ
സൗഗതരേവം പരിഷ്‌കൃതരായ് സർവ്വം ജയിച്ചു ഭരിച്ചുപോന്നാർ
ബ്രാഹ്മണർക്കീർഷ്യ വളർന്നു വന്നീ ഭൂതി കെടുക്കാനവർ തുനിഞ്ഞു
കൗശലമാർന്നൊരു വാമനനെ വിട്ടു ചതിച്ചവർ മാബലിയെ
ദാനം കൊടുത്ത സുമതിതന്റെ ശീർഷം ചവിട്ടിയാ യാചകനും.
അന്നുതൊട്ടിന്ത്യയധഃപതിച്ചു മന്നിലധർമ്മം സ്ഥലം പിടിച്ചു.
ദല്ലാൽമതങ്ങൾ നിറഞ്ഞു കഷ്ടം! കൊല്ലുന്ന ക്രൂരമതവുമെത്തി
വർണ്ണവിഭാഗവ്യവസ്ഥ വന്നു മന്നിടം തന്നെ നരകമാക്കി
മർത്ത്യനെ മർത്ത്യനശുദ്ധനാക്കുമയ്ത്തപ്പിശാചും കടന്നുകൂടി
തന്നിലശക്തന്റെമേലിൽക്കേറി തന്നിൽ ബലിഷ്ഠന്റെ കാലുതാങ്ങും
സ്നേഹവും നാണവും കെട്ട രീതി മാനവർക്കേകമാം ധർമ്മമായി.
സാധുജനത്തിൻ വിയർപ്പു ഞെക്കി നക്കിക്കുടിച്ചു മടിയർ വീർത്തു
നന്ദിയും ദീനകരുണതാനും തിന്നുകൊഴുത്തിവർക്കേതുമില്ല
സാധുക്കളക്ഷരം ചൊല്ലിയെങ്കിൽ ഗർവ്വിഷ്ഠരീ ദുഷ്ടർ നാക്കറുത്തു
സ്ത്രീകളിവർക്കു കളിപ്പാനുള്ള പാവകളെന്നു വരുത്തിവച്ചു
ആന്ധ്യമസൂയയും മൂത്തു പാരം സ്വാന്തബലം പോയ് ജനങ്ങളെല്ലാം
കഷ്ടമേ, കഷ്ടം! പുറത്തുനിന്നുമെത്തിയോർക്കൊക്കെയടിമപ്പട്ടു
എത്ര നൂറ്റാണ്ടുകൾ നമ്മളേവം ബുദ്ധിമുട്ടുന്നു സഹോദരരേ
നമ്മെയുയർത്തുവാൻ നമ്മളെല്ലാമൊന്നിച്ചുണരണം കേൾക്ക നിങ്ങൾ
ബ്രാഹ്മണോപജ്ഞമാം കെട്ട മതം സേവിപ്പവരെ ചവിട്ടും മതം
നമ്മളെത്തമ്മിലകറ്റും മതം നമ്മൾ വെടിയണം നന്മ വരാൻ.

വാമനനും മഹാബലിയും

നേപ്പാളിലെ ചങ്ങു നാരായണ ടെമ്പിളിൽ ഉള്ള ത്രിവിക്രമരൂപത്തിൽ ഉള്ള മഹാവിഷ്ണു മഹാബലിയെ ചവിട്ടി താഴ്ത്തുന്ന പ്രതിമ

കർണാടകയിലെ ബദാമിയിൽ ആറാം നൂറ്റാണ്ടിൽ പണികഴിപ്പിച്ച മൂന്നാമത് ഗുഹാക്ഷേത്രത്തിൽ കാണുന്ന് ശില്പമാണിത്. മഹാബലിയെ ത്രിവിക്രമരൂപിയായി മാറിയ മഹാവിഷ്ണു പാതാളത്തിലേക്ക് ചവിട്ടിതാഴ്തുന്നതുതന്നെയാണിത്.

ബദാമിയിലെ മറ്റൊരു പ്രതിമ

ബദാമിയിലെ തന്നെ മറ്റൊരു പ്രതിമ

Chandrayaan

Posted on August 24, 2023August 24, 2023 by Rajesh Odayanchal

India had conducted several significant lunar exploration activities. Here are the major lunar exploration activities carried out by India:

Chandrayaan-1 (2008-2009):

Chandrayaan-1 was India’s first lunar probe, launched by the Indian Space Research Organisation (ISRO) on October 22, 2008. It had multiple scientific objectives, including mapping the surface composition of the Moon and searching for water ice in the polar regions. The spacecraft carried 11 scientific instruments, including a Moon Impact Probe (MIP) that was released and impacted the lunar surface.

One of the key findings of Chandrayaan-1 was the discovery of water molecules on the lunar surface, particularly in the polar regions. This finding was significant because water is a crucial resource for future lunar missions.

Chandrayaan-2 (2019):

Chandrayaan-2 was ISRO’s second lunar exploration mission, launched on July 22, 2019. It was more ambitious than its predecessor and consisted of an orbiter, a lander named Vikram, and a rover named Pragyan. The mission aimed to study the lunar surface, map its distribution of elements and minerals, and explore the south pole region in greater detail.

Unfortunately, the lander Vikram lost communication during its descent, and the rover couldn’t be deployed as planned. However, the orbiter successfully entered lunar orbit and continues to provide valuable data and images of the Moon’s surface.

Chandrayaan-3 (2023):

This is the third Indian lunar mission. It is a repeat of Chandrayaan-2, and it aims to soft land a lander-rover module on the lunar South Pole. The mission is expected to launch in July 2023.

In addition to these missions, India is also planning to launch a number of other lunar missions in the coming years. These include:

Chandrayaan-4: This mission will be a follow-up to Chandrayaan-3, and it will focus on studying the lunar South Pole in more detail.
Chandrayaan-5: This mission will be a sample-return mission, and it will bring back lunar samples to Earth for analysis.
Chandrayaan-6: This mission will be a human-rated mission, and it will send astronauts to the moon.

India’s lunar exploration program is one of the most ambitious in the world. The country has made significant progress in a short period of time, and it is now a major player in the field of space exploration. The future of India’s lunar exploration program is bright, and it is expected to make significant contributions to our understanding of the moon.

………………………….

Chandrayaan-1

Certainly! Chandrayaan-1 was India’s first lunar exploration mission, launched by the Indian Space Research Organization (ISRO) on October 22, 2008. It was a significant milestone in India’s space exploration efforts and played a crucial role in advancing our understanding of the Moon’s composition, surface features, and the presence of water molecules. Here are more details about Chandrayaan-1:

Objectives:

High-Resolution Imaging: One of the main objectives of Chandrayaan-1 was to capture high-resolution images of the lunar surface, providing detailed information about its topography and geological features.
Mineral Mapping: The spacecraft carried instruments designed to map the mineral composition of the lunar surface. This was important for understanding the Moon’s geological history and evolution.
Search for Water: Chandrayaan-1 aimed to detect the presence of water molecules on the lunar surface, particularly in the polar regions. This was done through remote sensing techniques.
Moon Impact Probe (MIP): The mission included the MIP, a small probe that separated from the main spacecraft and impacted the lunar surface. It carried instruments to analyze the thin lunar atmosphere during its descent.
Instruments:
Chandrayaan-1 was equipped with 11 scientific instruments:

Terrain Mapping Camera (TMC): Captured high-resolution 3D images of the lunar surface.
Hyper Spectral Imager (HySI): Mapped the mineral composition of the Moon’s surface.
Moon Impact Probe (MIP): Analyzed the lunar atmosphere and surface before impact.
Chandrayaan-1 X-ray Spectrometer (C1XS): Detected X-rays to study the composition of the lunar surface.
Lunar Laser Ranging Instrument (LLRI): Measured the distance between the spacecraft and the lunar surface using laser beams.
Sub-keV Atom Reflecting Analyzer (SARA): Studied the interaction between solar wind and the Moon’s surface.
Miniature Synthetic Aperture Radar (Mini-SAR): Detected water ice and studied surface roughness.
Moon Impact Probe Chandra’s Altitudinal Composition Explorer (MIP-CHACE): Analyzed the thin lunar exosphere.
Radiation Dose Monitor (RADOM): Measured radiation around the Moon.
High-Energy X-ray/Gamma-ray Spectrometer (HEX): Detected gamma rays and X-rays from the lunar surface.
Dual Frequency Synthetic Aperture Radar (DFSAR): Mapped the polar regions and searched for water ice.

Key Discoveries:

Chandrayaan-1’s most significant discovery was the detection of water molecules on the lunar surface, particularly in the permanently shadowed craters near the poles. This discovery has important implications for future lunar exploration and the potential for utilizing lunar resources.
The mission also provided detailed maps of various minerals on the Moon’s surface, enhancing our understanding of its geological history.

End of Mission:

Chandrayaan-1 was initially planned for a two-year mission. However, in August 2009, ISRO announced the sudden loss of communication with the spacecraft. Despite this, the mission was considered a success due to the valuable data and insights it had provided.

Chandrayaan-1 laid the foundation for India’s lunar exploration endeavors and contributed significantly to global lunar research efforts. It showcased India’s technological capabilities and marked a significant achievement in the nation’s space exploration journey.

Chandrayaan-2

Certainly, Chandrayaan-2 was India’s second lunar exploration mission and was launched by the Indian Space Research Organisation (ISRO) on July 22, 2019. It was a more complex and ambitious mission compared to its predecessor, Chandrayaan-1. Here are more details about Chandrayaan-2:

Mission Components:

Orbiter: The Chandrayaan-2 mission included an orbiter, which was designed to orbit the Moon and provide a platform for scientific observations and experiments. The orbiter was equipped with a suite of scientific instruments to study the lunar surface, mineral composition, exosphere, and more.
Vikram Lander: The lander was designed to make a soft landing on the lunar surface near the south pole region. It carried the Pragyan rover and instruments to study the lunar surface and seismic activities.

Pragyan Rover: Housed within the Vikram lander, the Pragyan rover was designed to explore the lunar surface, analyze soil samples, and perform experiments related to the Moon’s composition and geology.

Objectives:

Landing in the South Polar Region: Chandrayaan-2 aimed to be the first mission to land near the Moon’s south pole region. This region is of particular interest due to the presence of permanently shadowed craters where water ice could potentially be found.
Mineral and Elemental Mapping: The orbiter was equipped with instruments to map the mineral composition of the lunar surface, providing insights into its geological history and evolution.
Exosphere Studies: The orbiter carried instruments to study the tenuous exosphere (extremely thin atmosphere) of the Moon and how it interacts with solar winds.
Seismic Activities: The Vikram lander had instruments to study seismic activities on the Moon, helping to understand its internal structure and activity.
Rover Exploration: The Pragyan rover was intended to analyze soil samples, study surface features, and contribute to our understanding of the Moon’s surface characteristics.
Landing Attempt:

The Chandrayaan-2 mission achieved a successful launch and orbiter insertion. However, during the descent of the Vikram lander to the lunar surface, communication was lost when it was just 2.1 kilometers above the surface.

Despite the loss of communication, the orbiter component of the mission continued to operate successfully. It entered a stable lunar orbit and started transmitting valuable data back to Earth.

Orbiter Success:

The Chandrayaan-2 orbiter has been a significant success. It has been providing a wealth of scientific data about the Moon, including detailed images of the lunar surface, insights into the distribution of minerals, and the identification of previously unknown craters.

Future Implications:

While the Vikram lander’s unsuccessful landing was disappointing, the Chandrayaan-2 mission has provided important lessons for future lunar landing attempts. It demonstrated India’s capabilities in planning and executing complex space missions.

Chandrayaan-2 marked a significant step forward in India’s space exploration efforts, showcasing the nation’s increasing technical expertise and commitment to lunar research. The mission’s achievements and challenges contribute to the global understanding of lunar science and lay the groundwork for future lunar missions.

Chandrayaan-3

Chandrayaan-3 is the third Indian lunar exploration mission under the Indian Space Research Organisation’s (ISRO) Chandrayaan programme. It consists of a lander named Vikram and a rover named Pragyan, similar to those of the Chandrayaan-2 mission.

The mission was launched on 14 July 2023, from Satish Dhawan Space Centre Second Launch Pad in Sriharikota, Andhra Pradesh, India. The spacecraft entered lunar orbit on 5 August 2023, with an expected landing near the lunar South Pole on 23 August.

The main objectives of Chandrayaan-3 are to:

Soft land a lander-rover module on the lunar surface near the South Pole.
Study the geology and mineralogy of the lunar South Pole.
Search for water ice in the lunar polar regions.
Conduct other scientific experiments.

The lander, Vikram, is equipped with a variety of instruments to study the lunar surface, including a Terrain Mapping Camera, a Laser Range Finder, and a Magnetometer. The rover, Pragyan, is a robotic vehicle that will explore the lunar surface for up to 14 days. It is equipped with a variety of instruments to study the lunar soil and rocks, including a Camera, a Spectrometer, and a Methane Sensor.

The success of Chandrayaan-3 will make India the fourth country to successfully land a spacecraft on the moon, after the United States, Russia, and China. It will also be the first time that a country has landed a spacecraft on the lunar South Pole.

The successful landing of Chandrayaan-3 is a major achievement for India’s space program. It demonstrates India’s capabilities in space exploration and its commitment to scientific research. The mission is also expected to provide valuable insights into the lunar environment and its potential for resources.

Here are some interesting facts about Chandrayaan-3:

The name “Chandrayaan” means “Moon Chariot” in Sanskrit.
The mission cost around ₹978 crore (US$130 million).
The lander is named after Vikram Sarabhai, the father of the Indian space program.
The rover is named after Pragyan Patil, a young girl who won an ISRO-sponsored science competition.
The mission is expected to last for one year.

The successful landing of Chandrayaan-3 is a historic moment for India and a major milestone in the country’s space program. It is a testament to the hard work and dedication of the ISRO team and a source of pride for all Indians. India became the fourth country to successfully land on the moon as the Chandrayaan-3’s lander module, with the rover in its belly, successfully made a soft landing on the lunar surface on Wednesday(August 23, 2023).