വടക്കേ ഇന്ത്യയിൽ പത്തൊൻപതാം നൂറ്റാണ്ടുവരെ നിലനിന്നിരുന്ന കൊടിയ ദുരാചാരമായിരുന്നു സതി. ഭർത്താവ് മരിച്ചാൽ ഭാര്യ ചിതയിൽ ചാടി മരിക്കണം എന്ന ആ ദുരാചാരം, രാജാറാം മോഹൻ റോയിയെപ്പോലുള്ള സാമൂഹിക പരിഷ്‌കർത്താക്കളുടെ ദീർഘവീക്ഷണമുള്ള ഇടപെടലുകൾ കാരണമാണ് നിയന്ത്രിതമായത്. അദ്ദേഹത്തിൻ്റെ അശ്രാന്ത പരിശ്രമങ്ങളുടെ ഫലമായി, 1829-ൽ വില്യം ബെൻ്റിക് പ്രഭു സതി നിരോധിച്ചുകൊണ്ടുള്ള നിയമം പാസാക്കി. എന്നിരുന്നാലും, ചരിത്രത്തിൻ്റെ ഇരുളടഞ്ഞ കോണുകളിൽ ഇന്നും സതിയുടെ ഒറ്റപ്പെട്ട നിഴലുകൾ കണ്ടെന്നുവരാം.
എന്നാൽ, ഇന്ന് ചരിത്രം വേഷപ്രച്ഛന്നതയിലൂടെ ആവർത്തിക്കുകയാണോ എന്ന് സംശയിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. പഴയ ‘സതി’യല്ലെങ്കിലും, ‘ചതി’ എന്ന ദുരാചാരം ദാമ്പത്യബന്ധങ്ങളുടെ പവിത്രതയെ ചോദ്യം ചെയ്തുകൊണ്ട് പുനർജനിച്ചിരിക്കുന്നു. ഭർത്താവിനെയും കുട്ടികളെയും കുടുംബത്തെയും വഞ്ചിച്ച് മറ്റൊരുവനോടൊപ്പം ജീവിതം പങ്കിടാൻ ശ്രമിക്കുന്ന പ്രവണതകൾ വർദ്ധിച്ചു വരുന്നു. അയൽപക്കങ്ങളിൽ നിന്നും സുഹൃദ്‌വലയങ്ങളിൽ നിന്നും കേൾക്കുന്ന ഇത്തരം കഥകൾ, കുടുംബബന്ധങ്ങളിലെ വിശ്വാസ്യതയുടെ അടിത്തറയെ തകർക്കുന്നവയാണ്.
💔 വിശ്വാസത്തിൻ്റെ വഴിയിലെ താളപ്പിഴകൾ
ജീവിതം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകാൻ പാടുപെടുന്ന ഭർത്താവിൻ്റെയും കുഞ്ഞിൻ്റെയും ജീവിതത്തിൽ നിന്നും ഒരു സ്ത്രീ കാമുകനൊപ്പം ഒളിച്ചോടുന്ന കഥകൾക്ക് ഇന്ന് പുതുമയില്ല. സ്നേഹത്തിൻ്റെയും കരുതലിൻ്റെയും പ്രതീകമായി ബൈക്കിൽ ജോലിസ്ഥലത്ത് എത്തിക്കുകയും തിരികെ കൂട്ടിക്കൊണ്ടു വരികയും ചെയ്ത ഭർത്താവിൻ്റെ സ്നേഹം പോലും ഇവിടെ നിഷ്പ്രഭമാകുന്നു. ഉപയോഗശേഷം ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്ന ഇവർക്ക്, ഒടുവിൽ സ്വന്തം രക്തബന്ധങ്ങളിൽ അഭയം തേടേണ്ടിവരുന്നു. ചില സന്ദർഭങ്ങളിൽ, മാതാപിതാക്കളുടെ നിസ്സഹായമായ പിന്തുണ പോലും ഇത്തരം ബന്ധങ്ങളുടെ ദുരന്തഫലങ്ങൾക്ക് സാക്ഷ്യം വഹിക്കുന്നു.
കൂടാതെ, പ്രണയത്തിൻ്റെ പേരിൽ മൂന്ന് വർഷം കൈകോർത്ത് നടന്ന ശേഷം, വിവാഹത്തലേന്ന് സൗന്ദര്യവർദ്ധകശാലയിൽ വെച്ച് മറ്റൊരു കാമുകനൊപ്പം ഒളിച്ചോടി വിവാഹം കഴിക്കുന്ന സംഭവങ്ങളും നമ്മെ അമ്പരപ്പിക്കുന്നു. ഈ അതിവേഗ ബന്ധങ്ങൾ പലപ്പോഴും കണ്ണീരിലാണ് അവസാനിക്കുന്നത്. ആദ്യ ബന്ധത്തിൻ്റെ തകർച്ചയിൽ നിന്ന് ഉടലെടുക്കുന്ന ഗർഭധാരണത്തിൻ്റെ പേരിൽ മൊഴിചൊല്ലി ഉപേക്ഷിക്കപ്പെടുന്നതോടെ, ഭർത്താവില്ലാത്തവളായി ആ സ്ത്രീക്ക് മാറേണ്ടിവരുന്നു.
മറ്റൊരുദാഹരണത്തിൽ, ഭർത്താവിൻ്റെ ജീവനെടുക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്നതുപോലുള്ള ഭീകരമായ നീക്കങ്ങൾ പോലും കാമുകവൃന്ദങ്ങളുടെ വഴിവിട്ട ഉപദേശങ്ങൾ കാരണം സംഭവിക്കുന്നു. ‘നിറഞ്ഞാടാൻ വേണ്ടിയുള്ള ഓരോ രാത്രികൾ’ എന്ന ചിന്തയിൽ അടിമപ്പെട്ട്, എങ്ങുമെത്താതെ, ജീവിതം ഒരു നട്ടംതിരിയലായി മാറുന്ന ദാമ്പത്യബന്ധങ്ങളുടെ കഥകൾ ഇന്ന് വ്യാപകമാണ്.
📱 സൈബർ ലോകവും മാറുന്ന ജീവിതശൈലിയും
വാട്ട്‌സ്ആപ്പ്, ഫെയ്‌സ്ബുക്ക് തുടങ്ങിയ സാമൂഹിക മാധ്യമങ്ങളുടെ അതിപ്രസരം ഇത്തരം ബന്ധങ്ങളുടെ തകർച്ചയ്ക്ക് ആക്കം കൂട്ടുന്നുണ്ട്. ആൺപ്രജകൾ തേൻ പുരട്ടിയ വിഷാംശങ്ങൾ ഈ മാധ്യമങ്ങളിലൂടെ നൽകി, പെൺമനസ്സുകളെ വശീകരിക്കുന്നു. ഈ സാഹചര്യത്തിൽ, മക്കളെ വളർത്തുന്നതിൽ മാതാപിതാക്കൾ, പ്രത്യേകിച്ച് പിതാക്കന്മാർ, കൂടുതൽ ശ്രദ്ധ പുലർത്തേണ്ടതുണ്ട്. ആൺ-പെൺ വ്യത്യാസമില്ലാതെ ഇരുവരെയും ജീവിതത്തിൻ്റെ യാഥാർത്ഥ്യങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കി വളർത്തേണ്ടത് അത്യാവശ്യമാണ്.
ഗ്രാമാന്തരീക്ഷത്തിൽ ചിട്ടയോടെ വളർന്നുവരുന്ന പെൺകുട്ടികൾ, ബാംഗ്ലൂർ പോലെയുള്ള മെട്രോ സിറ്റികളിലെ ജോലിയുടെ ഭാഗമായി എത്തുമ്പോൾ, ചുറ്റുപാടുകൾ അവരുടെ ജീവിതരീതിയെ സ്വാധീനിക്കുന്നു. വേഷവിധാനങ്ങളിലെ മാറ്റം—ഷാൾ മാറ്റിവെച്ച്, ലെഗ്ഗിങ്‌സിലേക്കും പിന്നീട് ടീ-ഷർട്ടിലേക്കും മാറുന്നത്—ഒടുവിൽ ബാഹ്യസൗന്ദര്യത്തിന് അമിത പ്രാധാന്യം നൽകുന്നതിലേക്കും, കൃത്രിമമായ ആകർഷണങ്ങൾ തേടുന്നതിലേക്കും എത്തുന്നു. മുടിയിലെ എണ്ണമയം മാറ്റി ഷാംപൂ തേച്ചു പറപ്പിക്കാനും, ലിപ്സ്റ്റിക്കിലൂടെയും സൗന്ദര്യവർദ്ധക വസ്തുക്കളിലൂടെയും ശ്രദ്ധ നേടാനും അവർ ശ്രമിക്കുന്നു. പുതിയ ചുറ്റുപാടുകളിലെ ഈ അനിയന്ത്രിതമായ സ്വാതന്ത്ര്യം, ചിലപ്പോൾ ചിന്തകളെ വഴിതെറ്റിക്കുന്നു.
തേൻ ഒലിക്കുന്ന വാക്കിലും നോട്ടത്തിലും ലയിച്ചമർന്ന്, സ്വകാര്യ ഫോട്ടോകളും വീഡിയോകളും കൈമാറ്റം ചെയ്യപ്പെടുന്നത് പെൺവർഗ്ഗത്തിനിടയിൽ വ്യാപകമാവുകയാണ്. ഏത് വശീകരണ മന്ത്രമാണ് ചിന്തകളെ ഇങ്ങനെ മാറ്റിമറിക്കുന്നത് എന്നത് ഉത്തരം കിട്ടാത്ത ചോദ്യമായി അവശേഷിക്കുന്നു. എന്നാൽ ഇതിലെല്ലാം ഭീകരമായ വസ്തുത, ഇത്തരം തെറ്റായ ജീവിത ചുറ്റളവുകളിൽ വീണുപോകുന്നവർക്ക് വീട്ടുകാരുടെ അന്ധമായ സ്നേഹവും വിശ്വാസവും സഹായഹസ്തവും ലഭിക്കുന്നു എന്നതാണ്. സ്വന്തം രക്തമായതുകൊണ്ട് ഏത് തെറ്റിനേയും ക്ഷമിച്ച് ചേർത്തുനിർത്താനുള്ള വെമ്പലായിരിക്കാം ഇത്. എങ്കിലും, ഈ സംരക്ഷണം തെറ്റായ ചിന്തകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നില്ലെന്ന് ഉറപ്പാക്കേണ്ടത് സമൂഹത്തിൻ്റെ കടമയാണ്.
