കോട്ടയം ജില്ലയിലെ വൈക്കത്ത്, വൈക്കം മഹാദേവ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ കിഴക്കേ നടയിലുള്ള ദളവാക്കുളം എന്ന സ്ഥലവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് ഒരു “കൂട്ടക്കൊല” നടന്നതായി ചില ചരിത്രരേഖകളിലും ജനകീയ വിവരണങ്ങളിലും പരാമർശമുണ്ട്. എന്നാൽ, ഇത് സാധാരണയായി “ദളവാകുളം കൂട്ടക്കൊല” എന്ന പേരിൽ പൊതുവെ അറിയപ്പെടുന്ന ഒരു സംഭവം ആയിരുന്നില്ല, മറിച്ച് ദളവാക്കുളം സമരം അല്ലെങ്കിൽ ദളവാക്കുളം സംഭവം എന്നിങ്ങനെയുള്ള പേരുകളിലാണ് ചില ചരിത്രകാരന്മാർ ഇതിനെ രേഖപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. ഇത് വൈക്കം സത്യാഗ്രഹത്തിന് മുൻപ് നടന്ന ഒരു സംഭവമാണെന്നും, അയിത്തത്തിനും ജാതി വിവേചനത്തിനും എതിരെ നടന്ന പ്രാദേശികമായ ഒരു ചെറുത്തുനിൽപ്പാണെന്നുമാണ് പറയപ്പെടുന്നത്.

ഈ സംഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ഔദ്യോഗിക ചരിത്രരേഖകളിൽ വളരെ വിരളമാണ്. എന്നിരുന്നാലും, വാമൊഴി വഴക്കങ്ങളിലൂടെയും ചില സാമൂഹ്യ ചരിത്രകാരന്മാരുടെ പഠനങ്ങളിലൂടെയും ഈ സംഭവം പുറത്തുവന്നിട്ടുണ്ട്. 1806-ൽ പഴയ തിരുവിതാംകൂർ രാജ്യത്ത് (ഇന്നത്തെ കോട്ടയം ജില്ലയിലെ വൈക്കത്ത്) നടന്ന ക്രൂരമായ അടിച്ചമർത്തലിന്റെ കഥയാണിതു പറയുന്നത്. ഇത് ജാതിവിവേചനത്തിനെതിരായ നിരായുധരായ ഒരു കൂട്ടം ജനങ്ങളുടെ പ്രതിഷേധത്തെ സൈനിക ശക്തി ഉപയോഗിച്ച് നേരിട്ടതിന്റെ വേദനാജനകമായ ഓർമ്മപ്പെടുത്തലാണ്. വൈക്കം മഹാദേവ ക്ഷേത്രത്തിലേക്കും അതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട പൊതുവഴികളിലേക്കും പ്രവേശനം ആവശ്യപ്പെട്ടുകൊണ്ട് ഏകദേശം 200-ഓളം ഈഴവ യുവാക്കൾ നടത്തിയ ഒരു പ്രകടനത്തെയാണ് അന്ന് ഭരണം കയ്യാളിയിരുന്ന തിരുവിതാംകൂർ ദിവാൻ വേലുത്തമ്പി ദളവയുടെ നായർ സൈന്യം ക്രൂരമായി നേരിട്ടത്. കടുത്ത തൊട്ടുകൂടായ്മയും അയിത്തവും നിലനിന്നിരുന്ന കാലഘട്ടത്തിൽ, പരമ്പരാഗത ജാതി നിയമങ്ങളെ വെല്ലുവിളിച്ചുകൊണ്ടുള്ള ഒരു ധീരമായ നീക്കമായിരുന്നു ഈ പ്രകടനം.

പ്രതിഷേധക്കാരെ സൈന്യം കൂട്ടക്കൊല ചെയ്യുകയും, അവരുടെ മൃതദേഹങ്ങൾ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ കിഴക്ക് ഭാഗത്തുള്ള കുളത്തിൽ നിക്ഷേപിക്കുകയും ചെയ്തു. ഈ കുളം പിന്നീട് ദളവാക്കുളം (“ദളവായുടെ കുളം”) എന്ന പേരിൽ അറിയപ്പെട്ടു, ഇത് ആ സംഭവത്തിന്റെ ഭീകരതയെ എന്നെന്നും ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു.

എന്തായിരുന്നു പ്രതിഷേധത്തിന്റെ കാരണം?

അക്കാലത്ത് തിരുവിതാംകൂർ സമൂഹത്തിൽ ഈഴവ സമുദായം “താഴ്ന്ന ജാതി”യായി കണക്കാക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. അതിനാൽ, അവർക്ക് ക്ഷേത്രവഴികളിലോ പൊതുഇടങ്ങളിലോ പ്രവേശനം നിഷേധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു, ഇത് കടുത്ത സാമൂഹിക വിവേചനത്തിന് കാരണമായിരുന്നു. 1806-ൽ, വൈക്കം ക്ഷേത്രത്തിനടുത്തുള്ള പൊതുവഴികളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാനുള്ള തങ്ങളുടെ അവകാശം സ്ഥാപിക്കാനും, ഒരു ബുദ്ധമത പാരമ്പര്യമുള്ള പനച്ചിക്കൽ കാവ് തങ്ങളുടെ പൂർവ്വിക ആരാധനാലയമായി പുനഃസ്ഥാപിക്കാനും വേണ്ടിയാണ് നിരായുധരായ ഈഴവ യുവാക്കൾ സംഘടിച്ച് വൈക്കം ക്ഷേത്രത്തിലേക്ക് മാർച്ച് നടത്തിയത്.

തിരുവിതാംകൂറിലെ ദിവാൻ (പ്രധാനമന്ത്രി) ആയിരുന്ന വേലുത്തമ്പി ദളവ ഈ പ്രകടനത്തെ അതിക്രൂരമായി അടിച്ചമർത്താൻ ഉത്തരവിട്ടു. പ്രാദേശിക നായർ പട്ടാളക്കാർ പ്രതിഷേധക്കാരെ ആക്രമിക്കുകയും കൊന്നൊടുക്കുകയും മൃതദേഹങ്ങൾ ദളവാക്കുളത്തിൽ കുഴിച്ചിടുകയും ചെയ്തു. കൊല്ലപ്പെട്ടവരുടെ കുടുംബങ്ങൾക്ക് നഷ്ടപരിഹാരം നൽകാൻ അധികാരികൾ വിസമ്മതിച്ചു. ചില ചരിത്രരേഖകളിൽ, സമീപത്തുള്ള ഈഴവ ജനതയ്ക്ക് കൂടുതൽ പീഡനങ്ങളും ശാരീരിക ആക്രമണങ്ങളും നേരിടേണ്ടി വന്നതായും സൂചിപ്പിക്കുന്നു.

ഈ സംഭവം കേരള ചരിത്രത്തിലെ ജാതിവിവേചനത്തിന്റെ ഇരുണ്ട അധ്യായങ്ങളിലൊന്നായി നിലകൊള്ളുന്നു, ഒപ്പം പിന്നീടുണ്ടായ വൈക്കം സത്യാഗ്രഹം പോലുള്ള സാമൂഹിക പരിഷ്കരണ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് ഇത് ഒരു പശ്ചാത്തലമൊരുക്കുകയും ചെയ്തു.

ദളവാക്കുളം: പശ്ചാത്തലം

1754-ൽ അന്നത്തെ തിരുവിതാംകൂർ ദളവയായിരുന്ന രാമയ്യൻ ദളവ സവർണ്ണ വിഭാഗക്കാർക്ക് (പ്രധാനമായും നമ്പൂതിരിമാരല്ലാത്ത സവർണ്ണർക്ക്) കുളിക്കാനായി നിർമ്മിച്ചതാണ് വൈക്കം ക്ഷേത്രത്തിന്റെ കിഴക്കേ നടയിലുള്ള ദളവാക്കുളം. അക്കാലത്ത്, ക്ഷേത്രത്തിലേക്കുള്ള വഴികളിലും കുളങ്ങളിലും അവർണ്ണർക്ക് പ്രവേശനം നിഷേധിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. ഇത് ജാതിവിവേചനത്തിന്റെ ഒരു പ്രതീകമായിരുന്നു.

ദളവാക്കുളം സംഭവം / ദളവാക്കുളം കൂട്ടക്കൊല എന്ന് പറയപ്പെടുന്നതെന്താണ്?

വൈക്കം സത്യാഗ്രഹത്തിന് ദശാബ്ദങ്ങൾക്ക് മുൻപ്, അയിത്തത്തിനെതിരായ ഒരു പ്രാദേശിക പ്രതിഷേധം ഈ ദളവാക്കുളത്തിന് സമീപം നടന്നു എന്നാണ് ചില ചരിത്രകാരന്മാർ രേഖപ്പെടുത്തുന്നത്. ഈ സംഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രധാന വിവരങ്ങൾ താഴെക്കൊടുക്കുന്നു:

• എപ്പോഴാണ് സംഭവം നടന്നത്? കൃത്യമായ തീയതിയും വർഷവും വ്യക്തമല്ല. എന്നിരുന്നാലും, 19-ആം നൂറ്റാണ്ടിന്റെ തുടക്കത്തിൽ, വൈക്കം സത്യാഗ്രഹത്തിന് (1924) വളരെ മുൻപാണ് ഈ സംഭവം നടന്നതെന്നാണ് ചില പഠനങ്ങൾ സൂചിപ്പിക്കുന്നത്. ഏകദേശം 1800-കളുടെ ആദ്യ പകുതിയിലോ അതിനുമുമ്പോ ആയിരിക്കാം ഇത് സംഭവിച്ചത് എന്നും കരുതുന്നു. ദളവാകുളം കൂട്ടക്കൊലയുടെ കൃത്യമായ തീയതി സ്ഥിരീകരിക്കപ്പെട്ടിട്ടില്ല, പക്ഷേ വാമൊഴി, സമൂഹ സ്രോതസ്സുകൾ പലപ്പോഴും വേലു തമ്പി ദളവയുടെ ഭരണകാലത്താണ് (~1806) എന്ന് പറയുന്നു. അതിന്റെ കൃത്യമായ തീയതി നിർണ്ണയിക്കാൻ ആർക്കൈവൽ തെളിവുകളൊന്നുമില്ല.
• എന്തിനാണ് നടന്നത്? ജാതി വിവേചനത്തിനും അയിത്തത്തിനും എതിരെ, പ്രത്യേകിച്ചും ക്ഷേത്രത്തിന് സമീപമുള്ള പൊതുവഴികളിലൂടെ സഞ്ചരിക്കാനുള്ള അവകാശത്തിനുവേണ്ടി നടന്ന ഒരു ജനകീയ മുന്നേറ്റമായിരുന്നു ഇത്. അവർണ്ണ വിഭാഗങ്ങളിൽപ്പെട്ട യുവാക്കൾ, പ്രത്യേകിച്ചും ഈഴവ സമുദായത്തിൽപ്പെട്ടവർ, ക്ഷേത്രത്തിന് സമീപമുള്ള പൊതുവഴികളിലൂടെയും ദളവാക്കുളത്തിൽ കുളിക്കാനുമുള്ള അവകാശം ഉന്നയിച്ച് ഒരു പ്രതിഷേധ മാർച്ച് നടത്തി എന്നാണ് പറയപ്പെടുന്നത്.
• ആരാണ് ഇതിന് നേതൃത്വം നൽകിയത് / പങ്കെടുത്തത്? അവർണ്ണ വിഭാഗത്തിൽപ്പെട്ട, പ്രധാനമായും ഈഴവ സമുദായത്തിൽപ്പെട്ട സാധാരണക്കാരായ ജനങ്ങളും യുവാക്കളുമാണ് ഈ പ്രതിഷേധത്തിൽ പങ്കെടുത്തത്. കരി പണിക്കർ, ഗുരുവായൂർ അമ്മളൻ, കുന്നേൽ ചെന്നി എന്നീ മൂന്നുപേരുടെ പേരുകൾ ഒരു നാടൻ പാട്ടിൽ രക്തസാക്ഷികളായി പരാമർശിക്കപ്പെടുന്നുണ്ട്.
• സംഭവിച്ചതെന്താണ്? പ്രതിഷേധക്കാരായ ഈഴവ യുവാക്കൾ ക്ഷേത്രത്തിന്റെ കിഴക്കേ നടയിലേക്ക് പ്രകടനം നടത്തിയപ്പോൾ, അന്നത്തെ തിരുവിതാംകൂർ ദിവാൻ വേലുത്തമ്പി ദളവയുടെ (രാമയ്യൻ ദളവയുടെ പിൻഗാമിയോ അദ്ദേഹവുമായി ബന്ധപ്പെട്ട മറ്റൊരാളോ ആകാം, ഇവിടെ ചരിത്രപരമായ ചില അവ്യക്തതകളുണ്ട്) ഉത്തരവിൻ പ്രകാരം സൈന്യം സമരക്കാരെ നേരിട്ടു എന്നാണ് പറയപ്പെടുന്നത്. അഹിംസാത്മകമായി പ്രതിഷേധിച്ച സമരക്കാർക്ക് നേരെ സൈന്യം അതിക്രൂരമായ ആക്രമണം അഴിച്ചുവിട്ടു. ആളുകളെ വെട്ടിക്കൊല്ലുകയും, ഓടിപ്പോയവരെ പിന്തുടർന്ന് പിടികൂടി വധിക്കുകയും ചെയ്തു. വീടുകൾ അഗ്നിക്കിരയാക്കിയതായും പറയപ്പെടുന്നു.ഏകദേശം 200-ഓളം പേർ ഈ ആക്രമണത്തിൽ കൊല്ലപ്പെട്ടുവെന്നും, മരിച്ചവരെയും മുറിവേറ്റവരെയും ദളവാക്കുളത്തിൽ തള്ളിയിട്ട് മൂടിയെന്നുമാണ് വാമൊഴി വഴക്കങ്ങളും ചില രേഖകളും പറയുന്നത്. ഈ കാരണത്താലാണ് ഈ സംഭവം “ദളവാകുളം കൂട്ടക്കൊല” എന്ന് ചിലപ്പോൾ വിശേഷിപ്പിക്കപ്പെടുന്നത്. ദളവാ വേലുത്തമ്പി നേരിട്ട് മൃതദേഹങ്ങൾ കുളത്തിൽ തള്ളാൻ ഉത്തരവിട്ടു എന്നും പറയപ്പെടുന്നുണ്ട്.
• തെളിവുകൾ / ഉറവിടങ്ങൾ: ദളവാക്കുളം കൂട്ടക്കൊലയെക്കുറിച്ചുള്ള വിവരങ്ങൾ ഔദ്യോഗിക സർക്കാർ രേഖകളിൽ കാര്യമായി ലഭ്യമല്ല. പ്രധാനമായും ഇവ താഴെ പറയുന്ന ഉറവിടങ്ങളിൽ നിന്നാണ് ലഭ്യമാകുന്നത്:
  • വാമൊഴി പാരമ്പര്യങ്ങൾ: തലമുറകളായി കൈമാറിവരുന്ന നാടൻ പാട്ടുകൾ, കഥകൾ എന്നിവ ഈ സംഭവത്തെക്കുറിച്ച് പരാമർശിക്കുന്നു. കൊല്ലപ്പെട്ട രക്തസാക്ഷികളുടെ പേരുകൾ ഈ പാട്ടുകളിൽ കാണാം. ജാതി അനീതിക്കെതിരെ പിന്തുണ ശേഖരിക്കുന്നതിനായി ടി.കെ. മാധവൻ, ശ്രീ നാരായണ ഗുരു, സഹോദരൻ അയ്യപ്പൻ, കവി കുമാരൻ ആശാൻ തുടങ്ങിയ സാമൂഹിക പരിഷ്കർത്താക്കൾ പ്രസംഗങ്ങളിലും ലേഖനങ്ങളിലും പരിഷ്കരണ സാഹിത്യത്തിലും ദളവാകുളം രക്തസാക്ഷികളെ പരാമർശിച്ചു.
  • പ്രാദേശിക ചരിത്രകാരന്മാരുടെ പഠനങ്ങൾ: ചില പ്രാദേശിക ചരിത്രകാരന്മാരും സാമൂഹ്യ നിരീക്ഷകരും ഈ സംഭവത്തെക്കുറിച്ച് പഠനങ്ങൾ നടത്തിയിട്ടുണ്ട്. റൗണ്ട് ടേബിൾ ഇന്ത്യ പോലുള്ള വെബ്സൈറ്റുകളിലും ദേശാഭിമാനി പോലുള്ള പത്രങ്ങളിലും ഇതിനെക്കുറിച്ച് ലേഖനങ്ങൾ വന്നിട്ടുണ്ട്.
  • നവോത്ഥാന ചരിത്ര പഠനങ്ങൾ: കേരളത്തിന്റെ നവോത്ഥാന ചരിത്രത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ചില വിശാലമായ പഠനങ്ങളിൽ ഈ സംഭവത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സൂചനകൾ കാണാം. വൈക്കം സത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ പശ്ചാത്തലം വിശദീകരിക്കുമ്പോൾ ഈ മുൻകാല സമരങ്ങളെക്കുറിച്ച് ചിലപ്പോൾ പരാമർശിക്കാറുണ്ട്.
• ഇതുണ്ടാക്കിയ സാമൂഹികാന്തരീക്ഷം: ഈ സംഭവം വൈക്കത്തും സമീപ പ്രദേശങ്ങളിലും വലിയ ഭീതിയും നിശബ്ദതയും സൃഷ്ടിച്ചു. ജാതി വിവേചനത്തിനെതിരെ ശബ്ദമുയർത്താൻ ജനങ്ങൾ ഭയപ്പെട്ടു. എന്നിരുന്നാലും, ഇത് പിന്നീടുണ്ടായ വൈക്കം സത്യാഗ്രഹം പോലുള്ള വലിയ സമരങ്ങൾക്ക് ഒരു ചരിത്രപരമായ അടിത്തറ പാകി. അയിത്തത്തിനെതിരായ പോരാട്ടങ്ങൾക്ക് പ്രചോദനമായ ഒരു സംഭവം കൂടിയായി ഇതിനെ കണക്കാക്കുന്നു.

നിലവിലെ അവസ്ഥ

ദളവാക്കുളം ഇന്ന് വൈക്കം ബസ് സ്റ്റാൻഡ് സ്ഥിതി ചെയ്യുന്ന സ്ഥലത്താണ്. നഗരസഭ ഈ സ്ഥലം ഏറ്റെടുത്ത് ബസ് സ്റ്റാൻഡ് നിർമ്മിക്കുകയായിരുന്നു. ദളവാക്കുളത്തിലെ രക്തസാക്ഷികൾക്കായി ഒരു സ്മാരകം നിർമ്മിക്കണമെന്ന ആവശ്യം കാലങ്ങളായി നിലവിലുണ്ട്.

പ്രധാന ശ്രദ്ധ: ഈ സംഭവം “കൂട്ടക്കൊല” എന്ന പേരിൽ വ്യാപകമായി അറിയപ്പെടാത്തതിന്റെ കാരണം, ഔദ്യോഗിക ചരിത്രരേഖകളിൽ ഇതിന് വ്യക്തമായ പരാമർശമില്ലാത്തതാണ്. എന്നിരുന്നാലും, ഇത് അയിത്തത്തിനെതിരായ ആദ്യകാല ചെറുത്തുനിൽപ്പുകളിൽ ഒന്നായി ചരിത്രകാരന്മാർ ഉയർത്തിക്കാട്ടുന്നു. ഇതിനെക്കുറിച്ചുള്ള കൂടുതൽ ഗവേഷണങ്ങളും പഠനങ്ങളും നടന്നാൽ മാത്രമേ കൂടുതൽ വ്യക്തത വരുത്താൻ സാധിക്കൂ.