സംബന്ധമൂർത്തി

തഞ്ചാവൂർ ജില്ലയിലെ ശീർകാഴി (Sirkaazhi) ദേശത്ത് ജീവിച്ചിരുന്ന ശൈവ കവി-സന്യാസിയാണ് സംബന്ധമൂർത്തി അഥവാ തിരുജ്ഞാന സംബന്ധർ (തിരുജ്ഞാനസംബന്ധർ). ക്രി.വ. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലാണ് അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്നതായി കരുതപ്പെടുന്നത്. 63 നായനാർമാരിൽ (ശിവഭക്തരായ സന്യാസിമാർ) പ്രമുഖനായ മൂവരിൽ (മുത്തവർ) ഒരാളാണ് അദ്ദേഹം. സംബന്ധമൂർത്തിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് പറയപ്പെടുന്ന, 8000-ത്തിലധികം ജൈന സന്യാസിമാരെ ശൂലത്തിൽ തറച്ച കഥ തമിഴ് ശൈവ പാരമ്പര്യത്തിലെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു ഐതിഹ്യമാണ്. ഇത് ‘സമണർ കഴുവേട്രം’ (Samanar Kazhuvetram) എന്ന പേരിലാണ് അറിയപ്പെടുന്നത്. ഈ സംഭവത്തിന്റെ കൃത്യമായ വിവരങ്ങൾ പ്രധാനമായും ശേഖിഴാർ എഴുതിയ ‘പെരിയപുരാണം’ (Periya Puranam) എന്ന തമിഴ് ഗ്രന്ഥത്തിലാണ് രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ ജൈനരോടുള്ള സമീപനം, പ്രധാനമായും ശൈവമതത്തിന്റെ പുനഃസ്ഥാപനം എന്ന ലക്ഷ്യത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമായിരുന്നു.

ശൈവമതം

Sambanthamoorthy

  • ജന്മസ്ഥലം: തമിഴ്‌നാട്ടിലെ ശീർകാഴി (ചോളമണ്ഡലം).
  • മാതാപിതാക്കൾ: ശിവഭക്തരായ ബ്രാഹ്മണരായിരുന്ന ശിവപാദ ഹൃദയരും ഭാര്യ ഭഗവതിയാരും.
  • ദിവ്യമായ ജ്ഞാനം: ഐതിഹ്യമനുസരിച്ച്, മൂന്നാം വയസ്സിൽ അച്ഛനോടൊപ്പം ക്ഷേത്രക്കുളത്തിൽ പോയപ്പോൾ, വിശന്നുകരഞ്ഞ കുട്ടിക്ക് ശിവനും പാർവതിയും പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട്, പാർവതി ദേവി ജ്ഞാനം കലർത്തിയ പാൽ ഒരു സ്വർണ്ണപ്പാത്രത്തിൽ നൽകി.
  • ആദ്യ ഗീതം: വായിൽ പാൽക്കറ കണ്ട അച്ഛൻ ആരാണ് പാൽ തന്നതെന്നന്വേഷിച്ചപ്പോൾ, കുട്ടി ആകാശത്തേക്ക് ചൂണ്ടി, ശിവന്റെ മഹത്വത്തെക്കുറിച്ച് ‘தோயுடைய செவியன்’ (തോടുടയ ചെവിയൻ) എന്ന് തുടങ്ങുന്ന ഗീതം ആലപിച്ചു. ഈ സംഭവത്തോടെയാണ് അദ്ദേഹത്തിന് തിരുജ്ഞാന സംബന്ധർ എന്ന പേര് ലഭിച്ചത്.
  • മതപരമായ മത്സരം: ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ, പ്രത്യേകിച്ച് പാണ്ഡ്യനാട്ടിൽ, ശക്തമായ സ്വാധീനം ചെലുത്തിയിരുന്ന ജൈനമതത്തെ (സമണർ) അദ്ദേഹം ശൈവമതത്തിന്റെ വളർച്ചയ്ക്ക് ഒരു പ്രധാന വെല്ലുവിളിയായി കണ്ടു.
  • ശൈവമത പുനരുജ്ജീവനം: പാണ്ഡ്യനാട്ടിൽ ശൈവമതം ക്ഷയിച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന സാഹചര്യത്തിൽ, രാജാവിനെ തിരികെ ശൈവമതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരിക വഴി, ശൈവമതത്തിന്റെ പ്രതാപം പുനഃസ്ഥാപിക്കുക എന്നതായിരുന്നു അദ്ദേഹത്തിന്റെ മുഖ്യ ലക്ഷ്യം.
  • വാദപ്രതിവാദങ്ങൾ (സംവാദം): ജൈന ആചാര്യന്മാരുമായി അദ്ദേഹം പരസ്യമായ സംവാദങ്ങളിൽ ഏർപ്പെട്ടു. മധുരയിൽ വെച്ച് നടന്ന ഈ സംവാദങ്ങൾ അഗ്നി പരീക്ഷ (തീയിലിടൽ), ജല പരീക്ഷ (നദിയിൽ ഒഴുക്കൽ) എന്നിവയിലൂടെയാണ് പ്രശസ്തമായത്.
  • ശമണർ കഴുവേട്രം (ശൂലത്തിൽ തറയ്ക്കൽ): ജൈന സന്യാസിമാർക്ക് എതിരെ നടന്നതായി പറയപ്പെടുന്ന ഈ അതിക്രൂരമായ ശിക്ഷാ നടപടിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമീപനം ഏറ്റവും വിമർശിക്കപ്പെടുന്നത്. (ഐതിഹ്യപ്രകാരം: വാദത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ട ഏകദേശം 8000 ജൈന സന്യാസിമാർ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്ത ശിക്ഷയാണ് ‘കഴുവേട്രം’ എന്നും, രാജാവായ കൂൻ പാണ്ഡ്യൻ (നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യൻ) അത് നടപ്പിലാക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തതെന്നും ശൈവഗ്രന്ഥങ്ങൾ പറയുന്നു. സംബന്ധമൂർത്തി ഈ നടപടിക്ക് ഉത്തരവിട്ടതായി നേരിട്ട് പറയുന്നില്ലെങ്കിലും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സാന്നിധ്യത്തിലാണ് ഇത് നടന്നത്. ഈ സംഭവം സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ കടുത്ത മതപരമായ അസഹിഷ്ണുത അല്ലെങ്കിൽ ശൈവമതത്തോടുള്ള അമിതമായ പക്ഷപാതം കാണിക്കുന്നു എന്ന് വിമർശകർ വാദിക്കുന്നു.)
  • സമാധാനപരമായ സഹവർത്തിത്വമില്ലായ്മ: ജൈനമതത്തെ കേവലം ഒരു എതിരാളിയായി കാണുകയല്ല, മറിച്ച് തമിഴ്‌നാട്ടിൽ നിന്ന് തുടച്ചുനീക്കേണ്ട ഒരു ശക്തിയായി കണക്കാക്കിയ ഒരു സമീപനമാണ് അദ്ദേഹം സ്വീകരിച്ചത്.
  • സ്തുതിഗീതങ്ങളിലെ വിമർശനം: അദ്ദേഹത്തിന്റെ തേവാര ഗീതങ്ങളിൽ ചിലയിടങ്ങളിൽ ജൈന-ബുദ്ധ മതങ്ങളെ നേരിട്ട് വിമർശിക്കുന്ന വരികൾ കാണാം.

 

പ്രധാന പ്രവർത്തനങ്ങൾ

  • ഭക്തിപ്രസ്ഥാനം: സംബന്ധർ തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ശൈവ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനം പ്രചരിപ്പിക്കുന്നതിൽ നിർണ്ണായക പങ്ക് വഹിച്ചു.
  • തേവാരം: ശിവനെ സ്തുതിച്ചുകൊണ്ട് അദ്ദേഹം പതിനായിരത്തിലധികം ഗീതങ്ങൾ രചിച്ചതായി വിശ്വസിക്കപ്പെടുന്നു. ഇവയിൽ 4,181 ശ്ലോകങ്ങളുള്ള 383 (അല്ലെങ്കിൽ 384) ഗീതങ്ങൾ ‘തേവാരം’ എന്ന പേരിൽ തിരുമുറൈയുടെ (തമിഴ് ശൈവ സിദ്ധാന്തത്തിന്റെ canonical കൃതികൾ) ഒന്നും, രണ്ടും, മൂന്നും വാല്യങ്ങളായി ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു.
  • തീർത്ഥാടനം: നിരവധി ശിവക്ഷേത്രങ്ങൾ സന്ദർശിച്ച് അദ്ദേഹം ഗീതങ്ങൾ ആലപിച്ചു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ തിരുനീലകണ്ഠ യാഴ്പ്പാണർ എന്ന സംഗീതജ്ഞനും ഉണ്ടായിരുന്നു.
  • അത്ഭുതങ്ങൾ: തന്റെ ഗീതങ്ങളിലൂടെ പല അത്ഭുതങ്ങളും അദ്ദേഹം പ്രവർത്തിച്ചതായി പറയപ്പെടുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന്, പൂമ്പാവൈ എന്ന പെൺകുട്ടിയെ ഭസ്മത്തിൽ നിന്ന് ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ കൊണ്ടുവന്നത്.
  • വൈഷ്ണവ-ജൈന മതങ്ങളെ എതിർക്കൽ: അക്കാലത്ത് തമിഴ്നാട്ടിൽ സ്വാധീനമുണ്ടായിരുന്ന ജൈനമതത്തെയും, വൈഷ്ണവത്തെയും അദ്ദേഹം ശക്തമായി എതിർത്തു.
  • കൂൻ പാണ്ഡ്യനെ ശൈവ മതത്തിലേക്ക് പരിവർത്തനം ചെയ്യൽ: പാണ്ഡ്യരാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമായ മധുരയിലെ രാജാവായിരുന്ന കൂൻ പാണ്ഡ്യന് (പിന്നീട് നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യൻ എന്നറിയപ്പെട്ടു) അസുഖം മാറ്റി ശൈവ മതത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുവരുന്നതിൽ അദ്ദേഹം പ്രധാന പങ്കുവഹിച്ചു. തുടർന്ന് ജൈന പണ്ഡിതരുമായി അദ്ദേഹം വാദപ്രതിവാദങ്ങളിൽ ഏർപ്പെടുകയും വിജയിക്കുകയും ചെയ്തു.

 

മോക്ഷപ്രാപ്തി

  • വിവാഹം: തന്റെ പതിനാറാം വയസ്സിൽ തിരുനല്ലൂർ പെരുമണത്തെ നമ്പാണ്ടാർ നമ്പിയുടെ മകളുമായി അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിവാഹം നിശ്ചയിച്ചു.
  • മോക്ഷം: വിവാഹത്തിന് ശേഷം, വധുവിന്റെ കൈയും പിടിച്ച് അഗ്നിയെ വലംവെക്കുന്നതിനിടയിൽ, സംബന്ധരും വധുവും അവിടെ കൂടിയ ഭക്തജനങ്ങളും ചേർന്ന് ശിവജ്യോതിയിൽ (ശിവന്റെ പ്രകാശത്തിൽ) ലയിച്ച് മോക്ഷം പ്രാപിച്ചു. ഇത് തമിഴ് വൈകാശി മാസത്തിലെ വിശാഖം നക്ഷത്രത്തിലായിരുന്നു എന്ന് കരുതപ്പെടുന്നു.

ഈ വിവരങ്ങൾ പ്രധാനമായും പെരിയപുരാണം (ശേഖിഴാർ രചിച്ചത്) പോലുള്ള തമിഴ് ശൈവഗ്രന്ഥങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്.

 

സമണർ കഴുവേട്രം

സംബന്ധമൂർത്തി ജീവിച്ചിരുന്ന ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ, പാണ്ഡ്യ രാജ്യത്തിന്റെ തലസ്ഥാനമായിരുന്ന മധുരയിൽ ജൈനമതം ശക്തമായ സ്വാധീനത്തിലായിരുന്നു. അവിടുത്തെ രാജാവായിരുന്ന കൂൻ പാണ്ഡ്യൻ (പിന്നീട് നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യൻ എന്നറിയപ്പെട്ടു) ജൈന മതാനുയായി ആയിരുന്നു. എന്നാൽ, അദ്ദേഹത്തിന്റെ രാജ്ഞിയായിരുന്ന മങ്കൈയർക്കരശിയും മന്ത്രി കുലച്ചിറൈയാരും ശിവഭക്തരായിരുന്നു. മധുരയുടെ പടിഞ്ഞാറു ഭാഗത്തായി ഉണ്ടായിരുന്ന 8 ഓളം മലകളിൽ നിന്നും ജൈന ഭിക്ഷുക്കളെ പാണ്ഡ്യരാജകിങ്കരന്മാരെ അയച്ചു പിടിച്ചുകൊണ്ടു വന്ന് ശൂലത്തിൽ കോർത്തു കൊന്ന കഥ വളരെ നാടകീയമായ ചേരുവകളോടെ വൈദിക പ്രമുഖർ പാടിനടന്നിരുന്നു. ജൈനരും വൈദികരും തമ്മിൽ മതത്തെ സംബന്ധിച്ച് തർക്കം നടന്നുവെന്നും തർക്കത്തിൽ സംബന്ധൻ തോറ്റുവെന്നും എന്നാൽ രാജാവും രാജ്ഞിയും രാജകിങ്കരന്മാരുമായുള്ള ബന്ധത്തിലൂടെ ചില ചെപ്പടിവിദൂകൾ കാണിച്ചു ജൈനഭിക്ഷുക്കൾ തോറ്റതായി പിന്നീടു തീർച്ചപ്പെടുത്തുകയായിരുന്നു. ഈ നിർദ്ദയകൊലപാതക പരമ്പരയെ പറ്റി  തമിഴിലുള്ള ‘തേവാരം‘ എന്ന പ്രധാന ശൈവമത ഗ്രന്ഥത്തിൻ്റെ ഭാഗമായ സംബന്ധൻ്റെ കൃതിയിൽ പെട്ട ‘ആലവായിപതികം‘ എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെടുന്ന പദ്യങ്ങളിൽ പ്രതിപാദിക്കുന്നുണ്ട്. ഭയാനകമായ ഈ ചിത്രവദത്തിൻ്റെ സ്മാരകമായി, വൈദികബ്രാഹ്മണർ ഒത്തുചേർന്ന് വർഷം തോറും മധുരയിൽ വെച്ച് ‘കഴിവേറ്റി തിരുവിഴാ‘ എന്ന പേരിൽ ഒരുത്സവം ഇന്നും കൊണ്ടാടുന്നു. ഇതുമായി ബന്ധപ്പെട്ടു പ്രചരിച്ച കഥകളിൽ പ്രധാനമായ വൈദികകഥകൾ താഴെ കൊടുക്കുന്നു.

1. സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ ക്ഷണം

രാജാവിന് കടുത്ത രോഗം ബാധിക്കുകയും ജൈന സന്യാസിമാർക്ക് അത് മാറ്റാൻ കഴിയാതെ വരികയും ചെയ്തപ്പോൾ, രാജ്ഞിയും മന്ത്രിയും ചേർന്ന് സംബന്ധമൂർത്തിയെ മധുരയിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു. ശൈവമതത്തിന്റെ പ്രചാരകനായ സംബന്ധർ വരുന്നതിൽ ജൈന സന്യാസിമാർക്ക് എതിർപ്പുണ്ടായിരുന്നു. അവരത് യക്തിയുക്തം എതിർത്തു. ഇവിടെ ഒരു നെഗറ്റീവ് ചായ്വ് വന്നത് ജൈന ഭിക്ഷിക്കൾക്കാണ്.

 

2. വാദപ്രതിവാദങ്ങൾ

സംബന്ധമൂർത്തി മധുരയിൽ എത്തി രാജാവിന്റെ രോഗം ഭസ്മം (തിരുനീറ്) പൂശി മാറ്റിയതോടെ, ജൈന സന്യാസിമാർ അദ്ദേഹത്തെ വാദപ്രതിവാദത്തിന് വെല്ലുവിളിച്ചു. സംവാദത്തിന്റെ രണ്ട് പ്രധാന ഘട്ടങ്ങൾ:

  • അഗ്നി പരീക്ഷ (തീയിലിടൽ): സംബന്ധമൂർത്തിയും ജൈനരും തങ്ങളുടെ വിശുദ്ധ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ തീയിലിട്ടു. സംബന്ധരുടെ തേവാര ഗ്രന്ഥം കത്താതെയിരിക്കുകയും, ജൈനരുടെ ഗ്രന്ഥം കത്തിപ്പോകുകയും ചെയ്തു. ജൈനരുടെ പ്രധാനപ്പെട്ട രേഖകൾ എല്ലാം തന്നെ അഗ്നിക്കിരയായെന്നും ദൈദികമത സംബന്ധിയായവ പെരും തീയിൽ നശിക്കാതെ നിന്നുവെന്നും ആണിതു പറയുന്നത്.
  • ജല പരീക്ഷ (വെള്ളത്തിൽ ഒഴുക്കൽ): ഇരുവരും തങ്ങളുടെ താളിയോല ഗ്രന്ഥങ്ങൾ വൈഗൈ നദിയിൽ ഒഴുക്കി. സംബന്ധരുടെ ഗ്രന്ഥം ഒഴുക്കിനെതിരെ നീങ്ങുകയും, ജൈനരുടെ ഗ്രന്ഥം ഒഴുക്കിൽ താഴുകയും ചെയ്തു.

 

3. കഴുവേട്രം (ശൂലത്തിൽ തറയ്ക്കൽ)

വാദം തോറ്റാൽ സ്വയം ശിക്ഷ ഏൽക്കണമെന്നതായിരുന്നു ജൈന സന്യാസിമാർ തന്നെ മുന്നോട്ട് വെച്ച നിബന്ധന. ഇവിടെ ബ്രാഹ്മണ പുരോഹിതന്മാർക്കല്ല നെഗറ്റീവ് ചായ്വ് കാണാനാവുന്നത്. എല്ലാം ജൈനർ തന്നെ!!

  • വാദത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ടതോടെ, ഏകദേശം 8000 ജൈന സന്യാസിമാർ (ചില രേഖകളിൽ 8000 പേർ എന്ന് കൃത്യമായി പറയുന്നു) തങ്ങൾ തിരഞ്ഞെടുത്ത ശിക്ഷയായ ‘കഴുവേട്രം’ (ശൂലത്തിൽ കയറ്റുക) ഏറ്റുവാങ്ങാൻ തയ്യാറായി.
  • രാജാവായ നിന്ദ്ര ശീർ നെടുംമാറ പാണ്ഡ്യന്റെ ആജ്ഞപ്രകാരം അവരെ ശൂലത്തിൽ തറച്ചു കൊന്നു.
  • ചില വ്യാഖ്യാനങ്ങളിൽ, ഈ കശാപ്പിന് രാജാവിനെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് സംബന്ധമൂർത്തിയാണെന്ന് പറയപ്പെടുന്നു, എന്നാൽ മറ്റുചിലർ ഇത് വാദത്തിൽ പരാജയപ്പെട്ട ജൈന സന്യാസിമാർ സ്വയം തിരഞ്ഞെടുത്ത ശിക്ഷയാണെന്നും, രാജാവ് അത് നടപ്പിലാക്കുക മാത്രമാണ് ചെയ്തതെന്നുമാണ് വാദിക്കുന്നത്. പെരിയപുരാണത്തിന്റെ നിഗമനമനുസരിച്ച്, സംബന്ധരുടെ ഇടപെടലില്ലാതെ പരാജയപ്പെട്ട സന്യാസിമാർ സ്വയം ശൂലത്തിൽ കയറി മരിക്കുകയായിരുന്നു.

സംബന്ധൻ്റെ നേതൃത്വത്തിൽ, യാതൊരു സങ്കോചവും കൂടാതെ മധുരയിൽ വൈഗനദി തീരത്ത് ശൂലങ്ങൾ നാട്ടി, ഈ എണ്ണായിരത്തിൽ അധികം ജൈനരെ ശൂലത്തിൽ തളച്ചു കൊന്നുതള്ളി. മധുരയിൽ വെച്ചു നടന്ന ഈ കൂട്ടകൊലയ്ക്ക് ശേഷം ഇതിനു സാക്ഷ്യം വഹിക്കാനും, എന്നാൽ തങ്ങൾ വിശ്വസിച്ചു വന്ന ചിന്താധാരയെ കൈവിടാൻ തയ്യാറാവാത്തതുമായ ഒരു കൂട്ടം ജൈനർ, പാണ്ഡ്യരോടൊപ്പം കേരളത്തിലേക്ക് അഭയം പ്രാപിച്ചു. സഹ്യപർവ്വത വിടവുപാതയിലൂടെ പന്തളത്തിലേക്ക് എത്തിയ പന്തളരാജവംശം ആ പഴയ പാണ്ഡ്യരാജവംശത്തിലെ പിന്മുറക്കാർ തന്നെയാണ്. ഇതേപറ്റി പിന്നീടു പറയാം.

ചരിത്രപരമായ വീക്ഷണങ്ങൾ

  • ഐതിഹ്യം മാത്രമോ?: ഈ സംഭവം ചരിത്രപരമായ വസ്തുതയായി കണക്കാക്കപ്പെടുന്നില്ല. ഇത് ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിലെ ശൈവമതവും ജൈനമതവും തമ്മിലുണ്ടായിരുന്ന വൈരം എടുത്തു കാണിക്കുന്ന ഒരു ഐതിഹ്യപരമായ വിവരണമാണ്. വൈദികരും ബുദ്ധജൈനവിശ്വാസികളും തമ്മിൽ പരസ്പരം ശത്രുതയുണ്ടായിരുന്നു എന്നതിൽ സംശയമില്ല, വൈദികർ നന്നായിട്ടുതന്നെ ബുദ്ധരേയും ജൈനരേയും കൊന്നിട്ടും ഉണ്ട്.
  • മതപരമായ വൈരം: സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ ജീവചരിത്രം വിവരിക്കുന്ന പെരിയപുരാണം പോലുള്ള ശൈവ ഗ്രന്ഥങ്ങൾ, ശൈവമതത്തിന്റെ ഉന്നതിയും മറ്റ് മതങ്ങളുടെ പരാജയവും വ്യക്തമാക്കാൻ വേണ്ടിയാണ് ഇത്തരം അതിശയോക്തി കലർന്ന വിവരണങ്ങൾ നൽകുന്നത്.
  • ബുദ്ധസന്യാസി vs. ജൈനസന്യാസി: ചോദ്യത്തിൽ ബുദ്ധസന്യാസിമാർ എന്നാണ് പറയുന്നതെങ്കിലും, ഈ ഐതിഹ്യം ജൈന സന്യാസിമാരുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് പ്രശസ്തമായിട്ടുള്ളത്. ഏഴാം നൂറ്റാണ്ടിൽ ജൈനമതമാണ് പാണ്ഡ്യനാട്ടിൽ ശക്തമായിരുന്നത്.

ഈ കഥ തമിഴ് ശൈവ പാരമ്പര്യത്തിൽ വളരെ പ്രസിദ്ധമാണ്, കൂടാതെ ചില ദ്രാവിഡ ദേശീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ ആര്യജനത ദ്രാവിഡരോടു ചെയ്ത  ക്രൂരതയുടെ ഉദാഹരണമായി ഈ കഥ ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.

മുത്തവർ

സംബന്ധമൂർത്തിയെ കൂടാതെ ‘പ്രമുഖരായ മൂവർ’ അഥവാ ‘മുത്തവർ’ എന്നറിയപ്പെടുന്ന മറ്റ് രണ്ട് ശൈവ കവി-സന്യാസിമാർ ഇവരാണ്:

  1. അപ്പർ (തിരുനാവക്കരശ്):
    • സംബന്ധമൂർത്തിയുടെ സമകാലികനും അദ്ദേഹത്തെക്കാൾ മുതിർന്നയാളുമായിരുന്നു.
    • ശൈവമതത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവരുന്നതിനു മുൻപ് ജൈനമതത്തിൽ ചേർന്നിരുന്നു.
    • അദ്ദേഹം രചിച്ച ഗീതങ്ങളാണ് തേവാരത്തിലെ 4, 5, 6 വാല്യങ്ങളിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.
  2. സുന്ദരർ (സുന്ദരമൂർത്തി നായനാർ):
    • ഈ മൂവരിൽ ഏറ്റവും അവസാനം ജീവിച്ചിരുന്ന കവിയാണ്.
    • സുഹൃത്തിനെപ്പോലെ ശിവനെ കണ്ടുമുട്ടി, ‘തോഴർ’ (സുഹൃത്ത്) എന്ന ഭാവത്തിൽ ഭക്തി പ്രകടിപ്പിച്ചു.
    • അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഗീതങ്ങളാണ് തേവാരത്തിലെ 7-ആം വാല്യത്തിൽ ഉൾപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നത്.

ഈ മൂന്ന് കവികളുടെയും (സംബന്ധർ, അപ്പർ, സുന്ദരർ) ഗീതങ്ങൾ ചേർന്നതാണ് ശൈവമതത്തിലെ പരമപ്രധാനമായ canonical കൃതിയായ ‘തേവാരം’. ഇവരെല്ലാം ചേർന്നാണ് തമിഴ്‌നാട്ടിൽ ശൈവ ഭക്തി പ്രസ്ഥാനത്തിന് ശക്തി നൽകിയത്.

കേരളത്തിലെ ബുദ്ധചിന്തകൾ

ബോധിധർമ്മ, കളരിപ്പയറ്റ്, ബുദ്ധമതം, കേരളം

ഇന്നത്തെ ഭാരതീയ സംസ്കാരത്തില്‍ പണ്ടുണ്ടായിരുന്ന ബുദ്ധ സംഹിതയ്ക്കുള്ള സ്വാധീനം വളരെ വലുതാണ്‌. ദ്രാവിഡ സംസ്‌കാരത്തിന്റെ ഔന്നിത്യത്തില്‍ സവര്‍ണ്ണരും അവര്‍ണ്ണരുമില്ലാതെ, ദുഷിച്ച ജാതി-വ്യവസ്ഥകളില്ലാതെ ഒത്തൊരുമയോടെ ഓണാഘോഷം നടത്തിയ ഒരു കാലഘട്ടമുണ്ടായിരുന്നു നമുക്ക്. ഇന്ന് മതങ്ങൾ പലതുണ്ട്; അവർ പരസ്പരം തലകൾ കൊയ്യുന്നുമുണ്ട്. ഇത് ഇന്നോ ഇന്നലെയോ തുടങ്ങിയതല്ല – ചരിത്രം പലരൂപത്തിൽ രേഖപ്പെടുത്തി തുടങ്ങിയ കാലം മുതലിങ്ങോളമുള്ളത് നമുക്ക് കണ്ടെത്താനാവുന്നു. മാറ്റങ്ങൾ അനിവാര്യം തന്നെ. അതെപ്രകാരം തിരിച്ചറിയുന്നു എന്നതിലാണു പ്രാധാന്യം. ഹിന്ദുവംശരും കൃസ്ത്യാനികളും മുസ്ലീങ്ങളും കാട്ടിക്കൂട്ടുന്ന പരാക്രമങ്ങളും അവയ്ക്കുവേണ്ടി ജനതതി കൂട്ടം ചേർന്നു പാടിനടക്കുന്ന പാവനഗീതങ്ങളും നമുക്കിന്ന് അന്യമല്ലല്ലോ. പ്രാചീനകാലങ്ങളിൽ ദ്രാവിഡവംശത്തിലേക്ക് പടന്നു കയറി കേരളം പരക്കെ വ്യാപിച്ച വിശ്വാസസംഹിതയായിരുന്നു ബുദ്ധമതം. ഇന്നതിനെ ഹിന്ദുമതം ആക്രമിച്ചുകീഴടിക്കി ഇല്ലാതാക്കിയെങ്കിലും അവർ കൊണ്ടുവന്ന സാംസ്കാരികസ്വാധീനം മാത്രം നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്. കൃസ്തുവിനും മുമ്പ് ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലായിരുന്നു ബുദ്ധസന്യാസികൾ കേരളനാട്ടിൽ എത്തിയതായി ചരിത്രപരമായ തെളിവുകൾ ലഭ്യമായിരിക്കുന്നത്. അശോകചക്രവർത്തിയുടെ ആജ്ഞ പ്രകാരവും ഇന്നത്തെ ശ്രീലങ്കയിൽ നിന്നും ഒക്കെയാണ് കേരളത്തിലേക്ക് ഇവരെത്തിയത്. പ്രസിദ്ധ സംഘകാല മഹാകാവ്യമായ മണിമേഖല

Rise and fall of Buddhism in Kerala, Budha Statue
ബുദ്ധൻ

ബൗദ്ധകൃതിയാണ്, ചിലപ്പതികാരത്തിന്റെ തുടർച്ചയാണിത്. ചിലപ്പതികാരം ജൈനമതസിദ്ധാന്തങ്ങളെ വിശദീകരിക്കുന്ന കാവ്യമാണെങ്കിൽ മണിമേഖല ബുദ്ധമതതത്വങ്ങളെയാണ്‌ പ്രതിപാദിക്കുന്നത്. രചയിതാവ് കൂലവാനികൻ ചാത്തനാർ ആണ്. ചേരൻ ചെങ്കുട്ടുവൻ, ഇളങ്കോവടികൾ എന്നിവരുടെ സമകാലികനായിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. ചാത്തൻ ശബ്ദം, ശാസ്തനായും ശാസ്താവായും മാരിയതും ദൈവമായി ആരാധിക്കുന്നതും നമുക്കിടയിൽ ഇന്നുമുണ്ടല്ലോ. ജാതിവ്യവസ്ഥകളെന്തെന്നറിയാത്ത അഹിംസാവാദികളായിരുന്നു നമ്മുടെയൊക്കെ പൂർവ്വികർ എന്ന ഓർമ്മപ്പെടുത്തൽ തന്നെ ഇപ്പോൾ ആശ്വാസം തരുന്നുണ്ട്… അതിനും മുമ്പുണ്ടായിരുന്ന ദ്രാവിഡസംസ്കാരം അവിടെ നിൽക്കട്ടെ. ഇപ്പോൾ നമുക്ക് ബുദ്ധമതത്തിൽ ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിക്കാം. മതമെന്നു വിളിക്കാൻ മാത്രമുള്ള ഒന്നല്ല ബുദ്ധിസം. മതമെന്ന് ആധുനികകാല നിർവ്വചനത്തിൽ പറയുന്നു എന്നേ ഉള്ളൂ. അതൊരു സംസ്കാരമായി ലോകത്ത് പലസ്ഥലങ്ങളിലേക്കും അന്ന് വ്യാപിച്ചതായിരുന്നു. വിദ്യാഭ്യാസത്തിനു പ്രാധാന്യം നൽകി നാടൊട്ടുക്ക് വിവിധ ബുദ്ധവിഹാരങ്ങൾ പണിതവരായിരുന്നു അവർ.

ബുദ്ധമതത്തിന്റെ ശോഷണം 8-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആരംഭത്തിൽ നന്നായി തുടങ്ങി. എഴാം നുറ്റാണ്ടോടെ ശക്തി ക്ഷയിച്ചു തുടങ്ങി എന്നു ചൈനക്കാരായ സഞ്ചാരികളുടെ വിവരണങ്ങളിൽ നിന്ന് മനസ്സിലാക്കാം. 9 ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ ശങ്കരാചാര്യരുടെ നേതൃത്വത്തിൽ അദ്വൈത വേദാന്തികൾ മുഖേന ഹിന്ദുമതത്തിന് വൻ പ്രചാരം ലഭിച്ചതു ബുദ്ധമതത്തെ നന്നായി ബാധിച്ചിരുന്നു. അക്കാലത്തൊക്കെയും ഹൈന്ദവരാജാക്കന്മാർ പോലും പഴയ ബൗദ്ധികപാരമ്പര്യം വെച്ച് സംസ്കാരപൂർണരായിത്തന്നെ നല്ല സഹിഷ്ണുതയോടെ ബുദ്ധസങ്കേതങ്ങൾ സംരക്ഷിച്ചുവന്നുരുന്നെങ്കിലും, ശങ്കരാചാര്യരുടെ നേതൃത്വത്തിൽ സവർണഹിന്ദൂയിസം ബുദ്ധിസത്തെ തുടച്ചു നീക്കാൻ മുന്നിട്ടിറങ്ങി. ബ്രാഹ്മണ മതത്തിന്റെ തിരിച്ചു വരവ് മൂലം മെല്ലെ രാജാക്കന്മാർ ബുദ്ധ മതത്തിനെതിരായി തിരിഞ്ഞു; ഭീഷണിയും അക്രമവും തന്നെയായിരുന്നു ബൗദ്ധർക്ക് നേരിടേണ്ടി വന്നത്. തൻമൂലം പടിപടിയായി ബുദ്ധമതത്തിന്റെ സ്വാധീനം കുറഞ്ഞു കുറഞ്ഞു വന്നു. വൈഷ്ണവ കുലശേഖരയുടെ കാലത്ത്, 11- ആം നൂറ്റാണ്ടിൽ ബുദ്ധമതം ഏതാണ്ട് പൂർണ്ണമായും അപ്രത്യക്ഷമായി . പ്രസിദ്ധമായ പല ബുദ്ധ വിഹാരങ്ങളും (പള്ളികൾ) ക്ഷേത്രങ്ങൾ ആയി പരിവർത്തനം ചെയ്യപ്പെട്ടു. ബുദ്ധമതത്തിൽ വിശ്വസിച്ചിരുന്ന പല ജനവിഭാഗങ്ങളും പിന്നീട് ഹിന്ദുമതത്തിലെ താഴ്ന്ന ജാതികളിലേക്ക് ചേർക്കപ്പെട്ടു. ചാതുർവർണ്യം നിലവിൽ വന്നത് 11 ആം നൂറ്റോണ്ടോടെയായിരുന്നു. ചാതുര്‍വര്‍ണ്യം അഥവാ ജാതി വ്യവസ്ഥ നടപ്പിലാക്കാന്‍ ഹൈന്ദവര്‍ക്ക് ഏറ്റവും വലിയ തടസമായി നിന്നത് ഇവിടെ വേരുറച്ചുപോയ ബുദ്ധമതമായിരുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ വേരോടെ പിഴുതെറിയുന്ന രീതിയിലുള്ള ഹിംസയാണ് ഇവിടെ അന്ന് അരങ്ങേറിയത്.. ക്രൂരമായിരുന്നു ശിക്ഷണ രീതികൾ. തകർന്നുപോയ ബൗദ്ധകൽപ്രതിമകളൊക്കെ അതിന്റെ കേവലോദാഹരണങ്ങൾ മാത്രം. ഇന്നത്തെ കേരളത്തിലെ ഓരോ തരിമണ്ണിനും പറയാനുള്ളത് ഇവിടെ ബുദ്ധിസത്തെ ഇല്ലാതാക്കാൻ ശ്രമിച്ചതിന്റെ കഥകളാണ്; ഇന്ത്യ മൊത്തം ഇതുതന്നെ പറയും. സംഘകാലത്തിന്റെ അവസാനമായും കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത് 12 ആം നൂറ്റാണ്ടോടെയാണ്. ഏറ്റവും പഴയ ദ്രാവിഡ സാഹിത്യം സംഘകാല കാവ്യങ്ങളാണ്. ബുദ്ധമതശോഷണം മുഴുമിപ്പിച്ചതും ചാതുര്‍ വര്‍ണ്ണ്യത്തിന്റെ വിഷവിത്തുകള്‍ ദ്രാവിഡ സംസ്‌കാരത്തില്‍ പാകി മുളപ്പിച്ചതും ഇതേ കാലഘട്ടത്തിൽ തന്നെ. ദ്രാവിഡരുടെ ഇടയിൽ സ്നേഹാംശമായി അലിഞ്ഞുചേർന്ന വികാരമായിരുന്നു പണ്ട് ബൗദ്ധിസം.

South India in Sangam Period
South India in Sangam Period

പ്രകൃതി ശക്തികളെ പൂജിക്കുക എന്ന അന്ധവിശ്വാസ പ്രചാരണത്തിലൂടെ ദക്ഷിണേന്ത്യയിലെ നാട്ടുരാജാക്കന്മാരുടെ പ്രീതി പിടിച്ചു പറ്റി, ഹിന്ദുത്വവാദവും ക്ഷേത്രാചാരങ്ങളും വളര്‍ത്തുകയായിരുന്നു ആര്യന്മാര്‍ ആദ്യം ചെയ്തത്. പലകഥകളും അവരതിനായി സൃഷ്ടിച്ചു; ഉള്ളവയ്ക്ക് പുത്തൻ നിർവ്വചനങ്ങൾ നൽകി. പല്ലവര്‍, ചാലൂക്യര്‍, രാഷ്ട്രകൂടര്‍ എന്നീ ദ്രാവിഡ രാജാക്കന്മാര്‍ക്ക് അന്നത്തെ ദേശത്തുണ്ടായിരുന്ന ശക്തിയും സ്വാധീനവും ഹിന്ദുമതത്തിന്റെ വേരോട്ടത്തിന് ശക്തി കൂട്ടി; പിന്നീട് ബൗദ്ധവിഹാരങ്ങളെ തകർത്തെറിയാനുള്ള സഹായമായും ഇതുഭവിച്ചു. ക്രമേണ ചാതുർവർണ്യം വന്നപ്പോൾ ശൂദ്രരേയും അധകൃതരും ജനിച്ചു. രാജ്യഭരണ സഹായത്തിനും മാര്‍ഗദർശനത്തിനു, ആയുള്ള പുരോഹിതന്മാരായി ബ്രാഹ്മണര്‍ ഉന്നതകുലജാതരായി മാറി. ബൈദ്ധിസം കൊണ്ടുവന്ന വിദ്യാഭ്യാസത്തെ അവർ തച്ചുടച്ചു. വിദ്യപഠിക്കുന്നവന്റെ ചെവിയിൽ ഈയം ഉരുക്കിയൊഴിക്കുന്ന കാഴ്ചകൾക്കുവരെ ശേഷം കേരളം സാക്ഷിയായി. ദ്രാവിഡ വാസ്തുവിദ്യയുടെ പ്രോത്സാഹകർ എന്ന നിലയിലാണ് പല്ലവർ അറിയപ്പെടുന്നത്. ഇവരുടെ പ്രോത്സാഹനത്തിൽ നിർമ്മിച്ച ശില്പങ്ങൾ ഇന്നും മഹാബലിപുരത്ത് കാണാം. ഭീമാകാരമായ ശില്പങ്ങളും അമ്പലങ്ങളും നിർമ്മിച്ച പല്ലവർ തനത് ദ്രാവിഡ വാസ്തുവിദ്യയുടെ അടിസ്ഥാനങ്ങൾ നിർവ്വചിച്ചു. പല്ലവ ഭരണകാലത്ത് ചീന സഞാരിയായ ഹുവാൻ സാങ്ങ് കാഞ്ചിപുരം സന്ദർശിച്ചു. ഹുവാൻ സാങ്ങ് തന്റെ ഗ്രന്ഥങ്ങളിൽ പല്ലവ ഭരണത്തിന്റെ മഹിമയെ വാഴ്ത്തിയിട്ടുണ്ട്. അങ്ങനെയൊരു സംസ്കാരത്തിലേക്കായിരുന്നു സവർണത നിറച്ച ബീജാണുവുമായി ആര്യവംശം കടന്നുവന്നത്.

ശബരിമല അയ്യപ്പനും ബുദ്ധനും

കലപ്പയുടെ ഉപയോഗം, ആയൂർവേദം, കൃഷിരീതി, വിദ്യാലയങ്ങളിൽ വിദ്യ ആദ്യമായി പഠിപ്പിച്ചത്, വാസ്തുശില്പവിദ്യ കേരളത്തിൽ അവതരിപ്പിച്ചത് ഒക്കെയും ബുദ്ധഭിക്ഷുക്കളാണ്. ക്ഷേത്രാചാരങ്ങളായ വെടിക്കെട്ട്, കതിന, പറയെടുപ്പ്, പടയണി, പൂരം, കെട്ടുകാഴ്ച, രഥോത്സവമെന്നിവയും ഓണാഘോഷത്തിന്റെ പൂർണ്ണതവരെ വരെയും ബൗദ്ധ സംഭാവനയാണ്. ഓണാഘോഷത്തിന്റെ ചരിത്രം അങ്ങ് ദ്രാവിഡമഹിമവരെയുണ്ടെങ്കിലും അതൊരു നല്ല കലാപരിപാടിയാക്കിയത് ബൗദ്ധർ തന്നെ. (പിന്നീട് സവർണകാലത്ത് വിഷ്ണുപൂജ പച്ചപിടിച്ചുവന്നപ്പോൾ വിഷ്ണു മഹാബലിയെ പാതാളത്തിലേയ്‍ക്കു ചവിട്ടിത്താഴ്‍ത്തിയതായി കഥ രൂപാന്തരപ്പെടുത്തിയതൊക്കെ ബ്രാഹ്മണേതിഹാസങ്ങൾ മാത്രം). പൂജ്യം കണ്ടുപിടിച്ചത് ഭാരതത്തിലായിരുന്നല്ലോ. ആര്യഭടൻ ആണതു കണ്ടുപിടിച്ചത് എന്നൊരു വാദമുണ്ട്; (അതു കൃസ്തുവിനു മുമ്പേ പിംഗളൻ കണ്ടുപിടിച്ചു എന്നൊരു ഭാധ്യവും നിലനിൽക്കുന്നു – ബി സി 4ആം നൂറ്റാണ്ടിലാണ് ജീവിതകാലഘട്ടം എന്നും കരുതുന്നു). ആര്യഭടൻ കൊടുങ്ങല്ലൂരിൽ വസിച്ചിരുന്ന ബുദ്ധമതാനുയായിയായിരുന്നു എന്ന് ചൈനീസ് സഞ്ചാരിയായിരുന്ന ഹുയാങ് സാങ് പറയുന്നു. 5 – 6 നൂറ്റാണ്ടിൽ ജീവിച്ചിരുന്ന ബുദ്ധ പണ്ഡിതനായിരുന്നു ആര്യദേവൻ അഥവാ ആര്യഭടൻ. ലോകത്തിന്റെ പല ഭാഗങ്ങളിലും അറിയപ്പെടുന്നത് എല്ലാ ആയോധന കലകളുടെയും മാതാവാണു കളരിപ്പയറ്റ് എന്നാണ്. ആറാം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ ചൈനയടക്കമുള്ള വിദേശ രാജ്യങ്ങളില്‍ കളരി പയറ്റ് നിരന്തര മാറ്റങ്ങള്‍ക്കു വിധേയമായിക്കൊണ്ടിരുന്നു, ആറാട്ട്, ഉത്സവാഘോഷങ്ങൾ, ദേവീ വിഗ്രഹങ്ങൾ, അയ്യപ്പൻ, ശാസ്താവ്, ചാക്യാർ കൂത്ത് ഇങ്ങനെ ഒട്ടനവധി സംഗതികളിൽ നമുക്ക് ബൗദ്ധികബീജം കണ്ടെത്താനാവുന്നു. കോഴിക്കോട്, മാവേലിക്കര, കരുമാടി, കരുനാഗപ്പള്ളി, മരുതൂർകുളങ്ങര, ഭരണിക്കാവ്, പള്ളിക്കൽ, കോട്ടപ്പുറം ഇവിടെ നിന്നൊക്കെയും ബദ്ധപ്രതിമകൾ കണ്ടെടുത്തിട്ടുണ്ട്. ശബരിമല, കിളിരൂർ, കുട്ടംപേരൂർ, കൊടുങ്ങല്ലൂർ, അർത്തുങ്കൽ തുടങ്ങി അനേകം പേരുകേട്ട അമ്പലങ്ങളുടെ ചരിത്രത്തിലും ബുദ്ധമത സ്വാധീനം കാണാം. ഇതയും പറഞ്ഞത് ഒരു തുടക്കമെന്ന നിലയിൽ മാത്രമാണ്. പറയാനുദ്ദേശിക്കുന്നത് ശബരിമലയിലെ അയ്യപ്പനെ പറ്റിതന്നെയാണ്. പറ്റൊരു കാര്യം മലനാടിന്റെ മുഖമുദ്രയായ കളരിപ്പയറ്റാണ്. അതുപോലെതന്നെ ആയൂർവേദവും. കേരളത്തിലും ശ്രീലങ്കയിലും വാഗ്‌ഭടന്റെ അഷ്ടാംഗഹൃദയം, അഷ്ടാംഗസംഗ്രഹം എന്നീ ഗ്രന്ഥങ്ങളും മറ്റുംആയൂർവേധരംഗത്ത് കൂടുതൽ പ്രചാരത്തിലുണ്ടെന്നോർക്കുക. ബ്രാഹ്മണമതം പിന്നീടതിനെ ബ്രഹ്മാവ്‌ ഉണ്ടാക്കി മകനായ ദക്ഷപ്രജാപതിക്കും പ്രജാപതി അശ്വനീകുമാരന്മാർക്കും അങ്ങനെയങ്ങനെ വിവിധങ്ങളായ മഹർഷിവര്യന്മാരിലേക്കും അതെത്തിച്ചേർന്നുവെന്നൊക്കെ കഥകളുണ്ടാക്കി; അഞ്ചാം വേദവും ആക്കിമാറ്റി. തനിക്കാക്കി വെടക്കാക്കുന്ന പരിപാടി തന്നെ മുഖ്യം. എങ്കിലും കാവും കുളവും വിഗ്രഹങ്ങളും ക്ഷേത്രങ്ങളും എല്ലാം ബുദ്ധമതത്തിന്റെ കൈയൊപ്പ് പതിഞ്ഞതാണെന്ന് നിസംശയം പറയാൻ സാധിക്കും. എ. ഡി. 5-ആം നൂറ്റാണ്ടില്‍ പാടലീപുത്രത്തില്‍ കാണപ്പെട്ടിരുന്ന ബുദ്ധ മഹോത്സവങ്ങളുമായി കേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളില്‍ നടത്തുന്ന ഉത്സവങ്ങള്‍ക്കും കെട്ടുകാഴ്ചകളും സാമ്യമുളളതായി ചീനാ സഞ്ചാരിയായ ഫാഹിയാന്‍ രേഖപ്പെടുത്തി വെച്ചിട്ടുണ്ട്. ശബരിമല, അച്ചന്‍കോവില്‍ തുടങ്ങിയ പുരാതന അയ്യപ്പക്ഷേത്രങ്ങള്‍ ദ്രാവിഡബിംബങ്ങളും പിന്നീട് ബുദ്ധ വിഹാരകേന്ദ്രങ്ങളായി മാറുകയും ചെയ്തുവെന്ന് നവീന പ്രാചീന ചരിത്രകാരന്മാര്‍ ഒരുപോലെ വിലയിരുത്തുന്നു. ഹിന്ദു മതവിശ്വാസികള്‍ മണ്ഡലകാലത്ത് അനുഷ്ഠിക്കുന്ന അഹിംസാ – സസ്യാഹാര വ്രതത്തിന് ബുദ്ധമതാചാരങ്ങളുമായി അനിഷേധ്യമായ ബന്ധമുണ്ട്.

Bodhidharma Kalarippayat
Bodhidharma

കളരിപ്പയറ്റിനെ പറ്റി മുകളിൽ പറഞ്ഞു. കേരളത്തിന്റെ തനത് ആയോധനകലയാണ് കളരിപ്പയറ്റ്. ഇന്ന് കേരളമെന്നു പറയുമെങ്കിലും പഴയ കേരളം ഏറെ വിശാലമായിരുന്നു; ദ്രാവിഡാധിപത്യം കാണിക്കുന്ന ഭൂപടം നോക്കുക. കഥകളി, കോൽകളി, വേലകളി, തച്ചോളികളി, തുടങ്ങിയ കേരളത്തിലെ പല പരമ്പരാഗത കലാരൂപങ്ങളും കളരിപ്പയറ്റിൽ നിന്ന് പലതും കടം കൊണ്ടിട്ടുണ്ട്. കേരളമുണ്ടാക്കിയെന്നു കഥകളിൽ പറയപ്പെടുന്ന പരശുരാമനാണ് കളരിപ്പയറ്റ് കണ്ടുപിടിച്ചതെന്ന കഥയുണ്ട്. ബ്രാഹ്മണേതിഹാസങ്ങളൊക്കെ വരുന്നതിനു മുമ്പേ ഉള്ള സംവിധാനമാണ് സത്യത്തിൽ കളരിപ്പയറ്റ്. സംഘകാലത്ത്‌ നിലവിലിരുന്ന ആചാരങ്ങളും വീരക്കൽ ആരാധനയും കണക്കിലെടുത്ത്‌ ചിലർ അക്കാലത്തേ കളരി നിലവിലുണ്ടായിരുന്നു എന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു. ഹാന്‍ ചൈനീസ് ഷാവോലിന്‍ ഫിസ്ടിന്റെ പിതാവായി അറിയപ്പെടുന്ന ബോധി ധര്‍മ്മന്‍ ചൈനയില്‍ എത്തിയത് തന്നില്‍ നിക്ഷിപ്തമായ ബുദ്ധ മത പ്രചാരണം എന്ന ലക്ഷ്യത്തോടെയാണ്. അഞ്ചാം നൂറ്റാണ്ടിലോ/ആറാം നൂറ്റാണ്ടിലോ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്നു കരുതപ്പെടുന്ന ഒരു ബുദ്ധ സന്യാസിയായിരുന്നു ബോധിധർമ്മൻ. പല്ലവ രാജവംശത്തിലെ മൂന്നാമത്തെ രാജകുമാരനായിരുന്നു ഇദ്ദേഹം. കേരളത്തിലെ ബുദ്ധ മതത്തിന്‍റെ സുവര്‍ണ്ണ കാലഘട്ടമായിരുന്നു അത്, കളരി പയറ്റു പോലെയുള്ള ആയോധനകളുടെ ആചാര്യന്‍ എന്ന നിലയില്‍ പ്രശസ്തനായത്തിനു ശേഷമാണ് അദ്ദേഹം തന്‍റെ കടമ നിര്‍വഹിക്കുവാനായി പുറപ്പെട്ടത്. യി ജിന്‍ ജിംഗ്, ബ്രൂസ് ലി വികസിപ്പിച്ച കുങ് ഫു വിന്‍റെ പിതാവായും ബോധി ധർമ്മനെയാണ് കാണുന്നത്, കങ് ഫു വിനു കളരി പയറ്റുമായുള്ള സാമ്യവും ബോധി ധർമ്മനെ കുറിച്ചുള്ള അറിവുമാകണം തനിക്കു കളരി പഠിക്കുവാനുള്ള ആഗ്രഹമുണ്ടെന്ന് ബ്രൂസ് ലീ യെ കൊണ്ട് പറയിപ്പിച്ചത്. ആത്മീയവും ശാരീരിക പരിശീലനവും തമ്മില്‍ ബന്ധിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഒരു രീതിയാണ് ബോധി ധര്‍മ്മന്‍ തിരഞ്ഞെടുത്തിരുന്നത് എന്ന് മനസിലാക്കാം. ബോധി ധര്‍മ്മന്‍ ദക്ഷിണേന്ത്യയില്‍ ജീവിച്ചിരുന്നു എന്ന കാര്യം എല്ലാ ചരിത്ര ഗവേഷകരും സമ്മതിക്കുന്നു എന്നാല്‍ അതെവിടെയായിരുന്നു എന്ന കാര്യത്തില്‍ അഭിപ്രായ വ്യത്യാസങ്ങള്‍ ഉണ്ട്, എന്നാല്‍ അത് തമിഴ് നാടല്ലെന്നും സഹ്യ പര്‍വ്വത്തിനുപ്പറമുള്ള കേരളത്തിലാണെന്നും വിശ്വസിക്കാനുള്ള ഒരു പാട് കാരണങ്ങള്‍ നിലവിലുണ്ട്, ബോധി ധര്‍മ്മന്‍ ജീവിച്ചിരുന്ന കാലഘട്ടത്തില്‍ തമിഴ് നാട്ടില്‍ ബുദ്ധ മതം അധികം പ്രചാരം നേടിയിട്ടില്ലായിരുന്നു എന്നതാണ് വസ്തുത മാത്രവുമല്ല അക്കാലങ്ങളില്‍ കേരളത്തില്‍ അത് പ്രബലവുമായിരുന്നു. കേരളം എന്ന വാക്ക് ആദ്യമായി ഉപയോഗിക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത് ബുദ്ധ മത സ്തൂപങ്ങളിലൊന്നിലാണ്, ആ കാലഘട്ടത്തിലെ കേരളത്തിലെ ബുദ്ധ മത സ്വാധീനം ഇത് വിവരിക്കുന്നു. ബ്രാഹ്മണനായിരുന്നു ബോധി ധര്‍മ്മന്‍ എന്നാല്‍ ബുദ്ധ മതം സ്വീകരിച്ചതോടെ ജാതീയമായ കെട്ട് പാടുകളില്‍ നിന്നും അദ്ദേഹം മുക്തനായി, ധര്‍മ്മന്‍ എന്ന പേര് അക്കാലങ്ങളില്‍ കേരളത്തിലെ വിവിധ ബുദ്ധ മത പ്രചാരകര്‍ സ്വീകരിച്ചിരുന്നു, അത് കൊണ്ട് തന്നെ ബുദ്ധ മതം സ്വീകരിക്കും മുമ്പ് അദ്ദേഹത്തിന്റെ പേര് മറ്റൊന്നായിരുന്നിരിക്കാം, പ്രമുഖ ബുദ്ധ വിഹാരമായിരുന്ന ഇന്നത്തെ കൊടുങ്ങല്ലൂരിനടുത്തുള്ള ഏതോ സ്ഥലത്ത് അദ്ദേഹം ജീവിച്ചിരുന്നു എന്ന അനുമാനം അംഗീകരിക്കപ്പെട്ടെക്കാം. കാലം സുവര്‍ണ്ണ ലിപികളാല്‍ രേഖപ്പെടുത്തിയ ഒരു നാമമാണ് ബോധി ധര്‍മ്മന്‍. അടുത്ത കാലത്ത് പുറത്തിറങ്ങിയ തമിഴ് സിനിമയായ ഏഴാം അറിവ് ബോധി ധർമ്മനെ പറ്റിയുള്ളതുതന്നെയാണ്. ഇന്നത്തെ തമിഴ്‌നാട്ടിലെ കാഞ്ചീപുരമാണു ജന്മദേശം എന്നൊരു പ്രബലവാദമുണ്ടെങ്കിലും നമുക്കഭിമാനിക്കാൻ പറ്റുന്ന കേരളീയനാണ് ബോധിധർമ്മനെന്നു നിസംശയം പറയാനാവുന്നതാണ് പലതെളിവുകളും കൂടെ തന്നെയുണ്ട്. അതിൽ പ്രധാനമാണ് കളരിപ്പയറ്റിലെ മെയ്‌വഴക്കം.

ബുദ്ധിസത്തെ പറ്റി വിശാലമായി മലയാളം വിക്കിപീഡിയയിൽ വായിക്കാം