ഭൂപടങ്ങളിൽ രേഖപ്പെടുത്താത്ത, തിരമാലകളെ തലയിണയാക്കി, കടലിന്റെ നീലിമയെ പുതച്ചുറങ്ങുന്ന ഒരു ജനതയുണ്ട്. ഇന്തോനേഷ്യ, ഫിലിപ്പീൻസ്, മലേഷ്യ എന്നീ രാജ്യങ്ങളുടെ സമുദ്രാതിർത്തികളിൽ പരന്നുകിടക്കുന്ന കോറൽ ട്രയാംഗിൾ (Coral Triangle) എന്നറിയപ്പെടുന്ന പവിഴപ്പുറ്റുകളുടെ പറുദീസയിൽ ജീവിക്കുന്ന ബജാവു ജനത.  മനുഷ്യ പരിണാമത്തിന്റെ ജീവിക്കുന്ന ഇതിഹാസം തന്നെയാണി കടലിന്റെ മക്കൾ!. ലോകം അവരെ ‘കടൽ ജിപ്സികൾ‘ (Sea Gypsies) എന്ന് വിളിക്കുന്നു, കാരണം കരയുമായി അവർക്ക് സ്ഥിരമായ ബന്ധങ്ങളില്ല. അവരുടെ വീട്, കളിസ്ഥലം, ആരാധനാലയം, അന്നദാതാവ് എല്ലാം കടലാണ്. ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി കടലിനെ മാത്രം ആശ്രയിച്ച് ജീവിക്കുന്ന ഈ സമൂഹം, മനുഷ്യൻ തന്റെ പരിസ്ഥിതിയുമായി എങ്ങനെ ഇഴുകിച്ചേർന്ന് പരിണമിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ ഏറ്റവും ഉജ്ജ്വലമായ ജീവിക്കുന്ന ഉദാഹരണമാണ്. വെറും അതിജീവനത്തിനപ്പുറം, കടൽ അവരുടെ ശരീരത്തെയും ജീനുകളെയും എങ്ങനെ മാറ്റിമറിച്ചു എന്നതിന്റെ അവിശ്വസനീയമായ കഥയാണ് ബജാവു ജനതയുടേത്.

ബജാവു ജനതയുടെ സവിശേഷമായ ജീവിതരീതി, അവരെ ലോകശ്രദ്ധയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്ന അസാധാരണമായ ശാരീരിക കഴിവുകൾ, ഈ കഴിവുകൾക്ക് പിന്നിലെ ശാസ്ത്രീയവും ജനിതകപരവുമായ രഹസ്യങ്ങൾ, ഡാർവിന്റെ പരിണാമ സിദ്ധാന്തത്തിന് അവർ എങ്ങനെ ജീവിക്കുന്ന തെളിവായി മാറുന്നു, അവർ നേരിടുന്ന ആധുനിക വെല്ലുവിളികൾ എന്നിവയെല്ലാം നമുക്ക് വിശദമായി പരിശോധിക്കാം.

തിരമാലകൾക്ക് മുകളിലെ ജീവിതം: ആരാണ് ബജാവു?

ബജാവു ജനത ഒരു ഏകീകൃത സമൂഹമല്ല, മറിച്ച് തെക്കുകിഴക്കൻ ഏഷ്യയിലെ സമുദ്രങ്ങളിൽ വ്യാപിച്ചുകിടക്കുന്ന നിരവധി ഉപവിഭാഗങ്ങൾ ചേർന്നതാണ്. പരമ്പരാഗതമായി അവർ നാടോടികളാണ്. ‘ലെപ-ലെപ‘ (Lepa-Lepa) എന്നറിയപ്പെടുന്ന, കൈകൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച നീളൻ ബോട്ടുകളിലാണ് അവരുടെ ജീവിതം. ഈ ബോട്ടുകൾ കേവലം സഞ്ചാര മാർഗ്ഗം മാത്രമല്ല, അവരുടെ വീട് കൂടിയാണ്. ഭക്ഷണം പാകം ചെയ്യുന്നതും, ഉറങ്ങുന്നതും, കുട്ടികളെ വളർത്തുന്നതും, കുടുംബമായി ജീവിക്കുന്നതുമെല്ലാം ഈ ചലിക്കുന്ന വീടുകളിലാണ്. കടലിനോട് ചേർന്നുള്ള തീരങ്ങളിൽ, തൂണുകൾക്ക് മുകളിൽ കെട്ടിയുയർത്തിയ ചെറിയ കുടിലുകളും (Stilt Houses) ഇവരുടെ വാസസ്ഥലങ്ങളാണ്.

ജീവിതരീതിയും ഉപജീവനവും:
ബജാവു ജനതയുടെ ജീവിതം പൂർണ്ണമായും കടലിനെ ആശ്രയിച്ചാണ്. മത്സ്യബന്ധനമാണ് പ്രധാന ഉപജീവനമാർഗ്ഗം. എന്നാൽ ആധുനിക മത്സ്യത്തൊഴിലാളികളെപ്പോലെ വലിയ ബോട്ടുകളോ വലകളോ അവർ ഉപയോഗിക്കുന്നില്ല. പരമ്പരാഗത രീതികളാണ് അവർ ഇന്നും പിന്തുടരുന്നത്. കൈകൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച മരക്കണ്ണടകളും (wooden goggles), ഒരു ചാട്ടുളിയും (spear) മാത്രമാണ് അവരുടെ ആയുധം. ആഴക്കടലിലേക്ക് ഊളിയിട്ട്, മണിക്കൂറുകളോളം പവിഴപ്പുറ്റുകൾക്കിടയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച് അവർ മീനുകളെ പിടിക്കുന്നു. മത്സ്യം കൂടാതെ, കടൽ വെള്ളരി (Sea Cucumber – ശാസ്ത്രനാമം ‌- stichopus chloronotus. ഫൈലം – Echinodermata ക്ലാസ്- Holothuroidea), മുത്തുകൾ, മറ്റ് കക്കകളും പായലുകളും ശേഖരിച്ച് അടുത്തുള്ള കരയിലെ മാർക്കറ്റുകളിൽ വിറ്റാണ് അവർ നിത്യവൃത്തിക്കുള്ള പണം കണ്ടെത്തുന്നത്.

അവരുടെ ഭക്ഷണക്രമവും കടലുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. കപ്പക്കിഴങ്ങ് (Cassava) പോലുള്ള ചില കരവിഭവങ്ങൾ ഒഴിച്ചുനിർത്തിയാൽ, അവരുടെ പ്രധാന ആഹാരം കടലിൽ നിന്ന് ലഭിക്കുന്ന മത്സ്യങ്ങളും മറ്റു വിഭവങ്ങളുമാണ്. കടൽ അവരുടെ അടുക്കളയും കലവറയുമാണ്.

സാംസ്കാരിക തനിമ:
കരയിലെ രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ അതിരുകൾക്കോ നിയമങ്ങൾക്കോ വലിയ വിലകൽപ്പിക്കാത്ത ഒരു സമൂഹമാണ് ബജാവു. അവർക്ക് പൗരത്വമോ ഔദ്യോഗിക തിരിച്ചറിയൽ രേഖകളോ പലപ്പോഴും ഉണ്ടാവാറില്ല. ഇത് കാരണം, വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യ സംരക്ഷണം തുടങ്ങിയ അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾ അവർക്ക് അന്യമാണ്. കടലിനോട് ആഴത്തിൽ ബന്ധപ്പെട്ട ആചാരങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളും അവർക്കുണ്ട്. കടൽദേവതകളെയും ആത്മാക്കളെയും ആരാധിക്കുന്ന, പ്രകൃതിയോട് ഇഴുകിച്ചേർന്ന ഒരു ആനിമിസ്റ്റ് (Animist) സംസ്കാരമാണ് അവരുടേത്. കടലിനെ അവർ ഒരു ജീവനുള്ള ശക്തിയായി കാണുന്നു; അത് നൽകുകയും എടുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന, ബഹുമാനത്തോടെ സമീപിക്കേണ്ട ഒന്നാണ്.

 മനുഷ്യശരീരത്തിന്റെ അത്ഭുതങ്ങൾ: ബജാവു ജനതയുടെ അമാനുഷിക കഴിവുകൾ

ബജാവു ജനതയെ ശാസ്ത്രലോകത്തിന് പ്രിയപ്പെട്ടവരാക്കിയത് അവരുടെ അവിശ്വസനീയമായ ശാരീരിക കഴിവുകളാണ്. കരയിൽ ജീവിക്കുന്ന സാധാരണ മനുഷ്യർക്ക് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലും കഴിയാത്ത രീതിയിൽ അവരുടെ ശരീരം ജലത്തിനടിയിലെ ജീവിതവുമായി പൊരുത്തപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

1. ശ്വാസം പിടിക്കാനുള്ള അസാമാന്യ ശേഷി (Extraordinary Breath-Holding Capacity):
ബജാവു ജനതയുടെ ഏറ്റവും ശ്രദ്ധേയമായ കഴിവ് വെള്ളത്തിനടിയിൽ ദീർഘനേരം ശ്വാസം പിടിച്ചുനിൽക്കാനുള്ള അവരുടെ ശേഷിയാണ്. ഒരു സാധാരണ മനുഷ്യന് ഒന്നോ രണ്ടോ മിനിറ്റ് ശ്വാസം പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ കഴിയുമ്പോഴേക്കും ശ്വാസംമുട്ടൽ അനുഭവപ്പെടും. എന്നാൽ ബജാവു മുങ്ങൽ വിദഗ്ദ്ധർക്ക് യാതൊരുവിധ ആധുനിക ഉപകരണങ്ങളുടെയും സഹായമില്ലാതെ 200 അടി (ഏകദേശം 60 മീറ്റർ) വരെ ആഴത്തിലേക്ക് ഊളിയിടാനും, 13 മിനിറ്റിലധികം സമയം വരെ വെള്ളത്തിനടിയിൽ തുടരാനും കഴിയുമെന്ന് റിപ്പോർട്ടുകൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നു. അവർ തങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിന്റെ 60 ശതമാനത്തിലധികം സമയം വെള്ളത്തിനടിയിലാണ് ചിലവഴിക്കുന്നതെന്ന് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു. ഇത് വെറുമൊരു പരിശീലനം കൊണ്ട് മാത്രം നേടാവുന്ന ഒന്നല്ലെന്ന് ശാസ്ത്രജ്ഞർ വളരെക്കാലമായി സംശയിച്ചിരുന്നു.

2. മെച്ചപ്പെട്ട വെള്ളത്തിനടിയിലെ കാഴ്ച (Superior Underwater Vision):
കടലിനടിയിലെ മങ്ങിയ വെളിച്ചത്തിലും വ്യക്തതയോടെ കാണാനുള്ള കഴിവ് ബജാവു ജനതയ്ക്കുണ്ട്. സാധാരണ മനുഷ്യർ വെള്ളത്തിൽ കണ്ണുതുറന്നാൽ കാഴ്ച മങ്ങുന്നത് സ്വാഭാവികമാണ്. എന്നാൽ ബജാവു കുട്ടികളുടെ കണ്ണുകൾക്ക് വെള്ളത്തിനടിയിൽ അസാധാരണമായി പൊരുത്തപ്പെടാൻ സാധിക്കുമെന്ന് സ്വീഡിഷ് ഗവേഷകയായ അന്ന ഗിസ്ലെൻ (Anna Gislen) നടത്തിയ പഠനങ്ങൾ തെളിയിച്ചു. കരയിലെ കുട്ടികളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോൾ, ബജാവു കുട്ടികൾക്ക് വെള്ളത്തിനടിയിൽ ഇരട്ടി വ്യക്തതയോടെ കാണാൻ സാധിക്കുന്നു. അവരുടെ കണ്ണിലെ കൃഷ്ണമണി (pupil) കൂടുതൽ ചുരുങ്ങുകയും, ലെൻസിന്റെ ആകൃതിക്ക് മാറ്റം വരുത്താൻ സാധിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതുകൊണ്ടാണ് ഇത് സാധ്യമാകുന്നത്. ഇത് കാഴ്ചയെ വെള്ളത്തിനടിയിൽ ഫോക്കസ് ചെയ്യാൻ സഹായിക്കുന്നു. ഈ കഴിവ് ഡോൾഫിനുകളിലും നീർനായകളിലും കാണുന്നതിന് സമാനമായ ഒരു അനുകൂലനമാണ്.

ഈ കഴിവുകൾ കേവലം ആകസ്മികമല്ല, മറിച്ച് ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി കടലിൽ ജീവിച്ചതിന്റെ ഫലമായി പ്രകൃതിനിർദ്ധാരണം വഴി അവരുടെ ശരീരത്തിൽ രൂപപ്പെട്ട സവിശേഷമായ ജനിതക മാറ്റങ്ങളുടെ ഫലമാണ്.

ശാസ്ത്രീയ വിശദീകരണം: ജനിതക രഹസ്യങ്ങൾ ചുരുളഴിയുമ്പോൾ

ബജാവു ജനതയുടെ അസാധാരണ കഴിവുകൾക്ക് പിന്നിലെ രഹസ്യം കണ്ടെത്താൻ നിരവധി ശാസ്ത്രജ്ഞർ ശ്രമിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇതിൽ ഏറ്റവും നിർണ്ണായകമായ പഠനം നടത്തിയത് കോപ്പൻഹേഗൻ സർവകലാശാലയിലെ ജനിതക ശാസ്ത്രജ്ഞയായ ഡോ. മെലിസ ഇലാർഡോ (Dr. Melissa Ilardo) യും സംഘവുമാണ്. 2018-ൽ ‘സെൽ‘ (Cell) എന്ന പ്രശസ്തമായ ശാസ്ത്ര ജേണലിൽ പ്രസിദ്ധീകരിച്ച അവരുടെ പഠനം, ബജാവു ജനതയുടെ ജനിതക രഹസ്യങ്ങളിലേക്ക് വെളിച്ചം വീശി.

1. ശരീരത്തിലെ ‘സ്കൂബ ടാങ്ക്’: വലുപ്പം കൂടിയ പ്ലീഹ (Spleen)
ഡോ. ഇലാർഡോയുടെ പഠനത്തിലെ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട കണ്ടെത്തൽ ബജാവു ജനതയുടെ പ്ലീഹയുടെ (Spleen) വലുപ്പത്തെക്കുറിച്ചായിരുന്നു. കരയിൽ ജീവിക്കുന്ന അയൽക്കാരായ സലുവാൻ (Saluan) ജനതയുമായി താരതമ്യം ചെയ്തപ്പോൾ, ബജാവു ജനതയുടെ പ്ലീഹയ്ക്ക് ശരാശരി 50% വരെ വലുപ്പം കൂടുതലാണെന്ന് അൾട്രാസൗണ്ട് സ്കാനുകളിലൂടെ അവർ കണ്ടെത്തി.

പ്ലീഹയുടെ പങ്ക് എന്താണ്?
പ്ലീഹ നമ്മുടെ ശരീരത്തിലെ ഒരു പ്രധാന അവയവമാണ്. പ്രതിരോധ സംവിധാനത്തിന്റെ ഭാഗമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നതോടൊപ്പം, ഓക്സിജൻ വഹിക്കുന്ന ചുവന്ന രക്താണുക്കളുടെ ഒരു സംഭരണശാല (reservoir) കൂടിയാണിത്. നമ്മൾ വെള്ളത്തിനടിയിൽ പോകുമ്പോഴോ അല്ലെങ്കിൽ ശ്വാസം പിടിക്കുമ്പോഴോ ശരീരം ഒരു അടിയന്തരാവസ്ഥ തിരിച്ചറിയുന്നു. ഈ സമയത്ത്, കടൽ സസ്തനികളായ സീലുകളിലും തിമിംഗലങ്ങളിലുമെന്ന പോലെ, മനുഷ്യരിലും പ്ലീഹ ചുരുങ്ങുകയും, അത് സംഭരിച്ചുവെച്ച ഓക്സിജൻ നിറഞ്ഞ ചുവന്ന രക്താണുക്കളെ രക്തത്തിലേക്ക് പമ്പ് ചെയ്യുകയും ചെയ്യുന്നു. ഇത് രക്തത്തിലെ ഓക്സിജന്റെ അളവ് താൽക്കാലികമായി വർദ്ധിപ്പിക്കുകയും, കൂടുതൽ നേരം ശ്വാസം പിടിച്ചുനിൽക്കാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.

ബജാവു ജനതയുടെ വലിയ പ്ലീഹ, ഒരു വലിയ സ്കൂബ ടാങ്ക് പോലെ പ്രവർത്തിക്കുന്നു. സാധാരണ മനുഷ്യരെക്കാൾ കൂടുതൽ ഓക്സിജൻ സംഭരിക്കാനും ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ ഉപയോഗിക്കാനും ഇത് അവരെ സഹായിക്കുന്നു. ഈ വലുപ്പക്കൂടുതൽ കേവലം പരിശീലനം കൊണ്ട് ഉണ്ടാകുന്നതല്ല, മറിച്ച് ജനിതകപരമായി കൈമാറിവന്ന ഒരു സവിശേഷതയാണെന്നും പഠനം തെളിയിച്ചു.

2. ഡൈവ് റിഫ്ലെക്സ് (Dive Reflex):
എല്ലാ സസ്തനികളിലും കാണപ്പെടുന്ന ഒരു സ്വാഭാവിക പ്രതികരണമാണ് ‘ഡൈവ് റിഫ്ലെക്സ്‘. മുഖത്ത് തണുത്ത വെള്ളം തട്ടുമ്പോൾ ശരീരം സ്വയമേവ ചില മാറ്റങ്ങൾക്ക് വിധേയമാകും. ബജാവു ജനതയിൽ ഈ റിഫ്ലെക്സ് അങ്ങേയറ്റം കാര്യക്ഷമമായി പ്രവർത്തിക്കുന്നു. ഇതിന് പ്രധാനമായും മൂന്ന് ഘടകങ്ങളുണ്ട്:

• ബ്രാഡികാർഡിയ (Bradycardia): ഹൃദയമിടിപ്പ് ഗണ്യമായി കുറയുന്നു. ഇത് ഓക്സിജൻ ഉപഭോഗം കുറയ്ക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു.

• പെരിഫറൽ വാസോകൺസ്ട്രിക്ഷൻ (Peripheral Vasoconstriction): കൈകാലുകളിലേക്കും മറ്റ് അപ്രധാന അവയവങ്ങളിലേക്കുമുള്ള രക്തക്കുഴലുകൾ ചുരുങ്ങുന്നു. ഇത് ഓക്സിജൻ നിറഞ്ഞ രക്തം ഹൃദയം, തലച്ചോറ് തുടങ്ങിയ ഏറ്റവും പ്രധാനപ്പെട്ട അവയവങ്ങളിലേക്ക് മാത്രം കേന്ദ്രീകരിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു.

• സ്പ്ലെനിക് കോൺട്രാക്ഷൻ (Splenic Contraction): മുകളിൽ വിശദീകരിച്ചതുപോലെ, പ്ലീഹ ചുരുങ്ങി കൂടുതൽ ഓക്സിജൻ രക്തത്തിലേക്ക് വിടുന്നു.

ബജാവു ജനതയിൽ ഈ മൂന്ന് പ്രക്രിയകളും വളരെ ശക്തമായി നടക്കുന്നത്, വെള്ളത്തിനടിയിൽ ഓക്സിജൻ ഏറ്റവും കാര്യക്ഷമമായി ഉപയോഗിക്കാൻ അവരെ പര്യാപ്തരാക്കുന്നു.

3. ജനിതകപരമായ തെളിവുകൾ:
ഡോ. ഇലാർഡോയും സംഘവും ബജാവു ജനതയുടെ ഡി.എൻ.എ പരിശോധിക്കുകയും, അവരുടെ സവിശേഷമായ ജീവിതശൈലിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട ചില ജീനുകളിൽ വ്യതിയാനങ്ങൾ കണ്ടെത്തുകയും ചെയ്തു.

• PDE10A ജീൻ: ഈ ജീൻ പ്ലീഹയുടെ വലുപ്പവുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ബജാവു ജനതയിൽ ഈ ജീനിന്റെ ഒരു പ്രത്യേക വകഭേദം കാണപ്പെട്ടു, ഇത് തൈറോയ്ഡ് ഹോർമോണുകളെ നിയന്ത്രിക്കുന്നതിലൂടെ പ്ലീഹയുടെ വലുപ്പം വർദ്ധിപ്പിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു. ഇതാണ് അവരുടെ ‘ജനിതക സ്കൂബ ടാങ്കിന്’ കാരണം.

• BDKRB2 ജീൻ: ഈ ജീൻ രക്തക്കുഴലുകൾ ചുരുങ്ങുന്നതുമായി (peripheral vasoconstriction) ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. ബജാവു ജനതയിൽ കാണപ്പെടുന്ന ഈ ജീനിന്റെ വകഭേദം, വെള്ളത്തിനടിയിൽ പോകുമ്പോൾ രക്തം കാര്യക്ഷമമായി പ്രധാന അവയവങ്ങളിലേക്ക് തിരിച്ചുവിടാൻ സഹായിക്കുന്നു.

• FAM178B ജീൻ: വെള്ളത്തിനടിയിൽ ശ്വാസം പിടിക്കുമ്പോൾ രക്തത്തിൽ കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡിന്റെ അളവ് കൂടുകയും രക്തം കൂടുതൽ അസിഡിക് ആകുകയും ചെയ്യും. ഈ ജീൻ രക്തത്തിലെ pH നില നിയന്ത്രിക്കാൻ സഹായിക്കുന്നു, അതുവഴി കാർബൺ ഡൈ ഓക്സൈഡിന്റെ ഉയർന്ന അളവിനെ പ്രതിരോധിക്കാൻ ശരീരത്തെ സഹായിക്കുന്നു.

ഈ കണ്ടെത്തലുകൾ ബജാവു ജനതയുടെ കഴിവുകൾ വെറും പരിശീലനത്തിന്റെ ഫലമല്ല, മറിച്ച് ആയിരക്കണക്കിന് വർഷത്തെ പരിണാമ പ്രക്രിയയുടെ ഫലമായി അവരുടെ ജീനുകളിൽ ആലേഖനം ചെയ്യപ്പെട്ട അനുകൂലനങ്ങളാണെന്ന് സംശയലേശമന്യേ തെളിയിക്കുന്നു.

പ്രകൃതി നിർദ്ധാരണം പ്രവർത്തനത്തിൽ: ഡാർവിന്റെ സിദ്ധാന്തത്തിന് ഒരു ജീവിക്കുന്ന പാഠപുസ്തകം

ചാൾസ് ഡാർവിൻ മുന്നോട്ടുവെച്ച പ്രകൃതി നിർദ്ധാരണത്തിലൂടെയുള്ള പരിണാമ സിദ്ധാന്തത്തിന് ഇത്രയും വ്യക്തവും ശക്തവുമായ ഒരു ഉദാഹരണം മനുഷ്യ സമൂഹത്തിൽ കണ്ടെത്തുക പ്രയാസമാണ്. ഒരു ജീവിവർഗ്ഗം അതിന്റെ പരിസ്ഥിതിയുടെ സമ്മർദ്ദങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് എങ്ങനെ തലമുറകളിലൂടെ മാറുന്നു എന്ന് ബജാവു ജനതയുടെ കഥ നമുക്ക് ലളിതമായി വിശദീകരിച്ചു തരുന്നു.

പ്രകൃതി നിർദ്ധാരണത്തിന്റെ ഘട്ടങ്ങൾ ബജാവു ജനതയിൽ:

1. പരിസ്ഥിതിപരമായ സമ്മർദ്ദം (Environmental Pressure): ബജാവു ജനതയുടെ അതിജീവനം പൂർണ്ണമായും കടലിനെ ആശ്രയിച്ചായിരുന്നു. കൂടുതൽ ഭക്ഷണം കണ്ടെത്താൻ, അവർക്ക് കൂടുതൽ ആഴത്തിൽ മുങ്ങേണ്ടി വന്നു, കൂടുതൽ നേരം വെള്ളത്തിനടിയിൽ കഴിയേണ്ടി വന്നു. ആഴത്തിൽ കൂടുതൽ നേരം ചെലവഴിക്കാൻ കഴിയുന്നവർക്ക് കൂടുതൽ മത്സ്യങ്ങളെയും മുത്തുകളെയും ലഭിച്ചു. ഇത് അവരുടെയും കുടുംബത്തിന്റെയും അതിജീവനത്തിന് അത്യന്താപേക്ഷിതമായിരുന്നു.

2. സ്വാഭാവിക വ്യതിയാനങ്ങൾ (Natural Variation): ഏത് ജനസമൂഹത്തിലെയും പോലെ, പുരാതന ബജാവു സമൂഹത്തിലും ശാരീരിക സവിശേഷതകളിൽ സ്വാഭാവികമായ വ്യത്യാസങ്ങൾ ഉണ്ടായിരുന്നു. ചിലർക്ക് ജന്മനാ അല്പം വലിയ പ്ലീഹ ഉണ്ടായിരിക്കാം, ചിലരുടെ ഡൈവ് റിഫ്ലെക്സ് കൂടുതൽ കാര്യക്ഷമമായിരിക്കാം, ചിലർക്ക് വെള്ളത്തിനടിയിൽ കാഴ്ച കൂടുതൽ മെച്ചപ്പെട്ടതായിരിക്കാം.

3. അതിജീവനവും പ്രത്യുത്പാദനവും (Survival and Reproduction): ഇവിടെയാണ് പ്രകൃതി നിർദ്ധാരണം പ്രവർത്തിക്കുന്നത്. വലിയ പ്ലീഹയും മികച്ച ഡൈവ് റിഫ്ലെക്സും ഉണ്ടായിരുന്ന വ്യക്തികൾക്ക് കൂടുതൽ ഭക്ഷണം കണ്ടെത്താൻ സാധിച്ചു. ഇത് അവരെ ആരോഗ്യവാന്മാരാക്കുകയും, രോഗങ്ങളെയും പട്ടിണിയെയും അതിജീവിക്കാൻ സഹായിക്കുകയും ചെയ്തു. ആരോഗ്യവാന്മാരായതുകൊണ്ട് തന്നെ, അവർക്ക് കൂടുതൽ കാലം ജീവിക്കാനും കൂടുതൽ സന്താനങ്ങളെ ഉത്പാദിപ്പിക്കാനും സാധിച്ചു. അവരുടെ ഈ ‘അനുകൂലമായ’ ജനിതക സവിശേഷതകൾ അടുത്ത തലമുറയിലേക്ക് കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെട്ടു.

4. ജനിതകപരമായ മാറ്റം തലമുറകളിലൂടെ (Inheritance and Adaptation): ഈ പ്രക്രിയ നൂറുകണക്കിന്, ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങൾ ആവർത്തിച്ചപ്പോൾ, വലിയ പ്ലീഹയ്ക്കും മികച്ച ഡൈവ് റിഫ്ലെക്സിനും കാരണമാകുന്ന ജീനുകൾ (PDE10A പോലുള്ളവ) ബജാവു ജനസംഖ്യയിൽ കൂടുതൽ സാധാരണമായി. താരതമ്യേന ചെറിയ പ്ലീഹയുള്ളവരും കാര്യക്ഷമത കുറഞ്ഞ ഡൈവ് റിഫ്ലെക്സ് ഉള്ളവരും അതിജീവന മത്സരത്തിൽ പിന്നോട്ടുപോവുകയും അവരുടെ ജീനുകൾ തലമുറകളിലൂടെ കുറഞ്ഞുവരികയും ചെയ്തു. കാലക്രമേണ, ഈ സവിശേഷതകൾ ബജാവു ജനതയുടെ ഒരു പൊതുവായ ജനിതക അടയാളമായി മാറി.

ഇപ്രകാരം, ബജാവു ജനതയുടെ ശരീരം അവരുടെ സവിശേഷമായ ജീവിതരീതിക്ക് അനുയോജ്യമായ രീതിയിൽ പരിണമിച്ചു. ഇത് ഡാർവിന്റെ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ ഒരു പാഠപുസ്തക ഉദാഹരണമാണ്: പരിസ്ഥിതി തിരഞ്ഞെടുക്കുന്ന, ഏറ്റവും അനുയോജ്യമായ സവിശേഷതകളുള്ളവർ അതിജീവിക്കുകയും അവരുടെ ഗുണങ്ങൾ അടുത്ത തലമുറയിലേക്ക് കൈമാറുകയും ചെയ്യുന്നു.

ആധുനികതയുടെ തിരമാലകൾ: പാരമ്പര്യവും വെല്ലുവിളികളും

പരിണാമത്തിന്റെ ഈ അത്ഭുത പ്രതീകമായ ബജാവു ജനത ഇന്ന് നിരവധി വെല്ലുവിളികൾ നേരിടുന്നുണ്ട്. ആയിരക്കണക്കിന് വർഷങ്ങളായി അവർ കാത്തുസൂക്ഷിച്ച ജീവിതരീതിയും അവരുടെ ആവാസവ്യവസ്ഥയായ കടലും ഇന്ന് ഭീഷണിയിലാണ്.

• പാരിസ്ഥിതിക നാശം: ആഗോളതാപനം മൂലം സമുദ്രത്തിലെ താപനില വർധിക്കുന്നത് പവിഴപ്പുറ്റുകളുടെ നാശത്തിന് (Coral Bleaching) കാരണമാകുന്നു. പവിഴപ്പുറ്റുകൾ മത്സ്യങ്ങളുടെയും മറ്റ് കടൽ ജീവികളുടെയും ആവാസകേന്ദ്രമാണ്. പുറ്റുകൾ നശിക്കുന്നത് ബജാവു ജനതയുടെ ഭക്ഷ്യസ്രോതസ്സിനെയും ഉപജീവനത്തെയും നേരിട്ട് ബാധിക്കുന്നു. വ്യാവസായിക മത്സ്യബന്ധനം അവരുടെ പരമ്പരാഗത മത്സ്യബന്ധന മേഖലകളെ ശോഷിപ്പിക്കുന്നു. പ്ലാസ്റ്റിക് അടക്കമുള്ള കടലിലെ മാലിന്യങ്ങളും വലിയ ഭീഷണിയാണ്.

• സർക്കാരുകളുടെ സമ്മർദ്ദം: ബജാവു ജനത ജീവിക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളിലെ സർക്കാരുകൾ അവരെ കരയിലേക്ക് മാറ്റിപ്പാർപ്പിക്കാനും ആധുനിക ജീവിതരീതികളുമായി പൊരുത്തപ്പെടുത്താനും ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. പൗരത്വമില്ലാത്തതിനാൽ ഇവർക്ക് ഭൂമിയിൽ അവകാശങ്ങളോ, വിദ്യാഭ്യാസത്തിനോ ആരോഗ്യരക്ഷയ്ക്കോ ഉള്ള സൗകര്യങ്ങളോ ലഭിക്കുന്നില്ല. ഇത് അവരെ പാർശ്വവൽക്കരിക്കപ്പെട്ട ഒരു സമൂഹമാക്കി മാറ്റുന്നു.

• പാരമ്പര്യത്തിന്റെ നഷ്ടം: പുതിയ തലമുറയിലെ ബജാവു ചെറുപ്പക്കാർ കരയിലെ ജീവിതത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെടുന്നു. പരമ്പരാഗതമായ അറിവുകളും കഴിവുകളും അവർക്ക് നഷ്ടപ്പെടുന്നു. കടലിൽ ഊളിയിടാനുള്ള കഴിവ്, പരമ്പരാഗത ബോട്ട് നിർമ്മാണം, കടലിനെക്കുറിച്ചുള്ള ആഴത്തിലുള്ള അറിവ് എന്നിവയെല്ലാം വരും തലമുറകളിൽ അപ്രത്യക്ഷമായേക്കാം എന്ന ആശങ്ക നിലനിൽക്കുന്നു.

അവരുടെ അതിജീവനത്തിന് കാരണമായ അതേ ജനിതക സവിശേഷതകൾ ഇപ്പോൾ ഒരുപക്ഷേ അപ്രസക്തമായേക്കാം. കടലിൽ മത്സ്യം കുറയുമ്പോൾ, വലിയ പ്ലീഹയോ മികച്ച ഡൈവ് റിഫ്ലെക്സോ അവർക്ക് പ്രയോജനപ്പെട്ടേക്കില്ല. ആധുനിക ലോകത്തിന്റെ സമ്മർദ്ദങ്ങൾ ഒരു പുതിയ തരം ‘പ്രകൃതി നിർദ്ധാരണത്തിന്’ വഴിവെച്ചേക്കാം, അതിൽ പരമ്പരാഗത കഴിവുകളേക്കാൾ ആധുനിക വിദ്യാഭ്യാസവും കരയിലെ ജീവിതവുമായി പൊരുത്തപ്പെടാനുള്ള കഴിവുമാകും അതിജീവനത്തിന് സഹായകമാകുക.

കടലിന്റെ ആത്മാവും മനുഷ്യന്റെ ഭാവിയും

ബജാവു ജനത കേവലം ഒരു കൗതുകമോ ‘കടൽ ജിപ്സികൾ‘ എന്ന ഓമനപ്പേരിൽ ഒതുങ്ങുന്ന ഒരു സമൂഹമോ അല്ല. അവർ മനുഷ്യന്റെ അനുകൂലന ശേഷിയുടെയും അതിജീവനത്തിനായുള്ള പോരാട്ടത്തിന്റെയും ജീവിക്കുന്ന പ്രതീകമാണ്. നമ്മുടെ ശരീരം പരിസ്ഥിതിയുമായി എത്രത്തോളം ആഴത്തിൽ ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്നും, സാഹചര്യങ്ങൾക്കനുസരിച്ച് മാറാൻ മനുഷ്യ ജീനോമിന് എത്രമാത്രം കഴിവുണ്ടെന്നും അവർ നമ്മെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.

അവരുടെ കഥ പരിണാമത്തിന്റെ മാത്രം കഥയല്ല, മറിച്ച് പ്രകൃതിയും മനുഷ്യനും തമ്മിലുള്ള അഭേദ്യമായ ബന്ധത്തിന്റെ കഥ കൂടിയാണ്. പ്രകൃതിയെ ആശ്രയിച്ചും ബഹുമാനിച്ചും ജീവിച്ചാൽ, പ്രകൃതി മനുഷ്യന് അതിജീവിക്കാനുള്ള വഴികൾ നൽകുമെന്നതിന്റെ തെളിവാണ് ബജാവു. എന്നാൽ ആ പ്രകൃതിയെ നശിപ്പിക്കുമ്പോൾ, നമ്മൾ ഇല്ലാതാക്കുന്നത് ബജാവു ജനതയുടെ ജീവിതം മാത്രമല്ല, മനുഷ്യവംശത്തിന്റെ ജൈവികവും സാംസ്കാരികവുമായ വൈവിധ്യത്തിന്റെ അമൂല്യമായ ഒരേട് കൂടിയാണ്.

ബജാവു ജനതയുടെ ഭാവിയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, നാം നമ്മോടുതന്നെ ചോദിക്കേണ്ട ചില ചോദ്യങ്ങളുണ്ട്. പുരോഗതിയുടെ പേരിൽ ഇത്തരം അതുല്യമായ സംസ്കാരങ്ങളെ നാം ഇല്ലാതാക്കണോ? അതോ, അവരുടെ പാരമ്പര്യത്തെയും അറിവുകളെയും ബഹുമാനിച്ച്, അവർക്ക് സ്വന്തം വഴി തിരഞ്ഞെടുക്കാനുള്ള അവസരം നൽകണോ? കടലിന്റെ മക്കളുടെ ഈ ജീവിക്കുന്ന ഇതിഹാസം, മനുഷ്യരാശിയുടെ ഭാവിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു താക്കീത് കൂടിയാണ്; പ്രകൃതിയുമായുള്ള നമ്മുടെ ബന്ധം പുനർനിർവചിച്ചില്ലെങ്കിൽ, നമുക്കും നഷ്ടപ്പെടുന്നത് അതിജീവനത്തിനുള്ള നമ്മുടെ കഴിവുകൾ തന്നെയായിരിക്കും.