വടക്കേ മലബാറിൻ്റെ ഗോത്രസംസ്കാരത്തിൽ വേരൂന്നിയ ഒരു അനുഷ്ഠാനകലാരൂപമാണ് മംഗലംകളി. കാസർഗോഡ്, കണ്ണൂർ ജില്ലകളിലെ മാവിലർ, മലവേട്ടുവർ എന്നീ ആദിവാസി വിഭാഗങ്ങളുടെ ജീവിതത്തിൽ വിവാഹമെന്ന മംഗളകർമ്മത്തിന് ‘മങ്ങലം’ എന്ന് പറഞ്ഞ്, പാട്ടിലൂടെയും നൃത്തത്തിലൂടെയും അവർ അതിന് ഊർജ്ജം പകരുന്നു. പാട്ടുകളെ മംഗലംപാട്ടുകൾ എന്നും നൃത്തത്തെ മംഗലംകളിയെന്നും വിളിക്കുന്നു. ഈ കലാരൂപം വെറുമൊരു വിനോദോപാധി എന്നതിലുപരി, ഒരു ജനതയുടെ ചരിത്രവും സംസ്കാരവും വിശ്വാസവും ഒളിഞ്ഞുകിടക്കുന്ന ഒരു വാമൊഴി പാരമ്പര്യമാണ്.
കളിയുടെ ഘടനയും അവതരണരീതിയും
മംഗലംകളിയുടെ പ്രധാന ആകർഷണം അതിൻ്റെ അവതരണരീതിയാണ്. സ്ത്രീപുരുഷന്മാർ വട്ടത്തിൽ നിന്ന് പാടിക്കൊണ്ട് ആടുന്ന ഈ കലാരൂപത്തിൽ, തുടി എന്ന തനതായ വാദ്യോപകരണമാണ് താളം നൽകുന്നത്. മുരിക്ക്, പ്ലാവ് തുടങ്ങിയ മരങ്ങൾ കൊണ്ട് നിർമ്മിച്ച്, വെരുക്, ഉടുമ്പ് തുടങ്ങിയ മൃഗങ്ങളുടെ തോലുകൊണ്ട് പൊതിഞ്ഞ് ഉണ്ടാക്കുന്ന ഈ തുടി, ചെണ്ടയെപ്പോലെ കയറുകൾ ഉപയോഗിച്ച് ശബ്ദം ക്രമീകരിക്കാൻ സാധിക്കുന്ന ഒന്നാണ്. ഒരു കളിക്കായി ഏഴ് തുടികളാണ് സാധാരണയായി ഉപയോഗിക്കുന്നത്. ആൺകുട്ടികളും പുരുഷന്മാരും മാത്രമാണ് തുടി വായിക്കുക.
ഒരു കളിയിൽ മുപ്പതോളം ആളുകൾ വരെ പങ്കെടുക്കാം. രാത്രി മുതൽ പുലർച്ചെ വരെ നീണ്ടുനിൽക്കുന്ന ഈ നൃത്തം വിവാഹപ്പന്തലിൻ്റെ മധ്യഭാഗത്തുള്ള തൂണിന് ചുറ്റുമാണ് സാധാരണയായി അരങ്ങേറുന്നത്. വിവാഹത്തിന് പുറമെ താലികെട്ട് മംഗലം, തിരണ്ട് മംഗലം, കാതുകുത്ത് മംഗലം തുടങ്ങിയ മറ്റ് ആഘോഷങ്ങൾക്കും സമാനമായ കളികളും പാട്ടുകളും ഈ വിഭാഗങ്ങൾക്കിടയിലുണ്ട്.
മംഗലംപാട്ടുകൾ: ചരിത്രത്തിൻ്റെ വാമൊഴിവഴികൾ
മംഗലംകളിയുടെ ആത്മാവ് അതിൻ്റെ പാട്ടുകളാണ്. കേൾക്കുന്നവർക്ക് ആശ്ചര്യം തോന്നാം, ഈ പാട്ടുകളിൽ വിവാഹത്തെയോ വിവാഹജീവിതത്തെയോ കുറിച്ച് അധികം പരാമർശിക്കാറില്ല. പകരം, അവ ഒരു ജനതയുടെ ദുരിതങ്ങളും കഷ്ടപ്പാടുകളും നിറഞ്ഞ ഭൂതകാലം ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. നമ്മൾ ആരായിരുന്നു, എങ്ങനെയാണ് ഈ സ്ഥലത്ത് എത്തിയത് എന്നതിനെക്കുറിച്ചുള്ള ശുദ്ധമായ ചരിത്രകഥകൾ ഈ പാട്ടുകളിലുണ്ട്.
ഒരു തലമുറയിൽ നിന്ന് അടുത്ത തലമുറയിലേക്ക് വാമൊഴിയായി കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്ന ഈ പാട്ടുകൾ ഒരു സമൂഹത്തിൻ്റെ ചരിത്രാഖ്യായികകളായി വർത്തിക്കുന്നു. അതുകൊണ്ടുതന്നെ, പുതുജീവിതം ആരംഭിക്കുന്ന ദമ്പതികൾക്ക് തങ്ങളുടെ വേരുകൾ എന്താണെന്ന് ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്ന ഒരു സമർപ്പണമായാണ് ഈ പാട്ടുകളും കളികളും മാറുന്നത്. തുളുവിൻ്റെയും മലയാളത്തിൻ്റെയും സ്വാധീനമുള്ള ഈ പാട്ടുകൾക്ക് ഓരോന്നിനും വ്യത്യസ്ത താളങ്ങളും ശൈലികളുമുണ്ട്.
ഗോത്രവർഗ്ഗവും അതിജീവനവും
മംഗലംകളി പ്രധാനമായും അവതരിപ്പിക്കുന്നത് മാവിലർ എന്ന ആദിവാസി വിഭാഗമാണ്. മലയാളവും തുളുവും ചേർന്ന ലിപിയില്ലാത്ത ഭാഷ സംസാരിക്കുന്ന ഇവർ, പ്രകൃതിയുമായി ഇഴചേർന്ന് ജീവിക്കുന്നവരാണ്. അതുപോലെ, മലവേട്ടുവർ എന്നറിയപ്പെടുന്ന ആദിവാസി വിഭാഗവും ഈ കലാരൂപം ആഘോഷിക്കുന്നു. ഇരുവിഭാഗങ്ങൾക്കും അവരുടേതായ ആചാരങ്ങളും വിശ്വാസങ്ങളുമുണ്ട്. ഇവരുടെ പാട്ടുകൾക്ക് വ്യത്യാസങ്ങളുണ്ടെങ്കിലും, നൃത്തച്ചുവടുകൾക്ക് പൊതുവായ സാമ്യമുണ്ട്.
മാറുന്ന കാലവും ഭാവിയും
ആധുനികതയുടെ കടന്നുവരവിൽ പല തനത് കലകളെയും പോലെ മംഗലംകളിയും അതിൻ്റെ തനിമയിൽ നിന്ന് അകന്നുപോവുകയാണ്. കല്യാണങ്ങൾ ആധുനിക ഓഡിറ്റോറിയങ്ങളിലേക്ക് മാറിയപ്പോൾ, ഈ കലയുടെ ഇടം ചുരുങ്ങി. എന്നാൽ, കേരള സ്കൂൾ കലോത്സവം പോലുള്ള വേദികൾ മംഗലംകളിയെ വീണ്ടും ജനകീയമാക്കാൻ സഹായിക്കുന്നുണ്ട്. അത്തരമൊരു വേദിയിൽ അവതരിപ്പിക്കപ്പെടുമ്പോൾ അതിൻ്റെ അനുഷ്ഠാനപരമായ പരിശുദ്ധി നഷ്ടപ്പെടുമെന്നൊരു വാദം ഒരു വിഭാഗം ഉയർത്തുന്നുണ്ട്.
എങ്കിലും, ഈ കലയെ സംരക്ഷിക്കാൻ സാംസ്കാരിക കൂട്ടായ്മകളും ഗവേഷകരും ശ്രമിക്കുന്നുണ്ട്. മംഗലംകളി വെറുമൊരു നൃത്തരൂപമല്ല, അത് ഒരു ജനതയുടെ സ്വത്വത്തെയും പാരമ്പര്യത്തെയും അടയാളപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു ചരിത്രരേഖയാണ്. അതിന്റെ പ്രാധാന്യം തിരിച്ചറിഞ്ഞാൽ മാത്രമേ ഈ കലയെ നമുക്ക് ഭാവിതലമുറയ്ക്കായി സംരക്ഷിക്കാൻ കഴിയൂ.
