ജൈനമതം

ശബരിമല ക്ഷേത്ര ചരിത്രം

Posted on by Rajesh Odayanchal

ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിൻ്റെ ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചും അതിനെ ജൈന-പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹങ്ങളുമായി  ബന്ധമുണ്ടോ എന്നതും പരിശോദിക്കേണ്ടതാണ്. നിലവിലുള്ള ചരിത്രരേഖകൾ, പുരാവസ്തു ഗവേഷണഫലങ്ങൾ, പ്രാദേശിക ഐതിഹ്യങ്ങൾ, പാട്ടുകൾ എന്നിവയുടെ അടിസ്ഥാനത്തിൽ ശബരിമലയുടെ ചരിത്രം പരിശോധിക്കാം. ഈ വിഷയങ്ങളിലെ പൊതുവായി അംഗീകരിക്കപ്പെട്ട സിദ്ധാന്തങ്ങളും ലഭ്യമായ തെളിവുകളും ഉൾപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ടാണിത് പറയുന്നത്. ശബരിമലയുടെ ഉത്ഭവത്തെയും ചരിത്രത്തെയും കുറിച്ച് നിരവധി സിദ്ധാന്തങ്ങളും ഐതിഹ്യങ്ങളും നിലവിലുണ്ട്. ഇവയിൽ, ജൈന-ബുദ്ധ പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ സ്വാധീനവും പാണ്ഡ്യവംശ ബന്ധങ്ങളും പ്രബലമായി ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നവയാണ്.

1. മധുരയിലെ കൂട്ടക്കുരുതിയും അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹവും

ശബരിമല അയ്യപ്പനും ബുദ്ധനും
ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ (640 CE), സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ (തിരുജ്ഞാന സംബന്ധർ) നേതൃത്വത്തിൽ നടന്നതായി പറയപ്പെടുന്ന ജൈന മതസ്ഥരെ ഉന്മൂലനം ചെയ്ത സംഭവത്തിന് ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യമുണ്ട്.

  • ചരിത്രപശ്ചാത്തലം: മധുരയിലെ വൈദിക മതത്തിൻ്റെ (ശൈവം) പുനരുജ്ജീവന ശ്രമങ്ങളുടെ ഭാഗമായി, ജൈനമതക്കാരുമായി കടുത്ത സംഘർഷം നിലനിന്നിരുന്നു. മധുരയിലെ കുടികളിൻ്റെ (കഴുത്തു മുറിച്ചുള്ള വധശിക്ഷ) ഫലമായി നിരവധി ജൈനരും മറ്റ് അഹിംസാവാദികളും ഭയന്ന് മധുരയിൽ നിന്ന് പാലായനം ചെയ്തു.
  • അഭയാർത്ഥികളുടെ താവളങ്ങൾ: ഈ പ്രവാഹത്തിൽപെട്ടവർ, പ്രത്യേകിച്ച് പാണ്ഡ്യവംശവുമായി ബന്ധമുള്ളവരും ജൈനമതാനുയായികളും, സുരക്ഷിത താവളങ്ങൾ തേടി സഹ്യപർവത മലനിരകളിലൂടെ കേരളത്തിലേക്ക് കടന്നു. ശബരിമല, പമ്പാതടം, നിലയ്ക്കൽ (ശിലാന്യാസന), അച്ഛങ്കോവിൽ, കോന്നി തുടങ്ങിയ സ്ഥലങ്ങൾ അവർ താവളമാക്കിയതായി പഴയ പാട്ടുകളിലും പ്രാദേശിക ചരിത്രങ്ങളിലും സൂചനകളുണ്ട്. നിലയ്ക്കൽ പോലെയുള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ പഴയ ക്രിസ്ത്യൻ-ജൈന ദേവാലയങ്ങളുടെ അവശിഷ്ടങ്ങൾ കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്.

 

2. പന്തളരാജവംശവും ശബരിമല ബന്ധവും

പാണ്ഡ്യവംശത്തിൻ്റെ ഒരു ശാഖയാണ് പന്തളരാജവംശം എന്ന വാദത്തിന് പ്രാദേശിക ചരിത്രത്തിലും ഐതിഹ്യങ്ങളിലും ശക്തമായ പിന്തുണയുണ്ട്.

  • തെളിവുകൾ (ഐതിഹ്യപരമായ):
    • പാണ്ഡ്യ ബന്ധം: തിരുവിതാംകൂർ സ്റ്റേറ്റ് മാനുവൽ ഉൾപ്പെടെയുള്ള പഴയ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ, പാണ്ഡ്യ രാജ്യത്തിലെ ചേരമാൻ പെരുമാൾ രാജാക്കന്മാരുടെ കാലത്തോ അതിനുശേഷമോ ചോളന്മാരുമായുള്ള യുദ്ധത്തെത്തുടർന്ന് പാണ്ഡ്യ രാജകുടുംബത്തിലെ ഒരു ശാഖ മധുരയിൽ നിന്ന് പാലായനം ചെയ്ത് കോന്നി വഴി പന്തളത്ത് എത്തി രാജ്യം സ്ഥാപിച്ചു എന്ന് പറയപ്പെടുന്നു.
    • പഴയ പാട്ടുകൾ: പാണ്ഡ്യന്മാരുടെ ‘ചെർക്ക’ (ചേരി) ആണ് പന്തളം എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്ന പാട്ടുകളുണ്ട്. പാണ്ഡ്യരാജ്യത്തെ ജൈന ഉന്മൂലനവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അഭയം തേടിയ പാണ്ഡ്യന്മാർ ശബരിമലയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട താവളങ്ങളിലാണ് എത്തിയത്.
  • പിതൃപുത്രബന്ധം: ശബരിമലയിലെ ശാസ്താവും പന്തളരാജാക്കന്മാരുമായുള്ള പിതൃപുത്രബന്ധം ഐതിഹ്യമാണ്. ഇതിനുള്ള പ്രധാന കാരണം:
    • പാണ്ഡ്യവംശ പാരമ്പര്യം തുടരുന്ന പന്തളരാജകുടുംബം, അഭയാർത്ഥികളായി എത്തിയ തങ്ങളുടെ പ്രധാന ദൈവത്തെ (ബുദ്ധൻ/ശാസ്താവ്) സംരക്ഷിക്കുകയും ആരാധിക്കുകയും ചെയ്തു.
    • പാണ്ഡ്യവംശപരമ്പരയിലെ ഒരു രാജകുമാരനെ ശാസ്താവിൻ്റെ (അയ്യപ്പൻ്റെ) അവതാരമായി സങ്കൽപ്പിക്കുകയോ, അല്ലെങ്കിൽ രാജകുടുംബം ദൈവത്തെ ദത്തെടുക്കുകയോ ചെയ്തുവെന്ന് ഐതിഹ്യം. പന്തളത്ത് വളർന്ന അയ്യപ്പൻ്റെ കഥ ഈ ബന്ധത്തെ സ്ഥിരീകരിക്കുന്നു.

3. തമിഴ് ലിഖിതങ്ങളും സ്വർണ്ണനിക്ഷേപവും

ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിൽ നിന്നും ലഭിച്ചിട്ടുള്ള പഴയ തമിഴ് ലിഖിതങ്ങളും സ്വർണ്ണനിക്ഷേപവും അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹ സിദ്ധാന്തത്തിന് ബലം നൽകുന്നു.

  • തമിഴ് ലിഖിതങ്ങൾ: ശബരിമലയിലെ പല പഴയ വിളക്കുകളിലും മണികളിലും തമിഴിൽ കൊത്തിയ ലിഖിതങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ഇവ തമിഴ്നാട്ടിലെ ഭക്തർ നൽകിയ വഴിപാടുകളോ അല്ലെങ്കിൽ പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥികളുടെ കാലത്തെ സമ്മാനങ്ങളോ ആകാം. ശബരിമല തമിഴ്നാടുമായി വളരെ അടുത്ത ബന്ധം പുലർത്തിയിരുന്നു എന്നതിൻ്റെ തെളിവാണ് ഇവ.
  • സ്വർണ്ണനിക്ഷേപം: 1950-ലെ അഗ്നിബാധക്ക് ശേഷം ക്ഷേത്രം പുനർനിർമ്മിക്കുമ്പോൾ, മാളികപ്പുറം ക്ഷേത്രത്തിന് സമീപത്തുനിന്നും കുഴിച്ചിട്ട നിലയിൽ വൻ സ്വർണ്ണനിക്ഷേപം കണ്ടെത്തിയിരുന്നു (ഏകദേശം 24,000 സ്വർണ്ണരാശികൾ).
    • ഈ സ്വർണ്ണനിക്ഷേപം, 640 CE-ൽ മധുരയിൽ നിന്നും വന്ന അഭയാർത്ഥികളായ പാണ്ഡ്യവംശജരുടേതോ ജൈനരുടേതോ ആകാനുള്ള സാധ്യത വളരെ വലുതാണ്. അഭയാർത്ഥികളായി ഓടിപ്പോരുമ്പോൾ, തങ്ങളുടെ വിലപിടിപ്പുള്ള സമ്പത്ത്, പ്രധാനപ്പെട്ട ദേവാലയത്തിൻ്റെ (അന്നത്തെ ബുദ്ധ-ജൈനവിഹാരം) സമീപം സുരക്ഷിതമായി നിക്ഷേപിച്ചതാകാം.

4. പരശുരാമനും ബുദ്ധമത ധ്വംസനവും

കേരളത്തിലെ വൈദിക മതവിപ്ലവം (ബുദ്ധ-ജൈന ദ്വംസനം) ആരംഭിച്ചത് ഒൻപതാം നൂറ്റാണ്ടിന് ശേഷമാണ്. മറ്റ് ഭാരതദേശങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ച്, കേരളത്തിൽ ബുദ്ധമതത്തിന് കൂടുതൽ കാലം നിലനിൽക്കാൻ സാധിച്ചു. ഇന്ന് കേരളം മറ്റ് ഇന്ത്യൻ സംസ്ഥാനങ്ങളെ അപേക്ഷിച്ചു മുന്നിട്ടു നിൽക്കുന്നതിൽ പ്രധാന കാരണം അന്വേഷിച്ചാൽ നമുക്ക് ഇവിടം വരെ എത്തിച്ചേരാൻ സാധിക്കും.

  • കേരളത്തിലെ ബുദ്ധമതം: 10-ാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ അവസാനം വരെയും (ഏകദേശം 970 CE വരെ) കേരളത്തിൽ ബുദ്ധമതം ശക്തമായിരുന്നു. ബുദ്ധമതത്തിൽ നിന്ന് ഹിന്ദുമതത്തിലേക്കുള്ള മാറ്റം സാഹസികവും അക്രമാസക്തവും ആയിരുന്നു എന്ന് ചരിത്രകാരന്മാർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു.
  • പരശുരാമ സങ്കൽപ്പം: പരശുരാമൻ എന്ന ഐതിഹ്യം, ഒരു വൈദിക മതത്തിൻ്റെ പരിഷ്കർത്താവിനെ അല്ലെങ്കിൽ പോരാളിയായ ബ്രാഹ്മണ നേതാവിനെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്നു. സംബന്ധമൂർത്തിയെപ്പോലെ, കേരളത്തിൽ ബുദ്ധമതത്തെ അടിച്ചമർത്താനും വൈദിക മതം സ്ഥാപിക്കാനും നേതൃത്വം നൽകിയ നായക വ്യക്തിത്വങ്ങളെ ചരിത്രം പരശുരാമൻ എന്ന ഐതിഹ്യത്തിലേക്ക് സംയോജിപ്പിച്ചതാകാം.

ഇത്രയും കാര്യങ്ങൾ സംഗ്രഹിക്കുമ്പോൾ, ശബരിമല ക്ഷേത്രത്തിൻ്റെ ചരിത്രം ബുദ്ധ-ജൈന പാരമ്പര്യങ്ങളുടെയും (ശാസ്താവ് ബുദ്ധൻ) പാണ്ഡ്യവംശ അഭയാർത്ഥികളുടെയും ഒരു സങ്കലനമാണ്. പിൽക്കാലത്ത് വൈദിക മതത്തിൻ്റെ സ്വാധീനത്തിൽ ഇത് ഒരു ഹിന്ദു ക്ഷേത്രമായി രൂപാന്തരപ്പെട്ടു. ശബരിമലയുടെ ചരിത്രത്തെ ബുദ്ധ-പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥി സിദ്ധാന്തങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ വിശദീകരിക്കുന്നതിനുള്ള സഹായക വിവരങ്ങൾ താഴെക്കൊടുക്കുന്നു:

പന്തളരാജവംശം: പാണ്ഡ്യവംശബന്ധവും തെളിവുകളും

പന്തളരാജവംശത്തിന് മധുരയിലെ പാണ്ഡ്യന്മാരുമായുള്ള ബന്ധം കേരള ചരിത്രത്തിലും ഐതിഹ്യങ്ങളിലും ശക്തമായി രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്.

1. പാണ്ഡ്യവംശ ബന്ധം

  • ചരിത്രപരമായ ഉത്ഭവം: ഏകദേശം 12-ഉം 13-ഉം നൂറ്റാണ്ടുകളിൽ തെക്കേ ഇന്ത്യയിൽ (പ്രത്യേകിച്ച് മധുര, തിരുനെൽവേലി) ഉണ്ടായ രാഷ്ട്രീയ അസ്ഥിരതയെത്തുടർന്ന്, പാണ്ഡ്യരാജകുടുംബത്തിലെ ഒരു ശാഖ സഹ്യപർവതനിരകൾ കടന്ന് കേരളത്തിൽ അഭയം തേടി.
  • യാത്രാമാർഗ്ഗം: ഇവർ പലായനം ചെയ്ത് കോന്നി വഴി കൈപ്പട്ടൂർ, തുടർന്ന് പന്തളം പ്രദേശത്ത് താവളം ഉറപ്പിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. ഇവരുടെ കൈവശം തിരുവാഭരണങ്ങളും മറ്റ് വിലപിടിപ്പുള്ള വസ്തുക്കളും ഉണ്ടായിരുന്നു.
  • തെളിവുകൾ (സ്ഥിരീകരണം):
    • ആചാരപരമായ സവിശേഷത: പന്തളരാജാക്കന്മാർ അയ്യപ്പൻ്റെ തിരുവാഭരണം ശബരിമലയിൽ കൊണ്ടുപോകുമ്പോൾ പാണ്ഡ്യ രാജാക്കന്മാരുടെ തമിഴ്നാടൻ വേഷവിധാനം സ്വീകരിക്കുന്ന പതിവുണ്ട്.
    • നാട്ടുരാജ്യ രേഖകൾ: കൊട്ടാരത്തിലെ പഴയ രേഖകൾ, ചെപ്പേടുകൾ, കോന്നിയിലെയും പന്തളത്തെയും ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ ലിഖിതങ്ങൾ എന്നിവ ഈ പാണ്ഡ്യബന്ധം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. ഈ കുടുംബത്തിന് ലഭിച്ച ഭൂമിദാനങ്ങൾ പഴയ തിരുവിതാംകൂർ നാട്ടുരാജ്യരേഖകളിൽ കാണപ്പെടുന്നു.
    • പാണ്ഡ്യൻ എന്ന സ്ഥാനപ്പേര്: പല പഴയ രേഖകളിലും പന്തളം രാജാക്കന്മാരെ ‘പാണ്ഡ്യൻ’ എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് പാണ്ഡ്യവംശപരമ്പര എന്ന വാദത്തിന് ബലം നൽകുന്നു.

2. ശബരിമലയിലെ പാണ്ഡ്യ സ്വാധീനം

പന്തളരാജാക്കന്മാരുടെ ഈ പാണ്ഡ്യവംശ പശ്ചാത്തലം ശബരിമലയുടെ ചരിത്രത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശുന്നു:

  • അഭയാർത്ഥി ബന്ധം: 640 CE-ൽ മധുരയിൽ നടന്ന കൂട്ടക്കുരുതിയിൽ പേടിച്ച് അഭയം തേടിയ ആദ്യകാല അഭയാർത്ഥികൾ (ജൈനർ/ബുദ്ധമതക്കാർ/പാണ്ഡ്യാനുബന്ധികൾ) ശബരിമലയിൽ ആദ്യ പ്രതിഷ്ഠ നടത്തിയെങ്കിൽ, പിന്നീട് വന്ന പന്തളരാജവംശം ആ പുരാതന ദൈവത്തിൻ്റെ രക്ഷാകർതൃത്വം ഏറ്റെടുത്തു. തങ്ങളുടെ ഇഷ്ടമൂർത്തിയുടെ വിഹാരം തൊട്ടടുത്ത് ശബരിമലയിൽ ഉണ്ടെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ രാജ്യാധികാരി എന്ന നിലയ്ക്ക് അതിൻ്റെ നിലനിൽപ്പിനായവർ ആക്കം കൂട്ടി.
  • പിതൃപുത്രബന്ധം: അയ്യപ്പൻ്റെ പന്തളരാജാവായിട്ടുള്ള പിതൃപുത്രബന്ധം എന്നത്, പാണ്ഡ്യവംശ പരമ്പരയിൽ പെട്ട ഒരു കുടുംബം, തങ്ങൾ അഭയം തേടിയ നാട്ടിലെ ആരാധനാമൂർത്തിയെ (ശാസ്താവിനെ) ദൈവമായി ദത്തെടുത്ത് തങ്ങളുടെ പരദേവതയായി പ്രഖ്യാപിച്ചതിൻ്റെ ഐതിഹ്യപരമായ രൂപമായി കണക്കാക്കാം.

ശാസ്താവിൻ്റെ ഉത്ഭവം: ബുദ്ധ-ജൈന ഗവേഷണങ്ങൾ

ശബരിമലയിലെ ശാസ്താവ് (ധർമ്മശാസ്താവ്) യഥാർത്ഥത്തിൽ ഒരു ബുദ്ധ അല്ലെങ്കിൽ ജൈന മതാനുബന്ധിയായ ദേവതയായിരുന്നു എന്ന സിദ്ധാന്തത്തിന് ധാരാളം ചരിത്രപരമായ തെളിവുകളും ഗവേഷണ പിൻബലവുമുണ്ട്.

ബുദ്ധ ബന്ധം (പ്രബലം)

– ശാസ്താവ് = ബുദ്ധൻ: ‘ശാസ്താവ്’ എന്ന വാക്ക് ‘ഗുരു’ എന്നർത്ഥത്തിൽ ബുദ്ധന് പര്യായമായി ഉപയോഗിച്ചിരുന്നു. – ആരാധനാ സമ്പ്രദായം: ശബരിമലയിലെ ശരണം വിളിയും (ശരണം അയ്യപ്പാ) ബുദ്ധമതത്തിലെ ത്രിശരണങ്ങളായ ‘ബുദ്ധം ശരണം ഗച്ഛാമി’ യോട് സാദൃശ്യം പുലർത്തുന്നു. – പലകമേൽ ആസനം: ശബരിമലയിലെ വിഗ്രഹം പലകയിൽ ഇരിക്കുന്ന ധ്യാനരൂപത്തിലാണ് (യോഗാസനം). ഇത് ബുദ്ധവിഗ്രഹങ്ങളുടെ പ്രത്യേകതയാണ്. – വ്രതാനുഷ്ഠാനം: 41 ദിവസത്തെ കഠിനമായ വ്രതവും ബ്രഹ്മചാരി സങ്കല്പവും ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളുടെ ജീവിതചര്യയോട് സാമ്യമുള്ളതാണ്.

ജൈന ബന്ധം (അനുബന്ധം)

– സന്നിധാന സങ്കൽപ്പം: ജൈനരുടെ പ്രധാന ആരാധനാകേന്ദ്രങ്ങളെ ‘സന്നിധാനങ്ങൾ’ എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു. ശബരിമലയിലെ സന്നിധാനം ജൈന സ്വാധീനം സൂചിപ്പിക്കുന്നു. – വാവരുമായുള്ള ബന്ധം: അയ്യപ്പൻ്റെ കൂട്ടുകാരനായ വാവർ, ജൈനനായ ബലവാകൻ ആയിരുന്നിരിക്കാനുള്ള സാധ്യത ചില ചരിത്രകാരന്മാർ ചൂണ്ടിക്കാട്ടുന്നു (ഇത് പിന്നീട് ഇസ്ലാം മതത്തിലേക്ക് രൂപാന്തരപ്പെട്ടു). – അഹിംസ: ശബരിമലയിലെ ആദ്യകാല പൂജകൾക്ക് മൃഗബലിയോ മറ്റ് അതിക്രമങ്ങളോ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. അഹിംസ ജൈന-ബുദ്ധ പാരമ്പര്യങ്ങളുടെ അടിസ്ഥാനമാണ്.

 

നിലയ്ക്കൽ ചെപ്പേടുകൾ (ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം)

നിലയ്ക്കൽ ശബരിമലയുടെ ചരിത്രത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരിടത്താവളമാണ്. ഇതിനെ ആദ്യകാല ക്രിസ്ത്യൻ സമൂഹവുമായും അഭയാർത്ഥി പ്രവാഹവുമായും ബന്ധിപ്പിക്കുന്നു.

  • നിലയ്ക്കൽ താവളം: ജൈന-പാണ്ഡ്യ അഭയാർത്ഥികൾ താവളം ഉറപ്പിച്ച സ്ഥലങ്ങളിൽ ഒന്നാണ് നിലയ്ക്കൽ. നിലാവായൻ/ശിലാന്യാസന എന്നിങ്ങനെയുള്ള പേരുകൾ ചരിത്രപരമായ പ്രാധാന്യം സൂചിപ്പിക്കുന്നു.
  • ക്രിസ്ത്യൻ ബന്ധം (ചെപ്പേട്): നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശം ചരിത്രപരമായി വാണിജ്യപാതയിലായിരുന്നു. ക്രിസ്തുവർഷം 300-കളിൽ ഇവിടെ മാർ തോമാശ്ലീഹായുടെ കാലത്ത് ദേവാലയം സ്ഥാപിച്ചു എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്ന ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ സമൂഹം ഉണ്ടായിരുന്നു.
    • ചില ചരിത്രകാരന്മാർ, കേരളത്തിലെ പുരാതന ക്രൈസ്തവർക്ക് ലഭിച്ച ചെപ്പേടുകളിലെ ഭൂമിദാനങ്ങളിൽ നിലയ്ക്കൽ പ്രദേശം ഉൾപ്പെട്ടിരുന്നതായി വാദിക്കുന്നു.
    • ഇത്, ജൈന-ബുദ്ധ മതസ്ഥർക്കൊപ്പം അതേ കാലഘട്ടത്തിൽ ഈ പ്രദേശത്ത് ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കും വലിയ സ്വാധീനം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നതിൻ്റെ തെളിവാണ്.

സ്ദ്ഫ്

സംബന്ധമൂർത്തി

Posted on by Rajesh Odayanchal

തഞ്ചാവൂർ ജില്ലയിലെ ശീർകാഴി (Sirkaazhi) ദേശത്ത് ജീവിച്ചിരുന്ന ശൈവ കവി-സന്യാസിയാണ് സംബന്ധമൂർത്തി അഥവാ തിരുജ്ഞാന സംബന്ധർ (തിരുജ്ഞാനസംബന്ധർ). ക്രി.വ. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ് അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്നതായി കരുതപ്പെടുന്നത്. 63 നായനാർമാരിൽ (ശിവഭക്തരായ സന്യാസിമാർ) പ്രമുഖനായ മൂവരിൽ (മുത്തവർ) ഒരാളാണ് അദ്ദേഹം. സംബന്ധമൂർത്തിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പറയപ്പെടുന്ന, 8000-ത്തിലധികം ജൈന സന്യാസിമാരെ ശൂലത്തിൽ തറച്ച കഥ തമിഴ് ശൈവ പാരമ്പര്യത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു ഐതിഹ്യമാണ്. ഇത് ‘സമണർ കഴുവേട്രം’ (Samanar Kazhuvetram) എന്ന പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഈ സംഭവത്തിന്റെ കൃത്യമായ വിവരങ്ങൾ പ്രധാനമായും ശേഖിഴാർ എഴുതിയ ‘പെരിയപുരാണം’ (Periya Puranam) എന്ന തമിഴ് ഗ്രന്ഥത്തിലാണ് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ ജൈനരോടുള്ള സമീപനം, പ്രധാനമായും ശൈവമതത്തിന്റെ പുനഃസ്ഥാപനം എന്ന ലക്ഷ്യത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു.

ശൈവമതം

Sambanthamoorthy

  • ജന്മസ്ഥലം: തമിഴ്‌നാട്ടിലെ ശീർകാഴി (ചോളമണ്ഡലം).
  • മാതാപിതാക്കൾ: ശിവഭക്തരായ ബ്രാഹ്മണരായിരുന്ന ശിവപാദ ഹൃദയരും ഭാര്യ ഭഗവതിയാരും.
  • ദിവ്യമായ ജ്ഞാനം: ഐതിഹ്യമനുസരിച്ച്, മൂന്നാം വയസ്സിൽ അച്ഛനോടൊപ്പം ക്ഷേത്രക്കുളത്തിൽ പോയപ്പോൾ, വിശന്നുകരഞ്ഞ കുട്ടിക്ക് ശിവനും പാർവതിയും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട്, പാർവതി ദേവി ജ്ഞാനം കലർത്തിയ പാൽ ഒരു സ്വർണ്ണപ്പാത്രത്തിൽ നൽകി.
  • ആദ്യ ഗീതം: വായിൽ പാൽക്കറ കണ്ട അച്ഛൻ ആരാണ് പാൽ തന്നതെന്നന്വേഷിച്ചപ്പോൾ, കുട്ടി ആകാശത്തേക്ക് ചൂണ്ടി, ശിവന്റെ മഹത്വത്തെക്കുറിച്ച് ‘தோயுடைய செவியன்’ (തോടുടയ ചെവിയൻ) എന്ന് തുടങ്ങുന്ന ഗീതം ആലപിച്ചു. ഈ സംഭവത്തോടെയാണ് അദ്ദേഹത്തിന് തിരുജ്ഞാന സംബന്ധർ എന്ന പേര് ലഭിച്ചത്.
  • മതപരമായ മത്സരം: ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് പാണ്ഡ്യനാട്ടിൽ, ശക്തമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിരുന്ന ജൈനമതത്തെ (സമണർ) അദ്ദേഹം ശൈവമതത്തിന്റെ വളർച്ചയ്ക്ക് ഒരു പ്രധാന വെല്ലുവിളിയായി കണ്ടു.
  • ശൈവമത പുനരുജ്ജീവനം: പാണ്ഡ്യനാട്ടിൽ ശൈവമതം ക്ഷയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന സാഹചര്യത്തിൽ, രാജാവിനെ തിരികെ ശൈവമതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരിക വഴി, ശൈവമതത്തിന്റെ പ്രതാപം പുനഃസ്ഥാപിക്കുക എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖ്യ ലക്ഷ്യം.
  • വാദപ്രതിവാദങ്ങൾ (സംവാദം): ജൈന ആചാര്യന്മാരുമായി അദ്ദേഹം പരസ്യമായ സംവാദങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടു. മധുരയിൽ വെച്ച് നടന്ന ഈ സംവാദങ്ങൾ അഗ്നി പരീക്ഷ (തീയിലിടൽ), ജല പരീക്ഷ (നദിയിൽ ഒഴുക്കൽ) എന്നിവയിലൂടെയാണ് പ്രശസ്തമായത്.
  • ശമണർ കഴുവേട്രം (ശൂലത്തിൽ തറയ്ക്കൽ): ജൈന സന്യാസിമാർക്ക് എതിരെ നടന്നതായി പറയപ്പെടുന്ന ഈ അതിക്രൂരമായ ശിക്ഷാ നടപടിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമീപനം ഏറ്റവും വിമർശിക്കപ്പെടുന്നത്. (ഐതിഹ്യപ്രകാരം: വാദത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ട ഏകദേശം 8000 ജൈന സന്യാസിമാർ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്ത ശിക്ഷയാണ് ‘കഴുവേട്രം’ എന്നും, രാജാവായ കൂൻ പാണ്ഡ്യൻ (നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യൻ) അത് നടപ്പിലാക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തതെന്നും ശൈവഗ്രന്ഥങ്ങൾ പറയുന്നു. സംബന്ധമൂർത്തി ഈ നടപടിക്ക് ഉത്തരവിട്ടതായി നേരിട്ട് പറയുന്നില്ലെങ്കിലും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സാന്നിധ്യത്തിലാണ് ഇത് നടന്നത്. ഈ സംഭവം സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ കടുത്ത മതപരമായ അസഹിഷ്ണുത അല്ലെങ്കിൽ ശൈവമതത്തോടുള്ള അമിതമായ പക്ഷപാതം കാണിക്കുന്നു എന്ന് വിമർശകർ വാദിക്കുന്നു.)
  • സമാധാനപരമായ സഹവർത്തിത്വമില്ലായ്മ: ജൈനമതത്തെ കേവലം ഒരു എതിരാളിയായി കാണുകയല്ല, മറിച്ച് തമിഴ്‌നാട്ടിൽ നിന്ന് തുടച്ചുനീക്കേണ്ട ഒരു ശക്തിയായി കണക്കാക്കിയ ഒരു സമീപനമാണ് അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചത്.
  • സ്തുതിഗീതങ്ങളിലെ വിമർശനം: അദ്ദേഹത്തിന്റെ തേവാര ഗീതങ്ങളിൽ ചിലയിടങ്ങളിൽ ജൈന-ബുദ്ധ മതങ്ങളെ നേരിട്ട് വിമർശിക്കുന്ന വരികൾ കാണാം.

 

പ്രധാന പ്രവർത്തനങ്ങൾ

  • ഭക്തിപ്രസ്ഥാനം: സംബന്ധർ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ശൈവ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിൽ നിർണ്ണായക പങ്ക് വഹിച്ചു.
  • തേവാരം: ശിവനെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം പതിനായിരത്തിലധികം ഗീതങ്ങൾ രചിച്ചതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഇവയിൽ 4,181 ശ്ലോകങ്ങളുള്ള 383 (അല്ലെങ്കിൽ 384) ഗീതങ്ങൾ ‘തേവാരം’ എന്ന പേരിൽ തിരുമുറൈയുടെ (തമിഴ് ശൈവ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ canonical കൃതികൾ) ഒന്നും, രണ്ടും, മൂന്നും വാല്യങ്ങളായി ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.
  • തീർത്ഥാടനം: നിരവധി ശിവക്ഷേത്രങ്ങൾ സന്ദർശിച്ച് അദ്ദേഹം ഗീതങ്ങൾ ആലപിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ തിരുനീലകണ്ഠ യാഴ്പ്പാണർ എന്ന സംഗീതജ്ഞനും ഉണ്ടായിരുന്നു.
  • അത്ഭുതങ്ങൾ: തന്റെ ഗീതങ്ങളിലൂടെ പല അത്ഭുതങ്ങളും അദ്ദേഹം പ്രവർത്തിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, പൂമ്പാവൈ എന്ന പെൺകുട്ടിയെ ഭസ്മത്തിൽ നിന്ന് ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവന്നത്.
  • വൈഷ്ണവ-ജൈന മതങ്ങളെ എതിർക്കൽ: അക്കാലത്ത് തമിഴ്നാട്ടിൽ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്ന ജൈനമതത്തെയും, വൈഷ്ണവത്തെയും അദ്ദേഹം ശക്തമായി എതിർത്തു.
  • കൂൻ പാണ്ഡ്യനെ ശൈവ മതത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യൽ: പാണ്ഡ്യരാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമായ മധുരയിലെ രാജാവായിരുന്ന കൂൻ പാണ്ഡ്യന് (പിന്നീട് നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യൻ എന്നറിയപ്പെട്ടു) അസുഖം മാറ്റി ശൈവ മതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നതിൽ അദ്ദേഹം പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചു. തുടർന്ന് ജൈന പണ്ഡിതരുമായി അദ്ദേഹം വാദപ്രതിവാദങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുകയും വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു.

 

മോക്ഷപ്രാപ്തി

  • വിവാഹം: തന്റെ പതിനാറാം വയസ്സിൽ തിരുനല്ലൂർ പെരുമണത്തെ നമ്പാണ്ടാർ നമ്പിയുടെ മകളുമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിവാഹം നിശ്ചയിച്ചു.
  • മോക്ഷം: വിവാഹത്തിന് ശേഷം, വധുവിന്റെ കൈയും പിടിച്ച് അഗ്നിയെ വലംവെക്കുന്നതിനിടയിൽ, സംബന്ധരും വധുവും അവിടെ കൂടിയ ഭക്തജനങ്ങളും ചേർന്ന് ശിവജ്യോതിയിൽ (ശിവന്റെ പ്രകാശത്തിൽ) ലയിച്ച് മോക്ഷം പ്രാപിച്ചു. ഇത് തമിഴ് വൈകാശി മാസത്തിലെ വിശാഖം നക്ഷത്രത്തിലായിരുന്നു എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.

ഈ വിവരങ്ങൾ പ്രധാനമായും പെരിയപുരാണം (ശേഖിഴാർ രചിച്ചത്) പോലുള്ള തമിഴ് ശൈവഗ്രന്ഥങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്.

 

സമണർ കഴുവേട്രം

സംബന്ധമൂർത്തി ജീവിച്ചിരുന്ന ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ, പാണ്ഡ്യ രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമായിരുന്ന മധുരയിൽ ജൈനമതം ശക്തമായ സ്വാധീനത്തിലായിരുന്നു. അവിടുത്തെ രാജാവായിരുന്ന കൂൻ പാണ്ഡ്യൻ (പിന്നീട് നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യൻ എന്നറിയപ്പെട്ടു) ജൈന മതാനുയായി ആയിരുന്നു. എന്നാൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ രാജ്ഞിയായിരുന്ന മങ്കൈയർക്കരശിയും മന്ത്രി കുലച്ചിറൈയാരും ശിവഭക്തരായിരുന്നു. മധുരയുടെ പടിഞ്ഞാറു ഭാഗത്തായി ഉണ്ടായിരുന്ന 8 ഓളം മലകളിൽ നിന്നും ജൈന ഭിക്ഷുക്കളെ പാണ്ഡ്യരാജകിങ്കരന്മാരെ അയച്ചു പിടിച്ചുകൊണ്ടു വന്ന് ശൂലത്തിൽ കോർത്തു കൊന്ന കഥ വളരെ നാടകീയമായ ചേരുവകളോടെ വൈദിക പ്രമുഖർ പാടിനടന്നിരുന്നു. ജൈനരും വൈദികരും തമ്മിൽ മതത്തെ സംബന്ധിച്ച് തർക്കം നടന്നുവെന്നും തർക്കത്തിൽ സംബന്ധൻ തോറ്റുവെന്നും എന്നാൽ രാജാവും രാജ്ഞിയും രാജകിങ്കരന്മാരുമായുള്ള ബന്ധത്തിലൂടെ ചില ചെപ്പടിവിദൂകൾ കാണിച്ചു ജൈനഭിക്ഷുക്കൾ തോറ്റതായി പിന്നീടു തീർച്ചപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു. ഈ നിർദ്ദയകൊലപാതക പരമ്പരയെ പറ്റി  തമിഴിലുള്ള ‘തേവാരം‘ എന്ന പ്രധാന ശൈവമത ഗ്രന്ഥത്തിൻ്റെ ഭാഗമായ സംബന്ധൻ്റെ കൃതിയിൽ പെട്ട ‘ആലവായിപതികം‘ എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന പദ്യങ്ങളിൽ പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഭയാനകമായ ഈ ചിത്രവദത്തിൻ്റെ സ്മാരകമായി, വൈദികബ്രാഹ്മണർ ഒത്തുചേർന്ന് വർഷം തോറും മധുരയിൽ വെച്ച് ‘കഴിവേറ്റി തിരുവിഴാ‘ എന്ന പേരിൽ ഒരുത്സവം ഇന്നും കൊണ്ടാടുന്നു. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു പ്രചരിച്ച കഥകളിൽ പ്രധാനമായ വൈദികകഥകൾ താഴെ കൊടുക്കുന്നു.

1. സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ ക്ഷണം

രാജാവിന് കടുത്ത രോഗം ബാധിക്കുകയും ജൈന സന്യാസിമാർക്ക് അത് മാറ്റാൻ കഴിയാതെ വരികയും ചെയ്തപ്പോൾ, രാജ്ഞിയും മന്ത്രിയും ചേർന്ന് സംബന്ധമൂർത്തിയെ മധുരയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. ശൈവമതത്തിന്റെ പ്രചാരകനായ സംബന്ധർ വരുന്നതിൽ ജൈന സന്യാസിമാർക്ക് എതിർപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവരത് യക്തിയുക്തം എതിർത്തു. ഇവിടെ ഒരു നെഗറ്റീവ് ചായ്വ് വന്നത് ജൈന ഭിക്ഷിക്കൾക്കാണ്.

 

2. വാദപ്രതിവാദങ്ങൾ

സംബന്ധമൂർത്തി മധുരയിൽ എത്തി രാജാവിന്റെ രോഗം ഭസ്മം (തിരുനീറ്) പൂശി മാറ്റിയതോടെ, ജൈന സന്യാസിമാർ അദ്ദേഹത്തെ വാദപ്രതിവാദത്തിന് വെല്ലുവിളിച്ചു. സംവാദത്തിന്റെ രണ്ട് പ്രധാന ഘട്ടങ്ങൾ:

  • അഗ്നി പരീക്ഷ (തീയിലിടൽ): സംബന്ധമൂർത്തിയും ജൈനരും തങ്ങളുടെ വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ തീയിലിട്ടു. സംബന്ധരുടെ തേവാര ഗ്രന്ഥം കത്താതെയിരിക്കുകയും, ജൈനരുടെ ഗ്രന്ഥം കത്തിപ്പോകുകയും ചെയ്തു. ജൈനരുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട രേഖകൾ എല്ലാം തന്നെ അഗ്നിക്കിരയായെന്നും ദൈദികമത സംബന്ധിയായവ പെരും തീയിൽ നശിക്കാതെ നിന്നുവെന്നും ആണിതു പറയുന്നത്.
  • ജല പരീക്ഷ (വെള്ളത്തിൽ ഒഴുക്കൽ): ഇരുവരും തങ്ങളുടെ താളിയോല ഗ്രന്ഥങ്ങൾ വൈഗൈ നദിയിൽ ഒഴുക്കി. സംബന്ധരുടെ ഗ്രന്ഥം ഒഴുക്കിനെതിരെ നീങ്ങുകയും, ജൈനരുടെ ഗ്രന്ഥം ഒഴുക്കിൽ താഴുകയും ചെയ്തു.

 

3. കഴുവേട്രം (ശൂലത്തിൽ തറയ്ക്കൽ)

വാദം തോറ്റാൽ സ്വയം ശിക്ഷ ഏൽക്കണമെന്നതായിരുന്നു ജൈന സന്യാസിമാർ തന്നെ മുന്നോട്ട് വെച്ച നിബന്ധന. ഇവിടെ ബ്രാഹ്മണ പുരോഹിതന്മാർക്കല്ല നെഗറ്റീവ് ചായ്വ് കാണാനാവുന്നത്. എല്ലാം ജൈനർ തന്നെ!!

  • വാദത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ടതോടെ, ഏകദേശം 8000 ജൈന സന്യാസിമാർ (ചില രേഖകളിൽ 8000 പേർ എന്ന് കൃത്യമായി പറയുന്നു) തങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്ത ശിക്ഷയായ ‘കഴുവേട്രം’ (ശൂലത്തിൽ കയറ്റുക) ഏറ്റുവാങ്ങാൻ തയ്യാറായി.
  • രാജാവായ നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യന്റെ ആജ്ഞപ്രകാരം അവരെ ശൂലത്തിൽ തറച്ചു കൊന്നു.
  • ചില വ്യാഖ്യാനങ്ങളിൽ, ഈ കശാപ്പിന് രാജാവിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് സംബന്ധമൂർത്തിയാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു, എന്നാൽ മറ്റുചിലർ ഇത് വാദത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ട ജൈന സന്യാസിമാർ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്ത ശിക്ഷയാണെന്നും, രാജാവ് അത് നടപ്പിലാക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തതെന്നുമാണ് വാദിക്കുന്നത്. പെരിയപുരാണത്തിന്റെ നിഗമനമനുസരിച്ച്, സംബന്ധരുടെ ഇടപെടലില്ലാതെ പരാജയപ്പെട്ട സന്യാസിമാർ സ്വയം ശൂലത്തിൽ കയറി മരിക്കുകയായിരുന്നു.

സംബന്ധൻ്റെ നേതൃത്വത്തിൽ, യാതൊരു സങ്കോചവും കൂടാതെ മധുരയിൽ വൈഗനദി തീരത്ത് ശൂലങ്ങൾ നാട്ടി, ഈ എണ്ണായിരത്തിൽ അധികം ജൈനരെ ശൂലത്തിൽ തളച്ചു കൊന്നുതള്ളി. മധുരയിൽ വെച്ചു നടന്ന ഈ കൂട്ടകൊലയ്ക്ക് ശേഷം ഇതിനു സാക്ഷ്യം വഹിക്കാനും, എന്നാൽ തങ്ങൾ വിശ്വസിച്ചു വന്ന ചിന്താധാരയെ കൈവിടാൻ തയ്യാറാവാത്തതുമായ ഒരു കൂട്ടം ജൈനർ, പാണ്ഡ്യരോടൊപ്പം കേരളത്തിലേക്ക് അഭയം പ്രാപിച്ചു. സഹ്യപർവ്വത വിടവുപാതയിലൂടെ പന്തളത്തിലേക്ക് എത്തിയ പന്തളരാജവംശം ആ പഴയ പാണ്ഡ്യരാജവംശത്തിലെ പിന്മുറക്കാർ തന്നെയാണ്. ഇതേപറ്റി പിന്നീടു പറയാം.

ചരിത്രപരമായ വീക്ഷണങ്ങൾ

  • ഐതിഹ്യം മാത്രമോ?: ഈ സംഭവം ചരിത്രപരമായ വസ്തുതയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നില്ല. ഇത് ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ശൈവമതവും ജൈനമതവും തമ്മിലുണ്ടായിരുന്ന വൈരം എടുത്തു കാണിക്കുന്ന ഒരു ഐതിഹ്യപരമായ വിവരണമാണ്. വൈദികരും ബുദ്ധജൈനവിശ്വാസികളും തമ്മിൽ പരസ്പരം ശത്രുതയുണ്ടായിരുന്നു എന്നതിൽ സംശയമില്ല, വൈദികർ നന്നായിട്ടുതന്നെ ബുദ്ധരേയും ജൈനരേയും കൊന്നിട്ടും ഉണ്ട്.
  • മതപരമായ വൈരം: സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ ജീവചരിത്രം വിവരിക്കുന്ന പെരിയപുരാണം പോലുള്ള ശൈവ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ, ശൈവമതത്തിന്റെ ഉന്നതിയും മറ്റ് മതങ്ങളുടെ പരാജയവും വ്യക്തമാക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഇത്തരം അതിശയോക്തി കലർന്ന വിവരണങ്ങൾ നൽകുന്നത്.
  • ബുദ്ധസന്യാസി vs. ജൈനസന്യാസി: ചോദ്യത്തിൽ ബുദ്ധസന്യാസിമാർ എന്നാണ് പറയുന്നതെങ്കിലും, ഈ ഐതിഹ്യം ജൈന സന്യാസിമാരുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് പ്രശസ്തമായിട്ടുള്ളത്. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജൈനമതമാണ് പാണ്ഡ്യനാട്ടിൽ ശക്തമായിരുന്നത്.

ഈ കഥ തമിഴ് ശൈവ പാരമ്പര്യത്തിൽ വളരെ പ്രസിദ്ധമാണ്, കൂടാതെ ചില ദ്രാവിഡ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ആര്യജനത ദ്രാവിഡരോടു ചെയ്ത  ക്രൂരതയുടെ ഉദാഹരണമായി ഈ കഥ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

മുത്തവർ

സംബന്ധമൂർത്തിയെ കൂടാതെ ‘പ്രമുഖരായ മൂവർ’ അഥവാ ‘മുത്തവർ’ എന്നറിയപ്പെടുന്ന മറ്റ് രണ്ട് ശൈവ കവി-സന്യാസിമാർ ഇവരാണ്:

  1. അപ്പർ (തിരുനാവക്കരശ്):
    • സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ സമകാലികനും അദ്ദേഹത്തെക്കാൾ മുതിർന്നയാളുമായിരുന്നു.
    • ശൈവമതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവരുന്നതിനു മുൻപ് ജൈനമതത്തിൽ ചേർന്നിരുന്നു.
    • അദ്ദേഹം രചിച്ച ഗീതങ്ങളാണ് തേവാരത്തിലെ 4, 5, 6 വാല്യങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.
  2. സുന്ദരർ (സുന്ദരമൂർത്തി നായനാർ):
    • ഈ മൂവരിൽ ഏറ്റവും അവസാനം ജീവിച്ചിരുന്ന കവിയാണ്.
    • സുഹൃത്തിനെപ്പോലെ ശിവനെ കണ്ടുമുട്ടി, ‘തോഴർ’ (സുഹൃത്ത്) എന്ന ഭാവത്തിൽ ഭക്തി പ്രകടിപ്പിച്ചു.
    • അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗീതങ്ങളാണ് തേവാരത്തിലെ 7-ആം വാല്യത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.

ഈ മൂന്ന് കവികളുടെയും (സംബന്ധർ, അപ്പർ, സുന്ദരർ) ഗീതങ്ങൾ ചേർന്നതാണ് ശൈവമതത്തിലെ പരമപ്രധാനമായ canonical കൃതിയായ ‘തേവാരം’. ഇവരെല്ലാം ചേർന്നാണ് തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ശൈവ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനത്തിന് ശക്തി നൽകിയത്.

ദക്ഷിണഭാരതത്തിൻ്റെ സാംസ്കാരിക ദർപ്പണം: പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങൾ

Posted on by Rajesh Odayanchal

ഭാരതീയ സാഹിത്യത്തിലെ അനശ്വരമായ ഒരദ്ധ്യായമാണ് തമിഴ് സാഹിത്യത്തിന്റെ പ്രാചീന ഭൂമി. ക്രിസ്തുവർഷം രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ആരംഭിച്ച് പതിനൊന്നാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അന്ത്യം വരെ നീണ്ടുനിന്ന കാലഘട്ടത്തിൽ പിറവിയെടുത്ത പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങൾ ദക്ഷിണേന്ത്യയുടെ സാമൂഹിക, സാംസ്കാരിക, മതപരമായ ജീവിതചിത്രങ്ങളെ അതേപടി പകർത്തിവച്ചുകൊണ്ട് ഇന്നും കാലാതിവർത്തിയായി നിലകൊള്ളുന്നു. ചിലപ്പതികാരം, മണിമേഖലൈ, ചിന്താമണി, കുണ്ഡലകോശി, വളയാപതി എന്നിങ്ങനെ അഞ്ചു രത്നങ്ങൾ ഉൾപ്പെടുന്ന ഈ കാവ്യസമുച്ചയം, ഓരോന്നും അതിന്റെ യുഗത്തിലെ മാനുഷിക ബന്ധങ്ങളുടെ ഊഷ്മളതയും, ആചാരങ്ങളുടെ പൊരുളും, നൈതിക മൂല്യങ്ങളുടെ തിളക്കവും, ധാർമ്മിക പ്രബോധങ്ങളുടെ ദീപ്തിയും വെളിപ്പെടുത്തുന്നു.

ഈ സമഗ്രമായ പഠനത്തിൽ, ഓരോ കാവ്യത്തിന്റെയും സൃഷ്ടിപരമായ പരിസരവും, സ്രഷ്ടാവിന്റെ പശ്ചാത്തലവും, ഹൃദയസ്പർശിയായ കഥാസന്ദർഭങ്ങളും, അന്നത്തെ സാമൂഹിക-മതപരമായ സ്വാധീനങ്ങളും, ആഴത്തിലുള്ള ഭാവാനുഭവങ്ങളും വിശദമായി വിശകലനം ചെയ്തിരിക്കുന്നു. ജൈന-ബുദ്ധ ആശയങ്ങൾ സമൂഹത്തിൽ ചെലുത്തിയ സ്വാധീനം, ബ്രാഹ്മണിക വൈദിക ധാരയുടെ പ്രതികരണങ്ങൾ, ഭക്തി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ പ്രകാശോർജ്ജസ്വലമായ ഉയർച്ച എന്നിവയുടെയെല്ലാം കാലക്രമപരമായ വികാസവും, സാംസ്കാരികപരമായ പ്രതിഫലനങ്ങളും ഇവിടെ അനാവരണം ചെയ്യുന്നു.

പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങൾ എന്ന സാഹിത്യവിസ്മയം മാത്രമല്ല, ആ കാലഘട്ടത്തിലെ സാംസ്കാരിക സംഗമഭൂമിയായിരുന്ന കൊടുങ്ങല്ലൂർ (വഞ്ചിമാനഗരം) പോലുള്ള കേന്ദ്രങ്ങൾ, ഭരണകൂടങ്ങളുമായുള്ള രാഷ്ട്രീയബന്ധങ്ങൾ, സാമൂഹിക ഘടനയുടെ സങ്കീർണ്ണതകൾ എന്നിവയും ഈ പഠനത്തിന്റെ ഭാഗമാണ്. ഓരോ വാക്കും, ഓരോ ആശയവിനിമയവും, കഥയുടെ ഓരോ ഉറവിടവും സമ്മേളിക്കുമ്പോൾ തമിഴ്–കേരള സാംസ്കാരിക ഐക്യത്തിന്റെ ദീപ്തമായ വെളിച്ചം ഈ കാവ്യങ്ങളിൽ പ്രഭ ചൊരിയുന്നതായി കാണാം.

ചരിത്രപരമായ അന്വേഷണങ്ങളുടെ സൂക്ഷ്മതയും, സാഹിത്യവിശകലനത്തിന്റെ സൗന്ദര്യവും, സാമൂഹ്യ-മതപരമായ അന്തരീക്ഷത്തിന്റെ സമന്വയവും ഉൾക്കൊണ്ട ഈ പ്രബന്ധം, ഒരു സമഗ്രവായനയുടെ ഉദാത്ത മാതൃകയാണ്. പ്രാചീന തമിഴ് സാഹിത്യത്തിന്റെയും, ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സാംസ്കാരിക ചരിത്രത്തിന്റെയും, മതപരവും സാമൂഹികവുമായ ഘടനകളുടെയും ആഴത്തിലുള്ള ഒരു ദൃശ്യാവലോകനം വായനക്കാർക്ക് സമ്മാനിക്കാൻ ഈ പഠനം ഉപകരിക്കുമെന്ന് പ്രത്യാശിക്കുന്നു.

1) ചിലപ്പതികാരം: ചിലമ്പിൻ്റെ പ്രതിധ്വനി 🎶

തമിഴ് സാഹിത്യത്തിലെ പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങൾ എന്നറിയപ്പെടുന്ന സാഹിത്യ വിസ്മയങ്ങളുടെ മകുടമാണ് ചിലപ്പതികാരം (Cilappatikaram). ഈടുറ്റ കൃതികളിൽ ഏറ്റവും ആദ്യത്തേതും, പ്രശസ്തിയിൽ മുൻപന്തിയിലുള്ളതുമാണ് ഈ മഹാകാവ്യം. ചേര രാജകുമാരനായ ഇളങ്കോവടികൾ (Ilango Adigal) ആണ് ഇതിന്റെ അനശ്വരനായ രചയിതാവ് എന്ന കാര്യത്തിൽ പണ്ഡിതന്മാർ ഏകാഭിപ്രായക്കാരാണ്. “ചിലമ്പ്” (കാലിൽ അണിയുന്ന മംഗലക്കോൽ) എന്നും “പ്രതികാരം” (നീതി നേടൽ) എന്നും രണ്ട് വാക്കുകൾ സംയോജിക്കുമ്പോൾ “ചിലപ്പതികാരം” എന്ന നാമം പിറവിയെടുക്കുന്നു — അർത്ഥം: ചിലമ്പിന്റെ പ്രതികാരം.

 

നീതിയുടെ അഗ്നിജ്വാല 🔥

കാവ്യത്തിൻ്റെ ആത്മാവ് കുടികൊള്ളുന്നത് കണ്ണകി, കോവലൻ എന്ന ദമ്പതികളുടെ ജീവിത ദുരന്തത്തിലാണ്. പാണ്ട്യരാജ്യത്തിൻ്റെ തലസ്ഥാനമായ മധുരാനഗരത്തിൽ, ഒരു കള്ളക്കേസിൽപ്പെട്ട് അന്യായമായി കൊല്ലപ്പെട്ട കോവലൻ എന്ന ഭർത്താവിനു നീതി നേടിക്കൊടുക്കാനായി, ദുഃഖവും രോഷവും കടിച്ചമർത്തിക്കൊണ്ട് കണ്ണകി നടത്തിയ ധീരമായ പോരാട്ടമാണ് ഇതിലെ മുഖ്യ പ്രമേയം. കണ്ണകിയുടെ പരിശുദ്ധമായ സങ്കടം, ദിവ്യമായ ശക്തിയായി പരിണമിക്കുകയും, ആ ശക്തിയാൽ മധുരാനഗരം മുഴുവൻ ചുട്ടെരിയുകയും ചെയ്യുന്ന നീതിയുടെ ദൈവിക പര്യവസാനം ഈ കൃതിയുടെ ഹൃദയമാണ്. പിന്നീട്, ചേരരാജാവായ ചെങ്കുട്ടുവൻ കണ്ണകിയെ ദേവിയായി പ്രതിഷ്ഠിച്ച് പാട്ടിണി ദേവീ ആരാധന സ്ഥാപിക്കുന്നതോടെ കഥ പൂർണ്ണമാകുന്നു.

 

ചരിത്രവും സംസ്‌കാരവും 📜

ചിലപ്പതികാരം വെറുമൊരു മഹാകാവ്യം മാത്രമല്ല; അത് ദക്ഷിണേന്ത്യയുടെ സാമൂഹ്യരേഖയും ചരിത്രസാക്ഷ്യവും കൂടിയാണ്. വഞ്ചിമാനഗരം (കൊടുങ്ങല്ലൂർ), പുഹാർ, മധുര തുടങ്ങിയ അന്നത്തെ പ്രധാന നഗരങ്ങളുടെ വാണിജ്യ ജീവിതം, സമൂഹത്തിലെ വർഗ്ഗവ്യവസ്ഥ, സ്ത്രീകൾക്കുണ്ടായിരുന്ന സ്ഥാനം, വിവിധ മതാചാരങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം ഇതിൽ വ്യക്തമായി പ്രതിഫലിക്കുന്നു. അതിനാൽ, ഇത് ഒരു ചരിത്രപരവും സാംസ്കാരികപരവുമായ അമൂല്യരേഖ എന്ന നിലയിൽ വിലമതിക്കപ്പെടുന്നു.

കാവ്യത്തിൻ്റെ ഭാഷാശൈലിയും വിഷയസന്ദർഭങ്ങളും ഇത് പല്ലവരുടെ കാലഘട്ടത്തിനു മുൻപ് രചിക്കപ്പെട്ടതാണെന്ന് സൂചന നൽകുന്നു. വഞ്ചികാണ്ഡത്തിലെ കേരള സാമൂഹ്യസൂചനകൾ കാരണം, ഈ കൃതി ഇന്നത്തെ കൊടുങ്ങല്ലൂർ പ്രദേശത്തുവെച്ചാണ് എഴുതപ്പെട്ടതെന്ന് പണ്ഡിതർ വിശ്വസിക്കുന്നു.

അങ്ങനെ, ചിലപ്പതികാരം ഇന്നും തമിഴ്-കേരള സാംസ്കാരിക ഐക്യത്തിൻ്റെ തിളങ്ങുന്ന അടയാളമായും, നീതിയുടെയും സ്ത്രീശക്തിയുടെയും പ്രതീകമായും, ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സാഹിത്യത്തിൻ്റെ മഹാശില്പമായും അമരത്വം പുലർത്തുന്നു.

2) മണിമേഖല: കരുണയുടെയും മോക്ഷത്തിൻ്റെയും പാത 🪷

തമിഴ് സാഹിത്യത്തിലെ പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങളുടെ നിരയിലെ രണ്ടാമത്തെ രത്നമാണ് മണിമേഖല (Manimekalai). ഇത് കേവലമൊരു കാവ്യമല്ല, മറിച്ച് ചിലപ്പതികാരത്തിൻ്റെ ആത്മീയമായ തുടർച്ച വഹിക്കുന്ന മഹത്തായ ഒരു കൃതിയാണ്. സാത്തനാർ (Sathanar) എന്ന വിഖ്യാതനായ ബൗദ്ധചിന്തകനാണ് ഈ കാവ്യത്തിൻ്റെ സ്രഷ്ടാവ്. ചിലപ്പതികാരത്തിലെ നായകനായിരുന്ന കോവലനു നർത്തകിയായ മാധവിയിൽ ജനിച്ച മകളാണ് മണിമേഖല. അങ്ങനെ, സാമൂഹിക നാടകമായിരുന്ന ചിലപ്പതികാരത്തിനു ധാർമ്മികതയുടെയും മോക്ഷത്തിൻ്റെയും തലത്തിലുള്ള ഒരു തുടർച്ച നൽകാൻ ഈ കൃതിക്ക് സാധിച്ചു.

 

അമൃതസുരഭിയും അന്നദാനവും 🍚

മണിമേഖലയുടെ കഥ ബൗദ്ധസന്യാസ ജീവിതത്തിലേക്കുള്ള അവളുടെ പരിവർത്തനത്തെയാണ് അനാവരണം ചെയ്യുന്നത്. ലോകത്തിലെ സുഖഭോഗങ്ങളെ ഉപേക്ഷിച്ച്, കരുണയുടെയും ധാർമ്മികതയുടെയും വഴിയിലൂടെ അവൾ മോക്ഷമാർഗ്ഗം തേടുന്നു. ഈ യാത്രയിൽ അവൾക്ക് ലഭിക്കുന്ന അത്ഭുതപാത്രമാണ് “അമൃതസുരഭി”. അനന്തമായ അന്നം നൽകുന്ന ഈ ദൈവിക പാത്രം ഉപയോഗിച്ച്, മണിമേഖല ദരിദ്രർക്കും വിശപ്പുമൂലം വലയുന്നവർക്കും ഭക്ഷണം നൽകി അവരുടെ ദുരിതം അകറ്റുന്നു. ഇതിലൂടെ, മനുഷ്യസ്നേഹത്തിൻ്റെയും സമത്വബോധത്തിൻ്റെയും ഉദാത്തമായ സന്ദേശം കൃതിയുടെ ഹൃദയത്തിൽ പ്രതിധ്വനിക്കുന്നു.

 

ദാർശനികമായ പ്രഘോഷണം 🕉️

മണിമേഖല ഒരു കാവ്യം എന്നതിലുപരി, ബൗദ്ധധർമ്മത്തിൻ്റെ തത്വചിന്താപരമായ പ്രഘോഷണമാണ്. ലോകമോഹങ്ങളെ ത്യജിച്ച്, കരുണയും അഹിംസയും ഉയർത്തിപ്പിടിക്കുന്ന ബൗദ്ധസന്ദേശം ഇതിലെ പ്രധാന പ്രമേയമാണ്. അന്നത്തെ സമൂഹത്തിലെ സ്ത്രീയുടെ നിലപാട്, ധർമ്മത്തോടുള്ള സമീപനം, അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ആത്മീയ തേട്ടങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം ഇതിലൂടെ വ്യക്തമായി പ്രകാശിക്കപ്പെടുന്നു.

ചിലപ്പതികാരത്തിൽ കണ്ട രാഷ്ട്രീയ-സാമൂഹ്യഘടകങ്ങളിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, മണിമേഖലയിൽ ദാർശനികവും മതപരവുമായ ആശയങ്ങൾക്കാണ് കൂടുതൽ പ്രാധാന്യം നൽകുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഈ കൃതി, ബൗദ്ധസാഹിത്യത്തിൻ്റെ തമിഴ് പ്രതിനിധി, മനുഷ്യത്വത്തിൻ്റെ ആന്തരസന്ദേശം വഹിക്കുന്ന കാവ്യം, ചിലപ്പതികാരത്തിൻ്റെ ആത്മീയ പുനർജന്മം എന്ന നിലയിൽ സാഹിത്യ ലോകത്ത് വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു.

3) ചിന്താമണി: ഭോഗത്തിൽ നിന്ന് മോക്ഷത്തിലേക്ക് 🕊️

തമിഴ് സാഹിത്യത്തിലെ പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങളുടെ മധ്യസ്ഥാനത്ത്, ചിന്താമണി (Chintamani) എന്ന മഹാകാവ്യം തലയുയർത്തി നിൽക്കുന്നു. ഇത് കേവലം ഒരു കൃതിയല്ല, മറിച്ച് ജൈനമതത്തിൻ്റെ തത്വചിന്തയെയും ആധ്യാത്മികതയെയും തമിഴ് കാവ്യലോകത്ത് പ്രതിഷ്ഠിച്ച ഉദാത്തമായ ദർപ്പണമാണ്. തിരുതക്കതേവർ (Thirutakkathevar) എന്ന വിവേകിയായ ജൈനസന്യാസിയാണ് ഈ അനശ്വരമായ കാവ്യത്തിൻ്റെ രചയിതാവ്. ഈ കൃതിയുടെ ഉത്ഭവം ക്രി.വ. 9-ാം നൂറ്റാണ്ടിനടുത്ത് ആണെന്ന് പണ്ഡിതർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു.

 

ജീവകൻ്റെ ജീവിതയാത്ര 👑

കാവ്യത്തിന്റെ കാതൽ, ജീവകചിന്താമണി എന്ന മഹാശൂരനും ധീരനുമായ രാജകുമാരൻ്റെ സങ്കീർണ്ണമായ ജീവിതവൃത്താന്തമാണ്. അവൻ്റെ അനേകം പ്രണയാനുഭവങ്ങൾ, ത്രസിപ്പിക്കുന്ന യുദ്ധവിജയങ്ങൾ, ഉറച്ച ധാർമ്മികബോധം, ഒടുവിൽ ലോകത്തെ ത്യജിച്ചുള്ള ലോകവിരക്തി എന്നിവയാണ് ഇതിലെ മുഖ്യ പ്രമേയങ്ങൾ. ജീവിതത്തിൻ്റെ ആനന്ദഭോഗങ്ങളിൽ നിന്നും ആത്യന്തികമായ ആത്മമോക്ഷത്തിലേക്കുള്ള ഒരു വ്യക്തിയുടെ പരിവർത്തനമാണ് ഈ കൃതിയുടെ ആഴമേറിയ കാമ്പ്.

 

കാവ്യസൗന്ദര്യത്തിൻ്റെ സിംഹാസനം ✨

സാഹിത്യപരമായി, ചിന്താമണി അത്യധികം സമ്പന്നമായ ഭാഷാശൈലി, ഉജ്ജ്വലമായ വർണ്ണനകൾ, സംഗീതാത്മകമായ താളം എന്നിവകൊണ്ട് പ്രശസ്തമാണ്. വിശിഷ്ടമായ ശ്ലോകങ്ങൾ, പ്രതീകസമ്പുഷ്ടമായ ആവിഷ്കാരം, അലങ്കാരങ്ങളുടെ മേളനം എന്നിവ ഈ കൃതിയെ തമിഴ് കവിതയുടെ ഉന്നത സ്ഥാനത്തേക്ക് ഉയർത്തി. ഇത് തമിഴ് സാഹിത്യത്തിൽ ഒരു സൗന്ദര്യശാസ്ത്രപരമായ പുനരുജ്ജീവനം കൊണ്ടുവന്ന കൃതിയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

ധാർമ്മികമായി, ജൈനമതത്തിൻ്റെ അടിസ്ഥാന സിദ്ധാന്തങ്ങളാണ് ഇതിന് ആധാരം. അഹിംസ, സത്യം, സന്മാർഗ്ഗം, ലോകവിരക്തി തുടങ്ങിയ ജൈനതത്വങ്ങൾ ഇതിൽ പ്രസക്തമായി പ്രതിഫലിക്കുന്നു. ജീവകൻ്റെ ജീവിതം ഭൗതികമായ ലൗകികഭോഗങ്ങളിൽ നിന്നും പരമശാന്തിയിലേക്കുള്ള ഒരു ആധ്യാത്മിക യാത്രയായിട്ടാണ് അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്.

ചിന്താമണി പിൽക്കാലത്തെ തമിഴ് കാവ്യസമ്പ്രദായത്തെ ആഴത്തിൽ സ്വാധീനിക്കുകയും, അനേകം കവികൾക്ക് അതിൻ്റെ കാവ്യശൈലിയും തത്വചിന്തയും മാതൃകയാവുകയും ചെയ്തു. അതിനാൽ ഇത് ഒരു ജൈനമഹാകാവ്യമായിരുന്നതിനേക്കാൾ കൂടുതൽ, തമിഴ് സാഹിത്യത്തിലെ ഭാവനാശക്തിയും ആത്മീയതയും സമന്വയിപ്പിച്ച അമരകൃതി എന്ന നിലയിലാണ് എന്നും വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നത്.

 

4) കുണ്ഡലകോശി: സത്യാന്വേഷണത്തിൻ്റെ ചുരുളഴിയൽ 🦋

തമിഴ് സാഹിത്യത്തിലെ പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങളുടെ നിരയിൽ നാലാമതായി ശോഭിക്കുന്ന കൃതിയാണ് കുണ്ഡലകോശി (Kundalakesi). ബൗദ്ധമതത്തിൻ്റെ ആഴമേറിയ തത്വചിന്തയും നൈതികബോധവും കാവ്യാത്മകമായി സമന്വയിപ്പിച്ച ഒരു മഹാകാവ്യമാണിത്. നാതകുത്തനാർ (Nathakuthanar) എന്ന വിഖ്യാതനായ ബൗദ്ധകവിയാണ് ഇതിൻ്റെ രചയിതാവായി കരുതപ്പെടുന്നത്. കൃതിയുടെ ഭാഷാശൈലിയും ആശയഘടനയും ഇത് ക്രി.വ. 5-ആം മുതൽ 6-ആം നൂറ്റാണ്ടിനിടയ്ക്ക് രചിക്കപ്പെട്ടതാകാം എന്ന് സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

 

നായികയുടെ വിപ്ലവം 💔

കാവ്യത്തിന് പേര് നൽകിയ കുണ്ഡലകോശി എന്ന നായിക, ഒരു ധനിക കുടുംബത്തിൽ ജനിച്ച സുന്ദരിയും സ്വാഭിമാനിനിയും ആയിരുന്നു. വിധി അവളെ ഒരു കള്ളനുമായി പ്രണയത്തിലാക്കി, എന്നാൽ അവൻ അവളെ വഞ്ചിക്കാനൊരുങ്ങിയപ്പോൾ, ധാർമ്മികപ്രബോധം ഉണർന്ന അവൾ അവനെ വധിക്കാൻ നിർബന്ധിതയായി. ഈ ദുരന്തം അവളുടെ മനസ്സിൽ ലോകവിരക്തിയും ആത്മാന്വേഷണവും ജനിപ്പിച്ചു. തുടർന്ന് അവൾ ബൗദ്ധസംഘത്തിൽ പ്രവേശിച്ച് ഒരു സന്യാസിനിയായി മാറുന്നതാണ് കാവ്യത്തിൻ്റെ ഇതിവൃത്തം.

 

മധ്യമമാർഗ്ഗത്തിൻ്റെ സന്ദേശം 🧘‍♀️

സത്യാന്വേഷണവും ആത്മമോക്ഷവുമാണ് ഈ കാവ്യത്തിൻ്റെ മുഖ്യസന്ദേശം. മനുഷ്യജീവിതത്തിലെ അനിത്യത, ഭോഗവിരക്തി, സത്യധർമ്മം, കരുണ എന്നിവയെല്ലാം കാവ്യത്തിൻ്റെ മുഖ്യരേഖകളിലൂടെ ഒഴുകിയെത്തുന്നു. നായികയുടെ തീവ്രമായ ജീവിതാനുഭവങ്ങളിലൂടെ, ബുദ്ധമതത്തിൻ്റെ മധ്യമമാർഗ്ഗം (മിതമായ ജീവിതരീതി) അത്യന്തം ഹൃദയസ്പർശിയായി അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നു.

ഒരു ദുരന്തമെന്നോണം, കുണ്ഡലകോശിയുടെ പൂർണ്ണരൂപം കാലയവനികയ്ക്കുള്ളിൽ മറഞ്ഞുപോയിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും, നിലവിൽ ലഭ്യമായ ചില ഭാഗങ്ങൾ പോലും മതപരമായും സാഹിത്യപരമായും അമൂല്യമായ മൂല്യം വഹിക്കുന്നു.

സ്ത്രീയുടെ ആത്മമോക്ഷാവകാശത്തെ തുറന്നുപറയുന്ന ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ആദ്യ കൃതികളിലൊന്നായാണ് കുണ്ഡലകോശി പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നത്. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ഇത് സ്ത്രീസ്വാതന്ത്ര്യത്തിൻ്റെയും ആത്മീയബോധത്തിൻ്റെയും പ്രാചീന പ്രതീകം, കൂടാതെ ബൗദ്ധനൈതികതയുടെ കവിതാത്മക അവതരണം എന്ന നിലയിലും തമിഴ് സാഹിത്യചരിത്രത്തിൽ സുപ്രധാനമായ സ്ഥാനം അലങ്കരിക്കുന്നു.

5) വളയാപതി: നഷ്ടപ്പെട്ട ജൈനരത്നം 💎

തമിഴ് സാഹിത്യത്തിലെ പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങളുടെ പട്ടികയിലെ അഞ്ചാമത്തെയും, ഇന്ന് പൂർണ്ണരൂപത്തിൽ ലഭ്യമല്ലാത്തതുമായ ഒരു ദുഃഖസ്മരണയാണ് വളയാപതി (Valayapathi). ഈ മഹാകാവ്യത്തിൻ്റെ രചയിതാവിനെക്കുറിച്ചുള്ള വ്യക്തമായ വിവരങ്ങൾ കാലയവനികയ്ക്കുള്ളിൽ മറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എങ്കിലും, കൃതിയുടെ ഭാഷാശൈലിയുടെയും ആശയരൂപത്തിന്റെയും പിൻബലത്തിൽ പണ്ഡിതന്മാർ ഇതിനെ ജൈനമതപരമായ ഒരു കൃതിയായി കണക്കാക്കുന്നു. ഇതിൻ്റെ രചന ക്രി.വ. 9-ആം നൂറ്റാണ്ടിലോ 10-ആം നൂറ്റാണ്ടിലോ ആയിരിക്കാം എന്ന് പൊതുവായി അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു.

 

ആത്മബോധത്തിൻ്റെ അവശേഷിപ്പുകൾ 📜

വളയാപതിയുടെ പൂർണ്ണമായ പ്രമേയം അജ്ഞാതമായി തുടരുന്നുണ്ടെങ്കിലും, അവശേഷിക്കുന്ന 32 വരികളിൽ നിന്നും ചില പുരാതന ഉദ്ധരണികളിൽ നിന്നും അതിൻ്റെ ആന്തരിക താൽപര്യം ഗ്രഹിക്കാൻ സാധിക്കും. ധർമ്മം, അഹിംസ, ലോകവിരക്തി, ആത്മബോധം എന്നീ ജൈനസിദ്ധാന്തങ്ങളാണ് ഈ കാവ്യത്തിൻ്റെ അടിത്തറയായി വർത്തിച്ചിരുന്നത്. മനുഷ്യജീവിതത്തിലെ ധാർമ്മികസംഘർഷങ്ങളെ പ്രതിനിധാനം ചെയ്യുന്ന ഒരു കൃതിയായിട്ടാണ് ഇതിനെ കാണുന്നത്.

ചീവകചിന്താമണി പോലുള്ള പുരാതന ജൈനഗ്രന്ഥങ്ങളുമായി ഈ കൃതിയുടെ ഭാഷാശൈലിക്ക് ശക്തമായ സാമ്യമുണ്ട്. ഈ സമാനത ഇരുവരും ഒരേ മതപരവും സാമൂഹികവുമായ പരിസരത്തിൽ നിന്ന് ഉത്ഭവിച്ചവരാകാം എന്നതിന് തെളിവാണ്. കൂടാതെ, തമിഴ് ഭാഷാശൈലിയുടെ പരിണാമഘട്ടങ്ങൾ വ്യക്തമാക്കുന്ന വിലപ്പെട്ട തെളിവുകൾ വളയാപതിയുടെ ഭാഗങ്ങളിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്നുണ്ട്.

 

മോക്ഷത്തിലേക്കുള്ള പ്രതീകം ✨

മറ്റു പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ, വളയാപതി ഒരു വിലപ്പെട്ട മത-ദാർശനിക രേഖയായിരുന്നു. എങ്കിലും, സമയത്തിൻ്റെ കുത്തൊഴുക്കിൽ അതിൻ്റെ പൂർണ്ണമായ സൗന്ദര്യം നമുക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഇന്ന് ഇത് തമിഴ് സാഹിത്യത്തിൻ്റെ “നഷ്ടപ്പെട്ട അമൂല്യരത്നം” എന്ന നിലയിലാണ് സ്മരിക്കപ്പെടുന്നത്.

വളയാപതി എന്ന പേരിൻ്റെ അർത്ഥം പോലും “വളയം ധരിക്കുന്നവൻ്റെ കഥ” എന്നാണ് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് — അതായത്, ഭൗതികമായ ലോകബന്ധനങ്ങളിൽ നിന്ന് മോക്ഷത്തിലേക്കുള്ള മനുഷ്യയാത്രയുടെ പ്രതീകാത്മകമായ രൂപം. അതിനാൽ വളയാപതി ഒരു കാവ്യകൃതിയെന്നതിലുപരി ആത്മീയമോക്ഷത്തിൻ്റെ പ്രതീകാത്മക രൂപം എന്ന നിലയിലാണ് പണ്ഡിതന്മാർ വിലയിരുത്തുന്നത്.

ഇളങ്കോവടികൾ: രാജപദവി ത്യജിച്ച കവിശ്രേഷ്ഠൻ 👑➡️🧘

തമിഴ് സാഹിത്യ ചരിത്രത്തിൽ അനശ്വരമായ ഒരദ്ധ്യായം എഴുതിച്ചേർത്ത വ്യക്തിയാണ് ഇളങ്കോവടികൾ (Ilango Adigal). ക്രിസ്തുവർഷം രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ പകുതിയോടെ ജീവിച്ചിരുന്ന ചേര രാജവംശത്തിലെ രാജകുമാരനായിരുന്നു അദ്ദേഹം. വഞ്ചിമാനഗരം (ഇന്നത്തെ കൊടുങ്ങല്ലൂർ) തലസ്ഥാനമാക്കിയ ചേരലാതൻ രാജാവിന്റെ ഇളയ മകനായും, പ്രസിദ്ധനായ ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവന്റെ പ്രിയ സഹോദരനായും ഇളങ്കോവടികൾ പരാമർശിക്കപ്പെടുന്നു.

 

അധികാരം വേണ്ടെന്നുവെച്ച ആത്മീയ യാത്ര 🌟

ലോകീയാധികാരത്തിന്റെ സിംഹാസനം ഉപേക്ഷിച്ച്, ആത്മീയജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിഞ്ഞ വ്യക്തിയാണ് ഇളങ്കോവടികൾ. ‘വടികൾ’ (അഥവാ അദികൾ – സന്യാസി) എന്ന വിശേഷണം അദ്ദേഹത്തിന് ലഭിച്ചത് സന്ന്യാസവ്രതം സ്വീകരിച്ചതിനാലാണ്.

ഇളങ്കോവടികൾ സന്യാസിയായി മാറിയതിനു പിന്നിൽ ഒരു ജ്യോതിഷ പ്രവചനം ഉണ്ടായിരുന്നു:

ഒരു ദിവസം രാജസദസ്സിലെത്തിയ ജ്യോതിഷി ഇളങ്കോവടികൾ രാജാവാകുമെന്നും, സഹോദരനായ ചെങ്കുട്ടുവൻ രാജാവാകില്ലെന്നും പ്രവചിച്ചു. എന്നാൽ, സിംഹാസനം സഹോദരൻ ചെങ്കുട്ടുവന് അവകാശപ്പെട്ടതാണെന്ന് ഉറച്ചുവിശ്വസിച്ച ഇളങ്കോവടികൾ, ജ്യോതിഷ പ്രവചനം തെറ്റാണെന്ന് തെളിയിക്കുവാനും, സഹോദരനുവേണ്ടി രാജപദവി പൂർണ്ണമായി ത്യജിക്കുവാനുമായി ഉടൻ തന്നെ സന്ന്യാസവ്രതം സ്വീകരിക്കുകയായിരുന്നു. സ്വാർത്ഥതയില്ലാത്ത സ്നേഹത്തിന്റേയും, ലോകവിരക്തിയുടേയും പ്രതീകമായി ഈ ത്യാഗം മാറി. അങ്ങനെ ലോകീയാധികാരങ്ങളിൽ നിന്ന് പിന്മാറി അദ്ദേഹം കവിതയുടെയും ദർശനത്തിന്റെയും വഴിയിലൂടെ അമരത്വം നേടി.

 

ചിലപ്പതികാരം: സാംസ്‌കാരിക പാലം 🌉

ഇളങ്കോവടികളുടെ ഏറ്റവും മഹത്തായ സംഭാവന, തമിഴ് സാഹിത്യത്തിലെ പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങളിലൊന്നായ വിഖ്യാത കൃതി ചിലപ്പതികാരമാണ്. കേരളത്തെയും തമിഴ്നാടിനെയും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന അനശ്വരമായ ഒരു സാംസ്കാരിക പാലമായി ഈ കൃതി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

ചിലപ്പതികാരം രചിക്കപ്പെട്ടത് ഏകദേശം ക്രി.വ. 2-ാം നൂറ്റാണ്ടിലോ 3-ാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിലോ ആകാനാണ് സാധ്യതയെന്ന് പണ്ഡിതർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. ഇതിൽ വർണ്ണിച്ചിരിക്കുന്ന സാമൂഹ്യരീതികളും വാണിജ്യബന്ധങ്ങളും അന്നത്തെ വഞ്ചിമാനഗരം (കൊടുങ്ങല്ലൂർ) ദക്ഷിണേന്ത്യയുടെ പ്രധാന തുറമുഖമായിരുന്നതിനും തെളിവാണ്. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, ചിലപ്പതികാരം കൊടുങ്ങല്ലൂരിലോ അതിനോട് ചേർന്ന പ്രദേശങ്ങളിലോ ആണ് രചിക്കപ്പെട്ടതെന്ന നിഗമനം ഉറച്ച ചരിത്ര തെളിവുകളോടെ നിലനിൽക്കുന്നു.

കൃതിയിൽ പല്ലവരെക്കുറിച്ചോ അവരുടെ ഭരണകാലഘട്ടത്തെക്കുറിച്ചോ ഒരു പരാമർശവും ഇല്ലാത്തതിനാൽ, പല്ലവരുടെ കാലത്തിനു മുൻപ് തന്നെയാണ് ചിലപ്പതികാരം രചിക്കപ്പെട്ടതെന്ന് ചരിത്രശാസ്ത്രം സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. കാവ്യത്തിലെ വഞ്ചികാണ്ഡം ഭാഗം കേരള ചരിത്രവുമായി അഭേദ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ട നിരവധി സാംസ്കാരിക സൂചനകൾ നൽകുന്നു. ഈ കൃതി രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലെ സാമൂഹ്യരേഖകളും വാണിജ്യജീവിതവും കൃത്യമായി അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന അമൂല്യമായൊരു കാലദർപ്പണമാണ് എന്നതിൽ സംശയമില്ല.

ചേരലാതൻ: വാണിജ്യവും വിജ്ഞാനവും സംഗമിച്ച ഭരണാധികാരി 👑⛵

ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ പുരാതന ചേരരാജവംശത്തിൻ്റെ സിംഹാസനം അലങ്കരിച്ച പ്രധാന ഭരണാധികാരികളിലൊരാളായിരുന്നു ചേരലാതൻ (Chera Lathan). വഞ്ചിമാനഗരം (ഇന്നത്തെ കൊടുങ്ങല്ലൂർ) തലസ്ഥാനമാക്കി അദ്ദേഹം ഭരണം നടത്തി. ചരിത്രപരമായ കണക്കുകൾ പ്രകാരം ക്രിസ്തുവർഷം രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിലോ മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ തുടക്കത്തിലോ അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഭരണകാലം വ്യാപിച്ചിരുന്നതായി കരുതപ്പെടുന്നു. തമിഴ് സാംസ്കാരിക പരിസരത്തെയും കേരളീയ സാമൂഹിക വ്യവസ്ഥയെയും വൈരുദ്ധ്യങ്ങളില്ലാതെ ഏകീകരിച്ച ഒരു സമന്വയ ഭരണാധികാരിയായിട്ടാണ് അദ്ദേഹം വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നത്.

 

രാജകുടുംബത്തിലെ ഭൗതികവും ആത്മീയവുമായ തേജസ്സ് ✨

ചേരലാതനു രണ്ട് പുത്രന്മാരുണ്ടായിരുന്നു—മൂത്ത മകൻ ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവൻ (യുദ്ധശൗര്യത്തിലും ഭരണനീതിയിലും) പ്രസിദ്ധനായ ഭരണാധികാരി ആയിരുന്നു. ഇളയ മകൻ ഇളങ്കോവടികൾ ആകട്ടെ,  ലൗകീകാധികാരം ത്യജിച്ച് ആത്മീയവഴിയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് ചിലപ്പതികാരം എന്ന മഹാകാവ്യത്തിലൂടെ അമരത്വം നേടി. ഈ വിധത്തിൽ, ചേരലാതൻ്റെ കുടുംബം ദക്ഷിണേന്ത്യൻ ചരിത്രത്തിൽ ഭൗതികശക്തിയുടെയും ആത്മീയശക്തിയുടെയും ഉദാത്തമായ പ്രതീകമായി നിലകൊണ്ടു.

 

മുചിരിയുടെ വാണിജ്യപ്രഭാവം ⚓

ചേരലാതൻ്റെ ഭരണകാലഘട്ടം വഞ്ചിമാനഗരം ഒരു മഹത്തായ വാണിജ്യകേന്ദ്രമായി മാറിയ കാലമായിരുന്നു. റോമൻ സാമ്രാജ്യവുമായി നേരിട്ടുള്ള വ്യാപാരബന്ധങ്ങൾ പുലർത്തിയിരുന്ന അദ്ദേഹം, അറബിക്കടൽ വഴിയുള്ള വിദേശവ്യാപാരം വഴി രാജ്യത്തിന് വൻ സാമ്പത്തിക പുരോഗതി നേടി. അക്കാലത്ത് കേരളഭൂമി “മുചിരി പട്ടണം” എന്നും “വഞ്ചി” എന്നും അറിയപ്പെട്ടിരുന്നതായി പുരാവസ്തു തെളിവുകൾ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു.

 

സംസ്കാരത്തിൻ്റെ ഉണർവ്വ് 📖

ചേരലാതൻ്റെ കാലഘട്ടം സാഹിത്യത്തിലും സംസ്കാരത്തിലും ഒരു വലിയ ഉണർവിൻ്റെ കാലമായിരുന്നു. തമിഴ്-സംസ്കൃത സംസ്കാരങ്ങൾ പരസ്പരം ഇടകലർന്നതും, ദേവാരാധനാരീതികളും യാഗശാലകളും വളർന്നതും ഈ സുവർണ്ണകാലത്തിന്റെ പ്രത്യേകതകളായിരുന്നു. ഈ ഭരണകാലം പല്ലവരുടെ ഉയർച്ചയ്ക്ക് മുൻപുള്ള ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ഒരു രാഷ്ട്രീയ സൗഭാഗ്യകാലമായി വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു. അതിനാൽ, ചേരലാതൻ കേരളചരിത്രത്തിലും തമിഴ് സാഹിത്യചരിത്രത്തിലും സമന്വയത്തിൻ്റെയും വാണിജ്യത്തിൻ്റെയും പ്രതീകമായ ഭരണാധികാരിയായി എന്നെന്നും ഓർമ്മിക്കപ്പെടുന്നു.

ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവൻ: ചെങ്കൊടി ഉയർത്തിയ നീതിയുടെ രാജാവ് 🚩

ചേരരാജവംശത്തിലെ ഭരണാധികാരികളിൽ ഏറ്റവും പ്രശസ്തനും ധീരനുമായ രാജാവാണ് ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവൻ. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ഭരണകാലം ക്രിസ്തുവർഷം രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ അവസാന ഭാഗത്തോ മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ ആരംഭത്തിലോ ആയിരുന്നെന്ന് പണ്ഡിതർ അഭിപ്രായപ്പെടുന്നു. “ചെൻകുട്ടുവൻ” എന്ന നാമത്തിൻ്റെ അർത്ഥം പോലും “ചെങ്കൊടി ഉയർത്തിയവൻ” എന്നാണ് — അതായത്, യുദ്ധവിജയങ്ങളുടെ തീവ്രമായ പ്രതീകമായി അദ്ദേഹം അറിയപ്പെട്ടു.

 

കവിതയിൽ അനശ്വരനായ സഹോദരസ്നേഹം 🫂

സഹോദരനായ ഇളങ്കോവടികളോട് അളവറ്റ സ്നേഹം പുലർത്തിയ ഭരണാധികാരിയായിരുന്നു ചെങ്കുട്ടുവൻ. രാജപദവി ത്യജിച്ച് സന്യാസിയായ ഇളങ്കോവടികൾ, തൻ്റെ വിശ്വവിഖ്യാത കാവ്യമായ ചിലപ്പതികാരത്തിലൂടെ ചെങ്കുട്ടുവൻ്റെ ധീരതയും നീതിബോധവും അനശ്വരമാക്കി. കണ്ണകിയുടെ ദിവ്യഗാഥയെ അനുസ്മരിക്കുന്ന “വഞ്ചികാണ്ഡം” എന്ന ഭാഗം ചെങ്കുട്ടുവൻ്റെ വാഴ്ത്തലുകളും വിജയശ്രീയായി നടത്തിയ ഭരണവും വർണ്ണിക്കുന്നു.

ചിലപ്പതികാരത്തിലെ നായികയായ കണ്ണകിയെ ദേവതയായി സ്ഥാപിച്ച് ക്ഷേത്രനിർമ്മാണം നടത്തിയത് ചെങ്കുട്ടുവൻ തന്നെയാണെന്ന ചരിത്രപരമായ വിശ്വാസം ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സംസ്കാരത്തിൽ ആഴത്തിൽ വേരൂന്നിയ ഒന്നാണ്.

 

വാണിജ്യത്തിൻ്റെ ഉന്നതശൃംഗം ⛰️

ചെങ്കുട്ടുവൻ്റെ ഭരണത്തിൻ കീഴിൽ, ചേരരാജ്യം വ്യാപാരത്തിലും രാഷ്ട്രീയത്തിലും ഉന്നതമായ സ്ഥാനത്തേക്ക് ഉയർന്നു. കൊടുങ്ങല്ലൂർ (വഞ്ചി) തലസ്ഥാനമാക്കി, പടിഞ്ഞാറൻ കടലോരവ്യവസായത്തെയും കിഴക്കൻ മലനിരകളിലെ ധാതുസമ്പത്തിനെയും തൻ്റെ സാമ്പത്തിക ശക്തിയുടെ അടിത്തറയാക്കി അദ്ദേഹം. തമിഴ് സാംസ്കാരിക മേഖലയും കേരളഭൂമിയും ഒന്നിച്ച് ഒരു സ്വതന്ത്ര രാഷ്ട്രീയ-സാംസ്കാരിക ഐക്യമായി വളർന്നത് അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ ദൂരവീക്ഷണമുള്ള നേതൃത്വത്തിലാണ്.

ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവൻ്റെ കാലഘട്ടം തമിഴ്-കേരള സംസ്‌കാരങ്ങളുടെ സുവർണ്ണകാലമായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. നീതിപ്രതിബദ്ധനായ, മതസഹിഷ്ണുത പുലർത്തിയ, വാണിജ്യവികസനത്തിന് പൂർണ്ണ പിന്തുണ നൽകിയ ഭരണാധികാരിയായി അദ്ദേഹത്തെ ചരിത്രം ആദരവോടെ ഓർക്കുന്നു. ചെങ്കുട്ടുവൻ ആവിഷ്കരിച്ച “കണ്ണകി ആരാധന” കേരളത്തിലെ ദേവീഭക്തിസംപ്രദായത്തിന്റെയും സ്ത്രീശക്തിപൂജയുടെയും ആരംഭസൂചനയായി പണ്ഡിതർ വിലയിരുത്തുന്നു.

 

ചിലപ്പതികാരം: വഞ്ചിമാനഗരത്തിൽ പിറന്ന മഹാകാവ്യം (കൊടുങ്ങല്ലൂർ ബന്ധം) 🏰

 

ദക്ഷിണേന്ത്യൻ സാഹിത്യത്തിലെ കിരീടം എന്ന് വിശേഷിപ്പിക്കാവുന്ന ചിലപ്പതികാരം, അതിന്റെ ജന്മഭൂമി തേടുമ്പോൾ എത്തിച്ചേരുന്നത് കേരളത്തിൻ്റെ സാംസ്കാരിക ഹൃദയഭൂമിയിലാണ് — അതായത്, പുരാതന വഞ്ചിമാനഗരം (കൊടുങ്ങല്ലൂർ). ഈ നിഗമനത്തിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശുന്ന  ശക്തമായ ചരിത്രപരവും സാംസ്കാരികപരവുമായ തെളിവുകൾ താഴെ നൽകുന്നു:

 

1. വഞ്ചിമാനഗരത്തിൻ്റെ അനശ്വര പരാമർശം

ചിലപ്പതികാരത്തിൻ്റെ മൂന്നാം ഭാഗമായ വഞ്ചികാണ്ഡം, “വഞ്ചി” എന്ന നഗരത്തെ ഭരണകേന്ദ്രമായും സാംസ്കാരിക സിരാകേന്ദ്രമായും നിരന്തരം വാഴ്ത്തുന്നു. ചേരരാജവംശത്തിൻ്റെ തലസ്ഥാനമായിരുന്ന ഈ വഞ്ചി, ഇന്നത്തെ കൊടുങ്ങല്ലൂരിനോട് ചേർന്ന പ്രദേശമാണെന്ന് പുരാവസ്തുശാസ്ത്ര പഠനങ്ങളും സംസ്‌കാരപഠനങ്ങളും ഐകകണ്‌ഠേന സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. കാവ്യത്തിൻ്റെ ഹൃദയം തുടിച്ചത് ഈ മണ്ണിലാണെന്നതിന് ഇതിലും വലിയൊരു സാക്ഷ്യം ആവശ്യമില്ല.

 

2. മുചിരിയുടെയും വാണിജ്യത്തിൻ്റെയും ഭൂമിശാസ്ത്ര സത്യങ്ങൾ

കാവ്യത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്ന നദീതടങ്ങൾ, സജീവമായ തുറമുഖങ്ങൾ, കടൽമാർഗങ്ങൾ, സമ്പന്നമായ വ്യാപാരസ്ഥലങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം പെരിയാർ നദീതടത്തെയും കൊടുങ്ങല്ലൂർ തുറമുഖ പ്രദേശങ്ങളെയും വ്യക്തമായി ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. കൃതിയിൽ പറയുന്ന “മുചിരിപ്പട്ടണം”, “വഞ്ചിപ്പട്ടണം” എന്നീ പേരുകൾ കൊടുങ്ങല്ലൂരിൻ്റെയും സമീപപ്രദേശങ്ങളുടെയും പുരാതന നാമങ്ങളാണ്. ക്രി.വ. രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ലോകോത്തര റോമൻ വ്യാപാരികൾ എത്തിച്ചേർന്നിരുന്ന തുറമുഖം ഈ മുചിരി തന്നെയായിരുന്നു എന്ന വസ്തുത, ചിലപ്പതികാരത്തിൻ്റെ ചരിത്രപരമായ കൃത്യത ഉറപ്പിക്കുന്നു.

 

3. ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവൻ: ഭരണത്തിന്റെ ഹൃദയം 👑

കാവ്യത്തിൻ്റെ അന്ത്യത്തിൽ, കണ്ണകിയെ ദേവിയായി പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്ന പട്ടാഭിഷേക ദൃശ്യത്തിൽ ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവനാണ് മുഖ്യപങ്ക് വഹിക്കുന്നത്. അദ്ദേഹം കൊടുങ്ങല്ലൂരിൽ ഭരണചുമതല വഹിച്ചിരുന്ന ചേരരാജാവാണ്. അതിനാൽ, ഈ മഹാകാവ്യം രചിക്കപ്പെട്ട സമയത്ത് കൊടുങ്ങല്ലൂർ ചേരഭരണകൂടത്തിൻ്റെ സാംസ്കാരിക ഹൃദയമായിരുന്നു എന്ന നിഗമനം അവിതർക്കമാണ്.

 

4. ഭാഷയുടെയും ആചാരങ്ങളുടെയും സംഗമം 🫂

ചിലപ്പതികാരത്തിലെ ഭാഷാഘടന പ്രധാനമായും തമിഴാണെങ്കിലും, അതിൽ കേരളീയ പദപ്രയോഗങ്ങളും ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളും ധാരാളമായി കാണാം. വഞ്ചി, പാട്ടിണി ദേവി, നീരാട്ട്, പൂജാചാരങ്ങൾ, അരങ്ങേറ്റങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ കേരളത്തിലെ പ്രാചീന ദേവാരാധനാരീതികളുമായി അതിശയകരമായ സാമ്യം പുലർത്തുന്നു. ഇത് ചിലപ്പതികാരം ഒരു തമിഴ്-കേരള സംസ്‌കാരസന്ധിയിലെ ആത്മബന്ധത്തിൻ്റെ ഉൽപ്പന്നമാണ് എന്ന നിരീക്ഷണത്തിന് ബലം നൽകുന്നു.

 

5. പല്ലവരാഹിത്യം: കാലഘട്ടത്തിൻ്റെ തെളിവ് ⏳

ക്രി.വ. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടിനുശേഷമാണ് പല്ലവരുടെ ഭരണം ആരംഭിക്കുന്നത്. എന്നാൽ ചിലപ്പതികാരത്തിൽ പല്ലവരെക്കുറിച്ചോ അവരുടെ തലസ്ഥാനമായ കാഞ്ചിപുരത്തെക്കുറിച്ചോ യാതൊരു പരാമർശവുമില്ല. ഈ മൗനം സൂചിപ്പിക്കുന്നത് ഈ കൃതി പല്ലവർക്ക് മുമ്പുള്ള കാലഘട്ടത്തിൽ, അതായത് ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവൻ്റെ കൊടുങ്ങല്ലൂർ ഭരണകാലത്ത്, സംഘകാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെയാണ് രചിക്കപ്പെട്ടതെന്നാണ്.

 

6. പത്തിനി ദേവി ആരാധനയുടെ ചരിത്രപരമായ തുടർച്ച 🪔

ചിലപ്പതികാരത്തിൽ കണ്ണകിയെ ദേവിയായി പ്രതിഷ്ഠിക്കുന്ന രംഗം, കൊടുങ്ങല്ലൂരിലെ പത്തിനി ദേവി ആരാധനയുടെ (ജൈനരുടെ പത്തിനി – പത്മാവതീദേവി) ആരംഭസൂചനയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഇതിനായി അദ്ദേഹം നഗരത്തിൽ കണ്ണകിയുടെ ഓർമ്മയ്ക്കായി ഒരു കണ്ണകിക്കോട്ടം പണിതിരുന്നു. പിന്നീട് ഈ രൂപം കൊടുങ്ങല്ലൂർ ഭഗവതീക്ഷേത്രത്തിലെ ദേവാരാധനയിൽ ലയിച്ചു ചേർന്നു. ഈ മതപരമായ തുടർച്ചയും ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളിലെ അഭേദ്യമായ ബന്ധവും തന്നെ, ചിലപ്പതികാരത്തിൻ്റെ രചനാ സ്ഥലം കൊടുങ്ങല്ലൂരാണെന്നതിനുള്ള ഏറ്റവും ശക്തമായ സാംസ്കാരിക തെളിവായി നിലകൊള്ളുന്നു.

 

7. പറവൂർ ചരിതം

ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവൻ ദിഗ്വിജയം കഴിഞ്ഞെത്തുമ്പോൾ പറൈയൂർ (പറവൂർ) വാസിയായ ഒരു ചാക്കൈയ്യൻ്റെ (ചാക്കിയാർ – ചാക്യാർ?) ആടൽ കണ്ട് രസിക്കുന്നതായും ചിലപ്പതികാരത്തിൽ കാണുന്നു. യവനരുമായി നെടുംചേരലാതൻ നടത്തിയ യുദ്ധങ്ങളേയും ഈ കാവ്യത്തിൽ പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്.

 

8. ഇളങ്കോവടികളുടെ പശ്ചാത്തലം

ചിലപ്പതികാരത്തിൻ്റെ രചയിതാവായ ഇളങ്കോവടികൾ വഞ്ചിമാനഗരം ആസ്ഥാനമാക്കിയ ചേര രാജകുമാരനായിരുന്നു. രാജപദവി ത്യജിച്ച് സന്യാസിയായി മാറിയ അദ്ദേഹം, സ്വാഭാവികമായും താൻ ജീവിച്ചുവളർന്ന ഭരണപരവും സാംസ്കാരികവുമായ ചേര തലസ്ഥാനത്തെ കേന്ദ്രീകരിച്ചായിരിക്കും കാവ്യം രചിക്കുക. രചയിതാവിൻ്റെ പശ്ചാത്തലം ഈ നിഗമനത്തെ കൂടുതൽ ദൃഢമാക്കുന്നു.

 

10. ചേരരാജ്യത്തിൻ്റെ സാംസ്കാരിക വിവരണങ്ങൾ

കാവ്യത്തിൽ ചേരരാജ്യത്തെ മറ്റെല്ലാ രാജ്യങ്ങളേക്കാളും കൂടുതൽ പ്രാധാന്യത്തോടെയും സ്നേഹത്തോടെയും വർണ്ണിക്കുന്നു. മലനിരകൾ, നദികൾ, ചേരന്മാരുടെ ജീവിതരീതികൾ, ആരാധനാക്രമങ്ങൾ എന്നിവയുടെയെല്ലാം സൂക്ഷ്മവും വിശദവുമായ വിവരണം നൽകുന്നത്, രചയിതാവ് ചേരനാടിനോട് ഉണ്ടായിരുന്ന ആഴമായ വൈകാരിക ബന്ധത്തെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

 

11. ബ്രാഹ്മണികമല്ലാത്ത ആരാധനാസമ്പ്രദായങ്ങളുടെ പ്രാമുഖ്യം

ചിലപ്പതികാരത്തിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്ന ആരാധനാ സമ്പ്രദായങ്ങളിൽ പത്തിനി  ദേവി പോലുള്ള ബ്രാഹ്മണികമല്ലാത്ത പ്രാദേശിക ദൈവങ്ങൾക്കും ആചാരങ്ങൾക്കും (ഉദാഹരണത്തിന് മുതുവഴികൾ) പ്രധാന സ്ഥാനം നൽകിയിട്ടുണ്ട്. ഈ ആചാരങ്ങൾ അക്കാലത്തെ കേരളീയ സാമൂഹിക ഘടനയിൽ പ്രബലമായിരുന്ന പ്രാദേശിക ഭക്തി സമ്പ്രദായങ്ങളോട് അതിരൂക്ഷമായ സാമ്യം പുലർത്തുന്നു. ഇത് കൃതിയുടെ രചനാപരിസരം ചേരതലസ്ഥാനമായ കൊടുങ്ങല്ലൂരിനോട് ചേർന്നതാണെന്നതിലേക്കാണ് വിരൽചൂണ്ടുന്നത്.

ദക്ഷിണഭാരതത്തിലെ മതസംഘർഷങ്ങളും നവീകരണവും: പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങളുടെ കാഴ്ചപ്പാടിൽ 🕉️☸️

തമിഴ് ഭൂമിയുടെ (ചേര, ചോഴ, പാണ്ഡ്യ രാജ്യങ്ങൾ) ആദ്യകാല സാമൂഹിക ചിത്രം മതപരമായ ആശയങ്ങളുടെയും ദാർശനിക സംഘർഷങ്ങളുടെയും കത്തലുകളാൽ സമ്പന്നമായിരുന്നു. പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങൾ ഈ വിശ്വാസപരമായ പരിവർത്തനങ്ങളെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന കാലകണ്ണാടിയായി വർത്തിക്കുന്നു.

 

1. ബ്രാഹ്മണിക വൈദികമതം: സാംസ്കാരിക സ്ഥാനമാറ്റത്തിൻ്റെ ആരംഭം 🌅

ക്രിസ്തുവിന് മുമ്പ് തമിഴ് ഭൂമിയിൽ നാടോടി, ദ്രാവിഡ സാംസ്കാരിക പാരമ്പര്യമാണ് ആധിപത്യം പുലർത്തിയിരുന്നത്. അയ്യൻ, കാത്രവൾ, മായോൻ, വല്ലിവെള്ളാളൻ തുടങ്ങിയ ദേശീയ ദേവതാരാധനകൾ ജനജീവിതത്തിൻ്റെ ഭാഗമായിരുന്നു. എന്നാൽ ആദ്യ ചേരൻ കാലഘട്ടം (ക്രി.വ. 1 മുതൽ 3 വരെ) ആയപ്പോഴേക്കും ആര്യ-വൈദികമതത്തിൻ്റെ ശക്തമായ സ്വാധീനം ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടുതുടങ്ങി. ബ്രാഹ്മണർ ഈ ഭൂമികയിലേക്ക് കുടിയേറി, യാഗശാലകൾ, വേദപാഠശാലകൾ, അഗ്നിഹോത്രങ്ങൾ തുടങ്ങിയവ സ്ഥാപിച്ച് വൈദികാചാരങ്ങൾക്ക് വേരൂന്നി.

ചിലപ്പതികാരം ഈ സംസ്‌കാര സംഗമത്തിന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു. മധുരയിലെ കാവൽക്കളിയും കണ്ണകി ദേവിയായി ആരാധിക്കപ്പെടുന്ന വിധവും ബ്രാഹ്മണിക ആചാരങ്ങളുമായി മിശ്രിതമാണ്. കാവ്യത്തിലെ ചില ഭാഗങ്ങളിൽ വേദാഗമങ്ങളെയും, ദേവതാരാധനകളെയും, ഹോമങ്ങളെയും പരാമർശിക്കുന്നത്, ജൈന-ബുദ്ധ സ്വാധീനത്തിനൊപ്പം ബ്രാഹ്മണിക മതവും സാമൂഹ്യരംഗത്ത് സ്വാധീനം ഉറപ്പിച്ചു തുടങ്ങിയെന്നതിൻ്റെ വ്യക്തമായ സൂചനയാണ്.

 

2. ജൈന–ബുദ്ധ സ്വാധീനവും വൈദിക പ്രതിരോധവും ⚔️

പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങളിൽ മൂന്ന് കൃതികൾ (ചിലപ്പതികാരം, മണിമേഖലൈ, കുണ്ഡലകേശി) ജൈന–ബുദ്ധ ദർശനങ്ങളുടെ ഉൾക്കാഴ്ച വഹിക്കുന്നവയാണ്. അഹിംസയും കരുണയും ഉയർത്തിപ്പിടിച്ച ഈ കൃതികളിൽ, വൈദിക ആചാരങ്ങളിലെ അനാവശ്യ യാഗങ്ങളെയും, അഹിംസാ വിരുദ്ധമായ ബലികർമ്മങ്ങളെയും, സ്ത്രീകളോടും സാധാരണക്കാരോടുമുള്ള അനീതികളെയും ശക്തമായി വിമർശിക്കുന്ന സ്വരം കേൾക്കാം.

ഈ ദാർശനിക വിമർശനങ്ങളോടുള്ള മറുപടിയായി, ബ്രാഹ്മണിക മതം തങ്ങളുടെ സ്മൃതികളും ആചാരങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച് ഒരു ശക്തമായ തിരിച്ചുവരവ് നടത്തി. ഇതിൻ്റെ ഫലമായി ശൈവവും വൈഷ്ണവവുമായ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ വളർന്നു വികസിച്ചു. നായന്മാരുടെയും ആഴ്വാറുകളുടെയും (ക്രി.വ. 6 മുതൽ 9 വരെ) ഭക്തിപ്രസ്ഥാന കാലഘട്ടം ഈ വൈദിക പ്രതിരോധത്തിന്റെ സാംസ്കാരികപരമായ പ്രതിഫലനമാണ്.

  • അഹിംസാ പ്രധാനം: ബുദ്ധ–ജൈന ദർശനങ്ങളുടെ മുഖ്യസങ്കേതം അഹിംസാ, അതായത് ജീവജാലങ്ങളെ കേടാക്കാതിരിക്കുക, ആയിരുന്നു. ചിലപ്പതികാരത്തിൽ കൊവ്വൽ കൊലപ്പെടുത്തലുകൾക്കെതിരെ പ്രകടമായ വിമർശനമാണ് ഉള്ളത്.

  • സ്ത്രീ നിലപാട്: കുന്നകി, മണിമേഖല എന്നീ നായികമാർ ആത്മധർമ്മപരമായ ശക്തിയും സ്വാതന്ത്ര്യവും പ്രത്യക്ഷപെടുത്തി. ബുദ്ധ–ജൈന മതം സ്ത്രീയുടെയും സാധാരണ ജനങ്ങളുടെയും ആത്മീയ അവകാശം ഉറപ്പുവരുത്താനുള്ള ഉപാധിയായി പ്രവർത്തിച്ചു.

  • സാമൂഹ്യ നീതി: സാമൂഹിക അനീതി, ഉത്തമൻ–അവസാനയാത്രകളിലെ പീഡനങ്ങൾ എന്നിവക്കെതിരെ ബോധവൽക്കരണം.

  • ആത്മീയ–സാമൂഹ്യ അനുകൂലീകരണം: ലോകഭോഗത്തിൽ നിന്നും മോക്ഷമാർഗ്ഗത്തിലേക്ക് ഉള്ള ശ്രമം, കാവ്യങ്ങളുടെ മുഖ്യപങ്കായി എത്തി.

ഇങ്ങനെ, ആദ്യഘട്ടം മനുഷ്യന്റെ നൈതിക–ആത്മീയ ചിന്തന കാവ്യ രൂപത്തിലൂടെ വ്യാപിച്ചു.

 

3. സാമൂഹിക മാറ്റങ്ങളുടെ പരിണാമം 🔄

വൈദിക മതം സമൂഹത്തിൽ പുനഃസ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടതോടെ, ദക്ഷിണഭാരതത്തിലെ സാമൂഹിക ഘടനയിൽ പ്രകടമായ മാറ്റങ്ങൾ വന്നു:

    • വർണ്ണവ്യവസ്ഥയും ജാതിക്രമവും കൂടുതൽ ഉറപ്പിച്ചു നിർത്തപ്പെട്ടു. സാമൂഹ്യവും മതപരവുമായ നിയന്ത്രണം ഉറപ്പാക്കി. ബ്രാഹ്മണർ സുപ്രധാന സ്ഥാനങ്ങളിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടു.
    • യാഗങ്ങൾ, പുണ്യശീലങ്ങൾ, നിശ്ചിത ആചാരങ്ങൾ എന്നിവ സാധാരണ ജീവിതത്തിൻ്റെ അവിഭാജ്യ ഘടകങ്ങളായി മാറി. വേദപാഠങ്ങൾ, യാഗങ്ങൾ, അഗ്നിഹോത്രങ്ങൾ എന്നിവ ശക്തിപ്പെട്ടു.
    • സ്ത്രീകളുടെ സ്ഥാനം: ചിലപ്പതികാരത്തിലെ കണ്ണകിയെപ്പോലെ ശക്തമായ സ്ത്രീരൂപങ്ങൾ ആദ്യം പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടെങ്കിലും, പിന്നീട് സ്ത്രീ സ്വാതന്ത്ര്യവും സാമൂഹിക ഇടപെടലുകളും ചുരുങ്ങുന്ന പ്രവണത കണ്ടു.
    • ആത്മീയ മൂല്യങ്ങൾ: ബുദ്ധ-ജൈന ആചാരങ്ങൾ ക്ഷയിച്ചപ്പോൾ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ (ശൈവ–വൈഷ്ണവ ഭക്തി) സമൂഹത്തിൽ സ്നേഹത്തിൻ്റെയും സമർപ്പണത്തിൻ്റെയും പുതിയ ആത്മീയ മൂല്യങ്ങൾ സ്ഥാപിച്ചു.

    • ധാരാള്യ–അഭിജാതവ്യവസ്ഥ: യജ്ഞകർത്താക്കളായ ബ്രാഹ്മണർ രാജ്യഭരണത്തിലും സാമ്പത്തിക നിയന്ത്രണത്തിലും പങ്കാളികളായി.

ബുദ്ധ–ജൈന വിമർശനം: ബുദ്ധ–ജൈന പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ വിമർശനങ്ങളെ സമീപകാല ലേഖനങ്ങളിലും കാവ്യങ്ങളിലും ബ്രാഹ്മണിക അഭിപ്രായങ്ങൾ മറുപടി നൽകി.

ഈ ഘട്ടം പൗരാണിക–ധാർമ്മിക അന്തരീക്ഷം ദൃഢമാക്കുകയും സമൂഹത്തിൽ ഓർത്തഡോക്‌സി നിലപാട് സൃഷ്ടിക്കുകയും ചെയ്തു.

4. ഭക്തി പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഉദയം (AD 8–10 നൂറ്റാണ്ടുകൾ)

വൈദിക പ്രതികരണത്തിനുശേഷം ശൈവ–വൈഷ്ണവ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ഉയർന്നു.

  • ഭക്തി കേന്ദ്രങ്ങൾ: ക്ഷേത്രങ്ങൾ, ദേവീ–ദൈവ ആരാധന, ഹോമ–യാഗം എന്നിവ ജനജീവിതത്തിലേക്ക് വ്യാപിച്ചു.

  • ആത്മീയ–സാമൂഹിക സംയോജനം: ഭക്തി പ്രസ്ഥാനം ദാരിദ്ര്യ–വർഗ്ഗഭേദം മറികടക്കുകയും, സ്ത്രീകൾക്കും സാധാരണ ജനങ്ങൾക്കും ആരാധനാ അവകാശം നൽകുകയും ചെയ്തു.

  • സാഹിത്യ പ്രതിഫലനം: ഭക്തികവിതകൾ, സ്റ്റോറിയുകൾ, കീർത്തനങ്ങൾ എന്നിങ്ങനെ സമൂഹം നേരിടുന്ന ധാരാള്യ പ്രശ്നങ്ങളെ പ്രതിഫലിപ്പിച്ചു.

  • മനുഷ്യത്വ–ആത്മീയ സംവേദന: ജൈന–ബുദ്ധത്തിന്റെ ശാന്തമായ ധാർമ്മിക സന്ദേശവും ബ്രാഹ്മണിക യാഗവൈദികങ്ങൾ ഉൾപ്പെട്ട പുതിയ ആരാധനാരീതികളും സംയോജിച്ചു.

ഇങ്ങനെ, പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങളുടെ തുടർച്ചയായി പള്ളിവിധികൾ, ക്ഷേത്രപദ്ധതികൾ, ജനസാമൂഹിക അവബോധം എന്നിവ മാറി, ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ ഭക്തി–സാംസ്കാരിക സംയോജനം സൃഷ്ടിച്ചു.

5. ദക്ഷിണഭാരത സംസ്കാരത്തിൻ്റെ വിത്ത് 🌱

അതുകൊണ്ട്, തമിഴ് പഞ്ചമഹാകാവ്യങ്ങൾ കേവലം സാഹിത്യസൃഷ്ടികളല്ല, മറിച്ച് ബ്രാഹ്മണിക മതത്തിൻ്റെ ഉയർച്ചയും, ജൈന–ബുദ്ധ മതങ്ങളുടെ സ്വാധീനവും തമ്മിലുള്ള തീവ്രമായ ദാർശനിക സംഘർഷത്തിൻ്റെ കാലഘട്ടത്തെയാണ് പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നത്. ഈ മതസംഘർഷം തന്നെയാണ് ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ പിന്നീട് ഭക്തിമാർഗ്ഗത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഒരു നൂതന സാമൂഹ്യ-സാംസ്കാരിക നവോത്ഥാനം രൂപപ്പെടാനുള്ള വിത്തായി മാറിയതും.

ചേരസാമ്രാജ്യം

Posted on by Rajesh Odayanchal

പുരാതന ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ മൂന്ന് പ്രധാന രാജവംശങ്ങളിൽ ഒന്നായിരുന്നു ചേരന്മാർ. ചോളന്മാരും പാണ്ഡ്യരുമായിരുന്നു മറ്റു രണ്ടുപേർ. ഇന്നത്തെ കേരള സംസ്ഥാനത്തിന്റെയും തമിഴ്നാടിന്റെ ചില ഭാഗങ്ങളുടെയും ഭരണം ചേരന്മാരുടെ കീഴിലായിരുന്നു. കേരളപുത്രന്മാർ എന്നും ഇവർ അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. ബി.സി മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ടുമുതൽ എ.ഡി പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ ഇവരുടെ സാമ്രാജ്യം നിലനിന്നിരുന്നു. ഇന്ത്യൻ മഹാസമുദ്രത്തിലെ സുഗന്ധവ്യഞ്ജന വ്യാപാരത്തിൽ ഇവർക്ക് വലിയ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്നു.

ഉത്ഭവവും പശ്ചാത്തലവും

ദ്രാവിഡ വംശജരായ ചേരന്മാർ സംഘകാലഘട്ടത്തിലാണ് ഉയർന്നുവന്നത്. മലബാർ തീരത്തെ തന്ത്രപ്രധാനമായ സ്ഥാനം ഇവർക്ക് വലിയ രീതിയിൽ സഹായകമായി. ഇത് റോമാസാമ്രാജ്യം, മധ്യേഷ്യ, തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യ എന്നിവയുമായി സമുദ്രവ്യാപാരം നടത്തുന്നതിന് വഴിയൊരുക്കി. കിഴക്കൻ തമിഴ്നാടിനെയും മലബാർ തീരത്തെയും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന പ്രധാന വ്യാപാരപാതകളായ പാലക്കാട് ചുരവും നോയൽ നദീതടവും ഇവരുടെ നിയന്ത്രണത്തിലായിരുന്നു.

സ്ഥാപകരും പ്രധാന ഭരണാധികാരികളും

ചേരസാമ്രാജ്യത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഭരണാധികാരികൾ താഴെ പറയുന്നവരാണ്. ചേരരാജാക്കന്മാരെക്കുറിച്ചുള്ള വിശദമായ വിവരങ്ങൾ അവരുടെ കാലഘട്ടം സഹിതം താഴെ നൽകുന്നു. ചേരന്മാരുടെ ഭരണകാലത്തെ പൊതുവെ രണ്ട് ഘട്ടങ്ങളായി തിരിക്കാം: ആദ്യകാല ചേരന്മാർ (സംഘകാലം), പிൻകാല ചേരന്മാർ (കുലശേഖരന്മാർ). സംഘകാലത്തെ ഏറ്റവും പ്രമുഖരായ രാജാക്കന്മാരെക്കുറിച്ചുള്ള വിശദമായ വിവരങ്ങൾ താഴെ നൽകുന്നു. ഇതിൽ  ആദ്യകാല രാജാക്കന്മാരെക്കുറിച്ചുള്ള അറിവുകളുടെ പ്രധാന ഉറവിടം സംഘകാല സാഹിത്യ കൃതികളായ പതിറ്റുപത്ത്, പുറനാനൂറ്, അകനാനൂറ് എന്നിവയാണ്.

ആദ്യകാല ചേരന്മാർ (സംഘകാലഘട്ടം)

ബി.സി. നാലാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ എ.ഡി. അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ട് വരെയായിരുന്നു ഇവരുടെ ഭരണകാലം.

  1. ഉതിയൻ ചേരലാതൻ (Uthiyan Cheralathan – ബി.സി. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട്): സംഘകാലത്തിലെ ആദ്യത്തെ ചേരരാജാവായി ഉതിയൻ ചേരലാതനെയാണ് കണക്കാക്കുന്നത്. ആദ്യത്തെ ചേരരാജാവായി സംഘസാഹിത്യ കൃതികളിൽ ഇദ്ദേഹത്തെ പരാമർശിക്കുന്നുണ്ട്. തന്റെ സൈനികർക്കും പ്രജകൾക്കും ഭക്ഷണം നൽകുന്നതിൽ ശ്രദ്ധാലുവായിരുന്നതുകൊണ്ട് ഇദ്ദേഹത്തിന് “പെരുംചോറ്റുതിയൻ” എന്ന പേരുണ്ടായിരുന്നു. ചേരവംശ സ്ഥാപകനായി അറിയപ്പെടുന്നത് ഇദ്ദേഹമാണ്. ഇദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ച് ‘പതിറ്റുപത്തി’ലെ നഷ്ടപ്പെട്ടുപോയ ഒന്നാം പത്തിൽ പ്രതിപാദിച്ചിരുന്നു എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. എങ്കിലും, പുറനാനൂറ്, അകനാനൂറ് തുടങ്ങിയ കൃതികളിൽ ഇദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായ സൂചനകളുണ്ട്.

    പെരും ചോറ്റു തിയൻ എന്നത് ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും പ്രശസ്തമായ വിശേഷണമാണിത്. “വലിയ സദ്യ നൽകിയ ഉതിയൻ” എന്നാണ് ഇതിനർത്ഥം. മഹാഭാരത യുദ്ധത്തിൽ പങ്കെടുത്ത പാണ്ഡവരുടെയും കൗരവരുടെയും സൈന്യങ്ങൾക്ക് ഒരുപോലെ ഭക്ഷണം നൽകി സൽക്കരിച്ചതുകൊണ്ടാണ് ഈ പേര് ലഭിച്ചത് എന്ന് സംഘകാല കവികൾ പുകഴ്ത്തിപ്പാടുന്നു. എന്നാൽ, ഇത് രാജാവിന്റെ പ്രതാപത്തെയും ഉദാരതയെയും വർണ്ണിക്കാനുള്ള ഒരു കാവ്യാത്മകമായ അതിശയോക്തിയാണെന്നും, അദ്ദേഹത്തെ പുരാണങ്ങളുമായി ബന്ധിപ്പിച്ച് മഹത്വം നൽകാനുള്ള ശ്രമമാണെന്നും ചരിത്രകാരന്മാർ വിലയിരുത്തുന്നു.

    കുട്ടനാട്ടിലെ കുഴുമൂർ (ഇന്നത്തെ കുട്ടനാടിന്റെ ഭാഗം) ആയിരുന്നു ഉതിയൻ ചേരലാതന്റെ തലസ്ഥാനം എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. “ആകാശം അതിരായുള്ളവൻ” എന്ന് അർത്ഥം വരുന്ന ‘വാനവരമ്പൻ‘ എന്ന വിശേഷണവും ഇദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്നു. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ അധികാരത്തിന്റെ വ്യാപ്തിയെ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. പ്രശസ്തനായ ചോളരാജാവ്, കരികാല ചോളനുമായി നടന്ന വെണ്ണിപ്പറന്തലൈ എന്ന യുദ്ധത്തിൽ ഉതിയൻ ചേരലാതന് പുറത്ത് മുറിവേറ്റു. പുറത്ത് മുറിവേൽക്കുന്നത് ഒരു യോദ്ധാവിന് വലിയ അപമാനമായി കണക്കാക്കിയിരുന്നതിനാൽ, അദ്ദേഹം ലജ്ജ സഹിക്കാനാവാതെ ‘വടക്കിരുന്ന്‘ (മരണം വരെ ഉപവാസമനുഷ്ഠിക്കുക) ആത്മഹത്യ ചെയ്തു എന്നാണ് പുറനാനൂറ് പറയുന്നത്.

  2. ഇമയവരമ്പൻ നെടുഞ്ചേരലാതൻ (Imayavaramban Nedunchezhiyan – എ.ഡി. ഒന്നാം നൂറ്റാണ്ട്): ഉതിയൻ ചേരലാതന്റെ മകനായ ഇദ്ദേഹം ചേരസാമ്രാജ്യം വികസിപ്പിക്കുന്നതിൽ പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ചു.  സാമ്രാജ്യം വികസിപ്പിക്കുന്നതിൽ പ്രധാന പങ്ക് വഹിച്ച ഭരണാധികാരിയായിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. ഹിമാലയം വരെ പടയോട്ടം നടത്തി എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നതുകൊണ്ടാണ് ഇദ്ദേഹത്തിന് “ഇമയവരമ്പൻ” (ഹിമാലയം അതിർത്തിയാക്കിയവൻ) എന്ന പേര് ലഭിച്ചത്. ഏഴ് കിരീടധാരികളായ രാജാക്കന്മാരെ പരാജയപ്പെടുത്തി “അധിരാജ” എന്ന പദവി നേടി. ഇദ്ദേഹം 58 വർഷം ഭരിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. പതിറ്റുപത്തിലെ രണ്ടാം പത്ത് പൂർണ്ണമായും ഇദ്ദേഹത്തെക്കുറിച്ചാണ്. കുമട്ടൂർ കണ്ണനാർ എന്ന കവിയാണ് ഈ പത്ത് കവിതകൾ രചിച്ചത്. നിരവധി ശത്രുക്കളെ അദ്ദേഹം പരാജയപ്പെടുത്തി. കടൽക്കൊള്ളക്കാരായിരുന്ന കടമ്പന്മാരെ അമർച്ച ചെയ്തത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രധാന നേട്ടങ്ങളിലൊന്നാണ്.

    പടിഞ്ഞാറൻ രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള വ്യാപാരികളായ ‘യവനരെ‘ (ഗ്രീക്കുകാർ/റോമാക്കാർ) അദ്ദേഹം യുദ്ധത്തിൽ തടവുകാരായി പിടിക്കുകയും, അവരെക്കൊണ്ട് രാജ്യത്ത് ജോലികൾ ചെയ്യിക്കുകയും ചെയ്തതായി സംഘകാല കൃതികളിൽ പരാമർശമുണ്ട്. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സൈനിക ശക്തിയെ കാണിക്കുന്നു. തന്നെക്കുറിച്ച് പാടിയ കുമട്ടൂർ കണ്ണനാർക്ക് ഉമ്പർക്കാട് എന്ന പ്രദേശം ദാനമായി നൽകുകയും, അദ്ദേഹത്തെ തന്റെ സദസ്സിലെ പ്രധാന അംഗമാക്കുകയും ചെയ്തു. ഉതിയൻ ചേരലാതനും വേളിയൻ വെൺമാൾ നല്ലിനിയുമായിരുന്നു മാതാപിതാക്കൾ. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹോദരനാണ് മറ്റൊരു പ്രശസ്ത ചേരരാജാവായ ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവൻ.

  3. ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവൻ (എ.ഡി. രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ട്):  ചേരരാജാക്കന്മാരിൽ ഏറ്റവും പ്രമുഖനായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത് ചെങ്കുട്ടുവനാണ്. “നല്ല ചേരൻ” അല്ലെങ്കിൽ “ചുവന്ന ചേരൻ” എന്നും ഇദ്ദേഹം അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. കണ്ണകിയെ ആരാധിക്കുന്ന ‘പത്തിനി‘ ആരാധനാരീതി തമിഴ്നാട്ടിൽ ആരംഭിച്ചത് ഇദ്ദേഹമാണ്. ഇതിനായി ഹിമാലയത്തിൽ നിന്ന് കല്ല് കൊണ്ടുവന്നു എന്നും പറയപ്പെടുന്നു. വടക്കേ ഇന്ത്യയിലെ പല രാജാക്കന്മാരെയും പരാജയപ്പെടുത്തിയതായി സംഘകാല കൃതികൾ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. വടക്കേ ഇന്ത്യയിലെ പല രാജാക്കന്മാരെയും പരാജയപ്പെടുത്തി ഹിമാലയം വരെ പടനയിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവന്റെ (Cheran Chenguttuvan) മറ്റൊരു പേരാണ് കടൽ പിറകോട്ടിയ വേൽ കെഴുകുട്ടുവൻ (Kadal Pirakottiya Vel Kezhu Kuttuvan): “വേൽ എറിഞ്ഞ് കടലിനെ പിന്നോട്ട് പായിച്ചവൻ” എന്നാണ് ഈ പേരിനർത്ഥം. പ്രശസ്തമായ മുസിരിസ് തുറമുഖ നഗരം നിർമ്മിച്ചത് ഇദ്ദേഹമാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു. പതിറ്റുപത്തിലെ അഞ്ചാം പത്ത്. ഇത് പാടിയത് പ്രശസ്ത കവിയായ കാപ്പിയനാർ ആണ്. ഇതുകൂടാതെ, ഇളങ്കോവടികളുടെ ചിലപ്പതികാരം എന്ന ഇതിഹാസത്തിലെ നായകനും ചെങ്കുട്ടുവനാണ്.

    കടലിനെ ജയിച്ചവൻ: അദ്ദേഹത്തിന് ശക്തമായ ഒരു നാവികസേനയുണ്ടായിരുന്നു. കടൽക്കൊള്ളക്കാരെ അമർച്ച ചെയ്ത് പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്ത് ആധിപത്യം സ്ഥാപിച്ചതിനാലാവാം ഈ പേര് ലഭിച്ചത് എന്ന് ചരിത്രകാരന്മാർ കരുതുന്നു. കടൽക്ഷോഭത്തിൽ നിന്ന് തീരത്തെ രക്ഷിക്കാൻ അദ്ദേഹം തന്റെ വേൽ കടലിലേക്ക് എറിഞ്ഞ് കടലിനെ ശാന്തമാക്കി എന്നൊരു ഐതിഹ്യവുമുണ്ട്. ഹിമാലയൻ യാത്ര: കണ്ണകിയുടെ (ചിലപ്പതികാരത്തിലെ നായിക) പ്രതിഷ്ഠയ്ക്കായി വിഗ്രഹം നിർമ്മിക്കാൻ, ഹിമാലയത്തിൽ നിന്ന് കല്ല് കൊണ്ടുവരാനായി അദ്ദേഹം ഒരു പടയോട്ടം നടത്തി. ഈ യാത്രയിൽ അദ്ദേഹം നിരവധി ഉത്തരേന്ത്യൻ രാജാക്കന്മാരെ പരാജയപ്പെടുത്തി എന്ന് ചിലപ്പതികാരത്തിൽ വർണ്ണിക്കുന്നു. പത്തിനി ദൈവം: കണ്ണകിയെ ഒരു ദേവതയായി ആരാധിക്കുന്ന ‘പത്തിനി’ ആരാധനാരീതി തമിഴകത്ത് ആരംഭിച്ചത് ചെങ്കുട്ടുവനാണ്. മുസിരിസ് (മുചിരി): കൊടുങ്ങല്ലൂരിന് സമീപമുള്ള ലോകപ്രശസ്തമായ മുസിരിസ് തുറമുഖം അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലത്ത് ഏറ്റവും പ്രതാപത്തിൽ എത്തിയിരുന്നു. സംഘകാലത്തെ ഏറ്റവും ശക്തനും പ്രഗത്ഭനുമായ ചേരരാജാവായി ചെങ്കുട്ടുവൻ കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.

  4. നാർമുടി ചേരൽ – Narmudi Cheral (എ.ഡി. മൂന്നാം നൂറ്റാണ്ട്): സംഘകാലഘട്ടത്തിലെ മറ്റൊരു പ്രമുഖനായ ചേരരാജാവായിരുന്നു നാർമുടി ചേരൽ.  തന്റെ സൈനിക വിജയങ്ങളുടെ പേരിൽ പ്രശംസിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇദ്ദേഹം 25 വർഷം നാടു ഭരിച്ചിരുന്നു. ശത്രുവിനോട് തോറ്റ തന്റെ കിരീടം വീണ്ടെടുക്കും വരെ, നാരു കൊണ്ടുള്ള കിരീടം (നാർമുടി) ധരിച്ച് ഭരണം നടത്തിയവൻ എന്ന പേരിൽ ഇദ്ദേഹം അറിയപ്പെട്ടു. പതിറ്റുപത്തിലെ നാലാം പത്ത് ഇതേക്കുറിച്ചു പറയുന്നു. ഇത് പാടിയത്  കാപ്പിയനാർ എന്ന കവിയാണ്.

    ഏഴിമല ഭരിച്ചിരുന്ന നന്നൻ എന്ന ശക്തനായ ഒരു നാടുവാഴിയായിരുന്നു നാർമുടി ചേരലിന്റെ പ്രധാന ശത്രു. നന്നനുമായുള്ള യുദ്ധത്തിൽ ചേരലിന്റെ കിരീടം നഷ്ടമായി. നന്നനെ പരാജയപ്പെടുത്തി തന്റെ യഥാർത്ഥ കിരീടം തിരിച്ചുപിടിക്കും വരെ താൻ സ്വർണ്ണക്കിരീടം ധരിക്കില്ലെന്ന് അദ്ദേഹം ശപഥം ചെയ്തു. അതിനു പകരമായി പനനാര് കൊണ്ട് ഒരു കിരീടം ഉണ്ടാക്കി ധരിച്ചു. അതിനാലാണ് അദ്ദേഹത്തിന് “നാർമുടി ചേരൽ” എന്ന പേര് വന്നത്. പിന്നീട് നടന്ന യുദ്ധത്തിൽ അദ്ദേഹം നന്നനെ പരാജയപ്പെടുത്തുകയും ‘വാകൈ’ എന്ന പ്രസിദ്ധമായ തുറമുഖം പിടിച്ചെടുക്കുകയും ചെയ്തു. കവികളെയും കലാകാരന്മാരെയും ഉദാരമായി പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്ന ഒരു ഭരണാധികാരിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. തന്നെക്കുറിച്ച് പാടിയ  കാപ്പിയനാർക്ക് നാൽപ്പതിനായിരം സ്വർണ്ണനാണയങ്ങളും രാജ്യത്തിന്റെ ഒരു ഭാഗവും ദാനം നൽകി എന്ന് പതിറ്റുപത്തിൽ പറയുന്നു.

  5. കൂടക്കോ ഇളഞ്ചേരൽ ഇരുംപൊറൈ (Kudakko Ilanjeral Irumporai): ആദ്യകാല ചേരന്മാരിലെ അവസാനത്തെ പ്രമുഖ രാജാക്കന്മാരിൽ ഒരാളായി ഇദ്ദേഹം കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ചേരന്മാരുടെ ഒരു പ്രധാന ശാഖയായ ‘ഇരുംപൊറൈ’ വംശത്തിലെ ശക്തനായ രാജാവ് ഇദ്ദേഹമായിരുന്നു. ചോള-പാണ്ഡ്യ സഖ്യത്തെ ഒറ്റയ്ക്ക് പരാജയപ്പെടുത്തിയവൻ എന്നറിയപ്പെടുന്നു. പതിറ്റുപത്തിലെ ഒമ്പതാം പത്തിൽ കിഴാർ എന്ന കവിയാണ് ഇദ്ദേഹത്തെ കുറിച്ചു പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്. കൂടക്കോ, “പടിഞ്ഞാറൻ നാടിന്റെ (കുടനാട്) രാജാവ്” എന്നാണ് ഈ വാക്കിനർത്ഥം. അന്നത്തെ മറ്റ് രണ്ട് മഹാശക്തികളായ ചോളന്മാരെയും പാണ്ഡ്യന്മാരെയും അവരുടെ സഖ്യകക്ഷികളെയും ഒരുമിച്ച് ഒരു യുദ്ധത്തിൽ പരാജയപ്പെടുത്തി എന്നത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഏറ്റവും വലിയ സൈനിക നേട്ടമാണ്. നിരവധി കോട്ടകൾ പിടിച്ചെടുക്കുകയും, ‘ഒരി’ എന്ന നാടുവാഴിയെ തോൽപ്പിച്ച് കൊല്ലിമല പോലുള്ള തന്ത്രപ്രധാനമായ പ്രദേശങ്ങൾ ചേര സാമ്രാജ്യത്തോട് കൂട്ടിച്ചേർക്കുകയും ചെയ്തു. ജനക്ഷേമത്തിൽ അതീവ ശ്രദ്ധാലുവായിരുന്നു. പാവപ്പെട്ടവരെ സഹായിക്കുകയും കവികളെയും മറ്റും ഉദാരമായി പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. ബ്രാഹ്മണർക്ക് ഭൂമി ദാനം ചെയ്തതായും വേദപരമായ യാഗങ്ങൾ നടത്തിയതായും പതിറ്റുപത്തിൽ പറയുന്നുണ്ട്.

ഉതിയൻ ചേരലാതൻ വംശത്തിന് അടിത്തറയിട്ടപ്പോൾ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ മകനായ ഇമയവരമ്പൻ നെടുഞ്ചേരലാതൻ സൈനിക വിജയങ്ങളിലൂടെ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പ്രശസ്തി ഹിമാലയം വരെ എത്തിച്ചു എന്ന് സംഘകാല കവികൾ സാക്ഷ്യപ്പെടുത്തുന്നു. തങ്ങളുടെ സൈനിക ശക്തികൊണ്ടും, ഉദാരതകൊണ്ടും, മികച്ച ഭരണതന്ത്രം കൊണ്ടും സംഘകാല കേരളത്തിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ തങ്ങളുടേതായ വ്യക്തിമുദ്ര പതിപ്പിച്ചവരാണ് ഈ രാജാക്കന്മാർ.

പിൻകാല ചേരന്മാർ (കുലശേഖരന്മാർ – എ.ഡി. 8 മുതൽ 12 വരെ നൂറ്റാണ്ട്)

കളഭ്രരുടെ മുന്നേറ്റത്തെ തുടർന്ന് തകർന്ന ചേരസാമ്രാജ്യം വീണ്ടും ശക്തിപ്രാപിച്ചത് കുലശേഖരന്മാരുടെ കാലത്താണ്. മഹോദയപുരം (ഇന്നത്തെ കൊടുങ്ങല്ലൂർ) ആയിരുന്നു ഇവരുടെ തലസ്ഥാനം. മധ്യകാല കേരളം ഭരിച്ച മഹോദയപുരത്തെ (ഇന്നത്തെ കൊടുങ്ങല്ലൂർ) കുലശേഖര രാജവംശത്തിലെ പ്രധാന ഭരണാധികാരികളെക്കുറിച്ചുള്ള വിശദമായ വിവരണവും അവരുടെ പ്രധാന നേട്ടങ്ങളും താഴെ നൽകുന്നു. സംഘകാല ചേരന്മാരിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി, ഈ കാലഘട്ടത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ നമുക്ക് പ്രധാനമായും ലഭിക്കുന്നത് ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ ശിലാശാസനങ്ങളിൽ നിന്നും ചെപ്പേടുകളിൽ (Copper Plates) നിന്നുമാണ്.

  1. കുലശേഖര ആഴ്‌വാർ (Kulasekhara Alvar, എ.ഡി. 800–820): കുലശേഖര സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ സ്ഥാപകനാണ് ഇദ്ദേഹം. ഭക്തിപ്രസ്ഥാനത്തിലെ പ്രമുഖനായ ഒരു ആഴ്‌വാർ കൂടിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം. മഹോദയപുരത്തെ കുലശേഖര രാജവംശത്തിന്റെ സ്ഥാപകൻ. ഭക്തിപ്രസ്ഥാനത്തിലെ പ്രമുഖനായ വൈഷ്ണവ വിശുദ്ധൻ ആയരുന്നു ഇദ്ദേഹം. ചേരരാജ്യം ഒന്നിപ്പിച്ച് മഹോദയപുരം ആസ്ഥാനമാക്കി ഭരണം ആരംഭിച്ചത് ഇദ്ദേഹമാണ്. ഒരു രാജാവ് എന്നതിലുപരി, അദ്ദേഹം ഒരു വലിയ ഭക്തകവിയായിരുന്നു. 12 വൈഷ്ണവ ആഴ്‌വാർമാരിൽ ഒരാളായി അദ്ദേഹം കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. തമിഴിൽ ‘പെരുമാൾ തിരുമൊഴി‘ എന്ന പ്രസിദ്ധമായ ഭക്തികാവ്യവും, സംസ്കൃതത്തിൽ ‘മുകുന്ദമാല‘ എന്ന സ്തോത്രവും രചിച്ചത് കുലശേഖര ആഴ്‌വാർ ആണ്. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണം കേരളത്തിൽ വൈഷ്ണവ ഭക്തിപ്രസ്ഥാനത്തിന് വലിയ പ്രചാരം നൽകി. ഒരു ‘വിശുദ്ധ-രാജാവ്‘ (Saint-King) ആയിട്ടാണ് ഇദ്ദേഹം ചരിത്രത്തിൽ അറിയപ്പെടുന്നത്.

  2. രാജശേഖര വർമ്മൻ (Rajasekhara Varman, എ.ഡി. 820–844): ചേരമാൻ പെരുമാൾ നായനാർ എന്ന പേരിലും ഇദ്ദേഹം അറിയപ്പെടുന്നു. അദ്വൈത ദർശനത്തിന്റെ ആചാര്യനായിരുന്ന ആദിശങ്കരൻ ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ സമകാലികനായിരുന്നു. കേരളത്തിന്റെ തനത് കാലഗണനാ സംവത്സരമായ കൊല്ലവർഷം (Kollam Era) എ.ഡി. 825-ൽ ആരംഭിച്ചത് ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലത്താണ് എന്ന് വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ശക്തനായ ഒരു ശൈവഭക്തനായിരുന്നു രാജശേഖര വർമ്മൻ. 63 ശൈവനായനാർമാരിൽ ഒരാളായ ചേരമാൻ പെരുമാൾ നായനാർ ഇദ്ദേഹമാണെന്ന് ചരിത്രകാരന്മാർ പറയുന്നു. പ്രശസ്ത ശൈവ കവിയായ സുന്ദരമൂർത്തി നായനാരുടെ അടുത്ത സുഹൃത്തായിരുന്നു അദ്ദേഹം. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ കാലത്തെ വാഴപ്പള്ളി ശാസനം മലയാള ലിപിയുടെ ആദിമരൂപത്തിലുള്ള ഏറ്റവും പഴയ രേഖകളിലൊന്നായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് ക്ഷേത്രത്തിലെ നിവേദ്യവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ഒരു തീരുമാനത്തെക്കുറിച്ചാണ്.

  3. സ്ഥാണു രവി വർമ്മൻ (Sthanu Ravi Varman, എ.ഡി. 844–885): ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലം ശാസ്ത്രീയ പുരോഗതിക്കും സാമ്പത്തിക അഭിവൃദ്ധിക്കും പേരുകേട്ടതായിരുന്നു. പ്രശസ്ത ജ്യോതിശാസ്ത്രജ്ഞനായ ശങ്കരനാരായണൻ ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ രാജസദസ്സിലെ അംഗമായിരുന്നു. ചോളന്മാരുമായി സമാധാനപരമായ ബന്ധം നിലനിർത്തിയിരുന്നു. അന്താരാഷ്ട്ര വ്യാപാര ബന്ധങ്ങൾക്കും മതസഹിഷ്ണുതയ്ക്കും നൽകിയ പ്രോത്സാഹനം ഏറെ പ്രസിദ്ധമാണ്. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലത്തെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട ചരിത്രരേഖയാണ് എ.ഡി. 849-ലെ തരിസാപ്പള്ളി ചെപ്പേടുകൾ (Tarisappalli Copper Plates). ഈ ചെപ്പേടുകൾ വഴി, കൊല്ലം നഗരത്തിൽ ഒരു പള്ളി പണിയാനും കച്ചവടം നടത്താനും സിറിയൻ ക്രിസ്ത്യൻ വ്യാപാരിയായ മാർ സാപിർ ഈശോയ്ക്ക് വിപുലമായ അവകാശങ്ങളും അധികാരങ്ങളും അദ്ദേഹം നൽകി. ഇത് അദ്ദേഹത്തിന്റെ മതപരമായ സഹിഷ്ണുതയുടെയും കച്ചവടത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്ന നയത്തിന്റെയും ഉത്തമ ഉദാഹരണമാണ്. ചോളരാജാവായ ആദിത്യ ചോളൻ ഒന്നാമനുമായി നല്ല ബന്ധം പുലർത്തിയിരുന്നു.

  4. രാമവർമ്മ കുലശേഖരൻ (Rama Varma Kulasekhara, എ.ഡി. 885–917): സ്ഥാണു രവി വർമ്മന് ശേഷം ഇദ്ദേഹം ഭരണം ഏറ്റെടുത്തു. സ്ഥാണു രവിയുടെ കാലത്തെ സ്ഥിരതയും നയതന്ത്ര ബന്ധങ്ങളും ഇദ്ദേഹം നിലനിർത്തിപ്പോന്നു. സ്ഥാണു രവി വർമ്മന്റെ മരുമകനായിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. ‘ഗോദവർമ്മ‘ എന്ന പേരിലും ഇദ്ദേഹം അറിയപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലം പൊതുവെ സമാധാനപരമായിരുന്നു. ചോള സാമ്രാജ്യം ശക്തി പ്രാപിച്ചുവരുന്ന കാലമായിരുന്നെങ്കിലും, ചേരരാജ്യത്തിന്റെ അതിർത്തികൾ സുരക്ഷിതമായി നിലനിർത്താൻ അദ്ദേഹത്തിന് കഴിഞ്ഞു.

  5. ഗോദ രവി വർമ്മൻ (Goda Ravi Varman, എ.ഡി. 917–944): കുലശേഖര പരമ്പരയിലെ മറ്റൊരു പ്രധാന ഭരണാധികാരിയായിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ കാലത്തുള്ള നിരവധി ശിലാശാസനങ്ങൾ അന്നത്തെ ഭരണരീതിയെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായ ചിത്രം നൽകുന്നു. തൃപ്രങ്ങോട്ട്, അവിട്ടത്തൂർ, നെടുമ്പുറം തളി എന്നിവിടങ്ങളിൽ നിന്ന് ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ശാസനങ്ങൾ കണ്ടെടുത്തിട്ടുണ്ട്. ഈ കാലഘട്ടത്തിൽ ചോളന്മാരുടെയും രാഷ്ട്രകൂടന്മാരുടെയും ആക്രമണ ഭീഷണി വർധിച്ചു. എങ്കിലും, അദ്ദേഹം ചേരരാജ്യത്തെ വിജയകരമായി പ്രതിരോധിച്ചു. ക്ഷേത്ര ഭരണസമിതികളായ ‘ഊരാളർ‘, പ്രാദേശിക സഭകളായ ‘നാട്ടാർ‘ എന്നിവർക്ക് ഭരണത്തിൽ കാര്യമായ പങ്കുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ശാസനങ്ങൾ തെളിയിക്കുന്നു.

  6. ഇന്ദു കോത വർമ്മൻ (Indu Kotha Varman, എ.ഡി. 944–962): ഇദ്ദേഹം ഗോദ രവി വർമ്മന്റെ പിൻഗാമിയായി ഭരിച്ചിരുന്നു. വർധിച്ചുവരുന്ന ചോള ഭീഷണിക്ക് നടുവിലും രാജ്യത്തിന്റെ സുസ്ഥിരത നിലനിർത്തി. സുന്ദര ചോളന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ ചോളന്മാർ കൂടുതൽ ശക്തരായ കാലഘട്ടമായിരുന്നു ഇത്. ഇദ്ദേഹം തൃക്കൊടിത്താനം, തിരുനെല്ലി തുടങ്ങിയ ക്ഷേത്രങ്ങൾക്ക് ദാനങ്ങൾ നൽകിയതായി രേഖകളുണ്ട്. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണം, പിന്നീട് വരാനിരിക്കുന്ന വലിയ ചേര-ചോള യുദ്ധങ്ങൾക്ക് മുൻപുള്ള ഒരു സമാധാനപരമായ കാലഘട്ടമായിരുന്നു.

  7. ഭാസ്കര രവി വർമ്മൻ I (Bhaskara Ravi Varman I, എ.ഡി. 962–1019): കുലശേഖരന്മാരിലെ ശക്തനായ ഒരു രാജാവായിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. എ.ഡി. 1000-ൽ ജൂത വ്യാപാരികൾക്ക് നൽകിയ ജൂത ചെപ്പേടുകൾ (Jewish Copper Plates). ചോളന്മാരുമായുള്ള “നൂറ്റാണ്ട് യുദ്ധ“ത്തിന്റെ തുടക്കം. മഹോദയപുരത്തെ ജൂത പ്രമാണിയായ ജോസഫ് റബ്ബാന് 72 പദവികളും വ്യാപാര അവകാശങ്ങളും നൽകിക്കൊണ്ടുള്ളതാണ് ജൂത ചെപ്പേടുകൾ. മതസഹിഷ്ണുതയുടെ മറ്റൊരു വലിയ ഉദാഹരണമാണിത്. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണത്തിന്റെ അവസാന കാലത്താണ് പ്രശസ്ത ചോളചക്രവർത്തിയായ രാജരാജ ചോളൻ ഒന്നാമൻ ചേരരാജ്യം ആക്രമിച്ചത്.

    തെക്കൻ കേരളത്തിലെ കാന്തളൂർ ശാല എന്ന സൈനിക-വിദ്യാഭ്യാസ കേന്ദ്രം ചോളന്മാർ ആക്രമിച്ച് നശിപ്പിച്ചു. ഇത് ചേര-ചോള യുദ്ധങ്ങളുടെ തുടക്കമായിരുന്നു. ഭാസ്കര രവിവർമ്മൻ ഒന്നാമൻ സ്ഥാപിച്ച ശാസനമാണ് കാസർഗോഡ് ജില്ലയിൽ കാഞ്ഞങ്ങാടിനടുത്തായി കൊടവലം വാമനക്ഷേത്രത്തിൽ സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന കൊടവലം ശാസനം. ബ്രഹ്മി ലിപിയിലുള്ള വട്ടെഴുത്തിലാണ് ഇവിടെ കല്പന എഴുതി വെച്ചിരിക്കുന്നത്. 1969-ൽ ചരിത്രകാരൻ ഡോ. എം. ജി. എസ്. നാരായണൻ കൊടവലം ക്ഷേത്രത്തിലെത്തുകയും ഈ ശിലാശാസനം വായിച്ചെടുക്കുകയും ചെയ്തിരുന്നു. ക്രിസ്തുവർഷം 962-ൽ സ്ഥാനാരോഹണം ചെയ്ത ഭാസ്‌കര രവിവർമൻ ഒന്നാമന്റെത് തന്നെയാണ് ഈ കൽപനയെന്ന് വ്യക്തമായതായും എം. ജി. എസ്. നാരായണൻ വ്യക്തമാക്കിയിരുന്നു.

    ശാസനം അർത്ഥമാക്കുന്നത്:സ്വസ്തി ശ്രീ ഭാസ്‌കര രവിവർമനായ മനുകുലാദിത്യദേവൻ ഭരിക്കുന്ന അമ്പത്തെട്ടാം വർഷത്തിൽ വ്യാഴം കർക്കിടകരാശിയിൽ നിൽക്കെ വാർഷിക നികുതിയിനത്തിൽ നിന്ന് മൂന്ന് കഴഞ്ച് പൊന്ന് കൊടുക്കാൻ ഏർപ്പാട് ചെയ്തിരിക്കുന്നു.കല്പനയനുസരിച്ച് കൊടവലത്ത് ഊരാളർ ഇതു കല്ലിൽ എഴുതി നാട്ടിയിരിക്കുന്നു.

  8. രാമവർമ്മ കുലശേഖരൻ (Rama Varma Kulasekhara, എ.ഡി. 1090–1102): അവസാനത്തെ ചേരരാജാവായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു, കുലശേഖര വംശത്തിലെ അവസാനത്തെ ശക്തനായ ഭരണാധികാരി എന്നും അറിയപ്പെടുന്നു. ചോളന്മാർക്കെതിരെ വീരോചിതമായിത്തന്നെ ചെറുത്തുനിൽപ്പ് നടത്തിയിരുന്നു. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണകാലം ആഭ്യന്തര കലഹങ്ങളും രാഷ്ട്രീയ പ്രതിസന്ധികളും നിറഞ്ഞതായിരുന്നു. ചോളന്മാരുമായുള്ള നിരന്തര യുദ്ധങ്ങൾ സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തകർച്ചയ്ക്ക് കാരണമായി.ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ മരണത്തോടെ ചേരസാമ്രാജ്യം ശിഥിലമാവുകയും നാട്ടുരാജ്യങ്ങൾ ഉയർന്നുവരുകയും ചെയ്തു. ഇദ്ദേഹം ഭരിക്കുന്ന കാലമായപ്പോഴേക്കും, നിരന്തരമായ ചോള ആക്രമണങ്ങൾ കാരണം മഹോദയപുരത്തിന്റെ പ്രതാപം നശിച്ചിരുന്നു. തലസ്ഥാനം തെക്ക് കൊല്ലത്തേക്ക് മാറ്റിയാണ് അദ്ദേഹം ഭരണം നടത്തിയത്. ചോള സൈന്യത്തെ നേരിടാൻ സ്വന്തം ജീവൻ ബലിയർപ്പിക്കാൻ തയ്യാറായ ചാവേർ പടയെ (Suicide Squads) ആദ്യമായി ഉപയോഗിച്ചത് ഇദ്ദേഹമാണ്.അദ്ദേഹത്തിന്റെ വീരോചിതമായ പ്രതിരോധം കാരണം ചോളന്മാർക്ക് കേരളം പൂർണ്ണമായി കീഴടക്കാൻ സാധിച്ചില്ല. ഇദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭരണത്തോടെ, മഹോദയപുരത്തെ ഏകീകൃത കുലശേഖര സാമ്രാജ്യം അവസാനിച്ചു. പിന്നീട് കേരളം വേണാട്, കോഴിക്കോട്, കൊച്ചി തുടങ്ങിയ നിരവധി ചെറിയ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളായി (സ്വരൂപങ്ങൾ) വിഭജിക്കപ്പെട്ടു.

സാമ്രാജ്യത്തിന്റെ വികാസം

സൈനിക മുന്നേറ്റങ്ങളിലൂടെയും നയതന്ത്രപരമായ സഖ്യങ്ങളിലൂടെയുമാണ് ചേരന്മാർ തങ്ങളുടെ സാമ്രാജ്യം വികസിപ്പിച്ചത്. അയൽരാജ്യങ്ങളായ ചോളന്മാരുമായും പാണ്ഡ്യരുമായും ഇവർ നിരന്തരം യുദ്ധം ചെയ്യുകയും വിവാഹബന്ധങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുകയും ചെയ്തിരുന്നു.

ചേരന്മാരുടെ സാമ്പത്തിക വളർച്ചയ്ക്കും വികാസത്തിനും പ്രധാന കാരണം സമുദ്രവ്യാപാരമായിരുന്നു. കുരുമുളക്, ആനക്കൊമ്പ്, വിലയേറിയ തടികൾ തുടങ്ങിയവയായിരുന്നു പ്രധാന കയറ്റുമതി ഉൽപ്പന്നങ്ങൾ. മുസിരിസ് (ഇന്നത്തെ കൊടുങ്ങല്ലൂർ), തൊണ്ടി തുടങ്ങിയവ ഇവരുടെ പ്രധാന തുറമുഖങ്ങളായിരുന്നു. ഈ വ്യാപാരബന്ധങ്ങൾ സാമ്പത്തിക അഭിവൃദ്ധിക്ക് പുറമെ സാംസ്കാരിക കൈമാറ്റങ്ങൾക്കും വഴിവെച്ചു.

ചേരസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പ്രത്യേകതകൾ

  • ഭരണം: കേന്ദ്രീകൃത അധികാരവും പ്രാദേശിക ഭരണവും ചേർന്ന ഒരു സങ്കീർണ്ണമായ ഭരണസംവിധാനമായിരുന്നു ചേരന്മാർക്കുണ്ടായിരുന്നത്. ഇത് സാമ്രാജ്യത്തിൽ സ്ഥിരതയും ഐക്യവും നിലനിർത്താൻ സഹായിച്ചു.

  • സമ്പദ്വ്യവസ്ഥ: റോമാസാമ്രാജ്യം ഉൾപ്പെടെയുള്ള വിദേശ ശക്തികളുമായി വിപുലമായ വ്യാപാരബന്ധങ്ങൾ സ്ഥാപിച്ചുകൊണ്ട് ചേരന്മാർ സാമ്പത്തികമായി വളരെ മുന്നിട്ടുനിന്നു.

  • സാംസ്കാരിക സംഭാവനകൾ: സാഹിത്യത്തെയും കലകളെയും ഇവർ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചിരുന്നു. സംഘസാഹിത്യത്തിന്റെ വികാസത്തിൽ ചേരരാജാക്കന്മാർക്ക് പ്രധാന പങ്കുണ്ട്.

ദൈവവിശ്വാസവും സാമൂഹിക ഘടനയും

ചേരന്മാർക്കിടയിൽ പലതരം വിശ്വാസങ്ങൾ നിലനിന്നിരുന്നു. പൂർവികരെ ആരാധിക്കുന്ന രീതി വ്യാപകമായിരുന്നു. തുടക്കത്തിൽ ബ്രാഹ്മണമതത്തിന് വലിയ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്നില്ല. അക്കാലത്ത് ജാതി വ്യവസ്ഥ ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നും പറയപ്പെടുന്നു.

ഹിന്ദുമതം, ജൈനമതം, ബുദ്ധമതം എന്നിവയെല്ലാം ഒരുമിച്ച് നിലനിന്നിരുന്ന ഒരു ബഹുസ്വര സമൂഹം അവർ വളർത്തിയെടുത്തു. യുദ്ധദേവതയായ ‘കൊട്ടവൈ’യെ ആരാധിച്ചിരുന്നുവെങ്കിലും അവർക്കായി ക്ഷേത്രങ്ങൾ നിർമ്മിച്ചിരുന്നില്ല. പിന്നീട് ബ്രാഹ്മണരുടെ വരവോടെയാണ് ക്ഷേത്രങ്ങൾ നിർമ്മിക്കാൻ തുടങ്ങിയത്.

ആധുനിക കേരളവുമായുള്ള ബന്ധം

ചേരന്മാരുടെ ഭരണം ഇന്നത്തെ കേരളത്തിന്റെ രൂപീകരണത്തിൽ നിർണായക പങ്ക് വഹിച്ചിട്ടുണ്ട്. കേരളത്തിന്റെ പടിഞ്ഞാറൻ തീരത്തും പശ്ചിമഘട്ടത്തിലുമുള്ള വിവിധ പ്രദേശങ്ങളെ ഒരുമിപ്പിച്ചത് ചേരന്മാരാണ്. “കേരളപുത്രന്മാർ” എന്ന പേര് സൂചിപ്പിക്കുന്നത് പോലെ, കേരളത്തിന്റെ ചരിത്രവും സംസ്കാരവുമായി ചേരസാമ്രാജ്യത്തിന് അഭേദ്യമായ ബന്ധമുണ്ട്. ഇവരുടെ തലസ്ഥാനങ്ങളിലൊന്നായിരുന്ന മഹോദയപുരം ഇന്നത്തെ കൊടുങ്ങല്ലൂരാണെന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു. ചേരന്മാരുടെ പാരമ്പര്യം കേരളത്തിലെ ഉത്സവങ്ങളിലും പാരമ്പര്യങ്ങളിലും ഇന്നും കാണാൻ സാധിക്കും.

ദ്രാവിഡ പാരമ്പര്യം

ആദ്യകാല ചേരന്മാർ (സംഘകാലം) പൂർണ്ണമായും ദ്രാവിഡ പാരമ്പര്യമാണ് പിന്തുടർന്നിരുന്നത്.

  • ഭാഷയും സാഹിത്യവും: അവരുടെ ഭരണത്തിലും സാഹിത്യത്തിലും പ്രധാന ഭാഷ തമിഴായിരുന്നു. സംഘകാല കൃതികൾ ഇതിന് മികച്ച ഉദാഹരണമാണ് .

  • ആരാധന: പൂർവികരെ ആരാധിക്കുന്ന രീതിയും, കൊറ്റവൈ പോലുള്ള പ്രാദേശിക ദ്രാവിഡ ദൈവങ്ങളെ ആരാധിക്കുന്ന പാരമ്പര്യവുമാണ് അവർക്കുണ്ടായിരുന്നത്.

  • സാമൂഹിക ഘടന: അക്കാലത്ത് സമൂഹം ഗോത്ര സ്വഭാവമുള്ളതായിരുന്നു, കർക്കശമായ ജാതി വ്യവസ്ഥ നിലനിന്നിരുന്നില്ല.

മാറ്റത്തിന്റെ ഘട്ടങ്ങൾ: ആര്യൻ സ്വാധീനം

ഉത്തരേന്ത്യയിൽ നിന്നുള്ള ബ്രാഹ്മണരുടെ കുടിയേറ്റത്തോടെയാണ് ആര്യൻ സംസ്കാരത്തിന്റെ സ്വാധീനം ദക്ഷിണേന്ത്യയിൽ ആരംഭിക്കുന്നത്. ഈ പ്രക്രിയയെ “ആര്യവൽക്കരണം” എന്ന് ചരിത്രകാരന്മാർ വിശേഷിപ്പിക്കുന്നു. ഇത് പല ഘട്ടങ്ങളിലായാണ് ചേരസാമ്രാജ്യത്തിൽ വേരൂന്നിയത്. ഈ മാറ്റം പ്രധാനമായും പ്രകടമായത് രണ്ടാം ചേരസാമ്രാജ്യമായ കുലശേഖരന്മാരുടെ (എ.ഡി. 9-ാം നൂറ്റാണ്ട് മുതൽ) കാലഘട്ടത്തിലാണ്

1. സമാധാനപരമായ കുടിയേറ്റം:
ആര്യൻ സംസ്കാരത്തിന്റെ വ്യാപനം സൈനിക നടപടികളിലൂടെ ആയിരുന്നില്ല, മറിച്ച് സമാധാനപരമായ കുടിയേറ്റത്തിലൂടെയും ആശയപരമായ പ്രചാരണത്തിലൂടെയുമായിരുന്നു അവർ ദ്രാവിഡബിംബങ്ങളെ മാറ്റിയെടുത്തത്. ബി.സി. അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടോടെ തന്നെ പല ആശയങ്ങളുമായി ജൈന-ബുദ്ധ മതക്കാരും ബ്രാഹ്മണരും കേരളത്തിലേക്ക് എത്തിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു . ചേരനാട്ടിലെ ഗോത്രത്തലവന്മാർ ഇവരെ സ്വാഗതം ചെയ്തു .

2. രാജകീയ അധികാരത്തിന് ദൈവികപരിവേഷം:
ബ്രാഹ്മണരുടെ വൈദികജ്ഞാനം ചേരരാജാക്കന്മാർക്ക് തങ്ങളുടെ അധികാരം ഉറപ്പിക്കാൻ ആവശ്യമായി വരുന്ന നിലയിലേക്ക് മാറ്റുവാർ ആര്യർക്കു കഴിഞ്ഞു.

  • പുതിയ പദവി: യാഗങ്ങളിലൂടെയും പൂജകളിലൂടെയും നാടുവാഴികളായിരുന്ന ചേരരാജാക്കന്മാർക്ക് ബ്രാഹ്മണർ ക്ഷത്രിയ പദവി നൽകി. ഇത് അവരുടെ ഭരണത്തിന് ഒരു ദൈവിക പരിവേഷം നൽകി .

    ബ്രാഹ്മണർക്ക് വേദങ്ങളിലും പുരാണങ്ങളിലുമുള്ള അറിവ്, രാജാക്കന്മാർക്ക് അവരുടെ അധികാരം ഉറപ്പിക്കാൻ ആവശ്യമായിരുന്നു.

    വംശാവലി: രാജാക്കന്മാരുടെ വംശപരമ്പരയെ പുരാണങ്ങളിലെ ഇതിഹാസ നായകന്മാരുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചു. ഇത് ജനങ്ങൾക്കിടയിൽ രാജാവിൻ്റെ സ്ഥാനം ഉറപ്പിക്കുന്നതിന് സഹായിച്ചു.

  • വംശാവലി: രാജാക്കന്മാരുടെ വംശാവലിയെ പുരാണങ്ങളിലെ സൂര്യ-ചന്ദ്ര വംശങ്ങളുമായി ബന്ധിപ്പിച്ചു. ഇത് ജനങ്ങളുടെ ഇടയിൽ അവരുടെ സ്വീകാര്യത വർദ്ധിപ്പിച്ചു.

3. സാമൂഹിക ഘടനയിലെ മാറ്റം:
ബ്രാഹ്മണരുടെ വരവോടെ ചാതുർവർണ്യം അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ഒരു സാമൂഹിക ഘടന രൂപപ്പെട്ടു. ഇത് പഴയ ഗോത്ര വ്യവസ്ഥയിൽ നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. ഭരണാധികാരികളും ബ്രാഹ്മണരും ഈ പുതിയ സാമൂഹിക ക്രമത്തിന്റെ തലപ്പത്ത് നിലയുറപ്പിച്ചു. ദ്രാവിഡ ഭാഷ സംസാരിക്കുന്ന തദ്ദേശീയർ ക്രമേണ ഇൻഡോ-ആര്യൻ ഭാഷകളും സംസ്കാരവും സ്വീകരിക്കാൻ തുടങ്ങി .

4. മതത്തിലും ആരാധനയിലുമുള്ള മാറ്റം:

  • ദ്രാവിഡ ദൈവങ്ങൾക്ക് പകരം വൈദിക ദേവന്മാരായ വിഷ്ണു, ശിവൻ തുടങ്ങിയവർക്ക് പ്രാധാന്യം ലഭിച്ചു. പല ദ്രാവിഡ ബിംബങ്ങളും ആര്യദേവതകളുടെ അവതാരങ്ങളോ ബന്ധമുള്ളവരോ ആ‍ായി മാറി.

  • പ്രാദേശിക ആരാധനാലയങ്ങൾ ക്ഷേത്രങ്ങളായി മാറുകയും ബ്രാഹ്മണർക്ക് ഭൂമി ദാനമായി (ബ്രഹ്മസ്വം) നൽകുകയും ചെയ്തു.

  • സംഘകാലത്ത് ഇല്ലാതിരുന്ന വിപുലമായ ക്ഷേത്ര നിർമ്മാണ രീതികൾ കുലശേഖര കാലഘട്ടത്തിൽ വ്യാപകമായി .

5. ഭാഷയുടെ സംയോജനം:
പ്രാദേശിക ദ്രാവിഡ ഭാഷയിൽ (പഴയ തമിഴ്) സംസ്കൃതത്തിന്റെ സ്വാധീനം വർദ്ധിച്ചു. ഇത് പിന്നീട് മലയാള ഭാഷയുടെ പരിണാമത്തിന് കാരണമായി. ഭരണം, മതം, വിദ്യാഭ്യാസം എന്നിവയുടെ ഭാഷയായി സംസ്കൃതം മാറി .

ചുരുക്കത്തിൽ, ചേരസാമ്രാജ്യത്തിലെ ദ്രാവിഡ-ആര്യൻ സങ്കലനം ഒരു സംസ്കാരത്തെ മറ്റൊന്ന് കീഴടക്കുന്നതിന് പകരം, പരസ്പരം സ്വാധീനിച്ച് ഒരു പുതിയ സംയുക്ത സംസ്കാരം രൂപപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു  . ദ്രാവിഡ പാരമ്പര്യത്തിലെ പല ഘടകങ്ങളും നിലനിർത്തിക്കൊണ്ടുതന്നെ ആര്യൻ ആശയങ്ങളും സാമൂഹിക ഘടനകളും സ്വീകരിക്കപ്പെട്ടു. ഇത് കേരളത്തിന് തനതായ ഒരു സാംസ്കാരിക പശ്ചാത്തലം നൽകി.

സാംസ്കാരിക മാറ്റങ്ങൾ ഭരണവ്യവസ്ഥയെ എങ്ങനെ ബാധിച്ചു

കുലശേഖര കാലഘട്ടത്തിൽ ബ്രാഹ്മണർക്ക് സമൂഹത്തിൽ ലഭിച്ച അമിത പ്രാധാന്യം അധികാര ഘടനയിൽ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തി. ബ്രാഹ്മണർക്ക് ഭൂമി ദാനമായി നൽകിയതിലൂടെ അവർ വലിയ ഭൂവുടമകളായി മാറി. ഇത് രാജാവിന്റെ അധികാരത്തെ പരോക്ഷമായി ദുർബലപ്പെടുത്തുകയും സാമൂഹിക ഘടനയിൽ മാറ്റങ്ങൾ വരുത്തുകയും ചെയ്തു.

ചുരുക്കത്തിൽ, ചോളന്മാരുമായുള്ള നിരന്തര യുദ്ധങ്ങൾ ചേരസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ പതനത്തിന് ആക്കം കൂട്ടിയെങ്കിലും, ആഭ്യന്തരമായ ഭിന്നത, സാമ്പത്തിക തകർച്ച, മറ്റ് അയൽരാജ്യങ്ങളുടെ ആക്രമണം, നാടുവാഴികളുടെ വളർച്ച തുടങ്ങിയ നിരവധി ഘടകങ്ങൾ ഈ തകർച്ചയ്ക്ക് പിന്നിലുണ്ടായിരുന്നു. പന്ത്രണ്ടാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ കേന്ദ്രീകൃതമായ ചേരഭരണം പൂർണ്ണമായി അവസാനിക്കുകയും കേരളം നിരവധി ചെറിയ നാട്ടുരാജ്യങ്ങളായി വിഭജിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്തു.

1. രാജകീയ അധികാരത്തിന്റെ സ്വഭാവമാറ്റം

  • ദൈവിക പരിവേഷം: ആര്യൻ സംസ്കാരത്തിന്റെ വരവിന് മുൻപ്, ചേരരാജാക്കന്മാർ ഗോത്രത്തലവന്മാരായിരുന്നു. അവരുടെ അധികാരം സൈനിക ശക്തിയെയും വംശപരമ്പരയെയും ആശ്രയിച്ചിരുന്നു. എന്നാൽ, ബ്രാഹ്മണരുടെ സ്വാധീനത്തോടെ രാജാവിന്റെ അധികാരത്തിന് ദൈവികമായ അംഗീകാരം ലഭിച്ചു. യാഗങ്ങളും “ഹിരണ്യഗർഭം” പോലുള്ള ചടങ്ങുകളും നടത്തി ബ്രാഹ്മണർ രാജാവിന് ക്ഷത്രിയ പദവി നൽകി. ഇത് രാജാവിനെ ജനങ്ങളുടെ മുന്നിൽ ദൈവത്തിന്റെ പ്രതിപുരുഷനായി അവതരിപ്പിക്കുകയും അദ്ദേഹത്തിന്റെ സ്ഥാനം കൂടുതൽ ഉറപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.

2. പുതിയ അധികാര കേന്ദ്രങ്ങളുടെ ഉദയം

  • ഭൂമിദാനം: രാജാക്കന്മാർ ബ്രാഹ്മണർക്ക് വൻതോതിൽ ഭൂമി ദാനമായി നൽകി. ബ്രഹ്മസ്വം (ബ്രാഹ്മണർക്ക് നൽകിയത്), ദേവസ്വം (ക്ഷേത്രങ്ങൾക്ക് നൽകിയത്) എന്നിങ്ങനെ അറിയപ്പെട്ട ഈ ഭൂമിക്ക് നികുതി നൽകേണ്ടിയിരുന്നില്ല. ഇത് ബ്രാഹ്മണരെയും ക്ഷേത്രങ്ങളെയും സാമ്പത്തികമായി ശക്തരും സ്വയംഭരണാധികാരമുള്ളവരുമാക്കി മാറ്റി.

  • ക്ഷേത്രങ്ങൾ കേന്ദ്രീകരിച്ചുള്ള ഭരണം: ക്ഷേത്രങ്ങൾ കേവലം ആരാധനാലയങ്ങൾ അല്ലാതായി മാറി. അവ വലിയ ഭൂവുടമകളും, സാമ്പത്തിക കേന്ദ്രങ്ങളും, പ്രാദേശിക ഭരണകേന്ദ്രങ്ങളുമായി വളർന്നു. ക്ഷേത്രഭരണം നടത്തിയിരുന്ന ഊരാളന്മാർ (പ്രധാനമായും ബ്രാഹ്മണർ) തങ്ങളുടെ പ്രദേശത്തെ പ്രധാന അധികാര കേന്ദ്രങ്ങളായി മാറി.

3. കേന്ദ്രീകൃത ഭരണത്തിന്റെ തകർച്ച

  • അധികാര വികേന്ദ്രീകരണം: ബ്രാഹ്മണർക്കും ക്ഷേത്രങ്ങൾക്കും നൽകിയ ഭൂമിയിൽ രാജാവിന് നേരിട്ടുള്ള നിയന്ത്രണം നഷ്ടപ്പെട്ടു. ഇത് കേന്ദ്രീകൃതമായ ഭരണ സംവിധാനത്തെ ദുർബലപ്പെടുത്തി. അധികാരം രാജാവിൽ കേന്ദ്രീകരിക്കുന്നതിന് പകരം, പ്രാദേശിക ഭൂവുടമകളിലേക്കും (നാടുവാഴികൾ) ക്ഷേത്ര ഭരണസമിതികളിലേക്കും വിഭജിക്കപ്പെട്ടു.

  • സാമ്പത്തിക നഷ്ടം: നികുതിയിളവുള്ള ഭൂമി വർധിച്ചത് രാജ്യത്തിന്റെ വരുമാനത്തെ കാര്യമായി ബാധിച്ചു. ഇത് സൈന്യത്തെ പരിപാലിക്കുന്നതിനും ഭരണപരമായ ആവശ്യങ്ങൾക്കും പണം കണ്ടെത്തുന്നത് ബുദ്ധിമുട്ടിലാക്കി.

4. സാമൂഹിക ഘടനയും ഭരണവും

  • ജാതി വ്യവസ്ഥയുടെ സ്വാധീനം: ചാതുർവർണ്യത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ള ജാതി വ്യവസ്ഥ ഭരണത്തിലും നിയമവ്യവസ്ഥയിലും പ്രതിഫലിച്ചു. ഓരോ ജാതിക്കും പ്രത്യേക അവകാശങ്ങളും ഉത്തരവാദിത്തങ്ങളും നിയമങ്ങളും നിലവിൽ വന്നു. ഇത് പഴയ ഗോത്രവർഗ സമത്വത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായ സാമൂഹിക ക്രമത്തെ ഇല്ലാതാക്കി.

  • ബ്രാഹ്മണ ഉപദേശക സമിതികൾ: രാജാവിന്റെ ഭരണപരമായ തീരുമാനങ്ങളിൽ ബ്രാഹ്മണ പണ്ഡിതന്മാരുടെ ഉപദേശങ്ങൾക്ക് വലിയ പ്രാധാന്യം ലഭിച്ചു. രാജസദസ്സിലെ ഉപദേശക സമിതികളിൽ അവർ നിർണായക സ്വാധീനം ചെലുത്തി.

ചുരുക്കത്തിൽ, സാംസ്കാരിക മാറ്റങ്ങൾ ചേരരാജാവിന് ദൈവികമായ പദവി നൽകിയെങ്കിലും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ യഥാർത്ഥ ഭരണ, സാമ്പത്തിക അധികാരങ്ങളെ ദുർബലപ്പെടുത്തി. അധികാരം പല കേന്ദ്രങ്ങളിലായി വിഭജിക്കപ്പെടുകയും ഇത് ഒരുതരം ഫ്യൂഡൽ ഭരണസംവിധാനത്തിന് വഴിവെക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ അധികാര വികേന്ദ്രീകരണം പിന്നീട് ചേരസാമ്രാജ്യത്തിന്റെ തകർച്ചയ്ക്ക് കാരണമായ ആഭ്യന്തര പ്രശ്നങ്ങൾക്ക് ആക്കം കൂട്ടി. അങ്ങനെ 12 ആം നൂറ്റാണ്ടോടുകൂടി ചേരസംസ്കൃതി അസ്തമിച്ചു.